ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1668 มังกรชือหลงเพลิงสามกรงเล็บ - novel-lucky

มู่เฉียนซีกล่าวว่า “หากข้าบอกว่าไม่ใช่ แล้วท่านจะเชื่อหรือ?”

“อ๊ากกก!” ในเวลานี้พวกของชิงเสี้ยวเทียนคำรามร้องเสียงดังก้อง แม้แต่เจ้าตัวเล็กแค่นี้ยังเอาชนะไม่ได้เลย มันทำให้จะกลายเป็นบ้าไปแล้วจริง ๆ

“หยุดนะ! เจ้าหยุดเดี๋ยวนี้”

หลานเนี้ยนหลี่กล่าวว่า “หากข้าตอบกลับไปว่าเชื่อ เช่นนั้นมันคงจะเลอะเทอะมากเกินไปเสียหน่อยจริง ๆ”

ในเวลานี้ อุณหภูมิของบรรยากาศโดยรอบเริ่มสูงขึ้นมาอย่างกะทันหันแล้ว

มู่เฉียนซีจับชิงเสี้ยวเทียนเอาไว้แล้วกล่าวว่า “ที่จริงแล้วพวกเจ้ากำลังทำอะไรกันแน่? ข้างล่างนี้มีบางสิ่งอยู่”

ชิงเสี้ยวเทียนกล่าวว่า “ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ทั้งหมดนี้ต่างก็เป็นท่านนักเล่นคาถาอาคมเป็นคนทำ”

ตูม! มีเสียงหนึ่งดังกึกก้องขึ้น และทันใดนั้นถ้ำก็ได้ถล่มลงมา มู่เฉียนซีกล่าวว่า “เสี่ยวโม่โม่ พวกเรารีบออกไปเร็วเข้า!”

เปลวเพลิงสีแดงก่ำพวยพุ่งออกมาจากพื้นดิน มู่เฉียนซีรู้สึกได้ถึงแรงกดดันอันแข็งแกร่ง

ธาตุวารีก็ได้ตัดการเชื่อมต่อของเปลวเพลิงเหล่านั้น พลังของธาตุวารีบริสุทธิ์ได้สร้างเกาะป้องกันคล้ายร่มมาปกคลุมมู่เฉียนซีไว้ และหลานเนี้ยนหลี่ที่มีไพ่ตายเช่นเดียวกัน จึงไม่ได้รับบาดเจ็บ

แต่ทว่าพวกของชิงเสี้ยวเทียนนั้นน่าเวทนามาก เนื่องจากเปลวเพลิงได้แผดเผา ให้ทำให้พวกเขาต้องได้รับความทรมานอย่างที่สุด

ชิงเสี้ยวเทียนได้ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือออกไป จากนั้นก็มีออร่าจำนวนนับไม่ถ้วนเข้ามาใกล้

ยอดฝีมือของเผ่าหงส์ม่วงขมวดคิ้วมุ่น “นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? ที่นี่มีออร่าของสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งมากเช่นนี้ได้อย่างไร”

มังกรสีแดงเพลิงตัวหนึ่ง โผล่ออกมาจากใต้พื้นดิน และบนตัวของมันนั้นก็มีชายชุดคลุมสีดำคนหนึ่งยืนอยู่

“สังหารพวกมันให้หมด! ให้ข้าได้ดูอานุภาพของเจ้าเสียหน่อย”

“สัตว์ร้าย นี่คือสัตว์ร้ายระดับสูงสุด พวกเราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน รีบช่วยเหลือพวกเขาเร็วเข้า”

“เร็วเข้า!” ในตอนที่พวกเขากำลังจะให้การช่วยเหลือ แต่ทว่าชิงเสี้ยวเทียนก็ถูกเปลวเพลิงของหงส์ดูดกลืนเข้าไปแล้ว

“เสี้ยวเทียน!”

ชิงอ้าวเทียนตะโกนร้องลั่น แล้วก็ถูกคนลากขึ้นไปกลางอากาศ

“ในนั้นยังมีคนเหลืออยู่ รีบไปเร็วเข้า!” ในขณะที่ผู้อาวุโสของเผ่าหงส์ม่วงกำลังเข้าไปใกล้ เปลวไฟนั้นก็ก่อตัวขึ้นมาเป็นกำแพงเพลิง ทำให้พวกเขาไม่อาจเข้าไปช่วยเหลือคนได้

“รีบไปรายงานครูฝึกจื่อเร็วเข้า เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแล้ว!”

“ดินแดนโกลาหลที่พวกเราเลือก จะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นได้อย่างไรกัน?”

พวกเขาคิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจ หลานเนี้ยนหลี่มองไปคนชายชุดคลุมดำคนนั้น และเขาที่โดยปกติแล้วเป็นคนอ่อนโยนมาเสมอกลับไม่คาดคิดว่าจะระเบิดจิตสังหารออกมา

“หลานอิ่ง ลงมือ!”

“ขอรับ! นายน้อย!”

มู่เฉียนซีกล่าวว่า “หลานเนี้ยนหลี่ เจ้าอย่าทำอะไรส่งเดช!”

ครืน!

เปลวเพลิงที่น่าสะพรึงกลัวนั้น เขมือบไปทั้งดินแดนโกลาหล

ครูฝึกจื่อกล่าวว่า “รีบไปพาทุกคนถอยออกมาเร็วเข้า ข้าจะไปดูสถานการณ์เอง”

“เร็ว จำเป็นต้องออกไปให้เร็วที่สุด! เปลวไฟนั้นยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ ถึงแม้ร่างกายจะเป็นสัตว์เทพหงส์ ก็สามารถถูกเผาเป็นเถ้าถ่านได้!”

ตูม! ร่างเงาสีฟ้าร่างหนึ่งพุ่งออกไปราวกับสายฟ้าอย่างไรอย่างนั้น ในชั่วพริบตานั้นหลานเนี้ยนหลี่ก็ระเบิดพลังของสัตว์เทพระดับสูงสุดออกมา

มู่เฉียนซีกล่าวว่า “เขาเป็นชายที่น้ำนิ่งไหลลึกเสียจริง!”

ความแข็งแกร่งของหลานเนี้ยนหลี่ ไม่ด้อยไปกว่าอัจฉริยะของเผ่าหงส์ม่วงเหล่านั้นอย่างแน่นอน

หลานเนี้ยนหลี่มองไปทางชายชุดคลุมดำแล้วกล่าวว่า “คนจากเผ่าคำสาปอย่างเจ้า มาเจอกับข้าสักหน่อย!”

ชายชุดคลุมดำกล่าวด้วยความโกรธว่า “ไอ้หนู เจ้าถือว่าตนเองเป็นอะไรกัน? เจ้าคิดว่าข้าจะเป็นคนที่เจ้าจัดการได้เช่นนั้นหรือ?”

“เจ้าคนบ้าระห่ำ จงกลายไปเป็นเครื่องสังเวยของมังกรชือหลงเพลิงไปเสียเถอะ!”

ครืน! เปลวเพลิงของมังกรชือหลงเพลิงสาดพ่นลงมา มู่เฉียนซีมองไปเห็นหงส์สีฟ้าอ่อนตัวหนึ่ง ที่ขนปีกของมันทอแสงหมุนวนราวกับสายน้ำไหลหลาก

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของมังกรเพลิง หลานเนี้ยนหลี่พยายามต่อสู้อย่างเต็มที่

พรึ่บ! ทันใดนั้นก็มีร่างสีน้ำเงินเข้มปรากฏตัวอยู่ด้านหลังของชายชุดคลุมดำผู้นั้น มังกรชือหลงเพลิงสะบัดหางของมันทีหนึ่ง จึงทำให้ร่างสีน้ำเงินนั้นถูกเหวี่ยงลอยละลิ่วออกไป

ปัง!

มีลำแสงสีม่วงสว่างวาบขึ้นมาทันที จากนั้นก็รับหลานอิ่งเอาไว้ได้

ครูฝึกจื่อมาแล้ว เขากล่าวว่า “เจ้าเด็กน้อยพวกนี้ เป็นลูกวัวแรกเกิดที่ไม่กลัวเสือกันเสียจริง ๆ เลย!”

หลานอิ่งได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่กลับกัดฟันคิดอยากจะเข้าไปช่วยหลานเนี้ยนหลี่

ครูฝึกจื่อทำให้หมดสติไปโดยที่ไม่พูดเป็นครั้งที่สอง แล้วกล่าวว่า “ส่งออกไป เร็วเข้า!”

“ขอรับ ท่านจื่อ!”

ครูฝึกจื่อยืนอยู่กลางอากาศ แล้วจ้องมองไปที่สัตว์ขนาดใหญ่มหึมานั้น

“ช่างโชคร้ายอะไรเช่นนี้ ในดินแดนโกลาหลนี้มีสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งของตราประทับบรรพบุรุษมากมาย ไม่นึกเลยว่าจะถูกพวกเจ้าพบเข้าจนได้ ทั้งยังยอมจำนนให้คนของเผ่าคำสาปอีก”

ครูฝึกจื่อกล่าวว่า “นักเล่นคาถาอาคมอย่างเจ้ามาสร้างความวุ่นวายในดินแดนโกลาหล เรื่องที่เจ้าได้สัตว์ร้ายนี้ไปก็ช่างมันเถอะ แต่ไม่นึกเลยว่าจะทำร้ายคนด้วย”

“ใครว่าข้าจ้องจะทำร้ายผู้อื่น แต่เป็นพวกเด็กน้อยเหล่านี้รนหาที่ตายเองต่างหาก!” เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม

ตูมม! หลานเนี้ยนหลี่ยืนหยัดได้ไม่นานเท่าไร ก็ได้ถูกเปลวเพลิงเข้าโจมตีแล้วห่อหุ้มเขาเอาไว้

อุณหภูมิที่สูงถึงเพียงนี้ แต่เขากลับไม่กล่าวอะไรสักคำ

ร่างของมู่เฉียนซีสว่างวาบขึ้น และจับเขาเอาไว้!

“โล่วิญญาณน้ำแข็ง!”

ธาตุวารีได้ขวางกันการโจมตีของมังกรชือหลงเพลิงเอาไว้ และธาตุวารีก็ได้ดับเปลวเพลิงที่อยู่บนร่างกายของหลานเนี้ยนหลี่ด้วย มู่เฉียนซีได้หยิบเอาเข็มยาออกมาหลายเล่มแล้วฝังลงไปบนผิวหนังของหลานเนี้ยนหลี่

ในเวลานี้ครูฝึกจื่อกำลังพัวพันอยู่กับมังกรชือหลงเพลิง และความแข็งแกร่งของมังกรชือหลงเพลิงนี้ มันก็เกินความคาดหมายของเขาไปแล้วโดยสิ้นเชิง

“ตายกันที่นี่เสียให้หมดเถอะ!” ชายชุดคลุมดำกล่าวอย่างดุร้าย

ในตอนนี้ น้ำเสียงที่เย็นยะเยือกของมู่เฉียนซีก็ดังขึ้นมา

“ไอ้แก่นี่ นี่เจ้าคิดจะใช้คำสาปที่ไม่สัมพันธ์เช่นนี้ควบคุมมังกรชือหลงเพลิงนี้หรือ เจ้านี่ช่างไร้เดียงสาเกินไปแล้ว!”

“ให้ตายเถอะ เป็นเจ้าสิถึงจะถูก!”

ชายชุดคลุมดำนั้นจ้องมองไปที่มู่เฉียนซีแล้วกล่าวว่า “สาวน้อย เจ้าพูดอะไรกัน?”

“ครูฝึกจื่อ ถอยออกมา เร็ว!” มู่เฉียนซีร้องตะโกนขึ้นมา

โฮกกกก!

มังกรชือหลงเพลิงร้องอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาทั้งสองของมันเปลี่ยนไปสีแดงก่ำ

เปลวเพลิงสีแดงก่ำพวยพุ่งออกมา แล้วกลืนกินผู้ชายคนนั้นเข้าไปโดยตรง!

“อ๊าก! นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”

“ช่วยด้วย! ช่วยข้าด้วย!”

มู่เฉียนซีกล่าวด้วยความเย้ยหยันว่า “เข้าเล่นกับไฟด้วยตนเอง เมื่อถูกไฟเผาใครจะไปสามารถช่วยเจ้าได้กันล่ะ?”

โฮกกก!

หลังจากที่มันกลืนกินคนควบคุมมันไปแล้ว มังกรชือหลงเพลิงก็ได้บ้าคลั่งอย่างสมบูรณ์

สิ่งมีชีวิตทั่วทั้งดินแดนนี้ มันต้องการที่จะทำลาย ทำลายให้สิ้น!

ตูม!

หลังจากนั้น พลังของมันก็พวยพุ่งขึ้นมา และยังมีขาที่สามเติบโตขึ้นมาอีกด้วย

สีหน้าของครูฝึกจื่อเปลี่ยนไปทันที “ไอ้สารเลวนั่น! ไม่นึกเลยว่าจะปลดปล่อยมังกรชือหลงเพลิงสามกรงเล็บออกมา นี่มันไม่ใช่มังกรชือหลงเพลิงธรรมดาเลย ปล่อยให้เจ้าตัวนี้ออกมาได้ มีปัญหาใหญ่เสียแล้ว!”

เจ้าตัวใหญ่มหึมาเช่นนี้ เป็นเขาก็ไม่อาจรับประกันได้ว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือไม่?

ไม่รู้ว่าคนอื่นล่าถอยกันไปเป็นอย่างไรกันบ้าง?

ครูฝึกจื่อมองไปที่มู่เฉียนซีพลางกล่าวว่า “มู่เฉียนซี พาหลานเนี้ยนหลี่ออกไปซะ ข้าจะขวางมันเอาไว้เอง!”

หลังจากนั้น เขาก็เห็นมู่เฉียนซีเข้ามาใกล้ข้างกายเขาด้วยความเร็วที่แปลกประหลาด และผลักหลานเนี้ยนหลี่เข้ามาอยู่ในมือของเขา

“ครูฝึกจื่อ ท่านเป็นหงส์ที่โตเต็มวัย จะต้องบินด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาเป็นแน่ และมันก็เพียงพอที่จะพาหลานเนี้ยนหลี่ออกไปได้ ข้าจะขวางเจ้ามังกรชือหลงเพลิงสามกรงเล็บนี้เอง” มู่เฉียนซีกล่าว

ครูฝึกจื่อกล่าวว่า “เจ้ากำลังล้อเล่นอะไรอยู่กันแน่?”

มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ท่านเห็นว่าข้าเหมือนจะล้อเล่นเช่นนั้นหรือ?”

“แม่นางมู่ พวกท่านไปกันก่อนเถอะ! ข้าจะขวางมันไว้เอง อย่างไรข้าก็บาดเจ็บสาหัสเป็นภาระเสียเปล่า ๆ” หลานเนี้ยนหลี่ไม่คาดคิดเลยว่ามู่เฉียนซีจะตัดสินใจเช่นนี้ได้ และเขาก็ได้ตัดสินใจแล้วเช่นกัน

มู่เฉียนซีกล่าวว่า “หากไม่ใช่เพราะเจ้ามาช่วยเสี่ยวโม่โม่กับข้าก็คงไม่ต้องมาเจอเรื่องอันตรายเช่นนี้ เช่นนั้นก็มอบหน้าที่นี้ให้ข้าเถิด!”

“อู๋ตี้! เสี่ยวหง ออกมา!”

นางชักกระบี่มังกรเพลิงพิฆาตวิญญาณออกมา จากนั้นเปลวเพลิงสีแดงก็พวยพุ่งออกมา

“เพลิงสังหารซิวหลัว!”

“หนีไปก่อน! ข้ากลับไปได้แน่ ครูฝึก!” มู่เฉียนซีมองไปที่ครูฝึกจื่อและกล่าวด้วยรอยยิ้ม