นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร - ตอนที่ 107 ยูจีนหาเพื่อนร่วมชั้น

107 ยูจีนหาเพื่อนร่วมชั้น
“ลิลี่…แค่เธออยู่ที่ไหน?” (แจ็กเกอลีน)

กัปตันแจ็กเกอลีนพึมพำในความกังวล

ทางเข้าถนนภูเขาสู่ชิชาปังมะ นั่นเป็นจุดนัดเจอกัน แต่เพื่อนร่วมชั้นของผม ลิลี่ ไวท์วินด์ไม่อยู่ที่ไหนเลย

“เธอกลับไปที่ฐานก่อนเหรอ?” (ยูจีน)

“ไม่ มันไม่ได้นานขนาดนั้นตั้งแต่เราแยกกัน ฉันพบว่ามันยากที่จะเชื่อว่าลิลี่ไม่ทำตามสัญญาของเรา เราควรคิดว่ามีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น” (แจ็กเกอลีน)

ผมไม่รู้มากเกี่ยวกับลิลี่

เพราะทั้งหมดผมเพิ่งเข้าแผนกผู้กล้าในตำนานไม่นาน แต่กัปตันแจ็กเกอลีนน่าจะพูดถูกเพราะเธอก็เป็นผู้จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธ์เก่า

“มาหาเธอเถอะถ้าอย่างนั้น เราแยกกันหาดีมั้ย?” (ยูจีน)

“ไม่ นั่นไม่มีความจำเป็น เพราะทั้งหมดฉันใช้ [มองภาพอดีต] ได้” (แจ็กเกอลีน)

กัปตันแจ็กเกอลีนพูดนี่และเริ่มพึมพำการร่ายซับซ้อนระหว่างวาดวงกลมเวทมนตร์บนพื้น

(นั่นน่าประทับใจ มองภาพอดีดคือเวทมนตร์โชคชะตาขั้นสูงที่เกือบไม่มีใครในนักเวทย์ของโรงเรียนเวทมนตร์ใช้ได้เลย อัศวินศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้แค่เชี่ยวชาญในวิชาดาบ แต่ก็เชี่ยวชาญเวทมนตร์ด้วยเหรอ…?) (ยูจีน)

เธอต้องสังเกตความคิดเหล่านี้ของผม

“ฟุฟุ… ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันใช้มองภาพอดีตได้เพราะอีกฝ่ายเป็นอดีตผู้จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น ผู้จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ผูกกันโดยสัญญาเลือด มันไม่เหมือนว่าฉันใช้กับใครก็ได้” (แจ็กเกอลีน)

“เข้าใจแล้ว” (ยูจีน)

ผมไม่รู้นั่น

สัญญาเลือดคือสัญญาที่หนักที่สุดอยู่ต่ำกว่าสัญญาชีวิตเพียงเท่านั้น…

“เข้าใจแล้ว… มุ มันดูเหมือนเธอเถียงกับบางคน… เธอย้ายไปตรงนั้น” (แจ็กเกอลีน)

กัปตันแจ็กเกอลีนพูดนี่และเข้าลึกเข้าไปในป่าจากถนน

ผมตามหลังเธอระหว่างระวังรอบข้าง

เราเดินหน้าสักพัก…และได้ยินบางอย่างเหมือนการระเบิดจากไกลๆ

“ฉันได้ยินบางอย่าง” (ยูจีน)

“รีบเถอะ” (แจ็กเกอลีน)

กัปตันและผมมุ่งหน้าไปที่เสียงด้วยฝีเท้าที่เร่งรีบ

นั่นเมื่อ…

“เวทมนตร์น้ำ: [กระสุนน้ำ]!!”

“เวทมนตร์ไม้: [กระสุนลม]!!”

มี 2 เงาดำ พวกเขากำลังยิงเวทมนตร์โจมตีใส่กัน

พูดนั่นแล้ว เวทมนตร์ทั้งสองใช้เพื่อให้ศัตรูอยู่ระยะไกลที่ไม่มีพลังการสังหารมาก

หนึ่งในพวกเขามีผ้าคลุมเขียวเข้มที่กลืนไปกับป่าได้

อีกคนหนึ่งมีเกราะที่มีเครื่องหมายคาลเดีย พูดอีกอย่าง เพื่อนร่วมชั้นของผมลิลี่ ไวท์วินด์

“ลิลี่ เกิดอะไรขึ้น” (แจ็กเกอลีน)

“กัปตัน!” (ลิลี่)

กัปตันวิ่งไปหาลิลี่

ผมกลับไปรวมกลุ่มกับเธอระหว่างเฝ้าสังเกตุรอบข้าง โชคดีที่มันดูเหมือนเสียงของเวทมนตร์จะไม่ดึงมอนสเตอร์มา แต่…ผมชำเเลืองไปข้างหลัง และมีภูเขาสีเทาแห่งความตายยืนตระหง่าน

ผมกังวลว่านกแห่งความมืดจะมาที่นี่

“จึ! แกมีพวก หือ”

ผมคิดว่าคนผ้าคลุมเขียวเป็นผู้หญิงเพราะเสียงเขาสูง แต่มันดูเหมือนเขาเป็นผู้ชาย

เขาใส่ผ้าคลุมหัวลึกเพื่อปิดหน้าของเขา แต่ผมเห็นดวงตาแดงส่องสว่างลึกเข้าไปข้างใน

“อสูร…?” (ยูจีน)

ไม่มีเผ่าที่มีดวงตาสีแดงในทวีปทิศใต้

“ไม่ใช่ ฉันเป็นมนุษย์!”

อีกฝ่ายปฏิเสธคำพูดผมอย่างแรงกล้า

ผมเห็นเขี้ยวยาวจากปากเขาได้เมื่อเขาตะโกนนี่ ต่างจากคนเหล่านั้นผู้เป็นมนุษย์

แต่การเรียกตัวเองมนุษย์หมายถึง…

“กึ่งอสูร…? เผ่าผสมระหว่างอสูรและมนุษย์…” (ยูจีน)

“แล้วทำไมล่ะ?! นายจะฆ่าฉันเพราะฉันมีเลือดของอสูรเหรอ?! กึ่งอสูรไม่มีแม้แต่สิทธิ์ที่จะมีชีวิตอยู่เหรอ?!”

กัปตันแจ็กเกอลีนและผมมองกันระหว่างเขาพูดนี่

“เป็นอย่างนั้นในสหภาพศักดิ์สิทธิ์เหรอ?” (ยูจีน)

“ม-ไม่! ยูจีนคุง ไม่มี่การเลือกปฏิบัติของเผ่าในสหภาพศักดิ์สิทธิ์ มันอยู่ใต้สิทธิ์เท่าเทียมของอิลเลียซามะ!” (แจ็กเกอลีน)

“อืม” (ยูจีน)

ผมเคยได้ยินเกี่ยวกับนั่นจากซาร่า

พูดถึงแล้ว มันเหมือนกันในจักรวรรดิ มันเป็นเกี่ยวกับทักษะคนหนึ่งมากกว่า ดังนั้นประเทศไม่ได้ถือเผ่าพันธุ์มากขนาดนั้น

มีเอลฟ์และกึ่งอสูรเยอะในหน่วยนักเวทย์ และกัปตันของอัศวินสีทองเป็นนักดาบดวอรฟ์

ถ้าผมจำไม่ผิด สัญลักษณ์ของการค้นคว้าวิจัยเวทมนตร์ในจักรวรรดิคือกึ่งอสูร

“ลิลี่ อธิบาย” (แจ็กเกอลีน)

“ค-ค่ะ… ฉันกำลังรอเธอทั้งสองและหนุ่มกึ่งอสูรคนนี้ปรากฏตัว ฉันคิดว่าเขาน่าสงสัย ดังนั้นฉันพยายามจะตั้งคำถามเขา แต่เขาหนี และดังนั้นเอง ฉันตามหลังเขามา” (ลิลี่)

“หืม~…”

กัปตันทำหน้าตามีปัญหา

“ไม่ใช่ตั้งคำถามเขากระทันหันไปเหรอ?” (ยูจีน)

ผมพูดนี่และ…

“แต่เขานั้นเต็มไปด้วยความน่าสงสัย! ในที่อันตรายแบบนี้! มากกว่านั้น กึ่งอสูร!” (ลิลี่)

ดูเหมือนอคติของลิลี่ซังแรงนิดหน่อย

“แล้วทำไมสุดท้ายมันปะทะเวทมนตร์กัน?” (แจ็กเกอลีน)

กัปตันถาม

““คนนี้ยิงก่อน!!””

ลิลี่และหนุ่มน้อยชี้กัน

นี่คือ… นี่จะไม่มีวันจบ

“กัปตันแจ็กเกอลีน ไม่ใช่เธอดูได้ด้วยมองภาพอดีตเหรอ?”

“นั่นใช้มานาเยอะ… แล้วก็ มันดูเหมือนมีปัญหาที่ลิลี่ถาม… นายบอกชื่อให้เราได้มั้ย? ฉันเป็นกัปตันของหน่วยอัศวินศักดิ์สิทธิ์ที่สอง แจ็กเกอลีน” (แจ็กเกอลีน)

ผมดีใจที่แจ็กเกอลีนมีสามัญสำนึก

“โฮ่ กัปตันคณะอัศวินศักดิ์สิทธิ์…”

หน้าของหนุ่มน้อยเกร็งกับคำพูดเหล่านั้น

“ฉัน…มิกูเอลจากเกาะเกรตาแห่งสหพันธรัฐบลูวอเตอร์”

“เกาะเกรตา… รู้เกี่ยวกับมันมั้ย ลิลี่ ยูจีนคุง?” (แจ็กเกอลีน)

“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเกี่ยวกับมัน” (ยูจีน)

สหพันธรัฐบลูวอเตอร์มีมากกว่าร้อยประเทศเกาะ

มันต้องเป็นหนึ่งในพวกนั้น

“มันเป็นเกาะจนๆที่ไม่มีอะไรมาก ส่วนใหญ่กึ่งอสูรใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น” (มิกูเอล)

“เข้าใจแล้ว คำถามต่อไป เทือกเขาทาร์ซิสเป็นดินแดนที่ถูกดูแลโดยสหภาพศักดิ์สิทธิ์ นายมีใบอนุญาตเข้ามามั้ย?” (แจ็กเกอลีน)

“มี… แน่นอน”

หนุ่มน้อยหยิบกระดาษจากกระเป๋าออกมาและเอาให้เราดู

“ฟุมุ ดูถูกต้อง แต่มันจะค่อนข้างน่าประทับใจถ้านี่ปลอมและมันหลอกประเมินของฉันได้” (แจ็กเกอลีน)

กัปตันมีทักษะที่ระยะกว้าง

“ถ้าอย่างนั้น คำถามสุดท้าย นายมาทำอะไรในที่แบบนี้? มีรังของสัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่ใกล้ๆ ดังนั้นมันค่อนข้างอันตราย ไม่มีทางที่นายมาที่นี่โดยไม่มีเหตุผล ถูกมั้ย?” (แจ็กเกอลีน)

“…”

มิกูเอลเงียบ

“เขาน่าสงสัยมากๆ! เราควรนำเขากลับไปฐานแล้วสืบสวนเข้าอย่างเข้มงวด!” (ลิลี่)

“ใจเย็น ลิลี่” (แจ็กเกอลีน)

ผมฟังการสนทนาของกัปตันและเพื่อนร่วมชั้นของผมขณะผมเฝ้าสังเกตหนุ่มน้อย

เขาซ่อนร่างกายของเขาด้วยผ้าคลุมสีเขียวเข้ม แต่ผมเห็นอะไรที่ดูเหมือนรอยสักได้จากผิงที่เห็นได้

รอยสักมีสูตรเวทมนตร์สลักไว้ข้างในมัน

สูตรนั้นคือ…

“นายคือนักอัญเชิญ หือ” (ยูจีน)

“อะ?! นายรู้ได้…?!” (มิกูเอล)

ดวงตาของมิกูเอลเปิดกว้าง

ดูเหมือนผมพูดถูก

พูดถึงแล้ว เวทมนตร์อัญเชิญคือเวทมนตร์ที่ทำให้คนหนึ่งเรียกมอนสเตอร์และสัตว์ในตำนานได้เพื่อทำสัญญากับพวกมัน ดังนั้นคนหนึ่งเรียกพวกมันได้ตามสบาย

ก้าวสู่สัญญานั้นซับซ้อน แล้วก็มีความจำเป็นที่ต้องมีวงกลลมเวทมนตร์ซับซ้อนเพื่อเรียกพวกมัน ดังนั้นมันเป็นเวทมนตร์ที่ไม่ค่อยเป็นที่นิยม

แต่คนหนึ่งแข็งแกร่งได้ในทีเดียวถ้าคนนั้นทำสัญญากับมอนสเตอร์แข็งแกร่ง

พูดถึงแล้ว ประธานของชมรมสัตว์ใช้เวทมนตร์อัญเชิญได้ด้วยเหมือนกันไหม?

แต่คนนั้นเองก็สัตว์ประหลาดอยู่แล้ว

“ฉันประทับใจที่นายบอกได้ ยูจีนคุง” (แจ็กเกอลีน)

“นายบอกได้ยังไง?! นายก็น่าสงสัยด้วย” (ลิลี่)

“อย่าแค่ไปสงสัยทุกสิ่งอย่าง อาจารย์ใหญ่อูเธอร์เคยพูดไว้ครั้งหนึ่งว่า ฉันอยากลองอัญเชิญบางอย่างจากโลกคู่ขนาน!’ และทำให้ฉันช่วยวาดวงกลมเวทมนตร์ มันคือสูตรอัญเชิญที่อยู่บนรอยสักบนร่างกายเขา”

เขาอัญเชิญสิ่งมีชีวิตโลกคู่ขนานประหลาดที่เรียกว่าชอกกอต และการรับมือกับหลังเหตุการณ์นั้นมีปัญหาอย่างมาก

มอนสเตอร์ตัวนั้นตอนนี้อยู่ในคุกปิดผนึกที่ 7

“คุ!”

มิกูเอลรีบซ่อนผิวของเขา

แค่มันสายเกินไปแล้ว

“แต่ทำไมนักอัญเชิญจากสหพันธรัฐบลูวอเตอร์มาไกลถึงที่นี่ที่ทางเข้าเทือกเขาทาร์ซิส…? เป็นไปได้มั้ยว่า…” (แจ็กเกอลีน)

ผมก็สังเกตอะไรที่กัปตันพยายามพูดที่นี่

“เพื่อทำสัญญากับราม?” (แจ็กเกอลีน)

“…”

ความเงียบดูเหมือนจะเป็นใช่

“นั่นเป็นไปไม่ได้ นายจะตาย” (ลิลี่)

ผมเห็นด้วยกับอะไรที่ลิลี่พูด

นั่นไม่ใช่บางอย่างที่คนหนึ่งทำสัญญาด้วยได้

นั่นเมื่อผมนึกได้

“แต่…ถ้ามันกับลูก” (ยูจีน)

“ถ้าอย่างนั้นมันเป็นอย่างนั้น…” (แจ็กเกอลีน)

กัปตันและผมพยักหน้าเบาๆ

ลิลี่ตกใจ

ไข่ฟองใหญ่ของนกแห่งความมืดกำลังอบอุ่นขึ้น มันเป็นไปได้ที่จะทำสัญญากับลูกนกที่เพิ่งฟัก

“นายรู้ว่านกแห่งความมืดพยายามฟักไข่ ไม่ใช่เหรอ? นายยอมรับคำขอเพื่อทำสัญญากับลูกนก? ไม่มีใครในประวัติศาสตร์ผู้สามารถทำสัญญากับสัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่ มันจะน่าประทับใจถ้านายทำสำเร็จ แต่…อืม ฉันแน่ใจว่านายจะตาย” (ยูจีน)

“ไม่รู้จนกว่าจะได้ลอง!” (มิกูเอล)

“แต่ฉันไม่คิดว่านายเข้าใกล้นกแห่งความมืดได้พร้อมคำสาปแห่งความตาย” (ยูจีน)

มิกูเอลทำรอยยิ้มกล้าเมื่อผมพูดนี่

“ฮ่า! ฉันมีการปกป้องจากเจ้าอสูรเอริเนียส! คำสาปแห่งความตายไม่มีปัญหาเลยสักนิด!” (มิกูเอล)

“…ฮ๋า?” (ยูจีน)

ผมสับสนโดยการพูดถึงเจ้าอสูรกระทันหัน

“อ้าา ฉันนึกออกแล้วตอนนี้!! กัปตันเกาะเกรต้าคคือประเทศที่บูชาเจ้าอสูร! ฉันเรียนนั่นมาจากข้อสอบภูมิศาสตร์ศาสตร์ในโรงเรียน!” (ลิลี่)

มีคำถามแบบนั้นหรือ?

ชั้นเรียนที่ผมไม่ได้เลือก

มันเป็นเวลานั้น…

…อากาศเปลี่ยน

“““…”””

มันไม่ใช่แค่มิกูเอลเท่านั้น แม้แต่ผมและลิลี่กลายเป็นเงียบ

“ไม่ดี พอมาคิดว่านายบูชาอีดอกเจ้าอสูรของทั้งหมด ฟังนี่นะ อสูรตกสวรรค์เอริเนียส คืออีเลวเสื่อมทรามที่ถ่มน้ำลายรดเทพธิดาซามะและตกจากท้องฟ้า นายบูชาบางอย่างแบบนั้นเหรอ? ดูเหมือนนายต้องดัดนิสัยเสียแล้ว~☆” (แจ็กเกอลีน)

ท่าทางกายที่สงบก่อนหน้าหายไป และกัปตันแจ็กเกอลีนตอนนี้ปล่อยบรรยากาศน่ากลัว

{เฮ้ ลิลี่ ไวท์วินด์} (ยูจีน)

{อะไร ยูจีน ซานตาฟิลด์} (ลิลี่)

{กัปตันแจ็กเกอลีนเป็นอย่างนั้นเมื่อเธอพูดถึงชื่อของเจ้าอสูรเหรอ?} (ยูจีน)

{บรรพบุรุษของกัปตันถูกทำให้อับอายโดยอีริเนียสนานมาแล้วในอดีต… ฉันไม่รู้รายละเอียด แต่การพูดชื่อเจ้าอสูรหน้ากัปตันเป็นเรื่องต้องห้าม} (ลิลี่)

{เข้าใจแล้ว….} (ยูจีน)

ถ้าเธอรู้ว่าผมทำสัญญากับเอริ…แค่คิดเกี่ยวกับมันก็น่ากลัวแล้ว

พูดนั่น อะไรที่เอริทำ

มาถามเธอเมื่อผมกลับเถอะ

“ฮฮฮฮิ๊…! อัญเชิญไวเวิร์น!!” (มิกูเอล)

มิกูเอลต้องถูกกลืนโดยแรงกดดันของกัปตันแจ็กเกอลีน เขาอัญเชิญไวเวิร์น

มันใช้งานเร็ว

เขาต้องค่อนข้างมีทักษะ

“ฟุฟุฟุฟุ… ฉันจะไม่ปล่อยให้นายหนี ฉันจะดัดนิสัยนายแน่ๆ… แน่นอนว่า…ฉันจะฆ่าผู้บูชาเจ้าอสูร…” (แจ็กเกอลีน)

กัปตันแจ็กเกอลีนเสียความใจเย็น

ทันใดนั้นผมมีความรู้สึกแย่

ตอนนี้เราอยู่ 4 คนด้วยกันพร้อมไวเวิร์นที่ถูกอัญเชิญ…และจากนั้นมีภูเขาแห่งความตายอยู่หลังเรา

สัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่อยากได้มานาเพื่อให้อาหารไข่

—ท้องฟ้ามืดลง

มันไม่ใช่เพราะค่ำแล้ว

มันไม่ใช่เมฆด้วย

ไม่มีเสียง แต่มีลมพัด

(…นี่แย่ที่สุดเลย) (ยูจีน)

ขนนกหลายเส้นหล่นจากท้องฟ้าและขนนกเหล่านั้นมีคำสาปแห่งความตาย

ต้นไม้รอบๆเริ่มเหี่ยวเฉาตามๆกัน

ชีวิตของพวกมันถูกดูดออกไปจากพวกมัน

“อา…… อา……”

มิกูเอลยืนอยู่กับที่

ผมไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะเขาใช้ม่านพลังหรือการป้องกันคำสาป แต่เขาไม่ล้ม

แต่เขาสั่นในความกลัวอย่างสมบูรณ์

ผมประทับใจที่เขาอยากทำสัญญาแบบนั้น

ไวเวิร์นล้มจากคำสาปแล้ว

มันอาจตายแล้ว

(ถ้ามันแค่เอามอนสเตอร์กลับไปเหมือนตอนกริฟฟิน…) (ยูจีน)

ผมหวังนั่น

แต่นั่นไม่เกิดขึ้น

มันทำอย่างช้าๆ…

กางปีกทั้ง 8 ปกคลุมท้องฟ้า

ดวงตาน่าเกลียดน่ากลัวทั้ง 3 กำลังมองลงมาหาเรา

ดวงตาที่มองเหยื่อ

สัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่มองเราในฐานะอาหาร

■ตอบความคิดเห็น

>สหภาพศักดิ์สิทธิ์สมควรเป็นประเทศศาสนา แต่ความไม่เป็นมิตรที่ถูกส่งไปเจ้าอสูรผู้ยิ่งใหญ่ที่ควรเป็นศัตรูทางศาสนาของพวกเขาถูกส่งไปหาจักรวรรดิแทน ทำให้มันรู้สึกเหมือนบิดเบี้ยว

-มันขึ้นอยู่กับคนครับ

มีผู้คนเกลียดจักรวรรดิมากกว่าเจ้าอสูรแล้วก็มีตรงกันข้ามด้วย

■ความคิดเห็นจากผู้แต่ง:

เอริจากตอนที่ 1 ของมังงะ

ลามกสุดๆ ดี!