ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] - บทที่ 448 ปะทะรุนแรง
บทที่ 448 ปะทะรุนแรง
บทที่ 448 ปะทะรุนแรง
เมื่อเห็นภาพตรงหน้า อวี้ฮ่าวหรานก็แทบตาลุกเป็นไฟ!
กระโปรงยาวของหลิวว่านฉิงเปรอะเปื้อนคราบเลือด ตอนนี้เธอหมดสติไปแล้ว ในขณะที่ถวนถวนถูกชายกลางคนร่างสูงจับตัวเอาไว้ เธอสีหน้าตื่นกลัวและร้องไห้จ้า
“ฮ่า ๆ แกคืออวี้ฮ่าวหรานเหรอ? อยู่ในขอบเขตก่อรากฐานจริง ๆ ด้วยสินะ มิน่าล่ะ แกถึงได้ทำลายองค์กรอสรพิษให้ราบเป็นหน้ากลองได้”
เมื่อราชาพิษเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงชายหนุ่ม เขาก็อดหัวเราะเยาะไม่ได้
คนหนุ่มแบบนั้น ต่อให้มีพละกำลังเพียงไหน แต่จะมาเทียบกับเขาได้อย่างไร?
“นี่ลูกสาวแกเหรอ? โถ น่าสงสารจัง อายุเท่านี้กลับต้องมาถูกแมลงพวกนี้รุมทึ้ง สภาพน่าอนาถเหลือเกิน เดี๋ยวก็คงกลายเป็นซากแล้ว!”
ราชาพิษว่าขณะแบกถวนถวนเอาไว้ น้ำเสียงแฝงแววเย้ยหยัน
อวี้ฮ่าวหรานตาแดงก่ำ เขาบอกตนเองให้ใจเย็น พลางคิดหาวิธีจัดการฝ่ายตรงข้ามภายในคราวเดียว!
ชั่วขณะถัดมา เขาสบโอกาสว่าขึ้นเสียงเรียบ!
“แกจบเห่แล้ว!”
“ห๊ะ?”
ราชาพิษท่าทีงุนงง พลันรู้สึกเจ็บเสียดในอก!
ร่างของชายหนุ่มซึ่งอยู่ห่างออกไปหายวับไปพริบตา!
อวี้ฮ่าวหรานปรากฏตัวประชิดหน้าเขา!
จังหวะที่เสียงพลังวิญญาณดังขึ้น ราชาพิษรู้ตัวว่าพลังของตนไม่อาจเทียบกับคนตรงหน้าได้แม้แต่น้อย ทั้งร่างเสียศูนย์และเซล้มลง
ปัง!
แรงปะทะรุนแรงจนระเบิดพุ่งไปทางกำแพงด้านหลัง ลอยไปตกบริเวณที่รกร้างด้านหลังตึก!
“ตายซะเถอะ!”
อวี้ฮ่าวหรานคว้าตัวลูกสาวเอาไว้ หากแต่ไม่หยุดเพียงเท่านั้น!
เขาสาวเท้าไล่ตามราวสายฟ้า!
ฝีเท้าก้าวรวดเร็ว พลังวิญญาณไหลเวียนทั่วร่าง ทุกอย่างตกอยู่ในความโกลาหล!
เพียงแค่วินาทีเดียว!
เขาเดินมาได้หลายร้อยเมตร พุ่งเข้าไปยังอาคารสำนักงาน
“ตายซะเถอะ!”
เสียงประกาศกร้าวอีกครั้ง!
อวี้ฮ่าวหรานไม่คิดยั้งพลังวิญญาณมหาศาล เขารวบรวมไว้ที่หมัดตนเอง!
ราชาพิษนิ่งงันในทันที เขารู้สึกว่าตนกำลังเผชิญกับเทพเจ้า ไม่อาจต่อกรได้!
“แก…มีวิชาถึงขั้นไหนกันแน่?!”
เขาตะโกนขึ้นอย่างสะพรึงกลัว ยามหวาดหวั่นเช่นนี้ ดูเหมือนเขาจะเผลอไปหาเรื่องนายใหญ่เข้าแล้ว!
อยากจะคุกเข่าร้องขอความเมตตาเสียเดี๋ยวนี้ แต่น่าเสียดายที่อวี้ฮ่าวหรานไม่ให้โอกาสเขาแต่อย่างใด!
พลังวิญญาณน่าเกรงขามถูกปล่อยออกมาพร้อมหมัด!
ไม่ทันได้สัมผัสโดน ต้นหญ้าโดยรอบพลันสลายกลายเป็นผุยผงและลอยหายไป!
แรงดันจากพลังวิญญาณรุนแรงเกิดขึ้นในอีกชั่วอึดใจ!
พื้นดินถูกตวัดกวาดไปไกลเป็นสิบเมตร ก่อนทรุดลงไปมากกว่าครึ่งเมตร!
“ปัง!”
สิ้นเสียงสุดท้าย ราชาพิษได้แต่สำนึกว่าพลังวิญญาณของตนเองเป็นเรื่องขบขัน กระดูกในกายของเขาถูกบดขยี้ป่นละเอียด ตันเถียนในร่างถูกทำลายสิ้น!
“อ๊าก…อ๊าก…ฉันกลัวแล้ว!”
เสียงคร่ำครวญดังขึ้นพร้อมกับร่างราชาพิษที่ถูกทำลายไม่เหลือชิ้นดี!
ชั่วขณะต่อมา หลูชิงหยวนตามมาช่วยในการต่อสู้ กลับต้องประหวั่นพรั่นพรึงเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มตรงหน้าไม่ต่างกับราชาปีศาจ ซึ่งได้จัดการผู้ช่วยของเขาเสียราบคาบ ตอนนี้ยังหันมามองเขาด้วยสายตาเย็นชา!
“แกด้วยอีกคน!”
อวี้ฮ่าวหรานฮึมฮัม พลังวิญญาณในมือของเขาเริ่มก่อตัวขึ้นอีก!
มังกรย้อนเกล็ด หากไปแตะต้องก็ไม่พ้นความตาย!
เขามีความเห็นอกเห็นใจ ยอมปล่อยคนที่ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ ถือเสียว่าเป็นเรื่องความสงสาร!
หากแต่มันเป็นเหตุการณ์ก่อนที่ครอบครัวของเขาจะตกอยู่ในอันตราย!
ใครหน้าไหนกล้ามาแตะต้องครอบครัวเขา ชายหนุ่มก็ไม่คิดลังเลที่จะกลายเป็นมหาเทพผู้โหดเหี้ยมและเย็นชา!
เขาพร้อมทำลายทุกสิ่งอย่าง!
หลูชิงหยวนทำได้เพียงก้าวถอยด้วยความหวาดกลัว!
“เดี๋ยว…”
เมื่อเขาเห็นราชาพิษถูกฆ่าตายในพริบตา เขาก็สั่นเทาไปทั้งร่าง!
อย่างที่รู้ว่าราชาพิษบรรลุขอบเขตก่อรากฐานแล้ว!
ชายตรงหน้าล้มอีกฝ่ายให้ไม่เหลือชิ้นดีได้ภายในหมัดเดียวแบบนี้ พลังของชายหนุ่มตรงหน้าเขาคงเหนือจินตนาการ!
“แกมีคำสั่งเสียสุดท้ายหรือยังไง?”
อวี้ฮ่าวหรานจ้องมองฝ่ายตรงข้ามด้วยสายตาเยือกเย็น คนลงมือตายไปแล้ว เขาไม่คิดเร่งรีบกำจัดคนตรงหน้า
“แก…แกยังจำองค์กรอสรพิษได้สินะ”
“อ๋อ? องค์กรอสรพิษอะไรนั่น? แกเป็นหนึ่งในพวกมันเหรอ?”
“ใช่ ฉันเป็นผู้นำขององค์กร”
ระหว่างบทสนทนา หลูชิงหยวนสัมผัสได้ถึงเหงื่อชื้นหลัง ราวกับชายตรงหน้าสามารถฆ่าเขาให้ตายได้เพียงขยับนิ้ว!
“ฉันมาแก้แค้นให้พรรคพวกฉัน แต่…”
“แกเลยมาที่นี่เหรอ? มาทำร้ายลูกสาวฉัน?”
อวี้ฮ่าวหรานว่าขัดคำพูดอีกฝ่ายขณะจ้องเขม็ง
“ฉัน…”
หลูชิงหยวนรู้สึกคล้ายถูกเทพเจ้าหมายหัวเอาไว้!
“ฉันรับปากว่าต่อไปองค์กรอสรพิษจะไม่มาหาเรื่องแกอีก! ครั้งนี้ฉันผิดเอง…แกจะให้ชดใช้อะไรก็ว่ามาได้เลย”
ใช่ เขารู้ตัวว่าครั้งนี้เขาผิดไปแล้ว ผิดไปแล้วจริง ๆ!
องค์กรอสรพิษมาหาเรื่องใครกัน?! ช่างร้ายกาจและน่าหวาดกลัว!
“ฮึ่ม! ชดใช้เหรอ?”
อวี้ฮ่าวหรานมองหน้าเย้ยอีกฝ่าย
“คิดว่าหลังจากแกมาทำร้ายลูกสาวฉัน แล้วฉันจะปล่อยให้แกรอดไปเหรอ?”
สายตาของอวี้ฮ่าวหรานส่องประกายอาฆาต!
ร่างเขาเคลื่อนไหวเหมือนหายตัวและมาปรากฏตรงหน้าศัตรูในทันที!
ด้วยการสะกดกลั้นพลังวิญญาณในขอบเขตก่อรากฐานขั้นสูงสุด หลูชิงหยวนไม่อาจขยับตัวได้!
มือแข็งแกร่งราวคีมเหล็กคว้าลำคอเขาไว้!
ความตายใกล้มาเยือนเขาในไม่ช้า!
“ไม่…ไม่!”
สีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความทุรนทุราย ความจองหองที่มีก่อนหน้านี้หายไปไม่รู้อยู่ที่ใด?
อวี้ฮ่าวหรานแสยะยิ้ม
เขาคุ้นตากับสีหน้าตื่นกลัวแบบนี้เหลือเกิน!
เมื่อครั้งยังอยู่ในโลกเทวะ สิ่งสุดท้ายที่ศัตรูแสดงให้เขาเห็นคือสีหน้าสะพรึงกลัวและเหยเกเช่นนี้!
“ฮ่า ๆ ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ปล่อยให้แกตายง่าย ๆ หรอก!”
เขาพลันปล่อยมือจากลำคออีกฝ่าย เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก
“ฉันจะทำลายตันเถียนของแก ค่อย ๆ เลาะเนื้อของแกออกมาทำลาย!”
อวี้ฮ่าวหรานทำลายเกราะป้องกันของฝ่ายตรงข้าม ก่อนทำลายตันเถียนทันที!
เมื่อตันเถียนของหลูชิงหยวนแตกสลาย สีหน้าเขาพลันซีดเผือด ทั้งร่างค่อย ๆ แน่นิ่งไป
“ไม่ได้…แกจะทำแบบนี้ไม่ได้…”
พลังวิญญาณในกายจางหายไปอย่างรวดเร็ว ท่าทีสิ้นหวังเผยออกมาให้เห็น
มันเป็นสิ่งที่เขาเฝ้าเพียรสั่งสมมา!
“ไม่ต้องห่วง! จุดจบของแกมันจะน่าหดหู่กว่านี้อีก!”
อวี้ฮ่าวหรานไม่คิดลงมือกับอีกฝ่าย กลับต่อสายโทรหาโจวเฟยหู่!
เขาไม่สะดวกในการทรมานอีกฝ่าย แต่ใช่ว่าคนอื่นจะไม่สะดวก!
หลังอธิบายให้ฟัง อวี้ฮ่าวหรานสำรวจความผิดปกติของลูกสาวตนเอง
“ฮ่า ๆ โดนพิษไปแล้ว! ไม่มีทางรักษาพิษนั้นหรอก! รอดูลูกสาวแกกลายเป็นซากได้เลย!”
แม้หลูชิงหยวนตกอยู่ในสภาพน่าสมเพช หากแต่ยังอดเยาะเย้ยเมื่อเห็นไม่ได้
ไม่ว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่พิษนี้ราชาพิษเป็นคนลงมือเอง น้อยคนนักจะสามารถถอนพิษได้!
“เฮอะ ก็แค่วิธีกระจอกของแมลงน่าขยะแขยง!”
อวี้ฮ่าวหรานแค่นเสียงบอก มองร่างถวนถวนที่ถูกกัดกร่อนและอดจะรู้สึกเครียดไม่ได้
ยามนี้ไม่มีทางเลือกอื่นอีก!