ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] - บทที่ 515 การโจมตีของหวังเหยียน

บทที่ 515 การโจมตีของหวังเหยียน

บทที่ 515 การโจมตีของหวังเหยียน

ผู้จัดการร้านหัวล้านสบถด้วยความไม่พอใจ

“ไร้ความรับผิดชอบเกินไปแล้ว คุณทำแบบนี้ได้ยังไง? ยังไงนั่นก็ชีวิตนะ!”

ตอนนี้สัตว์แพทย์สาวเริ่มอายเล็กน้อย

“ผู้จัดการคะ…อย่าโทษลูกค้าเลยค่ะ”

พวกเขามีสิทธิแค่ให้คำแนะนำเมื่อลูกค้าเข้ามาใช้บริการเท่านั้น จะมาโทษลูกค้าแบบนี้ได้ยังไง?

แต่อวี้ฮ่าวหรานก็ไม่สนใจแม้แต่น้อย หลังจากจ่ายเงินเสร็จ เขาก็อุ้มหมาตัวน้อยและเดินไปทางประตูร้าน

“ผมก็บอกว่ารักษาได้ไง แล้วจะมาใหม่พรุ่งนี้นะครับ”

หลังจากนั้นเขาก็ออกจากโรงพยาบาลสัตว์ไปพร้อมกับถวนถวน

เมื่อเด็กหญิงเห็นดังนั้นก็หยุดร้องไห้ในที่สุด

“พ่อจ๋า หนูเชื่อพ่อนะ”

ขณะที่อวี้ฮ่าวหรานกำลังขึ้นรถ ผู้จัดการร้านหัวโล้นก็พูดประชดประชัน

“ฮึ! ฉันล่ะอยากเห็นว่าจะรักษายังไง! อย่ามาโม้อะไรไร้สาระ”

หากเป็นแค่โรคทั่วไปก็คงไม่เป็นไร แต่เนื้องอกโดยเฉพาะในลูกหมานั้นสามารถนำไปสู่ความตายได้ไม่ยากเลย

ถึงจะเข้ารับการผ่าตัด พวกเขาก็ไม่อาจการันตีได้ว่าเจ้าลูกหมาน้อยจะรอด

ผู้จัดการคิดว่าชายหนุ่มคนนี้ไม่ยอมจ่ายเงินและโกหกลูกสาวของตัวเอง

เขาเคยเห็นคนแบบนี้มามากแล้ว

เมื่อกลับมาถึงบ้านแล้ว อวี้ฮ่าวหรานก็เล่าเรื่องเจ้าลูกกวาดให้ฟัง

ได้ยินเรื่องราวที่ว่ามาแล้ว หลี่หรงก็เป็นห่วงและกอดเจ้าลูกกวาดไว้ในอ้อมแขนทันที

“พี่เขย…แบบนี้ต้องผ่าตัดแล้วล่ะ!”

ด้วยความรู้ที่เธอมีจึงเข้าใจความร้ายแรงของเนื้องอกไปตามธรรมชาติ

อวี้ฮ่าวหรานแค่หัวเราะเบา ๆ

“ไม่ต้องห่วง กลับมาคืนนี้ฉันจะรักษาเอง”

เขาหันไปดูเวลาและคิดว่าควรไปดูที่แก๊งพยัคฆ์เวหาสักหน่อย

หลี่หรงชะงักเล็กน้อยแต่ก็เลือกที่จะเชื่อใจพี่เขยของตัวเองในที่สุด อย่างไรแล้ว เธอก็ได้เห็นสิ่งน่าเหลือเชื่อมากมายตั้งแต่พี่เขยคนนี้กลับมา

ขณะเดียวกันที่สำนักงานใหญ่ แก๊งพยัคฆ์เวหา

“เวรเอ๊ย! ไอ้พวกนี้!”

โจวเฟยหู่เตะชายคนหนึ่งอย่างแรง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจและโกรธแค้น

นอกจากหัวหน้าของกองกำลังขนาดเล็กทั้งหลายแล้ว คราวนี้ศัตรูยังมาพร้อมกับผู้ฝึกกำลังภายในมากกว่า 20 คนด้วย!

คุณเหอผู้เป็นหัวหน้าใหญ่ เอาชนะผู้คุมห้องโถงของแก๊งเฟยหู่ได้อย่างง่ายดาย

นอกจากนี้สำหรับหวังเหยียนแล้ว ผู้คุมโถงที่แข็งแกร่งที่สุดของแก๊งพยัคฆ์เวหามีพลังอยู่ในระดับกลางเท่านั้น ซึ่งดูอ่อนแอเกินไปสำหรับสถานการณ์ตอนนี้

“ถอนกำลัง! กลับเข้าไปในตึก!”

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ค่อยสู้ดี โจวเฟยหู่ก็รีบเอ่ยขึ้น

แก๊งพยัคฆ์เวหาเริ่มถอยทัพอย่างเป็นระเบียบทันที

แต่ในตอนนั้นเอง คุณเหอทำร้ายผู้คุมโถงคนแล้วคนเล่าราวกับหมาป่าในฝูงแกะที่สังหารไปตลอดเส้นทาง!

ภาพนี้ทำให้โจวเฟยหู่ต้องตกตะลึง!

“หยุดเขาไว้! เร็วเข้า!”

พละกำลังของเขาอ่อนแอมาก เขายังอยู่ที่จุดสูงสุดของพลังภายนอก และไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้กับศัตรูตรงหน้าได้อย่างแน่นอน

มีความเป็นไปได้ที่เขาจะถูกฆ่าภายในการโจมตีเดียวด้วยซ้ำ!

เมื่อได้ยินดังนั้น เหล่าผู้คุมโถงข้างกายเขาก็ไม่ลังเล และมุ่งหน้าออกไปติด ๆ กัน

โจวเฟยหู่อาจไม่แข็งแกร่งมาก แต่เขาก็สื่อสารกับคนอื่น ๆ ได้อย่างดีเยี่ยม

ผู้คุมโถงมากมายในแก๊งเชื่อมั่นในตัวเขายิ่งกว่าใคร

“ฮึ! แก๊งพยัคฆ์เมฆามีพลังแค่นี้เหรอ?”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายพุ่งกำปั้นเข้ามา คุณเหอก็กำจัดผู้คุมโถง 2 คนออกไปทันที และหัวเราะร่วนออกมา

“หาเรื่องตายกันนัก!”

เมื่อผู้คุมโถงทั้งหลายได้ยินดังนั้นก็โกรธจัดและโจมตีใส่เต็มที่ทันที

แต่ศัตรูแข็งแกร่งเกินไป พละกำลังของผู้ฝึกกำลังภายในระดับสูงสุดไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะสู้ได้!

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

เสียงระเบิดมากมายดังสนั่นหวั่นไหว ทำให้หูของโจวเฟยหู่ต้องสั่นสะท้าน เมื่อเงยหน้าขึ้นเขาก็ต้องตกตะลึงเมื่อพบว่าคุณเหอฝ่าวงล้อมออกมาได้ และพุ่งตรงมาที่เขาอีกครั้ง!

ใครก็ตามที่เข้ามาขวางเขาต่างถูกระเบิด และถูกสังหารไปตลอดทาง

สมาชิกหลักทั่วไปนั้นไม่เพียงพอที่จะจัดการกับพลังภายในระดับสูงสุดจริง ๆ

“ถึงเวลาตายของแกแล้ว! โจวเฟยหู่! ฉันจะฉีกแกออกเป็นสองส่วน!”

ใบหน้าของคุณเหออาบไปด้วยเลือดดูอัปลักษณ์ยิ่งนัก

หลังจากที่พูดจบเขาก็ไม่หยุดนิ่ง สมาชิกหลักของแก๊งพยัคฆ์เวหาที่เข้ามาขัดขวางถูกสังหารทันที!

เมื่อโจวเฟยหู่เห็นดังนั้นก็ตะลึงงันและถอยหนีสุดชีวิต

“ฮะ! เป็นแค่กลุ่มขยะ กลับคิดไร้สาระอยากจะรวมเมืองฮ่วยอันเป็นหนึ่งเดียวงั้นเหรอ?”

เมื่อเห็นภาพนั้น คุณเหอก็อดหัวเราะอย่างเยือกเย็นไม่ได้

อันที่จริงปฏิบัติการครั้งนี้เป็นไปอย่างราบรื่นทีเดียว เขาไม่คาดคิดว่าแก๊งพยัคฆ์เวหาที่สามารถเอาชนะอีกสามแก๊งได้จะอ่อนแอถึงขนาดนี้

บ้าไปแล้ว!

“ตายซะ!”

หลังจากนั้น เขาก็ทำลายสิ่งกีดขวางทุกอย่างตรงหน้าโจวเฟยหู่ และกำลังจะปล่อยอีกหมัดไปที่เขา!

“อยากตายหรือไง?!”

ในจังหวะวิกฤต หวังเหยียนแผดเสียงลั่นอย่างเกรี้ยวกราดและมาถึงได้ทันเวลาพอดี!

กำลังภายในระเบิดลั่นและโจมตีเข้าแผ่นหลังของศัตรูทันที!

คุณเหอสัมผัสได้ถึงสายลมรุนแรงจากด้านหลัง และตกตะลึงไปในบัดดล ถ้าเขารับการโจมตีนั้น ไม่ตายก็คงบาดเจ็บสาหัสแน่!

เขาหันไปมองด้วยความไม่พอใจ

ตู้ม!

เมื่อพลังของทั้งสองฝ่ายปะทะกันก็เกิดเสียงดังสนั่นขึ้น

สายลมรุนแรงพัดสมาชิกของทั้งสองฝ่ายที่กำลังต่อสู้กันจนปลิวออกไป!

สนามรบพลันว่างเปล่าในทันที

คุณเหอมองดูผู้มาเยือนร่างผอมบางอย่างระแวดระวัง

จากการโจมตีเมื่อครู่นี้ เขารู้ได้เลยว่าพละกำลังของศัตรูไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเขาเลย!

“แกเป็นใคร? ทำไมถึงมาหยุดฉัน?”

“แก๊งพยัคฆ์เวหา หวังเหยียน!”

ผู้มาเยือนกล่าวอย่างใจเย็น เขาคือหวังเหยียนที่รีบรุดมาหลังลงจากเครื่องบินนั่นเอง!

เมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย ม่านตาของคุณเหอก็หดลงทันที

เขาไม่คาดคิดว่าจะมีผู้แข็งแกร่งอยู่ในแก๊งพยัคฆ์เวหาด้วย!

“หวังเหยียน นายเพิ่งจะมา! ไอ้ฉิบหาย! เมื่อกี้นี้ฉันเกือบตายแล้วนะ!!”

โจวเฟยหู่รู้สึกยินดีขึ้นมาในทันใด

“หัวหน้าไปพักก่อนเถอะ ตรงนี้ให้ผมจัดการเอง!”

หวังเหยียนพยักหน้าอย่างแน่วแน่

คุณเหออดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้เมื่อเห็นดังนั้น

ทำไมคนที่มีกำลังภายในขั้นสุดยอดแบบนั้นถึงมองขยะเช่นนี้เป็นหัวหน้า?

มันทำลายมุมมองของเขาไปอย่างสิ้นเชิง

“ฉันว่าแกแข็งแกร่งมากนะ ทำไมถึงไปช่วยไอ้ขยะนี่ล่ะ? มาเข้าร่วมกองกำลังของฉันไหม?”

“ฮ่า ๆ”

หวังเหยียนหัวเราะเยาะเมื่อได้ยินคำเชิญชวนของอีกฝ่าย

ถ้าเขาเป็นคนทรยศและใจง่ายขนาดนั้น ก็คงไม่มีชีวิตอยู่มาถึงทุกวันนี้หรอก

หลังจากนั้น หวังเหยียนก็ระเบิดกำลังภายในเข้าใส่ศัตรูด้วยกำปั้น

ทั้งสองต่อสู้กันทันทีด้วยกำลังภายในระดับสูงสุด และไม่มีใครเอาชนะใครได้อยู่พักใหญ่

แต่แม้ว่าคุณเหอจะยุ่งอยู่กับหวังเหยียน สถานการณ์โดยรวมก็ยังไม่เป็นใจสำหรับแก๊งพยัคฆ์เวหาอยู่ดี

จำนวนคนมากกว่าราวเจ็ดแปดเท่า ทำให้แก๊งพยัคฆ์เวหาไม่อาจสำแดงพลังได้ และถูกล้อมจนร่วงลงบนพื้นอย่างต่อเนื่อง

ผู้คุมโถงที่เหลืออยู่ถูกล้อมโดยหัวหน้ากองกำลังขนาดเล็กมากกว่าสิบคน

สิบนาทีหลังจากนั้น หวังเหยียนพลันกระเด็นออกมาอย่างรุนแรง!

หลังจากที่ก้าวถอยหลังไปหลายก้าว กระเบื้องใต้ฝีเท้าของเขาก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ และทิ้งรอยเท้าลึกเอาไว้!

ฟู่ว!

หลังจากที่หยุดนิ่งได้ เขาก็กระอักเลือดออกมาในท้ายที่สุด

แม้ว่าทั้งสองจะมีกำลังภายในระดับสูงสุด แต่ทั้งคู่ก็ยังคงมีจุดแข็งและจุดอ่อนอยู่

เขาเพิ่งจะเข้าสู่ขั้นใหม่ จึงไม่อาจเทียบกับศัตรูในตอนนี้ได้

“ฉันดูถูกศัตรูเกินไป”

หวังเหยียนรู้สึกเสียดายอยู่ในใจ เขาคิดว่าแค่ถูกล้อมโดยกองกำลังขนาดเล็กต่าง ๆ และสามารถรับมือได้อย่างง่ายดาย แต่ใครจะไปคิดว่าผู้แข็งแกร่งของที่อื่น ๆ จะมาเข้าร่วมด้วย!