ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] - บทที่ 425 เขตอาคมเฉือนวิญญาณ
บทที่ 425 เขตอาคมเฉือนวิญญาณ
บทที่ 425 เขตอาคมเฉือนวิญญาณ
“ฮึ่ม! แกไม่รอดแน่!”
ผู้อาวุโสฮัวแค่นเสียงอย่างเย็นชา ก่อนหันมองเหล่าลูกศิษย์ด้วยสายตามั่นใจอย่างมาก
คนเหล่านี้เป็นศิษย์สายตรงที่บรรลุขอบเขตก่อรากฐานขั้นต้นมานานแล้ว พลังของพวกเขาล้วนแข็งแกร่งไม่เป็นรองใคร!
น่าเสียดายที่ต้องเผชิญหน้ากับอวี้ฮ่าวหราน!
พลังวิญญาณของผู้บรรลุขอบเขตก่อรากฐานพวยพุ่งออกมา เพียงแค่นั้นศิษย์ทั้งสี่คนก็สัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายมีพลังน่าเกรงขามราวกับพระเจ้า!
ทันใดนั้นกระบี่ของพวกเขาก็ต้านพลังวิญญาณของอีกฝ่ายไม่ไหวอีกต่อไป มันจึงแตกหักออกเป็นเสี่ยง ๆ!
ทั้งสี่คนตะลึงอย่างมากและพยายามหาทางหลบหนี แต่พวกเขาก็ต้องตกใจมากกว่าเดิม เพราะอีกฝ่ายไม่มีรอยแผลเลย ขณะเดียวกันพลังวิญญาณยังคงพุ่งเข้าหาพวกเขาไม่หยุด
“ไม่!”
แค่พริบตาเดียว ร่างกายของลูกศิษย์ก็กระเด็นออกไปอย่างรวดเร็ว!
ในทางกลับกัน เท้าของอวี้ฮ่าวหรานก็ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย!
ใบหน้าของเขายังคงเรียบเฉยไม่เปลี่ยนแปลงราวกับว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อย
ร่างของลูกศิษย์ทั้งสี่กระเด็นไปไกลกว่าสิบเมตร แต่ด้วยพลังของผู้อาวุโสฮัว พวกเขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส
ใบหน้าของเขามืดมนกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด! แถมยังมีร่องรอยของความตกตะลึงเหลืออยู่
“แกบรรลุขอบเขตก่อรากฐานขั้นต้นจริงเหรอ?!”
“ฮ่า ๆ แล้วยังไง?”
อวี้ฮ๋าวหรานจัดการศิษย์ทั้งสี่คนด้วยฝ่ามือเดียว เขาจึงมีสีหน้าสนุกสนานไม่น้อย
พอได้ยินอย่างนั้น ใบหน้าของผู้อาวุโสฮัวก็ยิ่งเขียวคล้ำมากขึ้น
“ในเมื่อเก่งขนาดนี้ ทำไมแกถึงคิดสร้างความวุ่นวายที่สำนักเมฆาเขียวของเราล่ะ?”
เขามีฝีมือไม่ด้อยกว่าเหล่าปรมาจารย์ผู้บรรลุขอบเขตก่อรากฐานขั้นกลางสักเท่าไหร่ แต่อีกฝ่ายเป็นเพียงชายหนุ่มเท่านั้น
น่าขายหน้าชะมัด!
อวี้ฮ่าวหรานเลิกคิ้วขณะมองอีกฝ่าย
“ไม่มีอะไรมากหรอก ฉันแค่เบื่อเลยอยากพบเจ้าสำนักเท่านั้น แต่คนของแกกลับยุ่งไม่เข้าเรื่องเอง”
“แก!”
ผู้อาวุโสฮัวโมโหอย่างมากเมื่อได้ยินอย่างนั้น เขาไม่ถือสาเรื่องที่ชายคนนี้สร้างความวุ่นวายที่หน้าประตูสำนักโดยไม่มีเหตุผล แต่ตอนนี้กลับบอกว่าแค่เบื่อเหรอ?
“แกคิดว่าบรรลุขอบเขตก่อรากฐานขั้นกลางฃแล้วจะเอาชนะฉันได้เหรอ?”
เขามีสีหน้ามืดมน
ต่อให้ทั้งคู่บรรลุขอบเขตรากฐานขั้นกลางเหมือนกัน แต่ถึงยังไงก็ต้องมีช่องว่างความแข็งแกร่งในการฝึกตนอยู่บ้างล่ะ!
“ในเมื่อเป็นอย่างนั้น ฉันจะให้แกได้ลิ้มรสความแข็งแกร่งของสำนักเมฆาเขียวของเรา!”
ผู้อาวุโสฮัวคำรามเสียงดังลั่น พลังวิญญาณปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขาทันที ไม่นานเขตอาคมก็แผ่วงกว้างล้อมรอบบริเวณนั้นเอาไว้!
การสร้างเขตอาคมด้วยพลังวิญญาณตัวเองเป็นการกระตุ้นพลังฟ้าดิน เขตอาคมนี้เหล่านี้มีความเฉลียวฉลาดอย่างมาก แถมยังทำให้ผู้สร้างสามารถข้ามเขตแดนไปเผชิญหน้ากับศัตรูอีกด้วย
เห็นได้ชัดว่าผู้อาวุโสฮัวเชี่ยวชาญด้านนี้
“น่าสนใจดีนี่ แต่ยังไงก็เป็นแค่เคล็ดลับง่าย ๆ ของพวกฝีมือต่ำต้อยอยู่ดี”
อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าเล็กน้อย ตอนนี้เขตอาคมถูกกางจนเกือบเสร็จสมบูรณ์แล้ว เขาสัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณกลุ่มใหญ่ ๆ ค่อย ๆ ก่อตัวเหนือศีรษะเขาอย่างช้า ๆ!
ทันใดนั้นเอง ชายหนุ่มก็นึกขึ้นได้ว่าถ้าเขตอาคมถูกกางจนสำเร็จ มันจะมีความแข็งแกร่งใกล้เคียงกับผู้บรรลุขอบเขตก่อรากฐานระดับสูงเลยทีเดียว
ผู้อาวุโสฮัวยังคงใช้พลังวิญญาณสร้างเขตอาคมต่อไป
“ไอ้เด็กเหลือขอนี่! ต่อให้เจ้าบรรลุขอบเขตก่อรากฐานขั้นกลาง วันนี้เจ้าก็ต้องตายที่นี่อยู่ดี!”
เหล่าศิษย์ที่ยืนถัดจากเขารับรู้ถึงเขตอาคมที่ก่อตัวขึ้นอย่างเต็มรูปแบบ ใบหน้าของพวกเขาจึงมีความสุขอย่างมาก
“ฮ่า ๆ ไอ้เด็กคนนี้จบเห่แล้ว! ผู้อาวุโสฮัวฝึกฝนกระบวนท่ากางเขตอาคมเฉือนวิญญาณมานานหลายปี ต่อให้เป็นท่านเจ้าสำนักก็คงรับมือยากบ้างล่ะ”
“ไอ้พวกไม่รู้ที่ต่ำที่สูง กล้าดียังไงบุกมาสร้างความวุ่นวายที่สำนักเมฆาเขียวของเรา!”
“เหล่าผู้อาวุโสยังไม่ได้แสดงฝีมือ ไอ้หนุ่มคนนี้ก็รนหาที่ตายซะแล้ว!”
“…”
เมื่อเห็นผู้อาวุโสฮัวโกรธจัด เหล่าศิษย์ทั้งหลายก็พูดโอ้อวดด้วยความภูมิใจปนตื่นเต้น
เมื่อได้ยินคำพูดโอ้อวดของเหล่าศิษย์ สีหน้าของผู้อาวุโสฮัวก็ยิ่งภูมิใจมากกว่าเดิม
“โง่สิ้นดี กำลังจะตายอยู่แล้ว แต่ไม่คิดจะสั่งเสียอะไรเลยเหรอ?”
ในการกางเขตอาคม อวี้ฮ่าวหรานสัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณกลุ่มใหญ่ที่อยู่เหนือศีรษะ ความสูงของมันเทียบเท่ากับตึกสูงระฟ้าเลยทีเดียว
ใครก็ตามที่บังเอิญหลงเข้ามาในเขตอาคมนี้จะต้องตกตะลึงแน่นอน!
แต่อวี้ฮ่าวหรานกลับยืนมองเขตอาคมนี้ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ในใจของชายหนุ่มรู้สึกขบขันไม่น้อยทีเดียว!
“นี่คือเขตอาคมของแกเหรอ? เปล่าประโยชน์ ภูมิใจกับฝีมือง่อย ๆ ของตัวเองเนี่ยนะ”
เขาพูดเหยียดหยาม
อวี้ฮ่าวหรานสามารถทำลายเขตอาคมนี้ได้อย่างง่ายดาย หรือต่อให้เขาออมมือให้ เขตอาคมนี้ก็ยังไม่ระคายเคืองผิวหนังเขาสักนิด!
“ไอ้เด็กเลว! แกต้องการรบกวนสมาธิของคนแก่สินะ ตอนนี้ไม่ว่าแกจะอ้อนวอนหรือใช่เล่ห์กลก็หนีไม่พ้นเงื้อมมือฉันหรอก!”
ผู้อาวุโสฮัวหัวเราะเยาะ เขาคิดว่าอีกฝ่ายต้องการก่อกวนสมาธิของตัวเองเท่านั้น
วินาทีต่อมา ดูเหมือนว่าเขตอาคมใกล้จะเสร็จสมบูรณ์แล้ว เขาจึงยกมือขึ้นโบกอีกสองสามครั้งอย่างช้า ๆ!
พลังวิญญาณทุกสายไหลรวมมาบรรจบกัน จากนั้นพุ่งไปที่ศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว!
“ตายซะ!”
รังสีเปล่งประกายเจิดจ้า มันช่างน่าทึ่งเหลือเกิน!
ถ้ามนุษย์ธรรมดายืนอยู่ตรงนี้ พวกเขาคงกลัวตายจนฉี่ราดแน่นอน!
แต่คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าคืออวี้ฮ่าวหราน สำหรับเขาแล้ว มันเป็นเหมือนกลหลอกเด็กมากกว่า!
เขายกมือข้างหนึ่งขึ้นโบกทันที พลังวิญญาณพลันพุ่งออกมาจากร่างกายอย่างรวดเร็ว!
“หยุด!”
พลังวิญญาณทั้งสองสายเข้าปะทะกันอย่างน่าตื่นตา!
ตูม!
ลมกระโชกแรงลูกใหม่ก่อตัวขึ้น มันทวีความน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม!
ด้วยพลังวิญญาณอันแข็งแกร่ง ทำให้พื้นดินไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อมัน รอยแยกจึงบังเกิดบนพื้นทันที!
ควันและฝุ่นลอยฟุ้งในอากาศ!
“ไอ้ลูกเต่ามันตายแล้ว!”
หลังจากปล่อยพลังวิญญาณมหาศาล ผู้อาวุโสฮัวก็มีท่าทางมั่นใจอย่างมาก
เขาเชื่อว่าต่อให้คู่ต่อสู้จะแข็งแกร่งขนาดไหน ก็ไม่อาจหลบหนีการโจมตีของพลังวิญญาณสายนี้ได้!
แต่ขณะที่เขากำลังจะหันหลังเดินจากไป ควันและฝุ่นที่ฟุ้งกระจายก็ค่อย ๆ จางหาย!
มีคนผู้หนึ่งยืนอยู่ในเขตอาคม!
“ฮ่า ๆ อ่อนหัดเกินไปแล้ว ฉันคิดว่าแกน่าจะน่าสนใจกว่านี้ซะอีก”
อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะเยาะ ก่อนพูดแทงใจดำ!
เสียงนี้ทำให้ผู้อาวุโสฮัวเสียวสันหลังทันที!
“แก! ทำไมแกถึงยังไม่ตาย?”
เขามีสีหน้าไม่เชื่อขณะมองอีกฝ่ายด้วยสายตาสยดสยอง!
ถึงเขตอาคมนี้จะไม่ร้ายกาจเท่าเขตอาคมอื่น แต่เขาฝึกฝนเขตอาคมเฉือนวิญญาณเป็นเวลานานแล้ว ต่อให้อีกฝ่ายแข็งแกร่งแค่ไหนก็ไม่สามารถรอดพ้นไปได้!
ดังนั้นเขายังไม่ตกใจได้ยังไง เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่มีแม้แต่รอยถลอก!
“ไม่! เป็นไปไม่ได้!”
ด้วยความหวาดหวั่น เขาได้ก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว
“ความไม่รู้คือพรสวรรค์สินะ”
อวี้ฮ่าวหรานเงยหน้ามองอีกฝ่ายขณะพูดประชดประชัน
พลังวิญญาณปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขาอีกครั้ง จากนั้นพุ่งเข้าใส่แกนกลางของเขตอาคมโดยที่ไม่มีใครคาดคิด!
ดังนั้นพลังวิญญาณที่ไหลเวียนอยู่รอบ ๆ จึงถูกทำลายลงไปด้วย ความโกลาหลทุกอย่างพังทลายในพริบตา!”
“แค่ก ๆ!”
ในเมื่อเขตอาคมที่ใช้พลังวิญญาณหล่อเลี้ยงถูกทำลายลง ก่อนที่ผู้อาวุโสฮัวจะพูดประโยคต่อไป เขาก็กระอักเลือดออกมาทันที!
“อ่อนแอ น่าสมเพช ฉันไม่รู้จริง ๆ ทำไมแกถึงทุ่มเทกับเรื่องไร้สาระอย่างนี้”
อวี้ฮ่าวหรานเดินออกจากเขตอาคมด้วยท่าทางสบาย ๆ ก่อนเหลือบมองชายชราด้วยสายตาดูถูก
“แก! แกไม่ได้บรรลุแต่ขอบเขตก่อรากฐานขั้นกลางใช่ไหม!”
ตอนนี้ผู้อาวุโสฮัวประหลาดใจอย่างมาก เขารู้แล้วว่าชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้บรรลุแค่ขั้นต้นเท่านั้น อย่างน้อยต้องบรรลุขอบเขตก่อรากฐานขั้นสูงแน่นอน!
อีกอย่างไม่เคยมีใครสามารถตั้งรับอาคมเฉือนวิญญาณของตัวเองได้แม้แต่คนเดียว!
“ขอบเขตก่อรากฐานขั้นสูงสุด…แกต้องบรรลุขั้นสูงสุดแน่ ๆ!”
หลังจากเขาพูดประโยคนั้นออกมา เหล่าคนฟังถึงกับตกตะลึง!
เมื่อเหล่าศิษย์รุ่นหลังได้ยินคำเล่าลืออย่างนั้น พวกเขาก็รู้สึกหนาวเหน็บไปจนถึงขั้วหัวใจ!
YOU MAY ALSO LIKE
