ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 2033 ใจดำจริง ๆ
ความคิดเห็นนี้ของผู้อาวุโส คุณชายใหญ่ของสำนักหมอทมิฬเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง
เขาแสยะยิ้มแล้วกล่าวว่า “ข้าก็กำลังมีความคิดเช่นนี้เหมือนกัน! ข้าจะได้ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวพอดี!”
ปัง ปัง ปัง!
พวกเขาโยนของเหลวสีเทาเข้มอย่างหนึ่งออกไป สถานที่แห่งนี้คือภายในน้ำทะเล หากพวกเขาวางยาพิษในน้ำทะเลแล้วละก็ เพียงเท่านี้เขาก็จะสามารถจัดการกับเจ้าสัตว์ทะเลเหล่านี้ได้อย่างง่ายดายแล้ว
เป็นอย่างที่คาดเอาไว้ ว่าสัตว์ทะเลที่โดนยาพิษเหล่านั้นสามารถจัดการได้ง่ายขึ้นเป็นอย่างมาก
มีกองกำลังบางส่วนได้รับการช่วยเหลือแล้ว พวกเขาจึงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “สมกับที่เป็นสำนักหมอทมิฬ ช่างเป็นวิธีการที่ดีจริง ๆ! ดูเจ้าสัตว์ทะเลเหล่านี้สิว่าอาละวาดมากขนาดไหน!”
“ช่วยได้แล้ว!”
มู่เฉียนซีเองก็สามารถสัมผัสถึงกลิ่นอายของพิษเหล่านั้นได้แล้ว จากนั้นนางจึงโยนขวดยาออกไปสองสามขวดแล้วกล่าวว่า “กินเสีย!”
เหล่านักฆ่าของหอรัตติกาลที่ได้รับขวดยามาต่างก็ผงะกันไปครู่หนึ่ง แม้ว่าพวกเขาจะประทับใจในตัวของมู่เฉินซี แต่ในฐานะนักฆ่าคนหนึ่ง ความระแวดระวังตามสัญชาตญาณทําให้พวกเขาไม่กินอะไรตามอําเภอใจ
พวกเขามองไปทางซูอี้ชิง!
แต่การตอบสนองของซูอี้ชิงนั้นรวดเร็วมาก เขากล่าวว่า “กินซะ!”
ทันทีที่พูดจบ เขาก็รู้สึกประหลาดใจตนเองเป็นอย่างมาก และคิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะไม่มีความสงสัยใด ๆ ในยาที่ผู้หญิงจอมเจ้าเล่ห์คนนี้หยิบออกมาให้เลยแม้แต่น้อย
แต่ทว่า ด้วยฝีมือของนาง หากต้องการที่จะวางยาพิษพวกเขาจริง ๆ เดิมทีไม่ต้องรอมาจนถึงตอนนี้ก็ได้
ซูอี้ชิงเป็นผู้นำในการกินยาเข้าไปก่อน และแน่นอนว่าคนอื่นก็ต้องปฏิบัติตามคำสั่งกันอยู่แล้ว!
แค่ก แค่ก แค่ก!
ในเวลานี้ ไม่ได้มีเพียงแต่สัตว์ทะเลเท่านั้นที่เกิดปัญหา ทว่าคนที่อยู่ก้นทะเลเหล่านี้ก็เกิดปัญหาขึ้นแล้วเช่นกัน
“นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? เหตุใดข้าถึงได้รู้สึกหายใจลำบากเช่นนี้!”
“พลังวิญญาณกำลังปั่นป่วนแล้ว เกิดอะไรขึ้นกับข้ากันแน่?”
“……”
“สำนักหมอทมิฬ เจ้า…คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะวางยาพวกข้าไปด้วยเช่นนี้” แน่นอนว่าต้องมีคนที่รู้อยู่แล้วว่าตอนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น
คุณชายใหญ่ของสำนักหมอทมิฬกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ขอโทษด้วยนะทุกท่าน! พิษชนิดนี้มีความรุนแรงเป็นอย่างมาก การป้องกันทางวิญญาณทั่วไปไม่สามารถสกัดกั้นพิษนี้ได้หรอก ฉะนั้นทุกท่านจึงโดนวางยาพิษเข้าแล้วล่ะ”
“แต่ทว่านี่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้น่ะนะ! เพื่อที่จะจัดการกับสัตว์ทะเลเหล่านี้ ก็มีเพียงวิธีนี้เพียงวิธีเดียวเท่านั้น! ที่ข้าทำไปก็เพื่อที่จะช่วยทุกท่านเท่านั้นเอง”
เมื่อเห็นใบหน้าที่หนาเสียยิ่งกว่ากำแพงเมืองของคุณชายใหญ่ของสำนักหมอทมิฬ มันก็ทำให้พวกเขาโกรธจนกระอักเลือดออกมาเลยทีเดียว
“ยาถอนพิษล่ะ!”
“ขอโทษด้วย ข้าไม่ได้เอายาถอนพิษมาด้วยหรอก พิษนี้ไม่อันตรายถึงชีวิต ทุกท่านวางใจเถอะ รอให้พวกข้าจัดการสัตว์ทะเลเหล่านี้เรียบร้อยแล้ว ค่อยหาทางแก้ก็แล้วกัน”
ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงต่อสู้กับเหล่าสัตว์ทะเลอย่างจริงจัง และสัตว์ทะเลที่ถูกพิษเหล่านี้ก็ทำให้คนจากสำนักหมอทมิฬจัดการพวกมันได้อย่างง่ายดายไม่น้อยเลยทีเดียว
คนอื่น ๆ ต่างจ้องมองไปยังคนของสำนักหมอทมิฬที่ไม่สนใจพวกเขาด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด คนที่มียาถอนพิษก็ได้ลองกินยาถอนพิษเพื่อล้างพิษเอง
คนของสำนักหลินเยว่ก็โดนยาพิษเช่นกัน ตอนที่พวกนางรู้สึกตัวก็ได้รีบกินยาถอนพิษไปอย่างรวดเร็ว เรื่องนี้ทำให้พวกนางโกรธจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเลยทีเดียว
“ไอ้พวกสำนักหมอทมิฬสารเลว คิดไม่ถึงเลยว่าจะลอบกัดพวกเราด้วย! ฆ่ามันซะ!”
ส่วนคนของหอรัตติกาลกลับไม่มีความผิดปกติอะไรเลยแม้แต่น้อย พวกเขาทั้งหมดจึงมองไปทางมู่เฉียนซีด้วยความประหลาดใจ
ต้องเป็นเพราะยาที่แม่นางมู่ให้พวกเขากินก่อนหน้านี้ที่สามารถถอนพิษได้เป็นแน่ โชคดีที่พวกเขากินยานั้นเข้าไปแล้ว! มิเช่นนั้นคงจะต้องทรมานเหมือนคนอื่นอย่างไม่ต้องสงสัย
ซูอี้ชิงกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “มัวแต่ตะลึงกันอยู่ทำไม? ฆ่าสิ!”
“ขอรับ ลูกพี่!”
ในเมื่อใช้พิษแล้วได้ผล มู่เฉียนซีจึงใช้โอกาสนี้ใช้พิษ และใช้อาวุธลับไปพร้อมกัน ซึ่งผลของมันก็ถือว่าไม่เลวเลยทีเดียว
แม้ว่าจะมีคนไม่น้อยที่ต้องทุกข์ทรมาน แต่ทว่าพวกเขาก็สามารถหลุดออกจากวงล้อมของสัตว์ทะเลได้สำเร็จ และหลังจากนั้นก็ยังสามารถเข้าไปในเมืองใต้สมุทรได้อีกด้วย
และเมื่อเข้ามาในเมืองใต้สมุทรได้แล้วจริง ๆ สัตว์ทะเลเหล่านั้นก็ทำได้เพียงวนเวียนอยู่ที่ก้นทะเลเท่านั้น
เมืองแห่งนี้เมื่อมองจากระยะไกลก็ดูใหญ่โตมากอยู่แล้ว แต่เมื่อเข้ามาถึงข้างใน มันกลับยิ่งใหญ่โตเหนือจิตนาการของพวกเขาไปมากกว่าเดิมเสียอีก หลังจากที่พวกเขาเข้ามาถึงแล้วก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ตัวเล็กมากเลยทีเดียว
คนที่หนีเข้ามาได้เหล่านั้นต่างก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก นอกจากยาถอนพิษอันทรงพลังจากกองกำลังใหญ่ต่าง ๆ แล้ว คนอื่น ๆ ล้วนต้องไปขอความช่วยเหลือจากสำนักหมอทมิฬกันทั้งนั้น
“ไม่มียาถอนพิษจริง ๆ มีก็แต่ของที่ใช้ระงับพิษไว้ได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น! แต่ทว่าข้าก็มีเงื่อนไขเช่นกัน หลังจากที่เข้าไปในเมืองใต้สมุทรแล้ว พวกเจ้าจะต้องฟังคำสั่งของข้าแต่เพียงผู้เดียว!”
“สมบัติทั้งหมดที่หาเจอ จะต้องมอบให้กับสำนักหมอทมิฬของข้าทั้งหมด”
คนเหล่านี้โกรธจนหน้าซีดเผือด “สำนักหมอทมิฬอย่างพวกเจ้าจะเหิมเกริมมากเกินไปแล้วนะ เห็นได้ชัด ๆ ว่าพวกเจ้าวางยาพิษผิดพลาดจนทำร้ายพวกเรา คิดไม่ถึงว่าตอนนั้นจะยังเอามันมาข่มขู่พวกเราอีก”
“พวกเรายินดีที่จะจ่ายเงินซื้อค่ายาระงับพิษนั่น แต่ข้อเสนอของเจ้า พวกเรารับไม่ได้!”
คนของสำนักหลินเยว่จ้องมองไปที่พวกเขาด้วยความดูถูก “คนของสำนักหมอทมิฬนี่ก็ช่างเหลือเกินจริง ๆ คิดจะเอาขยะกลุ่มนี้ไปใช้ทำอะไรได้ พวกเขาจะเอาสมบัติอะไรมาได้กัน! ถึงพวกเราจะมีวิธีระงับพิษ แต่ก็ไม่ควรค่าอยู่ดี!”
พวกเขายินดีที่เห็นคนเหล่านี้ไม่ยินยอม แม้ว่าคนกลุ่มนี้จะเป็นเพียงแค่ขยะ แต่หากกลุ่มของสำนักหมอทมิฬมีขนาดที่ใหญ่โตขึ้น มันก็จะเป็นภัยต่อพวกเขาเช่นกัน
สำนักหมอทมิฬกล่าวว่า “พวกเจ้าไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธได้ หากไม่ยินยอมแล้วละก็ พวกเจ้าก็รอถูกพิษทำให้สูญเสียความสามารถ และถูกขังตายอยู่ที่นี่หรือถูกสัตว์ทะเลเหล่านั้นกลืนกินไปเสียเถอะ!”
สีหน้าของคนเหล่านี้ซีดจางลงเรื่อย ๆ และก็เริ่มมีการถกเถียงกันอยู่ภายในใจ หลังจากนั้นก็ขุดเอาบรรพบุรุษสิบแปดชั่วโคตรของคนของสำนักหมอทมิฬออกมาด่าหมดแล้ว
คุณชายใหญ่ของสำนักหมอทมิฬมั่นใจในตนเองเป็นอย่างมาก และเขาก็เชื่อว่าคนเหล่านี้จะต้องยอมจำนนอย่างแน่นอน
ในเวลานี้ มู่เฉียนซีก็กล่าวขึ้นมาอย่างหยอกล้อว่า “สำนักหมอทมิฬของพวกเจ้าไม่ได้อ้างตัวว่าเป็นสำนักนักปรุงยาพิษที่ยิ่งใหญ่อันดับหนึ่งของดินแดนทางทิศตะวันออกแห่งราชวงศ์ตงหวงอย่างนั้นหรือ? และทั่วทั้งดินแดนทางตะวันออกไม่มีกองกำลังใดสามารถแข่งขันกับพวกเจ้าได้ แต่เหตุใดยาพิษเพียงเล็กน้อยเท่านี้ พวกเจ้ากลับมีเพียงแค่ยาระงับแต่ไม่มียาถอนพิษอย่างสมบูรณ์กันล่ะ ดูท่าแล้วข่าวลือคงจะผิดพลาดสินะ! เพราะสำนักหมอทมิฬก็ไม่เห็นจะเก่งกาจเท่าไรเลย”
คนของสำนักหมอทมิฬกล่าวอย่างโกรธเคืองว่า “นางผู้หญิงปากดี คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะกล้าดูถูกสำนักหมอทมิฬของข้า อย่าคิดว่าเจ้าเป็นคนของหอรัตติกาล แล้วพวกข้าจะไม่กล้าฆ่าเจ้านะ”
“ที่ข้าพูดคือเรื่องจริงนี่นา ดูถูกตรงไหนกัน!” มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเรียบเฉย
นางกวาดสายตามองไปที่คนเหล่านั้นแล้วกล่าวว่า “ทุกท่าน สำนักหมอทมิฬได้วางยาพิษที่ก้นทะเลโดยไม่คำนึงถึงผู้อื่นจนทำให้ทุกท่านต้องติดร่างแหไปด้วย และข้าก็รังเกียจวิธีการเช่นนี้เป็นที่สุด! ข้ามียาถอนพิษ อีกทั้งยังสามารถถอนพิษออกไปจากร่างกายได้อย่างสมบูรณ์อีกด้วย แต่ทว่าพวกท่านต้องจ่ายเงินสักเล็กน้อย และตกลงเงื่อนไขกับข้าข้อหนึ่ง”
คนของสำนักหมอทมิฬโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่ดูถูกสำนักหมอทมิฬของพวกเขา แต่คิดไม่ถึงว่าจะมาแย่งคนไปด้วย
“อย่าไปฟังคำพูดไร้สาระของผู้หญิงคนนี้ ยาพิษของสำนักหมอทมิฬของพวกเรามีความพิเศษมาก ไม่ใช่ว่ายาถอนพิษของใครก็จะสามารถถอนพิษได้หรอกนะ”
“ไม่สามารถถอนพิษได้! เช่นนั้นเจ้าลองดูคนของหอรัตติกาลสิ ทำไมถึงไม่มีใครเป็นอะไรเลยล่ะ”
คำพูดของมู่เฉียนซี ได้ประสานเข้ากับคนของหอรัตติกาลที่ว่า “ใช่แล้ว! พวกเรากินยาของแม่นางมู่ไปแล้ว ยาพิษของพวกเจ้าไม่ส่งผลกระทบต่อพวกเราเลยแม้แต่น้อย”
แน่นอนว่าท่าทางของคนของหอรัตติกาลนั้นอยู่ในสภาพที่ดูดีที่สุดอยู่แล้ว จากนั้นก็มีคนถามอย่างตื่นเต้นว่า “เอาสิ เจ้าต้องการอะไรล่ะ?”
“ข้าต้องการเลือกสมุนไพรวิญญาณที่ข้าต้องการในมิติของพวกเจ้า”
“ข้อที่สอง หลังจากนี้ไปข้าไม่อนุญาตให้ไปรวมกลุ่มกับสำนักหมอทมิฬและสำนักหลินเยว่”
“ข้อแรกคือค่าตอบแทน ส่วนข้อที่สองก็คือเงื่อนไข พวกเจ้าจะรับปากหรือไม่?”
พวกเขาจ้องมองไปที่มู่เฉียนซีด้วยความตื่นตกใจเล็กน้อย เงื่อนไขนี้ดีกว่าความต้องการที่เกินกว่าเหตุของคนจากสำนักหมอทมิฬนั่นมากมายนัก!
“เจ้าพูดจริงอย่างนั้นหรือ?”
มู่เฉียนซีกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “แน่นอนอยู่แล้ว ในที่สุดข้าก็เข้าใจแล้วว่าสำนักหมอทมิฬเหตุใดถึงได้เรียกว่าสำนักหมอทมิฬ นั่นก็เป็นเพราะว่าพวกเขาค่อนข้างใจดำนี่เอง! แต่ทว่าทุกท่านโปรดวางใจ ราคาของหอหมอปีศาจนั้นยุติธรรมแน่นอน!”
ซูอี้ชิงมองไปทางมู่เฉียนซีอย่างเย็นชา ผู้หญิงคนนี้มีวิธีการที่ฉลาดมากจริง ๆ เพราะไม่เพียงแต่แย่งกิจการของสำนักหมอทมิฬมาได้ แต่ยังสามารถเหยียบสำนักหมอทมิฬเพื่อเผยแพร่หอหมอปีศาจของนางได้อีกด้วย
.
YOU MAY ALSO LIKE
