ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 6 การรับรอง
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 6 การรับรอง
กิดเดียนขมวดคิ้วขึ้น ขณะที่หัวเริ่มปวด
หลังจากเวลาผ่านไปขณะหนึ่ง ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจและลดน้ำเสียงลง “ปล่อยไปผม ผมจะพาคุณไปพักผ่อน”
“ฉันไม่ต้องการ”
เนลล์โอบรอบคอของเขาและฝังใบหน้าของเธอไว้ที่หน้าอกของเขาราวกับว่าเธอเป็นคนจมน้ำและจับท่อนไม้ท่อนสุดท้าย
เป็นเวลาหกปีที่เจสันปฏิเสธที่จะแตะต้องเธอ เธอเคยคิดโง่ ๆ ว่าเป็นเพราะเขาเคารพและห่วงใยเธอ
อย่างไรก็ตามตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเขาแค่คิดว่าเธอน่าเบื่อและไม่น่าสนใจ ในสายตาของเขาร่างกายของเธอก็ไม่ต่างอะไรจากผู้ชาย
เพียงแค่คิดถึงสิ่งนี้ก็ทำให้ความภาคภูมิใจของเธอถูกทำลายอย่างไร้ความปรานี
ราวกับว่าจะพิสูจน์อะไรบางอย่างเธอกอดชายคนนั้นแล้วจูบที่ริมฝีปากของเขาอีกครั้ง
คราวนี้ก็ไม่เบาเหมือนเดิม เธอเอาริมฝีปากของเขา เข้าปากของเธอบดและเลียเบา ๆ ขนตาหนาเหมือนพัดของเธอสั่นเบา ๆ และปัดแก้มของเขาทำให้เขาคันเล็กน้อย
ร่างกายของกิดเดียนแข็งทื่อ
ในความคิดของเขาตึงและเหมือนกำลังแตกหักออกทีละเส้น
หลังจากต่อสู้กับความต้องการ เขาก็พ่ายแพ้และเอื้อมมือไปจับคางของเธอ เขาหายใจอย่างหนัก “เนลล์ เจนนิงส์! คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่”
เนลล์ปล่อยริมฝีปากของเขาและส่งเสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวดจากคางของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยดวงตาที่เปียกชุ่มนัยน์ตาเหมือนลูกเจี๊ยบที่ได้รับบาดเจ็บ
เธอพูดอย่างมั่นใจว่า “ฉันอยาก! ฉันอยากนอนกับคุณ!”
กิดเดียนตะคอกด้วยความโกรธและเสียงหัวเราะ
ตาของเขามืดและเสียงของเขาต่ำมาก
“คุณแน่ใจใช่ไหม?”
เนลล์มึนงงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า
“แน่ใจสิ! แล้วฉันจะทำให้คุณพอใจ”
บนชั้นสองของสวนลีย์
ประตูห้องนอนถูกกระแทกเปิดออก เขาวางเธอลงบนเตียงและจูบเธอในขณะที่ลากลงมา เสื้อผ้ากระจัดกระจายเต็มพื้น
เนลล์ถอนหายใจเบา ๆ ร่างกายของเธอเหมือนถูกไฟไหม้และศีรษะของเธอก็เวียนหัว เธอไม่สามารถบอกได้ว่าเธออยู่ในความฝันหรือในความเป็นจริง
เสียงแหบแห้งของชายคนนั้นดังขึ้นข้างหูของเธอ “ผมให้โอกาสคุณครั้งสุดท้าย แน่ใจนะว่าอยากนอนกับผม”
เนลล์พยักหน้าอย่างพร่าเลือน
กิดเดียนเปิดลิ้นชักข้างเตียงแล้วหยิบเอกสารออกมา
“เอาล่ะ ลงชื่อไว้ก่อน”
เนลล์มองด้วยสายตาขุ่นมัว “อะไร?”
“การรับรองเป็นความเคารพขั้นพื้นฐานที่สุดที่ผู้ชายจะมีต่อผู้หญิงคนโปรดของเขา”
เธอมองเขาอย่างเหม่อลอยและไม่ค่อยเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร แต่ก็ยังเซ็นเอกสารด้วยความสับสนภายใต้ฤทธิ์แอลกอฮอล์
เมื่อมองไปที่คำสองคำที่ชัดเจนบนกระดาษกิดเดียน เม้มริมฝีปากด้วยความพึงพอใจและนำเอกสารกลับเข้าไปในลิ้นชัก จากนั้นเขาก็จูบที่ริมฝีปากของเธออย่างแรงอีกครั้ง
ห้องนั้นเต็มไปด้วยเสน่ห์และความอ่อนโยน
…
วันรุ่งขึ้นเนลล์ตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด
ร่างกายของเธอเจ็บมากจนรู้สึกเหมือนถูกรถบรรทุกหลายคันวิ่งทับ เธอเจ็บทุกที่
เธอลุกขึ้นนั่งบนเตียงด้วยความยากลำบากและพบว่าคอของเธอแห้งมาก
เมื่อเห็นแก้วน้ำบนโต๊ะข้างเตียงเธอจึงหยิบมันขึ้นมาและกระดกโดยไม่ต้องคิด
แก้วน้ำอุ่นไหลเข้าสู่ท้องของเธอซึ่งทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมากและความทรงจำที่เลือนลางเมื่อคืนก็ค่อยๆกลับคืนมา
เธอลูบหัวของเธออย่างคลุมเครือจำได้ว่าเธอขึ้นรถไปกับผู้ชายคนหนึ่ง ดูเหมือนเธอจะทำอะไรบางอย่างที่น่าทึ่งหลังจากถูกกระตุ้นด้วยการโทรติดต่อจากเจสัน และเซลีน
เนลล์สะดุ้งยกผ้าห่มขึ้นอย่างดุเดือด
แม้ว่าเธอจะเตรียมพร้อมสำหรับมัน แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเมื่อเห็นร่องรอยจากการจูบไปทั่วร่างกายของเธอ
‘อ๊ากกก! นี่มันเกิดอะไรขึ้น?’
เธอดึงผมของเธอด้วยความหงุดหงิด ทันใดนั้นเสียง ‘คลิก’ ก็ดังขึ้น
เนลล์ขยับแล้วรีบดึงผ้าห่มคลุมตัว
“คุณคือใคร?
”
ประตูห้องนอนถูกเปิดออกและชายร่างเพรียวเดินเข้ามาอย่างมั่นคง
ดวงตาของเนลล์เบิกกว้างอย่างร้ายกาจ
แม้ว่าความทรงจำในคืนที่ผ่านมาของเธอจะเลือนลาง แต่เธอก็จำไม่ได้ว่าเธอนอนกับผู้ชายแบบไหน
กิดเดียน ลีย์ สวมชุดสูทสีดำและเสื้อเชิ้ตสีขาวในวันนี้ กระดุมของเขาถูกติดอย่างพิถีพิถันที่ด้านบนและเขาก็ดูหล่อเหลาและงดงาม ร่างกายของเขามีออร่าความเย็นยะเยือกออกมา
เขาถือชุดสตรีไว้ในมือ แม้จะเห็นเธอตื่น แต่ก็ไม่แสดงสีหน้าออกมามากนัก
เขาวางเสื้อผ้าลงบนเตียงและพูดเบา ๆ ว่า “เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาชั้นล่างเพื่อทานอาหารเช้า”
เนลล์ร้องเรียกเขา
“เกี่ยวกับเมื่อคืน…”
กิดเดียนหันกลับไปและริมฝีปากของเขาโค้งงออย่างมองไม่เห็น แต่น้ำเสียงของเขาก็ยังเฉยเมยและเยือกเย็น
“ไปคุยกันที่ชั้นล่าง”
จากนั้นเขาก็เดินออกไป นอกจากนี้เขายังปิดประตูให้อย่างสุภาพ
เนลล์อึ้งไปชั่วขณะก่อนที่เธอจะล้มลงบนเตียง เธอคว้าหมอนแล้วกดลงบนใบหน้าของเธอแล้วกรีดร้องอย่างเงียบ ๆ
แม้ว่าความทรงจำของเธอจะกระจัดกระจายไปเล็กน้อย แต่เธอก็ยังจำชิ้นส่วนต่างๆได้ เธอรู้อย่างคลุมเครือว่าเธอทำอะไรหลังจากรวบรวมความทรงจำที่กระจัดกระจายเข้าด้วยกัน
‘อึ้ย! น่าอายแค่ไหน!’
อย่างไรก็ตามไม่ว่าเธอจะเสียใจแค่ไหนก็ไม่มีทางย้อนเวลากลับไปได้ ดังนั้นหลังจากที่เธอออกนอกลู่นอกทางไปสักพักในที่สุดเธอก็ลุกขึ้นจากเตียงและหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาอย่างหดหู่ก่อนจะเข้าห้องน้ำ
ในขณะที่อาบน้ำเธอเห็นรอยฟกช้ำที่มีทั่วร่างกายและหน้าแดงอีกครั้ง
หลังจากอาบน้ำแล้วเธอก็แต่งตัวและลงไปชั้นล่างเพื่อดูชายคนนั้นนั่งอยู่บนโซฟาในเลานจ์
เลานจ์มีขนาดใหญ่มากและเช่นเดียวกับห้องนอนชั้นบนได้รับการออกแบบในสไตล์เรียบง่ายทันสมัยแบบโมโนโครม มันหรูหรา แต่ถูก จำกัด ไว้และหน้าต่างฝรั่งเศสด้านข้างก็เปิดกว้าง สายลมที่พัดผ่านทำให้ห้องเย็นลงเล็กน้อย
บางทีอาจเป็นเพราะเขาได้ยินเสียงฝีเท้า กิดเดียนจึงหันกลับมา ความประหลาดใจวูบวาบในดวงตาของเขาเมื่อเขาเห็นผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่บนบันได
เนลล์สวมชุดเดรสยาวคลุมเข่า สไตล์เชิ้ตสีดำที่เขานำมาให้เธอ ขอบเสื้อผู้หญิงตอนหน้าอกกว้างเล็กน้อยและผูกริบบิ้นสีดำรอบคอ บวกกับรูปร่างที่สูงและสันทัดของเธอเธอดูเรียบง่าย แต่เซ็กซี่
ดวงตาของกิดเดียนมองจ้อง เขาลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องอาหาร
เนลล์ทำได้เพียงเดินตามเขาไป ในที่สุดเธอก็คว้าเขาได้เมื่อพวกเขาก้าวเข้าไปในห้องอาหาร
“คุณคะ? เมื่อคืน…ฉันขอโทษจริงๆ ฉันเมา”
กิดเดียนดึงเก้าอี้ออกให้เธอนั่งก่อน จะนั่งที่ปลายอีกด้านของตัวเอง เขาตอบเบา ๆ ว่า “ไม่เป็นไร”
หลังจากหยุดชั่วคราวเขากล่าวเสริมว่า “ฉันก็ทำหน้าที่ของฉันอยู่ดี”
“ฮะ?”
เนลล์รู้สึกสับสน แต่มีชายคนหนึ่งเดินมาจากข้างนอกก่อนที่เธอจะเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร
เขาเดินไปหากิดเดียนและมอบสมุดบันทึกสีแดงสองเล่มด้วยความเคารพ “ท่าน ท่านประธานครับเสร็จแล้ว”
กิดเดียนฮัมเพลงและเอื้อมมือไปพลิกเปิดข้างหนึ่งก่อนที่จะยื่นอีกข้างให้เนลล์อย่างไม่ใส่ใจ
“ดูสิ”
เนลล์ตกตะลึงและรู้สึกว่าหนังสือสีแดงเล่มนี้ดูคุ้นเคยเล็กน้อย ‘ทำไมมันดูเหมือน …’
ด้วยการเต้นของหัวใจอย่างกะทันหันเธอคว้ามันขึ้นมาและอดไม่ได้ที่จะจ้องมองเมื่อดวงตาของเธอเห็นชื่อสองชื่อที่ชัดเจนและสะดุดตาอยู่ด้านบนของหนังสือพร้อมกับภาพถ่ายพื้นหลังสีแดง
“กะ – เกิดอะไรขึ้นที่นี่”
กิดเดียนชำเลืองมองเธอ
เมื่อเทียบกับความตกใจของเธอเขาดูสงบลงมาก เขาวางทะเบียนสมรสไว้ในมือและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “คุณลืมสิ่งที่คุณเซ็นไว้หรือเปล่า?”
ดวงตาของเนลล์กลม “ฉันเซ็นชื่ออะไร?”
“เฮ้!” ราวกับคาดการณ์ปฏิกิริยาของเธอออก กิดเดียนก็เคาะลงบนโต๊ะ แมทธิว สตาร์ก ส่งเอกสารทันที
เนลล์มองไปที่มัน ในเอกสารมีคำขนาดใหญ่สองคำที่เขียนไว้อย่างชัดเจน: ใบสมัครแต่งงาน
