ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] - บทที่ 313 เตรียมยึดบริษัทอิงเหมา

บทที่ 313 เตรียมยึดบริษัทอิงเหมา
บทที่ 313 เตรียมยึดบริษัทอิงเหมา

ตอนสิบโมงเช้าของวันรุ่งขึ้น เมื่ออวี้ฮ่าวหรานไปถึงบริษัท ผู้จัดการหวังก็เข้ามาหาเขาในออฟฟิศทันที

“หลังจากที่กลับมา คุณโอเคหรือเปล่า?”

เมื่อเห็นอีกฝ่าย อวี้ฮ่าวหรานจึงเอ่ยถามขึ้นอย่างเป็นกันเอง

ผู้จัดการหวังพยักหน้าเมื่อได้ยินคำถามนี้ เขารู้ได้ว่าประธานของเขากำลังถามถึงเรื่องที่หลังจากเขาถูกลักพาตัวไปครั้งล่าสุด

“ทุกอย่างเรียบร้อยดี แม้ว่าภรรยาของผมจะยังคงมีอาการตื่นกลัวกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นไป แต่เธอก็ยังคงชมว่าท่านประธานเป็นเจ้านายที่ดี เธอสนับสนุนให้ผมมาทำงานกับท่านประธานมากกว่าเดิมซะอีก”

“อืม ผมจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกในอนาคต เดี๋ยวผมจะให้ใครสักคนมาแก้ปัญหาเกี่ยวกับพวกแก๊งพวกนั้นอีกที”

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าเล็กน้อย และเปิดเผยข้อมูลบางอย่างเพื่อทำให้อีกฝ่ายอุ่นใจขึ้น

อย่างไรก็ตาม เมื่อผู้จัดการหวังได้ยินคำพูดนี้ เขาก็ตกใจเล็กน้อยและพูดอะไรไม่ออก

เขาไม่เคยคิดเลยว่าประธานอายุน้อยของเขา ไม่เพียงแต่จะมีพรสวรรค์ทางด้านการทำธุรกิจและเป็นเลิศในด้านศิลปะการต่อสู้ แต่กลับมีเส้นสายเกี่ยวข้องกับพวกกลุ่มแก๊งใต้ดินของเมืองอีกต่างหาก!

นี่ประธานของเขาน่ากลัวเกินไปหน่อยไหม?!

และสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือประธานที่มีอำนาจเช่นนี้ แต่บุคลิกกลับเป็นคนจิตใจดีและเข้าถึงได้ง่าย…

เรื่องนี้ต้องชื่นชม…

“ท่านประธาน ผมจะตั้งใจทำงานอย่างหนักเพื่อเครือฮ่าวหราน ผมจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังอย่างแน่นอน!”

ผู้จัดการหวังให้คำมั่นสัญญา

ไม่เพียงแต่ปากที่เอ่ยคำสัญญา ในใจของเขาก็สัญญากับตัวเองเอาไว้เช่นกันว่า ตัวเองจะไม่มีวันหักหลังเครือฮ่าวหราน ไม่ว่าอนาคตจะมีผลประโยชน์มหาศาลเพียงใดมาล่อเขา…

การที่เขาได้มีเจ้านายที่เลิศเลอขนาดนี้นับได้ว่าเป็นโชคที่หาได้ยากในชีวิตของเขา

“ผมรู้ว่าคุณจะทำงานเต็มที่ให้กับผมแน่นอน ผมรู้เรื่องนี้ดี ส่วนตัวของผมเองก็จะไม่ทำให้คุณผิดหวังเช่นกัน”

อวี้ฮ่าวหรานยิ้มและพยักหน้า บุคคลคนนี้สมแล้วที่ชายหนุ่มไว้ใจให้จัดการงานส่วนใหญ่ของบริษัทแทนเขาจริง ๆ

ไม่เช่นนั้น หากเขาดูแลกิจการทั้งหมดนี้อยู่คนเดียว ไม่ต้องพูดถึงการฝึกฝนบ่มเพาะ แม้แต่เวลานอนให้เพียงพอก็คงทำไม่ได้ด้วยซ้ำ

และที่สำคัญที่สุด ถ้าเขามัวยุ่งอยู่แต่กับการดูแลบริษัท ความตั้งใจเดิมของเขาที่จะไปช่วยหลี่เม่ยคงไม่มีทางสำเร็จแน่นอน…

“ขอบคุณครับท่านประธานอวี้ แต่ว่าวันนี้ผมมีเรื่องจะแนะนำท่าน ท่านประธาน ผมคิดว่าวันนี้เราควรมาคุยเรื่องเซ็นสัญญาควบรวมกิจการของบริษัทอิงเหมา เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเราได้แล้ว ตอนนี้เรากว้านซื้อหุ้นของพวกเขามากจนเกินพอแล้วครับท่าน”

“อืม ว่ามาเลย”

“หลังจากที่เราร่วมมือกับบริษัทชิวเฮิงโจมตีบริษัทอิงเหมาเพื่อยึดกิจการมา สิ่งต่าง ๆ เป็นไปอย่างราบรื่นมาก เราแทบจะไม่พบกับการต่อต้านที่แข็งแกร่งจนถึงขณะนี้ จึงเรียกได้ว่าทั้งบริษัทอิงเหมาตกเป็นของเราและบริษัทชิวเฮิงแล้ว แต่ด้วยเหตุผลใดผมก็ไม่ทราบเช่นกัน ในวันนี้บริษัทชิวเฮิงกลับโอนหุ้นทั้งหมดของบริษัทอิงเหมาที่พวกเขาถืออยู่มาให้เราทั้งหมด”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ผู้จัดการหวังก็ดูประหลาดใจเล็กน้อย

หุ้นที่ได้มานั้นคือเงินจำนวนไม่น้อยเลย ดังนั้นการโอนหุ้นมาเปล่า ๆ แบบนี้มันไม่ต่างอะไรกับการโอนเงินมาให้ฟรี ๆ

นี่ไม่ใช่ทัศนคติของบริษัทที่หวังผลกำไรทั่วไปเขาจะทำกันอย่างแน่นอน

“ถ้างั้นแล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?”

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้า เขาพอจะเข้าใจการกระทำของเฉิงกัวอันอยู่บ้าง

“ตอนนี้ หลังจากได้รับหุ้นบริษัทอิงเหมามาจากบริษัทชิวเฮิงแล้ว เราสามารถพูดได้ว่าเราได้ควบคุมบริษัทอิงเหมาอย่างสมบูรณ์ คุณมีอำนาจในการตัดสินใจเกี่ยวกับบริษัทอิงเหมาทุกอย่างโดยสมบูรณ์ คุณสามารถที่จะยุบหรือจัดระเบียบใหม่ หรือเอาเข้ามาควบรวมเข้ากับเครือฮ่าวหรานได้ตลอดเวลา”

“ถ้างั้นนี่มันก็หมายความว่า ฉันสามารถไล่หลี่อิงไห่ออกจากบริษัทของเขาเองได้ตลอดเวลาใช่ไหม?”

“ถูกต้องครับท่านประธาน! แต่ถ้าจะพูดให้ถูก ท่านควรจะกล่าวว่าไล่ออกจากบริษัทของท่านมากกว่า เพราะตอนนี้บริษัทอิงเหมาเป็นทรัพย์สินของท่านแล้ว” ผู้จัดการหวังพยักหน้าเมื่อได้ยินคำถามของอวี้ฮ่าวหราน

“หึหึ ถ้างั้นก็เยี่ยมเลย เอาล่ะ คุณไปเตรียมตัวให้พร้อม ผมอยากให้คุณพาผมไปดูบริษัทอิงเหมาในวันนี้!”

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะเบา ๆ เขาตัดสินใจว่าเขาจะเข้าครอบครองบริษัทอิงเหมาในวันนี้เลย

เรื่องนี้มันทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสะใจเล็กน้อย

เมื่อหลายสิบวันก่อน หลี่อิงไห่เคยต้องการที่จะขอรวมบริษัทอิงเหมาเข้ากับเครือฮ่าวหราน ด้วยเงื่อนไขหลังจากรวมแล้วขอแบ่งหุ้นเครือฮ่าวหรานไปครึ่งหนึ่งซึ่งเป็นเงื่อนไขที่สุดแสนจะต่ำช้า ซึ่งชายหนุ่มก็ปฏิเสธไปในทันทีในเวลานั้น

ทว่าวันนี้…บริษัทอิงเหมาได้ถูกรวมเข้ากับเครือฮ่าวหรานจริง ๆ

เพียงแต่สิ่งที่แตกต่างออกไปคือ หลี่อิงไห่ไม่ได้รับส่วนแบ่งใด ๆ เลยสักหยวน!

น่าตลกจริง ๆ!

นอกจากนี้ ทั้งสองบริษัทต่างก็เป็นบริษัทผู้ผลิตชิ้นส่วนเครื่องจักรซึ่งสามารถสนับสนุนเกื้อกูลซึ่งกันและกันได้อย่างเหมาะเจาะ

หลังจากความสำเร็จของการควบรวมกันนี้ จุดแข็งของเครือฮ่าวหราน จะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นไปอีก

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ อวี้ฮ่าวหรานก็รู้สึกว่าบางทีเขาควรจะขอบคุณเฉิงกัวอันให้เหมาะสม เพราะถ้าหากปราศจากความช่วยเหลือจากบริษัทชิวเฮิง ความสำเร็จนี้มันคงได้มาไม่ง่ายนัก

แต่ในขณะนี้ สิ่งที่สำคัญกว่าคือต้องเข้าควบคุมบริษัทอิงเหมาก่อน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ผู้จัดการหวังกลับมาที่ออฟฟิศของอวี้ฮ่าวหรานอีกครั้ง และส่งสัญญาณว่าผู้ติดตามทุกคนพร้อมแล้ว

กลุ่มคนมากกว่าหนึ่งโหล แบ่งกันนั่งรถหรูสำหรับผู้บริหารแปดคัน ออกจากเครือฮ่าวหรานเป็นขบวน

คณะที่เดินทางไปในวันนี้ล้วนแล้วแต่เป็นผู้บริหารที่มากประสบการณ์ของเครือฮ่าวหราน และในคณะยังมีทนายความมืออาชีพอีกสองคน

ที่หัวขบวนรถคือรถสปอร์ตสุดหรูสีเหลืองสดใสที่โดดเด่นของอวี้ฮ่าวหราน

หลังจากนั้น Mercedes Benzes S class สีดำสุดหรูเจ็ดคันก็ขับตามกันมุ่งหน้าไปที่บริษัทอิงเหมา

…

ในบริษัทอิงเหมา หลี่อิงไห่กำลังนั่งมองเพดานบนเก้าอี้ผู้บริหารของตัวเอง

คราวนี้เขาพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์!

ภายใต้การถูกรุมโจมตีของบริษัทใหญ่ยักษ์ถึงสองบริษัท เขาไม่มีทางต่อต้านอะไรได้เลย!

เขาไม่ได้นอนหลับมาสองวันสองคืน สีหน้าของเขาจึงดูซีดเซียวอย่างยิ่งในเวลานี้

“ท…ท่านประธานหลี่…เราเพิ่งได้รับโทรศัพท์ว่า คนจากเครือฮ่าวหรานกำลังจะมาที่บริษัทของเรา!”

ฝั่งตรงข้ามโต๊ะ เลขาสาวดูมีท่าทีกังวลเป็นอย่างมาก

เธอเพิ่งจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยมาหนึ่งปีกว่า และเธอมีสายสัมพันธ์บางอย่างที่เกี่ยวข้องกับหลี่อิงไห่ ในเวลานี้เมื่อบริษัทได้ถูกเปลี่ยนมือ มันจึงทำให้เธอรู้สึกกระวนกระวายใจ

“ท่านประธาน…เราจะทำยังไงกันดี?”

“เหอะ ๆ…จะทำอะไรได้อีก? มันจบแล้ว…ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว…”

หลี่อิงไห่หัวเราะอย่างขมขื่น