ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 70 ตราบเท่าที่เธอสวยงามภายใน
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 70 ตราบเท่าที่เธอสวยงามภายใน
ไม่ไกลกันเซลีนที่เดินมาถึงผนังลายเซ็นก็หน้าแดงทันทีเมื่อเห็นผู้หญิงสองคนเดินมาจากทางเข้าพรมแดง
เนลล์? ทำไมเธอถึงมาที่นี่?!
ใครในโรงเรียนมัธยมปลายอาเชอ ที่ไม่รู้เกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อห้าปีก่อนที่เป็นเรื่องใหญ่โต? วันนี้เป็นวันครบรอบ 70 ปีของโรงเรียนและนักเรียนเกือบทั้งหมดกลับมาฉลองโรงเรียนเก่าของพวกเขา ตามปกติแล้วพวกเขาจะได้พบกับคนรู้จักมากมาย
แต่เธอยังกล้ามา?
ด้านข้างพิธีกรยิ้มและถามว่า
“เซลีน คุณชายมอร์ตันคุณเป็นศิษย์เก่าจากโรงเรียนมัธยมปลายอาเชอทั้งคู่ ทำไมเราไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณ ”
เซลีนถอนสายตาและรวบรวมความคิดก่อนจะยิ้ม
“เจสันกับฉันหมั้นกันเมื่อนานมาแล้วภายใต้การกำหนดของผู้ใหญ่ของเรา ตอนนั้นเราทั้งคู่ยังเป็นนักเรียนและกังวลว่าการประกาศออกไปจะส่งผลเสียต่อโรงเรียนดังนั้นเราจึงเก็บไว้เป็น
วามลับ โปรดยกโทษให้พวกเรานะคะ!” น้ำเสียงของเธออบอุ่นและนุ่มนวลพร้อมกับความเขินอายเล็กน้อย พิธีกรหัวเราะ
“เซลีนมีเหตุผลจริงๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่คุณจะได้เกรดที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้กลับมา ฉันได้ยินมาว่าตอนแรกคุณอยากเข้า สถาบันศิลปะแต่คุณพลาดโอกาสนั้นด้วยเหตุผลบางประการ เป็นเรื่องจริงหรือไม่” รอยยิ้มบนใบหน้าของเซลีนจางลงอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเอ่ยถึง
เธอฝืนยิ้ม
“มันเป็นเรื่องจริง แต่นั่นคือทั้งหมดในอดีต วันนี้เรามางานฉลองของโรงเรียนดังนั้นเราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้กัน”
ท่าทางที่เข้าใจและปรับตัวของเธอได้รับความโปรดปรานจากผู้คนนับไม่ถ้วนทันที แม้แต่คนที่เคยล้อเลียนเธอว่าไม่สวยพอตอนนี้ก็ยังปิดปาก
เซลีนสุภาพและมีมารยาทดีจริงๆ! แม้ว่าเธอจะเศร้า แต่เธอก็อยู่ในความเงียบเพื่อประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่กว่า!
สำหรับผู้หญิงใจดีอย่างนี้ถ้าเธอสวยไม่พอเหรอ? อย่างน้อยเธอก็สวยจากข้างใน!
เซลีน เจนนิ่งส์ “สวยจากภายใน” หยุดและพูดทันที
“ นอกจากนี้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน ฉันเชื่อว่าพี่ของฉันได้ตระหนักถึงความผิดพลาดของเธอแล้วดังนั้นฉันจึงไม่โทษเธอ”
ขณะที่เธอพูดเธอยังมองไปที่ทั้งสองคนที่ปลายอีกด้านของพรมแดงซึ่งกำลังเดินไปที่ผนังลายเซ็นช้าๆ มีการสั่นไหวของการยั่วยุที่มองไม่เห็นในด้านล่างของดวงตาของเธอ
เจเน็ตสังเกตเห็นมันโดยบังเอิญและโกรธมากขึ้น เนลล์จับมือเธออย่างใจเย็นและยิ้มโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออก
“แกเป็นคนดังให้ความสนใจกับภาพลักษณ์ของแก!” เจเน็ตก็รู้เช่นกัน พรมแดงยาวพอที่เธอจะไม่สามารถชนเซลีนได้แม้ว่าเธอจะวิ่งข้ามไปก็ตาม
เธอทำได้เพียงหายใจเข้าลึก ๆ และพึมพำคำสาป “ ตอแหล!”
ไม่ไกล ลิลี่ โอแฮร์ ซึ่งซ่อนตัวอยู่ในฝูงชนถามคนรอบตัวเธอ
“เฮ้คุณรู้ไหมเกี่ยวกับสิ่งที่พิธีกรถามถึงเซลีนก่อนหน้านี้”
ผู้คนรอบตัวเธอล้วนแสดงสีหน้าว่างเปล่าของเธอ ท้ายที่สุดแม้ว่าเหตุการณ์จะทำให้เกิดความรู้สึก แต่ก็ จำกัด เฉพาะนักเรียนและอาจารย์ในเวลานั้นรวมถึงนักเรียนบางคนของสถาบันศิลปะ ผู้ที่มาร่วมงานฉลองโรงเรียนในวันนี้หลายคนเคยเป็นศิษย์เก่าดังนั้นพวกเขาจึงไม่ทราบเรื่องนี้มากนัก
ลิลี่เห็นสิ่งนี้และจงใจแสดงสีหน้าประหลาดใจ
“คุณไม่รู้เหรอ? ล้อเล่นใช่ไหม?”
“มันคืออะไร? แค่บอกเราว่าคุณรู้! บ้าจริง ทำไมคุณถึงอยู่ในพุ่มไม้?”
“อืม!” ลิลี่หัวเราะ
“มันไม่มีอะไรซับซ้อน เมื่อห้าปีก่อน เซลีน เจนนิ่งส์และพี่ของเธอทั้งคู่เรียนอยู่ที่ โรงเรียนมัธยมปลายอาเชอ ตอนแรกต้องการสถาบันศิลปะด้วยกัน
“อย่างไรก็ตามวันก่อนที่พวกเขาจะส่งผลงานพี่สาวพบว่างานของเธอไม่สมบูรณ์แบบเหมือนของเซลีนเธอจึงทำลายงานของตัวเองและขโมยผลงานของเซลีนไปก่อนที่เธอจะหมดสติไป
“เซลีนไม่สามารถทำข้อสอบได้และได้สูญเสียคุณสมบัติ ต่อมาเธอเลือกที่จะเข้าเรียนในโรงเรียนภาพยนตร์และเข้าสู่วงการบันเทิง” ผู้คนรอบตัวเธอเผยสีหน้าไม่เชื่อหลังจากได้ยินสิ่งที่เธอพูด
“สวรรค์! จะมีคนเลวทรามเช่นนี้ในโลกได้อย่างไร”
“เป๊ะ! ไม่ต้องพูดถึงพวกเขาเป็นพี่น้องแท้ๆ! แม้ว่าเธอจะหึง แต่เธอก็ไม่ควรทำอย่างนั้น!”
“คนประเภทไหนที่ทำให้คนอื่นหมดสติไปขโมยงานของพวกเขา!”
“สมองฉันโล่งไปหมดแหละ!”
เมื่อได้ยินคำวิจารณ์ของผู้คนรอบข้างของเธอทำให้ลิลี่ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
‘เนลล์มาดูกันว่าคุณมีอะไรบ้าง!
‘ฉันจะให้คุณชิมว่าอยากให้ทุกคนหันมามองคุณและด่าว่าคุณ’
เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์แล้วที่เนลล์ต้องอับอายขายหน้าที่ร้านหรู ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาทุกครั้งที่เธอคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นฟันของเธอขบกันจนปวดร้าวไปด้วยความเกลียดชัง
เธอเป็นคนสำคัญของครอบครัวโอแฮร์ ที่พลาดทำไม่ได้ เมื่อไหร่ที่เธอเคยได้รับความขายหน้าเช่นนี้? เนลล์ไม่มีอะไรมากไปกว่านายหญิงที่กล้าหาญที่กล้ารังแกเธอเพราะเธอได้รับการสนับสนุนจากกิดเดียน ลีย์ ลิลี่ปล่อยให้เนลล์อยู่อย่างง่ายดายได้อย่างไร?
หลังจากได้ยินเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของ กิดเดียน ลีย์ กับหญิงสาวจากตระกูลการ์เร็ตต์จากเพื่อนในเมืองหลวงลิลี่ก็จัดให้เนลล์อยู่ในประเภทของเมียน้อยโดยอัตโนมัติ เดิมทีเธอต้องการแก้แค้นเนลล์ผ่านอิทธิพลของครอบครัว
อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลบางประการธุรกิจครอบครัวของเธอต้องประสบกับการเปลี่ยนแปลงเมื่อไม่นานมานี้ แม้ว่าพ่อของเธอจะไม่ได้บอกอะไรเธอมากนัก แต่เธอก็รู้สึกได้ว่า บริษัท กำลังมีปัญหาใหญ่เมื่อเร็ว ๆ นี้จากบรรยากาศที่บ้าน
อย่างไรก็ตามลิลี่ไม่สนใจเรื่องนั้น พ่อและลุงของเธอจะดูแลมัน สิ่งที่เธอต้องทำคือเป็นตัวของตัวเองตามปกติ
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ลิลี่ก็หายใจเข้าลึก ๆ และก็ยิ่งรู้สึกใจกว้างมากขึ้น
“ยังไงซะพี่สาวของเธอคือใคร เธอยังเป็นนักเรียนที่โรงเรียนของเราหรือไม่”
“เธอควรจะเป็น! พวกเขาสอบด้วยกันไม่ใช่เหรอ”
มีคนถามอย่างอยากรู้ ลิลี่มองไปที่คนทั้งสองบนพรมแดงด้วยรอยยิ้มที่เป็นพิษในดวงตาของเธอ
“พี่สาวของเซลีน? นั่นไง เนลล์ เจนนิ่งส์! โอ้เธออยู่ตรงนั้นคนในชุดสีน้ำเงินเดินพรมแดงอยู่ตอนนี้!”
สภาพแวดล้อมรอบข้างกลายเป็นความโกลาหลทันที บนพรมแดงเจเน็ตสังเกตเห็นการจ้องมองของฝูงชนและรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“เนลลี่ระวังตัวด้วย ฉันมีความรู้สึกว่าคนเหล่านั้นมีความมุ่งร้ายต่อคุณ” เนลล์กระซิบ
“ฉันรู้แล้ว”
แม้ว่าลิลี่จะซ่อนตัวได้ดี แต่เธอก็ยังไม่สามารถซ่อนตัวจากเนลล์ได้
อย่างไรก็ตามตอนนี้เธอไม่ได้รบกวนพวกเขา ยิ่งตอนนี้คนเหล่านั้นสาปแช่งเธออย่างโหดเหี้ยมมากเท่าไหร่เธอก็จะยิ่งตบหน้าลิลี่ในเวลาต่อมายากขึ้นเท่านั้น!
ทั้งสองมาถึงผนังลายเซ็นอย่างรวดเร็ว เซลีนเสร็จสิ้นขั้นตอนการสัมภาษณ์แล้ว แต่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นราวกับรอพวกเขา
เมื่อเห็นพวกเขาเข้ามาเธอก็เดินหน้าและยิ้ม
“พี่ คุณแฮนค็อก คุณก็อยู่ที่นี่” เจเน็ตเย้ยหยันและไม่สนใจเธอและหันไปเซ็นชื่อบนผนังลายเซ็น
มีแฟน ๆ ของเซลีนในฝูงชนที่ปล่อยคำพูดดูถูกเหยียดหยาม
“แล้วไงเธอสวย? แต่เธอไม่มีมารยาทเลย! น่าสมเพศ!”
อย่างไรก็ตามแฟน ๆ ของเจเน็ตมีจำนวนมากกว่าเซลีน
“ดวงตาของคุณมีไว้เพื่อชมการแสดงเท่านั้นเหรอ? แจนของเราเป็นผู้หญิงที่ไรเเดียงสาแล้วใจกว้าง? ทำไมเธอถึงทักทายทุกคนที่เธอเห็น? เธอแค่พยายามกีดกันแจนหรือเปล่า”
“คุณ!”
“อะไร? ไม่ชัดเจนเหรอว่าแจนไม่อยากคุยกับเซลีน? เธอเซ็นแล้วและการสัมภาษณ์สิ้นสุดลง แต่เธอก็ยังคงค้างอยู่ที่นั่นเป็นผู้ที่ทะเยอทะยานจัง!”
