นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร - ตอนที่ 104 ยูจีนพบนกแห่งความตาย

104 ยูจีนพบนกแห่งความตาย

(นั่น…) (ยูจีน)

ผมมองขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างตกตะลึง

—ผู้ปกครองเทือกเขาทราซิส นกแห่งความมืด ราม

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นรูปลักษณ์ประหลาดของมัน

ขนาดมันเท่ามังกรตัวเล็ก เล็กกว่าที่ผมจินตนาการมาก

แต่ขนาดของปีกทั้ง 4 คู่ขอมันนั้นไม่ปรกติ มันรู้สึกเหมือนมันมีขนาดมากกว่าร่างของมัน 100 เท่า

นั่นทำให้เป็นรูปลักษณ์ที่ไม่สมดุลทำให้ผมคิดถืงมันว่าเป็นผีเสื้อสีดำมากกว่านก

หางยาวและสะบัดในท่าทางน่าเกลียดน่ากลัว

และอะไรที่แปลกที่สุดคือ…

(มันไม่ได้ส่งเสียงเลยสักนิด) (ยูจีน)

ปีกใหญ่ยักษ์พอปกปิดท้องฟ้า

ผมไม่ได้ยินเสียงลมแม้ว่าพวกมันกระพืออย่างช้าๆ

ภาพลึกลับนี้ทำให้ผมรู้สึกเหมือนมันไม่ธรรมดาของโลกนี้

(ใช่!) (ยูจีน)

ผมรีบวิ่งไปหาเพื่อนของซาร่า อุลริก้าซัง ผู้ผมเพิ่งคุยด้วยไม่นานนี้เอง

มันดูเหมือนเธอเหนื่อยสุดๆแต่ยังคงหายใจ

“[รักษาขั้นสูง]!” (ยูจีน)

ผมส่งม่านพลังไปรอบๆและใช้เวทมนตร์รักษากับเธอ

อุลริก้าซังเป็นผู้จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเธอมีร่างป้องกันคำสาปเหมือนซาร่า

นั่นทำไม ถ้าแรงกายเธอฟื้น แน่นอน…

“หึ๋น…หืม…? ยู…จีน…คุง?” (อุลริก้า)

เธอตื่นขึ้น

อัศวินศักดิ์สิทธิ์ครึ่งหนึ่งที่มาด้วยกับเราล้มไป และครึ่งหนึ่งที่เหลือคุกเข่า

ผู้คนจำนวนหนึ่งร่ายม่านพลังเพื่อกันคำสาปและรักษาสหายเหมือนผม

“ฉัน…ฉัน…เกิด…อะไร…ขึ้นเมื่อกี้…?” (อุลริก้า)

“ชู่ว มันไม่เป็นไร” (ยูจีน)

ผมพูดเร็วๆกับอุลริก้าซังผู้ไม่ได้ดูเหมือนได้สติกลับมาเต็มที่ และชักดาบบนเอวของผม

รามลงพื้นเหนือร่างไร้ชีวิตของสัตว์อสูรต่อหน้าต่อตาของผม

(ฉันควรอุ้มเธอแล้ววิ่งหนีไปไหม…? แต่มีอัศวินคนอื่นด้วย ฉันวิ่งหนีคนเดียวไม่ได้…) (ยูจีน)

ดวงตาไร้ชีวิตสีดำ และดวงตาสีแดงกลางหน้าผาก; ดวงตาเหล่านั้นมีคุณสมบัติเดียวกับสัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่ฮาเก็นติ

มันมองไปรอบๆพร้อมการเคลื่อนไหวน่ารักที่ตรงกันข้ามกับรูปลักษณ์น่าเกลียดน่ากลัวของมัน

นกแห่งความมืดมองมาทางนี้สักพัก และจากนั้นจับกริฟฟินด้วยกรงเล็กยาวของผมและบินขึ้นอย่างช้าๆอีกครั้ง

ไม่มีเสียง

แต่มีลมไม่แรงไม่เบาผสมกับพิษกายเมื่อมันกระพือแรง และขนนกดำเต้นไปทั่วรอบข้าง

รามบินสูงในท้องฟ้าและหายไปลึกเข้าไปในเทือกเขาอย่างช้าๆ

◇◇

“คนเหล่านี้ทั้งหมดคือคนที่ป่วยหนักเหรอ?!”

“ใช่ ไม่มีใครสักคนที่ชีวิตถูกรักษา!”

แต่ทีมเดินทางที่สามจากทั้งหมดจะไม่สามารถสู้ได้สักพัก

“เราต้องการผู้รักษาระดับสูง กัปตันศักดิ์สิทธิ์ส่งทีมแล้ว ใช่ไหม?”

“ใช่ ทีมจะมาถึงพรุ่งนี้!”

“ได้เลย เราจะเตรียมโจมตีรามและเสริมกำลังม่านพลัง!”

เรากลับไปที่ฐาน

มากกว่าครึ่งหนึ่งแม้แต่เดินยังไม่ได้ ดังนั้นผมเดินลงเทือกเขา อุ้มสองคน และใช้แรงกายค่อนข้างเยอะ

และเพิ่มจากนั่นเข้าไปอีก ผมวิ่งไปทั่วเพื่อร่ายเวทมนตร์รักษาบนคนที่เหนื่อย

“ฮ่าาา…”

ผมเหนื่อย

ทั้งแรงกายและมานาผมว่างเปล่า

(มาพักเถอะ…) (ยูจีน)

ผมเซไปสู่เต็นท์ที่เราตั้งที่แคมป์

ซูมิเระและซาร่าน่าจะอยู่ที่นั่น

“ยูจีน!”

“ยูจี้คุง!”

เมื่อผมเข้าเต็นท์ ซาร่าวิ่งมาสู่ผมและซูมิเระยังคงนอนอยู่ แต่สีหน้าเธอดีกว่าเมื่อวานเยอะ

“ฉันกลับมาแล้ว ซาร่า ซูมิเระ ฉันกลับมาเร็วกว่าที่ฉันคาด” (ยูจีน)

“ฉันได้ยินว่าเธอถูกโจมตีโดยราม! เธอเป็นอะไรไหม?!” (ซาร่า)

“เธอดูเหนื่อยมากๆ ยูจี้คุง!”

“เราไม่ได้ถูกโจมตี เราเพียงแค่เจอมันเมื่อมันล่าสัตว์อสูรที่เดินอยู่ใกล้ๆ เหตุผลที่ฉันเหนื่อยเพราะฉันอุ้มคนที่ล้มและใช้เวทมนตร์รักษา” (ยูจีน)

นั่นถูกแล้ว สัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้ทำรัายเรา มันเพียงแค่อยู่ใกล้ๆ

กระนั้น เราเกือบเสียอัศวินศักดิ์สิทธิ์ไปครึ่งหนึ่ง

“อนาคตดูแย่…” (ซาร่า)

“หรือมันเหมือนไม่ใช่ที่นี่ก็อยู่ในอันตรายเหรอ…?” (ซูมิเระ)

ผมบอกพวกเธออย่างร่าเริงที่สุดเท่าที่ทำได้ แต่พวกเธอสองคนดูไม่สบายใจ

“พูดถึงแล้ว ฉันเจอสาวที่ชื่ออุลริก้าซัง ฉันได้ยินมาว่าอุลริก้าเป็นคนรู้จักของเธอ ซาร่า” (ยูจีน)

“อุล!? เธอตามทีมสืบสวนไปด้วยเหรอ?!” (ซาร่า)

“ใช่ เรากลับมาที่แคมป์ด้วยกันเพราะเธออยู่กับฉัน ฉันคิดว่าเธอกำลังพักที่เต็นท์เธอตอนนี้” (ยูจีน)

“ฉันจะไปดูว่าเธอเป็นยังไงบ้างสักครู่นะ! หวังพึ่งเธอเรื่องซูมิเระนะ!” (ซาร่า)

ซาร่าไปด้วยก้าวเท้าอันรวดเร็ว

ซูมิเระและผมเหลืออยู่ในเต็นท์

ซูมิเระมองผมค้าง

“ไม่นอนไม่เป็นไรเหรอ?” (ยูจีน)

“อื้ม… เพราะทั้งหมดซาร่าจังอยู่กับฉัน แต่ฉันคุยกับซาร่าว่าฉันอาจสามารถเข้าร่วมทีมสืบสุนหน่วยที่ 2…”

“ด้วยที่มันเป็นวันนี้ แผนน่าจะถูกเปลี่ยน ฉันคิดว่าพวกเขาจะปรับแผน” (ยูจีน)

“พวกเขาจะไม่หยุดไว้ก่อนเหรอ…?” (ซูมิเระ)

“ไม่รู้หรอก ไม่มีใครตาย และการปราบสัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่แพร่ไปไกลในประเทศสหภาพศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นพวกเขาน่าจะยกเลิกแผนเร็วมากไม่ได้” (ยูจีน)

“แต่เราถูกชุบชีวิตเหมือนหอคอยยอดสูงสุดไม่ได้” (ซูมิเระ)

“มีผู้ใช้ชุบชีวิตเยอะในสหภาพศักดิ์สิทธิ์ คนเหล่านี้จะไม่ตายตราบใดที่ไม่มีอะไรใหญ่ๆเกิดขึ้น” (ยูจีน)

“เข้าใจแล้ว… มีนักบวชเยอะจริงๆ กังวลให้น้อยลงได้สิถ้าอย่างนั้น” (ซูมิเระ)

“เธอพูดอย่างนั้นก็ได้” (ยูจีน)

ถึงพูดนั่น ผมไม่อยากให้ซูมิเระจอรามเมื่อเธอไม่ได้อยู่ในสภาพสมบูรณ์แบบ

มันดูเหมือนซูมิเระอยากพูดบางอย่างกับผมระหว่างผมคิดเกี่ยวกับนี่

“เธอไม่เป็นอะไรกับคำสาปของสัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่เหรอ? ความเหนื่อยของเธอไม่ได้เป็นเพราะคำสาปเหรอ?” (ซูมิเระ)

มันดูเหมือนเธอกังวลเกี่ยวกับคำสาปแห่งความตายของราม ดูเหมือนเธอได้ยินมาจากซาร่า

ถึงพูดนั่น ผมเหนื่อยแค่เพราะผมอุ้มคนบนทางมาและใช้เวทมนตร์รักษาเท่านั้น คำสาปไม่ได้มีผลกับผมเลยสักนิด

“คำสาปและพิษของคุงปิดผนึกที่ 7 นั้นอันตรายมากกว่าเยอะ ดังนั้นไม่มีปัญหา” (ยูจีน)

ผมตอบ

“…เฮ้ คุกปิดผนึกที่ 7 เป็นที่ซึ่งเจ้าอสูรถูกผนึก ใช่ไหม? มันเป็นที่ซึ่งแย่กว่าที่แม้แต่ผู้จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ยังทนไม่ได้เหรอ?” (ซูมิเระ)

“…หืม ตอนนี้ที่เธอพูดถึง…”

ผมชินกับมันอย่างสมบูรณ์แล้ว แต่ตอนนี้ผมคิดเกี่ยวกับมัน มันค่อนข้างเป็นสภาพแวดล้อมที่อยู่ยาก

“มันเป็นที่วุ่นวายที่มีอุปกรณ์ต้องสาปที่อาจารย์ใหญ่อูเธอร์รวมมาจากหลายๆที่ และสิ่งมีชีวิตในตำนานปรัมปราที่ถูกอัญเชิญและผนึกไว้” (ยูจีน)

“มันช่วยไม่ได้ถ้ามันเป็นความผิดของอาจารย์ใหญ่…” (ซูมิเระ)

ซูมิเระถอนหายใจดั่งมั่นใจแล้ว

ดูเหมือนเธอถูกย้อมในสามัญสำนึกของโรงเรียนแล้ว เธอไม่ควรต้องรู้สึกกวนใจโดยทุกอย่างที่อาจารย์ใหญ่อูเธอร์ทำ

ผมคุยเล่นกับซูมิเระสักพักและซาร่ากลับมา… พร้อมกับอุลริก้าซัง

“ยินดีต้อนรับกลับมา ซาร่า แล้วก็ อุลริก้าซัง มันไม่เป็นอะไรที่เธอเดินแล้วเหรอ” (ยูจีน)

“ยินดีต้อนรับกลับมา~ ซาร่าจัง” (ซูมิเระ)

“ขอบคุณเมื่อก่อนหน้านะ ยูจีนคุง! แล้วก็ ยินดีที่ได้รู้จัก ซาชิโอกิ ซูมิเระซัง ฉันคือผู้จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์อุลริก้า” (อุลริก้า” (อุลริก้า)

“ขอโทษแต่ ยูจีน เธอมาด้วยกันกับฉันได้ไหม?” (ซาร่า)

จู่ๆซาร่าพูดนี่

“ได้เลยแต่นั่นกระทันหัน ปล่อยซูมิเระไว้คนเดียวมันค่อนข้าง…” (ยูจีน)

“นั่นทำไมฉันถึงให้อุลมา ฉันขอโทษ แต่ฉันอยากให้เธออยู่กับซูมิเระจัง ฉันต้องนำยูจีนไปที่ของกัปตันอัศวิน ฉันไม่อยากให้เธอไปคนเดียว” (ซาร่า)

“ได้ ไว้ให้ฉันได้เลย เป็นความยินดีนะ ซูมิเระซัง” (อุลริก้า)

“จ-จ้ะ เป็นความยินดีด้วยเช่นกัน!” (ซูมิเระ)

ผมกังวลเกี่ยวกับสภาพของซูมิเระ แต่อุลริก้าซังคือเพื่อเก่าของซาร่า ดังนั้นไม่ควรมีความกังวล

“ไปกันเถอะ ยูจีน” (ซาร่า)

“เข้าใจแล้ว” (ยูจีน)

น้ำเสียงของซาร่าค่อนข้างตึงเครียด

มันน่าจะเป็นเพราะการเดินทางครั้งนี้ดูไม่ดี

จักรวรรดิถอยทัพทันทีบ่อยหลังจากปัญหาที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้น

นั่นแค่อะไรที่มีเหตุผล

แต่คำสั่งของสตรีศักดิ์สิทธิ์นั้นเทียบเท่ากับคำพูดของเทพธิดาในสหภาพศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นพวกเขาถอนมันกลับไม่ได้

พวกเขาน่าจะเดินหน้าไปต่อจนกว่าพวกเขามี ‘ผลลัพธ์บางแบบ’

(ฉันแค่หวังว่ามันไม่เปลี่ยนเป็นปัญหา…) (ยูจีน)

ซาร่าและผมออกจากเต็นท์และไปุถึงเต็นท์ใหญ่กลางแคมป์

“ดีที่นายมา ยูจีนซานตาฟิลด์คุง ฉันซาบซึ้งที่นายช่วยสหายของเรา”

คนผู้พูดนี่คือกัปตันอัศวินของหน่วยที่ 3

“อย่ากังวลไปเลยครับ…”

ผมตอบแบบคลุมเครือและมองรอบๆเต็นท์นิดหน่อย

มีโต๊ะใหญ่และยาวและเก้าอี้เรียงรายกัน

ผมคิดว่าที่นี่ถูกใช้สำหรับประชุม แต่… ที่นั่งว่างเด่นชัด

“ฉันขอโทษที่พูดอย่างนี้หลังจากมาที่นี่เมื่อกี้ แต่…ฉันอยากได้ยินความเห็นของนาย นั่งที่นี่”

“ครับ” (ยูจีน)

“ขออภัย” (ซาร่า)

ซาร่าและผมนั่งที่ต่อจากกัน

“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ เกี่ยวกับการโจมตี… หรือ การกระทำของสัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่ รามแทบไม่เคยมีวันได้ออกมาจากพื้นที่ของมันนั่นคือภูเขาแห่งความตายมาเป็นทศวรรษ แต่จู่ๆมันออกมาเยอะ ฉันขอใช้ตาทิพกับเทพยากรณ์แห่งโชคชะตาซามะ และเห็นว่ามันยากที่จะคาดเดาการกระทำของภัยพิบัติมีชีวิตเหมือนสัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่ถ้าให้เริ่ม มันเหมือนคาดเดาสภาพอากาศ”

“อืม…ดิฉันพูดได้ไหมคะ?” (ซาร่า)

ซาร่ายกมือเธออย่างประหม่า

“อุมุ ฉันให้พูด ผู้จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์คนต่อไปโดโนะ”

“ไม่ใช่เรากระตุ้นสัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่ด้วยการกระทำของเราเหรอ?” (ซาร่า)

นั่นฟังดูเป็นไปได้

การเดินทางกับอัศวินศักดิ์สิทธิ์ 3 หน่วยนั้นโดดเด่น

สัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่สังเกตุจำนวนเหล่านี้ด้วย

“เราพูดมันว่าใช่ไม่ได้จริงๆ”

คนที่ปฏิเสธซาร่าคืออัศวินศักดิ์สิทธิ์อีกคน

“เรามาออกเดินทางด้วยขนาดนี้เพื่อสอดแนมและสืบสวนสัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่ทุกปี แต่มันแทบไม่มีเหตุการณ์ไหนที่รามจะทิ้งรัง”

“คุณสมบัติของนกแห่งความมืดคือมันไม่ตอบสนองตราบใดที่ไม่โจมตีมัน…”

“เข้าใจแล้ว ดิฉันเข้าใจแล้วตอนนี้” (ซาร่า)

ผมถามนี่และดวงตาทุกคนรวมกันที่ผม

หืม?

ผมพูดบางอย่างแปลกหรือ?

“เกี่ยวกับนั่น…คำสาปแห่งความตายจากสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่กลายเป็นแข็งแกร่งสุดขีด ถ้าเรามุ่งหน้าไปรังรามด้วยทีมใหญ่เหมือนก่อนหน้านี้และถูกพบเจอ เราถูกกวาดล้างได้ถ้าแย่ที่สุด การเจอกันก่อนหน้านั้นถือว่าโชคดีในแง่หนึ่งว่าเราใกล้กับฐาน เราสามารถถอยทัพได้ทันทีหลังจากทั้งหมด”

กัปตันพูดคำที่หนักและอัศวินถัดจากเขา (รองกัปตัน?) พูดต่อ

“ตอนนี้เรากำลังรวมเกราะศักดิ์สิทธิ์ที่มีการป้องกันคำสาปจากทั้งเมืองหลวงเพื่อสร้างขบวนแถวใหม่ แต่มันจะใช้เวลา เราคิดกลยุธ์ไม่ได้โดยไม่ตรวจดูสภาพปัจจุบันของอสูรผู้ยิ่งใหญ่ และดังนั้นเอง เรามีแผนสร้างหน่วยสอดแนมพิเศษด้วยคนที่น้อยที่สุดเพื่อที่เราจะไม่ถูกเห็นโดยราม”

“เข้าใจแล้ว” (ยูจีน)

นั่นมีเหตุผล

คนหนึ่งคิดแผนไม่ได้โดยไม่มีข้อมูล

“แต่…มีปัญหาใหญ่”

รอยขมวดระหว่างคิ้วของเขากลายเป็นลึกขึ้น

“แทบไม่มีคนที่ทนโดนคำสาปของรามได้เป็นเวลานาน”

“โดยไม่ได้กดดันตัวเอง คนส่วนใหญ่ที่เห็นรามในทีมสำรวจก่อนหน้าฟื้นแล้ว คนกลุ่มเดียวเท่านั้นที่ตอนนี้เคลื่อนไหวไม่ได้เกือบทั้งหมดเป็นคนที่เหลือในฐาน”

“…”

เขาใจแล้วว่าการคุยนี้จะไปไหน

“…ยูจีน” (ซาร่า)

ผมไม่สงสัยหลังจากเห็นสีหน้าซาร่าเติมเต็มด้วยความไม่สบายทั้งตัวและใจ

“ยูจีนคุง นายคิดว่านายเคลื่อนไหวข้างในคำสาปของรามได้มากเท่าไหร่เมื่อกี้? ได้โปรดบอกฉันตรงๆ… ถึงระดับที่นายไม่ได้กดดันตัวเอง”

“ยูจีน” (ซาร่า)

ซาร่าบอกผมด้วยดวงตาว่าอย่าตอบตรงๆโง่ๆ

(หืมม…) (ยูจีน)

ถ้าผมพิจารณาคำสาปแห่งความตายของนกแห่งความมืดว่าอยู่ระดับเดียวกับคุกปิดผนึกที่ 7 ผมน่าจะสามารถอยู่ที่นั่นได้ 3 วัน

เพราะทั้งหมดผมอยู่ด้วยกันกับเอรินานขนาดที่มีเวลาที่ผมทำเธอโกรธ

แต่ผมไม่อยากใช้ 3 วันเพื่อสืบสวนนกแห่งความมืด

มาออมๆไว้หน่อยที่นี่เถอะ

ผมคิดว่าจะตอบอย่างไรเล็กน้อย

“มาดูกัน… ผมจะไม่เป็นอะไรประมาณครึ่งวัน” (ยูจีน)

ผมออมค่อนข้างเยอะ

“ถ้าอย่างนี้ล่ะ ยูจีนคุง? คนที่ป้องกับคำสาปได้เยอะที่สุดพูดว่าพวกเขาอยู่ได้นาน 1 ชั่วโมง ถ้านาย……………หืม?”

“………เอ๋?” (ยูจีน)

กัปตันอัศวินและผมมองหน้ากัน

“นายเพิ่งพูดว่าครึ่งวัน?”

“…ครับ” (ยูจีน)

“…เจ้าบ้า” (ซาร่า)

ผมได้ยินซาร่าพึมพำ

“ยูจีนโดโนะ!! ฉันรู้ว่านี่ไม่ใช่บางอย่างที่ฉันควรถามนักเรียนจากกโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน แต่นายได้โปรดสืบสวนสภาพของรามได้ไหม?!! ไม่มีความจำเป็นที่นายต้องสู้! มันไม่เป็นไรแล้วแค่ทำนี่จนกว่ากำลังเสริมจากเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์มาถึง ได้โปรด!!”

เขาลดหัวลงเยอะๆ

สมาชิกของอัศวินศักดิ์สิทธิ์คนอื่นทำเหมือนกัน

(นี่ไม่ใช่บรรยากาศที่ฉันปฏิเสธได้…) (ยูจีน)

คำสั่งของสตรีศักดิ์สิทธิ์นั้นแน่นอนที่สุดสำหรับคณะอัศวินศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาน่าจะต้องทำให้ได้ไม่สำคัญว่าอะไร

และตอนนี้ผมเป็นคนช่วยจากแผนกผู้กล้าในตำนานของโรงเรียนเวทมนตร์

“รับทราบ ผมตกลง” (ยูจีน)

และดังนั้น สุดท้ายผมเข้าร่วมหน่วยสอดแนมนกแห่งความมืดราม

■ตอบความคิดเห็น:

>ผมคิดว่าตัวละครใหม่ปรากฏตัว แต่เธอเกษียณอย่างเร็วไม่นานหลังจากนั้น!

เธอยังมีชีวิต!!

>นี่คือภรรยาพื้นที่ของยูจีนซังในการปราบหรือ?!

-เธอไม่ใช่!