ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1514 วิปริตถึงเพียงนี้

ศิษย์พี่หลิวก้มหน้าพลางกล่าวว่า “ข้าผิดไปแล้ว ได้โปรดศิษย์น้องอย่าได้ถือสาเอาความเลย”

บนหอคอยสูง ผู้อาวุโสหูกล่าวว่า “สาวน้อยที่ข้าพามาฝีมือไม่เลวเลยใช่หรือไม่! ความแข็งแกร่งนี้ไม่อาจบรรยายได้เลย”

ชายชราหนวดเคราขาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามผู้หนึ่งกล่าว “ไม่เลวเลย การคัดเลือกสำนักในในครั้งนี้คงจะน่าตื่นตาตื่นใจมาก”

หลังจากที่มู่เฉียนซีอ่านตำราของหอตำราสำนักนอกจบแล้ว การทดสอบของสำนักในก็กำลังจะเริ่มขึ้น

มู่เฉียนซีเองก็เข้าร่วมการทดสอบเข้าสำนักในเช่นกัน มีเพียงแค่การเข้าสำนักในเท่านั้น ถึงจะเข้าใกล้ตัวท่านเจ้าสำนักผู้นั้นได้มากยิ่งขึ้น

เมื่อการทดสอบเข้าสำนักในได้เริ่มขึ้น ศิษย์สำนักนอกไม่ว่าจะเป็นศิษย์ที่มีพลังมากหรือมีพลังน้อยก็ล้วนแต่ไม่พลาดโอกาสในครั้งนี้

และเมื่อมู่เฉียนซีมาถึง ก็มีคนกำลังประลองต่อสู้กันแล้ว ก่อนจะทดสอบ จะต้องทดสอบพลังความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้ามก่อน

ตูม! เสียงดังสนั่นขึ้น ชายชุดดำผู้หนึ่งโจมตีคู่ต่อสู้จนร่างกระเด็นลอยออกไป

“เจ้าไม่คู่ควรจะเป็นคู่ต่อสู้ของข้า!” ชายชุดดำกล่าวอย่างเย็นชา

จากนั้น มู่เฉียนซีก็ได้ยินเสียงคนข้าง ๆ กล่าวถกเถียงกันขึ้น

“ศิษย์พี่เฟิงซู่สมกับที่เป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งสำนักนอกจริง ๆ ครั้งนี้เขาต้องเข้าสำนักในได้อย่างแน่นอน”

จากนั้นร่างในชุดขาวร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้น ใบหน้าของเขาเผยความโหดร้ายออกมา เขากล่าว “เฟิงซู่ เจ้ามันช่างเก่งกาจจริง ๆ เหมาะสมแล้วที่จะเป็นคู่แข่งของข้า!”

“หลิ่วซู่อัจฉริยะอันดับสอง!”

ชายชุดลวดลายสีเขียวผู้หนึ่งกระโจนออกมา “ข้าว่าพวกเจ้าสู้กันให้ยับเยินกันไปข้างหนึ่งเลยก็ดีนะ เมื่อถึงตอนนั้นแล้ว อันดับหนึ่งก็จะได้เป็นของข้า ฮ่า ๆ ๆ!”

“ฮวาเจี้ยน อัจฉริยะอันดับสาม” มีคนเอ่ยชื่อเขาออกมา

แม้ว่าสถานการณ์ของสำนักลั่วเยว่ในตอนนี้จะแตกต่างไปจากเมื่อก่อนมาก แต่อย่างไรเสียก็เป็นถึงสำนักระดับสาม ที่แห่งนี้ได้รวมอัจฉริยะเอาไว้ไม่น้อย

ในตอนนี้ ผู้อาวุโสสูงสุดสำนักนอกก็กล่าวขึ้นว่า “ทุกคนมากันครบแล้ว เช่นนั้นก็ตามข้าไปที่หุบเขาพระจันทร์เสี้ยวเถอะ หุบเขาพระจันทร์เสี้ยวมีหุ่นเชิดต่อสู้นับไม่ถ้วน หนึ่งร้อยคนแรกที่ออกมาได้ ก็จะมีโอกาสทำการทดสอบในด่านต่อไปได้”

“ตอนนี้ก็ตามข้ามาได้เลย!”

ไม่นานนัก พวกเขาก็มาถึงทางเข้าหุบเขาพระจันทร์เสี้ยวแล้ว

ท้องฟ้าเหนือหุบเขาพระจันทร์เสี้ยวนี้ถูกปิดผนึกเอาไว้ ยิ่งเข้าไปข้างใน แสงก็ยิ่งสลัวลงเรื่อย ๆ จนไม่อาจมองเห็นทางสิ้นสุดได้

อีกอย่าง ที่แห่งนี้มีสิ่งที่อันตรายมากที่สุดอยู่ด้วย มู่เฉียนซีมองดูทางเข้าหุบเขารูปจันทราแห่งนี้ ในใจก็มีความคิดบางอย่างขึ้นมาแล้ว

พลังความแข็งแกร่งของนางกำลังจะฟื้นฟูกลับมาในอีกไม่ช้า นางอยู่ในสำนักลั่วเยว่จะลงมือเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ได้แล้ว หากลงมือเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้แล้วจะดึงดูดความสนใจของท่านเจ้าสำนักได้อย่างไรกันล่ะ!

ดังนั้น ตอนนี้ถึงเวลาที่นางต้องเล่นใหญ่แล้วล่ะ

ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าว “เริ่มการประลองได้!”

ทันทีที่คำพูดของผู้อาวุโสสูงสุดสิ้นสุดลง ร่างร่างหนึ่งก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด

รวดเร็วกว่าอัจฉริยะสิบอันดับแรกของสำนักนอกเสียอีก ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าว “จะเร่งรีบไปทำไมกัน หุ่นเชิดต่อสู้เหล่านั้นรับมือได้ยากมากนะ! เข้าไปคนแรกเช่นนี้ย่อมเสียเปรียบแน่นอน”

เฟิงซู่เองก็ตกใจจนผงะไปเช่นกัน นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีคนลงมือได้อย่างรวดเร็วยิ่งกว่าเขาเช่นนี้

ฮวาเจี้ยนเอ่ย “เฮ้อ! ศิษย์น้องหญิงคนงามผู้นี้ก็ใจร้อนเกินไปจริง ๆ รีบร้อนไปก็เท่านั้น!”

คนอื่น ๆ ก็รีบตามไปเช่นกัน และในขณะที่พุ่งออกไปนั้น ก็มีหุ่นเชิดต่อสู้พุ่งเข้ามาโจมตีมู่เฉียนซีแล้ว

มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเย็นชาว่า “มังกรวารีทำลาย!”

“มังกรน้ำแข็งท้าสวรรค์!”

“ทักษะโยวหลัว!”

ตูม เปรี้ยง เปรี้ยง!

ในขณะที่มู่เฉียนซีพุ่งออกไปนั้นนางก็โจมตีกวาดล้างไปด้ยวเช่นกัน ไม่ปล่อยหุ่นเชิดต่อสู้ไปแม้แต่ตัวเดียว

คนที่ตามมาด้านหลังนางทำได้เพียงแค่มองดูเศษซากของหุ่นเชิดกลุ่มนี้ พวกเขาไม่มีอันตรายใดเลย และไม่ต้องออกแรงสู้รบอีกด้วย

สิ่งที่พวกเขาจะแข่งขันนั้นก็คือความเร็ว!

คนอื่น ๆ ต่างคิดว่าได้รับความสบายไปด้วย แต่ศิษย์อัจฉริยะสิบอันดับแรกนั้นไม่อาจทนเห็นคนอื่นเหนือกว่าเช่นนี้ได้จริง ๆ และแน่นอนว่าพวกเขาจะต้องเร่งความเร็วเพื่อตามนางไปให้ทัน

ทว่า มู่เฉียนซีต่อสู้ไปด้วย พุ่งเร่งความเร็วไปด้วย ความเร็วของนางนั้นรวดเร็วกว่าพวกเขามาก เร็วจนพวกเขาไม่สามารถจับหุ่นเชิดได้เลยแม้แต่ตัวเดียว

ตูม เปรี้ยง เปรี้ยง!

ได้ยินเสียงการต่อสู้ด้านหน้าเช่นนี้ มุมปากของฮวาเจี้ยนก็กระตุกขึ้นอย่างบ้าคลั่ง “นี่ตกลงว่าพลังวิญญาณของนางจะใช้อย่างไม่มีวันหมดใช่หรือไม่ ข้าไม่มีทางเชื่อหรอกว่านางจะเร็วเช่นนี้ต่อไปได้”

มู่เฉียนซีมียาลูกกลอนที่เพียงพอ ดังนั้นนางจึงไม่กลัวเลยว่าพลังวิญญาณจะหมดไป

หลิ่วซู่เองก็กลัดกลุ้มใจเป็นอย่างยิ่ง “ความเร็วของหญิงสาวผู้นั้นไม่มีทีท่าที่จะช้าลงเลย”

เดิมทีคิดว่าด่านนี้เป็นด่านที่เขาจะได้แสดงความสามารถและฝีมือได้อย่างเต็มที่ แต่นี่กลับเป็นด่านที่หญิงสาวผู้นั้นได้แสดงฝีมือแต่เพียงผู้เดียวแล้ว ช่างน่ารังเกียจยิ่งนัก!

เฟิงซู่ไล่ตามมู่เฉียนซีไปอย่างเงียบ ๆ ระยะห่างนั้นยิ่งเข้าใกล้ไปเรื่อย ๆ

ตูม เปรี้ยง เปรี้ยง!

แต่สุดท้าย ไม่นานนักระยะห่างก็ยิ่งไกลออกไปอีกครั้ง ใบหน้าที่แน่นิ่งนั้นของเฟิงซู่ไม่อาจบดบังได้อีกต่อไปแล้ว

ผู้อาวุโสสูงสุดได้จัดการทดสอบของสำนักนอกมาหลายต่อหลายครั้ง แต่เหตุการณ์เช่นนี้ เขาก็เพิ่งจะเคยเห็นเป็นครั้งแรก

“เหล่าหู สาวน้อยผู้นั้นคิดจะทำอันใดกัน?”

ผู้อาวุโสหูกล่าว “ข้าว่า สาวน้อยผู้นั้นต้องอยากคว้าอันดับหนึ่งมาแน่นอน”

“ข้ารู้ว่าอยากคว้าอันดับหนึ่งมา แต่ข้าไม่เคยเห็นใครจะเอาชนะอันดับหนึ่งมาได้ด้วยวิธีเช่นนี้ สาวน้อยผู้นี้ช่างร้ายเกินไปแล้ว”

ผู้อาวุโสหูกล่าวด้วยความภาคภูมิใจว่า “มันแน่นอนอยู่แล้ว นี่คืออัจฉริยะที่ข้าค้นพบมาด้วยความยากลำบากเชียวนะ”

เมื่อมาถึงตอนหลัง พลังของหุ่นเชิดต่อสู้นั้นก็พลันแข็งแกร่งขึ้นมา และแน่นอนว่าไม่ได้จัดการง่ายดายอย่างก่อนหน้านี้แล้ว

ในที่สุดเฟิงซู่ก็ไล่ตามมู่เฉียนซีที่กำลังจะรับมือกับหุ่นเชิดตัวหนึ่งทัน พลันนั้นกระบี่เล่มหนึ่งก็ฟาดฟันลงไป

เฟิงซู่โจมตีมู่เฉียนซี แต่มู่เฉียนซีหลบหลีกไปได้

ปัง ปัง ปัง!

หลังจากกำจัดหุ่นเชิดที่ล้อมรอบกายได้ มู่เฉียนซีพุ่งออกไปและกล่าวว่า “ศิษย์พี่ท่านนี้ ข้าไปก่อนล่ะ! อันดับหนึ่งในครั้งนี้ เป็นของข้าแล้ว!”

มู่เฉียนซีวิ่งไปด้วยท่าทางที่เย่อหยิ่งที่สุด พร้อมกับลงมือสังหารต่อไปไม่หยุด!

ทางออกอยู่เบื้องหน้าแล้ว และไม่ต้องสงสัยเลยว่ามู่เฉียนซีนั้นเป็นคนแรกที่ออกมาได้

นางไม่เพียงแต่จะออกมาเป็นคนแรกเท่านั้น อีกทั้งยังสังหารหุ่นเชิดจนคนอื่น ๆ ไม่มีเหยื่อหลงเหลือให้ล่าเลยแม้แต่น้อย และสิ่งนี้ทำให้เหล่าอัจฉริยะสำนักนอกเหล่านี้ล้วนบ้าคลั่งขึ้น

“พวกเรารีบเร็วเข้า!”

“เร็ว!”

“…”

เนื่องจากไม่มีหุ่นเชิดคอยขวาง ไม่มีหุ่นเชิดคอยโจมตี การทดสอบในด่านนี้จึงได้กลายเป็นการแข่งขันวิ่งเร็วก็มิปาน

ผู้ใดเร็วกว่า ผู้นั้นก็จะมีสิทธิ์ได้เป็นสิบอันดับแรก

ศิษย์พี่หลิวก็ผ่านด่านแล้วเช่นกัน เมื่อเห็นการกระทำทั้งหมดของหญิงสาวผู้นั้น มุมปากของเขาก็กระตุกขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ช่างวิปริตเกินไปจริง ๆ!

หากระดับพลังวิญญาณของนางแข็งแกร่งกว่าเขาเพียงเล็กน้อย เขาก็ยังกล้าสร้างเรื่องวุ่นวายให้นาง

แต่ความแข็งแกร่งห่างชั้นกันมากถึงเพียงนี้ เขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดเลย

ต่อไป หากเขาได้พบเจอกับสาวน้อยผู้นี้ เขาจะต้องหนีไปให้ไกล ๆ เป็นแน่

คนที่ผ่านด่านเหล่านี้ล้วนแต่มองมู่เฉียนซีด้วยสายตาราวกับมองตัวประหลาดก็มิปาน

แข็งแกร่งเกินไป พวกเขารู้สึกทึ่งกับศิษย์น้องหญิงผู้นี้มาก

ในตอนนี้เอง ผู้อาวุโสสูงสุดก็เดินมาและได้กล่าวว่า “หนึ่งร้อยคนที่ผ่านด่าน ตามข้าไปที่ลานประลองเพื่อประลองในด่านที่สอง”

“ขอรับ!”

ด่านที่สองคือการประลองฝีมือกัน ทุกคนจะต้องจับฉลากเป็นสิบเกม ชนะสนามแรกจะได้รับคะแนนหนึ่งคะแนน และผู้ที่ได้รับคะแนนมากที่สุดสิบคนแรก จะได้กลายเป็นศิษย์สำนักใน

ไม่นานนัก มู่เฉียนซีก็เริ่มการประลองสนามแรกแล้ว!

“สนามแรก มู่เฉียนซีพบกับหลิวซง”

“นี่ข้าจะดวงซวยไปถึงไหนกันเนี่ย” หลิวซงก็คือศิษย์พี่หลิวผู้นั้นนั่นเอง เมื่อได้ยินว่าคู่ต่อสู้ของเขาเป็นใคร เขาก็อยากจะตายเสียให้รู้แล้วรู้รอด

เขาเดินไปที่ลานประลอง มองมู่เฉียนซีก่อนจะกล่าวออกมาว่า “ข้ายอมแพ้!”

ทุกคนต่างก็ทอดถอนใจออกมา “นึกไม่ถึงเลยว่าศิษย์พี่หลิวที่เป็นคนเย่อหยิ่งถึงเพียงนั้นยังยอมแพ้”

“เจ้าก็ไม่ดูเอาซะเลยนะว่าคู่ต่อสู้เป็นใคร เผชิญหน้ากับคนวิปริตเช่นนี้ เจ้าลองไม่ยอมแพ้ดูสิ”

.