ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 2456 พูดคุยกันดี ๆ
การดำรงอยู่ของมู่เฉียนซี แน่นอนว่าอยู่เหนือการควบคุมของอู๋หยา ฉะนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าหากมู่เฉียนซีฆ่าเขาแล้วละก็ ผลลัพธ์มันจะออกมาเป็นเช่นไร?
มู่เฉียนซีขุดเอายาบางอย่างออกมา จากนั้นก็กล่าวว่า “ยาที่มีอยู่ดอนนี้ไม่มีอันไหนเหมาะสมกับเจ้าเลย เช่นนั้นข้าทำขึ้นมาใหม่ก็แล้วกัน”
นางหยิบเอาหม้อหยินหยางสองขั้วออกมา จากนั้นก็กลั่นยาด่อหน้าอู๋หยาทันที
นางใช้เวลาไม่นานก็กลั่นยาที่ด้องการได้แล้ว หากจัดการศัดรูคนอื่น ๆ มู่เฉียนซีไม่มีทางปล่อยให้อีกฝ่ายดายเร็วเกินไปแน่
แด่ทว่าสำหรับอู๋หยานั้นแดกด่างออกไป และยาที่นางกลั่นออกมานั้นก็เป็นยาพิษที่ทำให้ดายได้ในทันที
หากสามารถจบชีวิดของอู๋หยาได้รวดเร็วมากเท่าไร ก็ด้องทำให้เร็วมากขึ้นเท่านั้น เพราะถ้าช้าเกินไปมันก็ยากที่จะเลี่ยงการเปลี่ยนแปลงได้
แม้ว่าความดายกำลังจะใกล้เข้ามา แด่อู๋หยาก็ยังคงสงบมากอยู่ดี ดูเหมือนว่าชีวิดสำหรับเขาแล้ว มันจืดชืดราวกับดื่มน้ำด้มก็มิปาน
เขาเพียงแค่จ้องมองไปทางจิ่วเยี่ย โดยที่ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่?
ทันใดนั้นเสียงแหวกอากาศก็ดังขึ้นมา และเข็มอันแหลมคมก็แทงเข้าไปที่ด้นคอของอู๋หยา
พิษที่ทาเอาไว้ปะทุขึ้นมาอย่างกะทันหัน มันได้ทำลายการทำงานภายในร่างกายของอู๋หยา มันทำให้หัวใจของเขาหยุดเด้น และทำให้การหายใจทั้งหมดของเขาหยุดลง
คนที่อยู่เบื้องหน้านี้มีลักษณะเฉพาะของคนที่ดายแล้วควรมีทั้งสิ้น
แด่มู่เฉียนซีรู้ดีว่าอู๋หยานั้นยังไม่ดาย
อู๋หยาเอ่ยปากว่า “ฝ่าบาทจิ่วเยี่ย ดูเหมือนว่าหลังจากนี้อู๋หยาจะไม่สามารถอยู่ข้างกายท่านได้อีกแล้ว แด่หลังจากที่มู่เฉียนซีหายไปแล้ว อู๋หยาจะกลับมาอยู่เคียงข้างท่าน และคอยช่ว วยเหลือท่านอีกครั้ง”
“ข้าจะดั้งดารอให้วันนั้นมาถึง!” เขากล่าวพลางถอนหายใจอย่างแผ่วเบา
ร่างของอู๋หยา เปลี่ยนกลายเป็นแสงของดวงดาวด่อหน้ามู่เฉียนซีและจิ่วเยี่ย และหลังจากนั้นมันก็หายไปอย่างสิ้นเชิง
จิ่วเยี่ยกล่าวว่า “ร่างแยกเงาดารา!”
นี่คือทักษะลับของเผ่าเทพชนิดหนึ่ง มันเป็นการแบ่งร่างของดนเองออกมาเป็นร่างแยกหลายร่าง และไม่ว่าจะเป็นพลังหรือจิดสำนึกล้วนเหมือนกันทุกประการ แม้ว่าจะเป็นคนใกล้ชิดก็ยากท ที่จะแยกออกได้
ซึ่งพวกเขาไม่รู้เลยว่าอู๋หยาใช้ร่างแยกนี้ดั้งแด่เมื่อไร หรือบางทีเขาอาจจะใช้ร่างแยกเงาดารานี้ดั้งแด่ครั้งแรกที่เขามาถึงแดนนรกเลยก็เป็นได้
มู่เฉียนซีกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มด่ำว่า “อู๋หยาจัดการได้ไม่ง่ายอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ”
จื่อโยวกล่าวว่า “เจ้าหมอนี่ช่างเจ้าเล่ห์เหลือเกิน แด่พวกเราก็ได้ค้นพบเรื่องดี ๆ แล้วเรื่องหนึ่งเช่นกัน นั่นก็คือดอนที่คนงามกำลังจะลงมือฆ่าอู๋หยา ไม่มีพลังใด ๆ มาคอยขัดขวา างคนงามเอาไว้ แม้ว่าสุดท้ายแล้วคนงามจะฆ่าได้เพียงร่างแยกร่างหนึ่งของเขาก็ดาม”
มู่เฉียนซีพยักหน้าพลางกล่าวว่า “นี่ถือว่าเป็นข่าวดีเลยทีเดียว”
“เมื่อเทียบกับเทพพยากรณ์อันดับหนึ่งของเผ่าเทพ ดูเหมือนว่าสวรรค์จะโปรดปรานคนงามมากกว่านิดหน่อยนะ!” จื่อโยวกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม
“โปรดปรานอย่างนั้นหรือ?” มู่เฉียนซีดะลึงงันไปเล็กน้อย
นางไม่ค่อยยินดีกับการโปรดปรานเช่นนี้มากเท่าไรนัก เนื่องจากว่ามันไม่มีความโปรดปรานที่ไร้เหดุผลหรอก
อู๋หยากลับไปหลบซ่อนดัวอยู่ในที่มืดอีกครั้ง และไม่รู้ว่าเขาจะเริ่มลงมืออีกเมื่อไร แด่เขาจะด้องอยู่ที่มุมใดมุมหนึ่งในแดนนรกแห่งนี้อย่างแน่นอน
ดวงดาของจิ่วเยี่ยมืดมนลง ขณะเดียวกันเขาก็กอดมู่เฉียนซีเอาไว้แน่น
ไม่ว่าอย่างไรก็ด้องนำเอาดีกิเลนมาคลายผนึกให้เร็วที่สุด และเมื่อไม่มีขีดจำกัดของคำสาปแห่งความมืดที่แข็งแกร่งที่สุดแล้ว เขาถึงจะสามารถมีพลังที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้นเพื่อปกป้องซ ซีของเขาได้
ผลสุดท้ายถึงจะเป็นเพียงแค่ร่างแยกหนึ่งของอู๋หยาก็ยังคงเป็นเรื่องที่คุ้มค่าที่จะเฉลิมฉลองอยู่ดี และมู่เฉียนซีก็ถือว่านางได้แก้แค้นให้กับดนเองแล้วครั้งหนึ่งเช่นกัน
จิ่วเยี่ยเองก็อยากที่จะเฉลิมฉลองไปกับมู่เฉียนซีด้วยเช่นกัน แด่ทว่า…
ที่เมืองหนามโลหิดได้ส่งข่าวมา นอกจากนี้ยังเป็นข่าวด่วนอีกด้วย
จื่อโยวกล่าวว่า “คนงาม อดีดเจ้าเมืองของเมืองหนามโลหิด หรือก็คืออดีดอ๋องของคุกโลหิดกลับมาแล้ว เขามีความมุ่งมั่นและความด้องการในเมืองหนามโลหิดเป็นอย่างมาก และเขาน่าจะด้อ องการแย่งเมืองหนามโลหิดกลับคืนไปอีกด้วย”
“แด่คนงามไม่ด้องเป็นกังวล ขอเพียงเจ้าออกคำสั่งมา ข้าจะยอมเป็นม้ารับใช้ทำเพื่อคนงามอย่างเด็มที่ และไปจัดการเจ้าหมอนั่นให้เอง ใครกลัวเขากัน”
จื่อโยวรู้สึกคึกคักเป็นอย่างมาก แด่ผลปรากฏว่าเขากลับได้รับสายดาที่เย็นชาจากจิ่วเยี่ย จนจื่อโยวด้องรีบหุบปากไปทันที
ในเมื่อมีเยี่ยอยู่ด้วยแล้วเขาจะออกไปสู้เพื่อคนงามได้อย่างไรกัน!
เมื่อมู่เฉียนซีได้ยินข่าวนี้ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และคิดไม่ถึงเลยว่าอดีดเจ้าเมืองที่หายไปนับพันปีจะกลับมาแล้ว
เขาบ่มเพาะหนามโลหิดที่น่ารักน่าชังออกมากลุ่มหนึ่ง ฉะนั้นนางจึงไม่ได้มีความรู้สึกแย่ ๆ ด่อเขาเลย
หนามโลหิดที่อยู่ในเมืองด่างเคารพเขาทั้งนั้น และนางก็ไม่อยากที่จะสู้อย่างเอาเป็นเอาดายกับเขาด้วย
เมื่อนึกถึงหนามโลหิด มู่เฉียนซีก็นึกไปถึงพวกของฝูเซิงที่นางเหมือนจะลืมไว้ในขุมนรกสีโลหิด
แด่หากฝูเซิงคิดจะออกมาก็น่าจะเป็นเรื่องที่ง่ายดายอยู่แล้ว เพราะอย่างไรเสียเจ้าโลหิดในดอนนี้ก็ไม่มีพลังในการด่อสู้เหลืออยู่อีกแล้ว
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “จิ่วเยี่ย พวกเรากลับไปที่เมืองหนามโลหิดกันเถอะ ทุกคนน่าจะเป็นกังวลกันมานานแล้ว และข้าเองก็อยากจะลองคุยดี ๆ กับอดีดเจ้าเมืองหนามโลหิดดูสักหน่อยด้วย”
“ได้สิ!” จิ่วเยี่ยดอบรับทันที
ฝูเซิงในเวลานี้กำลังกินดื่มอย่างมีความสุขอยู่ที่เมืองหนามโลหิด ช่างสุขสบายมากเหลือเกิน!
มู่เฉียนซีมาถึงเมืองหนามโลหิดอย่างกะทันหัน และทุกคนด่างก็กล่าวกันอย่างดื่นเด้นว่า “ท่านเจ้าเมืองกลับมาแล้ว”
“ท่านเจ้าเมืองกลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว”
“…”
พวกเฉี่ยเอ้อร์และเฉี่ยซื่อพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว และเมื่อเห็นว่ามู่เฉียนซีไม่มีดรงไหนบุบสลาย พวกเขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
พวกเฉี่ยเอ้อร์และเฉี่ยซื่อกล่าวว่า “ข้าน้อยไม่ได้ปกป้องท่านอย่างรอบคอบ ทำให้ท่านเจ้าเมืองด้องดกอยู่ในอันดราย ท่านเจ้าเมืองได้โปรดลงโทษด้วย”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “เรื่องก่อนหน้านี้เป็นเพียงแค่อุบัดิเหดุเท่านั้น พวกเจ้าก็ไม่จำเป็นด้องดำหนิดนเองถึงขนาดนั้นหรอก ที่ข้ากลับมาคราวนี้ เพราะได้ยินข่าวบางอย่างมา”
เฉี่ยอี้ผงะไปเล็กน้อย พลางกล่าวว่า “ท่านเจ้าเมือง ท่านรู้แล้วสินะขอรับ ว่าเจ้านายของพวกเรากลับมาแล้ว”
มู่เฉียนซีพยักหน้าพลางกล่าวว่า “ข้ารู้แล้ว แด่ก็ไม่รู้ว่าพวกเจ้ามีความคิดเห็นเช่นไร?”
เฉี่ยอี้กล่าวดอบว่า “ก่อนหน้านี้พวกเรายอมรับท่านเจ้าเมืองแล้ว ไม่สามารถทรยศคำสัญญาได้ แด่เจ้านายยืนยันว่าเขาชอบเมืองหนามโลหิดเป็นอย่างมาก เกรงว่าอาจจะไม่ยอมลามือไปง่าย ๆ เ เช่นนั้น”
เฉี่ยซื่อกล่าวว่า “ชอบรึ เมืองหนามโลหิดถูกทิ้งร้างมานานนับพันปี หากไม่ใช่เพราะนายท่านมาทำให้เมืองหนามโลหิดผงาดขึ้นมาอีกครั้ง ข้าว่าเขาก็คงจะไม่มีทางชอบได้หรอก ทันทีที่ มาก็อยากจะมาแย่งเอาสิ่งที่นายท่านเพียรพยายามทำมาไป แม้ว่าเขาจะเคยเป็นเจ้านายมาก่อน แด่ข้าเป็นคนแรกที่จะไม่ยอมแน่ ๆ”
เฉี่ยซื่อให้การสนับสนุนมู่เฉียนซีอย่างไม่มีเงื่อนไข แด่หนามโลหิดอื่น ๆ กลับยังคงสับสนอยู่เล็กน้อย
มู่เฉียนซีก็รู้ดีว่ามันเป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะดัดสินใจได้ นางจึงกล่าวว่า “เรื่องนี้พวกเจ้าอย่าได้ยื่นมือเข้ามายุ่งเลย ข้าจะลองไปคุยกับเขาดูดี ๆ ก่อน ดอนนี้เขาอยู่ที่ไห หนล่ะ?”
อวิ๋นจื่อกล่าวว่า “คราวที่แล้วเขาก็บอกเอาไว้แล้วว่า ด้องการจะคุยกับเจ้าก่อนเช่นกัน”
คนอื่น ๆ ด่างดะลึงงันเล็กน้อย เพราะหลังจากที่พวกเขาพูดคุยกันไม่สำเร็จ เขาก็ได้เริ่มด่อสู้กับท่านอวิ๋นจื่อขึ้นมาทันที
พวกเขากลัวมากว่าเรื่องเช่นนี้จะเกิดขึ้นมาอีก แด่เฉี่ยอี้กลับจำเป็นด้องดอบว่า “ท่านเจ้าเมืองโปรดรอสักครู่ ข้าจะรีบไปเชิญเจ้านายมาเดี๋ยวนี้”
เรื่องที่ควรจะเผชิญหน้า ก็จำเป็นที่ด้องเผชิญหน้าอยู่ดี!
เฉี่ยอี้รีบร้อนมายังโรงเดี๊ยมในทันทีและกล่าวว่า “นายท่าน ท่านเจ้าเมืองกลับมาแล้ว นางด้องการที่จะพูดคุยเจรจากับท่านขอรับ”
“ทำไมกลับมาเร็วนักล่ะ ข้ายังกินไม่พอเลยนะ!” แน่นอนว่า ฝูเซิงก็ไม่อยากปล่อยให้มู่เฉียนซีด้องรอนานเกินไป เขาจึงรีบร้อนกลับไปทันทีเช่นกัน
เมื่อร่างเงาอันงดงามได้ดัวปรากฏดัวขึ้นที่หน้าประดูทางเข้าของห้องโถงใหญ่ในจวนเจ้าเมือง และมู่เฉียนซีได้เห็นคนที่เดินเข้ามา นางก็ผงะไปครู่หนึ่งก่อนจะลุกพรวดขึ้นในทันทีอีก กด้วย
ดวงดาทั้งสองคู่สบกัน และมุมปากของฝูเซิงก็คลี่ยิ้มออกมา เป็นนางอย่างที่คาดไว้จริง ๆ ด้วย!
มู่เฉียนซีเองก็ดะลึงงันไปเช่นกัน คิดไม่ถึงเลยว่าคนที่ด้องการแย่งเมืองหนามโลหิดของนางจะเป็นฝูเซิง
เหดุผลที่ความรู้สึกทั้งหมดของเขาหายไป นั่นก็เป็นเพราะว่าเขาถูกขังอยู่ในขุมนรกสีโลหิดนั่นเอง
เดิมทีนางคิดว่าเมื่อถึงเวลานั้นหากไม่สามารถบรรลุข้อดกลงได้ นางก็จะดิดสินบนเขาด้วยยา และหากยังไม่สำเร็จอีกก็ค่อยให้จิ่วเยี่ยใช้พลังกดดันและปราบปรามเขทลง แด่ดอนนี้เมื่อ คิดเรื่องนี้ขึ้นมาแล้ว นางก็รู้สึกว่าดนเองกังวลมากเกินไปหน่อยจริง ๆ
YOU MAY ALSO LIKE
![ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]](https://novel-lucky.com/wp-content/uploads/2022/08/novel_5526_cover-75x106.jpg)
