ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 2299 นางจะไม่ออกไป
“ชิ ชิ ชิ!”
“ข้าส่งเสียงร้องไปสามครั้งเจ้าคงจะพอใจแล้วใช่หรือไม่?”
แต่สิ่งที่ทำให้มู่เฉียนซีประหลาดก็คือ คิดไม่ถึงเลยว่าไม้เทพแห่งชีวิตจะตอบกลับคำของนางมาจริง ๆ เช่นนี้
“หากต้องการจะหนีออกไปจากที่นี่ ความจริงแล้วมันง่ายดายมาก! ใช้ใบไม้แห่งชีวิตใบหนึ่ง จากนั้นก็คิดเอาไว้ว่าอยากจะออกไปก็พอแล้ว! มันสามารถส่งเจ้าออกไปได้ แค่เห็นเจ้าสิ่งนั นก็รู้สึกหวาดกลัวแล้วอย่างนั้นหรือ? ในเมื่อของที่เจ้าต้องการก็ได้ไปหมดแล้ว เช่นนั้นก็รีบออกไปจากที่นี่เสียเถอะ” ไม้เทพแห่งชีวิตส่งเสียงออกมา
และในเวลาเดียวกันนั้นเอง ทุกคนที่อยู่ในตำหนักเทพแห่งชีวิตก็กำลังเผชิญกับฝันร้ายเช่นกัน ซึ่งต้นไม้ปีศาจแห่งความตายได้แพร่กระจายพลังแห่งความตายไปทั่วทั้งตำหนักเทพแห่งชีวิ ตแห่งนี้แล้ว
สีหน้าของทุกคนน่าเกลียดเป็นอย่างมาก ที่นี่คือตำหนักเทพแห่งชีวิตมิใช่หรือ?
เหตุใดถึงได้มีพลังแห่งความตายที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ได้ล่ะ?
พวกเขารู้สึกว่าตนเองกำลังจะตายแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าพวกเขาได้ผลประโยชน์ไปจากตำหนักเทพแห่งชีวิตไม่น้อย ฉะนั้นพวกเขาจะยอมตายอยู่ที่นี่ได้อย่างไร
พวกเขาอยากที่จะออกไป และอยากที่จะมีชีวิตอยู่
เมื่อไม้เทพแห่งชีวิตได้บอกกับพวกเขาว่าจะหนีออกไปอย่างไรแล้ว จึงมีผู้คนมากมายยอมใช้ใบไม้แห่งชีวิตหนึ่งใบเพื่อออกไปจากตำหนักเทพแห่งชีวิตโดยไม่รีรอ
ส่วนมู่เฉียนซีก็กล่าวกับพวกของจูเชว่ว่า “พวกเจ้ารีบออกไปเร็ว! เร็วเข้า!”
“พลังวายุทำลาย ดาวกระจาย!”
มู่เฉียนซีได้ผสมผสานพลังชีวิตเข้าไปในการโจมตี จากนั้นนางก็โจมตีเข็มปีศาจแห่งความตายที่เป็นเหมือนกับห่าฝนเหล่านั้น!
แต่ทว่าการเผชิญหน้าเช่นนี้มันก็ยากที่จะสกัดกั้นการโจมตีขนาดใหญ่เช่นนั้นได้ มู่เฉียนซีจึงตะโกนออกมาว่า “รีบไปเร็วเข้า!”
“ซีซี! เจ้ายังอยากที่จะอยู่ในสถานที่บ้า ๆ แห่งนี้อีกอย่างนั้นหรือ?” จูเชว่กล่าวถาม
ซีซีเอาแต่บอกให้พวกเขาไป แต่ดูเหมือนตัวนางเองไม่มีความคิดที่จะไปเลยแม้แต่น้อย!
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ไม้เทพแห่งชีวิตคือเป้าหมายที่ข้ามาที่นี่ หากยังหาไม้เทพแห่งชีวิตไม่เจอข้าก็จะไม่ออกไปแน่ พวกเจ้าไปกันก่อนเถอะ ข้าไม่เป็นอะไรหรอก!”
“ไม่ได้!”
แต่ทว่าเจ้าสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวนี้สามารถต่อต้านไม้เทพแห่งชีวิตได้ มันจึงอันตรายเกินไปหากนางต้องการจะอยู่ที่นี่
มู่เฉียนซีหยิบเข็มยาออกมาพลางกล่าวว่า “อย่าบีบบังคับให้ข้าวางยาพิษพวกเจ้าจนสลบแล้วจับโยนออกไปนะ หากพวกเจ้าไม่ไป คิดที่จะตายอยู่ที่นี่อย่างนั้นหรือ? หากพวกเจ้ามาตายอยู ที่นี่แล้ว พ่อบุณธรรมของพวกเจ้าไม่เลี้ยงพวกเจ้ามาเสียเปล่าหรืออย่างไร? ออกไปซะ!”
แววตาของมู่เฉียนซีเต็มไปด้วยความแน่วแน่ ราวกับว่าหากพวกเขาพูดว่าไม่ นางกับสัตว์พันธสัญญาของนางจะต้องลงมืออย่างไร้ความปรานีแน่นอน
จูเชว่กล่าวว่า “ซีซี เจ้าสัญญาแล้วนะ ว่าเจ้าจะดูแลตัวเองให้ดี ห้ามหลอกข้านะ!”
“หากหอหมอปีศาจไม่มีหมอปีศาจก็ไม่มีค่าอะไรเลย หากทำให้ข้าต้องขาดทุน ข้าอาจจะอารมณ์เสียจนทำลายมันทิ้งเลยก็ได้ ฉะนั้นเจ้ากลับมาให้อย่างปลอดภัยจะดีกว่า” ซวนอู่กล่าวด้วยสี หน้าที่เคร่งขรึม
“เฉียนซี ข้าเชื่อเจ้า! ฉะนั้นพวกเราอย่าเสียเวลาอีกเลย ข้าจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ!” เนื่องจากว่าไป๋เจ๋อรู้จักกับมู่เฉียนซีนานที่สุด ฉะนั้นเขาจึงเลือกที่จะเชื่อนาง
เมื่อใบไม้แห่งชีวิตสัมผัสได้ถึงความปรารถนาที่ต้องการจะออกไปของเขา ก็มีลำแสงสีเขียวอ่อนปรากฏขึ้นมาห่อหุ้มเขาเอาไว้ และพาเขาออกไปจากตำหนักเทพแห่งชีวิตแห่งนี้ทันที
จูเชว่กัดริมฝีปากแน่น จากนั้นก็เตรียมตัวจากไปเหมือนกับซวนอู่
พวกเขารู้ดีว่า ถึงแม้จะอยู่ที่นี่ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้อยู่ดี อย่างไรเสียพวกเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส และไม่สามารถควบคุมพลังแห่งชีวิตที่อยู่ข้างในนี้เหมือนกับมู่เฉียนซีได้ อีกด้วย
“ข้าไม่มีทางตายอยู่ที่นี่แน่นอน ข้ายังต้องนำเอาไขวิญญาณแห่งชีวิตเบญจธาตุไปรักษาอาการป่วยของเขาอีก พวกเจ้าดูแลเขาให้ดี รอจนกว่าข้าจะกลับไป! ได้ยินแล้วใช่หรือไม่!”
ซวนอู่พยักหน้าเล็กน้อย และคนอื่น ๆ ที่อยู่ตรงหน้าของมู่เฉียนซีก็หายไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นมู่เฉียนซีก็หมุนเวียนพลังวิญญาณแห่งมิติ แล้วกล่าวว่า “ไป!”
“มู่เฉียนซี คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะไม่ออกไป เจ้ารู้หรือไม่ว่ามันอันตรายมากเพียงใด? เจ้าอยากจะตายอยู่ที่นี่อย่างนั้นหรือ?”
“ไม้เทพแห่งชีวิต ในเมื่อเจ้ามีความทรงจำของชิงอิ่ง ก็ย่อมต้องรู้อยู่แล้วว่าข้าต้องการสิ่งใด? ตอนนี้เจ้าอยู่ที่ไหน? ข้าต้องการที่จะเจอเจ้า ข้าต้องการหัวใจของไม้เทพแห่งชีว วิต ยิ่งไปกว่านั้นข้ายังไม่ได้เจอชิงอิ่งเลยนะ!” มู่เฉียนซีกล่าวตอบ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! หัวใจของไม้เทพแห่งชีวิตหรือ ข้าคือต้นไม้ที่ไม่รู้ว่ามีชีวิตอยู่มายาวนานแค่ไหนแล้ว แล้วข้าจะไปมีสิ่งที่เรียกว่าหัวใจได้อย่างไร ที่นี่ไม่มีสิ่งของที่เจ้าต้อง งการหรอก หากไม่อยากตายก็รีบไสหัวไปซะ!”
“แม้ว่าไม้เทพแห่งชีวิตจะไม่มีหัวใจ แต่ข้าก็อยากเจอเจ้าอยู่ดี ข้าเห็นแล้ว ว่าชิงอิ่งอยู่ด้วยกันกับเจ้า”
“เจ้านี่ช่างดื้อรั้นเสียจริง!”
“นอกจากนี้ไขวิญญาณแห่งชีวิตธาตุพฤษาที่สกัดออกมาจากใบไม้ของเจ้าเหล่านั้นก็น่าจะดี ข้าอยากจะเด็ดเอาใบไม้ของเจ้ามาสกัดไขวิญญาณให้หมดเลย!”
“ความตายกำลังใกล้เข้ามาแล้ว เจ้ายังคิดแต่เรื่องทำให้ข้าโกร๋นอยู่ได้! ร่างของข้าใหญ่โตถึงขนาดนั้น เจ้าจะเด็ดไปอีกร้อยปีข้าก็ไม่โกร๋นหรอก”
“เจ้าจะลองดูก็ได้นะ? บอกข้ามาสิ ว่าตอนนี้เจ้าอยู่ที่ใด?” มู่เฉียนซีกล่าว
ไม้เทพแห่งชีวิตกล่าวว่า “ไม่ใช่ว่าเจ้าเป็นคนมีความสามารถอย่างนั้นหรือ? หาด้วยตัวเองดูสิ! หากหาเจอก็ถือว่าเจ้าชนะไปเลย”
“ตกลง! ข้าจะหาด้วยตนเอง!” เดิมทีไม้เทพแห่งชีวิตคิดว่ามู่เฉียนซีจะเซ้าซี้เอาคำตอบจากมัน แต่คิดไม่ถึงเลยว่าคำตอบของนางจะเป็นเช่นนี้
หากจะหาด้วยตนเอง ก็อย่าถูกร่างแยกของต้นไม้ปีศาจแห่งความตายฆ่าระหว่างเสียล่ะ แม้ว่าร่างแยกเหล่านี้จะอ่อนแอมากจนอยู่นอกสายตาก็เถอะ
พลังจิตวิญญาณของมู่เฉียนซีแผ่ขยายออกไป และกระจายไปทั่วตำหนักเทพแห่งชีวิตแห่งนี้
แต่ละสถานที่ที่นางเคยเดินผ่าน ที่เต็มไปด้วยพลังชีวิตก่อนหน้านี้ ในเวลานี้กลับมีต้นไม้ปีศาจสีดำเติบโตขึ้นมาเต็มไปหมด
ความเร็วในการเติบโตของต้นไม้ปีศาจนั้นรวดเร็วมาก และบนลำต้นของต้นไม้มีผลทรงกลมโตปรากฏออกมาอีกด้วย
ทันทีที่ผลของมันเคลื่อนไหว เข็มปีศาจแห่งความตายสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งทะยานออกมาราวกับห่าฝนก็มิปาน และสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่อยู่บนพื้นดินก็จะถูกพวกมันทำให้หายไปจนหม มดสิ้น
คนที่เหลืออยู่ที่นี่มีจำนวนไม่มากนัก และมีเพียงผู้ที่มีความสามารถที่แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะสามารถฝืนทนอยู่ต่อไปได้
มีบางคนที่มีความทะเยอทะยานอยากจะได้ไม้เทพแห่งชีวิตเช่นกัน
ภายในใจของบางคนที่ยังมีมโนธรรมอยู่บ้าง ซึ่งพวกเขารู้ดีว่าหากปล่อยให้ต้นไม้ปีศาจแห่งความตายเข้ายึดครองพื้นที่ของไม้เทพแห่งชีวิตนี้ได้ หากไม้เทพแห่งชีวิตถูกทำลาย และหาก กต้นกำเนิดแห่งชีวิตหายไป โลกนี้จะต้องตกอยู่ใต้เงาแห่งความตายแน่นอน
ในตอนที่เป่ยกงลั่วกำลังจะตายเขาได้หยิบใบไม้แห่งชีวิตออกมาใบหนึ่งเพื่อช่วยชีวิตตนเอง ใบไม้แห่งชีวิตถูกใช้ไปใบแล้วใบเล่า แต่เขาก็ไม่สามารถออกไปได้อยู่ดี
และที่คนอื่นออกไปได้ก็เพราะร่างกายสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ แต่ทว่าร่างกายของเขานั้นถูกตรึงเอาไว้บนพื้นดิน จนไม่สามารถขยับได้อย่างสิ้นเชิง
เมื่อถูกพลังแห่งความตายเข้าปกคลุม เว้นแต่ว่าผู้ยิ่งใหญ่อย่างไม้เทพแห่งชีวิตตั้งใจจะช่วยเหลือเขา มิเช่นนั้นเขาไม่มีทางหนีรอดไปได้อย่างแน่นอน!
“อ๊ากกกก!” เป่ยกงลั่วคำรามร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
ยาน้ำที่มู่เฉียนซีใช้รักษาเขามีผลเพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น แต่ในระหว่างความเป็นความตาย พลังโลหิตที่ทรงพลังบนร่างกายของเขาก็ระเบิดออกมา ซึ่งเขาก็อยากจะหลุดพ้นออกไปให้ได้
แต่ถึงตอนนี้เขาจะสามารถระเบิดพลังออกมาได้ ทว่าความแข็งแกร่งของมันก็ยังไม่เพียงพออยู่ดี!
ในตอนนี้เอง ก็มีเสียงฝีเท้าที่แผ่วเบาสองสามเสียงดังขึ้นมา และเขาก็เห็นได้เห็นคนในชุดคลุมดำสองสามคนปรากฏตัวขึ้น ซึ่งคนเหล่านี้ก็คือคนที่อยู่ด้วยกันกับคนของราชวงศ์ต ตงหวงก่อนหน้านี้นั่นเอง
บัดซบเอ้ย!
เขาทำให้มู่หลินหลางต้องอับอายอย่างหนัก ทั้งยังเกือบจะทำร้ายนางจนตายอีกด้วย ฉะนั้นคนของราชวงศ์ตงหวงไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่นอน
“คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนที่ฝึกฝนพลังโลหิตปีศาจอยู่ที่นี่ด้วย น่าสนใจจริง ๆ!” ชายชราที่ถือไม้เท้าคนหนึ่งกล่าวขึ้น
“เจ้าอยากที่จะออกไปจากที่นี่ และมีชีวิตอยู่ต่อไปหรือไม่?”
“แน่นอนว่าต้องอยากอยู่แล้ว!” เป่ยกงลั่วพยักหน้าอย่างตื่นเต้น
“หากอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป เช่นนั้นข้าจะส่งเจ้าออกไปเอง เพียงแต่หลังจากนี้เจ้าจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของพวกเรา” ชายชรายที่ถือไม้เท้าได้ทิ้งทักษะคำสาปลงไปบนร่างกายของเขา
เขาเพียงแค่โบกมืออย่างแผ่วเบาเข็มของปีศาจแห่งความตายก็ลอยออกไป และสุดท้ายเป่ยกงลั่วก็ฟื้นตัวจนเป็นอิสระอีกครั้ง
“ขอบพระคุณทุกท่านที่ออกโรงช่วยเหลือ ข้าเป่ยกงลั่วรู้สึกซาบซึ้งใจยิ่งนัก!” เป่ยกงลั่วกล่าวอย่างตื่นเต้น
จากนั้นเป่ยกงลั่วใช้ใบไม้แห่งชีวิต และออกไปจากที่นี่ทันที
ความจริงแล้วหากต้องการจะตามหาไม้เทพแห่งชีวิตให้เจอนั้น ไม่ใช่เรื่องที่ยากลำบากเลย เพราะไม่เพียงแต่มู่เฉียนซีจะค้นพบแล้วเท่านั้น แต่คนอื่น ๆ ก็ค้นพบแล้วเช่นกัน
YOU MAY ALSO LIKE
