นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร - ตอนที่ 43 เจ้านางฟ้าตกสวรรค์
43 เจ้านางฟ้าตกสวรรค์
—ยุคมืด มากกว่า 1,000 ปีก่อน
เจ้าอสูรผู้ยิ่งใหญ่ควบคุมโลกนี้ และคนของดินแดนมนุษย์ ถูกปกครองด้วยเจ้าอสูร 9 ตน
คนถูกเก็ปไว้เหมือนปศุสัตว์ โดยเจ้าอสูรและอสูร
และจากนั้น ในปีที 0 ของยุคหลุดพ้น
เจ้าอสูรผู้ยิ่งใหญ่ ถูกฆ่าโดยฮีโร่ที่แท้จริง อาเบล
เจ้าอสูรทั้ง 9 ก็ถูกกำจัดไปด้วย บางตนหนีไปที่ทวีปอสูร และบางตนหายไป
เจ้านางฟ้าตกสวรรค์ เอริเนียส ที่ปกครองทวีปใต้ก็ไม่มีข้อยกเว้นกับนี่
แต่เนื่องจากที่เธอทรงพลังอย่างมหาศาลแค่ไหน มันใช้ทั้งหมดของฮีโรที่แท้จริงอาเบล เพื่อที่จะผนึกเธอในคุกปิดผนึก โดยใช้มานาของหอคอยซีนิท
เพราะตำนานนี้ มันถูกเชื่อในทวีปใต้ ว่าเจ้านางฟ้าตกสวรรค์ แกร่งเป็นพิเศษ ภายในหมู่เจ้าอสูรทั้ง 9 ตน
โชคร้าย ผมไม่มีวิธีที่จะยืนยันนี่…{จนมาถึงวันนี้}
“คย้าาาาาาาาา!!!”
“ช-ช่วยด้วย……!!”
สมาชิกสภานักเรียน ถูกนำอิสระไปจากพวกเขาทีละคนตามๆกัน โดยเถาวัลย์ดำ และถูกแขวนขึ้นไป
ขณะที่สำหรัลมิเชลเซ็นไป ที่พวกเขาพึ่งพา…
“…เวทย์สายฟ้า: [มังกรสายฟ้า]” (มิเชล)
มังกรเวทย์ ที่ดูเหมือนงูยักษ์ เต้นรอบมิเชลเซ็นไป
มิเชลเซ็นไปกวัดแกว่งใบมีดมานาสายฟ้า ด้วยเวทย์สายฟ้าระดับกษัตริย์
เอริเนียสมองลงมาที่นั่น ด้วยหน้าที่สงบ
〈…ซูมิเระ ชั้นจะยืนมานาตัวเธอนะ〉 (ยูจีน)
ผมจับมือของซูมิเระ
〈……〉
มันดูเหมือนเธอพูดไมได้ ด้วยพิษและมานาของเจ้าอสูร แต่เธอพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีก
ซาร่ามีหน้าที่ซีด และไม่ได้แม้แต่จะชักดาบตกทอด
เจ้าอสูรเอริเนียส ควารจะเป็นศัตรูตัวฉกาจของเธอ ในฐานะผู้สมัครเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ ที่อยู่ในสังกัดของโบสถ์เทพธิดา แต่เธอแข็งอยู่กับที่ จากความกลัว
〈ซาร่า ตัวเราหวังพึ่งตัวเธอ กับซูมิเระนะ〉 (ยูจีน)
〈…ตัวเธอมีแผนจะทำอะไร ยูจีน? ตัวเธอมีแผนที่จะแทรกแซงบททดสอบของเพราะเจ้าเหรอ?! ตัวเธอจะถูกลงโทษนะ!〉 (ซาร่า)
〈ตัวเราจะไปช่วยพวกเค้า เพราะมิเชลเซ็นไปเทียบกับเธอไม่ได้ เราปล่อยสมาชิกสภานักเรียนไว้แบบนั่้นไม่ได้ ใช่มั้ย〉 (ยูจีน)
สมาชิกนักสำรวจนอกจากมิเชลเซ็นไป ได้ถูกจับด้วยเถาวัลย์ดำ และยอมแพ้
มีหลายคนที่สลบ
ผลของชัยชนะหรือความพ่ายแพ้ของมิเชลเซ็นไป ครั้งนี่ จะเป็นผลของบททดสอบของพระเจ้า
〈เดี๋ยว…ถ้าเป็นอย่างนั้น ตัวเราจะไปด้วย จงมา…[ดาบแห่งความเมตตา]〉 (ซาร่า)
ดาบตกทอด ส่องส่วงที่การเรียกของซาร่า
และจากนั้น ดาบเลียนแบบของดาบหล่น
〈ซูมิเระ ถือดาบเลียนแบบนี้ไว้ มันมีบาเรีย ดังนั้นมันควรจะขับไล่พิษ〉 (ซาร่า)
〈อา ขอบคุณ…〉 (ซูมิเระ)
ซูมิเระสั่นอย่างหนัก ดั่งเธออยู่ในความเย็นที่เข้มข้น
ผมไม่สบายใจกับการปล่อยเธอไว้ที่นี่คนเดียว
ทันใดนั้น…
“ดาบคลื่นมังกรสายฟ้า!!!”
คลื่นพลังงานเวทย์ยักษ์ ยิงไปหาเอริเนียส พยายามที่จะฉีกเธอ
จากไกลๆ มันรู้สึกเหมือนพลังนั้น ไปถึงกัปตันอิศวินสีททองของอาณาจักรได้…ไม่ ไปถึงระดับสูงสุดขออัศวินสวรรค์ได้
*《บู้ม!!!!》*
ระเบิดด้วยกันกับพายุและกลุ่มฝุ่นควัน ปกคลุ่มวิสัยทัศน์ของเรา
และจากนั้น วิสัยทัศน์ของเราชัดเจนขึ้น
“ไม่มีทางน่า…” (ซาร่า)
เสียงของซาร่า มาถึงหูขอผม
ภาพนี้ ไม่น่าตกใจสำหรับผม
ในฐานะบางคนที่พัวพันกับเอริเป็นประจำ
“…อ—อุ…ค่ะฮ่า!” (มิเชล)
“หืม~ ชั้นจะพูดว่ามันนเจ็บนี้ดนึง?” (เอริ)
การโจมตีเต็มกำลัง ที่เรียกได้ไพ่ตายของมิเชลเซ็นไป ไม่แม้แต่จะข่วนปีกดำของเอริเนียส
คอของมิเชลเซ็นไป ถูกจับโดยเอริ และมันทำเสียงสั่นสะเทือน ขณะที่การกำแน่นขึ้น
(ไม่ว่าจะมองมันยังไง การต่อสู้นี้จบแล้ว) (ยูจีน)
“นักสำรวจยูจีน ท้าทายบททดสอบขอพระเจ้า!” (ยูจีน)
ผมตะโกนนี่กับเครื่องหมาย และวิ่งไปแบบนั้นเลย ไปสู่เจ้าอสูรและมิเชลเซ็นไป
ผมสังเกตว่าซาร่าตามมาข้างหลัง หนึ่งลมหายใจหลังจากนั้น
เสียงของนางฟ้า ยังไม่ดัง
แต่ถ้าเราใช้เวลาที่นี่ สมาชิกสภานักเรียน และมิเชลเซ็นไปจะตาย
แค่ก่อนหน้าที่เจ้าอสูร เข้าสู่ระยะของสไตล์เสียงสะท้อนสองสวรรค์…
—ผมสบตากับเอริ
“《เอรรรรี้!》” (ยูจีน)
ผมตะโกนนี่ไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ
เจ้าอสูรมมองดูผม และยิ้มเบาๆ
“เตงต้องไม่นะ ห้ามลัดคิว☆” (เอริ)
เจ้าอสูรพูดนี่ และกระพือปีกดำนิล
ทอร์นาโดดำขึ้นมา
นี่เกิดขึ้น ที่กลางสังเวียน
เจ้าอสูรและมิเชลเซ็นไปอยู่ตรงกลาง สมาชิกสภานักเรียนถูกจับอยู่ใกล้ๆ; พวกเขาทั้งหมด ถูกจับอยู่ข้างในทอร์นาโดดำ และมองไม่เห็น
“คย้า!” (ซาร่า)
ซาร่ากรีดร้อง
“ซาร่า มีอะไร?!” (ยูจีน)
“ตัวเราโอเค… เมื่อตัวเราเข้าหาทอร์นาโดนี้ มันรู้สึกเหมือนตัวเราถูกฟันโดยมีด ตัวเธอโอเคมั้ย ยูจีน?” (ซาร่า)
“ตัวเราโอเค ตัวเราจะร่ายเวทย์ฮีลบน—” (ยูจีน)
“เดี๋ยว ที่สำคัญที่สุด คนอื่นทุกคน…” (ซาร่า)
ซาร่าและผมมองทอร์นาโดดำ ที่มันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆอย่างช้าๆ
ผมไม่ได้ยินเสียงของนางฟ้า
(นี่แปลก…) (ยูจีน)
ทำไมบททดสอบของพระเจ้าไม่จบ?
“นักสำรวจยูจีน ท้าทายบททดสอบของพระเจ้า!!!!” (ยูจีน)
อีกครั้ง ผมตะโกนใส่เครื่องหมายนักสำรวจ แต่ไม่มีการตอบสนองจริงๆ
“ซาร่า ให้ตัวเราได้ยืมพลังของตัวเธอด้วย ตัวเราจะทำลายทอร์นาโดนั่น” (ยูจีน)
“เข้าใจแล้ว…ให้เรายืมพลังด้วย ดาบแห่งความเมตตา” (ซาร่า)
ทนทีที่ดาบเริ่มปล่อยแสงที่แรง…
“หยุดนะสองคน!”
ไหล่ของผมถูกจับจากข้างหลัง
ซาร่าและผม แก้ท่ายืนต่อสู้
คนข้างหลังเรา เมื่อเราดูคือ…
“อิโซลเดซัง?” (ยูจีน)
“อัศวินที่ 7 ซามะ?!” (ซาร่า)
คนที่อยู่ที่นั่น คือหนึ่งในอัศวินผู้คุ้มกันของเมืองดันเจี้ยน อัศวินดอกไม้ อิโซลเดซัง
“ยูจีนคุง ถอย บททดสอบของพระเจ้าครั้งนี้แปลก” (อิโซลเด)
“แต่นักสำรวจและนักเรียน ยังติดอยู่ในนั้น…” (ยูจีน)
“อย่ากังวล! ปาร์์ตี้ของอัศวินที่ 2 ลอยด์โดโนะ กำลังมาที่ชั้น 100! ปล่อยการรับมือกับเจ้าอสูรให้ลอยด์โดโนะ” (อิโซลเด)
“อัศวินที่ 2 ซามะ?” (ซาร่า)
ซาร่า ส่งเสียงของเธอในความตกใจ
อัศวินที่ 2 : ลอยด์ กาเวน
ที่ยังมีชื่อเรียกว่า โล่ของราชา และผู้คุ้มกันของเมืองดันเจี้ยน
มันจริงทที่ว่า ไม่มีจุดหมายที่เราจะแทรกเข้าไป ถ้าเขาจะก้าวเข้าไป
“รับทราบ… ซูมิเระ ตัวเธอยืนไหวมั้ย?” (ยูจีน)
“ด-ได้…” (ซูมิเระ)
ผมให้ซูมิเระที่ยังยืนไม่ไหว ยืมไหล่
สังเวียนมองไม่เห็น
ผมบอกไม่ได้ว่าอะไรเกิดขึ้น ที่อีกฝั่งของทอร์นาโดดำ
(เอริ…มิเชลเซ็นไป…) (ยูจีน)
ผมจากชั้น 100 ระหว่างที่ยังรู้สึกไม่เต็มใจ
◇เมืองดันเจี้ยน: ประชุมสูงสุด◇
คนที่ล้อมโต๊ะกลม คืออัศวินทั้ง 9 คนและราชา
ทุกคนทำสีหน้าที่ซับซ้อน นอกจากราชา
ตำแหน่งสูงสุดในโต๊ะกลม ถูกบอกก่อนหน้านี้แล้ว
เก้าอี้ว่างจำนวนหนึ่ง โดดเด่น
าาชา: อูเธอ เมอร์คิวเรียส เพนดราก้อน
อัศวินที่ 1: แคลร์ แลนสล็อต
อัศวินที่ 2: ลอยด์ กาเวน
อัศวินที่ 3: อลิสตาร์ ไลโอเนล
อัศวินที่ 4: อับบราม กาลาฮาด
อัศวินที่ 5: ชาร์ล็อตต์ เค
อัศวินที่ 6: วแลด เอ็คเตอร์
อัศวินที่ 7: อิโซลเด ทริสตัน
อัศวินที่ 8: ไพลอน กาเร็ธ
อัศวินที่ 9: คอลิน บอร์
อัศวินที่ 10: แฮริสัน ราโมรัค
อัศวินที่ 11: เดซี่ พาโลมีดีส
อัศวินที่ 12: จอฟฟรีย์ มอร์เดร็ด
ภายในคนเหล่านั้น อัศวินที่ 1 แคลร์ อัศวินที่ 2 ลอยด์ และอัศวินที่ 9 คอลิน ไม่อยู่
“นี่มีปัญหานะ…”
“พอมาคิดว่าอัศวินที่ 2 ลอยด์โดโนะ จะถูกจับโดยเจ้าอสูรเอริเนียส”
“ชั้นรู้ว่าทั้งหมดของ 12 อัศวินในเมืองดันเจี้ยน ควรจะไป!”
*ตึง!*
คนที่อาวุโสที่สุดของพวกเขา อัศวินที่ 4 อับบราม กระแทกโต๊ะ
“แม้วจะพูดอย่างนั้น ลอยด์โดโนะจะไปถึชั้น 300 ในไม่นาน และเค้าก็เป็นคนที่ดูแลการเฝ้าดูหอคอยซีนิทวันนั้น ดังนั้นเค้าไปอย่างเร็วเพื่อที่จะช่วยนักสำรวจ เราโทษเค้าที่ภักดีต่อหน้าที่ของเค้าไม่ได้”
“แต่เราพูดเกี่ยวกับเจ้าอสูรในตำนานนั้น เค้าควรจะระวังมากกว่านี้”
“ไม่ว่ายังไง พอมาคิดว่าเค้าจะถูกจับเป็นตัวประกัน… ชั้นคิดว่าเจ้าอสูรเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจมากกว่านี้”
“เจ้าอสูรเอริเนียส เล่ห์เหลี่ยมเยอะมากกว่าเจ้าอสูรตนไหนๆ 1,000 ปีก่อน…หรือมันถูกพูดว่าแบบนั้น มันเป็นการเคลื่อนไหวที่ไม่ดี ที่เผชิญหน้ากับเธอตรงๆ”
“ตั้งแต่ทีแรก ทำไมเอริเนียสถึงปรากฏตัว…? เธอควรจะหลับอยู่ในคุกปิดผนึกใต้ดิน”
อัศวินที่ 8 ไพลอน พักคางของเขาบนือ และพบว่านี่นั้นน่าปวดหัวจริงๆ
“สหภาพดันเจี้ยนได้นำรายงานเกี่ยวกับนี่มา พวกเค้าคิดว่าโบสงู้ที่ได้ถูกเห็นในหอคอยซีนิท ก่อเรื่องนี้ เป้าหมายองพวกเค้า ต้องเป็นการชุบชีวิตเจ้าอสูร”
“สหภาพได้ตั้งทฤษฎว่า พวกเค้าอาจใจเทคนิคเสียสละ พอมาคิดว่าพวกเค้าจะเสียสละชีวิต เพื่อเรียกเจ้าอสูร”
“พูดนั่นแล้ว มันไม่เหมือนว่าพวกเค้านำเจ้าอสูรกลับมา พวกเค้าเพียงแค่อัญเชิญเธอเป็นสัตว์ของพรเจ้า นั่นจะเชยเกินไปที่จะพนันชีวิตพวกเค้าไว้”
เด็กที่สุดของกลุ่ม อัศวินที่ 12 จอฟฟรีย์ มีปากเสีย
“นั่นอาจจะไม่เป็นอย่างั้น เพราะทั้งหมด มีผู้ศรัทธาเจ้าอสูรที่ซ่อนอยู่ในทวีปใต้”
“นั่นถูก มากกว่านั้น ความสวยของเจ้าอสูร ได้ถูกแสดงให้ทุกคนเห็นด้วยระบบดาวเทียม ไม่ต้องสงสัยเลย ว่าศาสนาเจ้าอสูร จะกลับมากระปรี้กระเปร่า จากตอนนี้ไป…”
“ใช่ นั่นเป็นผู้หญิงที่ดี ถ้าเธอไม่ใช่เจ้าอสูร ชั้นจะพยายามยั่วเธอ”
“นั่นมันไร้ศีลธรรมนะ วแลด!”
“ชั้นล้อเล่นน่ะ ล้อเล่น อย่าโกรธเลยนะ ชาร์ล็อตต์”
“ให้ตายเหอะน่า”
ไปที่นั่นที่นี่
การประชุมไม่เป็นระเบียบ
ราชาอูเธอร์ มอดูสภาพนี้ ด้วยความสนใจ
“เจ้าติดต่ออัศวินที่ 1 แคลร์โดโนะได้ ใช่มั้ย?”
“หัวเรื่องเปลี่ยน
“ใช่ คนนั้นมีส่วนร่วมกับการปราบสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ ใต้คำร้องของสหพันธรัฐบลูวอเทอร์ แต่เราให้คนนั้นรีบมาเมืองดันเจี้ยน ด้วยความเร็ว อย่างไรก็ตาม คนนั้นจะมาถึงมะรืนนี้…”
“นั่นนานไป”
“แม้ว่าด้วยเรือบินใหม่สุด มันจะยังใช้ 2 วันเร็วที่สุด เพราะทั้งหมด มีระยะอยู่”
“อาณาจักกรและพันธมิตรศักดิสิทธิ์พูดอะไรบ้าง?”
“อาณาจักรได้ส่งเหน่วย 1 ของอัศวินทองเป็นกำลังเสริม เพื่อปราบเจ้าอสูร และอัศวินสวรรค์เป็นผู้บัญชาการ บนนั้น พวกเค้าส่งฮีโร่คนเดียวของพวกเค้ามาที่นี่ เวลาที่จะมาถึง คาดว่าจะเป็น 3 วัน”
“เฮ้ย เฮ้ย คนแกร่งที่สุดของอาณาจักรทั้งหมดพร้อมกันเลยเหรอ? ชั้นประทับใจที่จักรพรรดิมอบพวกเค้าให้เรา โดยที่ไม่สงวนตัวเลย
“ชั้นจะพูดว่า พวกเขามีเป้าหมายเป็นนี่อยู่ เพราะทั้งหมด มีข่าวลือว่า จักรพรรดิแกรนด์แฟลร์ อยากจะเกี่ยข้องกับการดูแลเมืองดันเจี้ยน”
“…งั้น เราจะมอบข้ออ้างให้เค้า ถ้าเรายืมการช่วยเหลือของเค้า หือ”
“ขณะที่สำหรับพันธมิตรศักดิ์สิทธิ์… ไม่จำเป็นที่ชั้นจะแม้แต่ต้องพูดมัน”
“เพราะทั้งหมด นั่นเป็นรัฐศาสนา ที่บูชาเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ซามะ เจ้าอสูรเป็นศัตรูตัวฉกาจสำหรับพวกเค้า บนการนำเหล่าอีลิทของเทมพลาร์มา ฝั่งนี้ก็ส่งฮีโร่มา ระหว่างที่ยกธงของการลบล้างเจ้าอสูร ระยะเวลาที่คาดว่าจะมาถึงนั้นเท่ากัน: 3 วัน”
“วันเดีวกันกับอาณาจักร หือ…”
“เราวัตถุประสงค์เดียวกัน ที่จะกำจัดเจ้าอสูร ไม่ใช่มันเป็นทางเลือกที่ใช้งานได้ ที่จะรอให้พันธมิตรศักดิ์สิทธิ์มาถึง และสู้เจ้าอสูรด้วยกันเหรอ?”
“ไม่…สตรีศักดิ์สิทธิ์ที่ 8 ที่เป็นผู้นำประเทศศักดิ์สิทธิ์ มีนิสัยที่ร้ายกาจ เราจะแสดงความอ่อนแอที่นี่ ถ้าเราพึ่งพาพวกเค้า”
“ใช่ พวกเค้าจะแทรกเข้ามา เรื่องการดูแลเมืองดันเจี้ยน เหมือนอาณาจักร”
“พวกเค้าได้สนับสนุนการดูแลร่วมกันของอาวุธชุดเกราะ และอุปกรณ์เวทย์ที่พบในคอยซีนิทแล้ว ด้วยข้ออ้างที่ว่า เพื่อการเตรียมการสำหรับการฟื้นคืนชีพของเจ้าอสูรผู้ยิ่งใหญ่”
“มันจะกลายเป็นปัญหา…”
“เราต้องรับมือกับนี่ ด้วยตัวเราเอง”
“แล้วก็ เราจำเป็นต้องให้อัศวินที่ 1 ซามะกลับมา…”
“เฮ้ย เฮ้ย เจ้าจะพูดว่าเราทำอะไรไม่ได้ โดยไม่มีแคลร์โดโนะเหรอ?!”
“แม่ว่าเจ้าว่าอย่างนั้น แคลร์โดโนะและลอยด์โดโนะ ไม่มีใครเทียบได้ในเมืองดันเจี้ยน ด้วยคนหนึ่งที่พังทลายไป เรา 12 อัศวิน ควรจะเป็นหนึ่งเดียวกัน…”
นี่เป็นเมื่อราชาอูเธอร์พูดเป็นครั้งแรก
“ฟุมุ…อย่างที่คาด ชั้นควรจะเป็นคนที่ก้าว—” (อูเธอร์)
““““““““““นั่นอย่างเดียวจะไม่ถูกอนุญาติ!!””””””””””
12 อัศวิน ที่มีความคิดเห็นของพวกเขาต่างกันจนถึงตอนนี้ พูดเป็นเสียงเดียวกันเป็นครั้งแรก
“เฮ้ เฮ้ มันไม่ใช่เป็นอะไรบางอย่าง ที่จะต่อต้านขนาดนั้นนี่ ใช่มั้ย?” (อูเธอร์)
ราชาอูเธอร์ทำหน้าที่เศร้าอย่างจงใจ
“ถ้ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับท่าน เมืองดันเจี้ยนจะจบเห่!”
“เหตุผลที่ทำไมอาณาจักรและคาลเดีย ไม่แตะต้องมลรัฐนี้ เพราะท่านยังอยู่ ราชาอูเธอร์”
“ราชาอูเธอร์ โปรดใช้การระงับตัวเองด้วย”
“ชั้นรู้ ชั้นแค่อยากพูดมัน… ช่างน่าเสียดาย” (อูเธอร์)
เขาอาจจะพูดนั่น ในน้ำเสียงที่ล้อเล่น แต่ทั้งหมดของ 12 อัศวินรู้ว่าเขาจะท้าทายเจ้าอสูรถ้าพกเค้าไม่ได้หยุด ราชาที่ดุร้ายและรักอิสระนี้
“แต่เราทำยังไงดีละ? แคลร์คุงจะไม่กลับมา จนกว่ามะรืนนี้ เราทำอะไรไม่ได้จนถึงตอนนั้นเหรอ?” (อูเธอร์)
12 อัศวินกลายเป็นเงียบกับคำพูดขอราชาอูเธอร์
“เราได้สร้าคำร้องปราบเจ้าอสูรผ่านสภาพดันเจี้ยน ขอนักสำรวจแรงค์ S แล้ว…”
“ปรกติแล้ว จะมีพวกที่บ้าระห่ำ ที่จะมีความสุขบนการท้าทาย แต่คำร้องมันกระทันหันเกินไปครั้งนี้ เพราะทั้งหมด มันเป็นจากพรุ่งนี้”
“นักสำรวจแรงค์สูง ทั้งหมดเป็นพวกประหลาด ที่จะไดฟ์ดันเจี้ยนสุดท้าย เมื่อพวกเค้ามีเวลา และจะแค่พักเมื่อพวกเค้าบาดเจ็บ”
“ไม่มีคนโง่ที่จะท้าทายเจ้าอสูร เมื่อพวกเค้าไม่อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์แบบ หือ…”
“แม้แต่นักสำรวจแรงค์ S มิเชลคุง ยังไม่สามารถสร้างรอยข่วนให้เจ้าอสูรเลย”
“นั่นเป็นเพราะเธอถูกเบี่ยงความสนใจ โดยนักเรียนที่เป็นคนขอเธอ มิเชลคุงปรกติจะไม่ไร้การป้องกันขนาดนั้น”
“ไม่มีผู้สมัครที่ดีๆเลยเหรอ?”
“มีนักสำรวจแรงค์ A จำนวนหนึ่ง แต่พูดตรงๆพวกเค้ายังขาดความสามารถที่จะท้าทายเอริเนียส ภายในนักเรียนนักสำรวจแรงค์ A มีคนกล้าที่อยากจะสู้เจ้าอสูร แต่การท้าทายของพวกเค้า ถูกหยุดโดยการตัดสสินใจของสหภาพดัันเจี้ยน”
“แม้ว่าเราจะหลับหูหลับตาท้าทาย เราจะแค่เพิ่มจำนวนของตัวประกัน”
“ไม่มีข้อสรุปที่ถูกสร้างที่นี่
นี่เป็นที่อัศวินที่ 7 อิโซลเด พูดกับราชาอูเธอร์
“ขออภัย…ราชาอูเธอร์” (อิโซลเด)
“ฟุมุ มีอะไร อิโซลเดคุง?” (อูเธอร์)
“หนูได้ยินมาว่าท่านมีคนรู้จักมากมาย นอกทวีป ถ้าเราไม่ยืมความช่วยเหลือของอาณาจักร และประเทศศักดิ์สิทธิ์ แล้วถ้าเราพึ่งพาคนเหล่านั้นล่ะ?” (อิโซเด)
ตาขทั้ง 12 อัศวินเปลี่ยนไป
ราชาอูเธอ พยักหน้าเบาๆกับคำพูดเหล่านั้น
“จริงๆแล้ว ชั้นได้รับการติดต่อจากปราชญ์ขาวผู้ยิ่งใหญ่ ของประเทศแห่งแสง ในทวีปตะวันตก” (อูเธอร์)
“ปราชญ์ขาวผู้ยิ่งใหญ่ซามะ!!”
“ลูกหลานของสมาชิกปาร์ตี้ ที่กำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่น่ะเหรอ?”
สภาโต๊ะกลม ส่งเสียง
ปราชญ์ขาวผู้ยิ่งใหญ่ ถูกเรียกว่าเป็นนักเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุด ของทวีปตะวันตก และพูดได้ว่าแกร่งพอๆกับราชาอูเธอร์
มันจริงที่ว่าพวกเขาอาจจะสามารถจะทำบางอย่างเกี่ยวกับเอริเนียสได้ ด้วยความช่วยเหลือของเธอ
“แต่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่โดโนะ เป็นกำลังการต่อสู่ที่แกร่งที่สุดของประเทศแห่งแสง ถ้าเรารับเธอ ขุนนางของไฮแลนด์และขุนนางผู้ยิ่งใหญ่จะไม่อยู่เฉย” (ไพลอน)
อัศวินคนที่ 8 ที่มีเหตุผล ชี้ออกมา
“ขออภัย ราชาอูเธอร์ ปราชญ์ขาวผู้ยิ่งใหญ่มอบเงื่อนไขหรือบางอย่างมั้ย?”
“เจ้าตัวเองไม่ได้พูดอะไร เพราะทั้งหมด ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่คนนั้นไม่มีความต้องการอะไร แต่…มันดูเหมือนระดับสูงของประเทศแห่งแสงพูดหลายอย่าง เธอบอกชั้นว่า ถ้าเราอยู่ในสถานการณ์ ที่เราทำอะไรไม่ได้เลย เรียกเธอได้ทุกเวลา” (อูเธอร์)
“งั้นมันเป็นทางออกสุดท้ายของเรา หือ”
“ใช่ เธอจะไม่รั้งมือ ในการร่วมมือกันต่อสู้กับเจ้าอสูร แต่เธอพูดว่าข้อจำกัดมันน่าปวดหัว” (อูเธอร์)
“หืมม…”
“มีผู้สมัครอื่นคนไหนมั้ย…?”
“ขออภัย…แล้วเกี่ยวกับแม่มดแดงโดโนะ ที่จบจากโรงเรียนล่ะ?”
“โออ้ โรซาลีโดโนะเหรอ?!”
“แค่พูดให้ถูก เธอไม่ได้จบ เธอดรอปออกไป”
“เธอทำลายหอคอยซีนิท ในการสอบจบ และถูกแบนจากดันเจี้ยนสุดท้าย”
“เธอมีประสบการณ์การสู้กับเจ้าอสูร เธอจะเป็นผู้สมัครที่สมบูรณ์แบบ”
“ราชาอูเธอร์ ติดต่อแม่มดแดงซามะได้มั้ย?!”
“จริงๆแล้วชั้นลองติดต่อเธอหลายคร้ง ด้วยเวทย์สื่อสาร แต่ไม่มีการตอบกับมา ไม่รู้ว่าเธออยู่ไหน” (อูเธอร์)
“…ไม่มีทางน่า”
“เส้นชีวิตของเรา…”
หน้าของ 12 อัศวิน เปลี่ยนเป็นมืดมน
สภาโต๊ะกลมดำเนินต่อไปหลังจากนั้น แต่ไม่มีการตัดสินใจที่มีประสิทธิภาพ
ในที่สุดพวกเขาก็หมดข้อเสนอ และการประชุมจบ
“งั้นตอนนี้ กลับมาเข้าเรื่อง”
“ผู้อาวุโสที่สุด ของ 12 อัศวิน อัศวินที่ 4 อับบราม กาลาฮาด มองดูรอบๆโต๊ะกลม
“อัศวินที่ 9 คอลินตอนนี้จับตามองชั้น 10 อยู่ เรา 12 อัศวินจะจับตามองเจ้าอสูรเป็นกะ ยังไงก็ตาม เจ้าต้องไม่สู้กับเธอคนเดียว การต่อสูตัดสินจะมีขึ้นในมะรืนนี้ เมื่อแคลร์โดโนะกลับมา เราจะปราบเอริเนียสด้วย 12 อัศวิน มีใครจะคัดค้านอะไรมั้ย?”
“””””……”””””
ทุกคนที่นั่นพยักหน้าเบาๆ
ไม่ใช่ทุกคนดูเชื่อใจ แต่ไม่มีความคิดที่ดีกว่านี้ ในท้ายที่สุด
“เราาจะเก็บคำร้องขอนักสำรวจ ยังไงก็ตาม คนที่จะท้าทายเธอ จะเป็นแรงค์ S หรือสูงกว่านั้น เพราะเราจะไม่สามารถร่วมือกันได้อย่างถูกต้องง พวกเค้าจะไม่เข้าร่วมกับเรา ในการต่อสู้กับการสู้ของเรากับเธอ เราจะต้องรับมือกับนี่ ก่อนที่ฮีโร่ของอาณาจักร และพันธมิตรศักดิ์สิทธิ์ มาถึง 3 วันหลังจากนี้!” (อับบราม)
12 อัศวิน พยักหน้ากับคำพูดที่เข้มแข็งของอับบราม
“ในกรณีที่เราถูกกวาดล้างล่ะ?” (อลิสตาร์)
อัศวินที่ 3 อลิสตาร์พูดอย่างสนุก
มันดูเหมือนเขาเป็นคนเดียว ที่ไม่ได้สู้สึกว่าเป็นภัยมากที่นี่
อับบรามขมวดคิ้วชั่วครู่ แต่เขาเปลี่ยนสีหน้ากลับไป
“ถ้านั่นเกิดขึ้น…ราชาอูเธอร์ เราจะปล่อยการตัดสินใจไว้กับท่าน ว่าท่านจะยืมความช่วยเหลอของอาณาจักรและพันธมิตรศักดิ์สิทธิ์หรือไม่…หรือขอความช่วยเหลือของทวีปอื่น…” (อับบราม)
“ฟุมุ รับทราบ ยังไงซะ ชั้นหวังว่านั่นจะไม่เกิดขึ้น” (อูเธอร์)
สีหน้าที่จริงจังของอับบราม ตรงกันข้ามกับคำสบายๆของราชา
“””””””””เยส มายลอร์ด”””””””””
12 อัศวินวางมือไว้บนอกของพวกเค้า และตอบกลับ
แค่เมื่อมันถูกคิดว่า การประชุมจะจบลง…
“อ้า ชั้นพูดอย่างสุดท้ายก่อนที่การประชุมจบได้มั้ย?” (อูเธอร์)
ราชาอูเธอยกมือของเขา พร้อมหน้าตาดั่งเขาคิดบางอย่างออก
“””””””””……”””””””””
12 อัศวินทุกคน ที่ความรู้สึกบางอย่างที่นี่
ราชาไม่พูดอะไรในเวลาดีๆแบบนี้
“มันคืออะไร ราชาอูเธอร์” (อับบราม)
อับบรามถาม ในฐานะเป็นตัวแทนของทุกคน
“ปาร์ตี้ที่จะท้าทายเจ้าอสูร ยังไม่ได้ถูกตัดสินใจ ใช่มั้ย? แน่นอน ว่ามันไม่เป็นที่มั่นใจ ว่านักสำรวจแรงค์ S จะมามั้ย” (อุเธอร์)
“นั่นถูกแล้ว” (อับบราม)
“ไม่ใช่มันเสียของเหรอ? เจ้าอสูรในตำนาน ที่อุส่าห์มาที่ชั้น 100 ชั้นจะอยากเสนอ ปาร์ตี้นักสำรวจน่ะ” (อูเธอร์)
“ขออภัยที่พูดนี่ แต่เราได้คุยกับปาร์ตี้นักสำรวจทั้งหมดที่มีทักษะแล้ว ท่านจะไม่มีแผนที่จะเสนอนักสำรวจแรงค์ A ใช่มั้ย?” (อับบราม)
“หืม? ชั้นไม่คิดว่าพวกเค้าแรงค์ A ถ้าชั้นจำไม่ผิด เค้าแรงค์ B” (อูเธอร์)
“แรงค์ B ?! ท่านจะให้บางคน ที่ยังไม่ผ่านชั้น 100 สู้กับเจ้าอสูรเหรอ?! นั่นไม่ไตร่ตรองเลย!” (อับบราม)
“ราชาอูเธอร์… คนที่ท่านพูดถึง…” (อิโซลเด)
มีแค่อิโซลเด ที่มีความคิดว่าใครอาจจะเป็นนักสำรวจนี้
“อย่ากังวล นี่เป็นการตัดสินใจโดยพลการของชั้น และไม่ใช่คำสั่ง ถ้าเจ้าตัวเองไม่อยาก ชั้นจะไม่บังคับเค้า” (อูเธอร์)
ราชาอูเธอร์ยืนขึ้น และวงกลมเวทย์เล็กๆ ลอยไปทั่ว
มันคือเวทย์เทเลพอร์
“งั้น การประชุมจบแล้ว ชั้นจะโผล่หน้าไปที่โรงเรียน ดังนั้น ถ้าเจ้ามีธุระกับชั้น มาได้ทุกเวลา” (อูเธอร์)
“ราชาอูเธอร์พูดนี่ และหายไป
12 อัศวินที่ถูกปล่อยไว้อยู่ที่นั่น ถอนหายใจอย่างหนัก
◇มุมมอง ยูจีน◇
(…มิเชลเซ็นไปเป็นไรมั้ยเนี่ย?) (ยูจีน)
ผมเหวี่ยงดาบที่ลานฝึกของโรงเรียน
เรากลับมาที่โรงเรียนด้วยกันกับอิโซลเดซัง และหลังจากนั้น เราถูกบอกว่าเราควรรอพร้อม และไม่ไปที่หอคอยซีนิท
อัศวินที่ 2 ซามะ เห็นว่ามุ่งหน้าไปที่นั่นอยู่ เพื่อช่วยสมาชิกสภานักเรียน และมิเชลเซ็นไป
ผมไม่ได้คุยกับเขาโดยตรง แต่ผมได้ยินมาว่า เขาเป็นคนแกร่ที่สุดอันดับ 3 ขอเมืองดันเจี้ยน
ผมมั่นใจว่าเขาจะผ่านบททดสอบของพระเจ้าใจชั้น 100 อย่างง่ายๆ
อย่างไรก็ตาม มันน่ากังวลนิดหน่อย ที่ศัตรูคือเจ้าอสูรนะ
(เอรินั่น เธอคิดอะไรอยู่…?) (ยูจีน)
ผมเช็คคุกใต้ดินเผื่อไว้ และกรงเจ้าอสูรว่างเปล่า
เธอยังไม่กลับมา
(ชั้นผ่อนคลายไม่ได้เลย…) (ยูจีน)
ผมเหวียงดาบของผมพร้อมบางอย่าง ที่ไกลจากจิตที่สดใส
หลังจากนั้น ผมเสร็จการเหวี่ยงที่ 1,000 และคิดอยู่ว่าจะทำเพิ่มอีก 1,000 แต่…
“นายมีแรงจูงใจมากนะ ยูจีน”
“?!”
บางคนพูดกับผมกระทันหัน จากด้านหลัง
ผมรีบมองกลับไป และจบที่การเหวี่ยงดาบโดยนิสัย
แม้ว่าผมจะลองแล้ว การฟันข้างสุดกำลังของผม ถูกหยุดด้วยมือเดียว
“ครูใหญ่?” (ยูจีน)
“วิชาดาบดีนี่” (อูเธอร์)
เขาชมผม แต่ผมทำได้แค่แสดงรอยยิ้มที่ขมขื่น ที่การถูกหยุดด้วยมือเดียว
“มีอะไรครับ?” (ยูจีน)
“มีความสุขซะ ยูจีน ชั้นมาที่นี่ พร้อมข้อเสนอดีๆ” (อูเธอร์)
“……”
ผมมีความรู้สึกแย่
ผมรู้หน้านี้ของครูใหญ่
ความทรงจำที่ครูใหญ่ มอบข้อเรียกร้องที่ไร้เหตุผล ในวันที่ผมเข้าโรงเรียน กลับมาขึ้นอยู่ในใจของผม…ผมบอกได้ว่าหน้าของผมเปลี่ยนเป็นขมวดคิ้วที่นี่
วายุ: ไม่ทัน 20:00 ครับ
แปลโดย: wayuwayu
เป้าหมายเดือน 10/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 100/300
คอมใหม่ 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ สปอนเซอร์ตอนให้อัพโหลดเพิ่มทันที แจ้งได้ทาง Facebook : “wayuwayu แปล”ครับ
