นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร - ตอนที่ 67 สัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ ฮาเก็นติ (ส่วนที่ 2)
67 สัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ ฮาเก็นติ (ส่วนที่ 2)
13 – 16 นาที
“ยูจี้!!”
ไอริยกตัวของผมขึ้นด้วยแขนข้างหนึ่ง ก่อนผมจะตอบได้ รีบวางผมลงหลังเพกาซัส และออกตัวในทันที
“ขอบคุณ ไอ…ริ…” (ยูจีน)
ผมขอบคุณเธอด้วยเสียงแหบกร้าน
“นั่นคืออะไรที่ฉันควรจะพูด มันเพราะเธอไม่วิ่งหนีถึงท้ายสุด การเสียกำลังพลของกองทัพอนาจักรเลยน้อยสุด เวทมนตร์ผนึกใหม่ถูกใช้งานโดยมีออราเคิลแห่งโชคชะตาเป็นศูนย์กลาง การผนึกไม่ควรจะล้มเหลว ตราบใดที่ไม่มีอะไรใหญ่เกิดขึ้น… ขอบคุณ” (ไอริ)
ผมถอนหายใจโล่งใจกับอะไรที่ไอริพูด
“อุโออออออออออออออออออออออออออออ้!!!!!!!!!!”
อากาศสั่นในเสียงคำรามของสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่
“ยิง!!”
เวทมนตร์โจมตีเป็นชุดลงไปบนสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ ด้วยเสียงสั่งการคมๆ
ตัวของสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ มโหฬารจนเวทมนตร์บาเรียปกคลุมมันทั้งตัวอย่างสมบูรณ์ไม่ได้
คนที่ชิงความได้เปรียบช่องเปิด และบัญชาการตรงนี้เพื่อการโจมตีด้วยเวทมนตร์นี้คือ…
“นายพลเบอร์โทลด์ หือ” (ยูจี)
คู้หมั้นของไอริ
เขาเข้าหาบาเรียของสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่มากที่สุดเท่าที่เขาทำได้ และบัญชาการกองทัพอย่างกล้าหาญ สร้างภาพอันหาญกล้า
“หืม ดูเหมือนเขาจะตั้งใจทำงาน” (ไอริ)
“ให้กำลังใจเขามากกว่านี้เถอะ เขาคือคู่หมั้นของเธอนี่ ถูกมั้ย?” (ยูจีน)
“เงียบไปเลย! ฉันไม่อยากถูกเธอบอกแบบนั้น ยูจี้! จ-จูบสาววๆสองคนต่อหน้าผู้คนมากมาย… สกปรกมาก!!” (ไอริ)
ผมโดนตำหนิิ
การสนทนานี้รำลึกความหลัง
ทันใดนั้นเอง…
“โอเคมั้ย?! สภาพของดาบจักรวรรดิซาะและฮีโร่ดาบซามะเป็นยังไงบ้าง?!”
“บัดซบเอ๊ย! ถ้าบางอย่างเกิดขึ้นกับพวกเขา มันจะเป็นความสูญเสียอันใหญ่หลวงกับอาณาจักร!!”
“เอ๋? ก-เกิดอะไรขึ้นกับป็าฉัน?!” (ยูจีน)
ผมรีบมองกลับไป และ…
“มันไม่เป็นไร… ทั้งสองคนนั้น {เมิน} แผนและพุ่งเข้าไปสู่สัตว์อสูที่ยิ่งใหญ่ โดยไม่สนว่าไม่สามารถจะใช้บาเรียดีๆแบบใดซักแบบได้เลย ถูกสาดด้วยพิษ และหมดสติไป” (ไอริ)
ไอริบอกผมอย่างใจเย็น
“ต-แต่ ฉันได้ยินว่าพวกเขาบาดเจ็บหนักนะ…” (ยูจีน)
“เรารู้อยู่แล้วว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้นจากตาทิพย์ของออราเคิลซามะและนายกรัฐมนตรีซามะ เราเลยมีฮีลเลอร์รอพร้อมไว้ก่อนหน้า ไม่มีอันตรายกับชีวิตขอพวกเขา ดังนั้นอย่ากังวลไปเลย” (ไอริ)
“……เข้าใจแล้ว” (ยูจีน)
แน่นอน ว่าความช่วยเหลือของป๊าและฮีโร่ดาบซามะไม่อยู่ในแผน
มันดูเหมือนมันคือพวกเขาแค่อาละวาดด้วยตัวเอง
“ทำไมพวกเขาทำแบบนั้นกัน…?” (ยูจีน)
“จูเป่ยซามะพูดว่า ‘เหมือนฉันจะให้ลูกชายคนเดียวที่ดูเท่ตรงนี้หรอกนะ!’ และฮีโร่ดาบซามะพูดว่า ‘ถ้าฉันไม่ไปตรงนี้ ฉันมันไม่ใช่ฮีโร่!’พวกเขาน่าจะโดนด่าเต็มหูจากพระองค์จักรพรรดิทีหลัง” (ไอริ)
โดยที่กำลังพูดทั้งหมดนั้น ผมและเพื่อนวัยเด็กของผม เคลื่อนตัวห่างจากสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่อย่างช้าๆบนหลังเพกาซัสส
สัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ส่ายอย่างหนักใต้สายตาของผม และครวญอยู่ในความเจ็บปวด
มันน่าจะใช้เวลา 1 ชั่วโมงสำหรับผนึกจะเสร็จสิ้น
“ไอริ มีอีลิกเซอร์ไหม? ฉันทำหายหมดแล้วเมื่อสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ส่งฉันกระเด็น” (ยูจีน)
“ฉันมี แต่… มีฮีเลอร์รอพร้อมอยู่สำหรับเธอข้างหน้าตรงนี้นะ ยูจี้” (ไอริ)
ผมนำอีลิกเซอร์มาจาไอริที่สับสน และกระเดือกมันลงในทีเดียว มันไม่ได้ขจัดความเหนื่อยล้า แต่ผมบอกได้ว่าร่างกายของผม เอ่อล้นไปด้วยมานา
ผมจับคาตานะเทพเจ้าที่เอวอย่างช้าๆ
มันโอเค
ผมยังจับดาบได้
“ยูจี้?” (ไอริ)
เพื่อนวัยเด็กของผมส่งหน้าตาที่ตะลึงมาใส่ผม
“ไอริ ได้โปรดพาฉันไปตรงสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่” (ยูจีน)
“เธอพูดอะไรน่ะ?!” (ไอริ)
เพื่อนวัยเด็กของผมตกใจอย่างเข้าใจได้
“เราจะดำเนินการแผนต่อ ฉันถูกบอกโดยออราเคิลแห่งโชคชะตาซามะ ว่าฉันควรทำลายแกนขอสัตว์อสูรทที่ยิ่งใหญ่ ถ้าฉันมีกำลังเหลือ” (ยูจีน)
“และเธอทำไม่ได้! เธอยับเยินไปหมดแล้ว!” (ไอริ)
ไอริปฏิเสธอะไรที่ผมพูด
ผมส่ายหัวไปด้านข้าง
“ฉันทำได้…ถ้าเธอช่วยฉัน ไอริ” (ยูจีน)
“ย-อย่าบ้าน่า! ฉันไม่ช่วยหรอก!” (ไอริ)
“เธอจะเป็นจักรพรรดิ ใช่มั้ย?” (ยูจีน)
“ไม่มีประโยชนืถ้าฉันได้เป็นจักรพรรดิ โดยต้องสูญเสียชีวิตเธอไป ยูจี้!” (ไอริ)
ไอริจับสายบังเหียนของเพกาซัส และกำลังจะมุ่งหน้าไปฐาน แต่ผมจับมือของเธอและหยุดเธอ
“ยูจี้…?” (ไอริ)
“ฉันจะไม่ตาย ดูนั่น สัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่อ่อนแอลงแล้วว อาจจะไม่มีโอกาสแบบมาอีกครั้ง” (ยูจีน)
สัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ตัวเซในความเจ็บปวด เนื่องจากผนึกตรงที่ผมชี้
ผิวนอกของสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญอันทำจากมานาพังทลายลงไป
แม้ว่าจะมีทั้งหมดนั้น มันยังไม่ตาย
ตราบใดที่ดวงตาที่ 3 ของสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ -แกน- ยังอยู่
“ถ-ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันจะไปกับเธอด้วย! ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอไปคนเดียว!” (ไอริ)
“เธอต้องไม่ทำนะ เธอพยายามไปเต็มที่แล้วแม้ว่าเมื่อเธอช่วยฉันก่อนหน้านี้ ใช่ไหม? เกราะของเธอยับเยินหมดแล้ว ไอริ” (ยูจีน)
ไอริมีมานา 7 สี ดังนั้นแน่นอนว่าเธอใช้เวทมนตร์บาเรียได้ด้วย
แต่มันไม่ถึงระดับที่เธอลบพิษของสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ได้หมดเหมือนผม
เธอดูเหมือนจะอยูในความเจ็บปวดแล้ว จากการเข้าไปใลก้สัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่
“ถ-ถ้างั้น เธอจะโจมตียังไง?! เธอโจมตีด้วยมานาของเธอไม่ได้ ยูจี้!” (ไอริ)
มันเหมือนที่ไอริพู
ผมมีพลังโจมตีศูนย์ ในดาบมานาของผม
ผมเอาชนะใครไม่ได้
นั่นทำไม…
“ได้โปรด มอบมานาให้ฉันด้วย ไอริ” (ยูจีน)
ผมยื่นมือไปสู่ไอริ
“เอ๋…?” (ไอริ)
อาจจะไม่มีความจำเป็น ที่จะต้องสร้างระยะจากไอริ เมื่อเวลาสอบคัดตัว
เราทำอะไรอย่างเหมาะสมไม่ได้ในเวลานั้น
แต่ถ้ามันเป็นตอนนี้…
ผมออกแรงตัวผมเองเพื่ออาณาจักรได้ โดยใช้อะไรที่ผมเรียนรู้มาจากโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน
“ได้โปรด ไอริ” (ยูจีน)
ผมถามอีกครั้ง
“ธ-เธอจะบอกให้ฉันจูบเธอเหรอ?!” (ไอริ)
ไอริดูเหมือนจะเข้าใจอะไรผิดบางอย่าง และหน้าเธอเปลี่ยนเป็นแดงสด
“ไม่ เธอทำมานาลิงค์ได้โดยแค่การจับมือ…” (ยูจีน)
“อ้าา เข้าใจแล้ว…” (ไอริป
หน้าไอริเปลี่ยนเป็นหน้าตาอธิบายยาก
ไม่มีทางที่ผมจะบอกให้ไอริจูบผมได้ เมื่่อเธอมีคู่หมั้น
“ช่วยไม่ได้นะ!” (ไอริ)
ไอริปัดเส้นผมไปด้านข้าง และจับมือขวาของผม
มือนั้นของเธอที่จับดาบมาหลายต่อหลายปี แข็งแรง กระนั้นมันเพรียวและนุ่ม
—[มานาลิงค์]
ผมกังวลว่ามันอาจจะล้มเหลว แต่มันเป็นความกังวลที่ไม่จำเป็น
มานานั้นของไอริ ไหลเข้ามาในร่างกายของผม
มานาของอีฟริท ซูมิเระ เหมือนแมกม่าที่เผาไหม้
มานาของผู้สมัครเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ ซาร่า เหมือนสายลมที่สดชื่น
มานานี้ต่างจากทั้งสอง มานาที่อุ่น เหมือนตะวันจากฤดูใบไม้ผลิ
และอะไรที่โดดเด่นออกมามากที่สุดคือ…
“นี่คือมานารุ้ง…” (ยูจีน)
คาตานะเทพเจ้าส่องแสงสีรุ้งบางๆ
มันเป็นมานาหายาก ที่มีน้อยากแม้แต่ในทั้งประวัติศาสตร์ของอาณาจักร
“…ฮื้น” (ไอริ)
ไอริขมวดคิ้วของเธอ
“โอเคมั้ย ไอริ?” (ยูจีน)
“ฉ-ฉันโอเค แต่…นานเท่าไหร่กันที่เธอมีแผนจะดูดน่ะ?!” (ไอริ)
“อิ้ม นี่ควรจะพอแล้ว” (ยูจีน)
ผมปล่อยมือไป
ไอริหายใจแรงอยู่ตรงนั้น
ผมรู้สึกได้ว่าการเต้นของหัวใจเร็วขึ้นด้วย
(นี่อะไรกัน…? มันต่างจากซูมิเระและซาร่านิดหน่อยนะ…) (ยูจีน)
ผมสับสนอยู่ตรงนี้ และ…
(อ๊าา มานาลิงค์มันแรงเกินไป เมื่อมันมี {ความรักทั้งสองฝ่าย} มาเป็นเวลานาน) (เอริ)
ผมได้ยินเสียงที่ไม่สนุกของเจ้าอสูร
(เอ๋?) (ยูจีน)
(ยูจีน แม้ว่าเคงมีคนรักเป็นเค้า ซูมิเระจัง และซาร่าจจังแล้ว เตงยังไม่ลืมรักแรก หือ) (เอริ)
(ไม่ เอริ แค่อะไรในโลกที่เธอพูดอยู่…?) (ยูจีน)
“มีอะไรเหรอ ยูจี้?” (ไอริ)
ไอริเหลียวมองหน้าผม และผมกลืนลมหายใจ
“ไม่ ไม่มีอะไร ไอริ” (ยูจีน)
ผมตอบโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า
(ฉันจะ…ทำเป้าหมายให้สำเร็จก่อน) (ยูจี้)
ผมปล่อยการคิดเละๆเทะๆไว้ภายหลังได้
ผมจับคาตานะเทพเจ้าที่ส่องแสงสีรุ้งอย่างแน่น
(…สวยมาก มันหุ้มมานาได้ทั้ง 7 สีในมัน…แม้ว่าดาบเหล็กศักดิ์สิทธิ์ของอาณาจักรจะทนมันไม่ได้” (ไอริ)
“มันต้องขอบคุณที่ใช้เขี้ยวของสัตว์สวรรค์” (ยูจีน)
มานา 7 สี พูดกันว่าเป็นมานาของเทพเจ้าเจ้า
มนุษย์คนเดียวที่กวัดแกว่งมานานี้ได้ ว่ากันว่าเป็นฮีโร่ที่ยิ่งใหญ่ในตำนวน ผู้กำจัดเจ้าอสูรที่ยิ่งใหญ่
ความจริงที่มันกวัดแกว่งได้โดมนุษย์ ต้อง…ขอบคุณคาตานะเทพเจ้านี้
พูดนั่นแล้ว มานาที่หุ้มใบมีดนั้นก็บางมากเหมือนกับหมอก และมันยากที่จะเรียกว่ามั่นคง
มันน่าจะหมดได้แค่การฟันทีเดียว
ผมและไอริ มาถึงข้างบนสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่
“เฮ้ มีแผนการที่จะทำอะไจากตอนนี้ไป?? ใช้เวทมนตร์บินได้มั้ย?” (ไอริ)
ผมทำให้ปีกหนึ่งปรากฏมาจากหลังของผม ก่ออนไอริจะพูดคำนั่้นจบ
ผมชินกับปีกนี้แล้ว
“ขอบคุณนะ ไอริ” (ยูจีน)
ผมยืนขึ้นอย่างช้าๆจากหลังเพกาซัส
“ฉันจะไม่ยกโทษให้เะอเลยถ้าเธอตาย ไม่ว่ายังไง รอดชีวิตกลับมา!” (ไอริ)
“ได้” (ยูจีน)
เธอพูดอย่างเดียวกับจักรพรรดิ ทำให้ผมรู้สึกว่าพวกเธอเหมือนพ่อและลูกมากๆ
“ไปแล้วนะ” (ยูจีน)
ผมยกมือ และโยนตัวผมเองสู่ท้องฟ้า
◇◇
เสียงของการฝ่าอากาศดังในหูลองผม
ผมลดความเร็วจากการตกด้วยปีกข้างหลังผม แต่ผมไม่อยากถูกเจอโดยสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ ผมเลยทิ้งตัวตก
หลังจากที่ตกไปสักพักหนึ่ง…
“คุ!” (ยูจีน)
เจตนาฆ่าแทงทั้งตัวของผม
สัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่สังเกตผมมแล้ว
*ป่ะ!*
หนามดำนับไม่ถ้วน ยิงมาที่ผม
มันไม่ได้เร็วขนาดนั้น
แต่คาตานะเทพเจ้ารุ้งในมือผม จะเสียกำลังไปด้วยการเหวี่ยงทีเดียว
ผมใช้มันที่นี่ไม่ได้
—-สไตล์เสียงสะท้อนสองสวรรค์: รูปแบบไม้ – [เนโกะยานากิ]
<วายุ: Pussy Willow ดอกกระดุมเงินกระดุมทอง (ต้นไม้ล่อแมว)>
เทคนิคดาบที่จะจัดการกับสถานการณ์ที่ผมถูกล้อมโดยศัตรู
ผมบิดและหมุนตัวของผม
แม้ว่าทำอย่างนั้น ผมยังเลี่ยงเขาดำทั้งหมดไม่ได้
เขาดำแทงแขน ไหล่ ขาของผม
“…!”
แต่ผมยังไม่หยุด
ผมกำลังลงไปข้างล่างต่อ
“กิ๊กิ๊กิ๊กิ๊กิ๊กิ๊…กิ๊กิ๊กิีกิ๊…กิ๊กิ๊กิ๊กิ๊กิ๊…กิ๊กิ๊…กิ๊กิ๊กิ๊!!!”
เสียงที่น่ากลัวเหมือนฟันบดกันดังออกมา
สัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่อาจจะกลัวตอนนี้
ดวงตาที่สามที่ส่องแสงทื่อๆในสีเลือ มันมองผม
พิษรูปทรงเขาดำที่ชี้มาที่ผมจนถึงตอนนี้ เริ่มรวมกันที่ดวงตาดวงสามดั่งจะปกป้องมัน
มันปกป้องจุดอ่อนแอของมัน เหมือนเต่าออบซิเดียน
ผมทิ้งตัวลงไปหาดวงตานั้นตรงๆ
แสงสีรุ้งบนใบมีดของผม อ่อนลงเรื่อยๆ
(ทำให้ทันเวลา!) (ยูจีน)
ผมลดระดับเหมือนหิน และแทงแกนของสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ ที่ถูกปกป้องด้วยพิษซึ่งกลายเป็นแข็ง โดยใช้ใบมีดของคาตานะเทพเจ้า
ใบมีดผ่านดั่งเข็มผ่านผ้าไหม
“กิย้าโออออ้อ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาโออออออออออออออออ่อ่าาาาาาาาาาาาาา!!!”
เสียงร้องแห่งความตายที่แทงแก้วหู แทงแก้วหูผม
ทันทีต่อมา ผมโดนระเบิดที่ส่งให้ตัวผมกระเด็นไป และหมุนในอากาศ
ผมปกป้องตัวผมเองด้วยเวทมนตร์บาเรีย
บาเรียพังไป แต่ผมใส่มันอีกจำนวนมากเท่าที่มานาจะให้ผมทำ
ผมหมุดในอากาศมาเป็นเวลานาน ถึงจุดที่มันทำให้ผมคิดผมขึ้นไปข้างบนแทน แต่ผมกระแทกกับพื้น เด้งหลายครั้ง แล้วกลิ้งต่อ
(ฉ-ฉันตายมั้ย…?) (ยูจีน)
ออราเคิลแห่งโชคชะตาซามะ…ฉันอยากจะให้เธอบอกฉันก่อนหน้า ว่าจุดอ่อนของสัตว์อสูรที่ยิ่งใหญ่ ระเบิดเมื่อคุณแทงมัน
แต่มันเป็นไปได้ที่เธอจะไม่รู้
“…ยูจี้! …ยูจี้!”
ผมคิดว่าผมได้ยินเสียงเรียกผมจากไกลๆ ผมหมดสติ ก่อนที่ผมจะยืนยันได้
◇◇
ผมตื่น
อะไรที่อยู่ตรงหน้าของผม คือภาพวาดที่น่าทึ่งของเทพธิดาแห่งชัยชนะ อัลเธน่าซามะ ชนะกับเทพเจ้าเก่าแก่
แน่นอน ผมคุ้นเคยกับมัน
“อุ ฉันอยู่ในห้องพยาบาลในวังเอย์นเฮริยาร์เหรอ…?”
นานมาแล้ว ผมกับไอริ เผชิญน้าไวเวิร์นหลงที่หลงมาเข้าวัง เราทั้งสองบาดเจ็บอย่างหนักในตอนนั้น และถูกแบกไปเตียงเหมือนครั้งนี้
ทั้งตัวของผมเจ็บ เมื่อผมลุก
“ยังไงซะ อยู่ในความเจ็บเป็นข้อพิสูจน์ว่าฉันยังมีชีวิตอยู่” (ยูจีน)
‘ฮื้นน’ ผมยืดตัว
ผมสลบไปนานแค่ไหน
แค่เมื่อผมหานาฬิกา…
*กกกกกี๋* -ประตูเปิดพร้อมเสียงฝืดๆ
ไม่ป๊าก็ ไอริ ซูมิเระ หรือซาร่า…คืออะไรที่ผมคิด แต่ไม่ใช้คนใดๆเหล่านั้นเลย
“อย่างงั้นตื่นแล้วเรอะ ยูจีน ซานตาฟิลด์์”
“นายพลเบอร์โทลด์?” (ยูจีน)
ทำไมเขาอยู่ที่นี่…?
ทันทีที่ผมคิดคำถามนี้ ผมนึกออก
(เป็นไปได้มั้ยว่า…เขามาที่นี่เพื่อลอบสังหารฉัน?) (ยูจีน)
มันไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้
เขาอาจเป็นนายพลเอ่อล้นไปด้วยความทะเยอทะยาน รู้สึกข่มขื่นเกี่ยวกับแฟนเก่า (?) ของคู่หมั้นเขาได้รับความสำเร็จที่นี่
ถ้าเป็นอย่างนั้น มันจะไม่แปลก ที่เขาจะมีเป้าหมายมาเมื่อเวลาผมอ่อนแอ
(อาวุธฉันอยุ่ไหน?!) (ยูจีน)
ผมรีบหามัน แต่ผมไม่เจอมันตรงไหนเลย
บัดซบ!
ในอดีต ผมงงงันกับป๊าผมผู้ไม่เคยปล่อยคาตานะเมื่อหลับ แต่ป๊าพูดถูก
ถ้าต้องตัดสินใจ ผมจะเผชิญหน้ากับเขาด้วยศิลปะลึกลับมือเปล่าสไตล์เสียงสะท้อนสองสวรรค์…
“ผมขอโทษอย่างลึกซึ้งสำหรับสิ่งหยาบๆคายๆที่ผมพูดกับคุณ!!! ยูจีนซัง!!!” (เบอร์โทลด์)
ตรงนั้น นายพลเบอร์โทลด์งอตัว 90° และลดหัวของเขาให้กับผม
■ตอบความคิดเห็น:
>พวกเขาจบมันในตอนนี้ไม่ได้ ดังนั้นเขาจะดูดมานา 7 สีของไอริและปราบฮาเกะแม้ว่าเขาขยับไม่ได้จากความเจ็บปวด จูบเธอเลย ยูจีน
-ใกล้มากครับ!
ไม่มีจูบ
■ความคิดเห็นจากผู้แต่ง:
ภาพของเล่ม 1 อยู่นี่แล้วครับ (มันถูกเผยแพร่ไปบนทวิตเตอร์แล้ว)
มันคือตัวเอก ยูจีน และนางเอก เจ้าอสูรเอริเนียส
ได้โปรดรอคอยภาพของตัวละคร เหมือนซูมิเระและคนอื่นๆในโอกาสอื่นนะครับ
วายุ: “พิชิตด้วยดาบเดียว!”
แปลโดย: wayuwayu
เสนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ถ้าถูกใจ ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล สปอนเซอร์ตอนแจ้ง Facebook : “wayuwayu แปล” ออกความคิดเห็นที่ Dek-D และ Tunwalai จะเห็น ขอบคุณมากที่อ่านครับ
