นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร - ตอนที่ 14 ซุบซิบ – จากอาคารสภานักเรียน

14 ซุบซิบ – จากอาคารสภานักเรียน

◇มุมมอง เทเรเซีย จากกิจการทั่วไป ของสภานักเรียน◇

ที่ห้องโถงที่ยิ่งใหญ่ ของอาคารสภานักเรียน โรงเรียนไลเคียน

มีจอเวทมนตร์ยักษ์ในที่นั่น ที่คุณตรวจดูสภาพของหลายชั้นของดันเจี้ยนสุดท้าย ด้วยระบดาวเทียมได้

ถ้าสถานการณ์ ที่อันตรายเข้ามาใกล้หนึ่งในนักเรียน ของโรงเรียน และไม่มีเจ้าหน้าที่เพียงพอ ก็มีกรณีที่หน่วยสนับสนุนของสภานักเรียน ต้องเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

แต่มันสงบสุขอยู่ตอนนี้

บรรยากาศที่ห่างเหิน เติมเต็มสภานักเรียน

หนูเทชาดำให้ตัวหนูเอง จัดระเบียบงานเอกสาร ที่อยู่บนโต๊ะ ที่มุมของห้องโถง

นั่นเมื่อหนูรู้สึกถึงเสียงที่รอบข้าง และยกสายตาของหนู

ที่แสดงอยู่ที่นั่นคือ

นักเรียน {คนนึง} รับมือกับหัวหน้าชั้น 10

ดูเหมือนนักเรียนคนนั้น ช่วยนักสำรวจ ของสหพันธรัฐบลูวอเทอร์

และนักเรียนคนนั้น เป็นคนรู้จักของหนู

(ยูจีนคุง?) (เทเรเซีย)

นักเรียนชาย ที่มาด้วยกันกับคนต่างโลก ซูมิเระซังเมื่อวันก่อน เพื่อทักทายสภานักเรียน

“ดูนั่นสิ ไอเจ้าผู้ใช้บาเรียขี้ประจบ ได้ไปที่ชั้น 10

“โฮ่ แม้ว่าเค้าแค่คลานอยู่ทั่วชั้นต่ำๆตลอด”

“เค้าน่าจะอวดเก่ง ให้สาวคนต่างโลกเห็น”

มีความคิดเห็นล้อเลียน ที่นั่นที่นี่

…ฮ่าาา…

นี่มันน่าเสียดาย

เขาเป็นนักรบจากแผนกไฮคลาส ดังนั้นพวกเขาไม่จำเป็นต้องแสดงความเกลียดชังกับยูจีนคุง ที่มาจากแผนกธรรมดา

แต่มันหายาก ที่ยูจีนคุง จะเข้าไปในดินแดนของหัวหน้าชั้น

นี่อาจจะเป็นครั้งแรก ที่หนูได้เห็นเรื่องนั้น

สงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ หนูหยุดงาน และตามการถ่ายทอดดสดด้วยตาของหนู

ยูจีนคุง ได้กลายเป็นเหยื่อ สำหรับนักสำรวจของสหพันธรัฐ ที่ไม่แข็งแกร่งขนาดนั้น และในท้ายที่สุด เขาสามารถที่จะกันทุกการโจมตีของโทรล {โดยตัวเขาเอง}

(ว้าว…) (เทเรเซีย)

มันดูเหมือน หนูไม่ใช่คนที่คนเดียวที่คิดอย่างนั้น แม้แต่สมาชิกสภานักเรียน ก็เริ่มเอะอะ

“ไม่ใช่นั่นน่าประทับใจเหรอ?”

“ไม่ใช่ว่ามันเป็นเรื่องที่ทำกัน ที่จะท้าทายหัวหน้าชั้น ด้วยทีมที่มากกว่า 10 คนเหรอ?”

“ดูนั่นสิ จริงๆแล้วเค้า สามารถที่จะหยุดหัวหน้าได้ด้วยตัวเอง”

เสียงของความตกใจขึ้นมา

“ยูจีนนั่น ในที่สุดก็ได้แสดงฝั่งที่เอาจริง”

ทีเวลานั้น บางคนนั่งที่โต๊ะ ที่หนูทำงานอยู่

ขอบคุณเรื่องนั้น มันยากที่จะเห็นจอ

(เห้อ ใครกันเนี่ย?!) (เทเรเซีย)

เมื่อหนูมองขึ้นไป มีนักเรียนชายผมบลอนด์ ที่หน้าหล่อ มองลงมาที่หนู

“เฮ้ยานั่น เทเรเซียจัง มีเวลาคุยมั้ย?”

“โอ้ชั้น คลอดด์คุง ยินดีต้อนรับ มีธุระอะไรที่นี่เหรอ?” (เทเรเซีย)

เขาคือคลอดด์ เพอร์ซิวัลคุง จากแผนกฮีโร่ในตำนาน

เขาเป็นคนดังจากปีเดียวกัน ที่ถูกรู้จักว่าเป็นฮีโร่

“จริงๆแล้ว ชั้นลืมสมัครการเดินทางก่อนหน้านี้ กัปตันโกรธใส่ชั้น ชั้นเลยเอาใบสมัครมาที่นี่” (คลอดด์)

“สมัครอีกที หลังจากที่มันเริ่มไปแล้ว…มันเป็นกี่ครั้งแล้วตอนนี้?” (เทเรเซีย)

“โทษที โทษที” (คลอดด์)

คลอดด์คุงยกมือหนึ่ง เหมือนในการอธิฐาน และขยิบตาเพื่อขอโทษ

เขารู้สึกขอโทษจริงๆที่นี่เหรอเนี่ย?

หนูรับใบสมัตรจากคลอดด์คุง และจากนั้น หนูจำคำพูดของเขาได้เมื่อกี้

“นายเป็นเพื่อนที่ดี กับยูจีนคุง ใช่มั้ย?” (เทเรเซีย)

“ใช่ เค้าดูแลคู่หูของชั้น และเค้าติดไปด้วยในการเดินทางกับชั้นหลายครั้งแล้ว เค้าเป็นคนที่พึ่งพาได้” (คลอดด์)

“เข้าใจแล้ว” (เทเรเซีย)

นั่นหายาก

ยูจีนคุงจากแผนกธรรมดา และคลอดด์คุงจากแผนกฮีโร่ในต่ำนาน

โรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน นักเรียนมากกว่าพัน กระนั้น มีแค่ไม่กี่คนทีนับมือได้ เข้าแผนกฮีโร่ในตำนานได้

มันดูเหมือนผู้ที่ถูกเลือก คลอดด์คุง ประเมินยูจีนคุงไว้สูง

ในทันทีนั้น มีอะไรเกิดขึ้นในการถ่ายทอดสดจอเวทมนตร์ชั้น 10 

“โอ้ ยูจีนคุงโผล่มาอีกแล้ว” (คลอดด์)

“ใช่ แต่เค้าจะสู้คนเดียวเหรอ?” (เทเรเซีย)

ยูจีนคุง ก้าวเข้าไปในพรมแดนของหัวหน้าชั้น พร้อมด้วนดาบเวทมนตร์สีแดงในมือ

“ฮ่า! สงสัยว่าเค้าคงกำจัดหังหน้าชั้นไม่ได้หรอก!”

“ดาบเวทมนตร์ของเค้าสร้างความเสียหายไม่ได้!”

“แม้ว่าเราได้กำจัดหัวหน้าชั้น 10!”

“ใช่ มันจะง่ายสุด ด้วยหน่วยของเรา!”

หนูได้ยินเสียง ของนักรบนักเรียนชาย

…พวกเขาตรงไปตรงมา เกี่ยวกับความเกลียดของเขาที่มีไปสู่ยูจีนคุง

“เฮ้ เฮ้ เทเรเซียจัง ทำไมพวกเค้าเกลียดยูจีนล่ะ?” (คลอดด์)

ตลอดด์คุงกระซิบใส่หนูหนู

…หน้านายใกล้ไป

“เพราะประธานสภา ซาร่า ชอบยูจีนคุงหลังจากทั้งหมด พวกเค้ารำคาญเรื่องนั้น” (เทเรเซีย)

“อ้าา ซาร่า หือ แน่นอนว่าเธอสนใจยูจีน” (คลอดด์)

“พูดถึงแล้ว ประธานสภาซาร่า ก็มาจากแผนกฮีโร่ในตำนานด้วยนี่ ได้คุยกับเธอบ่อยมั้ย?” (เทเรเซีย)

“ไม่ ซาร่าน่ะ ดูเหมือนจะยุ่งอยู่ตลอด เราเลยคุยสบายๆกันไม่ได้ เธอก็ทำภารกิจสมัครเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ด้วยนี่ ระหว่างที่เธอเป็นประธานสภานักเรียน ใช่มั้ย? เธอสัตว์ประหลาดของแท้เลยนะ” (คลอดด์)

“อย่าเอามันไปพูดหยาบคายสิ” (เทเรเซีย)

“โทษที โทษที” (คลอดด์)

หนูโกรธคลอดด์คุงนิดหน่อย ที่อธิบายถึงประธานซาร่าทีหนูเคารพ ว่าเป็นสัตว์ประหลาด

หนูไม่คิดว่าเขาพูดมันมา ด้วยเจตนาร้ายนะ

ในทันทีนั้น เสียงดังขึ้นมาในห้องสภานักเรียน

จอแสดงยูจีนคุง ตัดแขนของหัวหน้าชั้น

“เออออออ๋?! ว้าว!!”

“ไม่ใช่เค้าจะกำจัดมันแล้วเหรอถ้าแบบนี้?”

“ม-ไม่มีทางน่า…”

พวกเขาทั้งหมด มองด้วยตาที่ตอกตะปูใส่จอ

และจากนั้น…ยูจีนคุง กำจัดหัวหน้าชั้น 10 -โทรลขนาดใหญ่- ด้วยตัวของเขาเอง

“ค-เค้ากำจัดมัน…?”

“หัวหน้าชั้น ด้วยตัวเอง…?”

“ต-ต้องล้อเล่นชั้นแน่ๆ…”

“เฮ้ มันนานเท่าไหร่แล้ว ตั้งแต่หัวหน้าชั้น ถูกกำจัดด้วยคนเดียว?”

“ไม่มีไอบ้าไหน ที่จะพยายามหนักที่จะทำบางอย่างที่โง่ขนาดนั้นหรอก…”

“…ชั้นไม่เคยเเห็ฯอะไรแบบนั้นเป็นปีๆเลย”

ความวุ่นวาย ไม่ลดลง ในห้องสภานักเรียน

ทุกคน แสดงสีหน้าของความไม่เชื่อ

มีแค่คนเดียว คลอดด์คุง ผู้ที่อยู่ข้างหนู ทำหน้าเหมือนบอกว่า นี่มันแค่ธรรมชาติ

“นายทำมันได้ ยูจีน” (คลอดด์)

“ถ้าเค้าทำบางอย่างแบบนี้ได้ ทำไมเค้าซ่อนความแข็งแกร่งจริงของเค้า มาจนถึงตอนนี้ล่ะ?” (เทเรเซีย)

หนูสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ยังไงซะ เค้าก็มีความยากลำบากของเค้าเองด้วยน่ะ” (คลอดด์)

คลอดด์คุงง ดูเหมือนจะรู้สถานการณ์ที่นี่ แต่ เขาไม่ได้พยายาม ที่จะบอกรายละเอียดหนู

“พูดถึงแล้ว เทเรเซียจัง…” (คลอดด์)

“มีอะไร?” (เทเรเซีย)

“ชั้นหิวนิดหน่อย คุกกี้นี้ชั้นขอได้มั้ย?” (คลอดด์)

“โอเค แต่มันชืดแล้วนะ รู้มั้ย?” (เทเรเซีย)

อะไรที่เขาชี้ คือคุกกี้ถูกๆ ที่ถูกเตรียมมาคู่กับชา

มันค่อนข้างเป็นซักพักแล้ว ตั้งแต่หนูได้นำมันออกมา หนูเลยไม่รู้สึกอยากกินมัน

คลอดด์คุงชอบของหวานๆเหรอ?

เขาเคี้ยวคุกกี้ ระหว่างที่หนูเอียงหัว

“ขอบคุณ เทเรเซียจัง เธอช่วยชั้นไว้นะนี่ ชั้นจะเลี้ยงอาหารค่ำเป็นการขอบคุณ เธอว่างเมื่อไหร่เหรอ?” (คลอดด์)

“……..ฮ่าาา” (เทเรเซีย)

ถ้าอย่างนั้น นั่นเป็นเป้าหมายจริงของเขา

มีข่าวลือว่าคลอดด์คุง เป็นนลูกชายของขุนนาง ในประเทศในสหพันธรัฐบลูวอเทอร์ และประเทศนั้น ถูกพิจารณาว่าเป็นอำนาจใหญ่ แม้แต่ภายในมัน

เขาอยู่ในแผนกฮีโร่ในตำนาน และมีความสามารถของฮีโร่ ซึ่งทำให้เขาเป็นชาย ที่มีอนาคตสดใส

เหนือสิ่งอื่นใด เขาหล่อด้วย

เขาเป็นชายที่ดี ที่คุณบ่นอะไรไม่ได้

…นอกจากว่า ความจริงที่ว่า เขาเป็นคนเจ้าชู้

“มันเป็นร้านอาหารจากเมืองดันเจี้ยนก็ได้ หรือเราขี่ไวเวิร์นและไปที่เมืองท่าไกลๆกันดี ถ้าเธอมีความอยากไปไหน ชั้นจะพาเธอไปที่นั่น” (คลอดด์)

เขายิ้ม และกดดันการสนทนา ค่อนข้างที่จะบีบบังคับ

แม้ว่าการชอบกดันนั้นยังดูดี ด้วยหน้าของเขา

ต้องมีสาวมากมาย ที่ถูกหลอกโดยหน้านี้แน่

“พูดถึงแล้ว นายเป็นอัศวินมังกรด้วย ใช่มั้ย ชั้นไปขี่ไวเวิร์นได้เหรอ?” (เทเรเซีย)

“ใช่ มันไม่เป็นไรถ้าเธออยู่กับชั้น มันอาจจะน่ากลัวตอนแรก แต่เมื่อเธอชินกับมัน ทิวทัศน์นั้นเยี่ยมที่สุดไปเลย สนใจมั้ย?” (คลอดด์)

เขาลุยสุดตัวที่นี่เลยนะ

ยังไงซะ มันดีกว่าชายที่เป็นสัตว์กินพืช แต่…

“คลอดด์คุง” (เทเรเซีย)

“อะไรเหรอ เทเรเซียจัง?” (คลอดด์)

เขาแสดงรอยยิ้ม ที่สะท้อนออกมาว่า เขาไม่คิดซักนิด ว่าจะถูกปฏิเสธที่นี่

“การร้องเรียนมาถึงสภานักเรียน เกี่ยวกับ ‘อัศวินมังกรคนหนึ่ง’ ซัง เค้าจีบผู้หญืงของคลับวิชาดาบ และคลับศิลปะการต่อสู้ และนักเรียนชายของคลับเดียวกัน ถูกลดแรงจูงใจไป ซึ่งมันมีปัญหา แต่การนำเรื่องแบบนี้มา ที่สภานักเรียนก็สร้างปัญหาให้เราด้วยนะ” (เทเรเซีย)

หนูพูดด้วยน้ำเสียงที่โปร่งใส

“…”

รอยยิ้มของคลอดด์คุง จางหายไปกับคำพูดของหนู

และจากนั้น เขาทำหน้าที่จริงจังและพูด

“เข้าใจแล้ว เธอต้องลำบากแน่ เทเรเซียจัง” (คลอดด์)

“นั่นใช่แล้ว ชั้นลำบาก ถ้าแค่อัศวินมังกรคุงนั้นจริงจังมากกว่านี้ อย่างน้อยชั้นไปไปกินอาหารค่ำกับเค้าได้นะ รู้มั้ย” (เทเรเซีย)

เมื่อหนูมอบสายตามองขึ้นไปที่เขา คลอดด์คุงสร้างรอยยิ้มที่เกร็งๆ

“เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว เทเรเซียจัง ชอบคนจริงจัง หือ” (คลอดด์)

“ไม่มีผู้หญิงคนไหน ที่ชอบผู้ชายไม่ซื่อสัตย์หรอกนะ” (เทเรเเซีย)

“เข้าใจแล้ว ชั้นจะไปแล้วสำหรับวันนี้ ชั้นจะมาใหม่อีกครั้ง เทเรเซียจัง” (คลอดด์)

“ครั้งหน้า ส่งใบสมัครให้ตรงเวลาด้วยนะ โอเค๊?” (เทเรเซีย)

คลอดด์คุงจากไป ระหว่างโบกมือของเขา

หนูก็โบกมือ และส่งเขาไป

…ให้ตายซี่

สภานักเรียน ยังเอะอะกันอยู่ จากที่ยูจีนคุง กำจัดหัวหน้าชั้นคนเดียว

พูดถึงแล้ว หนูไม่ได้ยินข่าวลือใดๆของยูจีนคุง ในเรื่องของผู้หญิงเลย

ตรงกันข้ามกับคลอดด์คุงโดยสิ้นเชิง

มันอาจจะเป็นเพราะนักเรียนหญิงสงวนตัว เนื่องจากข่าวลือกับประธานซาร่า

ระหว่างที่หนูคิดอย่างนั้น…

“เสียงดังนะที่นี่ บางอย่างเกิดขึ้นเหรอ?”

ประธานสภาซาร่า มาทันเวลาพอดีเลย

“ประธานซาร่า ยูจีนคุงกำจัดหัวหน้าชั้น 10” (เทเรเซีย)

“เอ๋? ไม่มีทาง! ยูจีนทำ?!” (ซาร่า)

ท่าทีการพูดที่สง่างามของประธานซาร่า พังทลาย

มันเกิดขึ้นตลอดเวลา เมือมันเป็นเรื่องยูจีนคุง

“เทเรเซียจัง ได้โปรดอธิบาย! อะไรเกิดขึ้นกัน?!!” (ซาร)

เธอเขย่าไหล่ของหนู

“ด-ได้โปรดใจเย็นประธานซาร่า เห็นมั้ยว่า…” (เทเรเซีย)

หนูอธิบาย ว่าอะไรเกิดขึ้นตอนนี้

“และดังนั้น ยูจีนคุง กำจัดหัวหน้าชั้น เพื่อสนับสนุนนักสำรวจสหพันธรัฐบลูวอเทอร์ มันงดงามจริงๆ ภาพสดน่าจะถูกบันทึกด้วยเวทมนตร์บันทึก เธอเลยไปดูทีหลังได้นะ……ประะานซาร่า?” (เทเรเซีย)

หนูสังเกต ว่าบางอย่างแปลกไป ระหว่างกลางการอธิบายของหนู

ประธานซาร่ามองจอด้วยปากเปิดกว้าง

อะไรที่เธอมอง คือยูจีนคุง และนักเรียนใหม่ ซาชิโอกิ ซูมิเระซัง กอดกันอยู่บนจอ

ตาของเธอเป็นประกาย และแก้มแดง

หืมม ยูจีนคุงก็เป็นคนที่มีบาปด้วยเหมือนกันนี่

“ยูจีนคุงและซูมิเระซัง สนิทกันดี๊ดะ—” (เทเรเซีย)

หนูจบที่หนูกำลังพูดอยู่ไม่ได้

“เธอกล้าดียังไง…ยูจีนคุงนะ เป็นของชะ…” (ซาร่า)

ประธานที่สงบปรกติ ส่งเสียงออกไป ที่ผสมไปด้วยความไม่พอใจ ที่หนูไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย

น-น่ากลัว

“…อืม…ประธานซาร่า?” (เทเรเซีย)

หนูเรียกประธานซาร่า แม้ว่าจะประหม่าเกี่ยวกับมัน

ประธานทำสีหน้า ‘ฮ่า!’ และกลับมาที่หน้าตาจริงจังอย่างช้าๆ

แค่เหมือนคลอดด์คุงก่อนหน้านี้เลย

“มันไม่มีอะไร ดูเหมือนชั้นจะต้อง {แสดงความยินดี} กับยูจีนในครั้งหน้าที่ชั้นเห็นเค้า” (ซาร่า)

เสียงนั้นของเธอ เป็นประธานซาร่าที่สวยและสง่างามเหมือนเดิม

แต่หนูรู้

ประธานซาร่า ดูตรงๆ แต่จริงๆแล้วเธอเป็นคนขี้อิจฉามากๆ

(อาา เสียใจด้วยนะ ยูจีนคุง…) (เทเรเซีย)

หนูอธิษฐานจากในเงามืด ว่านี่ จะไม่เปลีย่นเป็นปัญหา

จะต้องจัดการกับเอกสารที่คลอดด์คุงเอาให้หนูเมื่อกี้ หนูเลยกลับไปทำงานของหนู

 ขอบคณสำหรับเงิน 100 บาท โดยคุณ Nattapon

เป้าหมายเดือน 9/66

ค่าเน็ต 200/200

กาแฟ 200/300

คอมใหม่ 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม ได้โปรดสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ ซื้อตอน จองตอน แจ้งได้ทาง Facebook ครับ