ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 797 ใครเป็นตัวถ่วง
“นี่เจ้าว่าใครเป็นตัวถ่วงห๊ะ ?” เก๋อเหลียงโกรธเกรี้ยวขึ้น
“นอกจากเจ้ายังจะมีใครอีกล่ะ ?”
“ข้าจะสู้กับเจ้าให้รู้ดำรู้แดงกันไปข้างนึง!”
ซือคงชัวกล่าว “เจ้ากล้าลงมือก็ลองดู!”
“พวกหมาเห่าใบตองแห้ง” ซือคงชัวกล่าวเสียงขรึม
“เอาล่ะ! ออกเดินทางได้แล้ว ต่อให้พวกเจ้าไม่ชอบขี้หน้ากัน แต่เมื่อไปถึงป่าฉงอวี่พวกเจ้าก็จำเป็นต้องร่วมมือกัน ป่าฉงอวี่นั้นไม่อาจเทียบกับผืนป่าอื่นได้นะ”
สัตว์ศักดิ์สิทธิ์บินได้ได้นำพาพวกเขามุ่งหน้าไปที่ป่าฉงอวี่ เพิ่งจะเข้าใกล้ป่าฉงอวี่เท่านั้น ทุกคนต่างก็รับรู้ได้ถึงความชื้นที่อยู่ในอากาศแล้ว
ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวว่า “ป่าฉงอวี่นั้นมีฝนตกลงมาตลอดปี เป็นป่าที่มีความชื้นมาก แล้วก็มีพิษอยู่มากเช่นกัน ตอนนี้ใช้เม็ดยาแก้พิษไปก่อน เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น”
“ทุกคนมีอยู่แล้วใช่ไหม ?”
“มีอยู่แล้วขอรับ!” ยาแก้พิษไม่ได้หลอมยากเช่นนั้น มีความสามารถในการหลอมยาเพียงเล็กน้อยก็สามารถหลอมมันออกมาได้
สัตว์ศักดิ์สิทธิ์บินได้ร่อนตัวลงที่ป่าฉงอวี่ และพวกเขาก็ได้เข้าป่าฉงอวี่แล้ว บริเวณรอบนอกของป่าฉงอวี่เป็นบึงน้ำหลายร้อยลี้ พวกเขาโคจรพลังวิญญาณอย่างรุนแรงและผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ทว่า อันตรายไม่ใช่แค่นั้น
ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ! ภายในบึงน้ำมีงูพิษที่มีสีเดียวกันกับบึงน้ำกระโฉบขึ้นมาพุงไปที่ข้อเท้าของทุกคน
“ระวัง!” ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าว
มู่เฉียนซีเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วหลบหลีกการโจมตีของงูพิษนั้นได้ เข็มพิษเข็มหนึ่งก็พุ่งจมไปที่งูพิษตัวนั้นอย่างแม่นยำ
ตูม! งูพิษร่วงจมลงไปในบึงน้ำ
จวินโม่ซีอีกทั้งซือคงชัวก็ดูสุขุมมาก ไม่ได้รับบาดเจ็บจากการลอบโจมตีนั้น
อ๊า! แต่สุดท้ายเสียงกรีดร้องของเก๋อเหลียงก็ดังขึ้น เพื่อหลบหลีกงูพิษที่ลอบโจมตีนั้น ชั่วครู่หนึ่งร่างของเขาก็เซ ทรงตัวไม่อยู่ตกลงไปในบึงน้ำ และกำลังจะจมลงไป
“ช่วยด้วย! ช่วยข้าด้วย!” เก๋อเหลียงตะโกนขอความช่วยเหลือ
ผู้อาวุโสสามจนปัญญา ทำได้เพียงแค่ดึงเก๋อเหลียงขึ้นมา
“เพิ่งจะเข้ามาในป่าฉงอวี่ อันตรายเหล่านี้ยังนับว่าเป็นอันตรายเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น อันตรายข้างหน้า อย่าได้ชะล่าใจเป็นอันขาด!”
คนอื่นอีกสามคนไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด มีเพียงแค่เก๋อเหลียงเท่านั้นที่ร่างเปรอะเปื้อนราวกับหุ่นดินเผาก็มิปาน
ชั่วครู่หนึ่งเก๋อเหลียงรู้สึกอับอายขายหน้าเป็นที่สุด พลังขั้นจักรพรรดิแห่งภูตระดับสูงพอจะรับมือกับอันตรายในป่าฉงอวี่นี้ได้ เพียงแต่ว่าร่างกายของเก๋อเหลียงถูกสุรานารีดูดจนหมดแรง อยู่ในตำแหน่งสูงส่งมีชีวิตที่สุขสบาย แต่ออกสนามรบจริงนั้นไม่ได้จริง ๆ
ในที่สุดก็ได้ผ่านบึงน้ำอันร้ายแรงโดยไร้อันตรายมาได้ จากนั้นก็มีสัตว์วิญญาณจำนวนมากพุ่งเข้ามา
ป่าฉงอวี่สมกับที่เป็นหนึ่งในป่าที่อันตรายมากในแดนหยู่โจว ดังนั้นอย่าได้ประเมินสัตว์วิญญาณที่พุ่งเข้ามานี้ต่ำไป
เหล่าผู้อาวุโสกับท่านผู้ดูแลได้สกัดสัตว์วิญญาณส่วนมากเอาไว้ แต่ก็ได้เหลือสัตว์ศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ให้มู่เฉียนซีและพวกได้ซ้อมมือ ถึงอย่างไรครั้งนี้ก็ไม่ใช่เพื่อหาไขกระดูกราชาหยกมรกตเท่านั้น แต่เพื่อให้พวกได้ฝึกฝีมืออีกด้วย
ปัง! ในขณะที่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสองตัวหนึ่งพุ่งเข้ามา มู่เฉียนซีก็กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ต้นหนึ่ง
ปัง ปัง ปัง! สัตว์ศักดิ์สิทธิ์วานรสวรรค์ตัวนี้โกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมากที่มนุษย์ผู้นี้กระโดดหนี ดังนั้นมันจึงไล่มู่เฉียนซีด้วยความโหดร้าย
ชั่วครู่หนึ่งต้นไม้ในบริเวณรอบ ๆ ก็ตกลงมาเป็นระนาบ
พลังความแข็งแกร่งของจวินโม่ซีกับซือคงชัว เก๋อซือและพวกนั้นเพียงพอที่จะจัดการกับสัตว์ศักดิ์สิทธิ์เหลือเฟือ
ส่วนเก๋อเหลียงก็ได้เอาอาวุธออกมาไม่น้อย ฝืนรับมือกับศัตรูตรงหน้าเพื่อล้างความอับอายก่อนหน้านี้
โฮ่ก โฮ่ก โฮ่ก! ตอนนี้พวกเขาเห็นมู่เฉียนซีสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสองไล่ล่าเช่นนี้ก็มีความภาคภูมิใจในตัวเองขึ้น
“คิดว่าความเร็วของตัวเองเร็วแล้วจะเจ๋งหรือไง หญิงอัปลักษณ์ก็ทำได้แค่ลอบโจมตีคนอื่นเท่านั้น ระดับพลังวิญญาณยังต่ำนัก ไม่มีทางทำสำเร็จได้หรอก”
“ศิษย์น้อง!” เมื่อเห็นมู่เฉียนซีถูกสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสองตามไล่ล่าเช่นนี้ ใบหน้าของซือคงชัวก็เผยความกังวลออกมา
เขาอยากจะพรวดเข้าไปแต่กลับถูกจวินโม่ซีห้ามเอาไว้ “อย่าร้อนใจไป นางจัดการได้”
ซือคงชัวกล่าว “ถึงอย่างไรศิษย์น้องก็เป็นแค่จักรพรรดิแห่งภูตระดับหกเท่านั้นนะ อีกอย่างนางก็เป็นผู้หญิง รับมือกับสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสองเกรงว่าจะอันตรายมาก”
เขาเพิ่งจะพูดจบ ก็ได้เห็นร่างชุดม่วงร่างหนึ่งกระโดดโลดโผนตัดผ่านอากาศอย่างงดงาม
เสียง ปัง! ดังขึ้นครั้งหนึ่ง นางตกลงมาบนร่างของวานรสวรรค์
โฮ่ก โฮ่ก โฮ่ก! วานรสวรรค์ต่อสู้ดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง อยากจะทำให้มู่เฉียนซีร่วงลงจากร่างของมัน แต่มู่เฉียนซีจับหางของมันเอาไว้แน่น ทำให้มันไม่อาจทำให้มู่เฉียนซีตกลงไปได้
เข็มพิษหลายเข็มหลุดออกจากปลายนิ้วของมู่เฉียนซี
ฟึ่บ ฟึ่บ! นางปักเข็มพิษเหล่านั้นบนร่างวานรสวรรค์อย่างรวดเร็ว
ไม่นานนักพิษนั้นก็ออกฤทธิ์ และร่างของวานรสวรรค์สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสองนั้นก็ล้มลงไปกับพื้นทันที
มู่เฉียนซีกระโดดลงมาจากร่างของมัน และเอากริชอันแหลมคมออกมาเล่มหนึ่ง นางลงมือกรีดร่างของมันและควักเอาแกนวิญญาณออกมา
ถึงแม้ว่าจะเป็นแกนวิญญาณของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสอง แต่ก็สามารถเอาให้อู๋ตี้กินเล่นเป็นขนมได้
เก๋อเหลียงรู้สึกกัดกลุ้มใจเป็นอย่างมาก “บัดซบ! ใช้วิธีวางยาพิษ ก็ไม่ได้เก่งอะไร!”
สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่มาโจมตีกลุ่มนี้ นอกจากเก๋อเหลียงแล้ว คนอื่น ๆ ต่างก็จัดการได้อย่างราบคาบ
เพื่อเป็นการฝึกฝนเก๋อเหลียง คนอื่น ๆ ต่างก็ไม่ได้ลงมือช่วยเขาเลย สุดท้ายเก๋อเหลียงก็หายใจหอบแฮ่ก ๆ ใช้พลังวิญญาณไปจนหมดสิ้นก็ยังเอาชนะคู่ต่อสู้ได้
เขาทำได้เพียงแค่ขอความช่วยเหลือจากพี่ใหญ่ของตนเอง “พี่ใหญ่ พลังวิญญาณข้าหมดแล้ว รีบมาช่วยข้าเร็วเข้า”
เก๋อซือจนปัญญา ทำได้เพียงแค่พุ่งตัวเข้าไปต่อสู้กับสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสามตัวนั้น
ซือคงชัวเดินไปตรงหน้ามู่เฉียนซี “ศิษย์น้อง เมื่อกี้ข้าตกใจแทบตาย เจ้าบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่ ?”
มู่เฉียนซีกล่าว “ข้าไม่เป็นไร ก็แค่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสองเท่านั้นเอง”
ปัง! เก๋อซือเข้าไปจัดการกับสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสามอย่างรวดเร็ว และกล่าวกับผู้อาวุโสสูงสุดว่า “พวกเรารีบออกจากที่นี่กันเถอะ มิเช่นนั้นกลิ่นคาวเลือดนี้จะดึงดูดสัตว์ศักดิ์สิทธิ์มากอีกไม่น้อยเลยนะ”
ระหว่างทางได้เผชิญหน้ากับการโจมตีของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ไม่น้อยเลย แม้กระทั่งสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ที่มีพิษรุนแรง
ครั้งนี้ยอดฝีมือที่หุบเขาหมอเทวดาพาออกมานั้นไม่ได้อ่อนแอเลย มีความกล้าหาญที่จะพาศิษย์ทั้งห้ามา แน่นอนว่าสามารถปกป้องพวกเขาได้
ไม่นานนักพวกเขาก็มาถึงสถานที่ที่มีไขกระดูกราชาหยกมรกต ทว่า ในเขตบริเวณนี้กลับมีพิษที่รุนแรงมาก
“พวกเจ้าทั้งสิบคอยปกป้องพวกเขาทั้งห้าอยู่ข้างนอก ส่วนคนอื่นตามข้าเข้าไปเก็บไขกระดูกหยกมรกต”
“เข้าใจแล้ว!”
เหลือยอดฝีมือขั้นมหาจักรพรรดิแห่งภูตสิบคนเอาไว้ปกป้องพวกเขา ส่วนผู้อาวุโสทั้งสามท่านก็ได้พาคนอื่นพรวดเข้าไป
เก๋อเหลียงกล่าว “ไม่สนุกเอาซะเลย! ให้พวกเราต่อสู้ ๆ มาตลอดทาง พอมาถึงนาทีสำคัญก็โยนพวกเราเอาไว้ข้างทาง ข้าก็อยากจะได้ไขกระดูกราชาหยกมรกตเหมือนกัน”
ซือคงชัวกล่าว “คนอย่างเจ้ายังคิดอยากได้ไขกระดูกราชาหยกมรกตด้วยเหรอ จะไปหาที่ตายล่ะไม่ว่า”
เก๋อเหลียงกล่าว “ซือคงชัว นี่เจ้าพูดอะไรของเจ้า!”
ทันทีที่ผู้อาวุโสไป ศิษย์เหล่านี้ก็ทะเลาะกันขึ้นมา
ผู้ดูแลเหล่านี้ก็รู้สึกจนปัญญามาก “นายน้อยทั้งหลาย ที่เหล่าผู้อาวุโสทั้งหลายทำไปก็เพื่อความปลอดภัยของพวกเจ้านะ ไขกระดูกราชาหยกมรกตถูกสัตว์อสูรมรกตพิทักษ์รักษาอยู่ มันอันตรายมาก พวกเจ้าอยู่ที่นี่ปลอดภัยที่สุดแล้ว”
“ก็แค่พิษ มีอะไรให้กลัวล่ะ ตอนมา ท่านพ่อข้าให้ยาป้องกันพิษข้ามาเม็ดนึง ใช่ไหมพี่ใหญ่”
เก๋อซือกล่าว “ไม่ได้ต่อสู้กับสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ร้ายแรงจริง ๆ แล้วก็ไม่ได้เข้าร่วมต่อสู้เพื่อแย่งไขกระดูกราชาหยกมรกต นี่เป็นการฝึกประสบการณ์ที่ไร้ความหมายจริง ๆ ข้าก็อยากจะเข้าไปดูสักหน่อยเหมือนกัน”
เก๋อเหลียงกล่าว “ซือคงชัว ข้ารู้ว่าเจ้าไม่มีความกล้า เช่นนั้นเจ้าก็รออยู่ข้างนอกเถอะ! รอให้พี่ใหญ่ของข้าได้ไขกระดูกราชาหยกมรกตมาได้เมื่อไหร่ คนทั้งหุบเขาหมอเทวดาก็จะรู้เองว่าพี่ใหญ่ของข้าต่างหากที่เหมาะสมจะเป็นนายน้อยแห่งหุบเขาหมอเทวดา ส่วนเจ้าไม่มีคุณสมบัตินั้น! ”