นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร - ตอนที่ 22 ยูจีน ทำสัญญากับเจ้าอสูร

22 ยูจีน ทำสัญญากับเจ้าอสูร

‘บางอย่าง’ ที่ยากจะอธิบายคืบคลานอยู่ที่ร่างกายของผ

ดั่งมันมีชีวิต

(นี่คือ…มานาของเอริเนียส…?) (ยูจีน)

หรือมันคืออีเทอร์ ที่เป็นระดับที่สูงกว่ามานา?

ยังไงก็ตาม มันก็ต่างจากอีเทอร์ของอีฟริท ของซูมิเระ

มานาที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง

แม้อย่างนั้น มีควมรู้สึกแปลกๆ ของ {อำนาจไม่จำกัด}

(นี่คือ…พลังของเจ้าอสูร ที่ปกครองทวีปทิศใต้ในอดีต…) (ยูจีน)

ความรู้สึกกลัว ที่ผมมีกับสัตว์สวรรค์ หายไปอย่างสิ้นเชิงแล้วตอนนี้

ตัวของผมสั่น โหยหา ที่จะขยี้ศัตรูของผม

ผมเหวี่ยงดาบเบาๆบนอากศ

*ฟวู้มมมมมมม!*

ใบมีดพลังงาน สไลซ์ข้างหน้าผม ระหว่างที่สร้างเสียงลมแรงแบบนั้น

ต้นไม้ในพุ่มไม้ ถูกสไลซ์อย่างเกลี้ยงเกลา เหมือนเคียวใหญ่ตัดพวกมันออก

พลังแบบนั้น ด้วยแค่การเหวี่ยงเบาๆ

แค่อะไรจะเกิดขึ้น ถ้าผมเหวี่ยงมันเต็มกำลัง…?

ในช่วงเวลานั้น

(…กุ่!) (ยูจีน)

กำลัง ออกไปจากตัวผม

ไม่…มันไม่ใช่กำลัง แต่มันรู้สึกเหมือนพลังชีวิตถูกตัดออกไป

มันไม่ใช่บางอย่าง ที่ผมรักษาไว้ตลอดเวลาได้

ผมน่าจะไม่สามารถรักษาสติของผมได้นานมากเกินไป

โชคดี เซอร์เบอรัสได้สร้างระยะจากผม เหมือนระวัง

ผมส่งสายตาไปที่ใบมีดของผม

*…ซซซี่…พึซซ…พึซซซ…*

มานาจากใบมีดไฟ เกือบจะหมดแล้ว และการส่องสว่างสีแดง ทื่อลง

(ชั้นต้องใช้…ดาบเวทย์ต่อไปโดยเร็ว…) (ยูจีน

เจ้าอสูร เอริเนียส มีพลัง 4 อย่าง

สีดำของความรุนแรง

สีน้ำเงินของพิษ

สีม่วงของความตาย

และ สุดท้าย

(ไม่…) (ยูจีน)

ผมเกือบจะหมดสติแล้ว

ผมคิดอย่างมีสติไม่ได้

ผมถูกโจมตีด้วยความรู้สึก เหมือนบางอย่างที่เป็นอะไรภายนอก พยายมจะยึดร่างกายของผม

(ยูจีน! เฮ้ นายทำอะไรอยู่น่ะ?!)

เสียงของเอริ?

นี่แย่แล้ว ผมแม้แต่หลอนแล้วตอนนี้…

(ใครหลอนกัน?! ชั้นของจริง! ของจริงจ๊ะ~!) (เอริ)

(…เอริ?) (ยูจีน)

(นั่นใช่แล้ว! นายรับสัญญาเมื่อกี้ ใช่มั้ย? นั่นทำไม เราคุยกันแบบนี้ได้) (เอริ)

(ข-เข้าใจแล้ว…) (ยูจีน)

(ที่สำคัญกว่านั้น ใช้บาเรียเพื่อปกป้องจิตใจทันทีเลย นายจะไม่สามารถทนพิษของชั้น ในสภาพปัจจุบันของนาย) (เอริ)

(…เข้าใจแล้ว) (ยูจีน)

ผมตามคำแนะนำของเอริอย่างเชื่อฟัง

—เวทย์บาเรีย: [หัวใจเหล็กกล้า]

เวทย์บาเรียหมวดหมู่จิตใจ ที่ปรกติแล้วผมจะไม่ใช้

สติผมเคลียร์มากขึ้น และเคลียร์มากขึ้น หลังจากที่ผมใช้งานมัน

(ท่านช่วยผมที่นี่นะ เอริ) (ยูจีน)

(จ่ะ จ่ะ ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม ที่นายใช้มานาของชั้น ทำให้มั่นใจว่าดูแลจิตใจของนาย นายจะพิการถ้าไม่ทำอย่างนั้น) (เอริ)

มันจะอันตราย ถ้าไม่มีการเตือนของเอริ

(ขอบคุณนะ ผมจะไปขอบคุณท่านทีหลัง) (ยูจีน)

(ฟุฟุฟุ มันโอเคจ๊ะ ด้วยนี่ {นายเป็นของชั้น} หลังจากทั้งหมด ฟุฟุ…) (เอริ)

(ท่านพึ่ง…พูดอะไรนะ?) (ยูจีน)

(น่า น่า อย่าเพิ่งสนใจอย่างอื่น ยังมีเซอร์เบอรัสจัง*อยู่ตรงหน้านี่ ใช่มั้ยล่ะ?) (เอริ)

<วายุ: น้อง, หนู>

ผมได้ยินบางอย่างที่น่ากลัวจริงๆนะนั่น

ผมต้องถามท่านทีหลัง

แต่มันเหมือนที่เอริว่าแหละ ผมต้องจัดการกับสัตว์สวรรค์ก่อน

ผมหายใจลึกๆ

—ดาบเวทย์: [ใบมีดแห่งความมืด]

ผมใช้มานาความมืด ที่ผมยืมมาจากเอริ เพื่อใช้งานดาบเวทย์

ใบมีดถูกย้อมด้วยสีดำนิล

สิ่งที่สีดำปกครอง คือแค่ ความรุนแรงเท่านั้น

ผมไม่คิดว่า ผมจะสามารถใช้เวทย์ที่ซับซ้อนได้ ด้วยมานาของเอริ จากตอนแรกเริ่มเลย

ถ้าอย่างนั้น ผมจะจบนี่ ในทีเดียว ด้วยการโจมตีที่ผมคิดว่ามีพลังมากที่สุด

“…กรรรรรรรรรร”

เซอร์เบอรัสคำรามเบาๆ เหมือนจะระวังผม

ไม่ ตาเหล่านั้น…

(มันยิ้มนี่…?) (ยูจีน)

ด้วยเหตุผลบางอย่าง มันดูเหมือนเซอร์เบอรัสมีความสุขที่นี่

(ฟุฟุ ดูเหมือนเซอร์เบอรัสจัง มีความสุขที่ได้เจอบางคนด้วยเขี้ยว ปรกติแล้วเค้าอยู่ในฮาเดส ที่มันเล็ดความเป็นพระเจ้า และรับใช้เทพเจ้าแห่งความตายหม่นๆมืดมนๆ ตาแก่พลูโต แน่นอนว่า มันอยากจะอาละวาดสุดหัวใจ ในดินแดนมนุษย์) (เอริ)

เอริมีเสียงเหมือนสนุกอยู่ด้วย

(รู้จักกับเซอร์เบอรัสเหรอ เอริ?) (ยูจีน)

(แน่นอนจ้ะ นางฟ้าผ่านศึกจะมาและไปที่ฮาเดสบ่อยๆ และชั้นจะนำอาหารจากดินแดนมนุษย์ไปให้เซอร์เบอรัสจัง ซึ่งทำให้เค้าน่ะมีความสุข อาหารของฮาเดสน่ะนะ ดูเหมือนไม่อร่อยเลยซักนิดล่ะ) (เอริ)

(…ท่านเป็นคนที่ค่อนข้างเหลือเชื่อเลยนะ เอริ) (ยูจีน)

(เพิ่งจะมารู้ตอนนี้เหรอ?) (เอริ)

ผมคิดว่าผมรู้จากที่เธอโด่งดังแค่ไหน ในฐานะเจ้าอสูร แต่ผมไม่ได้ยินมากเกี่ยวกับวันที่เป็นนางฟ้าของเธอ

ถ้าผมรอดชีวิตอย่างปลอดภัยที่นี่ มาถามเธอหลายๆอย่างเลยเถอะ

(ยังไงซะงั้น ทำเต็มที่นะจ๊ะ ยูจีนที่น่ารักของชั้น) (เอริ)

(…ครับ) (ยูจีน)

ผมอยากจะตอบโต้ แต่ผมต้องมีสมาะิกับอะไรที่อยู่ตรงหน้าผมตอนนี้

พลัง ที่ผมยืมมาจากเจ้าอสูรในตำนาน

ผมแพ้ไม่ได้

“””กุโอ้อออออออออออออออน!!!”””

ทันใดนั้น 3 หัวของเซอร์เบอรัสเห่า

“กุ…!” (ยูจีน)

พายุอาละวาด

ต้นไม้ในบริเวณป่า ถูกเป่ากระเด็นไป

บริเวณที่เปิดเล็กๆ ถูกสร้างระหว่างผมและเซอร์เบอรั -ดั่งมันเป็นสังเวียนต่อสู้

(…แล้วซูมิเระล่ะ) (ยูจีน)

ผมชำเลืองมองไปข้างหลังผม และดูที่ต้นไม้ใหญ่ ที่ซูมิเระซ่อนอยู่

มันโอเค

ที่นั่นไม่เป็นไร

แล้วก็ มีบาเรียรอบซูมิเระด้วย

ไม่มีปัญหาหรอก

“…กรรรรร”

เซอร์เบอรัส ลดศูนย์กลางแรงโน้มถ่วงและจ้องมาทางนี้ ดั่งเล็งเหยื่อ

ผมก็จะมีสมาธิ อยู่ที่ศัตรูของผม

กำจัดความคิดที่ฟุ่มเฟือยทิ้งไป

(…ตอนนี้ มันเป็นการดวลที่เท่าเทียม) (ยูจีน)

ผมเลียนแบบวลีของป๊าของผมในใจ

เห็นว่ามันเป็นประโยค ที่ใช้เป็นสัญญานการดวล ในทวีปทิศตะวันออก

—สไตล์เสียงสะท้อนสองสวรรค์: รูปแบบสายฟ้า

ผมเก็บดาบสีดำเข้าไปในฝัก

จากนั้น ผมลดท่ายืน และตั้งท่าชักดาบ

ดาบเร็วที่สุดที่ผมชักได้

……!!!!

เซอร์เบอรัสหายไปจากภาพที่เห็น

มันกระโดดสูงขึ้นไป และผมบอกได้ด้วยสัญชาตญาณว่ามันพยายามจะมาถึงผม

ผมจะไม่หลบมัน แต่รับมันแทน

(…เริ่ม) (ยูจีน)

*บู้ม!!!!*

เสียงเหมือนระเบิดถูกสร้างขณะที่ผมก้าวไป

—เทคนิคพิเศษ: ดาบกิเลน

ผมผ่านเซอร์เบอรัสที่เข้าหา ด้วยความเร็วเสียง

ผมรู้สึกได้ ว่าเวลาผ่านไปอย่างช้าๆรอบผม เพราะความเร็วของผมเอง

ดีเลย์เล็กน้อย…

*ฉวัะ!!!*

หัวกลางของเซอร์เบอรัส ถูกสไลซ์ออกไป

“กย้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!”

เซอร์เบอรัสกรีดร้อง

หลังจากที่ดิ้นในความเจ็บปวดซักพัก เซอร์เบอรัสที่มีแค่ 2 หัว…{ไม่ล้ม}

“…!”

ภาระบนร่างกายของผมนั่นไม่น่าเชื่อ ด้วยแค่การเหวี่ยงเดียว

ผมใช้ดาบเวทย์ได้อีกครั้งเดียวเหรอ?

แต่เซอร์เบอรัสมี 2 หัว

ผมมาล้มไปที่นี่ไม่ได้

(พร้อมหน่อย ยูจีน…มันยัง…ไม่จบ…) (ยูจีน)

สัตว์ ของพระเจ้า เป็นสิ่งมีชีวิตที่เป็นอมตะ

มันจะไม่ตาย ด้วยหัวที่ถูกตัดออก

ผมกดดันให้ตัวเองยืน และตั้งท่ายืน พร้อมกับดาบของผม

แต่เซอร์เบอรัสไม่ขยับ ดั่งว่ามันเสียกำลังใจในการต่อสู้ของมันไป

เวลา ที่น่าเจ็บปวด ผ่านไป

ทันใดนั้น วงกลมเวทย์ยักษ์ ปรากฏอยู่ล่างเซอร์เบอรัส

นั่นคือ…วงกลมอัญเชิญ?

ที่เหลือ 2 หัว หันหน้าหาผม

และจากนั้น มันยิ้ม…พร้อมด้วยเขี้ยวแยกออกใส่ผม

(อ-อะไรนะ…?) (ยูจีน)

มือของผม ที่จับดาบ สั่น

แต่เซอร์เบอรัส ไม่ได้โจมตีผม

…{ทำได้ดีมาก นักดาบหนุ่ม}

ผมรู้สึกว่าผมได้ยินเสียงนั้น

เซอร์เบอรัสหายไปในแสง

เอ๋…?

ผมถูกทิ้งไว้นั่น

แค่ อะไรบนโลก…?

หัวของผมปวด

ผมสับสน

—”ยินดีด้วย มันเป็นชัยชนะ ของผู้ท้าทาย”

การประกาศของนางฟ้า ก้องในชั้น 20

ผมตอบสนองกับคำเหล่านั้นทันทีไม่ได้

(ชัยชนะ…?) (ยูจีน)

เอ๋…?

มัน…จบแล้ว?

พลัง หายไปจากร่างกายของผม

ผมหล่นไปที่เข่า ตรงนั้นเลย

ผมแก้ดาบเวทย์

ทันทีต่อมา ดาบที่ผมได้จากนักสำรวจสหพันธรัฐพังทลาย โดยไม่มีเสียง

ผมไม่มีอาวุธอีกแล้ว

แต่ ไม่มีศัตรูด้วยเหืมอนกัน

(ชั้น…เข้าใจแล้ว) (ยูจีน)

ผมเข้าใจแล้วตอนนี้

ผม…ชนะกับบททดสอบที่ไร้ซึ่งเหตุผลของพระเจ้า…กับเซอร์เบอรัส

แปลโดย: wayuwayu

เป้าหมายเดือน 10/66

ค่าเน็ต 100/200

กาแฟ 0/300

คอมใหม่ 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ ซื้อตอน จองตอน แจ้งได้ทาง Facebook ครับ