นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร - ตอนที่ 16 ซูมิเระ พบกับนักเรียนของโรงเรียน

16 ซูมิเระ พบกับนักเรียนของโรงเรียน

◇มุมมอง ซูมิเระ◇

“ไฮนั่น นายคือยูจีนซัง จากคลับเลี้ยงสัตว์ ใช่มั้ย?”

คนที่พูดกับยูจีนคุง คือนักเรียนหญิง

เธอมีตัวที่สูงและหุ่นดี เธอมีตาที่เรียวใหญ่ และเท้าเบา และมอบความประทับใจของแมว

“ชั้นลีโอน่า เบียนชี จากคลับศิลปะการต่อสู้ ยินดีที่ได้รู้จัก” (ลีโอน่า)

“ยินดีที่ได้รู้จัก ชั้น ยูจีน ซานตาฟิลด์ ทำไมถึงรู้ชื่อของชั้นล่ะ?” (ยูจีน)

“ไม่มีใครที่ไม่รู้จักคนโปรดของอาจารย์ใหญ่หรอกนะ ยูจีนซัง รู้มั้ย?” (ลีโอน่า)

ลีโอน่าซังหัวเราะคิกคัก

“และสำหรับคนที่อยู่ข้างนาย ชั้นพูดถูกมั้ยเมื่อบอกว่าเธอเป็นคนที่มา จาก ‘โลกคู่ขนาน’?” (ลีโอน่า)

“ค-ค่ะ! ชั้นซาชิโอกิ ซูมิเระ! ยินดีที่ได้รู้จัก!” (ซูมิเระ)

หนูรีบลดหัวลง

หนูคิดว่ามีแค่ยูจีนคุง แต่ แม้แต่หนู ก็ถูกรู้จัก…

“จะไปแล้วเหรอวันนี้?” (ลีโอน่า)

“ใช่ เราคิดว่าจะสรุปการสำรวจน่ะ” (ยูจีน)

“ถ้าอย่างนั้น มากินอาหารเย็นกับเรามั้ย?” (ลีโอน่า)

ลีโอน่าซังชวนเรา

“หืมม…เธออยากทำอะไรล่ะ?” (ยูจีน)

ยูจีนคุง ส่งสายตามาให้หนู

แล้วก็ มันหอมมากๆ

“ชั้นไม่ถือ!” (ซูมิเระ)

พวกเธออุส่าห์ชวนเราแล้ว และชั้นอาจจะสามารถหาเพื่อนได้ที่นี่

ลีโอน่าซัง ดูเหมือนจะเป็นบางคนที่คุยด้วยง่าย

“งั้น เราจะรับข้อเสนอ อืม มันจะเป็นเท่าไหร่…?” (ยูจีน)

“อ่ะฮ่าฮ่า เราทำมาเยอะไป ดังนั้นมันจะมีเหลือตลอด ไม่จำเป็นต้องจ่าย และไม่ต้องกลัวเสียมารยาทนะ!” (ลีโอน่า)

เมื่อยูจีนคุงพูดถึงเงิน ลีโอน่าซังหัวเราะอย่างเต็มอกเต็มใจ

ช่างเป็นคนที่ตรงๆดีจัง

“มาสิ ทางนี้” (ลีโอน่า)

ลีโอน่าซัง นำเราไปที่เก้าอี้

หนูพูดว่าเก้าอี้ แต่พวกมันคือผ้าปู ที่ปูลงไปที่พื้น

คนที่ทำอาหารในหม้อใหญ่ ให้ขนมปังและซุปข้นๆมา ให้หนูกับยูจีนคุง

กลิ่นเผ็ดๆ มาถึงจมูกหนู

มันค่อนข้างจะเป็นกลิ่นที่รำลึกความหลัง

…เดี๋ยว นี่เป็นไปได้มั้ยว่า…

“เอาเลยแล้วกินสิ” (ลีโอน่า)

“อ-อิตาดากิมัส!” (ซูมิเระ)

เมื่อถูกบอกให้กิน โดยลีโอน่าซัง หนูตักซุปด้วยช้อน

หนูนำมันเข้าปากอย่างประหม่า

“?!”

ร-รสชาตินี้…จริงๆด้วย มันเป็น…!

“อร่อย” (ยูจีน)

“ใช่มั้ยล่ะ? มีอีกนะ ดังนั้นขอเพิ่มได้เลยนะ” (ลีโอน่า)

หนูฟังการสนทนาของยูจีนซังและลีโอน่าซัง และตักซุปโดยไม่ยั้งมือ

“ฮ่าาา…” (ซูมิเระ)

หนูกินซุปเสร็จ และหายใจ

“ว้าว ซูมิเระจัง เธอกินเร็วนะ” (ลีโอน่า)

ลีโอน่าซังเปิดตาของเธอกว้าง

มีบางอย่างที่หนูอยากจะถาม ไม่ว่ายังไง

“ใช่…ชื่อของซุปนี้ คืออะไรเหรอ?” (ซูมิเระ)

“อืม มันเป็นจานที่เรียกว่าแกงกะหรี่ และ…อ้า ชั้นเข้าใจแล้ว” (ลีโอน่า)

“ใช่…อาหารแบบนี้ ในโลกของชั้นก็มี…” (ซูมิเระ)

มันรำลึกความหลังมากเลย หนูนะเกือบจะร้องไห้เลย

มันเป็นซักพักแล้ว ตั้งแต่หนูเจออาหาร ที่มาจากโลกก่อนของหนู

จากที่ลีโอน่าซังพูด มันเป็นอาหาร ที่ถูกเผยแพร่โดยคนต่างโลก เมื่อนานมาแล้ว

…เข้าใจแล้ว

ถ้าอย่างนั้น หนูไม่ใช่คนต่างโลกคนเดียว มันก็มีคนอื่น ในอดีตด้วย

และพวกเขาแพร่แกงกะหรี่

“เอาเพิ่มได้อีกตามสบายเลยนะ” (ลีโอน่า)

“อ-โอเค…” (ซูมิเระ)

ตอนนี้เมื่อหนูมาคิดๆดู มารยาทหนูไม่ค่อยดีเลยนั่น ที่ไปเขมือบมัน ต่อหน้ายูจีนคุ

หลังจากนั้น หนูแลกเปลี่ยนข้อมูล เกี่ยวกับการสำรวจดันเจี้ยนของเรา ด้วยกันกับยูจีนคุงและลีโอน่าซัง

จากนั้น เมื่อมันได้เวลาจะไปแล้ว

“เฮ้ ถ้าไม่เป็นไรกับมัน อยากจะมาแคมป์กับเรามั้ย?” (ลีโอน่า)

ลีโอน่าซังส่งรอยยิ้ม ขณะที่เธอเสนอเรื่องนี้มา

“มันไม่เป็นไรจริงๆที่จะชวนคนนอกเหรอ? เธออยู่ระหว่างการเคลียร์ดันเจี้ยนนี่ ใช่มั้ย?” (ยูจีน)

ยูจีนคุงถามในความสงสัย

จากยูจีนคุง นักสำรวจคนอื่น ทางเทคนิคแล้วเป็นขู่แข่ง ดังนั้น พวกเขาไม่สนิทกันดีกับกันและกัน

“เราเป็นปีกที่ 3 ที่เป้าหมาย คือได้รับประสบการณ์จากชั้นล่างๆ กับสมาชิกคลับใหม่ แต่หน่วยที่ 1 ทีมีเป้าหมายไปที่ชั้น 200 เครียดอยู่นะ” (ลีโอน่า)

ลีโอน่าซัง ยักไหล่ของเธอ

โออ้ ปีก 1 และปีก 3

พื้นฐานแล้ว ตัวหลักกับตัวสำรองเหรอ?

มันเป็นกิจกรรมคลับจริงๆ

“เข้าใจแล้ว… อยากทำอะไรล่ะ ซูมิเระ?” (ยูจีน)

“ชั้นอยากจะคุยอีก!” (ซูมิเระ)

“งั้น เราจะยินดีเข้าร่วมด้วย” (ยูจีน)

“โอเค ชั้นจะแนะนำนายกับสมาชิกคนอื่น โอเคมั้ย?! จริงๆแล้ว มีหลายคนเลย ที่อยากจะคุยกับคนต่างโลก ซูมิเระซัง!” (ลีโอน่า)

เมื่อพูดอย่างนี้ ลีโอน่าซัง วิ่งไปที่คนอื่นๆอยู่

ในเวลานั้น ยูจีนคุงอธิบายคร่าวๆ คลับศิลปะการต่อสู้คืออะไร

จากยูจีนคุง คลับศิลปะการต่อสู้ คือฝ่ายที่มีแนวโน้มดี ภายในโรงเรียน

มันเป็นการรวมตัวกันของคนที่ได้ขัดเกลาทักษะถึงขีดสุด ดังนั้น มีคนที่แปลกๆมากมาย แต่ก็มีคนที่ใจกว้างด้วย

ใช่ หนูก็คิดว่า ลีโอน่าซังคุงด้วยง่าย หลังจากที่ได้สนทนากับเธอ

เขาก็บอกหนูเกี่ยวกับคลับอื่นด้วย

ฝ่ายติดอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดในโรงเรียน คลับนักดาบ

เห็นว่ามันก็เป็นกลุ่ม ที่มีกองกำลังสำรวจดันเจี้ยนที่แข็งแกร่งที่สุด

เห็นว่ามีคลับสำหรับนักเวทย์ แต่พวกเขาไม่ได้เป็นองค์กรที่ใหญ่ และแทนที่เรื่องนั้น พวกเขาถูกแบ่งละเอียด โดยธาตุต่างๆ

และเห็นว่ามีความขัดแย้งระหว่างฝ่ายมากมาย ระหว่างธาตุต่างๆ

“ชั้นคิดว่าคลับวิจัยเวทมนตร์ไฟ จะพยายามรับสมัครเธอแน่นอนเลย ซูมิเระ” (ยูจีน)

นี่คืออะไรที่ยูจีนคาดเดา

เขาบอกว่า มันเพราะหนูเป็นอีฟริท…

หืม หนูไม่อยากถูกลากเข้าไปในการขัดแย้งกันของฝ่าย

พูดถึงแล้วหน่วยสนับสนุนของสภานักเรียน เห็นว่าเป็นพวกอีลิทมากๆ

พูดถึงแล้ว มันก็มีคนที่น่ารำคาญ ในสภานักเรียนด้วย

หนูจำเหตุการณ์เมื่อวันก่อน ที่คนสร้างปัญหาให้ยูจีนคุง

หลังจากซักพัก ลีโอน่าซัง นำโคไฮ*จำนวนนึจาคลับศิลปะการต่อสู้มา และเราคุยกัน

*ผู้แปล: โคไฮ kouhai รุ่นน้อง

เมื่อหนูพูดกับพวกเขาเกี่ยวกับโลกของหนู พวกเขาฟังหนู ระหว่างที่ประทับใจ

…แต่หนูบอกอะไรที่น่าสนใจเกินไปไม่ได้นะ

แค่ความจริง ที่ว่าพวกเขาสามารถมาคุยกับคนต่างโลกได้ ดูเหมือนจะมีค่าพอสำหรับพวกเขาแล้ว

เราคุยกันมากมาย และหนูได้ถูกชวนโดยลีโอน่าซัง ไปอาบน้ำ

ยูจีนคุงถูกชวนโดยคนของคลับศิลปะการต่อสู้ ให้ฝึกด้วยกัน

◇◇

“ฮ่าาา ชั้นรู้สึกสดชื่น” (ซูมิเระ)

“ฟุฟุ มันเป็นยังไงบ้าง? นั่นคือเวทมนตร์ ห้องอาบน้ำนอกบ้านที่คลับศิลปะการต่อสู้ภาคภูมิใจ” (ลีโอน่า)

นันใช่แล้ว

จริงๆแล้วมีห้องน้ำนอกบ้าน ถูกเตรียมไว้

อิเซไกมันต่างออกไปจริงๆ

“นั่นเป็นอุปกรณ์เวทมนตร์ที่น่าประทับใจจริงๆ นั้นก็เป็นอุปกรณ์จากคลับศิลปะการต่อสู้เหรอ?” (ซูมิเระ)

“นั่นใช่แล้ว! มันแพงมากๆ!  แต่เราซื้อมันจากเงินที่ทุกคนหามาได้ ห้องน้ำมันสำคัญจริๆ”  (ลีโอน่า)

“ใช่ ชั้นเข้าใจเลยล่ะ!” (ซูมิเระ)

ลีโอน่าซังและหนู มีควันออกมาจากตัวเราขณะที่เรากลับไปที่ที่ยูจีนคุงออยู่

ยูจีนคุง ฝึกกับนักเรียนชาย ของคลับศิลปะการต่อสู้

คนของคลับศิลปะการต่อสู้ สู้ด้วยมือเปล่า

ยูจีนคุงถือดาบไม้

เมื่อมองผ่านๆ มันดูดั่งว่ายูจีนคุงได้เปรียบที่นี่

ความเป็นจริงคือ ยูจีนคุงจัดการกับคนของคลับศิลปะการต่อสู้ได้อย่างง่ายดาย

“ว้าว วิชาดาบนายน่าประทับใจ ชั้นได้ยินว่านายมาจากอาณาจักร แต่โรงดาบไหนล่ะนั่น?”

“มันเรียกว่าสไตล์เสียงสะท้อนสองสวรรค์ โรงเรียนของทวีปทิศตะวันออก ป๊าชั้นมาจากทวีปทิศตะวันออกน่ะ” (ยูจีน)

“เข้าใจแล้ว! วิชาดาบ จากทวีปอื่น!”

“ไม่มีใครจากคลับวิชาดาบ ที่มาจากโรงเรียนทวีปทิศตะวันออกเลย นี่จะเป็นการฝึกที่ดี”

“ได้เลย มาทำอีกที่นึงนะ!”

“ชั้นไม่ถือ…แต่มันไม่เป็นไร ที่มีชั้นคนเดียวที่ถือดาบเหรอ?” (ยูจีน)

“จริงๆแล้วมันช่วย มันจะทำหน้าที่เป็นการฝึก สำหรับการสู้ไว้กับคลับวิชาดาบ ที่จะมาถึง!”

“เราจะชนะครั้งต่อไปไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ ทุกคน?!”

“””《ใชชชชชชช่!》”””

ดูเหมือนทุกคนจากคลับศิลปะการต่อสู้ มีความสุขที่สามารถฝึกกับยูจีนคุงได้

พวกเขามีมีกำลังใจจริงๆ

หนูได้ยินมาว่าพวกเขาทำการสำรวจดันเจี้ยนทั้งวันมานะ พวกเขาทั้งหมด มีความอดทนสูงจริง

หลังจากนั้น ยูจีนคคุและนักเรียนชาย ไปล้างเหงื่อที่น้ำตกใกล้ๆ

เห็นว่ามีน้ำพุเล็กๆที่นั่น

นั่นจะไม่หนาวเหรอ?

หนูรอให้พวกเขากลับมา ระหว่าที่คุยกับลีโอน่าซัง และนักเรียนหญิงคนอื่น

ยูจีนคุงกลับมา ไม่นานหลังจากนั้น

“ยินดีต้อนรับกลับมา ยูจีนคุง” (ซูมิเระ)

“ขอโทษที่ให้รอนะ ซูมิเระ” (ยูจีน)

หนูต้อนรับยูจีน โดยการโบกมือของหนู

พูดถึงแล้ว รอบข้างได้เริ่มมืดแล้ว

เห็นว่า เพราะข้างในดันเจี้ยน ตอนนี้เป็นตอน ‘กลางคืน’

“แม้ว่ามันข้างในดันเจี้ยน มันมีกลางคืนด้วยเหรอ?!” -คือที่หนูตกใจ แต่หอคอยซีนิทเป็นดันเจี้ยนที่ถูกสร้างโดยพระเจ้า ดังนั้นพวกเขาบอกหนู ว่าอย่าคิดด้วยตรรกะธรรมดา

เห็นว่ามีระบบนิเวศอยู่ภายในดันเจี้ยน และเหล่ามอนสเตอร์มีวิถีชีวิตของมันเอง

เพราะเรื่องนั้น เห็นว่ามีกลางวันและกลางคืน เหมือนข้างนอก

และดังนั้น หนูเริ่มง่วง โดยความมืดมิด ของยามค่ำคืน

“พูดถึงแล้ว สองคนจะไปนอนที่ไหนล่ะ? มันโอเคมั้ย่ยูจีนซังจะนอนในเต็นท์ผู้ชาย และซูมิเระซัง จะนอนที่เต็นท์เรา?” (ลีโอน่า)

ลีโอน่าซังเสนอสิ่งนี้มา

หนูมีเจตนาจะทำอย่างนั้น ดังนั้นหนูกำลังจะพยักหน้า แต่…

“ไม่หรอก ชั้นมีเต็นท์ของตัวเอง ดังนั้นชั้นจะนอนที่นั่น” (ยูจีน)

“เอ๋?! นายเอาเต็นท์มาด้วยเหรอยูจีนคุง? ไม่ใช่แผนสำหรับวันนี้ คือกลับไปก่อนกลางคืนจะมาเหรอ?” (ซูมิเระ)

“ชั้นนำมันไปด้วยกับชั้นตลอดเวลา เมื่อทำการสำรวจดันเจี้ยน มันมีแม้แต่วัน ที่เธอต้องรอลิฟต์ดันเจี้ยนครึ่งวันน่ะ” (ยูจีน)

กับความตกใจของหนู ยูจีนคุง แม้แต่เตรียมค้างคืน

“เฮ้ เฮ้ เอาเต็นท์ให้ชั้นดูหน่อยสิ!” (ซูมิเระ)

“โอเค” (ยูจีน)

ยูจีนคุงนำเต็นท์ออกมา จากกระเป๋านักสำรวจ

มันดูเหมือนจะเป็นอุปกรณ์เวทมนตร์ มันกระทัดรัดตอนแรก แม้อย่างนั้น มันใหญ่ในพริบตา

มันเป็นเต็นท์ดีๆ ที่ 4 คนเข้าไปได้

“ว้าวว้าว นี้เป็นสินค้าของ ออทั่มพีค ใช่มั้ย? ดีจังอ่ะ” (ลีโอน่า)

ลีโอน่าซัง มองมันด้วยความอิจฉา

มันดูเหมือนมันจะมียี่ห้อดัง ของอุปกรณ์ตั้งแคมป์ ในอิเซไกด้วย

“ดังนั้น ชั้นจะนอนนี่ เธอเลยไม่ต้องกังวลไปนะ ซูมิเระ เธอไปกับลีโอน่า—” (ยูจีน)

“เฮ้ เฮ้ ยูจีนคุง มันใส่กี่คนเข้าไปได้ในเต็นท์?” (ซูมิเระ)

“หืม? มันสำหรับ 4 คนน่ะ” (ยูจีน)

“งั้น ชั้นจะนอนนี่แหละ ชั้นจะรูสึกแย่ ที่ไปรบกวนที่ของลีโอน่าซัง” (ซูมิเระ)

“”เอ๋?!””

ยูจีนคุงและลีโอน่าซังส่งเสียงในความตกใจ กับที่หนูพูด

แต่หนูไม่ได้พูดดอะไรแปลกที่นี่นะ ใช่มะ?

ยูจีนคุงและหนู อยู่ในปาร์ตี้เดียวกัน ดังนั้นหนูคิดว่ามันปรกตินะ ที่จะทำอะไรด้วยกัน

“มันไม่เป็นไร ใช่มั้ย ยูจีนคุง?” (ซูมิเระ)

“ย-ยังไงซะ…ถ้าเธอโอเคกับมัน” (ยูจีน)

“อาาา~ ถ้าอย่างนั้นนายสองคนก็เป็นแบบนั้น… อ่ะฮ่าฮ่า ขอโทษที่รบกวน” (ลีโอน่า)

ลีโอน่าซัง จากไปด้วยหน้าตาที่ลนลาน

หืม?

อะไรกันเหรอ?

“ง-งั้น ไปนอนกันเถอะ ซูมิเระ” (ยูจีน)

“โอเคจ้า!” (ซูมิเระ)

ยูจีนคุง ทำตัวแปลกๆนะ

แม้ว่าปรกติเขาใจเย็น เขาดูเหมือนค่อนข้างจะกระสับกระส่ายที่นี่

(……หืม?) (ซูมิเระ)

นั่นเป็นเมื่อในที่สุด หนูก็สังเกต

เหตุผลที่ลีโอน่าซังหน้าแดงเมื่อกี้นี้

ตอนนี้ เมื่อหนูคิดเกี่ยวกับมันแล้ว นอนในเต็นท์เดียวกันหมายถึง…

อ้าาาา!!

หนูพูดอะไรออกไป?!!!

 แปล/เขียนโดยดย: wayuwayu

เป้ผาหมายเดือน 9/66

ค่าเน็ต 200/200

กาแฟ 200/300

คอมใหม่ 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม ได้โปรดสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ ซื้อตอน จองตอน แจ้งได้ทาง Facebook ครับ