ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 2262 อ๋องลั่วผู้กระหายเลือด
ขนาดคนที่อยู่ห่างไกลยังมีปฏิกิริยาตอบสนองกับลำแสงนี้มากถึงเพียงนี้ ฉะนั้นลองคิดดูสิว่าคนอื่น ๆ ที่อยู่ตรงปร ระตูหมายเลขหนึ่งจะมีปฏิกิริยาตอบสนองที่ตื่นตกใจมากเพียงใดกัน!
มันช่างน่าตื่นตาตื่นใจเสียจริง ๆ เลย!
ท่านหญิงโยวกล่าวขึ้นมาว่า “นั่น…มู่เฉินซีออกมาแล้ว!”
“มันก็ต้องเป็นมู่เฉินซีอยู่แล้ว จะต้องพูดเช่นนี้ทำไมอีก?”
มู่เฉียนซีเดินออกมาจากในประตูบานนั้น และตราสัญลักษณ์ไม้ที่เขียนจำนวนหนึ่งร้อยก็บินตามออกมาด้วยเช่นกัน
“คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้ถึงหนึ่งร้อย มากกว่าข้าถึงสิบเท่าเลยนะ มันจะน่าทึ่งเกินไปแล้ว!”
“หนึ่งร้อยหรือ! ยอดเยี่ยมเหลือเกิน”
“นางปีศาจ!”
“นี่มันเป็นไปไม่ได้?” ท่านหญิงโยวกล่าวด้วยความตกใจ
นางได้เพียงแค่เจ็ดสิบเท่านั้นเอง ดังนั้นนางจึงไม่สามารถยอมรับช่องว่างระหว่างนางกับมู่เฉินซีที่มีจำนวนห่างกัน ถึงสามสิบชิ้นนี้ได้
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “คู่ต่อสู้ในช่วงครึ่งหลังเหล่านั้นค่อนข้างรับมือยากจึงทำให้เสียเวลาไปบ้าง หากยังมีผู้ใดที่ ยังไม่ได้เข้าก็รีบเข้าไปเถอะ!”
“ตกลง!”
“แม่นางมู่ คือว่า พวกเขา…”
คนที่ถูกท่านหญิงโยวใช้แมลงจัดการก่อนหน้านี้เหล่านั้น ในตอนนี้พวกเขาต่างก็ไม่มีแรงพอที่จะขอความช่วยเหลือได้แ แล้ว ท่านหญิงโยวมองไปทางมู่เฉียนซีพลางกล่าวว่า “ข้าเพียงแค่แกล้งเหล่าพี่ชายเหล่านี้เล่นเล็กน้อยเท่านั้น ใครใ ใช้ให้เจ้าทำให้ข้าต้องรอนานกันล่ะ ข้าก็แค่ไม่อยากให้มู่หลินหลางเข้าไปข้างในตำหนักเทพแห่งชีวิตเร็วกว่าข้า าก้าวหนึ่งเท่านั้นเอง!”
เรื่องที่มู่เฉียนซีได้รับตราสัญลักษณ์ที่มีจำนวนถึงหนึ่งร้อยนั้นทำให้ท่านหญิงโยวรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก แล ละก็ทำให้นางไม่สามารถแสดงอำนาจได้อีกต่อไปแล้ว ฉะนั้นนางจึงได้เก็บแมลงที่วางอยู่บนร่างกายของเจ้าพวกขยะเหล่ านั้นกลับไป
เมื่อแมลงเหล่านั้นหายไปแล้วพวกเขาทั้งหมดนั่นก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แต่เนื่องจากว่าถูกทรมานมาเป็นเวลานาน จึงทำให้สีหน้าของพวกเขานั้นยังคงย่ำแย่อยู่มาก
พวกเขากล่าวอย่างซาบซึ้งใจว่า “ขอบคุณแม่นางมู่มาก!”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “พวกเจ้าสูญเสียพลังชีวิตไปมาก กินยาลูกกลอนนี้เพื่อฟื้นฟูสักหน่อยเถอะ!”
“ขอบคุณเจ้ามากจริง ๆ! แม่นางมู่”
เคราะห์ดีที่มู่เฉินซีเก่งกาจเพียงพอจึงทำให้ท่านหญิงโยวยอมปล่อยพวกเขาไป และคิดไม่ถึงเลยว่าแม่นางมู่จะมอบยาลูก กกลอนให้พวกเขาอีกด้วย ซึ่งนี่จะต้องเป็นยาลูกกลอนของหอหมอปีศาจแน่ ฉะนั้นมันจะต้องใช้ได้ผลดีมากอย่างแน่นอน
มู่เฉียนซีมองไปทางท่านหญิงโยวพลางกล่าวว่า “ท่านหญิง ข้าไม่สนใจว่าตอนที่เจ้าอยู่ราชวงศ์เป่ยกงจะเป็นเช่นไร? แต ต่คนของราชวงศ์ตงหวงไม่ใช่คนที่เจ้าจะสามารถรังแกตามใจชอบได้หรอกนะ”
ท่านหญิงโยวคลี่ยิ้มออกมาอย่างงดงามพลางกล่าวว่า “ข้าก็แค่ล้อเล่นนิดหน่อยเท่านั้นเอง!”
ท่วงท่านั้นน่ารักเป็นอย่างมาก เพียงแต่บุคลิกที่นางแสดงออกมาให้กลายเป็นท่าทางที่น่ารักนั้น กลับดูแล้วรู้สึก น่าขนลุกเสียมากกว่า
คนของราชวงศ์ตงหวงตัดสินใจแล้วว่า หลังจากนี้ไปไม่ว่าจะเจอท่านหญิงโยวจากราชวงศ์เป่ยกงที่ไหนก็ตาม จะต้องรีบ ถอยไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะไกลได้! เหตุใดพวกเขาถึงได้ซวยขนาดนี้นะ!
ความจริงแล้วคนที่โชคร้ายที่สุดไม่ใช่พวกเขา แต่เป็นคนที่อยู่หน้าประตูหมายเลขสี่สิบ ที่เต็มไปด้วยการนองเลือดอย ยู่ขณะนี้ต่างหาก
“อ๋องลั่ว…อ๋องลั่วท่าน…”
“ข้าคือศิษย์เอกของสำนักชิงอวิ๋นแห่งราชวงศ์เป่ยกง หะ…เหตุใดท่านถึงต้องฆ่าข้าด้วย?” ถึงอ๋องลั่วต้องการสังหา ารคนของราชวงศ์ตงหวงก็ไม่เป็นไร แต่เหตุใดถึงได้สังหารแม้กระทั่งลูกศิษย์ของสำนักจากราชวงศ์เป่ยกงเหล่านี้ด้วย
เสื้อผ้าสีขาวราวหิมะที่เป่ยกงลั่วสวมใส่มาก่อนหน้านี้ บัดนี้กลับถูกย้อมไปด้วยสีแดงเลือดอย่างสมบูรณ์แล้ว เขาเ เลียเลือดที่อยู่มุมปาก จากนั้นก็ตรงเข้าไปตัดศรีษะลูกศิษย์ผู้นั้น จนเลือดสด ๆ สาดพ่นออกมา
“ข้าชอบฆ่าคน! และข้าก็ชอบลิ้มรสเลือดอุ่น ๆ เช่นนี้เป็นอย่างยิ่ง พวกเจ้ามีปัญหาอะไรอย่างนั้นหรือ?”
มีศพเรียงรายอยู่บนพื้นเต็มไปหมด มุมปากของเป่ยกงลั่วปรากฏรอยยิ้มที่โหดเหี้ยมออกมา และในตอนที่เขาเปิดประตูบา านนั้นแล้วเดินเข้าไป เขาก็กล่าวขึ้นมาว่า “แต่น่าเสียดาย! ที่ถึงจะฆ่าพวกเจ้าทั้งหมดก็ยังคงไม่พออยู่ดี!”
นางแม่มดน้อยอย่างท่านหญิงโยว เมื่อเทียบกับเป่ยกงลั่วปีศาจจอมกระหายเลือดผู้นี้แล้ว ก็เป็นเพียงแค่การละเล่นข ของเด็กน้อยเท่านั้น
ทางด้านของประตูหมายเลขหนึ่ง ทุกคนต่างถือตราสัญลักษณ์เอาไว้ทั้งหมดแล้ว หลังจากนั้นไม่นานประตูบานนี้ก็เปิดอ ออก ซึ่งประตูที่เปิดไปคราวนี้ไม่ใช่พื้นที่แห่งการทดสอบอีกแห่งหนึ่งอีกต่อไป ทว่ากลับเป็นทางที่เชื่อมไปยังส่วน นลึกของตำหนักเทพแห่งชีวิต
มู่เฉียนซีพุ่งทะยานไปในอากาศ เมื่อมองลงไปยังพื้นที่ด้านล่างทั้งหมดนั้นล้วนเป็นป่าโบราณที่มีพลังแห่งชีวิตอั นเปี่ยมล้น ฉะนั้นทุกคนจึงแยกย้ายกันไปเพื่อหาสมบัติ และท่านหญิงโยวก็คอยติดตามมู่เฉียนซีอยู่ไม่ห่าง
“มู่เฉินซี พวกเราไปตามหามู่หลินหลางกันเถอะ!”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “จะไปจัดการมู่หลินหลางเมื่อไรก็ได้ ในเมื่ออยู่ข้างในนี้แล้วจะเสียเวลาตั้งใจตามหานางไปทำไม มกัน นางไม่ได้มีค่าอะไรเลย พวกเราแยกย้ายกันไปหาสมบัติดีกว่า! ข้าไม่ว่างไปเสียเวลากับเจ้าหรอก”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ใช่แล้ว! มู่หลินหลางไม่ได้มีค่าอะไรเลยจริง ๆ นั่นแหละ” ท่านหญิงโยวหัวเราะเยาะขึ้นมาทันที
“เช่นนั้นข้าไปก่อนก็แล้วกัน แต่หากเจอกับมู่หลินหลางแล้วละก็ ข้ายอมให้เจ้านำไปก่อนก้าวหนึ่งก็แล้วกัน” หลังจ จากที่ท่านหญิงโยวกล่าวจบก็ได้จากไปอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าอยากที่จะร่วมมือกับนางจัดการมู่หลินหลางมากเพียงใด แต่การที่นางเพียงคนเดียวติดตามมู่เฉินซีไปก็ไม่ใช่ก การตัดสินใจที่ดีเท่าไรนัก เพราะหากพบสมบัติขึ้นมา นางก็ไม่แน่ใจว่าจะสามารถแย่งชิงกับมู่เฉินซีได้ ดังนั้นท่าน นหญิงโยวจึงเลือกที่จะจากไปเป็นการชั่วคราวก่อนดีกว่า
มู่เฉียนซีก็พุ่งทะยานออกไปเช่นกัน นางต้องตามหาจิ่วเยี่ยให้เจอก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที ซึ่งตอนนี้ก็ไม่รู้ว่ าจิ่วเยี่ยไปอยู่ที่ไหนแล้ว?
หลังจากที่ได้รวมตัวกับจิ่วเยี่ยแล้ว นางค่อยเริ่มออกตามหาไม้เทพแห่งชีวิต ไม่ว่าไม้เทพแห่งชีวิตจะมีหัวใจหรือไ ไม่ ก็ต้องตามหามันเพื่อสอบถามดูก่อน
ตอนนี้นางอยู่ใกล้ไม้เทพแห่งชีวิตมากแล้ว ฉะนั้นหากร่วมมือกับจิ่วเยี่ย จะต้องตามหามันพบได้อย่างแน่นอน
ในพื้นที่หลักนี้มีผู้คนอยู่มากมาย ทว่าหลังจากนั้นไม่นานมู่เฉียนซีก็ได้พบกับคนที่คุ้นเคย นางจึงสอบถามข่าวครา าวจากพวกเขา
ผลปรากฏว่าพวกเขาก็ไม่มีใครเห็นจิ่วเยี่ยเลย และแม้ว่าจิ่วเยี่ยจะเคยเดินผ่านพวกเขาไป แต่หากเขาไม่ต้องการให้พ พวกเขาค้นพบ พวกเขาก็ไม่มีทางสังเกตเห็นเขาได้อยู่ดี
“แม่นางมู่ คนที่ท่านพูดถึงพวกเราไม่เห็นใครเลย! แต่ดูเหมือนว่าพวกเราจะเห็นคุณชายโม่ซวนแล้ว”
“โม่ซวนหรือ? ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน?” มู่เฉียนซีกล่าวถาม
โม่ซวนเป็นคนนำกลุ่มหอหมอปีศาจมา ในเมื่อหาที่อยู่ของจิ่วเยี่ยไม่เจอ เช่นนั้นก็รวมตัวกับพวกเขาก่อนก็ดีเหมือ อนกัน
เพราะหากว่าหลังจากนี้ได้เจอกับสมบัติเข้า นางย่อมไม่มีทางยึดสมบัติทั้งหมดมาได้เพียงลำพังแน่นอนอยู่แล้ว
“เขาอยู่ทางนั้น!” มีคนชี้ไปยังทิศทางหนึ่ง ซึ่งมู่เฉียนซีก็พุ่งทะยานไปอย่างรวดเร็ว
โม่ซวนในเวลานี้กำลังคิดหาทางเข้าไปยังพื้นที่ของต้นไม้ใหญ่อยู่ ซึ่งความจริงแล้วต้นไม้ทุกต้นในป่าแห่งนี้ล้วน นมีโลกของตนเองทั้งนั้น มีบางโลกที่เป็นพื้นที่ว่างเปล่าไม่มีอะไรสักอย่างเดียว แต่บางโลกกลับมีสมบัติอยู่มากมา าย!
เช่นนั้นยิ่งต้นไม้มีขนาดใหญ่มากเท่าไรก็มีความเป็นไปได้ว่าจะเก็บสมบัติได้มากขึ้นเท่านั้น และตอนนี้โม่ซวนก็สนใ ใจต้นไม้ต้นใหญ่ที่สุดที่เขาหาเจอตรงหน้านี้พอดี เพียงแต่ว่ามันเข้าไปได้ไม่ง่ายเลย
เหล่ายอดฝีมือของหอหมอปีศาจต่างก็เริ่มเคลื่อนไหวแล้วเช่นกัน แต่ทว่าเวลานี้กลับสัมผัสได้ว่ามีกลิ่นอายของใคร บางคนกำลังใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว
“คุณชายโม่ซวน ระวังขอรับ! มีใครบางคนกำลังใกล้เข้ามา” พวกเขาจ้องมองไปยังทิศทางนั้นอย่างระมัดระวัง และในตอนที่ เบื้องหน้าของพวกเขาปรากฏร่างเงาสีม่วงที่คุ้นตา สีหน้าของพวกเขาก็ฉายแววตื่นเต้นขึ้นมาทันที
“เป็นท่านมู่!”
“เฉียนซี!” โม่ซวนตะโกนเรียก
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “มีเพียงแค่พวกเจ้าอย่างนั้นหรือ? พวกเจ้าถูกแยกกับคนอื่นหรอกหรือนี่”
โม่ซวนกล่าวว่า “อื้ม! หวังว่าพวกเขาจะไม่เป็นอะไร!”
เมื่อมู่เฉียนซีได้รู้จากคำบอกเล่าของโม่ซวนว่า ภายในต้นไม้ของที่นี่ยังมีอย่างอื่นอยู่อีก นางจึงกล่าวว่า “ดู เหมือนว่าข้ามัวแต่สนใจตามหาจิ่วเยี่ยจนพลาดอะไรไปมากเลยสินะ ทั้งมิตินี้ล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของไม้เทพแห่ง ชีวิต ข้าคิดว่าหากตามหามันอย่างสุดกำลังก็น่าจะหาเจอได้ยากอยู่ดี เช่นนั้นก็ควรจะปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ และตามหาสมบัติอื่น ๆ กันไปก่อนดีกว่า”
ตำหนักเทพแห่งชีวิตแห่งนี้ ถึงบางทีสมบัติที่มนุษย์สร้างขึ้นมาอาจจะมีไม่มากนัก แต่ทว่าวัสดุจากสวรรค์ที่เกิดข ขึ้นตามธรรมชาติซึ่งเป็นสมบัติที่หาได้อย่างยากยิ่งนั้น หากสามารถหาสิ่งของเหล่านั้นพบก็จะต้องทำเงินได้มากมา ายมหาศาลอย่างแน่นอน
YOU MAY ALSO LIKE
