นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร - ตอนที่ 34 ยูจีน คิดเกี่ยวกับเจ้าอสูร

34 ยูจีน คิดเกี่ยวกับเจ้าอสูร

“เฮ้ เฮ้ ยูจีน~ นานเท่าไหรที่เตงมีแผนจะนอนอ้ะ?”

ตัวผมถูกเขย่า และผมเปิดตาของผมอย่างช้าๆ

สิ่งที่เข้าตาของผมคือผิวขาวโพลนเหมือนหิมะ

และทีหุ้มรอบผมอยู่ คือปีกดำ

“เอริ…?” (ยูจีน)

“เตงจะเป็นหวัดนะ ดูเป็นแบบนั้นน่ะ รู้ป่าว?” (เอริ)

“เป็นแบบไหนอ่ะ…?” (ยูจีน)

ผมยืนยันเสื้อผ้าของผม ระหว่างที่ยังงัวเงีย

แต่ไม่มีเสื้อผ้า 

เพราะทั้งหมดผม {ไม่ได้ใส่อะไรเลย}

นั่นเหมือนกันกับเอริเนียส ตรงหน้าผม

“เอ๋?!” (ยูจีน)

ผมรีบโดดขึ้น

อะ… ทำไมผมมาอยู่ที่คุกใต้ดินล่ะ…?

“มีอะไรเหรอ ยูจีน? ยังครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่อ๋อ?” (เอริ)

“อาา…ป่าว ผมจำได้ละ ผมเคลียร์ชั้น 50 และรายงาน ว่าผมได้เป็นนักผจญภัยแรงค์ B” (ยูจีน)

หลังจากนั้น เอริตะโกน ‘งั้น เราต้องฉลอง!’ และดื่มเหล้า และจากนั้น เธอโจมตีผม และผมง่วง

ผมถึงขีดจำกัดของแรงกาย หลังจากที่สำรวจเสร็จ ดังนั้น มันดูเหมือนผมจบที่ค้างคืนที่นี่

“……”

“…อะไรเหรอ?” (ยูจีน)

เอริ ผู้ที่มองดูผมพร้อมยิ้มบนหน้าของเธอ สวยงามอย่างน่าประหลาดใจ

เอริไม่ตอบคำถามของผม และลูบไล้ตัวผม และแก้มผม

“หน้าเตงดีขึ้นนะ หลังๆอ่ะ  เป็นชายที่ยิ่งดีขึ้นไปอีกแบบนี้แหละ” (เอริ)

“…งี้ผมก็ชายไร้ประโยชน์ก่อนหน้าเหรอ?” (ยูจีน)

“เตงน่ะชายที่เจ้านางฟ้าตกสวรรค์จับตามองนะ รู้มะ? นั่นไม่ใช้ทั้งหมดที่เตงมีนี่ ถูกมะ?” (เอริ)

“ผมหวังว่างั้นนะ” (ยูจีน)

ผมพยายามจะลุกขึ้นจากเตียง  และเอริดึงแขนผม

“อะไรกัน ไปแล้วอ๋อ?” (เอริ)

เธอบอกผม อย่าเพิ่งไปเลย ด้วยตาที่มองขึ้นมาของเธอ

“ผมได้นัดไว้จะสำรวจชั้น 51 กับซูมิเระและซาร่าวันนี้อ่ะดิ” (ยูจีน)

“อ้าา สาวอีฟริท กับสตรีศักดิ์สิทธิ์ฝึกงานนี่ หือ ไม่ใช่ยัยสองคนนั้นสนิทกันอย่าห่วยแตกเลยเหรอ?” (เอริ)

“…หลังๆมันดีขึ้นนะ…มั้ง” (ยูจีน)

“จริงดิ? แล้ว นัดเจอกันกี่โมง?” (เอริ)

“ตอนเย็น” (ยูจีน)

“งี้ ยังมีเวลานี่” (เอริ)

เธอพูดนี่ ผลักผมลง

ทันใดนั้น บางอย่างร่วง

“อ๊ะ” (ยูจีน)

“นี่ไร?” (เอริ)

เอริเอามันไปก่อนที่ผมจะหยิบได้

“นั่นเครื่องหมายนักสำรวจของผม ขอคืนนะครับได้โปรด” (ยูจีน)

“เข้าใจละ นี่เป็นเครื่องหมายนักสำรวจ แรงค์ B” (เอริ)

เอริมองมัน และพบว่ามัน ไม่ค่อยน่าสนุกเท่าไหร่

เธอบอกว่า อย่าไปพอใจ กับอะไรบางอย่างแบบนี้?

ถ้าคุณผ่านชั้น 50 คุณเป็นนักสำรวจแรงค์ B

แรงค์ A ถ้าคุณผ่านชั้น 100

แรงค์ S ถ้าคุณผ่านชั้น  200

แต่วัตถุประสงค์ของเรา ไกลจากนั้นไปเยอะ

ยังไงก็ตาม ในฐานะบางคน ที่อยู่แรงค์ D มามากกว่าปี เครื่องหมายแรงค์ B น่ะ ทำผมมีความสุขจากใจ

แต่สีหน้าของเอริ เพราะเหตุผลอื่นกว่าที่คิด

“มันมีกลิ่นของผู้หญิงที่ไม่รู้จัก… มากกว่านั้น สองอีกแหน่ะ” (เอริ)

“…พูดเรื่องไรอ๋อ?” (ยูจีน)

ผมพยายามจะปลอมมันไปก่อนสำหรับตอนนี้

แต่ มันน่าจะไม่มีจุดหมาย

“มาซ่อนไรกะเค้า มันมะเมปาโหยดจ่ะ คายออกมานะ งี้ซูมิเระจังและซาร่าจังก็ไม่พอแล้วอ๋อ เตงแม้แต่ไปลงมือกะหญิงอื่นอ๋อ?” (เอริ)

“ป่าวเป็นงั้นนะ มันเป็นไกด์ดันเจี้ยนน่ะ อามาริลลิสซัง และอิโซลเดซังจาก 12 อัศวิน ที่ช่วยผมอยู่ไง” (ยูจีน)

“โอ้ชั้น อวดดีจังอ่ะเตง แม้ว่าเตงเป็นแค่นักสำรวจแรงค์ B เตงมีไกด์ดันเจี้ยนส่วนตัวล้ะอ๋อ?” (เอริ)

“…ช่าย มีอะไรเยอะน่ะ” (ยูจีน)

ผมรำลึกเกี่ยวกับอะไรที่เกิดขึ้นเมื่อวาน

◇◇

“ว้าว☆ยูจีนซัง ยินดีด้วยนะที่ผ่านชั้น 50! นั่นเป็นการปราบที่ยอดเยี่ยมไปเลย แต่ ชั้นไม่คาดเลยนะว่านายจะมีความลำบาก สู้กะแค่มังกรน่ะ รู้มะ? นี่ เครื่องหมายแรงค์ B ของนาย! ชั้นเตรียมันไว้สำหรับนายแล้วล่ะ!”

ทันที่ที่ผมเข้าสหภาพดันเจี้ยน  อามาริลลิสซังวิ่งมาหาผม

“งี้เธอก็ดูอยู่ดิ อะมาริลลิสซัง ขอบคุณนะ” (ยูจีน)

ผมไม่เชื่อเลย ว่าเธอเป็นพนักงานต้อนรับคนเดียวกัน ที่เพิ่งเขี่ยๆผมของเธอเมื่อวันก่อน

“เฮ้ ยูจีนคุง ผู้หญิง…คนนั้นใคร?” (ซูมิเระ)

“ยูจีน ได้โปรดแนะนำเรากับเลดี้นั้นได้มั้ย?” (ซาร่า)

เสียงของสหายทั้งสองของผมเย็นชา

พวกเธอเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่านะ?

“ให้เราแนะนำเธอนะ คนนี้คือ…”  (ยูจีน)

“จ้ะ~☆ ยินดีที่ได้รู้จัก พี่เป็นเจ้าหน้าที่ดันเจี้ยนน่ะ อะมาริลลิส ฟิโอเร่! ปรกติแล้วพี่จะทำงานเป็นพนักงานต้อนรับ ในสำนักงานใหญ่สหภาพดันเจี้ยน! น้องต้อองเป็นซาชิโอกิ ซูมิเระซัง ที่มาจากโลกคู่ขนานแน่ และผู้สมัครตวท็อปสำหรับสตรีศักดิ์สิทธิ์ซามะในคาลเดีย ซาร่า อิเกลเซีย โลดิสซัง ใช่มั้ย? ชั้นได้ยินหลายอย่างเกี่ยวกับน้องๆแล้วล่ะ!!” (อะมาริลลิส)

เธอทักทายสองคน ก่อนผมจะแนะนำเธอได้

ดูเหมือนเธอก็สืบสวนสมาชิกปาร์ตี้ของผมด้วย

“ค-ค่ะ…ยินดีที่ได้รู้จักเธอนะ ชั้นซูมิเระ” (ซูมิเระ)

“ชั้นซาร่า…ยันดีที่ได้รู้จักเธอ” (ซาร่า)

ซูมิเระและซาร่า ถูกผลักโดยพลังชีวิต ของอะมาริลลิสซัง

“พี่ถามยูจีนว่าพี่เป็นไกด์ดันเจี้ยนได้มั้ยเมื่อวันก่อน! และดังนั้น พี่คิดเกี่ยวกับการทักทายน้องๆทั้งสอง!” (อะมาริลลิส)

“ไกด์….?” (ซูมิเระ)

“ได้โปรดบอกชั้นในรายละเอียด เกี่ยวกับนี่ได้มั้ย?” (ซาร่า)

ซูมิเระสับสน และตาของซาร่าคม

มันดูเหมือนนี่เป็นครั้งแรก ที่ซูมิเระเคยได้ยินคำว่า ไกด์ดันเจี้ยน

ผมอธิบายง่ายๆให้เธอ ว่างานนั้นทำอะไร

“หืมม เข้าใจแล้ว งั้นเธอจะเป็นเจ้าหน้าที่ดันเจี้ยนส่วนตัวของปาร์ตี้เราเหรอ?” (ซูมิเระ)

“มีไกด์ดันเจี้ยน ที่จะทำสัญญากับหลายปาร์ตี้ แต่ส่วนตัวแล้ว พี่ไม่ได้หาปาร์ตี้อื่น ดังนั้นมันไม่เป็นไร เพราะพี่น่ะจะแค่พิเศษสำหรับน้องๆเท่านั้น☆” (อะมาริลลิส)

อะมาริลลิส โชว์รอยยิ้มธุรกิจใหญ่

เข้าใจแล้ว

งี้เธอก็ไม่ได้หาปาร์ตี้นักสำรวจอื่น หือ

“อะมาริลลัสซัง ปรกติแล้วเธอจะเป็นไกด์ดันเจี้ยน หลังจากที่ได้เป็นนักสำรวจแรงค์ A แล้ว ถูกต้องมั้ย? ทำไมเธอมาพูดกับยูจีน ที่เพิ่งผ่านชั้นที่ 50 ไม่นานน่ะล่ะ?” (ซาร่า)

ซาร่า ส่งสายตาสู่อามาริลลิสซัง ว่าน่าสงสัย

ยังไงซะ นั่นกวนใจผมด้วย

ดูเหมือนซูมิเระก็มีคำถามเดียวกัน

“เกี่ยวกับนั่น…” (อะมาริลลิส)

“คะ?” (ซาร่า)

เรารอคำพูดของอะมาริลลิสซัง

“ฟุฟุฟุ… แน่นอน มันก็เพราะ ยูจีนซังเป็นนักสำรวจ ที่ {หาตังได้}” (อะมาริลลิส)

สายตาของเธอส่องแสง พร้อมด้วยสัญลักษณ์เงิน และเธอทำทรงเหรียญทองด้วยนิ้วของเธอ

…เอ๋? เงินเหรอ?

“วัตถุดิบจากเซอร์เบอรัสเมื่อวันก่อน ถูกขายไป 200 ล้าน G และเค้าก็สนิทกับพระองค์อูเธอร์ด้วย ใช่ป่ะล่ะ?! ไม่มีไกด์ดันเจี้ยนคนไหนจะคิดสองรอบหรอกนะ!” (อะมาริลลิส)

มันขับเคลื่อนด้วยเรื่องเงินๆทองๆมากกว่าที่ผมคาด

หรือเหมือนกับ มันแบบนั้นตรงๆเลย

นั่นทื้งความประทับใจที่ดีไว้ให้ผม

“เราคิดดว่ามันดีนะ ที่เหตุผลมันเข้าใจได้ง่ายๆ แล้วเธอๆสองคิดคิดไง?” (ยูจีน)

ผมถามซูมิเระและซาร่า

“หืมม…งั้นเหตุผลมันก็เรื่องเงิน…” (ซูมิเระ)

“ทั้งหมดมันแค่นั้นจริงๆอ่ะเหรอ?” (ซาร่า)

สีหน้าของซูมิเระและซาร่า ไม่ค่อยจะชอบ

อะมาริลลิสซังดันไปไกลกว่าเดิมที่นี่

“ฟุฟุฟุ…ไม่มีเหตุผลที่น้องทั้งสองจะต้องกังวล ถ้าจำเป็น น้องใส่เข้ามาในเงื่อนไขของสัญญาไกด์ดันเจี้ยนได้ ว่าถ้าพี่ไปลงมือกับยูจีนซัง สัญญาจะยกเลิกในทันที” (อะมาริลลิส)

“อะ?!”

“เอ๋?!”

“เฮ้ย!”

คำพูดของเธอ ไม่ได้ทำให้เพียงแค่ผมตกใจ แต่ทั้งสองคนด้วย

แต่อะมาริลลิสซังตกตะลึกโดยความตกใจของทั้งสองคน

“มันโด่งดังในสหภาพดันเจี้ยน รู้มั้ย? นักสำรวจนักเรียนที่โดดเด่น ที่สามารถผ่านชั้น 50 ได้ด้วยแค่คน 3 คน แต่ทีมเวิร์กก็แย่ที่สุดด้วย เหตุผลนั้นก็คือศึก {ชิงความรัก} จะเอาผู้นำ” (อะมาริลลิส)

“””……”””

จริงจังเหรอเนี่ย?

มันถึงจุดที่ว่ามันไปคุยกันในสหภาพดันเจี้ยนแล้ว

แต่มันจริง ที่ซูมิเระและซาร่า ได้สู้กันหน้าระบบดาวเทียม

เมื่อผมชำเลืองมองทั้งสองคน…

ซูมิเระและซาร่า ได้มองกันกระอักกระอ่วนอย่างย่ำแย่

คนเดียวที่มีรอยยิ้ม คืออะมาริลลิสซัง

“ฟุฟุฟุ แม้ว่าด้วยทีมเวิร์กที่แย่ที่สุด น้องสามารถที่จะกำจัดหัวหน้าชั้น ของชั้น 50 ได้โดยไม่มีปัญหา พี่อยากจะสนับสนุนน้อง ในฐานะสมาชิกของสหภาพดันเจี้ยน!” (อะมาริลลิส)

อะมาริลลิสซังดันมากไปนิดนึงที่นี่

ซูมิเระและซาร่า ที่ไม่เห็นด้วยเงียบอยู่ตอนนี้ ดังนั้น เธออาจจะคิดว่านี่คือโอกาส

ส่วนตัวผมเองนั้นรู้สึกไม่เป็นไร ที่จะมีอะมาริลลิสซัง เป็นไกด์ดันเจี้ยนขอเรา

ยังไงก็ตาม ผมพยายามจะถามสิ่งที่ผมสงสัย

“ทำไมเธอต้องการเงินล่ะ?” (ยูจีน)

มันอาจจะเป้นคำถามที่ไม่อ่อนไหวเลย แต่ผมพยายามจะถามมันเผื่อไว้ก่อน

พูดถึงแล้ว ในคำพูดของป๊าของผม: ‘ถ้าลูกรู้วิธีใช้เงินของพวกเค้า ลูกจะรู้ว่าตัวเค้านั้นนิสัยเป็นยังไง’

แต่ผมไม่รู้ว่านั่นจริงป่าวนะ

“….จริงๆแล้ว…” (อะมาริลลิส)

หน้าของอะมาริลลิสซัง ที่ยิ้มอยู่ตลอดเวลา หม่นไปนิดนึง

หลังจากที่ลังเลนิดหน่อย เธอนำหมวกเจ้าหน้าที่ดันเจี้ยนออก

ข้างบนผมน้ำตาลอ่อนสดใส มีหูสัตว์ที่น่ารัก

“อะ หูแมวซัง!” (ซูมิเระ)

“มันป่าวแมวนะ! มันเป็นหูเสือ!” (อะมาริลลิส)

อะมาริลลิสแก้ซูมิเระซัง ที่ปล่อยเสียงในความตกใจ

“งั้นเธอก็เป็นกึ่งสัตว์…” (ซาร่า)

“ใช่…พี่น่ะมาจากเกาะเล็กๆ ในสหพันธรัฐบลูวอเทอร์ พี่มีน้องสาวและน้องชายอยู่เยอะ และพี่ต้องส่งเงินให้พวกเค้า ในฐานะพี่สาวคนโต แต่ ไม่มีนักสำรวจแรงค์ A คนไหน ที่จะทำสัญญากับไกด์ดันเจี้ยนที่เป็นกึ่งสัตว์…” (อะมาริลลิส)

“นั่นทำไมเธอมีเป้าหมายมาที่ แรงค์ B อย่างเรางั้นเหรอ หือ” (ยูจีนป

“นั่นแปลว่า…ไม่เหรอ?” (อะมาริลลิส)

อะมาริลลิสมองผมด้วยสายตามองขึ้นมา

มันพูดได้เกี่ยวกับทวีปทิศใต้ทั้งหมด แต่ประเทศส่วนใหญ่มีศูนย์กลางเป็นมนุษย์

วัฒนธรรมและศาสนา จะต่างไป ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ของกึ่งสัตว์ ดังนั้น มันยากที่จะจับเข้าเป็นกลุ่มๆด้วยกัน

ผลของมัน แม้ว่าจะไม่ได้มีการเลือกปฏิบัติที่ชัดเจน คุณยังพบว่า มนุษย์นั้น เป็นคนที่ปรกติแล้วมีจุดยืนสูงกว่า

มันดูเหมือน เมืองดันเจี้ยนก็เป็นอย่างนั้นด้วยเหมือนกัน

“แต่ชั้นไม่ถือนะ” (ยูจีน)

“ชั้นก็โอกะมันด้วย” (ซูมิเระ)

“ไม่มีทางที่เราจะคิดมากเรื่องนั้นหรอก” (ซาร่า)

โชคดี ไม่มีใคร ที่พบว่ามันเป็นปัญหา

—และดังนั้น อะมาริลลิสซัง เป็นไกด์ดันเจี้ยนส่วนตัว ของปาร์ตี้เรา อย่างปลอดภัย

◇◇

“งั้นนี่คือ…บ้านของ 12 อัศวิน อิโซลเด ลิสมอร์ซามะ” (ยูจีน)

ซูมิเระ ซาร่า และผม ไปที่เขต 1 ขอเมืองดันเจี้ยน ที่ถูกรู้จักว่าเป็นย่านขุนนาง

เหตุผลก็คือ เราได้รับข้อความที่ว่า ‘ได้โปรดมาเมื่อน้องรู้สึกว่าสะดวกที่สุด’

ผมตัดสินใจที่จะทำมันก่อน เดี๋ยวผมจะลืม

พูดถึงแล้ว ไม่มีเหตุผลสำหรับซูมิเระและซาร่าที่จะมา แต่ทั้งสองว่า ‘เราจะไปกะเธอ!!’ และรั้นเกี่ยวกับมัน

ผมบอกชื่อของผมให้นายประตู และให้พวกเขาเป็นตัวแทน

เราได้นัดผ่านอะมาริลลิสซัง

บัตเลอร์ออกมาจากกบ้าน และเราถูกนำไปที่ห้องรับแขก

ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น อิโซลเดซังมา ในรูปลักษณ์หยาบๆ ที่ต่างจากลุคชุดเกราะของพี่เค้าก่อนหน้า

“เฮ้ยานั่น พี่ไม่คาดว่าน้องจะมาไว๊ไวขนาดนี้ ยูจีนคุง แล้วก็ยินดีที่ได้รู้จักนะ น้องๆข้างหลัง พี่อิโซลเด ลิสมอร์ พี่ถูกเรียกว่าเป็นผู้ปกครองของเมืองดันเจี้ยน แต่วันนี้วันหยุดพี่ ดังนั้น น้องตามสบายกันเลย” (อิโซลเด)

“หนูมาจากประเทศศักดิ์สิทธิ์คาลเดีย ชื่อหนูคือซาร่า อิเกลเซีย โลดิส มันเป็นเกียรติที่ได้พบพี่” (ซาร่า)

ซาร่าคุกเข่า โดยไม่ลังเล และซูมิเระกำลังจะทำเหมือนกัน หลังจากลังเลเล็กน้อย

“ย-ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ หนูชื่อ ซาชิ—” (ซูมิเระ)

“เฮ้ยเฮ้ย มาเก็บเรื่องมารยาทไว้วันหลังน่า” (อิโซลเด)

อิโซลเดซังเข้าข้างหลังของทั้งสองคนทันที และให้พวกเธอยืน โดยจับไหล่

จากนั้นพี่เค้านั่งที่โซฟาห้องรับแขกแบบนั้นเลย

ผมนั่งข้างทั้งสอง

“ผมได้ยินมาว่า พี่มีบางอย่างที่จะพูด” (ยูจีน)

ผมถามอิโซลเดซัง

“ใช่ นั่นถูกต้อง น้องต้องเหนื่อยจากการสำรวจดันเจี้ยน พี่เลยจะพูดสั้นๆ อย่างแรกของทั้งหมด ยินดีด้วยที่เคลียร์ชั้น 50” (อิโซลเด)

“ขอบคุณพี่มากๆครับ” (ยูจีน)

ไม่ต้องพูดถึงเจ้าหน้าที่ดันเจี้ยน อะมาริลลิสซัง ผมไม่คาดว่าอิโซลเดซังจะรู้ด้วย

“เมื่อเห็นการต่อสู้ของน้องกับหัวหน้าชั้น พี่คิดๆว่ามันอันตรายนิดหน่อย แต่น้องก็ว่างพอ ที่จะซ่อนไพ่ตายบางใบ” (อิโซลเด)

คม

มันจริง ที่ว่าผมไม่ได้ยืมพลังจากเจ้าอสูรในชั้นที่ 50

“ยังไงซะ ถ้าถามเกี่ยวกับเรื่องนั้น มันน่าจะหยาบ หัวเรื่องวันนี้มันต่างไปน่ะ” (อิโซลเด)

อิโซลเดลดน้ำเสียงลงที่นี่

“เราได้เรียนรู้มา ว่าอะไรอาจเป็นเหตุผล ที่ทำไมสัตว์สวรรค์เซอร์เบอรัส ได้ปรากฏมาที่ชั้น 20 กระทันหัน” (อิโซลเด)

“””?!”””

คำพูดเหล่านั้น ทำให้ผม ซูมิเระ และซาร่า เปลี่ยนสีหน้าของเรา

จะฆ่าหัวหน้าชั้นอย่างไร คือการบ้านตลอดกาล ของนักสำรวจของหอคอยซีนิท

และหัวหน้าชั้น ปรกติแล้วโผลม่าเทียบได้กับความแข็งแกร่งของนักสำรวจ {ถึงระดับหนึ่ง}

นั่นเพราะเพราะเจ้าผู้ทรงพลังอันยิ่งใหญ่ ของดินแดนสวรรค์ สร้างหอคอยซีนิทขึ้นมา เพื่อเป็นบททดสอบกับคนของดินแดนมนุษย์

ยังไงก็ตาม กฎพังทลายลงไป เมื่อสัตว์สวรรค์โผล่มาที่ชั้น 20

นักสำรวจปัจจุบันนี้ ภาวนากันให้สัตว์สวรรค์ไม่โผล่มา เมื่อหัวหน้าชั้นใหม่โผล่มา

“แค่ทำไมเหรอครับ?” (ยูจีน)

“เหตุผลนั้นยังไม่แน่ชัด อะไรที่เรารู้คือ ‘ใครเป็นคนทำ’” (อิโซลเด)

อิโซลเดซัง ลดเสียงของพี่เค้าลงที่นี่

“…น้องทั้ง 3 รู้เกี่ยวกับโบสถ์งูมั้ย?” (อิโซลเด)

“ครับ คนที่บูชาเเจ้าอสูร ใช่มั้ยพี่?” (ซูมิเระ)

ซูมิเระตอบคำถามของอิโซลเดซัง

แน่นอน ผมและซาร่า ก็รู้เรื่องนี้

มันเป็นความรู้ทั่วไป ในโลกนี้

“ในทวีปใต้ เจ้านางฟ้าตกสวรรค์ เอริเนียส คือคนที่ถูกบูชา พูดนั่นปั้บ ไม่มีประเทศไหน ที่จะอนุญาตการบูชาเจ้าอสูร ดังนั้น ไม่มีเหตุผลที่จะเปิดเผย ว่าพวกเค้ามาจากโบสถ์งู” (อิโซลเด)

“พวกเค้าเป็นคนที่เรียกสัตว์สรรค์เหรอครับ…?” (ยูจีน)

อิโซลเดซัง ส่ายหัวกับคำถามผม

“ไม่ มีบันทึกว่าโบสถ์งูได้ท้าทายชั้น 100 แต่พวกเค้าไม่ได้สู้สัตว์สวรรค์ และใช้เทเลพอร์ตแทน แต่พี่ไม่รู้เหตุผลนะ” (อิโซลเด)

“นั่นจะนับว่าเคลียร์ชั้น 100 มั้ยครับ?” (ยูจีน)

“{ไม่}” (อิโซลเด)

“งี่ก็ไม่มีจุดหมาย” (ยูจีน)

“นั่นถูกต้อง…ดังนั้น นั่นทำไมเราถึงไม่รู้เหตุผล” (อิโซลเด)

อิโซลเดซัง ดูเหมือนจะพบว่ามันแปลกด้วย

ผมคิดว่ามันจะเป็นทริคลับ ที่จะผ่านชั้น 100 แต่มันดูเหมือนจะไม่ใช่อย่างนั้น

“แล้ว พวกเค้าอยู่ไหนครับตอนนี้?” (ยูจีน)

“พวกเค้าเป็นอาชญากรมีค่าหัว แต่พวกเค้าซ่อนเก่ง มันเป็นไปได้มากที่สุด ว่าจะยากที่จะหาพวกเค้า” (อิโซลเด)

“เข้าใจแล้ว…” (ยูจีน)

มันยังไม่ถูกแก้ไข

“ทำไมบอกเราเรื่องนี้ครับ?” (ยูจีน)

“เป็นไปได้มากที่สุด ว่าน้องเดี๋ยวก็ไปท้าทายชั้น 100 แล้ว มันไม่ใช่อนาคตอันยาวไกล” (อิโซลเด)

อิโซลเดซังพูดอย่างมั่นคง

อะมาริลลิสซังก็พูดแบบนั้น เราถูกประเมินกันสูงไปจริงๆ

เราต้องเทียบให้ได้กับความคาดหวังเหล่านั้น

“ระวังหน่อยนะ โบสถ์งูมันอ่อนไหวมากขึ้นเพราะเวลา และไม่รู้เลยว่าพวกเค้าจะทำอะไร ถ้ามีปัญหาอะไร ได้โปรดปรึกษากับเรา ถ้าน้องมีหัวเรื่องที่จะพูด พี่ไม่ถือที่จะเปิดสภาโต๊ะกลม” (อิโซลเด)

“ท-ทำขนาดนั้นเลยเหรอพี่…?” (ยูจีน)

สภาโต๊ะกลม เป็นการประชุมที่สำคัญ ที่ราชาอูเธอร์ ทำหน้าที่เป็นประธาน

แน่นอน ผมไม่เคยเข้าร่วมมัน หรือแม้แต่เห็นมันเลย

(…อิโซลเดซังเป็นสมาชิกศูนย์กลางของเมืองนี้จริงๆแฮ๊ะ) (ยูจีน)

มันทำให้นั่นซึมเข้าไปในผม

พูดถึงแล้ว จริงๆล้วผมสนิทกับเจ้านายของอิโซลเดซัง ราชาอูเธอร์ แต่จารเค้าสบายกับผมเกินไป จนผมจบที่ลืมไป ว่าจารเค้าเป็นเจ้าใหญ่นายโต

ไม่ว่ายังไง การคุยกันเรื่อโบสถ์งู ยังไม่ได้ถูกทำให้เป็นสาธารณะ

โบสถ์งูไม่อยู่ที่ไหนเลยบนพื้นผิว ดังนั้น มันดูเหมือนพวกเขากังวลว่า ประชาชนจะจบที่กลายเป็นสงสัย จากการเผยแพร่อะไรโดยไมแคร์

พี่ค้าบอกเรา ให้เก็บการคุยนี้ ไว้ระหว่างเรา

แน่นอนว่า เราบอกเธอได้แค่ว่า ‘โอเค’ และเราจากมา

◇◇

“มีอะไรเหรอ ยูจีน ทำหน้าตาซับซ้อนแบบนั้น”

“ไม่ มันไม่มีอะไร ผมเพียงแค่คิด” (ยูจีน)

ผมนึกถึงการสนทนากับอิโซลเดซัง

เซอร์เบอรัสโผล่มาที่ชั้น 20 เพราะโบสถ์งู

และเพื่อที่จะสู้กับสัตว์สวรรค์ ผมทำสัญญากับเอริ

นั่นบังเอิญเหรอ?

ผมอ่านอะไรไม่ได้เลยซักนิด จากหน้าที่น่ารักของเอริ ที่ขี่บนตัวผม มองลงมาหาผม

หน้าของเอริ เข้าหาอย่างช้าๆ

ผมไม่ได้หลบมัน และริมฝีปากของผมถูกขโมยไป

“เตงไม่ควรทำงั้น เมื่อเตงอยู่กะเค้า เตงต้องคิดถึงเค้า♡” (เอริ)

(แต่เค้าก็คิดถึงเตงนั่นแหละจ่ะ) (ยูจีน)

ผมพูดนั่นออกไปจริงๆไม่ได้

เธอน่ารักอยู่ตอนนี้ แต่เธอเป็นเจ้าอสูร ที่ปกครองทวีปใต้ 1,000 ปีก่อน

จากอะไรที่ผมได้ยิน ผมสงสัยว่าเธอคงจะไม่พลาดเปิดเผยอะไรออกมา แม้ว่าผมจะพยายาม

และดังนั้น งานของผมหลังจากตื่นขึ้นมา คือเป็น ‘คู่รัก’ ของเอริ

พูดถึงแล้ว ผมออกมาจากคุกใต้ดิน เมื่อประมาณบ่ายๆ

◇หอคอยเซนิท – ชั้น 1◇

(…ตัวชั้นหน่วงๆ) (ยูจีน)

วันนี้เอริก็เข้มข้นด้วย

ผมมาที่จุดมีทติ้งก่อนหน้า ละเริมขยับร่างกายผมเบาๆ เพื่ออุ่นร่างกาย

และจากนั้น เมื่อถึงเวลาพอดี ผมเห็นสองเงา วิ่งมาที่นี่

ซูมิเระและซาร่า

(ถ้าแค่สองคนนั้น สนิทกันดีกว่านี้…) (ยูจีน)

คือที่ผมคิด แต่ผมเป็นเหตุผลสำหรับนั่น ดังนั้น มันยากที่จะพูดมัน

แต่มอนสเตอร์ในชั้น 51 และขึ้นไป ได้เพิ่มพลังขึ้นเยอะ

ผมส่งสายตาไปหาสองคน…

“ยูจีนคุง ขอโทษที่ให้รอน้า~☆” (ซูมิเระ)

“ยูจีน! ขอโทษที่ให้รอนะ” (ซารา)

“ซูมิเระ ซาร่า วันนี้……เอ๋?” (ยูจีน)

ผมมองสองคน และเปิดปากกว้าง

“มีอะไร ยูจีนคุง?” (ซูมิเระ)

“ยูจีน นายทำหน้าแปลกๆ” (ซาร่า)

ซูมิเระและซาร่า ดูตกตะลึง

ไม่ เธอถาม {ตัวเรา} น่ะเหรอ?

ไม่ว่าคุณจะคิดเกี่ยวกับมันยังไง นี่แปลก

ซูมิเระและซาร่าจ้องคอกันตลอดเวลา กระนั้น…พวกเธอโผล่มา ระหว่างที่ {จับมือกัน} เป็นพื่อนกันซะดี

อะไรบนโลกนี้เกิดขึ้นกัน?

วายุ: อยากแปลเอริเยอะๆ

 แปลโดย: wayuwayu

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ สปอนเซอร์ตอนให้อัพโหลดเพิ่มทันที แจ้งได้ทาง Facebook ครับ