ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 2250 พลังประหลาด
ดวงตาของมู่เฉียนซีมืดมนลงทันที เขาบอกว่าพวกเราจะต้องได้เจอกันอีก ซึ่งชิงอิ่งก็ไม่เคยเป็นคนโกหกมาก่อน และ เขาก็ไม่มีทางโกหกนางด้วย
ชิงอิ่งจงใจไม่ให้ผู้ใดรู้ว่าเขาไปที่ไหน และแม้แต่จื่อโยวก็ไม่สามารถติดตามเขาไปได้ เช่นนั้นนางก็คงทำได้เพ พียงแค่รอให้เขาปรากฏตัวออกมาเองเท่านั้น ซึ่งนางก็หวังว่าเขาจะสบายดี!
“คนงาม ข้าทำงานได้ไม่ดี! เจ้าอยากลงโทษก็ลงโทษเถอะ! ขอเพียงเจ้าอย่าวางยาพิษ ที่ทำให้ข้าไม่สามารถสัมผัสสาวงาม มอย่างใกล้ชิดได้ก็พอ ที่เหลือเอาตามที่เจ้าต้องการเลย ข้าไม่กลัว!” จื่อโยวเชิดคอขึ้น
มู่เฉียนซีแสยะยิ้มพลางกล่าวว่า “ที่แท้สิ่งที่จื่อโยวหวาดกลัวที่สุดก็คือการที่ข้าวางยาพิษเจ้าสินะ! ยิ่งเจ้า ากลัว ข้าก็ยิ่งอยากทำ เจ้าคิดว่าต้องทำอย่างไรดีล่ะ?”
รอยยิ้มนั้นของมู่เฉียนซีทำให้จื่อโยวเหงื่อแตกพลั่ก “คนงาม จะ…เจ้ากำลังล้อเล่นอยู่สินะ!”
“แน่นอนว่าต้องล้อเล่นอยู่แล้วสิ!”
“เช่นนั้นก็ดี เช่นนั้นก็ดีแล้ว!” จื่อโยวถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
“แต่ถึงจะหลีกเลี่ยงโทษตายได้ แต่ก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงโทษเป็นได้นะ ฉะนั้นข้าจะขังจิ่วเยี่ยเอาไว้กับข้าที่นี่ ก่อน และก็จะไม่ปล่อยเขาไปสักระยะหนึ่ง! หากที่คุกโลหิตมีเรื่องอะไรที่ต้องจัดการ แล้วเจ้าสามารถจัดการได้เจ จ้าก็จัดการด้วยตนเองไปก่อน และอย่าคิดที่จะมาพาจิ่วเยี่ยกลับไปเชียวล่ะ!” มู่เฉียนซีกล่าวกับจื่อโยว
จื่อโยวแทบที่จะกระอักเลือดออกมา เยี่ยบีบคั้นเขาเช่นนี้มานานแล้ว สุดท้ายแล้วคนงามก็คิดแบบเดียวกันกับเขาอ อีก นี่มันโหดร้ายมากเกินไปแล้วจริง ๆ
“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว ข้ามาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาก็เพื่อแบ่งเบาความกังวลของเยี่ย ฉะนั้นจึงเป็นเรื่องที่ข้าต้อ องจัดการอยู่แล้ว! ข้าจะทุ่มเททำงานอย่างแน่นอน ดังนั้นคนงามกับเยี่ยก็อยู่กันอย่างรักใคร่กลมเกลียวเถอะ!” จื่อ โยวกล่าวพลางหัวเราะคิกคัก
ที่มู่เฉียนซีขังจิ่วเยี่ยเอาไว้ ก็เพื่อที่จะไปพร้อมกับจิ่วเยี่ยหลังจากที่รักษาอาการบาดเจ็บของคนผู้นี้ให้คงท ที่แล้ว
และเกรงว่าหากปล่อยเขาไว้เพียงลำพังโดยที่ไม่มีคนควบคุมเขา เขาก็จะวิ่งโล่ไปต่อสู้กับกิเลนแห่งนรกที่เหวนรก กอีกเป็นแน่
แต่นางก็เข้าใจความคิดของจิ่วเยี่ยที่อยากจะหากิเลนแห่งนรกให้เจอเป็นอย่างดี การได้รับดีกิเลนมานั้น นางเอ องก็ปรารถนามากเช่นกัน ทว่านางก็ไม่อาจปล่อยให้จิ่วเยี่ยต้องตกอยู่ในความเสี่ยงเหมือนก่อนหน้านี้ได้อีกแล้ว
หลังจากนั้นจิ่วเยี่ยก็ปรากฏตัวออกมากอดมู่เฉียนซีเอาไว้พลางกล่าวว่า “หากซีต้องการขังข้าเอาไว้ มันก็มีสิ่งที่ต ต้องจ่ายด้วยนะ”
“ข้าไม่จัดการเจ้าก็ถือว่าดีมากแล้ว ยังคิดที่จะให้จ่ายอะไรอีกอย่างนั้นหรือ?”
“ข้าต้องการไม่มากหรอก แต่ว่าซีจำเป็นต้องจ่าย!”
เนื่องจากมู่เฉียนซีมุ่งมั่นอยู่กับการกลั่นยาจึงทำให้จิ่วเยี่ยถูกเพิกเฉยมานานหลายวัน ฉะนั้นเขาจึงจุมพิตนางอย ย่างไม่ยอมรับการปฏิเสธใด ๆ!
มู่เฉียนซียืนเขย่งเท้าแล้วจูบเขากลับไป พลางกล่าวว่า “หากคำขอไม่มากแล้วละก็ ข้าสามารถทำให้เจ้าพึงพอใจได้ เ เพียงแต่ต้องจำกัด…”
ริมฝีปากของมู่เฉียนซีเข้ามาใกล้มากขึ้น และจิ่วเยี่ยก็โอบกอดตัวนางไว้ในอ้อมแขน
ถึงจะจูบเสร็จไปแล้ว แต่มันจะทำให้จิ่วเยี่ยพึงพอใจได้อย่างไร “ถึงซีจะติดสินบนข้าเช่นนี้ แต่มันก็ยังไม่พอหรอก นะ!”
“อื้อ…”
ในตอนที่มู่เฉียนซีถือยาน้ำไปที่เรือนหลัก ก็ถูกคนจ้องเขม็งไปยังริมฝีปากที่บวมขึ้นมาเล็กน้อยของนาง
อีกฝ่ายกัดฟันเล็กน้อยพลางกล่าวว่า “ไอ้หนูนั่นยังเป็นคนอยู่หรือไม่?”
ใบหน้าของมู่เฉียนซีร้อนผ่าวขึ้นมาเล็กน้อย นางได้จัดการไปแล้ว แต่กลับยังถูกความช่างสังเกตของเขาค้นพบได้อยู่ด ดี
มู่เฉียนซีพยักหน้าเล็กน้อยพลางกล่าวว่า “นั่นมัน…เช่นนั้นเรามาลองยาน้ำนี้กันเถอะ”
มู่เฉียนซีไม่สามารถพูดคุยหัวข้อนี้กับผู้อาวุโสได้อีกต่อไป ดังนั้นนางจึงเลือกที่จะเปลี่ยนหัวข้อสนทนาอย่างชาญฉล ลาด
“นี่คือยาน้ำที่แม่หนูอย่างเจ้าทำออกมาเองอย่างนั้นหรือ? ก่อนที่เจ้าจะปรากฏตัว ไม่เคยมีผู้ใดทำยาน้ำที่มีคุณสมบ บัติเช่นนี้ในแดนซวนเทียนมาก่อนเลย” เขากล่าว
“แน่นอนว่ายาน้ำของหมอปีศาจอย่างข้าจะต้องแตกต่างมากอยู่แล้ว เพียงแต่นั่นมันสำหรับคนอื่น แต่สำหรับท่าน จะให้ ผลลัพธ์เช่นไรนั้นยังไม่อาจรู้ได้! ข้าเชื่อมั่นในทักษะการแพทย์ของข้ามาโดยตลอด ทว่าเมื่อคนสำคัญทั้งสองคนของ ข้าต้องเจอกับอาการป่วยหนัก มันก็เหมือนกับว่าข้าได้ถูกท้าทายเข้าแล้ว” มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเคร่งขรึม
“ทั้งหมดเป็นความผิดของข้าเอง เพราะร่างกายที่ย่ำแย่ของข้า คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะทำให้แม่หนูน้อยต้องเสียความม มั่นใจเช่นนี้ เป็นความผิดของข้าเอง! ข้าเชื่อว่ายาน้ำเหล่านี้จะต้องได้ผลแน่นอน”
เมื่อเห็นความผิดหวังที่เผยออกมาบนใบหน้าของนาง เขาก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจว่าเพราะเหตุใดร่างกายของตนเองถึงไม่ให้ ความร่วมมือเช่นนี้
พลังจิตวิญญาณของมู่เฉียนซีคอยสังเกตสถานการณ์อย่างเฝ้าระวังอยู่เสมอ ซึ่งนางก็ได้ค้นพบว่ายาน้ำนี้ไม่ถูกพลังนั นค้นพบ หรือต่อต้าน และยังกำลังค่อย ๆ ซ่อมแซมร่างกายของเขาอย่างช้า ๆ อีกด้วย
แต่มันยังไม่พอ!
มู่เฉียนซีหยิบกล่องหยกออกมา ภายในนั้นมีเข็มหยกที่ขนาดเล็กเท่ากันเส้นผมเลยทีเดียว และนี่ก็ยังเป็นหยกที่อ อ่อนมากที่สุดในโลกอีกด้วย
“การรักษาด้วยฤทธิ์ของยามันช้าเกินไป ข้าจะลองฝังเข็มเพื่อดูว่ามันจะต่อต้านหรือไม่!”
“ฝังเข็มหรือ!”
ในตอนที่มู่เฉียนซียังไม่มาอยู่แดนซวนเทียนก็ไม่เคยมียาน้ำที่มีคุณสมบัติสูงเช่นนี้มาก่อน ทั้งยังไม่มีพวกการฝัง งเข็มหรือครอบแก้วอีกด้วย เพราะภายในสถานการณ์ทั่วไปหากไม่เคี้ยวยาลูกกลอนก็ยังกินยาลูกกลอนกันมากกว่า
“ผ่อนคลายร่างกายเถิดเจ้าคะ!”
ฉึก ฉึก ฉึก!
เข็มหยกหลายเล่มปักลงไปตรงจุดฝังเข็มต่าง ๆ ปลายเข็มสั่นเล็กน้อย จากนั้นอาการเจ็บแปลบก็แพร่ขยายออกมา แต่มัน นก็ไม่ใช่สิ่งที่จะทนรับเอาไว้ไม่ได้
หลังจากที่ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยาม ฤทธิ์ยาของยาน้ำก็ได้ถูกดูดซับไปอย่างสมบูรณ์ภายใต้การช่วยเหลือจากการฝังเข ข็ม
มู่เฉียนซีดึงเข็มหยกออกพลางกล่าวว่า “สามารถใช้วิธีการเช่นนี้ได้ นอกจากนี้พลังนั้นก็ไม่ได้มีการสะท้อนกลับ อี กทั้งยังนิ่งสงบอีกด้วย! เช่นนั้นจากนี้ข้าจะค้นคว้าหาหนทางอื่น ๆ อีก”
ในที่สุดมันก็ได้ผลขึ้นมาบ้างแล้ว และอารมณ์ของมู่เฉียนซีในตอนนี้ก็ดีมากเป็นพิเศษเลยทีเดียว
ขอเพียงทำให้คงที่ได้ และรอให้นิรันดร์ตื่นขึ้นมา เรื่องทั้งหมดก็จะสามารถแก้ไขได้แล้ว
ยาน้ำและการฝังเข็มสามารถร่วมมือกันได้อย่างเป็นปกติ และมีแต่ยาลูกกลอนเท่านั้นได้รับการต่อต้าน
มู่เฉียนซีกล่าวกับจิ่วเยี่ยว่า “จิ่วเยี่ย ข้าคาดเดาเอาไว้อย่างหนึ่ง! ข้าว่าเพราะยาลูกกลอนเป็นวิธีที่ใช้กันทั วโลก ดังนั้นมันจึงถูกทำให้ต่อต้าน! แต่ทว่ายาน้ำกับการฝังเข็มไม่ได้เป็นวิธีการรักษาอาการป่วยของโลกนี้ ฉะนั้น นมันจึงไม่สามารถต่อต้านใด ๆ ได้!”
จิ่วเยี่ยกล่าวตอบว่า “บางทีที่ซีคิดอาจจะถูกต้องก็ได้”
“เช่นนั้น ข้าจะลองพยายามต่อไป”
หากเป็นเช่นนั้นแล้วละก็ เรื่องนี้ก็จะแก้ไขได้ง่ายขึ้นมากเลยทีเดียว
เนื่องจากว่าที่นี่มีบ่อน้ำพุร้อนธรรมชาติอยู่ด้วย มู่เฉียนซีจึงเปลี่ยนบ่อน้ำพุร้อนของเรือนหลักให้กลายเป็นบ่อสมุน นไพร และนางก็ได้ใส่ห่อยาสมุนไพรต่าง ๆ ให้เขาใช้ เจ็ดวันไม่ซ้ำกันเลยทีเดียว
ภายใต้แนวทางการรักษาสามอย่าง ทั้งยาน้ำ การฝังเข็มและการอาบน้ำสมุนไพร ทำให้เหล่าปรมาจารย์นักปรุงยาทั้งหลายค้นพบ บว่าร่างกายของเจ้านายของพวกเขาดูเหมือนจะกระปรี้กระเปร่าขึ้นราวยกเครื่องใหม่อย่างไรอย่างนั้น และร่างกายที่เคย ดูเหมือนซากศพก็กำลังกลับมามีชีวิตขึ้นอีกครั้งแล้ว
แน่นอนว่าเมื่อเทียบกับร่างกายของคนที่สุขภาพแข็งแรงแล้วมันยังห่างไกลอยู่มาก แต่การพัฒนาการที่ดีขึ้นนี้ก็ ทำให้พวกเขายินดีอย่างบ้าคลั่งแล้ว
“สมกับที่เป็นลูกศิษย์ของหมอปีศาจจริง ๆ!”
“ไม่รู้ว่าหมอปีศาจเป็นคนระดับใดกันแน่นะ?”
นักปรุงยาเหล่านี้ได้กลายเป็นกลุ่มแฟนคลับสูงอายุของหมอปีศาจไปแล้ว อย่างไรเสียพวกเขาก็ชื่นชมหมอปีศาจมากจริง ๆ
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ตอนนี้ร่างกายนายท่านของพวกท่านสามารถถอนพิษได้แล้ว สำหรับพิษนั้นพวกท่านที่ค้นคว้ามันมา านานน่าจะเข้าใจทั้งหมดแล้วใช่หรือไม่!”
สำหรับพิษนั้น มู่เฉียนซีมีความมั่นใจมากว่าจะสามารถถอนมันได้ แต่อย่างไรนางก็จะต้องมาพูดคุยกับคนที่ค้นคว้ามั นมานานกว่าอย่างพวกเขาเสียก่อน
เพราะนางย่อมไม่ต้องการให้เกิดข้อผิดพลาด ที่สุดท้ายแล้วเขาจะไม่อาจทนรับไหวขึ้นได้อย่างเด็ดขาด
หลังจากที่ผ่านการปรึกษาหารือกัน พวกเขาก็กำหนดแผนการเรียบร้อยแล้ว
มู่เฉียนซีหมกตัวทำงานอยู่ภายในห้องปรุงยาของนาง และนางก็ได้กลั่นยาน้ำที่มีฤทธิ์อ่อนที่สุดในประวัติศาสตร์ขอ องนางออกมา
ที่นางระมัดระวังถึงขนาดนี้ ก็เป็นเพราะร่างกายอันเปราะบางของอีกฝ่าย ทำให้จำเป็นต้องระวังถึงขีดสุด!
ขั้นตอนต่อไปคือเริ่มทำการถอนพิษ และยาน้ำก็ยังคงสามารถใช้ได้อย่างราบรื่น ซึ่งมู่เฉียนซีก็รู้สึกว่าการคาดเดาข ของนางนั้นถูกต้องไปถึงแปดส่วนแล้ว
นางสามารถใช้วิธีการรักษาที่ไม่ได้เป็นของโลกนี้ได้ ซึ่งมันก็เหมือนกับการที่สามารถโกงและซ่อนตัวจากพลังนั้น นได้อย่างไรอย่างนั้นเลย
มู่เฉียนซีบอกกับนักปรุงยาทุกท่านว่า หลังจากนี้ห้ามใช้ยาลูกกลอนกับเจ้านายของพวกเขาอีกเด็ดขาด
หากมีความจำเป็นแล้วละก็ ก็ให้ใช้เป็นยาน้ำแทน และมู่เฉียนซีก็ได้กลั่นยาน้ำชนิดต่าง ๆ เพื่อเอาไว้ให้พวกเขาใ ใช้ในยามที่เกิดเหตุฉุกเฉินขึ้น
ขณะที่ทุกอย่างกำลังเป็นไปในทิศทางที่ดี ในเวลานี้ก็มีเรื่องที่ผิดปกติเกิดขึ้นในแดนซวนเทียน
ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูกาลที่ทุกสรรพสิ่งจะเจริญเติบโตได้ แต่ทว่าเพียงชั่วข้ามคืนพืชพรรณทั้งหลายก็แตกหน่อสีเขียวออกมา และดอกไม้ทุกดอกก็บานสะพรั่งอย่างมีชีวิตชีวามากที่สุด
ทั่วทุกสถานที่ในแดนซวนเทียน ต่างก็เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา ซึ่งมันก็ทำให้ทั่วทั้งแดนซวนเทียนต้องสั่นสะเทื อนไปเลยทีเดียว
“นะ…นี่มีสมบัติอะไรมาจุติบนโลกนี้กันแน่? เหตุใดถึงทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปทั่วทั้งแดนซวนเทียนเช่นนี้ได้ อีกทั้งของสิ่งนี้ยังเหนือธรรมชาติมากอีกด้วย”
มู่เฉียนซีและจิ่วเยี่ยพุ่งทะยานไปในกลางอากาศ และทั่วทุกสารทิศล้วนถูกห้อมล้อมไปด้วยกลิ่นอายหนึ่ง ซึ่งเป็นกลิ่นอ อายที่มู่เฉียนซีสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนมาก และยังคุ้นเคยมากอีกด้วย!
YOU MAY ALSO LIKE
