ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] - บทที่ 476 ความโกรธ
บทที่ 476 ความโกรธ
บทที่ 476 ความโกรธ
เฉิงชิวอวี้รู้สึกว่ามีสายตานับไม่ถ้วนกำลังจ้องมองเธอจากด้านหลัง!
เธอค่อย ๆ หันกลับไปมองอย่างช้า ๆ
นอกหน้าต่างบานใหญ่ ดวงตากลมโตสีแดงฉานกำลังจ้องเขม็งมาที่เธอ สิ่งนั้นคือค้างคาวตัวใหญ่นับไม่ถ้วน!
ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมพวกบอดี้การ์ดถึงขาดใจตายเร็วอย่างนี้ นี่ไม่ใช่การโจมตีธรรมดา!
“โชคดี…ที่เป็นกระจกนิรภัย ยังพอกั้นมันได้”
เฉิงชิวอวี้พึมพำปลอบใจตัวเองขณะมองฉากที่น่าสะพรึงกลัวข้างนอกหน้าต่าง
อย่างไรก็ตาม ไม่นานหญิงสาวก็เหลือบไปเห็นหน้าต่างบานหนึ่งที่เธอเปิดแง้มเอาไว้!
เดิมทีมันถูกเปิดทิ้งไว้เพื่อระบายอากาศ แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นสิ่งที่อันตรายอย่างมาก!
แค่พริบตาเดียว ค้างคาวหลายตัวพยายามแทรกตัวเข้ามาในห้องผ่านช่องแคบนั้น!
เฉิงชิวอวี้รู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่หลังจากชั่งใจอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดเธอก็รวบรวมความกล้าวิ่งไปที่หน้าต่างบานใหญ่ที่มีความสูงตั้งแต่พื้นจรดเพดาน
ด้วยมีประสบการณ์การทำงานในห้างสรรพสินค้ามาอย่างยาวนาน เธอจึงมีไหวพริบและความกล้ามากกว่าคนทั่วไปมาก!
“ตึง!”
หลังจากปิดหน้าต่าง เธอก็รีบล็อกมันทันที
แต่สายเกินไปแล้ว ค้างคาวดวงตาแดงก่ำสองตัวแทรกตัวเข้ามาในห้องสำเร็จ!
“ฟ่อ! ฟ่อ!”
ไม่ไกลจากที่เธอยืนอยู่ ค้างคาวสองตัวส่งเสียงขู่ขณะบินขึ้นมาจากพื้น!
เฉิงชิวอวี้ถอยหนีอย่างรวดเร็ว โชคดีที่เธอยังประคองสติไว้ได้ เมื่อเหลือบไปเห็นหนังสือและกรอบรูปที่วางอยู่บนหัวเตียง เธอจึงหยิบขึ้นมาแล้วขว้างไปที่ค้างคาวอย่างเต็มแรง!
ค้างคาวตัวแรกกระเด็นตกลงพื้นอย่างรวดเร็ว!
เมื่อตัวที่สองบินเข้ามาใกล้ มันก็ถูกเธอขว้างกรอบรูปใส่จนตกลงไปบนพื้นเหมือนกัน!
“หึ พวกแกเป็นแค่ค้างคาว กล้าดียังไงมาขู่ฉัน!”
เฉิงชิวอวี้ปลอบใจตัวเองหลังจากปราบค้างคาวทั้งสองตัวแล้ว
แต่ค้างคาวทั้งสองตัวกลับไม่ได้บาดเจ็บแม้แต่น้อย หลังจากกระเด็นตกลงบนพื้น พวกมันก็กระพือปีกบินกลับขึ้นไปอีกครั้ง!
“ทำไมมันยังไม่ตาย!”
เฉิงชิวอวี้ปลอบใจตัวเองขณะกำหนังสือเล่มหนาในมือแน่น
ในเมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง ถ้าหันหลังวิ่งหนีเมื่อไร เท่ากับตายทันที
ไม่ว่าจะอยู่ในห้างสรรพสินค้าหรือตอนนี้ เธอเข้าใจสถานการณ์เป็นอย่างดี
ตอนนี้บอดี้การ์ดทุกคนถูกฆ่าตายแล้ว แถมยังเป็นเวลากลางดึกอีก เธอจึงเหลือทางเลือกเดียวคือพึ่งพาตัวเองเท่านั้น
…
อีกด้านหนึ่ง ณ โกดังร้าง
“แกกำลังตามหาฉันอยู่เหรอ?”
หวังเหยียนมีสีหน้ามีความสุขอย่างมาก เขารู้ทันทีว่าเจ้าของเสียงนั้นคืออวี้ฮ่าวหรานที่มาทันเวลาพอดี!
“ลูกพี่อวี้! ระวังค้างคาวด้วย!”
เขารีบเตือนคนข้างหน้าทันที
ตอนแรกหลิวว่านฉิงรู้สึกสิ้นหวังมาก แต่เมื่อได้ยินเสียงนั้น ดวงตาของเธอก็ฉายแววดีใจอย่างสุดซึ้ง
ชายคนนี้มักมาพร้อมกับแสงจันทร์เสมอ และมีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถแก้ปัญหาทุกอย่างได้…
ชายรูปร่างผอมแห้งในเงามืดมองอีกฝ่ายด้วยความประหลาดใจ
“ไม่คิดว่าจะเจอตัวแกเร็วขนาดนี้ ฮ่า ๆ ฉันชักอยากเล่นสนุกกับแกแล้วสิ หวังว่าแกจะไม่น่าเบื่อเหมือนคนพวกนี้นะ”
“ถ้ามาฆ่าแก ไม่มีคำว่าเร็วเกินไปหรอก!”
อวี้ฮ่าวหรานมาถึงทันเวลาพอดี เมื่อมองเข้าไปในโกดังร้าง ชายหนุ่มก็อดรู้สึกกลัวไม่ได้
ถ้ามาช้ากว่านี้ไม่กี่นาที กลัวว่าจะเห็นโครงกระดูกสองโครงอยู่ในโกดังน่ะสิ!
“ฆ่าฉัน? ฮ่า ๆ ไอ้เด็กเมื่อวานซืน แกสำคัญตัวเองผิดไปแล้ว คิดว่าตัวเองเก่งนักเหรอ!”
ชายรูปร่างผอมแห้งเย้ยหยัน ทันใดนั้นค้างคาวสีดำนับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้าหาทั้งสามคนราวกับกระแสน้ำสีดำ
“ตายซะ! กลายเป็นโครงกระดูกให้หมด!”
สิ้นเสียงคำราม ค้างคาวสีดำก็บินเรียงกันจนกลายเป็นเหมือนตาข่ายสีดำปกคลุมทั้งสามคนข้างหน้าเอาไว้…
อวี้ฮ่าวหรานเงยหน้าขึ้นมองด้วยท่าทีนิ่งเฉยไม่เปลี่ยนแปลง
“กระจอก เป็นแค่มดแมลงกล้าสู้กับดวงอาทิตย์และดวงจันทร์เหรอ!”
เขาพึมพำขณะระเบิดพลังวิญญาณออกมา!
เหล่าค้างคาวที่อยู่ในรัศมีสิบเมตรถูกพลังวิญญาณมหาศาลซัดออกไปไกล!
ค้างคาวพุ่งเข้าหาเขาราวกับกำลังรนหาที่ตาย และทันทีที่สัมผัสพลังวิญญาณแข็งแกร่ง อวัยวะภายในของพวกมันก็ระเบิดออกก่อนตกลงบนพื้นราวกับห่าฝน!
เพียงแค่ไม่กี่วินาที ตาข่ายค้างคาวขนาดใหญ่ก็หายวับไปอย่างรวดเร็ว!
“ฮ่า ๆ ฝีมือกระจอกอย่างนี้ยังกล้าอวดเบ่งอีกเหรอ?”
อวี้ฮ่าวหรานเยาะเย้ยคู่ต่อสู้เหมือนที่เคยทำในโลกเทวะอย่างไม่รู้ตัว
หวังเหยียนเงยหน้ามองคนตรงหน้าอย่างตกตะลึง เขาไม่สนใจคำพูดแปลก ๆ ของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย
“ล…ลูกพี่อวี้ฝึกตนถึงขั้นไหนกันแน่?”
หวังเหยียนรู้ว่าอีกฝ่ายมีความสามารถมากแค่ไหน แต่ทุกครั้งที่เห็นความแข็งแกร่งอันน่าสะพรึงกลัว ในใจเขาก็อดหวาดกลัวไม่ได้
เป็นครั้งแรกที่ชายรูปร่างผอมแห้งก้าวถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว
ตอนนั้นเองก็ตระหนักได้ว่าชายตรงหน้าคือคนที่ทำร้ายลูกศิษย์เขาจนกลายเป็นเหมือนคนพิการ ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ เลย!
“แกอยู่ในขอบเขตก่อรากฐานเหรอ?”
“ฮ่า ๆ ฉลาดดีนี่ แต่น่าเสียดายที่วันนี้แกต้องตาย!”
อวี้ฮ่าวหรานดูถูกเหยียดหยาม แค่ปรายตามองก็รู้แล้วว่าคู่ต่อสู้บรรลุแค่ขั้นกลางของขอบเขตก่อรากฐานเท่านั้น
รนหาที่ตายชะมัด!
“ไร้สาระ!”
พูดจบ ควันกลุ่มใหญ่พลันพวยพุ่งขึ้นมาจากพื้นทันที! และอวี้ฮ่าวหรานก็หายวับไปท่ามกลางกลุ่มควัน
“ตูม!”
เงาร่างผอมบางตอบสนองอย่างทันท่วงที เขาใช้พลังวิญญาณป้องกันการโจมตีจากอีกฝ่าย ทำให้เกิดเสียงระเบิดดังลั่นโกดังร้าง!
ลมกระโชกแรงพัดพาให้โต๊ะและเก้าอี้ผุพังในโกดังแตกหักเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย!
“แข็งแกร่งเกินไป!”
ชายรูปร่างผอมแห้งอ้าปากกว้าง ขณะกระเด็นไปไกลกว่าสิบก้าว เขาไม่คิดว่าสองคนนี้จะมีปรมาจารย์ยอดฝีมือคอยปกป้องอยู่!
“ฮ่า ๆ ไหน ๆ แกก็เปิดเผยตัวออกมาแล้ว จงยอมตายเหมือนหลูชิงหยวนซะ!”
ร่างอวี้ฮ่าวหรานปรากฏขึ้นตรงหน้าของอีกฝ่ายด้วยท่าทีสงบนิ่ง
หวังเหยียนตื่นเต้นอย่างมากเมื่อเห็นอย่างนั้น
“ดี! สมน้ำสมเนื้อ!”
ปกติแล้วเขาเป็นคนที่ไม่แสดงท่าทางอะไรออกมาไม่ว่าจะทุกข์หรือสุขก็ตาม แต่หลังจากเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าแล้ว หวังเหยียนก็อดโห่ร้องเสียงดังไม่ได้!
วินาทีต่อมา ร่างอวี้ฮ่าวหรานก็หายไปอีกครั้ง!
จากนั้นปรากฏตัวขึ้นอีกด้านหนึ่งของโกดังราวกับปีศาจ!
“ตูม! ตูม! ตูม!”
คลื่นพลังลูกแรก ลูกสอง และลูกที่สามถูกปล่อยออกมา!
หลังจากถูกโจมตีถึงสามครั้งติด ๆ กัน เงาร่างผอมบางก็ต้านทานอีกฝ่ายไม่ไหวอีกต่อไป เขาจึงระเบิดกำแพงโกดังแล้วหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว!
อวี้ฮ่าวหรานไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายหนีรอด เขาแผ่พลังออกมาปกคลุมร่างกายทันที!
“หึ ฝีมือห่วยแตก แต่ยังกล้าจะล้างแค้นอีกเหรอ? ไม่กลัวตายหรือไง?!”
“ตูม!”
เขาปล่อยคลื่นพลังขึ้นไปบนฟ้าอีกครั้ง จากนั้นพลังวิญญาณมหาศาลก็ถูกปล่อยออกมา!
ชายรูปร่างผอมบางหวาดกลัวอย่างมาก
ตอนนั้นเอง เขารู้แล้วว่าลูกศิษย์ตัวเองไปเหยียบหางใครเข้า!
แล้วเขาจะแก้แค้นยอดฝีมืออย่างอีกฝ่ายได้ยังไง?
แน่นอนว่าเขาไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ แน่ หลังจากหลบหนีอยู่นาน เขาก็แสดงท่าทีเหยียดหยาม
“ฮ่า ๆ ตอนที่แกมัวแต่ทำตัวเป็นฮีโร่อยู่ที่นี่ ผู้หญิงที่แกออกเดทด้วยตอนกลางวันอาจกลายเป็นโครงกระดูกไปแล้วก็ได้!”
พูดจบ ชายรูปร่างผอมแห้งสามารถหาช่องโหว่หลบหนีได้ เขาฉวยโอกาสตอนที่อีกฝ่ายกำลังสับสนเรียกควันดำออกมาก่อนหนีไป
ตราบใดที่ยังไม่มีเห็นหน้า เขาก็มีโอกาสมากมายที่จะทรมานอีกฝ่ายให้ตายทั้งเป็น!
อวี้ฮ่าวหรานงุนงงกับคำพูดอีกฝ่าย
“เฉิงชิวอวี้?”
หัวใจอวี้ฮ่าวหรานกระตุกวูบ แววตาเปลี่ยนเป็นโกรธแค้นทันควัน!
“ไอ้เวร!”
เมื่อมองจากภายนอก ก่อนหน้านี้สีหน้าเขาไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย แต่ตอนนี้เขากลับแสดงสีหน้าเคียดแค้น!
“เทคนิคกระจอกแบบนั้นหนีไม่พ้นหรอก!”
YOU MAY ALSO LIKE
