ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1493 ดับสูญไปแล้ว

สำหรับจิตสังหารของพิฆาตวิญญาณนั้น มู่เฉียนซีเพิกเฉยไม่สนใจ

เพียงแค่มังกรวารีโบกมือครั้งเดียว ชุดกระโปรงยาวที่ถูกถักทอมาจากพลังธาตุวารีชุดหนึ่งก็ถูกส่งไปตรงหน้ามู่เฉียนซี “นายท่าน ชุดขอรับ!”

พิฆาตวิญญาณมองชายตรงหน้าผู้นี้อย่างพิจารณา แหวนมังกรเทพวารี มหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เทพนิรันดร์ มังกรวารี!

สายตาของเขานั้นชัดเจนมาก!

ทว่า ในขณะที่มังกรวารีกล่าววาจานี้ออกมา แม้ว่าจะเป็นการยากที่จะเป็นศัตรูกับคนเช่นนี้ แต่จิ่วเยี่ยก็หึงหวงขึ้นแล้ว

“นายท่าน ให้มังกรวารีสวมชุดให้ท่านเถอะ!”

“ไสหัวไปให้พ้น!”

จิ่วเยี่ยแผ่ซ่านพลังอันน่าสะพรึงกลัวออกมาและผลักมังกรวารีออกไป พลังสีดำมืดได้ดึงมู่เฉียนซีเข้าไปในมิติหนึ่ง พร้อมกันนั้นก็ตั้งใจจะสวมอาภรณ์ให้นางอย่างใกล้ชิดสนิทสนม

“ข้าสวมเองได้!”

ซี๊ด! มู่เฉียนซีเพียงแค่ขยับตัวนิดหน่อย นางก็รู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งร่างกาย

นิ้วมือเรียวยาวสัมผัสลงบนหัวคิ้วของมู่เฉียนซี เขากล่าวเสียงต่ำว่า “ข้าสวมให้ ซีอยู่นิ่ง ๆ!”

ทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นฝีมือของเขาทั้งสิ้น

จิ่วเยี่ยรู้สึกเจ็บปวดใจมาก ในขณะเดียวกันเขาก็เกลียดตัวเองมากด้วย

หลังจากสวมชุดให้นางเสร็จสิ้น มู่เฉียนซีก็เอาดอกบัวสีเงินครามที่เหี่ยวเฉาดอกนั้นออกมากล่าวถามว่า “มังกรวารี ตกลงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“คำสาปของจิ่วเยี่ยถูกยับยั้งเอาไว้ได้ แล้วเสี่ยวเหมี่ยวเป็นอะไรไป?”

มังกรวารีจึงได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้มู่เฉียนซีฟัง ที่แท้จักรพรรดินีแห่งดอกบัวเงินครามหัวใจทะเลก็มีพรสวรรค์พิเศษอยู่สองอย่าง

อย่างแรกช่วยเสริมกำลังในการต่อสู้ให้ได้ และอย่างที่สองก็คือมีพลังในการชะล้างที่แข็งแกร่งมาก!

จะต้องเติบโตอย่างเต็มวัยที่สุดถึงจะมีกำลังในการชะล้างที่สมบูรณ์แบบที่สุดได้ โดยปกติทั่วไปแล้วไม่สามารถกระตุ้นให้โตเต็มวัยได้!

แต่พลังธาตุวารีที่แข็งแกร่งที่สุดนั้นสามารถทำได้ ทำให้ลั่วเหมี่ยวอยู่ในจุดที่แข็งแกร่งที่สุด ดังนั้นจึงสามารถยับยั้งคำสาปที่กำเริบของจิ่วเยี่ยได้

มังกรวารีก้มหน้าพลางกล่าวว่า “นายท่าน ข้า…มังกรวารีกระทำไปโดยไม่ได้รับอนุญาต ข้าเก็บพลังสุดท้ายเอาไว้ปกป้องดอกบัวดอกนี้แล้ว หากนิรันดร์อยู่ในจุดที่แข็งแกร่งที่สุด บางทีนิรันดร์อาจจะช่วยนางได้”

พิฆาตวิญญาณมองไปที่มังกรวารีอย่างไม่สบอารมณ์ เจ้าหมอนี่จัดการอย่างรอบคอบยิ่งนัก

เขาไม่อยากให้แมวน้อยเป็นอะไรไป และไม่อยากให้แมวน้อยรู้สึกผิดต่อดอกบัวดอกนั้น

มู่เฉียนซีเองก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าเด็กน้อยที่นางเจอในขณะที่นางกำลังตามหากลีบดอกของสุ่ยจิงอิ๋งผู้นั้น จะช่วยชีวิตนางเอาไว้ในช่วงเวลาที่คับขันเช่นนี้ได้ และยังช่วยจิ่วเยี่ยเอาไว้ด้วย!

มู่เฉียนซีกล่าว “ข้าจะคิดหาวิธีให้ได้!”

อาการของลั่วเหมี่ยวในตอนนี้ ไม่รู้เลยว่านางจะสามารถอดทนได้จนถึงตอนที่พลังของนิรันดร์แข็งแกร่งที่สุดได้หรือไม่

หยูกยามากมายหลายชนิด จวบไปจนถึงพลังแห่งชีวิตที่ได้มาจากชิงอิ่งที่กำลังหลับใหลอยู่ภายใต้การแช่ของยานี้ ทำให้ดอกบัวที่เหี่ยวเฉาดอกนี้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง

แววตาของมู่เฉียนซีเผยความตื่นเต้นออกมา “ยาฟื้นคืนชีพของพืชชนิดนี้ใช้กับเสี่ยวเหมี่ยวได้ผล”

ขอเพียงแค่ยังมีชีวิตรอด ทุกอย่างก็จะเป็นไปได้แน่นอน

มังกรวารีได้เห็นถึงความเก่งกาจในการดูแลคนของมู่เฉียนซีแล้ว แม้ว่าเขาจะเคยเห็นนักปรุงยาที่แข็งแกร่งที่สุดมาแล้วอย่างนิรันดร์ ทว่า ตอนนี้เขากลับรู้สึกได้ว่าผู้เป็นนายของเขานั้นเก่งกาจกว่านิรันดร์แล้ว…ไม่น่าเป็นห่วงเลย

มังกรวารีกล่าว “นายท่าน ข้ากระตุ้นดอกบัวเงินครามดอกนี้ไป ทำให้ตอนนี้ข้าเสียพลังไปมาก ต้องเข้าสู่การหลับใหลต่อแล้ว”

“หากข้าหลับใหลไป ผนึกของพิฆาตวิญญาณก็จะถูกปลดลง ระหว่างนี้ นายท่านจำเป็นต้องรีบทำพันธสัญญากับพิฆาตวิญญาณ ทำให้กระบี่ศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์กลับมาสมบูรณ์แบบโดยสมบูรณ์”

มู่เฉียนซีกล่าว “พิฆาตวิญญาณ! อินรั่วเฉินเป็นอะไรไป?”

ตอนนี้พิฆาตวิญญาณได้ครอบครองร่างของอินรั่วเฉิน!

พิฆาตวิญญาณกล่าว “ภิกษุอัปลักษณ์นั่นมีกระดูกแห่งพุทธหัวใจอันศักดิ์สิทธิ์ ตอนที่ยังหาฝักกระบี่ไม่เจอ เขาก็คือฝักกระบี่ที่ดีที่สุดของข้า”

“รั่วเฉิน!” น้ำเสียงอันแหบแห้งเสียงหนึ่งดังขึ้น

หัวหน้าแคว้นเทพฟ้านอินเดินเข้ามา เมื่อเห็นดวงตาสีแดงเลือดคู่นั้นแล้ว เขาก็รู้สึกโศกเศร้าและเจ็บปวดใจยิ่งนัก

พิฆาตวิญญาณกล่าว “ภิกษุเฒ่ามาแล้ว เขารู้ดีที่สุด!”

มู่เฉียนซีกล่าว “หัวหน้าแคว้นเทพฟ้านอิน อินรั่วเฉินเขา…”

หัวหน้าแคว้นเทพฟ้านอินกล่าว “ตอนนั้น ตอนที่จิตวิญญาณกระบี่ของกระบี่มังกรเพลิงพิฆาตวิญญาณได้ฟื้นคืนขึ้น เขามีจิตสังหารอันแกร่งกล้า ราวกับว่าตั้งแต่เขาเริ่มหลับใหลจนกระทั่งเขาตื่นขึ้นมา การสังหารทุกอย่างในโลกนี้ล้วนแต่รวมตัวอยู่ที่เขา”

“เบื้องบนก็ไม่สามารถควบคุมเขาอยู่ ไม่ว่าจะเป็นผู้ที่แข็งแกร่งมากเพียงใดก็ตาม จนสุดท้ายก็ได้กลายเป็นทาสกระบี่ที่รู้เพียงแค่วิธีการฆ่าสังหารเท่านั้น”

“ทุกคนที่รู้ว่าจิตวิญญาณกระบี่ยังมีชีวิตอยู่ล้วนตายกันไปหมดแล้ว แต่ก็มีเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ จนสุดท้ายเขาก็มาที่ดินแดนสี่ทิศแห่งนี้!”

“ในตอนที่ดินแดนสี่ทิศกำลังจะกลายเป็นสนามแห่งการฆ่าสังหาร ก็ได้ปรากฏทารกน้อยผู้หนึ่งขึ้น กระดูกแห่งพุทธหัวใจอันศักดิ์สิทธิ์ เป็นร่างที่สะอาดและบริสุทธิ์ที่สุด สามารถยับยั้งจิตสังหารของพิฆาตวิญญาณได้ พวกเราจึงเอาจิตวิญญาณกระบี่ผนึกเอาไว้ในร่างของเขา”

หัวหน้าแคว้นเทพฟ้านอินกล่าวด้วยน้ำเสียงอันแหบแห้งว่า “เด็กน้อยรั่วเฉิน ผู้ที่มีร่างกายและจิตใจอันน่าภาคภูมิใจที่สุด แต่สุดท้ายต้องมากลายเป็นฝักของกระบี่ที่โหดร้ายที่สุดในโลกนี้”

“พิฆาตวิญญาณแข็งแกร่งมาก แม้ว่าจะมีร่างของรั่วเฉินยับยั้งอยู่ แต่บางครั้งก็ยังเล็ดลอดออกมาได้ เพียงแต่ว่ามีรั่วเฉินยับยั้งอยู่ จึงไม่ได้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้น”

“แต่ร่างกายและวิญญาณของรั่วเฉินก็มีขีดจำกัดเช่นกัน รั่วเฉินได้ฝักกระบี่มาครอบครอง เขาจึงอดทนมาได้ช่วงเวลาหนึ่ง แต่ตอนนี้เขาได้คืนฝักกระบี่ให้แก่เจ้าแล้ว เขา…”

“เขาก็ดับสูญไปแล้ว!”

รูม่านตาของมู่เฉียนซีหดตัวลง “หัวหน้าแคว้นเทพฟ้านอิน ว่ายังไงนะ ดวงจิตของอินรั่วเฉินดับสูญไปแล้วอย่างนั้นเหรอ?”

พิฆาตวิญญาณกล่าว “ใช่! ตอนที่เขาคืนฝักกระบี่ให้เจ้า ดวงจิตของเขาก็ไม่อาจดำรงอยู่ได้อีกต่อไปแล้ว”

“เป็นอะไรไปล่ะ แมวน้อย เจ้าอาลัยอาวรณ์ภิกษุผู้นั้นเหรอ”

“หรือว่าเจ้าจะฆ่าข้า เพื่อเป็นการแก้แค้นให้เขาล่ะ?”

มู่เฉียนซีมองพิฆาตวิญญาณด้วยสีหน้าที่เย็นชา

พิฆาตวิญญาณกล่าว “เขารู้ชะตาชีวิตของตัวเองตั้งนานแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขามีความปรารถนาจะให้เจ้าทำพันธสัญญากับข้ามาก ต่อให้เขารู้ว่า ไม่ว่าข้าจะถูกเจ้าทำพันธสัญญา หรือว่าเจ้าจะกลายเป็นทาสกระบี่ของข้า เขาก็ต้องตาย ดวงจิตต้องดับสูญอยู่ดี”

“ข้าจะกล่าววาจาพร่ำเพรื่อเช่นนี้ไปทำไมกัน อย่างไรเสียข้าก็ต้องตกอยู่ในกำมือของเจ้าอยู่ดี จะจัดการข้าเช่นไรก็แล้วแต่เจ้าต้องการเถอะ”

มู่เฉียนซีนึกถึงครั้งแรกที่พวกเขาได้พบกัน ภิกษุที่ไล่ตามเพื่อแย่งชิงมังกรเพลิงอย่างไม่ยอมรามือกับนางได้บอกกับนางว่า มังกรเพลิงจะทำให้นางเกิดอันตราย

มิน่าล่ะว่าเหตุใดเขาถึงได้มองออกตั้งแต่แวบแรกที่เห็น ว่างูตัวเล็กผู้อ่อนแอตัวนั้นคือมังกรเพลิง ที่แท้ พิฆาตวิญญาณก็อยู่ในร่างของเขานี่เอง เช่นนั้นเขาจะไม่รู้ได้อย่างไรเล่า

ตอนที่อยู่ในเมืองเหยียนครั้งนั้น ตอนที่แย่งชิงกระบี่ปลอมในครั้งนั้น อินรั่วเฉินก็ไม่อยู่

ไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่มีความแข็งแกร่งพอที่จะไปที่นั่น และไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่มีกำลังเพียงพอที่จะแย่งชิง แต่เป็นเพราะว่าพิฆาตวิญญาณได้อยู่ในร่างของเขาแล้วต่างหาก

มิน่าล่ะว่าเหตุใดท่านโอรสศักดิ์สิทธิ์ผู้นี้ถึงได้หลอกนาง และเอาฝักกระบี่ไป

หากไม่ใช่เพราะเขามีฝักกระบี่คอยช่วยเขายับยั้งพิฆาตวิญญาณแล้วละก็ พิฆาตวิญญาณก็คงจะออกมาสร้างความวุ่นวายให้นาง และตอนนั้นนางจะรับมือได้อย่างนั้นเหรอ

มิน่าล่ะว่าเหตุใดครั้งก่อนตอนที่อาถิงต่อสู้กับพิฆาตวิญญาณ เขาถึงได้หนี อีกทั้งยังใช้ค่ายกลส่งตัวระยะไกลหนีไปอีกด้วย นั่นมันไม่ใช่นิสัยของพิฆาตวิญญาณเลย

เนื่องจากตอนนั้นอินรั่วเฉินกลับมาแล้ว เขาจึงได้หนีไป

และช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ จิตวิญญาณของอินรั่วเฉินได้รับบาดเจ็บสาหัส ที่แท้เขาไม่ได้เก็บตัวฝึกบำเพ็ญ แต่เขาไม่อาจรับจิตวิญญาณของพิฆาตวิญญาณได้ไหวอีกต่อไปแล้ว

ความลึกลับทั้งหมดในตัวอินรั่วเฉิน ตอนนี้ได้ไขข้อกระจ่างขึ้นแล้ว!

โอรสศักดิ์สิทธิ์ฟ้านอิน กระดูกแห่งพุทธหัวใจศักดิ์สิทธิ์ ผู้บริสุทธิ์ผุดผ่องที่ได้รับความศรัทธาและความเลื่อมใสจากชาวประชา นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีชีวิตอยู่เพื่อเป็นฝักของกระบี่เล่มหนึ่ง!

ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้มีชีวิตเพื่อตัวเองเลย!

.