ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 795 ปูทางให้นาง

“แดนคุกโลหิตและโลกสี่ทิศ เจ้าเลือกสักหนึ่งอย่างเถอะ!” จิ่วเยี่ยกล่าวอย่างเย็นชา

“เอ่อ!” ตอนนี้จื่อโยวอยากจะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก

“แดนคุกโลหิตไม่มีสตรีแม้แต่นางเดียว แม้ว่าโลกสี่ทิศจะมีสาวงามที่ข้าชอบอยู่น้อยมาก แต่อย่างน้อยก็มีสตรีอยู่! ข้าเลือกที่จะไปโลกสี่ทิศ” จื่อโยวขบฟันแน่นแล้วกล่าว

“เยี่ยเจ้าใจร้ายเกินไปแล้ว เพื่อปูทางให้สาวงามของเจ้า ถึงกับถีบข้าออกไป ข้าเกลียดเจ้าเสียจริง!” จื่อโยวบ่นกล่าว

“ข้าจะให้ซิงเฉินไปกับเจ้า” จิ่วเยี่ยกล่าวอย่างสงบ

ใบหน้าของจื่อโยวแข็งค้าง “เยี่ย เจ้าต้องเชื่อใจข้า เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ข้าจะต้องจัดการให้สำเร็จได้อย่างแน่นอน เจ้าอย่าให้เจ้าหมอนั่นอยู่กับข้าเลย! ข้ากลัว!”

“ข้ากลัวว่าเจ้าจะดูแลแต่สตรีของตนเองจนไม่ทําธุระ! มีซิงเฉินอยู่ จะได้มีประสิทธิภาพมากขึ้น!” จิ่วเยี่ยกล่าวอย่างไม่ให้ต่อปากต่อคำได้

จื่อโยวสามารถคาดการณ์ถึงวันข้างหน้าที่มืดมนได้ทันใด

ไม่มีทางเลือกอื่น! นายท่านของพวกเขา ทรงรักและโปรดปรานภรรยายิ่งนัก!

หลังจากกลับจากมู่เฉียนซีมายังคุกโลหิต เขาก็รู้ว่าอีกไม่นานซีจะต้องก้าวเข้าสู่เวทีใหญ่ที่แท้จริงของโลกสี่ทิศ ทิศตะวันออก และทางเหนือ…

จิ่วเยี่ยแห่งคุกโลหิตผู้ซึ่งเดิมทีไม่ได้สนใจโลกทั้งสี่ทิศก็คิดจะควบคุมกองกำลังของโลกสี่ทิศอย่างลับๆ เพื่อปูทางให้กับคนเพียงผู้เดียวตนหวงแหน และสนับสนุนนาง!

ตอนนี้มู่เฉียนซียังไม่รู้ว่าจิ่วเยี่ยกำลังวางแผนอะไรอยู่? มู่เฉียนซีดึงจวินโม่ซีมาเริ่มปรุงยาด้วยความพยายามอย่างหนัก หลังจากเลือกสูตรยามาไม่น้อย มู่เฉียนซีก็มอบสูตรยาระดับปฐพีขั้นที่เก้าให้แก่เขา

“อันนี้แหละ!”

จวินโม่ซีกล่าว “เจ้าก็สามารถรักษาได้ ทำไมต้องให้ข้าลงมือด้วย?”

“ความแข็งแกร่งของข้าตอนนี้ทำได้เพียงรักษาด้วยยาน้ำเท่านั้น หากยาน้ำของข้าถูกเปิดเผย ข้าเกรงว่าพวกเราจะล้มเหลวจนต้องวิ่งหนีก่อนที่พวกเขาจะก่อศึกภายในกันขึ้น”

จวินโม่ซีกล่าว “เพื่อยุติชีวิตที่ต้องหลบหนีของข้า ข้าจะสู้!”

หากมีหุบเขาหมอเทวดาอยู่ เขาจะต้องถูกตามล่าและต้องหลบหนีอยู่ตลอดเวลา ไม่ได้กินดีอยู่ดีนอนหลับก็ไม่สนิท ดังนั้นเขาจึงอยากให้หุบเขาหมอเทวดาล่มสลายไปโดยเร็วกว่ามู่เฉียนซีเสียอีก

มู่เฉียนซียิ้มและกล่าวว่า “เช่นนี้ก็ถูกต้องแล้ว!”

หลังจากจวินโม่ซีปรุงยาเสร็จ มู่เฉียนซีก็ให้พวกเขาได้พบกับผู้ดูแลใหญ่

มู่เฉียนซีตะโกนขึ้น “ท่านผู้ดูแล ข้ามีเรื่องต้องการจะคุยกับท่าน”

ผู้ดูแลใหญ่ถามขึ้นว่า “เกิดอะไรขึ้น? หรือว่าสองพี่น้องตระกูลเก๋อมาหาเรื่องพวกเจ้าอีกแล้ว?”

มู่เฉียนซีกล่าว “ตั้งแต่ท่านผู้ดูแลใหญ่เตือนพวกเขาไป พวกเขาก็ไม่กล้ามาหาเรื่องพวกเราแล้ว ข้าเพียงได้ยินเรื่องเรื่องหนึ่งมา…”

“เรื่องอะไร?” ผู้ดูแลใหญ่ถามขึ้น

“ข้าได้ยินมาว่าหัวหน้าหุบเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและยังไม่หายดี อาจารย์ของข้าได้มอบยารักษาอาการบาดเจ็บไว้ให้ข้า ข้าไม่รู้ว่ามันจะมีประโยชน์ต่อหัวหน้าหุบเขาหรือไม่?”

ผู้ดูแลใหญ่กล่าวว่า “เจตนาเช่นนี้ของเจ้านับว่าดีมาก แต่ทว่าแม้แต่ท่านผู้เฒ่าก็ยังทำอะไรไม่ได้? ยาของอาจารย์ของเจ้า เกรงว่าก็คงจะไร้ประโยชน์ ”

มู่เฉียนซีกล่าว “ถ้าไม่ลองดูแล้วจะรู้ได้อย่างไร? ข้าได้ยินมาว่าหัวหน้าหุบเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ความแข็งแกร่งของหุบเขาหมอเทวดาจึงลดลง และในไม่ช้าหุบเขาเทวดาก็จะไม่ใช่สำนักปรุงยาอันดับหนึ่งของแดนใต้แล้ว” “ไร้สาระ! หุบเขาหมอเทวดาของเราจะต้องเป็นสำนักปรุงยาอันดับหนึ่งของแดนใต้อย่างแน่นอน ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถแทนที่ได้ พวกเจ้ากลับไปฝึกปรุงยาเถอะ! เรื่องของหัวหน้าหุบเขาไม่ใช่สิ่งที่ผู้น้อยอย่างพวกเจ้าต้องกังวล!”ผู้ดูแลใหญ่กล่าว

“ได้!” ผู้ดูแลใหญ่รายงานเรื่องนี้ให้ท่านผู้เฒ่าทราบ ผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดากล่าวขึ้น “เจ้าเด็กสองคนนี้ช่างรู้จักบุญคุณยิ่งนัก เจ้าขยะนั่นอย่างซือคงก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรมากนัก! หากนางสามารถรักษาให้หายได้ก็รักษา รักษาไม่หายก็ช่างเถอะ ในเมื่อสาวน้อยผู้นั้นมียาก็ให้นางลองดู!”

“ลองดูกันสักตั้ง”

“ขอรับ!”

“ท่านพ่อ สองพี่น้องตระกูลเก๋อจะมานั่งบนหัวข้าอยู่แล้ว แล้วเจ้าขยะสองคนนั้นใหญ่มาจากไหนกัน?” ซือคงชเวกล่าวด้วยความโกรธ

เดิมทีเขาคือนายน้อยผู้สูงส่งของหุบเขาหมอเทวดา ตั้งแต่บิดาของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส สถานะของเขาก็ยิ่งต่ำลงเรื่อยๆ จนตอนนี้ขยะทั้งสองนั่นกล้าที่จะอวดดีต่อหน้าเขา

ใบหน้าของหัวหน้าหุบเขาซือคงซีดเผือด ตอนนี้เขาเหลือแต่ชื่อความจริงไม่มีอำนาจใด แล้วเขาจะสนับสนุนบุตรชายของเขาได้อย่างไร?

ท่านผู้เฒ่าก็ไม่สามารถรักษาเขาให้หายดีได้ และทอดทิ้งเขาไปอย่างสมบูรณ์

เมื่อถูกผู้ดูแลใหญ่ปฏิเสธ เดิมทีมู่เฉียนซีคิดที่จะหาวิธีอื่นในการมอบยาให้กับหัวหน้าหุบเขาซือคง แต่คิดไม่ถึงเลยว่าผู้ดูแลใหญ่จะมาหาพวกเขาในวันรุ่งขึ้น

ผู้ดูแลใหญ่กล่าว “ท่านผู้เฒ่ากล่าวว่า อาจารย์ของเจ้าสามารถบ่มเพาะศิษย์ที่โดดเด่นสองคนเช่นพวกเจ้าได้ ความแข็งแกร่งของเขาจะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน ยาที่ปรุงขึ้นมาอาจได้ผลก็ได้ ดังนั้นจึงอยากให้เจ้าลองดู?”

“แม้ว่าจะรักษาไม่หาย แต่ท่านผู้เฒ่าก็จะไม่โทษเจ้า!”

อย่างไรเสียเมื่อฟังจากน้ำเสียงของเขาแล้ว เขาก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมากนัก

จวินโม่ซีหัวเราะในใจ เมื่อเวลานั้นมาถึง ไอ้เฒ่านั่นก็รอโดนตบหน้าก็แล้วกัน!

มู่เฉียนซียิ้มและกล่าวว่า “นั่นดีจริงๆ”

“ท่านหัวหน้าหุบเขา ท่านผู้ดูแลขอพบท่าน!” เสียงที่รายงานเข้ามาทำให้หัวใจที่เหี่ยวเฉาของหัวหน้าหุบเขาซือคงเปล่งประกายออกมา

ผู้ดูแลใหญ่เป็นคนสนิทของท่านผู้เฒ่า ผู้ดูแลใหญ่มา หรือว่าท่านผู้เฒ่าจะยังไม่ละทิ้งเขาและสกัดยารักษาเขาออกมาแล้ว

หัวหน้าหุบเขาซือคงคิดไม่ถึงว่าไม่เพียงแต่ผู้ดูแลใหญ่ที่มาเท่านั้น แต่เขายังพาคนหนุ่มสาวอีกสองคนมาด้วย

ทั้งสองมีรูปลักษณ์ธรรมดาและมองไม่ออกถึงความพิเศษใดๆ

หัวหน้าหุบเขาซือคงกล่าวเสียงแหบแห้งว่า “ท่านผู้ดูแล ท่านมาแล้วหรือ? ท่านผู้เฒ่ามีคําสั่งอะไรไหม?”

ผู้ดูแลใหญ่กล่าวขึ้นว่า “พวกเขาคือเฟิงเยี่ยซีและมู่เฉียนโม่ พวกเขาเป็นศิษย์ใหม่ของหุบเขาหมอเทวดา พวกเขามีเม็ดยาที่อาจารย์ผู้หนึ่งเคยสกัดกลั่นออกมา และบอกว่าสามารถรักษาเจ้าได้ จึงขอให้ข้าเอายานี้มอบให้เจ้าโดยเฉพาะ”

ประกายแสงสว่างในดวงตาของหัวหน้าหุบเขาซือคงหายไป “ทั่วทั้งดินแดนใต้ ยังมีทักษะปรุงยาของผู้ใดที่เปรียบได้กับท่านผู้เฒ่า แม้แต่ท่านผู้เฒ่าก็ยังทำอะไรไม่ได้? แล้วนักปรุงยาที่ไม่มีชื่อเสียงจะทำอะไรได้?” มู่เฉียนซีกล่าว “ท่านหัวหน้าหุบเขาซือคง อย่างไรก็ต้องลองดูไม่ใช่หรือ? อย่าได้สิ้นหวัง หุบเขาหมอเทวดายังต้องการท่าน แม้ว่าฝีมือการกลั่นยาของอาจารย์ของข้าจะไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก และไม่ได้บรรลุถึงระดับปรมาจารย์นักปรุงยาเหมือนท่านผู้เฒ่า แต่ด้วยความพยายามทั้งชีวิตของเขา เข้าได้ค้นพบสูตรยาโบราณ การปรุงยาระดับปฐพีขั้นที่เก้าเพียงเม็ดเดียว นี่ต้องเป็นการกลั่นยารักษาอาการป่วยอย่างแน่นอน!”

ผู้ดูแลใหญ่กล่าว “แม้แต่ยาที่ล้ำค่าเช่นนี้เด็กผู้นี้ยังยอมเอาออกมา เจ้าไม่อาจทำให้นางเสียน้ำใจได้!”

หัวหน้าหุบเขาซือคงหัวเราะ “ผู้ดูแลใหญ่พูดถูก! ยาเม็ดนี้ข้าจะรับเอาไว้”

มู่เฉียนซีหยิบกล่องยาโบราณออกมาและมอบให้กับผู้ดูแลใหญ่ ผู้ดูแลใหญ่เปิดกล่องยาออก กลิ่นหอมอันเข้มข้นนั้นทําให้พวกเขาตกตะลึง!

หัวหน้าหุบเขาซือคงเป็นปรมาจารย์หลอมโอสถระดับสูง เมื่อได้กลิ่นหอมนี้เขาก็รู้ทันทีว่ายานี้ไม่ธรรมดา!

แม้แต่ท่านผู้เฒ่าก็ยังปรุงยาที่มีกลิ่นหอมเช่นนี้ออกมาไม่ค่อยได้

มือของเขาสั่น บางที … บางทียาเม็ดนี้อาจจะสามารถรักษาเขาให้หายขาดได้!

เขากล่าวอย่างร้อนรนว่า “ผู้ดูแลใหญ่ รีบเอามาให้ข้าเร็วเข้า! รีบเอามาให้ข้าลอง!” เขาแทบจะรอไม่ไหวแล้ว!