ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 2256 พลังของนักเล่นคาถาอาคม
ถึงในตอนแรกคนของมู่หลินหลางจะสามารถบุกทะลวงออกมาได้เพราะความได้เปรียบจากยอดฝีมือที่มีความสามารถอันทรงพลัง แต่พวกเขาดันไม่ทันได้ดูว่าสถานที่แห่งนี้คือที่ใดกันแน่ ที่อยู่เหนือสุดนั้นมีไม้เทพแห่งชีวิตอยู่ ซึ่งมัน ก็ได้มอบพลังแห่งชีวิตที่ไม่มีที่สิ้นสุดให้กับคนที่กลายพันธุ์นี้อย่างต่อเนื่อง
เจ้าสิ่งนี้ต่อให้ฆ่าอย่างไรก็ไม่มีทางตายได้หรอก นอกจากนี้มันยังสามารถฟื้นฟูได้อย่างต่อเนื่องอีกด้วย และองค์ หญิงหลินหลางที่ทำท่าทางดูมีคุณธรรมอันสูงส่งจนกล้ายืนหยัดเพื่อสิ่งที่ถูกต้องนั้น ตอนนี้ก็กำลังตกอยู่ในวงล ล้อม อีกทั้งยังถูกต้นไม้ประหลาดนั่นเข้ามาโจมตีอย่างต่อเนื่อง จนยากที่จะหลุดออกมาได้
“บัดซบเอ้ย!”
มู่หลินหลางเองก็ไม่ได้คาดคิดว่าผลจะออกมาเป็นเช่นนี้เหมือนกัน หากคิดที่จะถอยตอนนี้ก็สายเกินไปเสียแล้ว อย่า างไรเสียนางก็ปรากฏตัวขึ้นมาราวกับผู้กอบกู้ก็มิปาน หากตอนนี้ไม่สามารถทำลายต้นไม้กลายพันธุ์นี้ได้จนยากจะหนี ต่อไปนางจะต้องถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักแน่นอน
ตูมมม โครมมม!
เมื่อได้เห็นมู่หลินหลางต่อสู้อยู่กับต้นไม้ประหลาดนั้นอย่างเอาเป็นเอาตาย มันก็ทำให้มู่เฉียนซีอารมณ์ดีขึ้นไม่ น้อยเลยทีเดียว ในเมื่อมู่หลินหลางต้องการที่จะแสดงพลังของตนเองให้นางได้ดู เช่นนั้นก็แค่ให้โอกาสนางก็พอแล ล้ว
ปัง ปัง ปัง!
ต้นไม้กลายพันธุ์นั้นได้เข้ามาพัวพันกับคนของราชวงศ์ตงหวงอย่างหนาแน่นมากขึ้นเรื่อย ๆ หากไม่กลัวว่าจะถูกมันเ เข้ามาพัวพันแทน มู่เฉียนซีก็พร้อมที่จะส่งคนของนางไปแทงข้างหลังอยู่แล้ว
“เจ้าสิ่งนี้น่ากลัวมากจริง ๆ คนที่องค์หญิงหลินหลางพามาด้วยไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมันหรอก!”
“พวกเรารีบล่าถอยกันไปก่อนเถอะ!”
“ใช่แล้ว!”
คนที่บอกว่ามู่เฉียนซีไม่ยอมช่วยเหลือก่อนหน้านี้เหล่านั้น ตอนนี้เมื่อเห็นว่าทางด้านของพวกมู่หลินหลางไม่ปลอดภ ภัย ก็รีบร้อนหลบหนีไป โดยที่ไม่มีความคิดที่จะช่วยเหลือมู่หลินหลางเลยแม้แต่น้อย
“ฝ่าบาท ให้ข้าคุ้มกันท่านล่าถอยไปก่อนเถอะพ่ะย่ะค่ะ! เราไม่อาจเปลืองแรงอยู่ที่นี่ต่อไปได้แล้ว มันมีพลังแห่ง งชีวิตคอยเติมเต็มอย่างต่อเนื่อง ซึ่งถึงจะผลาญเท่าไรก็ไม่มีวันตายเป็นแน่ และคนที่ต้องถูกผลาญพลังไปจนตายคงมี แต่พวกเราเท่านั้นแหละพ่ะย่ะค่ะ”
“ดี!”
แต่การที่อยากจะถอยในตอนนี้ มันก็สายเกินไปแล้วอยู่ดี!
“ฆ่ามัน!”
ในตอนที่เห็นว่าเกาะป้องกันที่คุ้มกันมู่หลินหลางอยู่เป็นชั้น ๆ ถูกทำลายลงไปอย่างรวดเร็วนั้น มู่เฉียนซีก็สั มผัสถึงความผันผวนของพลังที่คุ้นเคยได้ หลังจากนั้นนางก็คว้าตัวจิ่วเยี่ยเอาไว้และยืนพิงอยู่เบื้องหน้าของเขา
“คนของเผ่าคำสาปมากันแล้ว แต่ก็ดีเหมือนกัน ผู้นำอาวุโสของพวกเขาศึกษาเกี่ยวกับไม้เทพแห่งชีวิตมานานมากแล้ว พ พวกเขาย่อมต้องสนใจในไม้เทพแห่งชีวิตนี้แน่นอน”
เมื่อค้นพบว่าคนของเผ่าคำสาปก็มาร่วมสนุกด้วยเช่นกัน มันจึงทำให้มู่เฉียนซีในเวลานี้ไม่ได้เฝ้าดูการแสดงอย่างม มีความสุขเหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว อีกทั้งยังเปลี่ยนเป็นระแวดระวังมากขึ้นอีกด้วย
ร่างเงาหลายร่างปรากฏตัวออกมาราวกับสายฟ้าฟาดสีดำก็มิปาน พวกเขาได้ใช้พลังแห่งคำสาปตรึงต้นไม้กลายพันธุ์เอาไว้ จากทั้งสี่ทิศอย่างกะทันหัน
พลังแห่งชีวิตเป็นปรปักษ์กับพลังแห่งคำสาป และต้นไม้กลายพันธุ์ก็พ่ายแพ้ลงในที่สุด อย่างไรเสียความแข็งแกร่งขอ องมันก็อ่อนด้อยกว่าไม้เทพแห่งชีวิตมากมายนัก ซึ่งมันก็เป็นเพียงของเล่นที่ไม้เทพแห่งชีวิตสร้างออกมาเท่านั้นเ เอง
เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ!
กิ่งก้านทั้งหมดของพวกมันเริ่มแตกหัก และมันก็ค่อย ๆ มีขนาดเล็กลง
นี่…ทั้งหมดนี่ถูกจัดการอย่างรวดเร็วมาก นี่มันช่างน่าเหลือเชื่อเหลือเกิน!
“นี่…นี่มันคือพลังอะไรกัน? คิดไม่ถึงเลยว่าราชวงศ์ตงหวงจะมีกลุ่มคนลึกลับที่ทรงพลังขนาดนี้อยู่ด้วย ช่างสม มกับที่เป็นกองกำลังระดับห้าจริง ๆ”
“แข็งแกร่งเกินไปแล้ว! ข้ารู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อที่สุดในชีวิตเลย”
“พวกเจ้าว่า พวกเขาที่สามารถจัดการต้นไม้กลายพันธุ์ได้อย่างง่ายดาย นั่นก็หมายความว่าพวกเขามีความสามารถที่จะเข้า าใกล้ตำหนักเทพแห่งชีวิต และเปิดประตูแห่งชีวิตได้อย่างนั้นสินะ”
“เป็นไปได้มากเลยล่ะ!”
คนอื่น ๆ เตรียมตัวดูการเปลี่ยนแปลง หากมีคนที่สามารถเปิดประตูแห่งชีวิตได้ บางทีพวกเขาอาจจะแอบเข้าไปด้วยได้ก ก็เป็นได้
ตูมมมม!
ต้นไม้นั้นถูกพลังคำสาปทำลายล้าง และกลายเป็นเถ้าถ่านภายในพริบตาเดียวเท่านั้น
มู่หลินหลางถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก จากนั้นก็เดินไปข้างหน้าพลางกล่าวว่า “ขอบคุณนายท่านทุกท่านที่ออกโรงช่วยเห หลือเจ้าค่ะ”
“พวกข้ารับปากจักรพรรดิตงหวงแล้วว่าจะช่วยเหลือ ย่อมต้องไม่ปล่อยให้องค์หญิงหลินหลางตกอยู่ในอันตรายอยู่แล้ว ตำ ำหนักเทพแห่งชีวิตกำลังจะหายไปแล้ว แม้ว่าข้าจะไม่ค่อยมั่นใจมากนักแต่ก็เตรียมไปลองดูเถอะ! อย่างไรเสียตำหนักเ เทพแห่งชีวิตก็ยากที่จะปรากฏตัวขึ้นมาสักครั้งในรอบหลายแสนปี” ผู้นำอาวุโสที่ถือไม้เท้าคนหนึ่งกล่าวขึ้น
การที่เขาถือไม้เท้าเอาไว้ไม่ใช่เพราะว่าอายุมากจนเดินเหินไม่สะดวก แต่เพราะไม้เท้านี้เป็นมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ เทพที่ใช้ในการระเบิดพลังคำสาปอันแข็งแกร่งของเขาต่างหาก
มู่หลินหลางกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “นายท่านทุกท่านมีความสามารถที่ไม่ธรรมดา ถึงคนอื่นจะทำไม่ได้ แต่นายท่านจะต้อ องทำได้อย่างแน่นอน! หลินหลางจะรอฟังข่าวดีจากนายท่านเจ้าค่ะ”
นางก็ไม่ยอมปล่อยให้ไม้เทพแห่งชีวิตหลุดลอยไปเช่นนี้เหมือนกัน เสด็จพ่อตรัสว่าร่างกายของนางได้รับความเสียหายเ เล็กน้อยเนื่องจากการยกระดับความสามารถที่รวดเร็วเกินไป แต่หากสามารถเอาใบไม้ของไม้เทพแห่งชีวิตมาได้ ก็จะสามารถ ถฟื้นฟูความเสียหายเหล่านั้นได้อย่างสิ้นเชิง เท่านี้ก็สามารถพัฒนาความสามารถได้อีกขั้นหนึ่งแล้ว
ตราบใดที่มีพลังแห่งชีวิตเพียงพอที่จะฟื้นฟูร่างกายของนางได้ เช่นนั้นการพัฒนาความสามารถอย่างต่อเนื่องไปจนถึงระ ะดับผู้บำเพ็ญภูตพลังขั้นราชันวิญญาณก็ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป เมื่อถึงเวลานั้นมู่เฉินซีก็คงเทียบไม่ได้แม้แต่รองเ เท้าของนางด้วยซ้ำ
“เช่นนั้นพวกเจ้ารอข่าวดีจากข้าอยู่ที่นี่ก็แล้วกัน!” พวกเขาเงยหน้าขึ้นไปมองตำหนักเทพแห่งชีวิตที่โปร่งใสมากขึ นเรื่อย ๆ และใบหน้าของของเผยรอยยิ้มที่มุ่งมั่นออกมา
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!
ร่างของพวกเขาสองสามคนพุ่งทะยานขึ้นไปกลางอากาศ และเมื่อพวกเขาเข้าไปใกล้เส้นตาย พวกเขาก็สามารถทะลวงผ่านเข้าไ ไปได้สำเร็จ
เดิมทีทุกคนคิดว่าจะได้เห็นฉากโศกนาฏกรรมอีกครั้ง แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่านายท่านสองสามคนนั้นจะไม่กลายร่างเป็น สัตว์ประหลาด และยังปลอดภัยจนถึงตอนนี้อีกด้วย
พวกเขากล่าวอย่างประหลาดใจว่า “นายท่านสองสามคนนี้ของราชวงศ์ตงหวงช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ คนอื่น ๆ หลังจากที่ข้าไป ปใกล้ล้วนเปลี่ยนกลายเป็นสัตว์ประหลาดทั้งนั้น แต่พวกเขาไม่เป็นอะไรเลย!”
“พวกเจ้าดูสิ พวกเขาเกือบที่จะเข้าใกล้ประตูแห่งชีวิตแล้ว!”
“…”
ทุกคนต่างเริ่มตื่นเต้นขึ้นมาทันที หากประตูบานนั้นถูกคนเปิดออก เช่นนั้นพวกเขาก็จะมีโอกาสที่จะได้เข้าใกล้ไม ม้เทพแห่งชีวิตแล้ว
“ซีซี!” พวกของจูเชว่ ไป๋เจ๋อและซวนอู่ตรงเข้ามา
“คนเหล่านั้น คือคนของเผ่าคำสาปอย่างนั้นหรือ?” จูเชว่กล่าวพลางเหลือบมองไปยังคนที่กำลังเข้าใกล้ประตูแห่งชีวิ ตมากขึ้นเรื่อย ๆ
มู่เฉียนซีพยักหน้าเล็กน้อย “อื้ม! เป็นคนของเผ่าคำสาป หากไม่ได้ถูกไม้เทพแห่งชีวิตดึงดูดมาก็คงจะเป็นข้าที่ด ดึงดูดพวกเขามา หรือไม่ก็ทั้งสองอย่างนั่นแหละ”
ซวนอู่กล่าวว่า “พวกเราไม่อาจปล่อยให้พวกเขาทำสำเร็จได้หรอก”
เมื่อซวนอู่นึกถึงร่างกายที่ถูกคำสาปของพ่อบุญธรรมของพวกเขา นั่นก็คงจะเป็นผลงานที่ราชวงศ์ตงหวงสมคบคิดกับเ เผ่าคำสาปเหล่านี้เป็นแน่ ตอนนี้เขารู้สึกเคียดแค้นคนเหล่านี้ยิ่งนัก
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ลองดูไปก่อนเถอะ! ปล่อยให้พวกเขาไปสำรวจเส้นทางก่อน พลังคำสาปนั้นมืดมนเป็นอย่างมาก ซึ่งมันก ก็มีความแตกต่างกับพลังแห่งชีวิตอย่างสิ้นเชิง พวกเขาใช้พลังเช่นนั้นในการห่อหุ้มร่างกายตนเอง มันจึงทำให้พลังแห ห่งชีวิตไม่อาจเข้าไปถึงภายในร่างกายของพวกเขาได้ ฉะนั้นพวกเขาจึงไม่ได้กลายพันธุ์เพราะพลังแห่งชีวิตทะลักเขาไปใ ในร่างกายเหมือนกับคนเหล่านั้นก่อนหน้านี้”
“แต่แม้ว่าจะเข้าไปใกล้ประตูแห่งชีวิตแล้ว ทว่าพวกเขาจะสามารถเปิดได้หรือไม่ นั่นก็เป็นอีกปัญหาหนึ่ง”
และก็เป็นไปตามที่คาดไว้ ในตอนที่คนของเผ่าคำสาปไปจนถึงหน้าประตูแห่งชีวิต พวกเขาก็ใช้พลังในการโจมตีเพื่อ ผลักประตูให้เปิดออก แต่ทว่าประตูขนาดใหญ่นั้นกลับไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอะไรเลยแม้แต่น้อย
“เอาอีกครั้ง!”
และในเวลานี้ผู้คนทั้งหมดที่อยู่ที่นี่ต่างมุ่งความสนใจไปที่พวกเขา
ในตอนนั้นจูเชว่ก็กล่าวว่า “ข้าเพิ่งได้รับข้อมูลมาว่า คนของราชวงศ์เป่ยกงได้มาถึงแล้ว แม้จะสายไปสักหน่อย ฉะนั้ นทางราชวงศ์เป่ยกงก็ส่งคนมาด้วย”
“เป่ยกงจั๋วมาแล้วหรือ?” มู่เฉียนซีกล่าวถาม
นางไม่ค่อยคุ้นเคยกับกองกำลังต่าง ๆ ของแคว้นเป่ยกง ดังนั้นนางจึงให้ความสนใจไปแค่คนเพียงคนเดียวเท่านั้น
“เป่ยกงจั๋วไม่ได้มาด้วย คนที่มาก่อนคือเสด็จลุงของเป่ยกงจั๋ว ชื่อว่าเป่ยกงลั่ว เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงมาก่อนเ เป่ยกงจั๋ว และในขณะนั้นเขาก็ยังเป็นคนสำคัญของราชวงศ์เป่ยกงอีกด้วย สำหรับข้อมูลของเขานั้นมีไม่มากนัก แต่ก็ถ ถือได้ว่าเป็นบุคคลที่อันตรายมากคนหนึ่งเลย”
ตูมมมม!
ทันใดนั้นก็เกิดเสียงระเบิดเสียงหนึ่งดังออกมากลางอากาศ และคนของเผ่าคำสาปที่ถึงใช้กำลังอย่างป่าเถื่อนก็ไม่สำ ำเร็จ สุดท้ายยังโดนพลังแห่งชีวิตโจมตีจนลอยกระเด็นลงมาอีกด้วย