นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร - ตอนที่ 109 สัญญาของยูจีนถูกรู้

“นายทำสัญญากับเจ้าปีศาจเอริเนียสซามะใช่มั้ย?!!” (มิเกล)

ผู้ศรัทธาเจ้าปีศาจเจอว่าผมทำสัญญากับเจ้าปีศาจ

ไม่ดีแล้ว

“ได้โปรดบอกชื่อที่ทรงเกียรติให้ทีได้มั้ยครับ?!” (มิเกล)

“เออ่อ…” (ยูจีน)

บอกชื่อเขาไปจะเป็นอะไรไหมนี่?

ชือยูจีนไม่ได้ถูกรู้จักกันนอกโรงเรียน แต่มันต่างกันถ้าเป็นชื่อซานตาฟิลด์

มีไม่กี่คนที่ไม่รู้จักชื่อมือขวาของพระจักรพรรดิ ดาบจักรวรรดิ จูเป่ย ซานตาฟิลด์

มันเป็นชื่อสกุลที่หายาก ดังนั้นเขาน่าจะค้นพบตัวตนผมทันที…

มันจะสร้างปัญหาให้กับป๊า

“กัปตันอัศวินศักดิ์สิทธิ์เรียกนายว่ายูจีน ลูกชายของดาบจักรวรรดิชื่อเหมือนกัน ถ้าอย่างนั้น นายคือ…” (มิเกล)

(ซวยแล้ว…) (ยูจีน)

เขาจะรู้อยู่แล้ว

(เฮ้ยูจีน ไม่คิดว่าไม่มีทางเลือกนอกจากนั่นตอนนี้เหรอ?) (เอริ)

(ฮ่าาา… ผมไม่ค่อยอยากทำมันน่ะสิ) (ยูจีน)

แต่ไม่มีทางเลือกอื่น

“นายชื่อมิเกลถูกมั้ย? มันจริงที่ชื่อฉันคือยูจีน” (ยูจีน)

“ยูจีนซามะ ได้โปรดนำทางเรา—” (มิเกล)

“มิเกลคุง” (ยูจีน)

ผมจับมือเขา

มือเขาเล็กเหมือนเด็กผู้หญิง

“ค-ครับ มีอะไรยูจีนซามะ?!” (มิเกล)

หนุ่มมองผมตาใสเหมือนลูกสุนัข

(ฉันรู้สึกไม่ดีเลย…) (ยูจีน)

(ใจอ่อนทำอะไรล่ะ? สัญญาที่ทำกับฉัน, ชื่อของเธอ, และทั้งตัวตนถูกค้นพบแล้วรู้มั้ย?) (เอริ)

ใช่แล้ว

ผมปล่อยไปไม่ได้

“มีบางอย่างที่ฉันอยากให้นายสัญญาในชื่อเจ้าปีศาจเอริ” (ยูจีน)

“ครับ แน่นอน! ผมจะเคารพทุกคำสั่งยูจีนซามะ!” (มิเกล)

“……”

พอมาคิดว่าเขาพูดแบบนั้นก่อนผมบอกเงื่อนไขด้วยซ้ำ

เขาเป็นนักเวทย์จริงๆหรือ…?

นี่สะดวก ดังนั้นผมจะทำต่อไปแบบนี้แหละ

“ใช้งานสัญญาคำสาปคำพูด: มิเกลจะพูดอะไรสักอย่างไม่สะดวกกับยูจีน ซานตาฟิลด์สู่บุคคลที่ 3 ไม่ได้” (ยูจีน)

“โฮ้ว!” (มิเกล)

ทั้งตัวหนุ่มสั่น

มันเป็นเวทมนตร์คำสาปเบาๆเมื่อเทียบกับที่ผมใช้กับเพื่อไอริคามิลล่า

ผมรู้สึกไม่ดี แต่มันจะมีปัญหาถ้าเขาไปพูดกับคนนู้นคนนี้ว่าผมมีสัญญากับเจ้าปีศาจ

“ฮ่าาา… ฮ่าาา… ฮ่าาา…”

เด็กหนุ่มหายใจแรง

ผมคิดว่าตัวเขาตัวเฉื่อยๆเพราะผลลัพธ์ของคำสาป แต่…

“ย-ยูจีนซัง!” (มิเกล)

เสียงมิเกลยังฟังดูว่าตื่นเต้น

“ใช่ฉันรู้สึกไม่ดีที่ทำ แต่ฉันให้นายไปพูดไม่ได้ว่าฉันมีสัญญากับเจ้าปีศาจ…” (ยูจีน)

“นี่เยี่ยมที่สุดไปเลย! พอมาคิดว่าคุณจะใช้คำสาปของเอริเนียสกับผม! ผมจะรักษามันไปตลอดชีวิต!” (มิเกล)

“……เอ๋?” (ยูจีน)

“ผมอยากอวดทุกคนในหมู่บ้าน! แต่ผมพูดไม่ได้! ผมจะเก็บมันไว้ในใจ! อาา วันมหัศจรรย์อะไรเช่นนี้! ขอขอบคุณเอริเนียสซามะ!” (มิเกล)

(เขาขนาดขอบคุณผมที่สาปเขา…) (ยูจีน)

(อุว้าา คนคลั่งน่ากลัวอ้ะ~) (เอริ)

แม้แต่เอริยังไม่ค่อยชอบ

นั่นเป็นผู้ศรัทธาเธอนะรู้ไหม?

ทันใดนั้น…

“เฮ้ยยยูจีนคุง เป็นอะไรมั้ย?!”

บางคนเรียกผมจากไกลๆ

กัปตันแจ็กเกอลีนและลีลี่ที่ยังสลบ

{มิเกลคุง วิ่ง} (ยูจีน)

ผมกระซิบใส่หนุ่ม

{เอ๋ ไม่เป็นไรเหรอ…?} (มิเกล)

{เรียวแรงฉันหมดแล้ว ดังนั้นฉันจะแพ้ถ้านายสู้} (ยูจีน)

{แต่… ผมจะทำตามคำสั่งคุณยูจีนซัง…} (มิเกล)

{มันไม่ดีหรอกถ้าผู้ศรัทธาเจ้าปีศาจถูกสหภาพศักดิ์สิทธิ์รู้เข้า} (ยูจีน)

{…รับทราบ ผมจะคืนหนี้สักวันนึง} (มิเกล)

มิเกลถอยห่างจากผมแล้วตะโกน ‘อัญเชิญกริฟฟิน!’ และกริฟฟินมา

เป็นไปได้มั้ยว่ากริฟฟินตัวนู้นก็ของเด็กหนุ่มคนนี้ด้วย?

“เดี๋ยว!!” (แจ็กเกอลีน)

กัปตันแจ็กเกอลีนตะโกน แต่มันดูเหมือนเธอไม่มีเรี่ยวแรงไล่

*…พรึ่บ! …พรึ่บ! …พรึ่บ!*

มิเกลบินไปหลังกริฟฟินและเล็กลงเรื่อยๆสู่เส้นขอบฟ้า

◇◇

“…นายปล่อยเขาไปเหรอ?” (แจ็กเกอลีน)

กัปตันแจ็กเกอลีนพูดเบาๆ

เพื่อนร่วมชั้นของผมที่พิงไหล่เธอนั้นไม่ขยับแขนขา แต่เธอหายใจปรกติ

“อะไรจะเกิดขึ้น…ถ้าผู้ศรัทธาเจ้าปีศาจถูกจับ?” (ยูจีน)

ผมลองถามเพราะสงสัย

“อืม เขาน่าจะถูกขังใน ‘ห้องเจรจา’ 100 วันและนักบวชหลายคนจะพูดเรื่องศาสนาให้เขาเชื่อ ฟุ่ฟุ่ฟุ่ ไม่มีใครที่ไม่ตื่นกับ ‘ความจริง’ หลังจากเข้าห้องเจรจา” (แจ็กเกอลีน)

“……ข-เข้าใจแล้ว” (ยูจีน)

ผมตะลึง

คาลเดียน่ากลัว

ผมดีใจที่เด็กหนุ่มหนีไป

“ยูจีนคุง การเจรจาแค่คุยกันอย่างสันตินะ จะให้นายรู้ไว้! ไม่มีออกแรงกันสักนิด! ได้โปรดอย่างกังวล” (แจ็กเกอลีน)

กัปตันแจ็กเกอลีนรีบพูดเสริมหลังเห็นผมทำสีหน้า

สายไปแล้วแหละฉันว่า

“ไม่ว่ายังไง กลับไปรายงานกันเถอะ ฉันจะอุ้มลีลี่เอง” (ยูจีน)

“อาา ขอบคุณ มันไม่ได้ดูเหมือนชีวิตเธอเป็นอันตราย แต่มันดูเหมือนเธอน่าจะเดินเองไม่ได้” (แจ็กเกอลีน)

ผมรับลีลี่มาจากกัปตันและอุ้มตัวเล็กๆขึ้นหลังผม

เธอเบาแม้ว่าใส่เกราะ

“อออุ่…”

ผมได้ยินเสียงเจ็บปวดของลีลี่บางครั้งบางคราวและจากนั้น

(ฉันอยากให้เธอพักผ่อนเร็วๆ) (ยูจีน)

กัปตันและผมลากตัวหนักๆและไปที่ฐาน

—ครึ่งวันหลังจากนั้น

มันมืดสนิทเมื่อเวลาที่ผมกลับมาแคมป์แล้ว

กองไฟจำนวนหนึ่งกำลังไหม้

มีไม้แหลมบาเรียแทงอยู่บนพื้นนอกแคมป์เพื่อไม่ให้มอนสเตอร์เข้าใกล้

ถึงพูด มันจะได้ผลกับนกแห่งความมืดรามหรือ?

ลีลี่ถูกอุ้มไปเต็นท์ที่มีหมอ และกัปตันแจ็กเกอลีนไปที่เต็นที่มีศูนย์บัญชาการเพื่อรายงาน

สำหรับผม ผมว่าเพราะภารกิจผมจบ ผมเลยกลับไปเต็นท์

ผมรู้สึกว่ามี 2 คนอยู่ในเต็นท์

น่าจะเป็นซูมิเระกับซาร่า

“กลับมาแล้ว” (ยูจีน)

“ยูจี้คุง!! เกิดอะไรขึ้นมั่ง?!” (ซูมิเระ)

“ยูจีน สีหน้าไม่ดีเลยนะ!” (ซาร่า)

พวกเธอสองคนกังวลเกี่ยวกับผมอย่างเครียดๆเมื่อผมเข้าเต็นท์

“จริงเหรอ?” (ยูจีน)

ผมไม่ได้สังเกต แต่ดูเหมือนคำสาปแห่งความตายของนกแห่งความมืดมีผลกับผม

หน้าเหนื่อยๆผมสะท้อนกระจก

“ม-มานอนเร็ว! ที่สำคัญกว่านั้น หิวมั้ย?” (ซูมิเระ)

“ฉันจะไปหาอะไรให้” (ซาร่า)

ซูมิเระบังคับให้ผมนอนลงและห่มผ้าห่มบนผม

ซาร่ารีบออกจากเต็นท์

(พวกเธอสองคนทำมาก-…เกินไป…) (ยูจีน)

ดูเหมือนความเหนื่อยรวมในตัวผมมากกว่าที่ผมคิด

กระพริบตาก็หลับ

วันต่อมา

ผมกินอาหารเช้าเสร็จพร้อมซูมิเระกับซาร่า และยืนยันกำหนดการวันนี้

กัปตันแจ็กเกอลีนบอกเราว่าสมาชิกทั้งหมดจะกลับเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์สำหรับตอนนี้

ผมถูกถามว่าจะขึ้นรถม้าไหม แต่ร่างกายผมฟื้นหลังหนึ่งคืนแล้ว ดังนั้นผมจะเดินกลับเมืองหลวงด้วยเท้า

มันดูเหมือนซูมิเระก็ฟื้นแรงแล้วด้วย

“อออุ่… ฉันไม่มีประโยชน์กับยูจี้คุงครั้งนี้สักนิดเลย” (ซูมิเระ)

ซูมิเระรู้สึกไม่ดีแต่ผมดีใจที่ซูมิเระไม่เจอนกแห่งความมืดที่ไล่หามอนสเตอร์มานาสูงๆ

เรากลับเมืองหลวงในหนึ่งวันและรอพร้อมจนกว่าคำสั่งมา

ผมอยากขยับร่างกาย ผมเลยให้ซาร่าบอกผมว่าลานฝึกของคณะอัศวินศักดิ์สิทธิ์ตั้งอยู่ที่ไหน

ผมถามว่าคนนอกใช้ได้ไหม และเห็นว่ามันไม่เป็นอะไรกับนักเรียนจากโรงเรียนเวทมนตร์ที่มาเพื่อเป็นกำลังเสริม

ผมยืมดาบเหล็กไม่คมเพื่อฝึกและฝึกเหวี่ยงและออกกำลังกายแบบทหาร

หลังจากฝึกประมาณ 1 ชั่วโมงร่างกายผมอุ่นเครื่องอยู่จนบางคนเข้าหาผม

บางคนที่ผมรู้จัก…หรือบางคนที่ทำอะไรด้วยกันกับผมไม่กี่วันนี้

“ยูจีน ซานตาฟิลด์ เคลื่อนไหวร่างกายมากขนาดนั้นไม่เป็นอะไรเหรอ?”

“แล้วเธอล่ะ? เดินไหวแล้วเหรอลีลี่ ไวท์วินด์?” (ยูจีน)

เพื่อนร่วมชั้นห้องผู้กล้าในตำนาน

“ฉันมาเพื่อขอบคุณ นายอุ้มฉันถึงฐานใช่มั้ยล่ะ? ขอโทษกับนั่นด้วย… สุดท้ายฉันถ่วงนาย” (ลีลี่)

“ไม่หรอก เราหยุดแผนเด็กหนุ่มคนนั้นได้เพราะเธออยู่นี่นั่นลีลี่” (ยูจีน)

ผมคิดว่าโอกาศที่เด็กหนุ่มอัญเชิญนกแห่งความมืดสำเร็จนั้นเกือบศูนย์ แต่ไม่ต้องสงสัยว่าเราหยุดมันได้

แล้วก็ มีบางคนขอเด็กหนุ่มคนนั้น

เราค้นพบแผนของพวกเขา

อืม แต่เด็กหนุ่มคนนั้นน่าจะถูกหลอก

“เข้าใจแล้ว… นายใจดีนะ” (ลีลี่)

ลีลี่ถอนหายใจช้าๆแต่ดูดีไม่ต้องพยายาม

“ไม่ได้ดูมีเรี่ยวแรงเหลือนะเธอน่ะ” (ยูจีน)

ลีลี่หรี่ตาจ้องผมเมื่อผมพูดไป

“นายมันแปลก นายเรี่ยวแรงเยอะมากได้ยังไงหลังเมื่อวาน?” (ลีลี่)

“ฉันใจสงบไม่ได้ถ้าฉันไม่เคลื่อนไหวร่างกาย มาฝึกเป็นเพื่อนทีได้มั้ย?” (ยูจีน)

ผมลองถาม

แต่ผมคิดแน่ๆว่าเธอจะปฏิเสธ

“อืม… ฉันอยากทำอยู่ แต่ฉันยังไม่อยู่ในสภาพพร้อม” (ลีลี่)

“ม-ไม่ใช่นะ ฉันล้อเล่น ได้โปรดพักผ่อนเถอะ” (ยูจีน)

พูดถึง เธอนอนเตียงทั้งวันเมื่อวานนี้

ผมคิดว่าที่เกิดขึ้นตอนนี้มันกระอักกระอ่วนและ…

เธอตีไหล่ผม

“มาฝึกสู้กันเมื่อเรากลับไปที่โรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน ฉันจะให้รู้ไว้ ฉันชนะมากกว่าแพ้กับซาร่าซามะเมื่อเธอไม่ได้ใช้ดาบศักดิ์สิทธิ์” (ลีลี่)

“โฮฮ่…!” (ยูจีน)

ผมไม่รู้เรื่องนั้นเลย

แต่วิชาดาบของซาร่าค่อนข้างดี

“ฉันอยากเลยล่ะ” (ยูจีน)

“ใช่ รอคอยเลยล่ะ” (ลีลี่)

ลีลี่ยิ้มอ่อนๆจากไป

(ฉันว่าเราสนิทกันดีขึ้นนิดหน่อยแล้วมั้ง?) (ยูจีน)

ผมสามารถหลุดออกมาจากการทำตัวเย็นชาก่อนหน้านี้แล้ว

มันคุ้มค่าที่มาที่นี่ถ้าอย่างนั้น

(อาา ยูจีนจีบหญิงใหม่อีกแล้ว)

“หืม?” (ยูจีน)

ผมรู้สึกเหมือนผมได้ยินเจ้าปีศาจเมื่อกี้

เราอยู่ในเมืองหลวงอาชามที่ถูกปกป้องด้วยบาเรียเทพธิดา

ไม่มีทางที่ผมจะได้ยินเสียงของเอริ

แม้อย่างนั้น มันสมจริงสุดๆจนน่ากลัว

ผมฝึกดาบไม่กี่ชั่วโมงคนเดียวและ…

“นี่ไม่ดีแล้วยูจี้คุง!”

“ยูจีนมาเร็ว!”

ซูมิเระกับซาร่าตื่นตกใจมา

ผมดีใจที่ซูมิเระฟื้นเต็มที่แล้ว

“มีอะไร?” (ยูจีน)

ผมถามอย่างนี้และ…

“ใจเย็นแล้วฟังนะ!” (ซูมิเระ)

“มันเป็นปัญหา!” (ซาร่า)

“ซูมิเระ ซาร่า ได้โปรดใจเย็นก่อน” (ยูจีน)

พวกเธอสองคนใจไม่สงบไม่ว่าดูอย่างไร

“…ได้สิ” (ซูมิเระ)

“…ได้ ฉันใจเย็นแล้ว” (ซาร่า)

ซูมิเระกับซาร่าพูดหลังจากหายใจลึกๆ

“ฟังนะ! อุลริก้าจังบอกอย่างนี้กับเรา…” (ซูมิเระ)

“การบุกปราบสัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ของสหพันธรัฐบลูวอเตอร์ถูกกวาดล้าง!” (ซาร่า)

มันเป็นรายงานด่วนจากแผนปราบสัตว์ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่

■ตอบความคิดเห็น:

>สนทนากับคนในศาสนา…

>เจรจา (รุนแรง) (ล้างสมอง)

-(ล้างสมอง)… ถูกต้อง

>ไม่ใช่คนจะถูกประหารทันทีถ้าคนนั้นถูกเจอว่าเป็นผู้ศรัทธาเจ้าปีศาจข้างในดินแดนสหภาพศักดิ์สิทธิ์เหรอ​?

-เอริเนียสอยู่ในห้องขัง ดังนั้นข้อมูลเธอตกสมัย

ดูเหมือนยูจีนก็มีอคติด้วย

ถึงพูดไม่มีสักคนในประวัติศาสตร์ผู้สามารถทน ‘ห้องเจรจา’ ได้ใน 100 ปี ดังนั้นเอง…

ไม่มีใคร หมายถึง…

■■■■เซ็นเซอร์■■■■

■ความคิดเห็นจากผู้แต่ง:

แนะนำมังงะตอนที่ 2

ซูมิเระก็น่ารักด้วยครับ