ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 2272 สร้างแรงบันดาลใจ
ซวนอู่กล่าวว่า “หากมันอยู่ใต้ดินละก็ อย่างนั้นก็ต้องหาทางเข้าไป ต้องมีทางแน่นอน! หากไม่มีแล้วละก็ เช่นนั้นก็ทำลายสถานที่แห่งนี้ไปเลยก็แล้วกัน”
เมืองที่งดงามเช่นนี้ หากต้องถูกทำลายไปแล้วละก็ มันต้องทำให้รู้สึกปวดใจมากเป็นแน่ แต่ซวนอู่ในเวลานี้ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นแล้ว
“หาทางเข้ากันก่อนเถอะ!” มู่เฉียนซีกล่าว
โชคยังดีที่คราวนี้เรียกคนทั้งหมดของซวนอู่ให้ตามมาด้วย เพราะหากนางต้องหาคนเดียวเพียงลำพัง ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรถึงจะหาเจอ?
และข้อดีของการที่มีคนมากก็ได้สะท้อนออกมาให้เห็นแล้ว เพราะในที่สุดก็มีคนหาทางเข้าไปยังใต้ดินเจอจนได้!
“นายน้อย! ทางนี้ขอรับ! พวกเราเจอมันอยู่ทางนี้ขอรับ!”
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!
เมื่อได้ยินข่าวดีเช่นนี้ มู่เฉียนซีและซวนอู่ก็รีบพุ่งทะยานไปยังทางเข้าด้วยความเร็วที่เร็วมากที่สุดทันที
ที่ปากทางเข้านั้นมืดมิดจนไม่สามารถมองเห็นจุดสิ้นสุด แต่มู่เฉียนซีกลับสัมผัสได้ว่าข้างล่างนี้มีพลังวิญญาณธาตุดินที่แข็งแกร่งมากยิ่งกว่าอยู่
มู่เฉียนซีกล่าวกับซวนอู่ว่า “พวกเราลงไปกันเถอะ!”
เมื่อเดินผ่านไปบนเส้นทางที่ดูทอดยาวอย่างไม่มีที่สิ้นสุดสายหนึ่ง พร้อมกับความมืดมิดที่ราวกับจะคงอยู่ชั่วนิรันดร์ มันก็ทำให้พวกเขาเริ่มจมลึกลงไป และลึกลงไปมากขึ้นเรื่อย ๆ
ความมืดมิดเช่นนี้สามารถสร้างความหวาดกลัวได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ที่ทั้งเล็กและคับแคบเช่นนี้ หากมีอันตรายเกิดขึ้น พวกเขากลัวว่าอาจจะต้องตายไปอย่างไม่รู้ตัวก็เป็นได้!
ยิ่งเดินลึกเข้าไปข้างในมากเท่าไร ความคิดไร้สาระที่อยู่ภายในหัวสมองของพวกเขาก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น และบางคนก็มีความคิดที่อยากจะหันหลังกลับและวิ่งหนีออกไปจริง ๆ
พวกเขาไม่อยากที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว ไม่อยากอยู่อย่างแน่นอน!
ซวนอู่สังเกตก็เห็นความผิดปกติของพวกเขาแล้วเช่นกัน เขามีจิตใจที่แข็งแกร่งพอที่จะเผชิญหน้ากับสภาพแวดล้อมเช่นนี้ได้ ดังนั้นผลกระทบจึงไม่ได้มากมายเท่าไรนัก แม้ว่าภายในใจของเขาจะมีความวิตกกังวลเล็กน้อยก็ตาม
“นายน้อย นะ…นี่พวกเราจะต้องเดินไปอีกนานแค่ไหนถึงจะถึงที่หมายหรือขอรับ!”
“นายน้อย ภายในใจของข้าหวาดกลัวเหลือเกินขอรับ!”
“……”
ซวนอู่แตะลงบนบ่าของมู่เฉียนซีที่อยู่ข้างหน้าพลางกล่าวว่า “มู่เฉินซี สภาพแวดล้อมเช่นนี้ส่งผลต่อความรู้สึกของมนุษย์มากเป็นพิเศษ เจ้ามีหนทางทำอะไรได้บ้างหรือไม่?”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ซวนอู่ พวกเขาคือคนของเจ้า เจ้าน่าจะเข้าใจพวกเขาเหล่านี้มากกว่าข้า! เจ้าแค่ต้องพูดถ้อยคำที่สร้างแรงบันดาลใจเพื่อทำให้พวกเขาเชื่อมั่นจนไม่หวั่นไหวสิ! บางทีพวกเขาอาจจะสามารถกำจัดอารมณ์ด้านลบเหล่านั้นได้ก็เป็นได้?”
ซวนอู่ผงะไปครู่หนึ่ง คำพูดสร้างแรงบันดาลใจหรือ!
มู่เฉียนซีก็ไม่รู้ว่าคำแนะนำของนางจะมีประโยชน์หรือไม่ อย่างไรเสียก็ให้ซวนอู่คิดหาหนทางก่อน หากไม่มีหนทางจริง ๆ แล้วละก็ นางค่อยใช้ยาอีกที
มู่เฉียนซีเดินท่ามกลางความมืดมิดไปด้วย และกลั่นยาน้ำที่จำเป็นต้องใช้ในความมืดมิดไปด้วย
และในตอนนั้นเองเสียงของซวนอู่ก็ดังก้องขึ้น “พวกเรามากันจนถึงที่นี่แล้ว แต่พวกเจ้ากลับเริ่มกลัวเสียแล้วหรือ! ตื่นตระหนกกันแล้วหรือ! อยากออกไปจากที่นี่แล้วอย่างนั้นสินะ? ถ้าเช่นนั้นเดือนหน้าพวกเจ้าไม่อยากได้ค่าจ้างเพิ่มกันแล้วใช่หรือไม่?”
น้ำเสียงของซวนอู่ทำให้พวกเขาตะลึงงันไปทันที ทุกคนต่างกล่าวด้วยความตื่นตกใจว่า “อะไรนะ? นายน้อย เดือนหน้าท่านจะเพิ่มค่าจ้างให้กับพวกเราอย่างนั้นหรือ?”
“โอ้ สวรรค์เมตตาแล้ว ข้าทำงานมาสิบปี แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินนายน้อยบอกว่าจะเพิ่มค่าจ้างให้เช่นนี้!”
“ฮืออออ! ซาบซึ้งใจยิ่งนัก ท่านแม่ ท่านได้ยินหรือไม่? ในที่สุดนายน้อยก็เพิ่มค่าจ้างให้แล้ว ในที่สุดแล้วข้าก็สามารถผ่านพ้นความยากลำบากนั้นมาได้แล้วขอรับ”
คำพูดซวนอู่ที่บอกว่าจะเพิ่มค่าจ้างให้ช่างสร้างแรงบันดาลใจได้มากจริง ๆ ดังนั้นคนเหล่านี้จึงถูกความตกใจทำให้ได้สติกลับคืนมาแล้ว
มุมปากของมู่เฉียนซีกระตุกขึ้นอย่างแรงเมื่อเห็นท่าทีของพวกเขา ดังนั้นนางจึงได้เก็บยาน้ำที่กลั่นเอาไว้ครึ่งหนึ่งแล้วกลับไปทันที
ด้วยวิธีการแปลก ๆ ที่ซวนอู่ทำออกมาในครั้งนี้ ทำให้ยาน้ำนี้ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้อีกต่อไป
อันที่จริงแล้วไม่ว่าจะอยู่ในโลกไหนก็ตาม เรื่องที่เจ้านายเพิ่มเงินเดือนให้ลูกน้อง ก็ย่อมเป็นเรื่องที่ทำให้ผู้คนตื่นเต้นมากที่สุดแน่นอนอยู่แล้ว!
ซวนอู่เพียงแค่พูดโพล่งออกไปเท่านั้น คิดไม่ถึงเลยว่าจะให้ผลลัพธ์ที่มากมายเช่นนี้
คนพวกนี้…ช่าง…
อย่างที่รู้กันว่าแม้สมาคมการค้าเฉินซีจะไม่ใช่สมาคมการค้าที่ให้ค่าจ้างมากที่สุดในแดนซวนเทียน แต่กลับแยกคุณและโทษอย่างชัดเจน หากสามารถทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายเสร็จสมบูรณ์ เศษเงินที่ได้รับเป็นรางวัลนั้นย่อมมากมายกว่าค่าจ้างของพวกเขาเป็นเท่าทวี
แล้วเหตุใดพวกเขาถึงเอาแต่คิดถึงเรื่องเพิ่มค่าจ้างเพียงเล็กน้อยเท่านี้ด้วย!
เหตุใดถึงเอาแต่คิดถึงอย่างนั้นหรือ?
ก็เนื่องจากว่าสิบปีมาแล้วที่เงินค่าจ้างยังไม่เคยได้ขึ้นเลยแม้แต่สลึงเดียว แม้ว่ามันจะเป็นเงินเพียงเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยากที่จะให้มันเป็นเช่นนี้ตลอดไปอยู่ดี!
หลังจากจัดการเรื่องนี้เสร็จแล้ว พวกเขาก็เดินหน้ากันต่อไป
และเพียงไม่นานพวกเขาก็เดินออกมาโผล่บนหน้าผาแห่งหนึ่ง ซึ่งด้านล่างของหน้าผาแห่งนี้ก็มีเมืองอยู่เมืองหนึ่ง ซึ่งเมืองแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นมาอย่างวิจิตรงดงามมากเช่นกัน ทว่ามันเป็นเหมือนกับเขาวงกตอย่างไรอย่างนั้น
มู่เฉียนซีชี้ไปยังสถานที่ที่เป็นใจกลางของเมืองแห่งนั้นพลางกล่าวว่า “สิ่งของที่พวกเราตามหา ไขวิญญาณแห่งชีวิตธาตุธรณีอยู่ข้างในนั้น”
มีหอคอยที่สูงตระหง่านอยู่ตรงใจกลางเมืองแห่งนั้น นอกจากนี้ที่หอคอยสูงนั้นก็มีโพรงอยู่ตรงกลางอีกด้วย
ที่ข้างในนั้นมันมีช่องว่างรูปทรงสี่เหลี่ยมอยู่ช่องหนึ่ง ซึ่งมันก็มีไขวิญญาณแห่งชีวิตธาตุธรณีไหลรินออกมาจากช่องว่างนั้น
“ไปกันเถอะ!”
ซวนอู่รอที่จะไปเอาไขวิญญาณแห่งชีวิตธาตุธรณีนั้นมาไม่ไหวอยู่แล้ว เขาพุ่งทะยานไปยังหอคอยนั้นอย่างไม่พูดไม่จา แต่ผลปรากฏว่าดันเกิดโศกนาฏกรรมสำหรับซวนอู่ขึ้นแทนเสียอย่างนั้น!
ปังงง!
เขาชนเข้ากับกำแพงอย่างจัง และร่างของเขาก็ร่วงลงมาจากกลางอากาศ
มู่เฉียนซีลูบคางของนางพลางกล่าวว่า “ข้ารู้แต่แรกแล้วว่าผ่านไปไม่ได้ แต่ซวนอู่ดันพุ่งเข้าไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ ความหุนหันพลันแล่นเช่นนี้นับเป็นปีศาจร้ายจริง ๆ! ทว่ามันก็ช่วยทดสอบการคาดเดาของข้าได้พอดีเลย!”
“นายน้อยขอรับ!”
คนของสมาคมการค้าเฉินซีเหล่านั้นตื่นตกใจจนหน้าถอดสี จากนั้นพวกเขาก็รีบกระโดดลงไปช่วยเหลือนายน้อยของพวกเขาทันที
ตึงงง!
เนื่องจากหน้าผานั้นไม่สูงมากนัก ตอนตกลงมาจึงใช้เวลาไม่นานเท่าไร ฉะนั้นมันจึงทำให้พวกเขาเข้าไปช่วยเหลือไม่ทัน ซวนอู่จึงกระแทกลงบนพื้นโดยตรงจนเกิดหลุมขนาดใหญ่
โชคดีที่ด้านล่างนั้นเป็นเพียงแค่ดินไม่ใช่หิน และนอกจากนี้ซวนอู่ก็ยังใช้พลังวิญญาณห่อหุ้มร่างกายเอาไว้ได้ทันท่วงทีอีกด้วย
ถึงเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ทำให้รู้สึกเขินอายอยู่ไม่น้อย ดู ๆ แล้วก็น่าตลกมากจริง ๆ
แต่ทว่าคนของสมาคมการค้าเฉินซีเหล่านี้จะกล้าหัวเราะเยาะเขาได้อย่างไร? หากหัวเราะขึ้นมาละก็ เรื่องที่นายน้อยพูดว่าจะเพิ่มค่าจ้างให้ก่อนหน้านี้ คาดว่าน่าจะไม่ได้เพิ่มขึ้นอีกตลอดกาลเป็นแน่!
ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงทำได้เพียงกลั้นรอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของพวกเขาเอาไว้เท่านั้น!
ร่างเงาสีม่วงร่างหนึ่งก็ค่อย ๆ ร่อนลงมาจากกลางอากาศอย่างช้า ๆ และเมื่อเห็นสภาพของซวนอู่ก็อดที่จะหัวเราะขึ้นมาไม่ได้จริง ๆ “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ซวนอู่ เรื่องนี้ของเจ้าข้าจะต้องหัวเราะไปเป็นปีแน่เลย ข้าคิดว่าแม้แต่ไป๋เจ๋อและจูเชว่ก็คงยังไม่เคยเห็นท่าทางที่น่าอับอายเช่นนี้ของเจ้ามาก่อนเป็นแน่”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
มู่เฉียนซีไม่จำเป็นต้องให้ซวนอู่มอบเงินค่าจ้างให้ อีกทั้งยังไม่จำเป็นต้องฟังคำสั่งของซวนอู่อีกด้วย ฉะนั้นนางจึงหัวเราะชอบใจอย่างไม่เกรงกลัวเช่นนี้ได้
ซวนอู่ปีนป่ายขึ้นมาอย่างเขินอาย จากนั้นก็กล่าวพร้อมกับสีหน้าที่ดำยิ่งกว่าก้นหม้อว่า “มู่เฉินซี! พอได้แล้ว!”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ยังหัวเราะไม่พอเลย ทำอย่างไรดี?” มู่เฉียนซีกล่าวอย่างท้าทาย
ผู้หญิงคนนี้จะต้องตั้งใจแน่นอน เมื่อเป็นเช่นนี้เขาจึงไม่ได้สนใจนางอีก และทำได้เพียงแค่ข่มขู่คนอื่นแทนเท่านั้น จากนั้นเขาก็กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ อย่าให้ข้ารู้ว่าเป็นพวกเจ้าที่แพร่งพรายออกไป มิเช่นนั้นพวกเจ้าคงจะรู้ผลที่ตามมาว่าเป็นเช่นไร”
พวกเขากล่าวพลางพยักหน้าอย่างรีบร้อน “นายน้อยโปรดวางใจ พวกเราจะต้องปิดปากเงียบอย่างแน่นอนขอรับ!”
“พวกข้ารับรองเลยขอรับ!”
เขาเชื่อมั่นในคนของตนเองอยู่แล้ว แต่มู่เฉินซี…
มู่เฉียนซีกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “อยากให้ข้าเก็บเป็นความลับหรือ! ค่าปิดปากค่อนข้างแพงเลยทีเดียว ข้ากลัวว่าเจ้าจะปวดใจเอาน่ะสิ!”
“หึ! เช่นนั้นก็ช่างมันเถอะ เข้าเมืองได้แล้ว!” ซวนอู่หันหน้ากลับไปอย่างไร้อารมณ์ และเตรียมที่จะหาทางเข้าไปในเมือง
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ปล่อยให้มู่เฉินซีได้มีโอกาสรีดไถเขา เดิมทีแล้วมู่เฉินซีคิดอยากที่จะขูดเลือดขูดเนื้อจากคนขี้เหนียวอย่างซวนอู่จริง ๆ เผื่อจะช่วยรักษาโรคขี้เหนียวของเขาให้หายได้สักที
ทว่านางก็ล้มเหลวอย่างเห็นได้ชัดเลย
แม้ว่าซวนอู่จะรักหน้าตาเป็นอย่างมาก แต่เขานั้นก็รักเงินมากกว่าอยู่ดีนั่นแหละ!
และเมื่อเทียบกับเงินแล้ว หน้าตามันจะไปมีประโยชน์อะไร? มันกินไม่ได้เสียหน่อย?
เมื่อรู้ความคิดของซวนอู่แล้ว มู่เฉียนซีก็รู้สึกชื่นชมเขามากจริง ๆ
หมอปีศาจอย่างนางสามารถรักษาโรคที่รักษาไม่หายได้ทุกชนิดบนโลกนี้ แต่ทว่าโรคขี้เหนียวของซวนอู่นั้น นางไม่สามารถที่จะรักษาได้จริง ๆ
ถึงจะไม่สามารถเหาะผ่านอากาศไปได้ แต่กลับสามารถเดินเข้าประตูเมืองไปได้ตามปกติเสียอย่างนั้น
หลังจากที่พวกเขาเดินเข้าไปแล้ว มู่เฉียนซีจึงได้เห็นถึงรูปแบบที่ซับซ้อนมากของเมืองแห่งนี้ ซึ่งมันก็เหมือนกับเขาวงกตขนาดใหญ่เลยทีเดียว
มิติแห่งนี้ ได้มอบปัญหาที่ยากจะแก้ไขให้แก่พวกเขาเสียแล้ว