ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 2359 เริ่มให้อาหาร
ต้องบอกว่า เฉี่ยเอ้อร์มีหน้าตาที่งดงามเป็นอย่างมาก ฉะนั้นตอนที่นางร้องไห้จึงน่าสงสารมากเช่นกัน
“เจ้าอย่าคิดมากเกินไปนักเลย ข้าให้!” มู่เฉียนซีกล่าวพลางส่งยาน้ำไปให้ขวดหนึ่ง
นางรับขวดยานั้นมาด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย จากนั้นก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ท่านเจ้าเมืองยอดเยี่ยมที่สุดเลย ข้าชอบท่านเจ้าเมือง มากที่สุดเลย! การที่ให้ท่านเจ้าเมืองเป็นคนคอยเลี้ยงดู ถือว่าเป็นเรื่องที่ฉลาดที่สุดที่ข้าเคยทำมาแล้ว”
เจ้าคนกลุ่มนี้มีความน่ารักที่แตกต่างจากข่าวลือว่าดุร้ายเป็นอย่างยิ่ง แต่แน่นอนว่าต้องเสนอสิ่งของที่สามารถทำให้พวกมันอิ่มได้อีกด้วย
แต่การที่จะใช้ยาให้อาหารพวกมัน หรือการทำให้พวกมันพึงพอใจ ก็ไม่ใช่เรื่องที่ยากสำหรับมู่เฉียนซีเลย
ตลอดทั้งคืนนั้นไม่มีใครนอนหลับสนิทเลยแม้แต่คนเดียว แต่ทว่าพอถึงวันรุ่งขึ้นกลับเคลื่อนไหวราวกับว่ากระปรี้กระเปร่ามากอย่างไรอย่างนั้นเลย
ตอนนี้พวกเขาสามารถใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหนามโลหิตได้อย่างปลอดภัย และไม่ถูกหนามโลหิตโจมตีอีกแล้ว
หากสามารถฟื้นฟูเมืองนี้ได้เรียบร้อยเมื่อไร เช่นนั้นก็จะสามารถทำในสิ่งที่คนอื่นทำไม่ได้ได้สำเร็จ ซึ่งมันช่างน่าตื่นเต้นมากจริง ๆ
ในส่วนของวัสดุสำหรับสร้างเมือง ใต้เท้าจื่อโยวได้ทำการสั่งซื้อมาเรียบร้อยแล้ว ซึ่งมันก็มีมากมาย และพวกเขามีหน้าที่แค่ลงมือทำเท่านั้น
หนามโลหิตระดับหนึ่งดาว สองดาว สามดาวเหล่านี้เป็นระดับต่ำที่สุดที่ทำงานร่วมกันกับพวกเขา และพวกเขาก็ตื่นตกใจเป็นอย่างมาตอนที่พวกเขาเห็นหนา ามโลหิตถือก้อนอิฐมาวางไว้ข้างหน้าพวกเขา
แต่เมื่อถูกทำให้ตกใจจนเคยชินแล้ว ก็เริ่มรู้สึกว่าการมีผู้ช่วยที่ทรงพลังเช่นนี้ก็เป็นเรื่องที่ไม่เลวเช่นกัน
พวกมันเคลื่อนไหวได้รวดเร็วมาก นอกจากนี้ยังไม่กลัวลำบากและไม่กลัวเหนื่อยอีกด้วย และถึงจะทำงานยุ่งจนไม่ได้หยุดก็ไม่เป็นไร ซึ่งพวกมันก็ได้มา าช่วยเสริมเรื่องที่พวกเขาขาดกำลังคนได้อย่างสมบูรณ์ทีเดียว
ส่วนพืชกลายพันธุ์ระดับสี่ดาว ห้าดาว หกดาว ก็ได้ถูกมู่เฉียนซีส่งออกไปเก็บสมุนไพรวิญญาณที่อยู่รอบ ๆ เมือง
และมู่เฉียนซี นอกจากที่จะฝึกฝนแล้วก็ต้องกลั่นยาน้ำกับยาลูกกลอนด้วย
ส่วนการทำงานทางฝ่ายของมนุษย์ก็มอบให้เป็นหน้าที่ของพวกเยาเยี่ยและลุงโซ่วเป็นคนจัดการ และฝ่ายหนามโลหิตก็มอบหมายให้เฉี่ยอี้และเฉี่ยเอ้อ อร์เป็นคนจัดการ
หลังจากที่อยู่ร่วมกันมาหลายวัน ทุกคนต่างก็ไม่หวาดกลัวหนามโลหิตกันอีกแล้ว อีกทั้งยังสามารถร่วมมือกับพวกมันได้เป็นอย่างดีอีกด้วย
หลังจากนั้นไม่นานมู่เฉียนซีก็นำยาน้ำชุดใหม่ออกมากองหนึ่ง มู่เฉียนซีกล่าวว่า “หลังจากนี้หนามโลหิตเหล่านั้นจะต้องอยู่ใต้ดิน นอกจากนี้ยังต้องแ แบ่งออกเป็นแต่ละพื้นที่ โดยที่แบ่งพื้นที่ออกตามจำนวนและขนาดของพวกมัน”
“ตกลง!” และหลังจากนั้นเฉี่ยอี้ก็ทำงานเสร็จได้อย่างรวดเร็ว
พวกมันเคยมีการแบ่งพื้นที่กันมาก่อน และการใช้ชีวิตของแต่ละระดับจะแตกต่างกันออกไปอย่างสิ้นเชิงอีกด้วย แต่ตอนนี้มีความชัดเจนมากขึ้นแล้ว
มันมีหอหมอปีศาจเป็นจุดศูนย์กลาง โดยที่ผู้ที่อยู่ใกล้เคียงมากที่สุดย่อมต้องเป็นพืชกลายพันธุ์ที่สามารถกลายร่างเป็นมนุษย์ได้อย่างพวกเขาสามคน อยู่แล้ว หลังจากนั้นก็เป็นระดับหกดาว ห้าดาว สี่ดาวตามลำดับ ซึ่งมันก็ถูกแบ่งออกเป็นรูปวงแหวนล้อมรอบเอาไว้
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ให้คนสร้างเมืองเลือกทำทางเข้าออกไว้ทั้งหมดเจ็ดแห่งในแต่ละเขต เพื่อนำมาใช้ในการส่งยาน้ำเข้าไป และหลังจากนี้ไปพวกมันก ก็จะสามารถเข้าไปกินยาในบ้านของตนเองได้แล้ว”
“ข้าได้กลั่นยาน้ำที่เหมาะสมที่สุดกับทุกระดับออกมาได้แล้ว มีทั้งระดับหนึ่งดาว สองดาว สามดาว…ซึ่งต้องทำการกระจายตามความต้องการของพวกมัน นในแต่ละวัน เพื่อให้พวกมันดูดซับได้อย่างดีที่สุด”
เฉี่ยอี้ผงะไปครู่หนึ่ง “ที่แท้…ที่แท้เรื่องที่ทำให้ท่านเจ้าเมืองอยู่ในห้องกลั่นยามาตลอดหลายวันนี้ก็คือเรื่องนี้นี่เอง! คิดไม่ถึงเลยว่า าท่านจะศึกษาหนามโลหิตทุกระดับออกมาได้แล้ว”
ยาน้ำที่มู่เฉียนซีมอบให้ก่อนหน้านี้ ทำได้เพียงตอบสนองความต้องการของหนามโลหิตระดับสูงเท่านั้น อย่างไรเสียมันก็มีจำนวนที่จำกัด และหนามโลหิตร ระดับต่ำก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะได้รับมันอีกด้วย
แต่เพียงแค่สามารถได้กลิ่นที่หอมหวนนั้นได้ ก็ถือว่าเป็นยาชูกำลังชั้นเลิศสำหรับพวกมันแล้ว
ทว่าเขากลับคิดไม่ถึงเลยว่า ท่านเจ้าเมืองจะปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียมกันเช่นนี้
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ข้าคือเจ้าเมืองของเมืองหนามโลหิต แม้ว่าพวกเจ้าจะเป็นพืชกลายพันธุ์ แต่ก็ถือว่าเป็นชนพื้นเมืองที่อยู่ในเมืองแห่งนี้มาเป็ นเวลานานมากแล้ว ฉะนั้นข้าย่อมไม่มีทางปล่อยให้พวกเจ้าต้องหิวโหยเป็นอันขาด! นอกจากนี้การกลั่นยาน้ำเหล่านี้ สำหรับข้าแล้วก็ไม่ใช่เรื่องที่ยาก กลำบากอะไรอีกด้วย”
เฉี่ยอี้กล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “ท่านเจ้าเมืองช่างใจกว้างจริง ๆ ข้าจะรีบนำข่าวนี้ไปบอกกับพวกเด็ก ๆ เดี๋ยวนี้เลย!”
แม้ว่าตอนแรกจะมีนายท่านอยู่ แต่ก็ไม่สามารถดูแลเหล่าเด็ก ๆ ที่อ่อนแอทั้งหมดเหล่านั้นได้อยู่ดี ซึ่งเขาก็ทำให้เพียงแผ่กระจายพลังออกไป และปล ล่อยให้เด็ก ๆ เหล่านั้นดูดซับได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ส่วนยาลูกกลอนก็สามารถใช้ได้กับหนามโลหิตระดับห้าดาวขึ้นไป ดังนั้นจึงทำให้เมื่อมีระดับที่ยิ่งสูงมากเท่าไร ก็จะยิ่งมีความเรื่องมากเรื่องอาหา ารการกินมากขึ้นเท่านั้น
ตอนนี้เฉี่ยอี้ได้นำข่าวนี้ไปแจ้งให้กับหนามโลหิตที่อยู่ในเมืองทั้งหมดได้รับรู้แล้ว ซึ่งมันก็ทำให้หนามโลหิตนับหมื่นล้วนเดือดพล่าน และตื นเต้นขึ้นมาทันที
พวกเขาใช้ภาษาของตนเอง เพื่อร้องเพลงสรรเสริญและขอบคุณท่านเจ้าเมือง
หลังจากนั้น ในวันรุ่งขึ้นเมืองมู่เฉียนซีเปิดประตูออกมา นางก็ถูกฝังเอาไว้ด้วยกองดอกไม้สดใสนานาชนิด
“แค่ก แค่ก แค่ก…”
มีดอกไม้จำนวนนับไม่ถ้วนอยู่ตรงหน้าของนาง ซึ่งมันก็กองเอาไว้เต็มประตูทางเข้าห้องของนางเลยทีเดียว และเมื่อเยาเยี่ยได้เห็นก็กล่าวว่า “นายท ท่าน!”
เยาเยี่ยได้ดึงมู่เฉียนซีให้ออกมาจากกองดอกไม้ และเมื่อนางได้เห็นก็แทบอยากที่จะร้องไห้ออกมา
นางกล่าวกับมู่เฉียนซีว่า “ท่านเจ้าเมือง เจ้าเด็กน้อยกลุ่มนั้นมีความคิดที่เรียบง่ายนัก มันไม่รู้ว่าจะต้องขอบคุณในความใจกว้างของท่านเจ้าเมือง งอย่างไร ฉะนั้นจึงได้ไปเก็บดอกไม้มากมายมามอบให้ท่านเช่นนี้ แต่ทว่าทุกคนต่างก็มีความคิดนี้เช่นเดียวกัน ดังนั้น…”
และเมื่อคิดไปถึงจำนวนของหนามโลหิตเหล่านั้น เมื่อเจ้าพวกนั้นทั้งหมดเลือกที่จะเก็บดอกไม้ มันจึงมีจำนวนที่น่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก ซึ่งสุดท้ายแล ล้วมันก็ลงเอยด้วยการฝังเจ้าเมืองแทน
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ไม่เป็นไร! มันแค่เป็นเรื่องที่เกิดความคาดหมายไปหน่อยเท่านั้นเอง”
“เยาเยี่ย ไปเตรียมแจกันดอกไม้มา จากนั้นก็ใส่ดอกไม้ทั้งหมดนี้เหล่านี้ลงไป แล้วจงเอาไปวางไว้ตามสถานที่ต่าง ๆ ในจวนเจ้าเมือง อย่างไรเสียจวนเ เจ้าเมืองก็ใหญ่พอ น่าจะสามารถวางมันได้หมดพอดี”
เดิมทีเฉี่ยอี้ต้องการที่จะให้เจ้าพวกเด็กน้อยเอาดอกไม้เหล่านี้ออกไปทำลายทิ้งเสีย แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่าท่านเจ้าเมืองจะจัดการเช่นนี้
ท่านเจ้าเมืองนี่ช่างเป็นคนที่อ่อนโยนและจิตใจดีจริง ๆ!
ไม่ว่าจะเป็นคนที่นางพามาด้วยเหล่านั้นหรือคนพื้นเมืองของเมืองแห่งนี้ ในเมื่อตอนนี้นางกลายเป็นเจ้าเมืองแล้ว ฉะนั้นย่อมต้องปฏิบัติต่อพวกเขา าอย่างเท่าเทียมกัน
เนื่องจากว่าพวกมันมอบดอกไม้นี้ให้ด้วยความรัก แม้ว่าความชื่นชมเหล่านี้จะเกินความคาดหมายของนาง แต่นางก็ไม่อยากทำให้พวกเขาต้องผิดหวังอยู่ดี
เยาเยี่ยกล่าวพลางพยักหน้าเล็กน้อย “ข้าจะไปเตรียมการเดี๋ยวนี้!”
หลังจากนั้นจวนเจ้าเมืองขนาดใหญ่ก็ถูกตกแต่งด้วยดอกไม้นานาชนิด ซึ่งมันก็ทำให้มีชีวิตชีวาขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเลยทีเดียว
“ท่านเจ้าเมือง ตอนนี้ทางเดินใต้ดินที่นำไปสู่ทุกพื้นที่ได้ถูกเปิดออกทั้งหมดแล้วขอรับ” เฉี่ยซานมาเพื่อกล่าวรายงาน
พวกเขาก็ต้องการที่จะให้เด็กน้อยเหล่านั้นได้ลิ้มลองอาหารที่เลิศรสแล้วเช่นกัน ดังนั้นพวกเขาจึงได้สร้างเส้นทางกันตลอดทั้งคืนจนเสร็จสมบูรณ์
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ไปดูกันเถอะ!”
“ขอรับ! ท่านเจ้าเมือง! เช่นนั้นพวกเราจะไปบริเวณไหนกันก่อนดีขอรับ?”
“ไปพื้นที่ของระดับหนึ่งดาวก็แล้วกัน!”
ทุกพื้นที่ต่างก็มีทางเข้าออกทั้งหมดเจ็ดทาง และในตอนนี้มู่เฉียนซีก็อยู่บนทางเข้าที่หนึ่งแล้ว หลังจากนั้นนางก็หยิบขวดยาออกมาประมาณร้อยกว่ าขวด ซึ่งมันก็ทำให้พวกของเฉี่ยอี้ตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตะลึง!
เยอะอะไรขนาดนั้น!
ท่านเจ้าเมือง นี่ท่านกำลังใช้ยาน้ำอันล้ำค่าเหล่านี้แทนน้ำอย่างนั้นหรือ!
มู่เฉียนซีเทยาน้ำที่อยู่ในถังขนาดใหญ่ลงไปในทางเข้า และนี่ก็คือการรดน้ำ (ให้อาหาร) ครั้งแรกของหนามโลหิตระดับหนึ่งดาว
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ส่งคนลงไปตรวจสอบ ไปดูหน่อยว่ามันปกติดีหรือไม่”
“ขอรับ!”
พืชกลายพันธุ์ระดับหกดาวที่เข้าไปตรวจสอบค้นพบว่าเหล่าเด็กน้อยระดับหนึ่งดาวทั้งหมดกำลังมีความสุขอย่างบ้าคลั่ง และในตอนที่เขาได้กลิ่นอันหอม มหวน ใจของเขาก็สั่นไหวขึ้นมาทันที
แต่เขาต้องสงบเสงี่ยมเอาไว้ เพราะเขาเป็นถึงพืชกลายพันธุ์ระดับหกดาว จะมาแย่งของของเด็กน้อยเหล่านี้กินได้อย่างไรกัน!
ท่านเจ้าเมืองได้กำหนดยาน้ำให้พวกเขาพืชกลายพันธุ์ระดับหกดาวเอาไว้แล้ว ซึ่งมันจะต้องอร่อยยิ่งกว่าแน่นอน เขาเองก็เฝ้ารอมันอย่างมาก และอยาก กที่จะให้ท่านเจ้าเมืองไปส่งยาที่พื้นที่ระดับหกดาวโดยเร็วจริง ๆ!
YOU MAY ALSO LIKE
