นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร - ตอนที่ 29 ยูจีน ถูกเข้าหาโดยประธานสภานักเรียน

29 ยูจีน ถูกเข้าหาโดยประธานสภานักเรียน

“ยูจีน!!! ทำไมเธอไม่มาหาเราเลย?!” (ซาร่า)

สมาชิกปาร์ตี้เก่าของผม ซาร่า กอดผม

ซาร่าเป็นประธานสภานักเรียน และเป็นคนสำคัญจากประเทศศักดิ์สิทธิ์คาลเดีย ดังนั้นเธอมีปฏิสัมพันธ์กับนักเรียนคนอื่นๆ ด้วยท่าทีที่ยืดหยุ่น

แต่เธอใกล้มากๆ กับผมแค่คนเดียวเท่านั้น

ผมบอกซาร่า ที่มาจากอีลิทแผนกฮีโร่ในตำนาน ว่า ‘ไม่มีความจำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรา’ และเธอตอบด้วย ‘ทำไมเธอพูดบางอย่างที่เย็นชาอย่างนี้?!’ และเธอ ไม่ได้เข้าใจผมดี

ปรกติแล้ว ผมรอจนกว่าเธอจะใจเย็นได้แต่ผมจะมุ่งหน้าไปสำรวจกับซูมิเระวันนี้

ผมแค่อยู่กับซาร่าตลอดเวลาที่นี่ไม่ได้

ระหว่างที่ผมคิด ว่าจะพูดอะไรกับเธอดี…

“อืม ซาร่าซัง ใช่มั้ย?” (ซูมิเระ)

ซูมิเระพูดกับซาร่าก่อน

“……”

ซารามองซูมิเระแป้ปนึง และจากนั้น เธอหันมามองผมเฉย

เธอเมินซูมิเระ?

ซูมิเระดูเหมือนจะโกรธกับนี่

“เธอยูจีน เธอฟังอยู่มั้ยเนี่ย?”

“ช-ใข่ เราฟังอยู่ ที่สำคัญมากกว่านั้น เธอควรจะทักซูมิเระนะ…” (ยูจีน)

“ชั้นได้รออยู่ตลอดเวลานี้มานะ เฮ้ เธอมีเวลามั้ยตอนนี้? เราจะไปที่ชั้นที่ 90 แต่เรารู้สึกว่าเราไปโดนกำแพงแล้วอ่ะ เธอเอาชนะสัตว์สวรรค์นี่ ใช่มั้ย? มาแลกเปลี่ยนข้อมูลกันนะ เรามั่นใจว่า เราจะสามารถมอบข้อมูลที่มีประโยชน์ให้เธอได้ ยูจีน!” (ซาร่า)

เธอพูดกับผม ด้วยความตั้งใจที่เหลือเชื่อ

“ไม่ ซาร่า ตอนนี้จะเป็นไปมะ—” (ยูจีน)

“ซาร่าซัง เราจะมุ่งหน้าไปที่ชั้นที่ 31 ได้โปรดปล่อยมันไว้วันหลังได้มะ?!” (ซูมิเระ)

ซูมิเระพูดกับซาร่า ด้วยเสียงที่ชัดเจน

อย่างที่คาด ซาร่าไม่ได้เมินคำพูดของซูมิเระ ในครั้งนี้

เธอเปลี่ยนหน้าของเธอเป็นหน้าเย็นชาอย่างช้าๆ และส่งสายตาไปที่นั่น

“……”

“……”

ทั้งสองจ้องกันไม่กี่วินาที

และจากนั้น ซาร่าพูด

“ชั้นขอโทษ ซูมิเระซัง ตอนนี้เราคุยธุระสำคัญกันอยู่ รอก่อน?” (ซาร่า)

“ฮ-เฮ้ย ซาร่า” (ยูจีน)

เธอไม่ควรจะเป็นแบบนั้นนะ เมื่อเธอน่ะ เป็นคนที่มาคุยกับเรา จู่ๆก็จากที่ไหนก็ไม่รู้

หน้าที่โกรธของซูมิเระ เปลี่ยน ไปเป็นหน้าที่ไร้สีหน้า

อ๊ะ…เธอโกรธจัดแล้ว

(ชั้นต้องเตือนซาร่า) (ยูจีน)

ทันทีที่ผมตัดสินใจนั่น…

“เฮ้ ยูจีน ปล่อยไอ้ {คูหู่เก่า} นั่นไปไกลๆ และไปสำรวจกันเหอะ☆” (ซูมิเระ)

ซูมิเระจับแขนผม และดึงมัน

ผมแยกจากซาร่า

เธอดึงผมต่อ ไปที่ที่ลิฟต์ดันเจี้ยนอยู่

“ด-เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อนเลย!” (ซาร่า)

ซาร่ารีบดึงแขนผมไปฝั่งตรงข้ามที่ซูมิเระดึง

“ปล่อยได้มั้ยยะ? เรารีบอยู่นะ” (ซูมิเระ)

“ซูมิเระซัง ยูจีนและชั้นน่ะ ถูกผูกโดยการเชื่อมกันที่แน่นแฟ้นนะยะ! บางคนที่เพิ่งจะปุ๊ปปั๊บโผล่มา ไม่ควรเข้ามาสอดย่ะ!” (ซาร่า)

“เข้าใจแล้ว~ แต่ความสัมพันธ์นั้น มันขาดสะบั้นไปแล้วย่ะ ตั้งแต่ที่เธอได้เข้าแผนกฮีโร่ในตำนานแล้ว ใช่มั้ยยะ? แม้อย่างนั้น แกกลับมาเมื่อเค้ากำจัดสัตว์สวรรค์เนี่ยนะ? อุว้าาา สกปรก” (ซูมิเระ)

“ฮ-เฮ้ย…ซูมิเระ” (ยูจีน)

สีหน้าของซาร่าเปลี่ยน ที่คำพูดของซูมิเระ

“ป-ป่าวเป็นอย่างนั้นเลยนะ! ถ้าชั้นอยู่ด้วยกันกับยูจีนคุง จากแผนกธรรมดา ในฐานะบางคนที่มาจากแผนกฮีโร่ในตำนาน จะมีคนเยอะยะที่มาสร้างปัญหาให้เค้าหรอกย่ะ ดังนั้น มันจะดีกว่าที่จะสร้างระยะ…คือที่เทเรเซียซังบอกชั้น ชั้นเลยระวังกับมัน แต่แม้ว่าด้วยระยะทาง หัวใจของชั้นกะยูจีนคุงเค้าน่ะ เชื่อมต่อกัน่ะ! และแกดูตัวเองเหอะ แกมันแค่เด็กกำพร้าที่ยูจีนรับไว้ ดังนั่นอย่ามาทำตัวหยิ่งละมีอำนาจนะยะ!” (ซาร่า)

“…อะ?!” (ซูมิเระ)

หน้าของซูมิเระ เปลี่ยนกับคำพูดของซาร่า

“……”

“……”

ซาร่าและซูมิเระ ชนหน้ากัน และจ้องกัน

นี่แย่หนักแล้ว

“สองคน ใจเย—” (ยูจีน)

“”เธอเงียบไปเลย ยูจีน””

สองคนหยุดผมด้วยมือของพวกเธอ

ซูมิเระและซาร่า ยังจ้องกัน

คนที่ปิดฉากความเงียบงัน คือซูมิเระ

“ซาร่าซัง ยูจียนคุงน่ะ คู่หูของชั้นนะยะ ถ้าเธอมีธุระกับเค้าล่ะก็ โปรดมาผ่านชั้นก่อนดีกว่าป่าว?” (ซูมิเระ)

“ฮึ่ม เธอว่าคู่หู แต่มันเพิ่งไม่นานเน้ ถูกป่าว? ชั้นน่ะอยู่ในปาร์ตี้กะยูจีนตั้งแต่เข้าโรงเรียนแล้วย่ะ เวลาที่เรา อยู่ ด้วย กัน เทียบกันไม่ได้หรอกย่ะ” (ซาร่า)

“ที่ว่ามันสลายไปไม่ถึงปีน่ะนะ?” (ซูมิเระ)

“! …นั่นทำไมชั้นมาที่นี่เพื่อที่จะบอกให้เค้าทำมันใหม่หรอกย่ะ อย่ามาขวางได้ป่าววะ ซูมิเระซัง” (ซาร่า)

“ชั้นขอโทษเหอะย่ะ แต่พวกพ้องของยูจีนคุง มันตั้งมาแล้ว ว่า เป็น ชั้น” (ซูมิเระ)

“ยูจีนคุงเค้าน่ะ เป็นลูกชายของกองกำลังต่อสู้ที่ทรงพลังของอาณาจักร ดาบจักรวรรดินะยะ ในกรณีนั้น คนที่เหมาะสมกับเเค้า คือชั้น ในฐานะผู้ที่จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ย่ะ!” (ซาร่า)

“…โอ้ยชั้นเป็นคนต่างโลกย่ะ ดังนั้น ชั้นไม่เข้าใจอะไรแบบนั้นหรอกโว้ย” (ซูมิเระ)

“ไม่ว่ายังไง  ชั้นจะไม่อนุญาตให้เธอกะยูจีน ไปมีปาร์ตี้กันแค่สองต่อสองหรอกย่ะ!” (ซาร่า)

“เหมือนเราต้องต้องขอเธอเหอะย่ะ!” (ซูมิเระ)

“มามาแต๊ะอั๋งยูจีนคุงนะยะ อีซูมิเระซัง!” (ซาร่า)

“ช-ชั้นไม่ได้แต๊ะอั๋งยูจีนนะยะ!” (ซูมิเระ)

“อีตอแหล! แกน่ะมาควงแขนไร้สาระ ตั้งแต่แกเข้าหอคอยซีนิทมาแล้ว!” (ซาร่า)

“เหอะ ถ้างั้น ทีแกล่ะ แกมาดอกและมากอดยูจีนทุกดอกเลย!” (ซูมิเระ)

“น-นั่น…มันธุระกูเหอะ!” (ซาร่า)

“—!”

“—!!”

การกัดกันระหว่างซูมิเระและซาร่า ไม่มีจบสิ้น

ผมดูนั่นแป๊ปๆ ตะลึงจนเขาติดประตูก๊อกๆ

ซาร่าและผม รู้จักกันตั้งแต่วันเข้าโรงเรียน แต่นี่คือครั้งแรก ที่ผมได้เห็นเธอ แสดงอารมณ์ออกมาให้เห็น มากขนาดนี้

ผมรู้ ว่าซูมิเระ มีอารมณ์อยู่เยอะ แต่นนี่คือครั้งแรก ที่ผมเห็นเธอเอาความโกรธมาปาใส่บางคนมากขนาดนี้

(โอ้ชั้น ชะนีตีกันอ่ะ ยูจีน~ เป็นคนป๊อปลำบากเนาะ)

เสียงของบงคนดังในหัวผมกระทันหัน ระหว่างที่ผมเหม่อ

มันไม่ต้องพูดเลย ว่ามันคือเอริ

(เฮ้ เอริ ผมทำไรดีอ่ะ ในเวลาแบบนี้?) (ยูจีน)

(…เอ๋? เตงมาถามเค้าจากทุกคนเนี่ยนะ?) (เอริ)

(ได้ม้ย?) (ยูจีน)

(…หืมม ไหนดูซิ) (เอริ)

ผม ไม่เคย มีแฟนมากอน

ผมห่างเหินจากความสัมพันธ์ชายหญิง แบบนี้

ผมพยายามถามเอริ ผู้ที่โตกว่า และดูเหมือนเธอเค้าจะมีประสบการณ์มาก

(ทำมันทั้งสองคนดิตัว?) (เอริ)

(…ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมไปคิดเอง) (ยูจีน)

ตอนนี้ เมื่อผมมาคิดๆดูแล้ว เอริน่ะ นางฟ้าตกสวรรค์

ผมต้องไม่เอาความคิดเห็นของเธอเป็นแหล่งอ้างอิง

การกัดกันของซาร่าและซูมิเระ ยาวต่ะไป

นั่นเป็นเมื่อจู่ๆ ผมรู้สึกถึงการจ้องที่แปลกมาบนผม

ผมรู้ว่ามีนักสำรวจที่ดูเรา ด้วยความสนใจ เพราะเราได้เจี๊ยวจ๊าวกันมากขนาดนี้ แต่มีสายตาแปลกๆ จากนั่น

(…อ๊ะ) (ยูจีน)

อุปกรณเวทย์ทรงลูกบอล ลอยอยู่กลางอากาศ

มันเป็นตา ที่ส่งภาพสดของหอคอยซีนิท ไปสู่ระบบดาวเทียม

นั่นน่ะ มองตรงมาที่ผม ซูมิเระ และซาร่า

นี่ ถูกดูอยู่โดยนักเรียนของโรงเรียน?

“ต้องแต่ทีแรกมึงอ่ะ {จูบ} ยูจีนยังเหอะ! มึงเคยป่าว อีซูมิเระซัง?” (ซาร่า)

“………เอ๋?” (ซูมิเระ)

ผมไม่ได้สนใจการกัดกันของซาร่าและซูมิเระจริงๆ แต่บางอย่างที่มองข้ามไม่ได้ มาถึงหูผม

“ยูจีนคุงเค้า…กะอีซาร่าซัง…เป็นแบบนั้น? เค้าบอกว่ามึงอ่ะไม่ใช่คู่รักกันซะหน่อย…” (ซูมิเระ)

ซูมิเระมองดูผม เหมือนเธอถูกหักหลัง

เหงื่อเย็น วิ่งผ่านหลังผม

“ม-ไม่ใช่อย่างนั้นนะ ซูมิเระ! เธอพูดว่ามันเป็นการทำตามประเพณี เมื่อตั้งตี้กับคนที่จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์…แล้วก็ มันก็แค่ครั้งเดียวด้วย…” (ยูจีน)

“นั่นใช่แล้วเว้ย กูน่ะ ไม่เคยลืมจูบที่ไฟร้อนผ่าวๆจนถึงตอนนี้เลย…” (ซาร่า)

ซาร่าหน้าแดง เหมือนเคลิ้ม

ซูมิเระมองเธอ ด้วยหน้าตาสงสัย

“ดูเหมือนกูชนะย่ะ” (ซาร่า)

“…อึก” (ซูมิเระ)

ซาร่า ประกาศชั้นชนะ อย่างลึกลับเฉย

ชนะอะไรวะ?

ซูมิเระมองผมในพริบตา และพูดนี่กะซาร่า

“ก-กู {นอนค้างคืน} กับยูจีนคุงเค้า ในเต็นท์เดียวกันโว้ย!” (ซูมิเระ)

“………………….เอ๋?” (ซาร่า)

เมื่อซูมิเระพูดนี่ ซาร่าเปิดตากว้าง

“ย-ยูจีน…ไม่มีทาง เธออยู่กับสาวคนนั้นคืนนึงเหรอ…?” (ซาร่า)

“ฮึ่ม กูแม้แต่เห็นหน้ายามเค้าหลับปุ๋ยหลุยด้วยแหหละย่ะ มึงเคยเห็นอ๊ะป่าว อีซาร่าซัง~?” (ซูมิเระ)

“……ก-กูไม่เคยเห็นมัน…” (ซาร่า)

เอ๊ะ เธอเห็นหน้าตอนผมหลับเหรอ?

แต่ผมควรจะเป็นคนตื่นก่อนนะ ซูมิเระหลับหลังผมเหรอ?

“……”

“……”

ซูมิเระและะซาร่า จ้องอย่างแน่น

พวกเธอทั้งสองมีเหงื่อไหลอาบแก้ม

…ไม่ ผมก็เหมือนกัน

พวกเธอมีแผนจะพูดอะไรกันต่อวะเนี่ย?

คนแรกที่พูด คือซาร่า

“ก-กูจะจำไว้!!” (ซาร่า)

เธอพูดนี่ และวิ่งไป ด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ

“กูชนะย่ะ…” (ซูมิเระ)

ซูมิเระยกหมัด และโพสท่า

นั่นมันมีคนแพ้คนชนะด้วยเหรอ?

(ฟุฟุ…เค้าน่ะสงสัยจัง ว่าอะไรจะเกิดขึ้นนน้า ถ้าสองคนได้รู้ ว่าเตงกะเค้า {ทำ} อะไรกันเป็นปรกติ) (เอริ)

(…อย่าเลย) (ยูจีน)

แค่คิดผมก็กลัวแล้ว

“เฮ้ ยูจีนคุง” (ซูมิเระ)

ซูมิเระเรียกผม

“มีอะไรเหรอ ซูมิเระ?” (ยูจีน)

“…จริงๆแล้วเธออยากจะตั้งตี้กะซาร่าซังมั้ยอ่ะ?” (ซูมิเระ)

“ไม่ นั่น…” (ยูจีน)

จริงๆแล้วผมคิดเกี่ยวกับมันนิดนึง

ในท้ายที่สุดแล้ว เราจะชนกำแพงกัน ด้วยแค่ผมกับซูมิเระ

ผมคิดว่ามันจะพึ่งพาได้ ถ้ามีซาร่า เป็นสมาชิกปาร์ตี้

แต่มันเป็นไปได้มากที่สุด ว่า เป็นไปไม่ได้

ได้ยินการสนทนาของซูมิเระและซาร่าเมื่อกี้นี้ ความเข้ากันของพวกเธอนั้น แย่ที่สุด

“เราขอโทษนะ ซูมิเระ มันกลายเป็นประหลาดไปเพราะซาร่า” (ยูจีน)

“ม่ายอ่ะ! งั้นตอนนี้ มาทำเต็มทีในการสำรวจของเราเถอะจ๊ะ!” (ซูมิเระ)

ซูมิเระ แสดงรอยยิ้มที่ว่างเปล่า

แต่ก้าวเท้าของเธอหนัก จากชั้นที่ 31 และขึ้นไป

◇โรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน: ชั้นเรียนพละศึกษา◇

“ได้เลย พวกนาย จับคู่”

ครูพละศึกษะ สั่งเรา

สิ่งที่ผมเข้ารวมอยู่นั่น คือชั้นเรียนรวมที่นักเรียนของแผนกธรรมดา แผนกชั้นสูง และแผนกพิเศษ มีส่วนร่วมกันอยู่ด้วย

มันไม่ชายและหญิงด้วยกัน ดังนั้นซูมิเระไม่อยู่ที่นี่

พูดถึงแล้ว ผมไม่เก่งกับพวกนี้เลย ที่ผมต้องมาจับคู่

เหตุผลมันง่ายๆ… ผม ไม่มีเพื่อนเยอะ

มันใช้เวลาตลอดเลย ที่จะต้องหาคู่

ยังไงซะ ผมควรจะแค่คุยกับใครก็ไมรู้ที่เหลือออยู่

ผมคิดอย่างนั้น แต่

“โย่ ยูจีน จับคู่กัน!”

เสียงที่คุ้นเคย เรียกผม

“คลอดด์?” (ยูจีน)

บางคนที่คาดไม่ถึง

นักเรียนของแผนกฮีโร่ในตำนาน ปรกติแล้ววจะอิสระที่จะตัดสินใจ ว่าจะร่วมในชั้นเรียนไหนก็ได้

พวกเขาได้เครดิต แค่โดยการผ่านสอบ

เพราะนั่น หายากที่คลอดด์จะร่วมในพละศึกษา

แต่ผมขอบคุณที่มีบางคน ที่สนิทกับผมที่นี่

ผมตัดสินใจท่จะจับคู่กับคลอดด์

นั่นเมื่อจู่ๆ ผมสังเกต

“ทำไมหน้านายดูเป็นอย่างนั้นวะ?” (ยูจีน)

“หืม? …อ๊าา นี่ แมวข่วนชั้นว่ะ” (คลอดด์)

“แมว?” (ยูจีน)

“ใช่ แมว” (คลอดด์)

ไม่มีทางเลย ที่ฮีโร่จะได้รับบาดเจ็บกะแมวข่วน

ยังไงซะ มันน่าจะบางออย่าง ที่เขาไม่อยากจะพูดมัน

ผมตัดสินใจที่จะไม่ไล่ตามประเด็นนั้นไป ไกลกว่านี้

“ฝึกต่อสู้ เริ่ม!”

ครูวิชาพละศึกษา มอบสัญญานเพื่อเริ่ม

พูดถึงแล้ว อาวุธทำจากไม้

“โย่!” (คลอดด์)

คลอดด์ปล่อยการแทงหอกเขา จากจุดบอด

ค่อนข้างคม

ผมเบี่ยงครึ่งตัวเพื่อปัดมัน

และจากนั้น ผมแทงดาบใส่คอคลอดด์ แค่แบบนั้นเลย

“หนึ่งแต้ม” (ยูจีน)

ผมยิ้ม และคลอดด์ขมวดคิ้ว

“อ่อยให้นี่หว่า” (คลอดด์)

“ชั้นไม่ใช้สไตล์เสียงสะท้อนสองสวรรค์” (ยูจีน)

“วิชาดาบของนายแม่งประหลาดว่ะ” (คลอดด์)

“มันไม่ประหลาดนะเว่ย” (ยูจีน)

เราฝึกต่อสู้กันต่อไป ระหว่างที่คุยกัน

“เฮ้ ยูจีน” (คลอดด์)

“อะไร?” (ยูจีน)

“นายไม่สอบย้ายมาชั้นเรียนฮีโร่ในตำนานวะ?” (คลอดด์)

“เอ๋?” (ยูจีน)

“โอ้ ช่องเปิด!” (คลอดด์)

“ไม่ปล่อยหรอก!” (ยูจีน)

ผมเกือบจะหลบแทงคอมโบ 2 ที ของคลอดด์ไม่ได้

นั่นเกือบไป

ผมสร้างระยะช่วงเวลาหนึ่ง

“งั้น นั่นอะไรเกี่ยวกับการย้ายกันวะ?” (ยูจีน)

“มีกระซิบกันในแผนกฮีโร่ในตำนาน ว่ามันไม่มีทางที่จะไม่เป็นไร ทีจะให้นักดาบ ที่สามารถจะเอาชนะสัตว์สวรรค์คนเดียวได้ ให้อยู่ในแผนกธรรมดา ถูกป่ะล่ะ?” (คลอดด์)

“แต่ชั้นไม่มีแผนที่จะย้ายนะ” (ยูจีน)

“ทำไมวะ?” (คลอดด์)

คลอดด์ทำหน้าตาสับสน

“นายก็รู้อยู่ ชั้นมีพลังโจมตีศูนย์ ถ้าไม่มีมานาของซูมิเระ ไม่มีทางเลย ที่ชั้นจะสอบผ่านได้” (ยูจีน)

“แค่ย้ายมากะซูมิเระดิ เธอน่ะอีฟริท ดังนั้นเธอน่าจะผ่านสอบได้” (คลอดด์)

“…หืมม” (ยูจีน)

กับซูมิเระ หือ

ผมไม่ได้คิดเกี่ยวกับนั่นเลย

ผมคิดเกี่ยวกับมันซักพัก และจากนั้น ส่ายหัวของผมไปข้างๆ

มันจะเป็นไปไม่ได้หรอก ซูมิเระควบคุมมานาของเธอเองไม่ได้ มันจะจบที่เวทย์ควบคุมไม่ได้ในการสอบ” (ยูจีน)

“…อย่างนั้นเหรอ” (คลอดด์)

ดูเหมือนคลอดด์จะเชื่อ กับอะไรที่ผมว่า

ระหว่างที่เราคุยแบบนั้นอยู่

“ยูจีน ซานตาฟิลด์ มาคุยกันแป้ปได้มั้ย?

นักเรียนจำนวนหนึ่ง มาที่ผมและคลอดด์อยู่

พวกเขามีดาบบนเอวเขา

“นายคือ…โอลโว่ของคลับวิชาดาบ?” (ยูจีน)

“ใช่ แรงค์ 3 ของคลับวิชาดาบ โอลโว่ ดี บัคเคอร์

ฝ่ายที่ใหญ่ที่สุด ของโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน

สมาชิกทั้งหมดของคลับวิชาดาบ มีหมายเลข ขึ้นอยู่กับความแกร่งของพวกเขา

เห็นว่าพวกเขาแข่งขันกันเองผ่านนั่น

ถ้าผมจำไม่ผิด เขาเป็นนักดาบที่เก่งที่สุด ในชั้นปี

“ชั้นมีข้อความจากประธานคลับ ‘นายจะเข้าคลับวิชาดาบมั้ย? ราจะเตรียมที่นั่งให้นายในปีกที่ 1 มันจะเป็นทางลัดที่ดีที่สุด ถ้านายเล็งไปที่ชั้น 500′” (โอลโว)

“นั่น…” (ยูจีน)

“ฮึ่ม แต่ชั้นคัดค้านมันนะ! ชั้นไม่คิดว่าอย่างนาย จะสามารถไปตามปีกที่ 1 ทันหรอก แม้ว่านายจะเข้า!” (โอลโว่)

“……”

ไอ้นี่มันอะไรกันวะ?

มันดูเหมืออนการที่เขาบอกข้อความนี้ ขัดกับเจตนาเขา

แน่นออนว่าผมรู้ ว่าใครคือประธานของคลับวิชาดาบ แต่ผมไม่ได้คุยกับพวกเขาโดยตรง

นายได้เลือกผู้ส่งข้อความผิดคนล้วแหละ ประธานคลับ

“ชั้นซาบซึ้งสำหรับการชักชวนนะ แต่ชั้นจะระงับไว้ จากการเข้าคลับวิชาดาบ เราจะไปสำรวจกันที่ความเร็วของเราเอง” (ยูจีน)

“ฮ่า! ป๊อดเด๋อ?! กลัวกะระดับเราดิ ที่เราจะเคลียร์ชั้นที่ 200 แล้วน่ะ!” (โอลโว่)

เขาชอบที่จะยั่ว ไปซะทุกจังหวะเลยดิ ท่าทาง

มันค่อนข้างน่ารำคาญ

“มาพูดให้เคลียร์เถอะ ว่าชั้นกลัวหรือไม่ในการเข้ารวมทัวร์นาเมนต์ ชั้นจะร่วมในฐานะนักดาบเวทย์ ขอพูดให้ชัดละกันนะ” (ยูจีน)

“…อะไร?” (โอลโว่)

ตาของโอลโว่ เปลี่ยนเป็นอันตราย กับคำพูดของผม

“นายจะไม่หนี ช่ะป๊ะ?” (ยูจีน)

“ชั้นจะขยี้แกแน่!!” (โอลโว่)

โอลโว่ไป พร้อมลูกเบ๊ หลังจากที่ประกาศนี่

ดูเหมือน แม้ว่าจะยัวยุมากมาย เค้าอ่อนไหวเมื่อโดนยั่วยุเฉย

“นายตกเป็นเป้าหลายที่นะ ยูจีน” (คลอดด์)

ตลอดพูด งงงัน

“จริงดิ?” (ยูจีน)

แต่ผมไม่ได้รู้้สึกงั้นนะ

โดยเฉพาะคลับวิชาดาบ ผมแทบไม่มีคอนเนคชั่นกับพวกเขาเลย

“คนของหน่วยสนับสนุนด้วยกำลังของสภานักเรียน ก็เป็นศัตรูกับนาย รู้ป่าว” (คลอดด์)

“นั่นเพราะซาร่าสนิทกับชั้น” (ยูจีน)

ผมจำได้หลังจากที่พูดนั่น

การกัดกันระหว่าซาร่าและซูมิเระ เมื่อวันก่อน

คลอดด์ต้องได้คิดอย่างเดียวกัน เขายิ้ม

“ชั้นดูจากระบบดาวเทียม ซูมิเระจังกะซาร่าจังไฟลุกเลยล่ะ” (คลอดด์)

“…งั้นนายก็ดูอยู่ดิ” (ยูจีน)

“แล้ว นายจะเลือกใครวะ?” (คลอดด์)

“นั่นไม่ใช่ปัญหาอยู่นะเว่ย” (ยูจีน)

ซาร่าไม่โผล่มาเลย ตั้งแต่นั้นมา

แต่ผมมั่นใจ ว่าเธอจะโผล่มาอีกครั้ง

หรือบางทีมันจะดีกว่าสำหรับผม ที่ไปเจอเธอ

แต่พวกเค้าจะพยายามและหาเรื่องสู้กับผมอีก ถ้าผมไปที่ห้องสภานักเรียน

“นายไม่ได้ลงมือเลยกับทั้งสอง แม้ว่าความงามทั้งสองงามที่คุณภาพสูงเข้าหานาย ใช่มั้ย? เสียดายของว่ะ” (คลอดด์)

“ชั้นเป็นผู้ปกครองของซูมิเระ และซาร่าเป็นผู้ที่จะเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ของคาลเดีย นายรู้ป่าว? ชั้นแค่ไปลงมือใส่พวกเธอ เพราะทำไม่คิดไม่ได้น่ะเว่ย” (ยูจีน)

“ไม่ไม่ นี่ คือโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียนนะเว้ย รู้ป่าว นักเรียนทั้งหมดเสมอภาคบนกระดาษ แล้วก็  ตัวนายเองน่ะ ก็มีจูดยืนอยู่ระดับนึงในอาณาจักร ชั้นเลยคิดว่า มันจะไม่เป็นไร ที่จะลงมือกับพวกเธอนะ” (คลอดด์)

“โทษทีที่ต้องหักหน้านายว่ะ แต่การอบรมของครอบครัวชั้น กล่าวไว้ว่า ชั้น จะต้องรับผิดชอบ ชั้นแค่ทำตัวไม่จริงจังไม่ได้” (ยูจีน)

“นายมันแข็งว่ะ ยูจีน มันจะดีกว่านะเว่ย ที่จะเรียนรู้กับสาวทุกประเภทน่ะ รู้ป่าว?” (คลอดด์)

“ปล่อยชั้นไว้งี้เหอะน่า” (ยูจีน)

วิชาพละจบ ระหว่างที่เราคุงง๊องๆกัน

ผมไม่ได้พูดออกมาดังๆ ว่าผมอิจฉาวิธีเข้าหาชีวิตของคลอดด์ นิดนึง

◇ไม่กี่วันต่อมา◇

เรากลับมาสำรวจชั้นที่ 36 ต่อ

ผมอยากจะไปถึง หัวหน้าชั้นที่ 40 ใน 5 วัน

ผมรอซูมิเระที่ทางเข้าหอคอยซีนิท

มีนักสำรวจยู่เยอะที่นี่ และมีคนอื่น ที่รอสมาชิกสำรวจให้มา

แล้วก็มีพ่อค้า เดินไปทั่ว พยายามจะให้นักสำรวจ ซื้อของพวกเขา

พ่อค้าหลายคน ได้มาคุยกับผมแล้ว

ผมปฏิเสธพวกเขา ขณะที่ผมรอซูมิเระ

ผมเห็นซูมิเระวิ่งมาหาผม ทันทีที่เวลานัดกัน

ผมโบกมือ เพื่อให้เธอรู้ตำแหน่งของผม

แต่หน้าของซูมิเระ ไม่ใช่หน้าที่ใจเย็น

“ยูจีนคุง นี่มันแย่แล้ว!!” (ซูมิเระ)

“มีอะไรเหรอ ซูมิเระ?” (ยูจีน)

“เห็นมั้ย…อืม…ชั้นพูดนี่ไงดีเนีย่? มันเป็นเพื่อนของยูจีนคุงอ่ะนะ ชั้นเลยไม่อยากปากเสียมากไป และนี่ก็ไม่ใช่การเล่นคำ*ด้วยโอเคมั้ย? ไม่ใช่งั้น อออุ่…” (ซูมิเระ)

*วายุ: ยูจีน กับคำว่าเพื่อน (ยูจิน) เสียงเหมือนกันในภาษาญี่ปุ่น

“ใจเย็นหน่อย ซูมิเระ” (ยูจีน)

ผมพยายามทำให้ซูมิเระ ใจเย็นลง ผู้ที่ดูเหมือนจะตื่นตกใจ

“ขอบคุณนะ ดีขึ้นแล้วตอนนี้้” (ซูมิเระ)

ซูมิเระถอนหายใจอย่างหนัก

ผมรอคำพูดของซูมิเระ ในความเงียบ

“ยูจีนคุง!!” (ซูมิเระ)

“ครับ?” (ยูจีน)

“เห็นมั้ย…มันเกี่ยวกับคลอดด์คุงน่ะ” (ซูมิเระ)

“คลอดด์มีอะไร?” (ยูจีน)

ผมสนิทกับเขา เพราะผมดูไวเวิร์นเขาในคลับสัตว์ แต่ปฏิสัมพันธ์ของผมกับเขา บ่อยครั้งขึ้น หลังๆนี้

เขาแม้แต่มาบอกผม ว่าเขาอยากช่วยปาร์ตี้สำรวจของเรา

ผมยังไม่ได้บอกนั่นกับซูมิเระ แต่ผมคิดเกี่บวกับการปรึกษามันกับเธอ ในท้ายที่สุด

พูดนั่นล้ว แทบจะไม่มีคอนเนคชั่นระหว่างพวกเธอเลย ณ ตอนนี้

“คลอดด์คุง {คบซ้อน} ลีโอน่าจังและเทเรเซียซัง!!!!” (ซูมิเระ)

“……หึ้?” (ยูจีน)

ชิ้นข้อมูลที่ผมได้มา โง่หนักกว่าที่ผมคิดไปเยอะ

3l3

เจอกันพรุ่งนี้ครับ

แปลโดย: wayuwayu

เป้าหมายเดือน 10/66

ค่าเน็ต 100/200

กาแฟ 0/300

คอมใหม่ 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ สปอนเซอร์ตอนให้อัพโหลดเพิ่มทันที แจ้งได้ทาง Facebook ครับ