นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร - ตอนที่ 61 เจ้าหญิงจักรวรรดิ ไอริ

61 เจ้าหญิงจักรวรรดิ ไอริ

16 – 20 นาที

◇มุมมอง ไอริ อาเรอุส แกรนด์แฟลร์◇

—เจ้าหญิงจักรวรรดิ ไอริ ของ อาณาจักร แกรนด์แฟลร์

ชื่อของฉันถูกรู้กันในอาณาจักร ณ ปัจจุบัน แต่เมื่อเวลาที่ฉันเกิด ลำดับของฉันในสิทธิ์สำหรับบัลลังก์ จะถูกพบว่ามาเร็ว เมื่อคุณนับจากต่ำที่สุด มาถึงสูงที่สุด

แม่ของฉันไม่ได้มีจุดยืนที่สูงมาก

ฉัน ไม่ได้หมายถึงว่าจะถูกปฏิบัติอย่างอบอุ่น ในฐานะลูกของเธอ

ฉันถูกสั่งสอนมาอย่างเข้มงวด ในฐานะออราเคิล ตั้งแต่ยังวัยเยาว์ และฉันมีชะตากรรมให้ถูกแต่งงานกับชาติบริวาร -หรือฉันถูกแม่บอกมาเช่นนั้น

ฉันไม่เคยได้ตั้งคำถามเรื่องนั้นเลย

วันหนึ่ง เมื่อบิดาของฉันยังเป็นเจ้าชายผู้สืบทอด มีเหตุการณ์ที่เขาเกือบจะถูกลอบสังหารในความขัดแย้งการสืบทอดบัลลังก์

มันเป็นแผนการลอบสังหาร ที่ถูกทำมาให้ดูเหมือนถูกโจมตีโดยมังกรหลงทาง ในระหว่างสอดแนมต่างประเทศ

คนที่ช่วยเขา คือทหารรับจ้าง ที่พาลูกผู้ที่หนีมาจากสงครามของทวีปตะวันออก เซฮาระ จูเป่ย และอนาคตดาบจักรวรรดิ

เห็นว่าทหารรับจ้างคนนั้น ฟันมังกรสิ้น ด้วยดาบเดียว

บิดาจ้างจูเป่ยซามะ เป็นทหารรับจ้างในทันที

คนที่ฉันเจอในเวลานั้น คือเพื่อนวัยเด็กของฉัน ยูจี้—ยูจีน ซานตาฟิลด์

เมื่อเวลาที่เราพบกันครั้งแรก ฉันท้าทายยูจี้ และฉันถูกซ้อมจนม่วงจนเขียว

ตั้งแต่นั้นมา ฉันได้เรียนรู้เรื่องดาบจากพ่อผู้น่านับถือของยูจี้ เป็นลูกศิษย์ที่ไม่ทางการ

เราอายุไล่เลี่ยกัน ดังนั้นเราจบที่การเป็นเพื่อนกันค่อนข้างรวดเร็ว

ยูจี้ฝึกในเรื่องดาบอยู่ตลอด

ฉันก็ใช่ดาบ ซึ่งเป็นผลของการเรียนของฉัน ในฐานะราชวงศ์

แต่ดาบที่ฉันถูกฝึกโดยยูจี้ อยู่บนระดับที่ต่างจากอะไรที่ฉันรู้

วันหนึ่ง ฉันถาม

“เฮ้ ยูจี้ ทำไมเธอฝึกมากขนาดนั้นเหรอ?” (ไอริ)

ยูจี้ตอบ ระหว่างทำการเหวี่ยงฝึกซ้อม

“เพราะทั้งหมด ฉันมีแค่ดาบของฉัน” (ยูจีน)

“แค่นี่เท่านั้นหรอ?…” (ไอริ)

ฉันไม่ได้เข้าใจมันเต็มที

“ประเทศที่ฉันเกิดในทวีปตะวันออก มันล่มสลายไปแล้ว และแม่ของฉันตายเมื่อฉันอายุ 0 ปี…แล้วก็ ป๊าของฉันบอกฉันตลอด: ‘เมื่อฉันตาย คนเดียวที่ปกป้องตัวลูกได้ คือตัวลูกเอง’ นั่นทำไม ฉันต้องแข็งแกร่งกวว่านี้ หรือฉันจะไม่รอดชีวิต” (ยูจีน)

“เข้าใจแล้ว…” (ไอริ)

ฉันตกตะลึง

ยูจี้อายุ 8 ขวบในเวลานั้น

ฉันไม่ได้แม้แต่จินตนาการเลย ว่าเขาฝึกดาบ ด้วยความคิดเหล่านั้น

“ถ้าเป็นไปได้ ฉันน่ะ อยากจะเก่งเท่าป๊า แต่ฉันอยากจะเก่งพอ ที่จะปกป้องคนอื่นได้นอกจากตัวเองด้วยนะ” (ยูจีน)

ยูจี้ได้ทำให้พ่อของเขาเป็นเป้าหมาย มาตั้งแต่ตอนนั้นด้วย

“ถ้างัน เธอจะปกป้องฉันด้วยมั้ย?” (ไอริ)

หนูจบที่การถามสิ่งนี้ไป

“ใช่ เมื่อฉันแข็งแกร่ง” (ยูจีน)

“ไม่ใช่เธอแข็งแกร่งพอแล้วเหรอไง?” (ไอริ)

ฉันแค่ได้แต้มจากอยู่จี้ ครั้งสองครั้งเท่านั้น ในการต่อสู้ 50 รอบ

ฉันใกล้เขาไม่ได้เลยสักนิด

“นั่นไม่ได้หรอก ฉันยังไม่แข็งแกร่งพอ ไอริ ฉันต้องฝึกมากกว่านี้ ฉันจะแข็งแกร่ง และปกป้องเธอ” (ยูจีน)

“…ข-เข้าใจแล้ว” (ไอริ)

เขาสมองกลวงโดยธรรมชาติ ดังนั้นเขาพูดคำเหล่านั้นดั่งไม่มีอะไรเลย แต่…ฉันคิดว่า หัวใจของฉัน ถูกช่วงชิงไป ในเวลานั้น

นั่นคือ…รักแรกของฉัน

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา บิดาจะตกเป็นเป้าหมายการลอบสังหาร และพวกเขาทั้งหมดจะถูกสังหารสิิ้นจากพ่อของยูจีน

บิดารู้สึกว่าพอแล้วกับการลอบสังหาร และให้ลูกๆของเขาทั้งหมด เข้าโรงเรียนทหาร

มันออกมาจากการพิจารณาของบิดา กองทัพจักรวรรดิ เป็นองค์กรของจักรพรรดิโดยตรง ดังนั้นไม่มีความจำเป็นต้องกังวัล ว่าจะเข้าไปโดนหางเลขความขัดแย้งในการสืบทอดบัลลังก์

การฝึกในโรงเรียนทหารยากลำบาก แต่มันสนุกมากกว่าถูกสอนในฐานะเจ้าหญิงจักรวรรดิ

ในกองทัพ ไม่มีเจ้าหญิง ขุนนาง หรือชนชั้นกลาง เพราะทั้งหมด กฎนั้น คือปฏิบัติอย่างเท่าเทียม

…แม้ว่านั่นแค่จุดยืนอย่างเป็นทางการ ชัดเจนว่ามีฝักฝ่ายถูกสร้าง โดยมีศูนย์กลางรอบขุนนาง  และราชวงศ์

ไม่มีผู้คนมากมายรอบฉัน และมันเหงามาก ในเวลานั้น

แต่แน่นอนว่าฉันไม่ได้บ่น ต่อหน้าคนอื่น

ในฐานะบางคน ผู้ที่ตำแหน่งอยู่ต่ำในการสืบทอดบัลลัก์ ไม่มีสมาชิกไม่กี่คน ของครอบครัวราชวงศ์ และขุนนางชั้นสูง ที่จะพยายามก่อปัญหาให้ฉัน

“เฮ้ นั่น ไอริโดโนะ ไม่มีคนรอบเธอเหมือนเคยเลยนะ มาให้ลูกน้องดวลกันหน่อยมะ และคนที่แพ้ ต้องเคารพผู้ชนะ?”

“…อะ?! อะไรกันที่มาเสนอกระทันหันน่ะ?!” (ไอริ)

มันเป็นปัญหาที่มาบ่อยมากในโรงเรียนทหาร

“โอย้า โอย้า พอมาคิดๆดูว่าจะไมไอ้ขี้ขลาด ผู้ที่มันไม่ตอบตกลงรับการดวลในอาณาจักรแกรนด์แฟลร์”

“คุ…!” (ไอริ)

‘การดวล’ นี่ น่าจะไม่ได้เสนอมาจริงจัง

แต่…

“ถ้างั้น ฉันจะเป็นคนที่ทำการต่อสู้ ฝั่งพวกนาย จะมีกี่คน?”

“…ละเอ็งเป็นใคร?”

“ยูจีน ซานตาฟิลด์ เพื่อนของไอริ” (ยูจี้)

ยูจี้จะก้าวเข้ามาทุกครั้ง

“โคตรต้นอ่อนที่เพิ่งเข้าโรงเรียนทหารนี่หว่า จะสู้คนเดียวเหรอไง?! แล้วเอ็งจะเสสียดาย!”

“น่า น่า นายจะสามารถเข้าใจ เมื่อนายลอง” (ยูจีน)

“ฉันไม่รู้ว่าเอ็งมาจากไหน แต่ฉันจะทำให้เอ็งพล่ามอีก ด้วยลิ้นหยิ่งผยองนั่นของเอ็งไม่ได้อีกแล้ว มาที่อารีน่าดวล!”

“ด-เดี๋ยว ยูจี้ เธอชนะได้เหรอ?” (ไอริ)

“ใช่ ฉันจะโอเค” (ยูจีน)

ยูจี้ไม่สะทกสะท้าน

“””……”””

คนที่มาก่อปัญหาให้ฉัน และลูกน้องรอบๆเขา จ้องมองฉัน

พวกเขาล้อมเราดั่งไม่ให้เราหนีการดวลกับรุ่นพี่ ของโรงเรียนทหาร

มีแค่ยูจี้ ที่อยู่ฝั่งนี้

เขาเผชิญหน้ากับ 5 คน

ฉันมองดู ด้วยหัวใจที่เต้นดัง ในความกังวล

“เอาล่ะนะ ไอเด็กหยิ่งผยอง!”

“มามีการดวลที่ดีเถอะ เซ็นไป” (ยูจีน)

นักดาบทที่ขนาดตัวใหญ่กว่ายูจีน เหวี่ยงกว้างๆ

ยูจี้ ผู้ที่ยังเล็ก…และท่าทีสงบ ตั้งท่ายืนช้าๆด้วยดาบไม้

ผลก็คือ…

การดวลแห่งความเร็วเกิดขึ้น… และยูจี้ไม่ได้แม้แต่ถูกแตะต้องสักครั้ง โดยใบมีดของศัตรู

“…”

ผู้ชายจากครอบครัวขุนนาง ที่ก่อปัญหาให้ฉัน ซีดขาว

เพราะทั้งหมด แม้ว่าล้อเล่น เขาได้สัญญาจริง ว่า ‘ผู้แพ้ จะเคารพผู้ชนะ’

พยานจำเป็นต้องอยู่ในการดวล ดังนั้นเขาเสียใจกับการจัดเตรียม

“ถ้างั้น นั่นหมายถึง นายจะต้องเคารพฉัน จากตอนนี้ไป” (ไอริ)

ฉันพยายามจะทำตัวเข้มแข็ง ด้วยทุกอย่างที่ฉันมี และพูดคำนี้ไปสู่ผู้ชาย

“……ข-เข้าใจแล้ว ฉันจะรักษาสัญญา”

นั่นเป็นที่ฝ่ายหนึ่ง เข้าร่วมฝ่ายฉันได้อย่างไร

ฉันไม่รู้ว่าเรื่องแบบนี้ เกิดขึ้นกี่ครั้ง

อย่างไรก็ตาเจ้าตัวผู้ที่ทำอะไรแบบนี้สำเร็จ จะแค่กลับไปเหวี่ยงฝึกต่อ ดั่งเขาไม่ได้มีความสนใจ ในชัยชนะเหล่านั้นเลย

“เฮ้ ยูจี้ ทำไมเธอยังฝึกอยู่อีก หลังจากที่ชนะการดวล?” (ไอริ)

“หืมม ฉันแค่คิดว่า ฉันไม่ได้ทำได้ดีมากขนาดนั้น ในการดวลก่อนหน้า” (ยูจี้)

แม้ว่าเขาชนะอย่างสิ้นเชิง เขาเป็นแบบนี้

ปลายของดาบฟันผ่านลม และเล่นเสียงที่สวยงาม ล่องหนกับสายตาของฉัน

(เขาเหวี่ยงดาบเหมือนเขาสนุกอยู่เลย) (ไอริ)

เขาไม่ได้เปลี่ยนไปสักนิดเลย ตั้งแต่เวลาที่เราเจอกันครั้งแรก เมื่อเรา 5 ขวบ

“เธอจะเอาที่ฝึกไปต้องมากตั้งมายขนาดที่ ไปทำอะไร?” (ไอริ)

มันคือคำถาม ที่ฉันถามเขา มานับครั้งไม่ถ้วน

ฉันรู้อย่างดีว่าอะไรที่ยูจี้จะตอบมา

อย่างไรก็ตาม ฉันเพียงถามมัน เพราะฉันอยากได้ยินมัน จากปากของยูจี้

“เพราะทั้งหมด ฉันต้องปกป้องเธอ” (ยูจี้)

“~~~~~~ฮื้น!” (ไอริ)

เก๊กมากจริง!

ฉันพยายามจะทนการยิ้ม

เจ้าหญิงต้องไม่แสดงหน้าที่ไม่เหมาะสม

ฉันจับมือของเพื่อนวัยเด็กของฉัน ผู้ที่เหวียงดาบตลอดเวลา และดึงเขา

“มาเร็ว นานเท่าไหร่กันที่เธอจะเหวี่ยงน่ะ ยูจี้? กลับไปที่หอได้แล้วน่า” (ไอริ)

“แต่อารีน่าดวลมันใหญ่น่ะสิ มันทำได้ดีในการฝึกเทคนิคเสียงสะท้อนสองสวรรค์” (ยูจีน)

“อารีน่าดวลไม่ใช่ที่สำหรับไว้ฝึก ครูโกรธเธอมาก่อนที่ทำอย่างนั้นนี่ ใช่มั้ย? มีโดโจอยู่ที่บ้านไม่ใช่ไง” (ไอริ)

“ป๊าจะเข้ามาท้าทายฉันดวลที่บ้านทันที และจะเขามาขวางทาง” (ยูจี้)

“…คนนั้นนิสัยเด็กๆจัง หือ” (ไอริ)

พ่อของยูจี้ เป็นคนรักดาบประหลาดๆ ที่ยิ่งมากกว่ายูจี้อีก

แต่ยูจี้ มีเป้าหมายเป็นพ่อคนนั้นของเขา

ในท้ายที่สุดบิดาของฉันจะเป็นจักรพรรดิ  และสิ่งแวดล้อมรอบๆฉัน พร้อมกันกับสายตา จะเปลี่ยนไปอย่างยิ่งใหญ่ แต่ ท่าทีของยูจี้ ไม่เปลี่ยน

เขาอยู่ข้างฉันเสมอมา

ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น เขาจะเหวี่ยงดาบ เพื่อฉัน

…ฉัน มีความสุขกับแบบนั้น ตลอดมา

—สอบคัดตัว 2 ปีก่อน

ฉันไม่ได้ลืมวันนั้น

เพื่อนวัยเด็กของฉัน ยูจี้ กลายเป็นนักดาบที่บกพร้อมที่มีแต่มานาขาว…{และพลังโจมตีศูนย์}

ผู้ชายผู้ที่รักดาบ มาก ขนาดนั้น

“…เฮ้ ยูจี้ กลับกันเถอะ? โอเคมั้ย?” (ไอริ)

“…………อาา…ใช่” (ยูจีน)

ยูจี้ ดูเหมือนดั่งวิญญาณจากเขาไป หลังจากสอบคัดตัว

จ้องมอพื้นที่ที่ว่างเปล่า

ฉันได้อยู่กับยูจี้มา ตั้งแต่เรานั้น 5 ขวบ แต่นี่เป็นครั้งแรก ที่ฉันเห็นเขา แบบนี้

(ฉ-ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง ฉันต้องทำ)  (ไอริ)

นั่น คืออะไรที่ฉันคิด

เพราะทั้งหมด ฉันได้ถูกช่วยโดยเขาตลอดเวลา

ตอนนี้ มันเป็นเวลาของฉัน ที่จะช่วยเขา

ฉันไปหาบิดา ผู้ที่เป็นจักรพรรดิทันที

บิดารู้เกี่ยวกับผลของยูจี้ ในการสอบคัดตัวแล้ว

“และ อะไร {คือสิ่งที่ลูกจะทำ} ไอริ?”

นั่นคือสิ่งแรก ที่บิดาถามฉัน

ฉันวางแผนไว้ว่า จะแต่งงานกับยูจี้ เมื่อผลของการสอบคัดตัวออกมา

ฉันได้สัญญาเรื่องนั้นกัับยูจี้ไว้แล้ว

เราแม้แต่ได้รับอนุญาตจากบิดา

บิดาคือจักรพรรดิ และพ่อยูจี้คือดาบจักรวรรดิ

ในโรงเรียนทหาร เราเป็น ที่ 1 ที่ 2

พ่อมีความคาดหวังมากกับเรา

“ฉันตอบรับกาารหมั้น ยูจีนคือลูกชายของเจ้านั่น ฉันได้รู้จักเขาตั้งแต่นานนมมาแล้ว และเขาเป็นชายที่มีความสามารถ…อย่างไรก็ตาม ลูกจะเสียเปรียบ ในการแข่งขันสืบทอดบัลลังก์เล็กน้อย

บิดาแถลงความเป็นจริงออกมาตรงๆ

อาณาจักรแกรนด์แฟลร์ถือเจ้าหน้าที่ทหารในความเคารพสูง

คนเหมือนยูจี้ ผู้ที่มีมานาขาว จะมีเวลายาก ที่จะถูกเลื่อนตำแหน่งในกองทัพ

“ตอนนี้เมื่อลูกเป็นผู้ใหญ่แล้ว ลูกถูกผูกด้วยหน้าที่ให้หมั้นหมาย มีคำร้องเป็น {มากกว่าเป็นสิบๆ} แล้ว สำหรับผู้คน ผู้ที่อยากจะแต่งลูก จากในและนอกเมืองหลวงจักรวรรดิ ถ้าลูกไม่เลือกยูจีน ลูกเลือกจากผู้ใดในคนเหล่านั้นก็ได้”

เขามอบตั้งกระดาษให้ฉัน

มีลูกชายของขุนนางในอาณาจักร และแม้เจ้าชาย ของสหพันธรัฐบลูวอเตอร์

ฉันไม่มีความสนใจ ในพวกเขาสักคน

“บิดา อะไรจะเกิดขึ้น ถ้าหนูหมั้นกับยูจี้?” (ไอริ)

“ใช่… ลูกมีพรสวรรค์ 7 สี ดั้งนั้นลูกจะถูกแต่งตั้งเป็นผู้หมวดของอัศวินเหล็กดำ หลังจากนั้น ลูกจะค่อนข้างได้รับประกันที่จะเป็นกัปตัน ยูจีนใช้แค่เวทมนตร์ฮีลและ เวทมนตร์บาเรียได้ ดังนั้น เขาจะเป็นเทมพลาร์ เขาน่าไปไปที่ชาติบริวาร ในภูมิภาคชนบท และจะใช้เวลา 3 ถึง 5 ปี ในการรับใช้กองทัพ”

“ไม่มีทางน่า…! อย่างน้อยบิดาให้เขาอยู่ในหมวดเดียวกับหนูมิได้หรือ…?” (ไอริ)

“เนื่องจากอิทธิพลของจักรพรรดิคนก่อน จุดยืนของเวทมนตร์ฮีลในอาณาจักรนั้นต่ำ เพราะทั้งหมด อาณาจักสามารถผลิตอีลิกเซอร์ได้มากเท่าที่ต้องการ ผู้ใช้บาเรีย ก็ไม่มีประโยชน์ นอกจากเอาไว้ตรวจดูผนึกของสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ เราไม่ได้ถูกรุกรานโดยชาติอื่นมามากกว่าศตวรรษ… แต่มันจะเป็นไปได้ที่จะย้ายตำแหน่งของเขา ด้วยอำนาจของบิดา ในฐานะจักรพรรดินะ”

“ถ้าอย่างนั้น…!” (ไอริ)

“เขาจะไม่ถูกมองในด้านบวก จากเพื่อนๆของเขา แม้ว่าจะไม่เป็นแบบนั้นสำหรับลูก ไอริ ลูกคิดว่ายูจีน จะปรารถนาสิ่งนั้นหรือ?”

“น-นั่น…” (ไอริ)

ฉันพูดอะไรกลับไปไม่ได้

ฉันจะยืมอำนาจของพ่อ บังคับย้ายตำแหน่งเขา เพื่อที่จะทำให้เหมือนกันกับฉัน และเขาจะถูกปฏิบัติในฐานะเครื่องประดับของฉันได้ แต่ยูจี้ปรารถนาอย่างนั้นหรือ

หลังจากคิดเกี่ยวกับมัน ฉัน…ในท้ายที่สุด ไม่ได้ขออะไรสักอย่างจากพ่อ

(ฉันจะเปลี่ยนจักรพรรดิ และเปลี่ยนอาณาจักร!) (ไอริ)

ฉันไม่มีความทะเยอทะยานของการรวบรวมทวีปเป็นหนึ่ง ด้วยอำนาจของอาวุธเหมือนพ่อของฉันถ้าให้เริ่มต้น ดังนั้นวัตถุประสงค์ของฉัน จะมีเป้าหมายที่อาณาจักรที่สงบสุขและแข็งแกร่ง

ตอนนี้ ฉันเปลี่ยนวัตถุระสงค์ ไปสู่การปฏิรูปอาณาจักร ให้เป็นอาณาจักรที่แม้แต่คนอย่างยูจีน ผู้ที่พิเศษในเวทมนตร์ฮีล และเวทมนตร์บาเรีย ยังเฉิดฉายได้

โชคดี ที่ความสามารถของฉันพูดกันว่าเป็นพรสวรรค์ ที่ปรากฎมาครั้งหนึ่งในศตวรรษ: 7 สี

ฉันมั่นใจว่าฉันจะไม่แพ้พี่ชายและพี่สาว

บิดามีบัลลังก์ที่เปื้อนเลือดในความขัดแย้งสืบทอดบัลลังก์ ดังนั้นเขาามอบโอการสำหรับความยุติธรรมให้เรา

“ฉันจะทำให้หนึ่งในผู้ที่มีส่วนรวมกับอาณาจักรมากที่สุด เป็นจักรพรรดิต่อไป อย่างไรก็ตาม ผู้ที่พยายามจะทำร้ายคนอื่น จะถูกปลดสิทธิ์สำหรับบัลลังก์ทันที” -คือกฎที่เขาแถลงไว้

นั่นทำไม ไม่มีการต่อสู้มากมาย ในระหว่างพี่น้อง และพวกเขาแข่งขันเป็นผู้ที่มีส่วนร่วมกับอาณาจักรมากที่สุด

มันเป็นไปได้ดีตอนแรก

ฉันไต่เต้าเป็นอัศวิน ผู้หมวด กัปตัน ผู้พัน และตลอดทางถึงนายพลของอัศวินสวรรค์

ฉันคิดว่า ที่ 1 ของการสืบทอดบัลลังก์ อยู่ในสายตา

แต่มันไม่ได้เป็นไปได้ดีหลังๆ

เหตุผลนั้นเรียบง่าย และ ชัดเจน

เพื่อนวัยเด็ก ยูจี้ ได้รับชื่อเสียง ถึงจุดที่ว่า เขาไม่ต้องการความช่วยเหลือของฉันอีกต่อไป

เขาตัดหัวสัตว์สวรรค์ ในบททดสอบของพระเจ้า ณ หอคอยซีนิท

เขาแม้เต่ขับไล่เจ้าอสูรในตำนาน เอริเนียส

มีการกระซิบอย่างต่อเนื่องในอาณาจักร ว่าเมื่อไหร่ที่ลูกชายของดาบจักรวรรดิซษมาะ จะกลับมา

เมื่อเวลาที่ยูจี้จากไป ไปสู่โรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน มีคนเดียวกัน ที่แพร่การกระซิบ ‘แม้ว่าเขาจะเป็นลูกชายของอดาบจักรวรรดิซามะ ที่ไม่มีความสามารถ…’

ฉันน่าจะเป็นตัวตนในอดีตสำหรับยูจี้ไปแล้ว

เขาแม้แต่มีแฟนใหม่ ในโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน

แม้ว่า ฉันเจอเขา หลังจากเวลานาน เขาอยู่ห่างไกลตอด

มันจริง ที่ว่าฉันคือคนผู้ที่บอกเขาให้สร้างระยะระหว่างกัน

มันช่วยไม่ได้

ฉัน อยากจะคุยกับเขา ไม่ว่าอย่างไร

นั่นทำไม แม้ว่า มันบังคับเล็กน้อย ฉันเรียกเขามา ด้วยคำสั่งของเจ้าหญิง

เขาน่าจะปรากฏมาในไม่นาน

มันเป็นการเรียกกระทันหัน ดังนั้นเขาน่าจะไม่สามารถมาได้ในทันที

แต่เขาเป็นชายที่รู้หน้าที่ ดังนั้นไม่ควรจะมีตัวเลือกที่จะ ‘ไม่มา’

(อะไรคือที่ฉัน…ควรจะคุย กับยูจี้กันล่ะ?) (ไอริ)

ฉันรอเขาต่อให้มาต่อไป ด้วยลมหายใจที่บางลง

◇มุมมอง ยูจีน◇

(ซวยแล้ว…! ฉันไปสาย)

มันเป็นการเรียกกระทันหัน แต่ผมรีบไปที่ที่ไอริรอผมอยู่

เหตุผลที่ผมสาย เพราะบนทางไปที่นั่น ผมเจอนักเวทย์สภาจักรวรรดิ ที่ผมไปช่วยในการสืบสวนสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่

แผนในการผนึกสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ใหม่ เห็นว่าเปลี่ยนอย่างยิ่งใหญ่

“หลายสิ่งถูกทำให้ชัดเจน ต้องขอบคุณข้อมูล ที่ดาบจักรวรรดิซามะนำมา! เราเริ่มที่จะเห็นความหวังขอบคุณกับนี่… แต่เขาไปได้ข้อมูลเกี่ยวกับสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่มากขนานนั้นมาได้ยังไงกัน มันถูกตั้งคำถาม เป็นความลึกลับ…?”

นักเวทย์สภาจักรรรดิ เอียงหัวของเขา

มันต้องเป็นข้อมูลจากแม่ (นางฟ้า) แน่

เห้นได้ชัดว่าปฏิบัติการเกิดขึ้นมะรืนนี้

พวกเขาขาดผู้ใช้บาเรียและฮีลเลอร์ในเวลานั้น ดังน้น เขาขอให้ผมมีส่วนร่วมด้วย

เวลาผ่านไป ขณะที่เราพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้

ผมมาถึงร้านอาหารชั้นสูง ที่ตั้งอยู่มุมถนนหลักในเมืองหลวง

(นี่รำลึกความหลังนะ…) (ยูจีน)

ร้านอาหารชั้นสูงนี้ เป็นร้านที่ถูกใช้โดยรางวงศ์และขุนนางระดับสูงบ่อย

ความทรงจำที่ผม และไอริฉลองวันเกิดในวัยเด็กของเรา กระพิบเข้ามาในใจของผม

แต่การฝึกในโรงเรียนทหารลำบากขึ้น เราเลยมาอีกไม่ได้

เมื่อผมบอกชื่อของผมให้นายประตูที่ทางเข้า พนักงานเสิร์ฟข้างในร้านรับช่วงต่อ

ผมถูกเขานำทาง ไปโต๊ะที่ตั้งอยู่ที่ชั้น 2

ข้างในร้านอาหาร ไม่ได้คนแน่น

พวกเขาน่าจะจงใจ ไม่เปลี่ยนให้มันกลายเป็นเต็มร้าน

ไม่นาน ผมก็เจอไอริ

ไอรินั่งอยู่ พร้อมชุดสีแดงสด

เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะ ลึกเข้าไปข้างในร้านอาหาร และหัวของเธอห้อยลง ดั่งเธอมีปัญหากับบางอย่าง

ผมเข้าหาโต๊ะของเธออย่างช้าๆ

“เจ้าหญิงจักรวรรดิไอริ แขกที่ท่านรอคอย มาถึงแล้ว”

พนักงานเสิร์ฟพูดกับเธอและเธอยกหัวขึ้นทันที

“………ยูจี้” (ไอริ)

“เอ๋?” (ยูจีน)

ผมไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

ผมพูดอะไรไปสู่หน้านั้นไม่ได้…ที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน…สีหน้าที่เปราะบาง ดั่งเธอเกือบจะร้องไห้

■ตอบความคิดเห็น:

>พ่อของยูจีนถูกคล้องคออย่างสิ้นเชิงเลย ดังนั้นฉันเข้าใจแล้วล่ะตอนนี้ ว่าทำไมเขาไม่แต่งงานกับใครอื่นเลย

-ผมไม่รู้เกี่ยวกับที่เขาถูกคล้องคอนะ แต่เห็นได้ชัดว่า เธอดูอยู่จากดินแดนสวรรค์ เขาเลยไม่แต่งงานอีกครั้ง

>ตัวตนขอนายกรัฐมนตรีจัง…ผมบลอนด์อยู่ในลักษณะเฉพาะของขุนนางจักรวรรดิ ดังนั้น…เธอเป็นราชวงศ์เหรอ?

-เฉียบแหลมครับ

■ความคิดเห็นจากผู้แต่ง:

ผมกลัวความคิดเห็นครั้งนี้จังครับ…

ผมไม่รู้ว่าผู้อ่านซามะจะรับนี่ยังไง

วายุ: “โอ้โห”

 แปลโดย: wayuwayu

เป้าหมายเดือน 10/66

ค่าเน็ต 200/200

กาแฟ 100/100

คอมใหม่ 700/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ถ้าถูกใจ ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล สปอนเซอร์ตอนแจ้ง Facebook : “wayuwayu แปล”  ออกความคิดเห็นที่ Dek-D และ Tunwalai จะเห็น ขอบคุณมากที่อ่านครับ