ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 2523 ปลาที่หลุดจากอวน
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “แค่บาดแผลเล็กน้อยเท่านั้นเอง!”
เมื่อแม่สาวน้อยผู้นี้ได้รับบาดเจ็บ ก็จะมีคนคอยปวดใจเพราะนาง ส่วนชายชราอย่างเขาที่ถึงจะได้รับบาดเจ็บก็ไม่มีแม้แต่คนที่จะเหลือบตามามองเลยด้วยซ้ำ ผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งรู้สึกเ เพียงว่าตนเองนั้นทั้งน่าเศร้าและน่าหดหู่ยิ่งนัก
เขากล่าวว่า “เจ้าเด็กน้อยทั้งสองโปรดเห็นใจคนโดดเดี่ยวอย่างข้าหน่อยได้หรือไม่ หลบไป หลบไปเลย!”
ด้วยเหตุนี้จิ่วเยี่ยจึงพามู่เฉียนซีหลบออกไปจริง ๆ และได้หายไปต่อหน้าต่อตาชายชราอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นมุมปากของเขาก็กระตุกขึ้นอย่างแรงพลางกล่าวว่า “พวกเจ้าทำเช่นนี้ได้อย่า างไร เดี๋ยวข้าก็โกรธจนไม่ยอมพาพวกเจ้าไปชั้นที่สองเสียหรอก”
เสี่ยวหงกล่าวว่า “หากเจ้าไม่ยอมนำทาง ท่านจิ่วเยี่ยก็มีวิธีทำให้เจ้ายอมนำทางเองนั่นแหละ”
เสี่ยวโม่โม่กล่าวว่า “ใช่แล้ว! เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของท่านจิ่วเยี่ยหรอก”
อู๋ตี้กล่าวพลางหัวเราะคิกคักว่า “ของแบบนี้แค่คุ้นเคยก็พอแล้ว เจ้าเป็นถึงผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งของเหวนรกเชียวนะ! เจ้าจะมีสภาพจิตใจแบบนี้ไม่ได้นะ!”
อารมณ์ของเขากำลังจะระเบิดด้วยความโกรธ แค่คนแก่เดียวดายถูกคู่รักคู่นั้นทรมานยังไม่เท่าไร แต่เหตุใดต้องมาถูกสัตว์ร้ายทั้งสามตัวนี้ล้อเลียนด้วยเล่า!
รอหลังจากที่มู่เฉียนซีกลับมา อาการบาดเจ็บของนางก็ได้รับการรักษาจนหายดีแล้ว อีกทั้งยังเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่แล้วด้วย
ผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งกล่าวว่า “ไปตระเวนดูที่ชั้นหนึ่งอีกสักรอบว่ายังมีตัวที่หลุดรอดไปได้อีกหรือไม่ หากยืนยันได้ว่าจัดการไปหมดแล้ว ข้าก็จะไปส่งพวกเจ้าที่ชั้นสอง! แต่เมื่ อไปถึงชั้นที่สองแล้วพวกเจ้าจะต้องตามหาผู้พิทักษ์ชั้นที่สองเอาเองนะ”
“อื้อ!” มู่เฉียนซีกล่าวตอบ
หลังจากที่เดินไปได้รอบหนึ่ง ผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งก็ไม่พบปีศาจเหวนรกตัวอื่นอีกแล้ว หลังจากนั้นเขาจึงกล่าวว่า “ในที่สุดก็ทำสำเร็จแล้ว นั่นก็เพราะว่าที่นี่มีจำนวนน้อยที่สุด นอกจ จากนี้ยังมีผู้ช่วยฝีมือดีอย่างเจ้ามาช่วยอีก หากไม่ใช่คนที่ทำภารกิจได้เร็วที่สุด ก็คงจะขายหน้ามากเป็นแน่”
“ช้าก่อน!” ในขณะที่เขากำลังนำทางไปยังชั้นที่สองนั้น มู่เฉียนซีก็กล่าวขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“เกิดอะไรขึ้นอย่างนั้นหรือ? หรือว่าไม่อยากไปชั้นที่สอง แต่อยากกลับบ้านแล้ว? ทว่านั่นมันเป็นไปไม่ได้หรอกนะ วิธีกลับบ้านของพวกเจ้าคือการเข้าไปในเหวนรก มิเช่นนั้นจะไม่สามารถอ ออกไปได้! หากอยากออกไปจากเหวนรกแล้วละก็ จำเป็นต้องบุกไปให้ถึงชั้นที่เจ็ดเท่านั้น ถึงจะสามารถไปถึงทางออกได้” ผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งกล่าว
“เมื่อเข้ามาที่นี่ ก็ไม่มีทางให้ย้อนกลับไปได้อีกแล้ว! หากหลงทางอยู่ที่นี่ ก็มีแต่จะต้องเป็นวิญญาณอยู่ในเหวนรกแห่งนี้เท่านั้น ข้าไม่อยากให้อัจฉริยะอย่างแม่สาวน้อยต้องมามีจ จุดจบเช่นนี้หรอกนะ ฉะนั้นตั้งใจบุกทะลวงต่อไปเถอะ!” เขากล่าวต่อ
“ข้าไม่เคยคิดที่อยากจะกลับมาก่อนเลย ข้าจำเป็นที่จะต้องไปหากิเลนแห่งนรก แต่ข้าแค่สัมผัสได้ว่าที่ชั้นนี้ ยังมีปีศาจเหวนรกซ่อนตัวอยู่ ข้าเลยจะถามว่าท่านอยากจะให้จับมันก่ อนหรือไม่?” มู่เฉียนซีกล่าว
“อะไรนะ? เป็นไปไม่ได้? ชั้นที่หนึ่งนี้คืออาณาเขตของข้า ข้าจะไม่รู้ได้อย่างไรว่ายังมีปีศาจเหวนรกอยู่?” ผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ก็ข้าบอกว่ามีไง หากท่านไม่เชื่อละก็ พวกเรามาเดิมพันกันดีหรือไม่!”
“เดิมพันหรือ คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะเอาเรื่องเช่นนี้มาเดิมพันกับข้า น่าสนใจจริง ๆ เจ้าพูดมาสิ! พวกเราจะเดิมพันกันเช่นไร?” เขาค่อนข้างสนใจอย่างเห็นได้ชัด เขาคอยเฝ้าอยู่ที่เหวนรก ชั้นหนึ่งวันแล้ววันเล่าไม่มีเปลี่ยนแปลง ซึ่งความจริงแล้วมันก็ทำให้เขาค่อนข้างเบื่อหน่ายเลยทีเดียว
“หากชั้นที่หนึ่งมีปีศาจเหวนรก ท่านไม่เพียงแต่ต้องพาข้าไปที่ชั้นที่สองเท่านั้น แต่ต้องพาข้าไปหาผู้พิทักษ์ของชั้นที่สองด้วย และหากว่าข้าแพ้ ข้าจะมอบยาน้ำก่อนหน้านี้ให้ท่าน น และข้าจะให้ท่านเป็นสองเท่าเลยด้วย เป็นอย่างไร?” มู่เฉียนซีกล่าวกับเขา
“ยาน้ำสองเท่าอย่างนั้นหรือ!” และผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งหวั่นไหวขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
“ได้ ตกลงตามนี้!” เขามีความมั่นใจในตนเองเป็นอย่างมาก นี่คืออาณาเขตของตนเอง หรือว่าเขาจะรู้สู้แม่สาวน้อยผู้นี้ไม่ได้อย่างนั้นหรือ?
“ปีศาจเหวนรกตัวนั้นอยู่ที่ใดล่ะ? พาข้าไปหามันสิ หากหามันไม่เจอภายในหนึ่งวัน จะถือว่าเจ้าแพ้ และเจ้าก็จะต้องมอบยาให้ข้า จากนั้นข้าจะไปส่งเจ้าที่ชั้นสอง เป็นอย่างไร?”
“ตกลง!”
“ตามข้ามาสิ!” ร่างสีม่วงพุ่งทะยานออกไป และผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งก็ย่อมต้องไล่ตามไปอย่างอยากรู้อยากเห็นแน่นอนอยู่แล้ว
เขาไม่รู้ว่าสาวน้อยผู้นี้เข้าใจอะไรผิดเกี่ยวกับปีศาจเหวนรกหรือไม่ แต่ตอนนี้พวกเขามาถึงเป้าหมายแล้ว!
“ที่เจ้าบอกว่าปีศาจเหวนรก ก็คือเจ้าก้อนหินนี่อย่างนั้นหรือ?” ผู้พิทักษ์กล่าวพลางจ้องมองไปยังก้อนหินที่อยู่ตรงหน้าก้อนนั้น แม่สาวน้อยผู้นี้แพ้แล้ว
ทันทีที่มู่เฉียนซีโบกมือ ก็มีลูกบอลเพลิงปรากฏขึ้นมาโดยรอบ หลังจากนั้นลูกบอลเพลิงลูกนี้ก็ได้แผดเผาก้อนหินก้อนนั้น ซึ่งอุณหภูมิของมันยิ่งนานก็ยิ่งสูงขึ้น และร้อนมากขึ้นเรื่อย ย ๆ!
แกร่ก!
ทันใดนั้นหินก้อนนี้ก็เริ่มแตกออก
ตูมมม!
มีเสียงระเบิดดังกึงก้องขึ้น และปีศาจเหวนรกตัวหนึ่งก็พุ่งออกมาจากหินก้อนนั้น หลังจากนั้นมันก็พุ่งเข้าใส่มู่เฉียนซีด้วยความเกรี้ยวกราด ซึ่งก็เป็นเพราะว่ามนุษย์ที่สมควรตาย ผู้นี้บีบให้มันต้องออกมานั่นเอง
“มีจริง ๆ ด้วย!” หลังจากที่ปีศาจเหวนรกพุ่งออกมา ผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งก็รู้สึกโกรธเคืองเช่นกัน เขาพุ่งไปอยู่เบื้องหน้าของมู่เฉียนซีด้วยความรวดเร็ว และโจมตีเจ้าหมอนี่ด้วยความ เกรี้ยวกราด
“เจ้าพวกนี้นับวันยิ่งเจ้าเล่ห์มากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว! คิดไม่ถึงเลยว่าจะซ่อนตัวอยู่ในหินอีกทั้งยังซ่อนพลังปีศาจของตนเองเอาไว้ด้วย บัดซบเอ้ย! ต้องโทษเจ้า ที่ทำให้ยาน้ำมากมายเห หล่านั้นต้องหลุดมือข้าไป”
“เป็นความผิดของเจ้า คิดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้ข้าต้องแพ้เดิมพันเช่นนี้ มันไม่ง่ายเลยกว่าข้าจะได้เดิมพันกับใครสักคนเช่นนี้ คิดว่ามันง่ายกับข้านักหรือ? คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะ ะทำให้ข้าต้องมาแพ้ ทำให้ข้าแพ้…”
ตูมม โครมมม!
ผู้พิทักษ์ที่โกรธเกรี้ยวผชิญหน้ากับปีศาจเหวนนรกอย่างบ้าคลั่ง ซึ่งมู่เฉียนซีก็ไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมการต่อสู้ในครั้งนี้อีกแล้ว และนางก็ทำเพียงแค่รอผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งเอาชนะป ปีศาจเหวนรกตัวนั้นอยู่ข้าง ๆ จิ่วเยี่ยเท่านั้น
แน่นอนว่าผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งต้องเอาชนะปีศาจเหวนรกได้อยู่แล้ว เขาจัดการเก็บกวาดปีศาจเหวนรกตัวนี้ ซึ่งเห็นอยู่ชัด ๆ ว่าเขาสามารถเอาชนะการต่อสู้ได้ แต่ในเวลาเดียวกันกลับเหม มือนไก่ตัวผู้ที่พ่ายแพ้ก็มิปาน
“ข้าแพ้แล้ว!”
“แต่ว่าเจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไรกันแน่? เหตุใดข้าถึงไม่ค้นพบมัน?” ผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งกล่าวถามด้วยความประหลาดใจเป็นอย่างมาก
มู่เฉียนซีจึงกล่าวตอบไปว่า “พลังจิตวิญญาณ!”
“ข้าเองก็ใช้พลังจิตวิญญาณตรวจสอบเช่นกัน! ข้า…” เมื่อพูดไป ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้น
พวกเขาใช้วิธีเดียวกันในการตรวจสอบว่ามีปีศาจเหวนรกหรือไม่ เขาไม่สามารถรับรู้ได้เลยทว่านางกลับรับรู้ได้ ซึ่งเกรงว่ามีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่สามารถอธิบายเรื่องนี้ได้ นั่นก ก็เป็นเพราะว่าพลังจิตวิญญาณของแม่สาวน้อยผู้นี้แข็งแกร่งกว่าเขามากนั่นเอง
เขาจ้องมองไปยังมู่เฉียนซี และค่อนข้างสงสัยว่าภายใต้ผิวหนังที่ดูอ่อนเยาว์นี้ได้ใส่จิตวิญญาณของปีศาจเฒ่าอยู่หรือไม่
“เช่นนั้นเจ้ายังค้นพบปีศาจเหวนรกตัวอื่นอีกหรือไม่?” เขากล่าวถาม
มู่เฉียนซีกล่าวตอบว่า “ไม่มีแล้ว! ตอนนี้ไปชั้นที่สองกันได้แล้วใช่หรือไม่?”
ผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งกล่าวว่า “แน่นอนอยู่แล้ว เจ้าช่วยข้าได้มากเลย หากเจ้าปลาที่หลุดออกจากอวนตัวนี้หนีรอดออกไปได้ บางทีอาจจะเกิดปัญหาใหญ่ข้างนอกนั่น และข้าอาจจะถูกล้อไป ปจนตายเลยก็เป็นได้”
“วางใจเถอะ ในเมื่อชั้นที่หนึ่งของข้าในตอนนี้ไม่มีปีศาจเหวนรกหลงเหลืออยู่เลยแม้แต่ตัวเดียวเช่นนี้ ฉะนั้นข้าจะพาเจ้าไปหาผู้พิทักษ์ชั้นที่สองอย่างแน่นอน ฮ่า ฮ่า ฮ่า ข้าที่ทำงาน เสร็จแล้วในตอนที่พวกเขากำลังยุ่งอยู่เช่นนี้ เพียงแค่คิดถึงเรื่องนี้ข้าก็มีความสุขมากแล้วล่ะ” เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม
เขาไม่เพียงแต่นำทางให้เท่านั้น แต่เขายังจะไปโอ้อวดกับสหายร่วมงานคนอื่น ๆ ต่อหน้า และทำให้พวกเขาได้รู้ว่าเขาผ่อนคลายมากเพียงใด อีกทั้งยังต้องการที่จะทำให้พวกเขาอิจฉาตาร้อน อีกด้วย
มุมปากของมู่เฉียนซีกระตุกขึ้นเล็กน้อย ทั้งที่สัตว์ร้ายและสัตว์ประหลาดในเหวนรกแห่งนี้ล้วนมืดมนมากขนาดนั้น แต่นางคิดไม่ถึงเลยว่าผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งผู้นี้จะเป็นคนที่ตลก และมองโลกในแง่ดีเช่นนี้ ซึ่งนางก็ไม่รู้เลยว่าผู้พิทักษ์อีกหกชั้นถัดไปจะเป็นอย่างไรบ้าง?
YOU MAY ALSO LIKE
