ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1710 หงส์น้ำแข็งทรยศ
“ซี!”
“ข้าคือเจ้านายของสุ่ยจิงอิ๋ง ท่านว่านางจะฟังข้าหรือว่าฟังท่านกันล่ะ มาถึงจุดนี้แล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ตามก็ไม่อาจที่จะยอมแพ้ได้อีกแล้ว และอีกไม่นานก็จะหาวิธีในการถอนคำสาปได้แล้วด้วย”
“มีเจ้าอยู่ ข้าไม่เคยคิดที่จะยอมแพ้เลย”
เผ่าคำสาปถูกตรึงเอาไว้ และสิ่งนี้ก็ทำให้เทพราชาโมโหเป็นอย่างยิ่ง
ทันใดนั้นลำแสงสีทองก็ระเบิดออกมา และจากนั้นก็มีกระบี่ที่แหลมคมนับไม่ถ้วนพวยพุ่งออกมา
“จินเย้าคลั่งสังหาร!”
ตูม โครมม!
เทพหงส์ตัวนั้นถูกกระบี่ที่แหลมคมจำนวนนับไม่ถ้วนปักตรึงอยู่บนกำแพง
“พวกเจ้าจัดการมันซะ!” เทพราชาออกคำสั่ง และส่งมอบเทพหงส์ไปให้กับลูกน้องทั้งหกคนของเขา
“หยู! เจ้านี่ดีเสียจริง ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะทรยศข้า!” เทพราชากล่าวแล้วมองไปที่ท่านหยูด้วยความโมโห
ท่านหยูกล่าวว่า “ข้าเพียงแค่ต้องการที่จะปกป้องลูกและภรรยาผู้ที่เป็นโลกทั้งใบของข้าเท่านั้น ท่านเทพราชา ท่านอย่าได้ขุ่นเคืองไปเลย!”
“ผู้ที่หักหลังข้า ข้าจะทำให้มันอยากที่จะตายเสียยังดีกว่าอยู่แน่นอน แต่ทว่าตอนนี้ข้ายังไม่มีอารมณ์ที่จะมาจัดการกับคนทรยศเช่นเจ้า”
ตูม!
เทพราชาปรากฏขึ้นมาอย่างกะทันหัน เขาได้อาศัยพลังของเขาเพียงคนเดียวในการสกัดกันพลังธาตุของเหล่ายอดฝีมือของราชวงศ์เหล่านั้น
“ท่านหยา ลงมือซะ!”
เลือดของเผ่ามังกรที่ท่านหยาถืออยู่ ในที่สุดมันก็สามารถนำมันมาใช้ประโยชน์ได้เสียที
ครืนนน!
เสาหินเริ่มขยับ มังกรสีทองเหลืองอร่ามตัวหนึ่งพุ่งออกมา แล้วเข้าไปพันกับนักเล่นคาถาอาคมสีดำทะมึนเหล่านั้น
ท่านหยากล่าวว่า “ผูกคำสาป! เป็นเพียงพลังเล็กน้อยที่เหลืออยู่ของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์โบราณเท่านั้น คิดว่าจะขวางพวกข้าในการทำลายผนึกได้จริง ๆ อย่างนั้นหรือ? ช่างไร้เดียงสาเสียจริง”
เสาหินของเทพหงส์และเทพมังกรได้ถูกเปิดออกมาแล้ว แต่ทว่าจิ่วเยี่ยกลับไม่ได้มีปฎิกิริยาตอบสนองอย่างรุนแรงมากเท่าไรนัก
สายตาของเขาจ้องมองไปบนเสาหินของเผ่ากิเลนต้นนั้น พลางกระซิบกล่าวว่า “อยู่ที่นั่น!”
นอกจากสองต้นนั้น ก็เหลือเพียงแค่ที่นั่นแล้ว
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าเทพราชาและเผ่าคำสาปจะไม่มีเลือดของเผ่ากิเลน หากรู้แต่แรกว่าจะมาจนถึงจุดนี้ ข้าน่าจะขอเลือดของท่านย่ามาเสียหน่อยก็ดี”
“หากข้าไปลองดู จะสำเร็จหรือไม่?”
ท่านย่าของนางเป็นคนของเผ่ากิเลน ในร่างกายของนางมีสายเลือดของเผ่ากิเลนอยู่ เพียงแต่มันน้อยมากเหลือเกิน หากเทียบก็คงเท่ากับหนึ่งในสี่ส่วนเท่านั้นเอง
“รอเดี๋ยวก่อน!” จิ่วเยี่ยกล่าว
“เลือดหยดหนึ่งไม่ได้มากมายเลย เพียงแค่ต้องลองเท่านั้น! ไม่อย่างนั้นหากพลาดโอกาสนี้ไป แล้วรอให้ท่านย่ากลับมา ก็ไม่อาจรู้ได้เลยว่าจะต้องรอไปจนถึงเมื่อไหร่”
ครืนน!
พวกของเผ่าหงส์อัสนีได้ช่วยเทพมังกรในการจัดการพรรคพวกของเทพราชา และการต่อสู้ก็ยิ่งดุเดือดมากขึ้นเรื่อย ๆ
เสียงหงส์กรีดร้องออกมาดังสนั่นหวั่นไหว พลังของเทพหงส์ถูกทำให้อ่อนแอหลังจากการต่อสู้มาอย่างต่อเนื่อง และในที่สุดก็สูญสิ้นไป
ครืนนน!
ตามมาด้วยเสาหินของเทพหงส์ได้พังทลายลงอย่างสมบูรณ์ รวมไปถึงรูปปั้นหินด้วย
มันได้กลายเป็นเพียงเศษหิน ที่ไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่เลย
ท่านหลานกล่าวว่า “รายงานท่านเทพราชา ภายในเสาหินของเทพหงส์ ไม่มีคัมภีร์หมื่นคำสาปขอรับ”
“หากไม่มีแล้วละก็ เช่นนั้นก็เหลือเพียงแค่ที่เดียวเท่านั้น ลงมือซะ!”
เหลยป้ากล่าวด้วยความเดือดดาล “หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
เหลือเสาหินอีกเพียงแค่สองต้นเท่านั้น มีความเป็นไปได้อยู่หนึ่งในสอง และไม่ว่าอย่างไรก็ตามพวกเขาไม่อาจปล่อยให้เทพราชาเปิดเสาหินเทพมังกรต้นนี้ได้
พวกเขายังคงพยายามอย่างเต็มที่ในการต่อสู้กับพวกของเทพราชา
“ไสหัวออกไปให้หมด!”
ในเรื่องของการต่อสู้ คนของเทพราชาเดิมทีก็แข็งแกร่งมากกว่าพวกเขาอยู่แล้ว
ในเวลานี้ หงส์สีเงินตัวหนึ่งพุ่งทะยานขึ้นไปกลางอากาศ จากนั้นทั่วทั้งร่างก็ได้แผ่กระจายไอเย็นยะเยือกที่น่าสะพรึงกลัวออกมา และกระแสไอเย็นนั้นก็พัดโหมกระหน่ำเข้ามา
พลังไอเย็นยะเยือกนี้ ไม่ได้พุ่งเข้าโจมตีพวกของเทพราชา แต่กลับเป็นพวกของหัวหน้าเผ่าหงส์อัสนีแทน
ยอดฝีมือแต่ละคนต่างก็จ้องมองไปที่ม่านแสงสีเงินนั้นด้วยความตื่นตะลึง “หัวหน้าเผ่าหงส์น้ำแข็ง เจ้า…”
เดิมที่แล้วหัวหน้าเผ่าหงส์น้ำแข็งเป็นกำลังรบในการต่อสู้ครั้งที่สองของฝ่ายพวกเขา ไม่คาดคิดเลยว่าจะไปช่วยเหลือเทพราชาเสียแล้ว
เหลยป้ากล่าวว่า “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ข้าควรที่จะคิดได้มาตั้งนานแล้ว ลูกชายของเจ้าผูกพันธสัญญากับองค์ชายแปด แล้วเจ้าจะสามารถปลีกตัวออกมาได้อย่างไร”
หัวหน้าเผ่าหงส์น้ำแข็งกล่าวว่า “ข้าเพียงต้องการที่จะทำให้เคราะห์ร้ายของเผ่าหงส์สิ้นสุดลงเสียที ตราบใดที่พวกเขาเอาคัมภีร์หมื่นคำสาปที่ชั่วร้ายออกไปแล้ว เผ่าหงส์ของพวกเราจะต้องฟื้นตัวเหมือนอย่างที่ผ่านมาได้อย่างแน่นอน และจะไม่ต้องถูกคัมภีร์หมื่นคำสาปอันแสนชั่วร้ายนั้นทำให้ต้องเหน็ดเหนื่อยอีกแล้ว”
หัวหน้าเผ่าหงส์อัสนีกล่าวว่า “หัวหน้าเผ่าหงส์น้ำแข็ง อายุอานามของเจ้าก็ไม่น้อยแล้ว! เจ้าจะไม่ไร้เดียงสามากเกินไปหน่อยหรือ!”
เผ่าหงส์ได้ครอบครองสายเลือดของสัตว์เทพโบราณในตำนานที่ยิ่งใหญ่ทั้งสาม ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเผ่าเทพไม่มีทางปล่อยพวกเขาไปอย่างแน่นอน
“หลีกไป!”
“ไม่มีทางหรอก!”
ครืนนน!
พลังธาตุน้ำแข็งและพลังธาตุอัสนีผสมผสานเข้าด้วยกันอีกครั้ง จากนั้นเสียงระเบิดที่สะเทือนฟ้าทลายดินก็ดังสนั่นออกมา
เทพราชาพุ่งตัวเข้ามาประชิดเทพหงส์ภายในชั่วพริบตา จากนั้นก็ฟันไปสามครั้งติดต่อกัน
ปัง ปัง ปัง!
การต่อสู้ที่ชุลมุนนี้ ยังคงดำเนินต่อไป!
ปัง!
หัวหน้าเผ่าหงส์อัสนีถูกหัวหน้าเผ่าหงส์น้ำแข็งทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส และร่วงลงมาจากกลางอากาศ
“ท่านพ่อ!” ร่างสีดำร่างหนึ่งพุ่งออกมาราวกับสายฟ้าแลบ และได้เข้าไปช่วยหัวหน้าเผ่าหงส์อัสนีเอาไว้ได้
“เหลยหมิง! เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้?” หัวหน้าเผ่าหงส์อัสนีกล่าวอย่างตื่นตกใจเป็นอย่างมาก
“ในเวลานี้ข้ายังไม่อาจพูดออกมาได้ สถานการณ์ตอนนี้…”
ครืนนน!
พลังอัสนีของเขาระเบิดออก จนแทบจะฝืนหลีกเลี่ยงจิตสังหารนั้นไม่ได้
“ข้า…” หัวหน้าเผ่าหงส์อัสนีต้องการที่จะต่อสู้ต่อ แต่ทว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสมากจนเกินไป
“ท่านพ่อ ท่านกินยารักษาอาการบาดเจ็บก่อนเถอะ! ไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าเผ่าหงส์น้ำแข็งจะเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลเช่นนี้ ซ้ำยังไปยอมจำนนต่อเทพราชาอย่างคาดไม่ถึงไปเสียแล้ว”
หัวหน้าเผ่าหงส์อัสนีกล่าวพลางถอนหายใจว่า “ข้าก็ไม่คิดมาก่อนว่าเผ่าหงส์น้ำแข็งผู้ที่เย่อหยิ่งมาเสมอนั้น ในตอนนี้…”
สายตาของหัวหน้าเผ่าหงส์อัสนีเศร้าสลด เดิมทีแล้วพวกเขาไม่มีโอกาสที่จะเอาชนะได้เลย และทำได้เพียงแค่ดิ้นรนอย่างยากลำบากเท่านั้น
เมื่อเผ่าหงส์น้ำแข็งโจมตี พวกเขาก็ไม่มีความเป็นไปได้ที่จะได้รับชัยชนะใด ๆ อีกต่อไปแล้ว
ถึงเหลยหมิงจะหามู่เฉียนซีไม่เจอ แต่เขาก็เชื่อว่ามู่เฉียนซีจะต้องอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน
เขากล่าวว่า “ท่านพ่อ ท่านอย่าสูญเสียกำลังใจไปเลย บางทีในเส้นทางที่คดเคี้ยว ไม่แน่ว่าอาจจะมีความเป็นไปได้ใหม่เกิดขึ้นมาก็เป็นได้!”
“ความเป็นไปได้ใหม่? เว้นเสียแต่ว่าจะมีผู้ที่มีบทบาทที่แข็งแกร่งกว่าเทพราชาปรากฏตัวขึ้นในเผ่าหงส์ของพวกเรา ไม่เช่นนั้นก็ไม่อาจที่จะพลิกสถานการณ์อันเลวร้ายตอนนี้ไปได้หรอก”
ครืนน!
เหลยป้าเองก็กำลังต้านทานเอาไว้ด้วยความยากลำบาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งการรับมือกับการโจมตีของเผ่าหงส์น้ำแข็ง
อดีตเป็นสหายร่วมรบ แต่ในวันนี้ได้เปลี่ยนกลายมาเป็นศัตรูไปเสียแล้ว
“พวกเจ้าเผ่าหงส์น้ำแข็งนี่ช่างระริกระรี้เสียจริง ๆ ดีเหลือเกินนะ!” เหลยป้ากล่าวด้วยความโกรธแค้นเป็นที่สุด
ปัง ปัง ปัง!
ภายใต้การโจมตีครั้งแล้วครั้งเล่าของเทพราชา เทพมังกรสีทองอร่ามตัวนั้นได้กลายเป็นจุดสีทองเล็ก ๆ แล้วมลายหายไป
มู่เฉียนซีจ้องมองไปที่แสงสว่างนั้นพลางกล่าวว่า “พลังของผนึกนี้ อ่อนแอกว่าที่ข้าได้จินตนาการเอาไว้เสียอีก เดิมทีคิดว่าจะสามารถทำให้พวกของเทพราชาบาดเจ็บสาหัสได้บ้าง”
จิ่วเยี่ยกล่าวตอบ “แรงกดดันได้ถูกใช้มาเป็นเวลาหลายปี ทำให้พลังของพวกมันอ่อนแอลงไปไม่น้อยแล้ว และบวกกับที่ข้ามาที่นี่ด้วย”
หากว่าเขาไม่ได้มาที่นี่ ด้วยพลังที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดนี้ การจะทำให้เทพราชาได้รับบาดเจ็บสาหัสก็ไม่ได้เป็นปัญหาแต่อย่างใดเลย แต่ทว่าในตอนนี้…
“ตูม!”
เมื่อเทพมังกรมลายหายไป ผนึกเสาหินของเทพมังกรต้นนั้นก็ได้พังทลายลง
ในตอนที่เสาหินแตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย บนใบหน้าของเทพราชาก็ไม่ได้มีรอยยิ้มอีกต่อไปแล้ว
“ไม่มี! มันไม่มี!”
ถึงจะทลายเสาหินไปแล้ว แต่กลับไม่ได้อะไรกลับมาเลย
เหลยป้ากล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! เทพราชา ดูเหมือนว่าจะทำให้ท่านต้องผิดหวังเสียแล้ว”
เทพราชากล่าวว่า “ผู้ใดเป็นผู้รวบรวมเลือดของเผ่ากิเลน เอามันออกมา!”
อยู่ห่างจากชัยชนะอีกเพียงก้าวเดียวเท่านั้น หากว่าต้องมาพ่ายแพ้อยู่ที่นี่ เขาคงจะต้องกระอักเลือดออกมาด้วยความโกรธเป็นแน่
“ดูท่าว่าพวกเจ้าจะไม่มีแล้วสินะ! ในตอนแรกผู้ใดใช้ให้พวกเจ้ากำจัดไปจนสิ้นซากกันเล่า ดันไปฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เผ่ากิเลน แล้วมาเสียใจภายหลังเอาตอนนี้สินะ!” เหลยป้ากล่าวขึ้นมาอย่างเยาะเย้ย
YOU MAY ALSO LIKE
