ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1483 ใจกลางสนามรบ

มู่เฉียนซีกล่าว “จะต้องมีคนเฝ้าเซี่ยโจวเอาไว้ มิเช่นนั้นหากคนของเผ่าวิญญาณร้ายมาทำลาย สิ่งที่พวกเราทำกันมาทั้งหมดมันจะสูญเปล่า”

“เชียนอ้าวเซี่ย น่าหลานอวี้ เยวี่ยเจ๋อ พวกเจ้าเฝ้าอยู่ที่นี่!”

“องครักษ์เงาครึ่งหนึ่งอยู่ที่นี่ ที่เหลือไปกับข้า!”

มู่เฉียนซีมอบยาสำหรับรับมือกับเผ่าวิญญาณร้ายให้กับพวกเขา แม้ฝ่ายของพวกเขาจะมียอดฝีมืออยู่ไม่มากนัก แต่มียาเหล่านี้อยู่ พวกเขาก็ไม่ได้เสียเปรียบมากเกินไป

“เสี่ยวซีเอ๋อร์!”

มู่เฉียนซีมองพวกเขาแต่ละคนที่เป็นห่วงนาง ก่อนจะกล่าวเสียงขรึมว่า “พวกเราจำเป็นต้องเฝ้าเซี่ยโจวเอาไว้ ไม่ว่าจะเพื่อพลิกสถานการณ์ทั่วทั้งดินแดน หรือเพื่อตัวเองก็ตาม”

แต่พวกเขาก็ยังคงเป็นห่วงอยู่ดี เหตุผลนี้สามารถทำให้พวกเขายอมอยู่เฝ้าที่นี่ได้ แต่ไม่สามารถยอมให้นางไปเผชิญหน้ากับอันตรายเพียงคนเดียวได้

“ท่านผู้พิทักษ์ปกป้องดินแดนก็ไป และยังมียอดฝีมือของดินแดนสี่ทิศอีกมากมาย ข้าก็แค่ไปสนับสนุนกองกำลังเท่านั้น ไม่ได้ไปเป็นกำลังหลักในการต่อสู้สักหน่อย อีกอย่าง ก็มีชิงอิ่งไปด้วย”

มู่เฉียนซีเหลือบไปมองร่างเพรียวบางในชุดสีเขียวผู้นั้น!

พวกเขารู้สึกอิจฉาริษยาหุ่นเชิดอย่างชิงอิ่งผู้นี้ยิ่งนัก! แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะการปกป้องคุ้มครองดูแลเฉียนซีนั้น พวกเขาทำได้ไม่ดีเท่าชิงอิ่ง

มู่เฉียนซีกล่าว “ปกป้องเซี่ยโจวเอาไว้ หากปกป้องทางนี้เอาไว้ได้ โอกาสที่พวกเราจะชนะก็จะมีมากขึ้น! ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม อย่าได้ยอมแพ้เป็นอันขาด!”

“อืม!”

“ข้าเข้าใจแล้ว!”

“เสี่ยวซีเอ๋อร์ แม้ว่าข้าจะไม่เสียดายชีวิตนี้ของข้า แต่ข้าก็จะไม่มีทางยอมให้ใครมาทำลายผลลัพธ์นี้ที่เจ้าสร้างมาเป็นอันขาด ข้าจะอยู่ปกป้องเซี่ยโจว”

ตุบ! มู่เฉียนซียกเท้าเตะเชียนอ้าวเซี่ยไปครั้งหนึ่ง

“เจ้าลืมไปแล้วเหรอว่าชีวิตของเจ้าเป็นของข้า ไม่ว่ายังไง เจ้าก็ห้ามตายเด็ดขาด!”

แม้ว่าจะถูกเตะ แต่เชียนอ้าวเซี่ยก็ยังคงยิ้มลามกอยู่

“เสี่ยวซีเอ๋อร์อาลัยอาวรณ์ข้า ไม่อยากให้ข้าตาย ข้าก็จะไม่ตาย!”

หมอกควันของเผ่าวิญญาณร้ายอันน่าสะพรึงกลัวได้แผ่ซ่านครอบคลุมไปทั่วทุกมุมของดินแดนสี่ทิศแล้ว!

จะมัวรีรอต่อไปไม่ได้แล้ว มู่เฉียนซีรีบออกเดินทางขึ้นไปบนหอฉงโหลวบนเมฆาทันที

เชียนอ้าวเซี่ยมองขึ้นไปบนท้องฟ้าพลางตะโกนก้อง “เสี่ยวซีเอ๋อร์!”

เวลาที่ได้พบกันนั้นช่างแสนสั้นยิ่งนัก การจากลานั้นช่างเจ็บปวดใจยิ่งกว่า เขาจะทำตามคำสัญญาที่ได้รับปากเอาไว้ จะปกป้องแผ่นดินเซี่ยโจวให้ดี และจะรักษาชีวิตนี้ที่เสี่ยวซีเอ๋อร์มอบให้เขาเป็นอย่างดีเช่นกัน!

เยวี่ยเจ๋อกล่าว “พี่ใหญ่ไม่มีทางแพ้แน่นอน! และจะไม่เป็นอะไรด้วย”

น่าหลานอวี้กล่าว “ไม่ว่าจะเมื่อใด หรือที่ใด พวกเราจะต้องเชื่อในตัวนาง เพราะว่านางคือหมอปีศาจมู่เฉียนซี!”

ก่อนจะไปใจกลางสงครามรบ มู่เฉียนซีไปที่แดนตะวันออกก่อน

แดนตะวันออกกำลังจะล่มสลายอย่างที่คิดเอาไว้ไม่มีผิด โชคดีที่มียาลูกกลอนของมู่เฉียนซีคอยเสริม

ทั่วทั้งตัวของซวนหยวนชิงอวิ๋นแปดเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงสด เขาเดินไปข้างกายมู่เฉียนซีและกล่าวถามว่า “ที่เซี่ยโจว เป็นเช่นไรบ้าง?”

แม้ว่าเขาจะจากเซี่ยโจวไปช่วงเวลาหนึ่งแล้ว แต่อย่างไรเสีย เซี่ยโจวก็เป็นที่ที่เขาเกิดและเติบโตมา!

มู่เฉียนซีกล่าว “ควบคุมสถานการณ์ที่เซี่ยโจวได้แล้ว ค่ายกลใหญ่นั่นก็ยับยั้งได้แล้ว วางใจเถอะ!”

“เจ้าได้รับบาดเจ็บ รีบรักษาตัวก่อน เร็วเข้า!”

มู่เฉียนซียื่นขวดยาหลายขวดให้ซวนหยวนชิงอวิ๋น!

มู่เฉียนซีกล่าวถาม “โม่จิ่น สถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างแล้ว?”

“นายท่าน ยอดฝีมือจำนวนมากได้มุ่งหน้าไปสนับสนุนกองกำลังที่ใจกลางสนามรบแล้ว คนของพวกเราทางด้านนี้ก็เลยมีไม่เพียงพอ โชคดีที่องค์ชายซวนหยวนมีกำลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง พวกเราก็เลยรอดมาได้” โม่จิ่นตอบ

ชายผู้นี้ดูท่าทางเหมือนจะไม่แยแสสิ่งใด แต่เมื่อต่อสู้ขึ้นมาแล้วกลับแข็งแกร่งมาก โม่จิ่นเองก็รู้สึกเลื่อมใสในตัวเขาขึ้นมาแล้ว

มู่เฉียนซีกล่าวถามว่า “ชิงอวิ๋น เจ้าไหวหรือไม่?”

ซวนหยวนชิงอวิ๋นกล่าว “ยาของเจ้ายังวิเศษไม่เปลี่ยน ข้าทนไหว วางใจเถอะ! เจ้า…ไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?”

ซวนหยวนชิงอวิ๋นมองมู่เฉียนซีอย่างพิจารณา ยาน้ำและยาลูกกลอนเหล่านั้นถูกเทเข้าไปในค่ายกลใหญ่ราวกับของไร้ค่า ทำให้ทุกคนต่างตกตะลึงพรึงเพริดไป

ต่อให้นักปรุงยาทุกคนในดินแดนสี่ทิศร่วมมือกันปรุงยาและหลอมยาออกมา ก็ไม่มีทางหลอมออกมาจำนวนมหาศาลได้ภายในเวลาอันสั้นแน่นอน!

มู่เฉียนซีกล่าวถามว่า “ข้าไม่เป็นไร ข้าต้องไปแดนเหนือแล้ว เกรงว่าสถานการณ์ด้านนั้นท่าจะแย่”

ซวนหยวนชิงอวิ๋นกล่าว “รักษาตัวด้วย!”

“อืม!”

หอฉงโหลวบนเมฆาใช้ความเร็วอย่างรวดเร็วที่สุดเคลื่อนตัวมาถึงแดนเหนือ เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ไม่มีผิด ที่แดนเหนือ เหลิ่งหนิงจือกำลังต่อสู้อยู่กับศัตรู

แดนตะวันออกและแดนตะวันตกไม่ได้อยู่ห่างไกลอย่างเซี่ยโจว ดังนั้นศัตรูที่ต้องรับมือด้วยจึงน่ากลัวกว่าหลายเท่า

มู่เฉียนซีกล่าว “แจกจ่ายยาลูกกลอนให้พวกเขา รักษากำลังในการต่อสู้เอาไว้ คนอื่นก็ด้วย”

“ท่านผู้นำตระกูลมาแล้ว!”

“ท่านหัวหน้าหอมาแล้ว!”

“ท่านหมอปีศาจมาแล้ว!”

การปรากฏตัวของมู่เฉียนซีทำให้พวกเขามีแรงฮึดสู้ขึ้น และต่อสู้กับคนของเผ่าวิญญาณร้ายเหล่านี้อย่างสุดชีวิต!

มู่เฉียนซีกล่าว “ทุกคนอดทนไว้ อดทนเอาไว้! เราจะไม่มีวันแพ้ หากพวกเราไม่ยอมแพ้!”

“พวกเราจะไม่มีทางยอมแพ้เด็ดขาด!”

“ทำลายล้างเผ่าวิญญาณร้ายให้สิ้น!”

“…”

ตูม เปรี้ยง เปรี้ยง!

เมื่อยามสงครามมาถึง ไม่ว่าจะมาจากกองกำลังใด ทุกคนต่างก็ร่วมใจกันเป็นหนึ่งเดียว

พวกเขาจะพ่ายแพ้ไม่ได้! จะให้เผ่าวิญญาณร้ายมากำเริบเสิบสานในดินแดนสี่ทิศไม่ได้!

หลังจากที่มู่เฉียนซีทำแผลให้เหลิ่งหนิงจือเสร็จ นางก็กล่าวว่า “ตรงนี้ ต้องรบกวนเจ้าแล้ว!”

เหลิ่งหนิงจือพยักหน้าพลางกล่าว “นายท่าน ระวังตัวด้วย!”

สุดท้ายมู่เฉียนซีก็ไปยังแดนตะวันตก

แต่เมื่อนางมาถึงแดนตะวันตก ก็มีเพียงแค่หัวหน้าเทพฟ้านอินที่กำลังคุมสถานการณ์อยู่

“หัวหน้าแคว้น อินรั่วเฉินล่ะ?” มู่เฉียนซีกล่าวถาม

หัวหน้าแคว้นเทพฟ้านอินกล่าวอย่างทอดถอนใจว่า “อินรั่วเฉินได้รับบาดเจ็บแล้ว ข้าส่งตัวเขาไปรักษาอาการบาดเจ็บที่วังเทพแล้ว”

“อาการบาดเจ็บของเขาสาหัสหรือไม่? ข้าจะไปดูอาการเขาสักหน่อย”

หัวหน้าแคว้นเทพฟ้านอินกล่าว “แม่นางมู่ รั่วเฉินพักไม่นานก็หายแล้ว ท่านผู้พิทักษ์ปกป้องดินแดนกำลังต่อสู้อยู่กับศัตรูที่ใจกลางสนามรบ ยาของเจ้าช่วยพวกเขาได้มาก เจ้า…เจ้ารีบไปช่วยสนับสนุนท่านผู้พิทักษ์ปกป้องดินแดนเถอะ!”

แสงสลัววาบผ่านดวงตาของมู่เฉียนซี ทางนั้นพลังแห่งวิญญาณร้ายแผ่ซ่านออกมาเข้มข้นมาก ต้องรีบไปจัดการให้เร็วที่สุด

แต่นางก็ยังอดเป็นห่วงอินรั่วเฉินไม่ได้

หัวหน้าแคว้นเทพฟ้านอินกล่าว “แม่นางมู่ เจ้าไปก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้ ขัดขวางไม่ให้เผ่าวิญญาณร้ายทำสำเร็จ มันคือความปรารถนาของเขา”

หลังจากที่มู่เฉียนซียับยั้งหลุมค่ายกลใหญ่นี้ได้ นางก็พากำลังคนมุ่งหน้าไปยังทางใต้ของแดนเหนือทันที

เนื่องจากหายนะในครั้งนี้ ผู้ที่ซ่อนตัวเร้นกายมานานหลายปีเหล่านั้นจำต้องปรากฏตัวออกมาแล้ว เพื่อช่วยผู้พิทักษ์ปกป้องดินแดนรับมือกับเผ่าวิญญาณร้าย

การต่อสู้ ณ ที่แห่งนี้เป็นไปอย่างดุเดือด ทว่า ไม่มีผู้ใดสามารถขวางพลังแห่งวิญญาณร้ายที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งดินแดนสี่ทิศนี้ได้

มู่เฉียนซีพุ่งตัวออกมาจากหอฉงโหลวบนเมฆา และเข้าสู่สนามรบทันที

ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ!

เข็มยาพุ่งออกมา และในเข็มยานี้มียาที่สามารถชะล้างพลังแห่งวิญญาณร้ายนี้ได้

ทักษะร่างของมู่เฉียนซีนั้นรวดเร็วมาก การต่อสู้อย่างโกลาหลเช่นนี้เหมาะสำหรับนางที่ชอบใช้ยาพิษอย่างที่สุด

ยอดฝีมือของเผ่าวิญญาณร้ายมีจำนวนมากกว่าและได้เปรียบมาก นางจำเป็นต้องหาผู้สั่งการให้เจอ

และในตอนนี้เอง มู่เฉียนซีก็รู้สึกได้ว่าตนเองถูกสายตาอันชั่วร้ายคู่หนึ่งจับจ้องเข้าแล้ว และพลังอันแข็งแกร่งก็พุ่งเข้ามาใกล้นาง

“มู่เฉียนซี ในที่สุดข้าก็หาเจ้าเจอจนได้”

ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ!

มู่เฉียนซีใช้ความเร็วอย่างรวดเร็วที่สุดหลบหลีกการโจมตีนี้ และเห็นคนผู้หนึ่งกำลังพุ่งเข้ามาที่นาง

และคนผู้นี้ก็คือหัวหน้าเกาะลั่วแห่งเกาะเมฆา!

เพียงแต่ว่า นางไม่ได้คิดว่าคนผู้นี้คือคนสั่งการคนของเผ่าวิญญาณร้าย

หัวหน้าเกาะลั่วกล่าว “มู่เฉียนซี เหมี่ยวเอ๋อร์อยู่ที่ไหน? เอาตัวเหมี่ยวเอ๋อร์มาให้ข้า”

มู่เฉียนซีเหลือบมองเขาอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “ข้าว่า เจ้ากำลังฝันไปแล้วล่ะ!”

.

.