ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 205 ตกอยู่ในอันตราย

ก่อนหน้านี้มู่เฉียนซีคาดเดาเอาไว้แล้วว่ามู่หรูเหยียนต้องเกี่ยวข้องกับกู่พิษ  จึงปรุงยาเอาไว้จำนวนไม่น้อยเพื่อป้องกันกู่พิษ  แต่นางไม่ได้คิดเลยว่าราชาไป๋กู่จะปรากฏตัวขึ้นในแคว้นจื่อเยี่ยเช่นนี้

ช่างน่าเสียดาย… ยาพิษที่นางมีอยู่ใช้ไม่ได้ผลกับมัน

นางต้องทำการทดลองทีละขั้นตอนเพื่อที่จะปรุงยาพิษขึ้นมาต่อสู้กับพิษของกู่พิษ ราชาไป๋กู่ตัวนี้

ทว่า……

ณ เวลานี้นางโดนราชาไป๋กู่ไล่ตามอยู่ ไม่มีโอกาสที่จะที่จะปรุงยาได้สบาย ๆ เลย

จวินโม่ซีกล่าว “ข้ามีบางอย่างที่สามารถจับเจ้าตัวน่าขยะแขยงนี้ได้ แต่มันวิ่งเร็วอย่างมาก เกรงว่าอาจจะจับมันไม่ทัน”

มู่เฉียนซี “มันคือสิ่งใดรึ ?  แต่ก็เอาเถอะ เจ้ารีบเอามันออกมาเร็ว!”

จวินโม่ซีหยิบเอาบางอย่างออกมา มันคล้าย ๆ กับแหจับปลา เขากล่าวว่า “นี่เป็นอาวุธวิญญาณระดับโลกเลยเชียว! มันจะจับเจ้านั่นเพียงแค่ครู่หนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้มันวิ่งเร็วมาก ข้าจะจับมันทันได้อย่างไรกันเล่า ?”

“เจ้าสอนข้าใช้เร็วเข้า  ข้าจับมันได้แน่” มู่เฉียนซีเร่งเร้า

จวินโม่ซีเอ็ดทันควัน “เจ้าจะทำได้อย่างไรกัน ? ถึงแม้ว่าพลังของเจ้าจะเพิ่มขึ้น แต่เจ้าก็ยังอ่อนแอกว่าข้าอยู่ดี  หากข้าใช้ไม่ได้ เจ้าก็ใช้มันไม่ได้หรอก”

— สวบ!  สวบ!  สวบ! —

ราชาไป๋กู่พุ่งเข้าหาทั้งสองอีกครั้ง  ทั้งสองรีบหลบมันทันที

มู่เฉียนซีเกรี้ยวโกรธ  นางตะโกน “จวินโม่ซี เจ้าหยุดพูดจาไร้สาระสักประเดี๋ยวได้หรือไม่ ? หากไม่ทันการเราได้ตายกันหมดแน่!”

ฉับพลันทันใดตาข่ายเล็กสีเงินถูกโยนขึ้นในอากาศ  จวินโม่ซีรีบกล่าว “เจ้าส่งพลังวิญญาณเข้าไปด้านในแล้วมันจะใหญ่ขึ้น แล้วเราก็จะจับมันได้ จากนั้นเจ้าใช้พลังวิญญาณควบคุมเอาไว้ มันจะออกมาไม่ได้”

“เข้าใจแล้ว” มู่เฉียนซีพยักหน้ารับคำ แววตานางมุ่งมั่น

“สาวน้อย ระวัง!”

เมื่อจวินโม่ซีหันไปมอง เจ้าราชาไป๋กู่ก็เข้าไปใกล้นางแล้ว ร่างที่เต็มไปด้วยดวงตาของมันอ้าปากกว้างเตรียมที่จะกลืนมู่เฉียนซีเข้าไปในท้อง

มู่เฉียนซีในเวลานี้ นางรับรู้ได้ถึงกลิ่นเน่า ๆ น่าขยะแขยงที่ใกล้เข้ามาทุกที

ในสถานการณ์สุดวิกฤต นางตะโกนออกมา “อาถิง!”

“ข้ารู้แล้ว” อาถิงตอบรับด้วยน้ำเสียงเกียจคร้าน

“หยุดเวลาเดี๋ยวนี้!”

ทันใดนั้นเวลาก็ได้หยุดลง  ราชาไป๋กู่ที่กำลังจะกลืนมู่เฉียนซีหยุดนิ่งลงเช่นกัน ผู้คนที่กำลังต่อสู้ก็หยุดนิ่งแข็งค้างราวกับรูปปั้นก็มิปาน

ในช่วงที่เวลาหยุดเดิน มีเพียงเจ้าของศาลานิรันดร์เท่านั้นที่ไม่มีผลต่อคำสั่งหยุดเวลา

มู่เฉียนซีรีบทำให้ตาข่ายของจวินโม่ซีใหญ่ขึ้นและจับราชาไป๋กู่เอาไว้  จากนั้นนางรีบกระโดดถอยหลังไป เอาราชาไป๋กู่ที่อยู่ในตาข่ายให้กับจวินโม่ซี

— ตูม! —

เวลากลับมาเดินอย่างปกติ

เมื่อจวินโม่ซีเห็นตาข่ายที่อยู่ในมือถึงกับผงะไปครู่หนึ่ง “ยังไม่ทันได้หายใจแท้ ๆ  มู่เฉียนซี เจ้าจับมันมาได้อย่างไรกัน ?”

มู่เฉียนซีกล่าวรวบรัด “เจ้าไม่ต้องถามมาก ดูมันไว้ให้ดี ๆ ล่ะ ข้าจะไปเตรียมยาสูตรใหม่ก่อน”

“ได้!” จวินโม่ซีขานรับ เขารีบอัดพลังวิญญาณธาตุอัคคีเข้าไปบนตาข่าย จากนั้นเปลวไฟลุกฮือโหมกระหน่ำอยู่บนตาข่าย เจ้าราชาไป๋กู่ที่อยู่ในตาข่ายกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“โฮกกกก!”

— ปัง!  ปัง!  ปัง! —

มันพยายามต่อสู้อย่างดุเดือดเพื่อให้หลุดพ้นจากตาข่ายนั้น

— ตูม! —

จวินโม่ซีพยายามอย่างอย่างเต็มที่ที่จะควบคุมมัน เวลาเดียวกันนั้น มู่เฉียนซีอยู่ข้าง ๆ เขา  นางเริ่มปรุงยาในทันที

จวินโม่ซีเห็นว่าราชาไป๋กู่กำลังดิ้นรนอย่างรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เขาจึงเตือนมู่เฉียนซีว่า “สาวน้อย เจ้าเร่งมือหน่อยก็จะเป็นการดี ข้าคิดว่าข้าคงคุมมันได้อีกไม่นาน”

“เงียบไว้ ข้ากำลังเร่งมือ”

ในสนามรบที่วุ่นวายเช่นนี้ อีกทั้งตรงหน้ายังมีสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ยักษ์ ทว่ามู่เฉียนซีก็ยังคงทำการปรุงยาอย่างละเอียดถี่ถ้วนทุกขั้นตอน  นางต้องทำให้สำเร็จในครั้งเดียว ต้องไม่เกิดความผิดพลาดใด ๆ  บางทีนางอาจจะไม่มีเวลาได้ปรุงยาครั้งที่สองอีกแล้ว

— ฟึ่บ!  ฟึ่บ!  ฟึ่บ! —

มู่เฉียนซีหยิบสมุนไพรวิญญาณออกมาจากในพื้นที่ของนาง  นางเลือกใช้พลังธาตุวารีที่เป็นสารของเหลวที่ดีที่สุด  ณ ตอนนี้นางไม่มีเวลาใช้เปลวไฟหลอมแล้ว

มู่เฉียนซีเข้าสู่โลกแห่งการปรุงยาอย่างสมบูรณ์ เวลาค่อย ๆ ผ่านไปอย่างช้า ๆ  จวินโม่ซีเองก็พยายามมาจนถึงขีดจำกัดสูงสุดของเขาแล้ว

ขณะเดียวกันนั้น ร่างชุดดำผู้หนึ่งเข้ามาโจมตี!

เขากำลังจะโจมตีมู่เฉียนซี ทว่าจวินโม่ซีรีบชิงโจมตีร่างชุดดำผู้นั้นเอาไว้ก่อนโดยที่ไม่ได้สนใจอะไรเลย  ด้วยพลังของจวินโม่ซีที่โจมตีอย่างแรง ร่างชุดดำผู้นั้นได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่อีกด้านหนึ่งของจวินโม่ซี ราชาไป๋กู่กลับดิ้นรนออกมาจากตาข่ายนั้นได้!

— ฉึก!  กึก!  แควก! —

ตาข่ายขนาดใหญ่ที่ไร้การควบคุมของพลังวิญญาณ ถูกราชาไป๋กู่ทำลายกระเจิง ร่างของมันพุ่งตรงไปทางมู่เฉียนซีอย่างไม่รอช้า

จวินโม่ซีเข้าไปขวางเอาไว้ไม่ทัน เขาทำได้เพียงแค่ภาวนาให้ปาฏิหาริย์เมื่อครู่เกิดขึ้นอีกครั้ง

ในขณะที่ราชาไป๋กู่กำลังจะกลืนร่างของมู่เฉียนซี ทันใดนั้นกระบี่วิญญาณพิฆาตสีดำตกลงมาจากท้องฟ้า มันพุ่งเข้าใส่ร่างของราชาไป๋กู่  จวินโม่ซีเห็นพลันตกใจอุทานออกมาด้วยเสียงอันดัง

“โอ้! ช่างเป็นอาวุธที่ทรงพลังอย่างยิ่ง”

— ปัง! —

อีกทางด้านหนึ่ง โอวหยางหว่านได้รับบาดเจ็บสาหัส ร่างของนางตกลงมากระแทกกับพื้นอย่างรุนแรงจนทำให้เกิดหลุมขนาดใหญ่ดูน่ากลัว

“อ๊า!”

เมื่อเห็นหลานสาวผู้เป็นที่รักตกอยู่ในอันตราย มู่อวู่ซวงไม่สนใจโอวหยางหว่านที่ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส เขารีบขว้างศาสตราวุธออกไป ตัวเขาเองก็รีบรุดเข้าไปอย่างรวดเร็ว

จวินโม่ซีมองมู่อวู่ซวงด้วยสายตาแปลกใจเป็นอย่างมาก สองขาของนายท่านสามใช้การไม่ได้ กลับแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ช่างทรงพลังยิ่งนัก

ในขณะที่มู่อวู่ซวงพุ่งพรวดเข้ามานั้น กระบี่วิญญาณพิฆาตที่พุ่งเข้าหาราชาไป๋กู่ก็กลับมาอยู่ในมือเขาอีกครั้ง  มู่อวู่ซวงพยายามใช้กระบี่วิญญาณพิฆาตฆ่ามัน  เขาตะโกนด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เจ้าปกป้องซีเอ๋อร์เอาไว้ อย่าให้ใครทำร้ายนางได้ ข้าจะจัดการกับกู่บ้าตัวนี้ ข้าจะช่วยถ่วงเวลาให้ซีเอ๋อร์เอง”

— ตูม!  ตูม!  ตูม! —

หลังจากที่ต่อสู้กับโอวหยางหว่านมาครู่ใหญ่ มู่อวู่ซวงรีบมารับมือกับราชาไป๋กู่

เขาผู้เป็นอากำลังดิ้นรนต่อสู้เพื่อช่วยถ่วงเวลาให้กับหลานสาวมู่เฉียนซี  ก่อนหน้านี้ที่ต่อสู้กับโอวหยางหว่าน เขาเสียพลังไปมาก แต่ถึงอย่างไรก็ต้องปกป้องหลานรักเอาไว้ให้ได้ มิเช่นนั้นมู่เฉียนซีนางได้รับอันตรายเป็นแน่!

— บูม! —

ภายในชั่วพริบตาเดียว เส้นผมสามพันเส้นของมู่อวู่ซวงก็ได้กลายเป็นสีเงิน อีกทั้งดวงตาข้างหนึ่งก็ยังได้เปลี่ยนเป็นสีม่วง

หางตาของจวินโม่ซีเหลือบไปเห็น เขาตกใจเป็นอย่างมาก ‘เกิดอะไรขึ้นกับมู่อวู่ซวงกันแน่ ?’

พลังวิญญาณของเขาแข็งแกร่งขึ้น ในขณะเดียวกันนั้น พิษที่ขาของเขาก็กำลังจะระเบิดออก

นั่นเขา…

กว่าจะนำเอาสมุนไพรวิญญาณระดับเก้ามาช่วยเขาไว้ได้นั้นมันไม่ง่ายเลย  หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เกรงว่าจะควบคุมสถานการณ์เอาไว้ไม่ได้แล้ว หากเกิดอะไรขึ้นกับเขา มีหวังมู่เฉียนซีคงต้องตรอมใจตายเป็นแน่แท้

จวินโม่ซีที่กำลังคุ้มกันมู่เฉียนซีอยู่ เวลานี้ได้แต่ภาวนาให้นางเร่งมือ ‘สาวน้อยเร่งมือเข้าสิ! เร่งมือเข้า! จะถ่วงไว้ไม่อยู่แล้ว อ๊าก!!!’

มู่เฉียนซีเร่งมือสุดชีวิต นางรู้ดีว่าสถานการณ์เข้าขั้นวิกฤตเพียงใด นางทำการปรุงยารวมกันครั้งสุดท้าย สองมือของนางทำงานมือเป็นระวิงราวกับมือผีปีศาจที่มีมือนับหมื่นเร่งผสมยา  ในที่สุดนางก็ปรุงยาออกมาสำเร็จและเริ่มบรรจุยาใส่ขวด

ทันทีที่นางออกมาจากโลกแห่งการปรุงยา ร่างในชุดขาวตกลงมาจากอากาศต่อหน้าต่อตานาง

“ท่านอา!” นางรีบรุดเข้าไปคว้าร่างมู่อวู่ซวงเอาไว้

จวินโม่ซีกล่าวอย่างจนปัญญา “สาวน้อย ข้าพยายามอย่างเต็มที่แล้ว แต่ก็เอาเจ้ากู่บ้าตัวนี้ไม่อยู่ มันร้ายกาจนักจนท่านอาของเจ้าต้องลงมือ  แต่เราจะมามัวตกใจมิได้  เจ้ารีบเตรียมพร้อมเร็วเข้า ข้าจะต้านเอาไว้ให้”

จวินโม่ซีพุ่งพรวดเข้าไปจู่โจมราชาไป๋กู่อีกครั้ง

มู่เฉียนซีรีบพยุงตัวมู่อวู่ซวงนั่งลงบนรถเข็น เวลานี้เส้นผมสีเงินสามพันเส้นของมู่อู่ซวงกลับมาเป็นสีดำเฉกเช่นเดิมแล้ว ทว่าริมฝีปากของเขานั้นกลายเป็นสีม่วง และใบหน้าก็ซีดเซียวยิ่งนัก

.