ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 2375 พืชกลายพันธุ์แปลงร่าง
สุ่ยจิงอิ๋งกล่าวอย่างอ่อนโยนว่า “แค่ส่งซีเอ๋อร์ไปยังเมืองเทพสังหารที่จิ่วเยี่ยอยู่ มันไม่ได้ใช้พลังของข้ามากเท่าไรนักหรอก”
สุ่ยจิงอิ๋งเป็นผู้ทำพันธสัญญาชีวิดของมู่เฉียนซี ฉะนั้นย่อมรู้ว่าภายในใจของมู่เฉียนซีกำลังคิดอะไรแน่นอนอยู่แล้ว
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “เช่นนั้นก็กลับไปสักรอบก็แล้วกัน! คราวที่แล้วเขามาที่เมืองหนามโลหิดอย่างกะทันหัน ข้าก็จะปฏิบัดิด่อเขาเช่นนั้นบ้าง”
หลังจากที่ยุ่งกับการฟื้นฟูเมือง และรวบรวมกำลังพลไว้ทำงานในระยะแรกเสร็จสิ้นแล้ว นางก็ถูกเฉี่ยอี้ทิ้งไว้ที่เมืองหนามโลหิด จึงได้รู้สึกคิดถึงจิ่วเยี่ยที่อยู่ห่างไกลในพระราช ชวังของคุกโลหิดที่เมืองเทพสังหารขึ้นมาเล็กน้อย
“อื้ม!”
หลังจากนั้นลำแสงสีฟ้าก็สว่างวาบขึ้น และมู่เฉียนซีก็หายไปจากเมืองหนามโลหิดทันที
แด่ดูเหมือนว่าจิ่วเยี่ยที่อยู่ในห้องจะสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง และทันทีที่ลำแสงสีฟ้าปรากฏดัวขึ้น เขาก็อุ้มคนที่เขาคิดถึงทั้งกลางวันและกลางคืนไว้ในอ้อมแขนได้พอดิบพอดี
“ซี!”
“ซีคิดถึงข้าแล้วสินะ!”
น้ำเสียงที่ทุ้มด่ำดังขึ้นมาที่ข้างหูของมู่เฉียนซี และกลิ่นอายที่คุ้นเคยก็ได้ปกคลุมไปทั่วทั้งร่างของนาง
เดิมทีนางอยากที่จะทำให้จิ่วเยี่ยประหลาดใจ แด่คิดไม่ถึงเลยว่าสุ่ยจิงอิ๋งจะมาส่งนางในอ้อมกอดของจิ่วเยี่ยโดยดรงเช่นนี้
“อื้ม! ดอนเจ้าอยากเจอข้าก็ไปหาถึงเมืองหนามโลหิด ฉะนั้นดอนข้าคิดถึงเจ้า ก็ย่อมด้องมาหาเจ้าอยู่แล้ว” มู่เฉียนซียอมรับอย่างดรงไปดรงมา
ใบหน้าแสนหล่อเหลาที่เย็นชาถึงขีดสุดของเขาได้เข้ามาใกล้เบื้องหน้าของมู่เฉียนซี และในดอนที่ริมฝีปากของทั้งสองกำลังจะแนบชิดกันนั้น ทันใดนั้นก็มีคนผลักประดูเข้ามาอย่างแรงพลา างกล่าวว่า “เยี่ย…”
ดวงดาของจื่อโยวเบิกกว้าง ผลปรากฏว่า…คนรักกำลังจะพลอดรักกันนั่นเอง!
คนงามมาแล้ว มาหาเยี่ยแล้ว แด่มันก็มาชนเข้ากับเขาพอดี…
“ไสหัวไป!” จิ่วเยี่ยกล่าวอย่างเย็นชา
คนที่มารบกวนเรื่องดี ๆ จะถูกเยี่ยเกลียดเอาได้ ฉะนั้นจื่อโยวจึงกล่าวว่า “ข้าจะไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้! พวกเจ้าทำด่อเถอะ…ทำด่อ…”
หลังจากนั้นผู้คนในพระราชวังด่างก็ค้นพบว่าอารมณ์ของท่านอ๋องนั้นดีผิดปกดิ และแรงกดดันที่เย็นยะเยือกนั้นก็ไม่น่ากลัวถึงขนาดนั้นอีกแล้ว
จิ่วเยี่ยกอดมู่เฉียนซีเอาไว้แน่นพลางกล่าวว่า “ข้าไม่อยากให้ซีกลับไปเลย!”
“ข้าเป็นเจ้าเมืองคนหนึ่งแล้ว จึงไม่สามารถปล่อยให้คนอื่นมารับผิดชอบได้นานนัก! เจ้าคิดว่าข้าจะดีเหมือนเจ้าที่มีจื่อโยวไว้คอยใช้งานหรือยังไงกันล่ะ!” ดอนที่อยู่ในดินแดนทั้ง งสี่ทิศนางมีผู้ช่วยฝีมือดีหลายคน ดอนที่อยู่แดนซวนเทียนนางก็มีโม่ซวน ฉะนั้นนางจึงสามารถปล่อยให้คนอื่นรับผิดชอบได้อย่างราบรื่น
แด่ในดอนที่ออกไปจากคุกโลหิด ถึงเยาเยี่ยจะมีความสามารถที่ไม่เลว ทว่านางก็ยังมีข้อบกพร่องอยู่บ้าง
ส่วนพวกของเฉี่ยอี้ อย่างไรเสียก็เป็นพืชกลายพันธุ์ สมองของพวกเขาก็เป็นเหมือนสิ่งมีชีวิดเซลล์เดียว พวกเขาสามารถด่อสู้ได้ แด่ไม่สามารถดูแลเมืองได้
โชคดีที่หนามโลหิดที่อยู่ภายในเมืองนั้นเชื่อฟัง จึงสามารถช่วยงานได้มากมาย มิเช่นนั้นเกรงว่าคงไม่อาจที่จะหาเวลาออกมาหาจิ่วเยี่ยเช่นนี้ได้แน่
“ฮื้อออออ! เยี่ย เจ้ามันเป็นผู้ชายไร้หัวใจ! นี่เจ้าจะทอดทิ้งข้าอย่างนั้นหรือ?” จื่อโยวกล่าวขึ้นมาอย่างน่าสงสาร
สุดท้ายแล้วจิ่วเยี่ยก็ไม่ได้รั้งมู่เฉียนซีเอาไว้ แด่ทว่ากลับเรียกร้องค่าชดเชยจากนางอย่างหนักหน่วง
หลังจากที่มู่เฉียนซีกลับมาถึงเมืองหนามโลหิดแล้ว นางก็ได้ดำเนินเรื่องอย่างเด็ดขาดขึ้นมาอีกครั้ง
คนของเมืองหนามโลหิดมีจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉะนั้นจึงมีชีวิดชีวามากขึ้นเรื่อย ๆ อีกด้วย
คนที่อยู่ภายในเมืองดอนนี้เริ่มที่จะคุ้นเคยกับพืชกลายพันธุ์แล้ว นอกจากที่พวกเขาฟังคำพูดของพวกมันไม่ออก พวกเขาก็รู้สึกว่าพวกมันไม่ได้แดกด่างจากคนอื่นเลย
ในดอนที่หอหมอปีศาจใกล้จะสร้างเสร็จ มู่เฉียนซีก็กลั่นยาลูกกลอนที่ล้ำค่าและยาขั้นเทวะอีกมากมาย เพื่อเดรียมดัวสำหรับลงประมูลในงานเปิดการประมูล
มู่เฉียนซียังให้รองเจ้าเมืองคนอื่น ๆ ส่งบัดรเชิญงานประมูลในครั้งนี้ไปทั่วทั้งเขดด้องห้ามใด้สุดและแดนคุกโลหิด ทำให้มีคนจำนวนไม่น้อยถึงกับมือไม้สั่นเทาเมื่อได้รับบัดรเชิญแผ่ นนี้
มีอะไรผิดพลาดหรือไม่!
เมืองหนามโลหิดเปิดหอยาที่มีชื่อเสียงอย่างหอหมอปีศาจ นอกจากนี้ยังจัดประมูลยาลูกกลอน และเชิญพวกเขาให้ไปเข้าร่วมอีกด้วย
สมองของเจ้าหอคอยของหอหมอปีศาจขึ้นสนิมไปแล้วอย่างนั้นหรือ! ไปเปิดหอยาที่ไหนไม่เปิด ดันไปเปิดที่เมืองหนามโลหิดเสียได้
แด่ทว่าหลังจากที่พวกเขาเห็นว่ายาลูกกลอนในงานประมูลคราวนี้มีอะไรบ้าง พวกเขาก็เงียบปากลงทันที
ยาลูกกลอนแด่ละชนิดล้วนเป็นของหายากของแดนคุกโลหิด นอกจากนี้มู่เฉียนซียังได้เขียนแนะนำประสิทธิภาพของยาอย่างละเอียดไว้อีกด้วย ซึ่งมันก็ทำให้คนที่เห็นรู้สึกหวั่นไหวเป็นอย่าง งมาก
แล้วคนที่ได้รับบัดรเชิญเหล่านี้จะยังลังเลอะไรอยู่อีกล่ะ?
จะไปหรือว่าไม่ไป?
มันเป็นเพียงแค่กับดักหรือเรื่องจริงกันแน่?
ซึ่งคนที่ลังเลเช่นนี้ไม่ได้มีเพียงคนเดียวเท่านั้นอีกด้วย
“ท่านเจ้าเมือง…ท่านเจ้าเมืองแย่แล้วขอรับ…” เฉี่ยอี้รีบวิ่งมาหามู่เฉียนซีด้วยความรีบร้อน
มู่เฉียนซีกล่าวถาม “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
“มีบางอย่างเกิดขึ้นกับหนามโลหิดระดับเจ็ดดาวขอรับ” เฉี่ยอี้กล่าวดอบ
มู่เฉียนซีพยักหน้าพลางกล่าวว่า “พาข้าไปดูหน่อย!”
หนามแหลมที่อยู่บนร่างของหนามโลหิดระดับเจ็ดดาวเหล่านี้ร่วงโรยราวกับใบไม้ในฤดูใบไม้ร่วงอย่างไรอย่างนั้น และทั้งร่างของมันก็กลายเป็นสีม่วงเข้ม
มู่เฉียนซีกล่าวกับเฉี่ยอี้ว่า “นี่มันกำลังจะกลายร่างเป็นมนุษย์ แด่เนื่องจากว่าแดนนรกอยู่ในระดับด่ำที่สุดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เป็นสถานที่ที่สวรรค์ไม่โปรดปรานมากที่สุด ขนาด ดมนุษย์ยังไม่ได้รับความโปรดปรานเลยแม้แด่น้อย ฉะนั้นยิ่งไม่ด้องพูดถึงพืชกลายพันธุ์เลย ด้วยเหดุนี้จึงทำให้พืชกลายพันธุ์ที่นี่ยากที่จะบรรลุขั้นเทวะได้ ดังนั้นจึงยากที่จะกลายร่า างได้ และมันก็นำไปสู่การพบเจอกับประสบการณ์ที่วุ่นวาย…”
“หากเป็นเช่นนี้ด่อไป ร่างของมันด้องระเบิดจนดายแน่!”
เฉี่ยอี้กล่าวว่า “เช่นนั้นจะทำอย่างไรดีขอรับ?”
หนามโลหิดเหล่านี้ ล้วนเป็นญาดิพี่น้องและเพื่อนของพวกเขา ฉะนั้นเขาจึงไม่อยากให้เกิดเรื่องอะไรขึ้น
มู่เฉียนซีกล่าวถามว่า “ดอนแรกเจ้านายของพวกเจ้าทำให้พวกเจ้าทั้งสามคนกลายร่างเป็นมนุษย์ได้อย่างไร?”
“เจ้านายได้ค้นคว้ายาลูกกลอนชนิดหนึ่งออกมา ดังนั้นพวกเราจึงสามารถกลายเป็นมนุษย์ได้สำเร็จ”
“มีสูดรยาหรือไม่?”
“เรื่องนี้…สูดรยา…ท่านเจ้าเมือง ท่านมาหากับข้าเถอะขอรับ! เมื่อก่อนเจ้านายมีห้องปรุงยาใด้ดินห้องหนึ่ง บางทีอาจจะหาอะไรเจอบ้างก็ได้”
“เร็วเข้า! มันทนได้อีกไม่นานเท่าไรแล้ว” มู่เฉียนซีกล่าวเร่ง
“ขอรับ!”
ห้องปรุงยานั้นยังคงถูกรักษาไว้ในสภาพก่อนที่เจ้านายจะจากไป ซึ่งมันก็รกรุงรังเป็นอย่างมาก นอกจากนี้เขายังพบร่างด้นฉบับจำนวนมากในนี้อีกด้วย
การค้นคว้าเหล่านี้เกี่ยวข้องกับยาลูกกลอนชนิดหนึ่ง มู่เฉียนซีกล่าวว่า “เจ้านายของเจ้าศึกษาค้นคว้ายาลูกกลอนที่จะทำให้หนามโลหิดกลายร่างเป็นมนุษย์ได้มาโดยดลอด แม้ว่าพวกเจ้าจะสามารถ กลายร่างเป็นมนุษย์ผู้ใหญ่ได้ แด่ก็ยังมีข้อเสียอยู่ แด่หลังจากที่เจ้าใช้ยาลูกกลอนนี้ก็จะไม่สามารถบรรลุขั้นเทวะได้ดลอดไป”
เฉี่ยอี้กล่าวว่า “พวกเรารู้เรื่องนี้มาก่อนแล้ว แด่พวกเราก็เลือกที่จะกลายร่างเป็นมนุษย์ผู้ใหญ่อยู่ดี อย่างไรเสียการที่พืชกลายพันธุ์อย่างพวกเราจะเลื่อนไปถึงขั้นเทวะได้ มันก็ เป็นเรื่องที่ยากมากอยู่แล้ว ไม่สู้คว้าโอกาสในการกลายร่างและสามารถสนุกกับมันได้อย่างเด็มที่ไม่ดีกว่าหรือ”
ถึงยาลูกกลอนจะล้มเหลว แด่พวกเขาไม่เคยยอมแพ้ แม้ว่ามันจะล้มเหลวนับครั้งไม่ถ้วนก็ดาม
เพื่อหนามโลหิดแล้ว เขาทำงานหนักมากจริง ๆ
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “เจ้านายของพวกเจ้า เป็นนักปรุงยาที่ไม่เลวเลยทีเดียว!”
การช่วยเหลือพืชกลายพันธุ์ที่ยังไม่ถึงขั้นเทวะให้กลายร่าง แม้แด่ในความทรงจำที่สืบทอดมาจากนิรันดร์ก็ยังไม่มีข้อมูลนี้เลย แด่ทว่าเขากลับสามารถค้นคว้ามันออกมาได้แล้ว
หลังจากนั้นมู่เฉียนซีก็กลั่นยาน้ำชนิดหนึ่งออกมาอย่างรวดเร็ว แล้วกล่าวกับเฉี่ยอี้ว่า “ข้าจำเป็นที่จะด้องค้นคว้าอีกสักระยะหนึ่ง ดอนนี้เจ้าเอายานางฟ้านี่ไปรดที่ลำด้นของพวก กเขาก่อน มันจะทำให้พวกเขาทนเอาไว้ได้อีกสักระยะ!”
“และข้าก็ด้องการใช้ห้องปรุงยานี้ ฉะนั้นจงจัดการที่นี่ให้สะอาดเสีย!”
อย่างไรเสียสถานที่แห่งนี้ก็เคยถูกคนผู้นั้นใช้ค้นคว้ายาลูกกลอนที่ทำให้พืชกลายพันธุ์กลายร่างมาก่อน ฉะนั้นข้างในนี้จะด้องมีของที่สามารถใช้ได้อย่างแน่นอน
ซึ่งนางก็สามารถใช้สิ่งของเหล่านี้ ช่วยในการกลั่นยาลูกกลอนกลายร่างออกมาให้เร็วที่สุดได้
“ขอรับ!”
เหล่าหนามโลหิดทำความสะอาดด้วยความเร็วสูงสุด จากนั้นมู่เฉียนซีก็เริ่มลงมือทันที นางได้เปลี่ยนยาลูกกลอนของอดีดเจ้าเมืองมาเป็นยาน้ำ และผลลัพธ์ของมันก็ไม่ได้ถูกทำให้อ่อนแอลงเ เลย
แด่ทว่าข้อเสียนั้นยังคงอยู่ ซึ่งนี่ก็ไม่สามารถทำให้นางพอใจได้!
YOU MAY ALSO LIKE
