นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร - ตอนที่ 78 เทศกาลโรงเรียน – วันที่ 1 - novel-lucky

78 เทศกาลโรงเรียน – วันที่ 1

14 – 18 นาที

— “อรุณสวัสดิ์ ทุกคน ประธานซาร่า อิลเลีย คาลเดีย กำลังพูดอยู่ค่ะ ตั้งแต่วันนี้ไปอีก 7 วัน เทศกาลโรงเรียนของโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียนจะถูกจัดขึ้น ฉันดีใจเป็นอย่างมากที่เราได้รับโชคของอากาศดีเช่นนี้ ฉันมั่นใจว่านี่คือการนำทางของเทพธิดาแห่งแสงอัลเธน่าซามะ”

เสียงชัดเจนของซาร่าดังในลานฝึกที่ 1 ผ่านเวทมนตร์ขยายเสียง

“เฮ้ เฮ้ ยูจีนคุง แต่ความเป็นจริงคือคนผู้ทำให้อากาศแจ่มใสนั้นคือฉัน ประธานกรรมการรีเบคก้า และครูใหญ่อูเธอร์นะ” (ซูมิเระ)

ซูมิเระ ณ ข้างผมดูเหมือนจะไม่พอในกับนี่

ผมได้ยินมาหลังจากนั้น แต่มันดูเหมือนว่าสภาพอากาศกลายเป็นแย่หลังมานี้ๆ ดังนั้นพวกเขาบังคับทำให้อากาศแจ่มใส่ เพื่อให้ตรงกับเทศกาลโรงเรียน

หนึ่งผู้วางแผนเรื่องนี้คือประธานรีเบคก้า

ครูใหญ่อูเธอคือหนึ่งผู้เขียนสูตรเวทมนตร์

การใช้งานเวทมนตร์ถูกทำโดยซูมิเระกับสมาชิกกรรมการเทศกาลโรงเรียน

“ผู้วางแผน ประธานรีเบคก้า พูดว่า ‘คนช่วยหลังเวทีไม่ควรแทรกเข้ามา’ ใช่มั้ย? แล้วเธอก็ได้รับเงินปิดปากด้วย” (ยูจีน)

“นั่นจริง แต่…” (ซูมิเระ)

พูดนั่นแล้ว แม้ว่าเธอชอบเทศกาล พอมาคิดว่าเธอจะยอมทำมากถึงการเปลี่ยนสภาพอากาศ

ประธานรีเบคก้ามุ่งมั่นเต็มตัวจิๆ

— “ทุกคนต้องได้ทำดีทีุ่สุดของพวกเขาอย่างจริงจังในการเตรียมการ มีแขกมากมายจากทุกประเทศมาสู่เทศกาลโรงเรียนเรา

ทุกคนรอคอยอะไรซึ่งศูนย์กลางของโรงเรียนที่ยิ่งใหญ่ที่สุด โรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน ว่ามีอะไรจะนำเสนอ” (ซาร่า)

การทักทายเริ่มต้นของซาร่าดำเนินต่อไป

“จะทำอะไรวันนี้ล่ะ ซูมิเระ?” (ยูจีน)

ผมไม่มีแผนอะไรเป็นพิเศษ

การต่อสู้สุดท้ายในทัวร์นาเมนต์ศิลปะการต่อสู้จะมีขึ้น ณ วันที่ 6

ผมกำลังคิดๆเกี่ยวกับการชวนซูมิเระไปรอบเทศกาลโรงเรียน แต่…

“พอดีน่ะ ฉันจะไปช่วยชมรมศิลปะการต่อสู้วันนี้” (ซูมิเระ)

ผมถูกปฏิเสธ

“เข้าใจแล้ว ทำเต็มที่นะ ฉันจะไปหาทีหลัง” (ยูจีน)

“ได้สิ☆ มาเลย มาเลย” (ซูมิเระ)

ซูมิเระส่งยิ้มกว้าง

เธอถูกผสมเข้าไปปนเกี่ยวข้องกับโรงเรียนเต็มๆแล้ว

ผมได้ยินมาว่าซาร่ายุ่งกับงานสภานักเรียน

ซูมิเระก็รู้สึกเหมือนเธอเป็นส่วนหนึ่งของชมรมศิลปะการต่อสู้อย่างสมบูรณ์แล้วด้วย

(หืม…? ฉันเป็คนเดียวผู้เข้าไปพัวพันเกี่ยวข้องน้อยที่สุดเหรอ?) (ยูจีน)

ตอนนี้ผมอยู่คนเดียวเมื่อถึงเวลาที่ผมสังเกต

แล้วผมก็ไม่มีเพื่อนผู้ผมไปรอบๆโรงเรียนเวทมนตร์ด้วยได้

ไม่ มีคลอดด์ผู้บอกผมมาว่า ‘จะมีสาวๆต่างประเทศมา ดังนั้นไปหาจีบสาวๆบางคนเถอะ’ ผมก็เลยตีหัวเขา

ผมคิดว่าเขาจะโดนแทงจริงจังเข้าสักวันหนึ่งใน่หมู่วันเหล่านี้

การพูดแนะนำตัวเริ่มต้นของซาร่ากำลังจะจบเมื่อเวลาที่ผมกำลังคิดนี่

— “ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ เทศกาลโรงเรียนของโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียนจะเริ่มต้นขึ้น! ได้โปรดมีความสุขกับ 7 วันเหล่านี้ให้อิ่มเอมเต็มหัวใจนะคะ!!” (ซาร่า)

เสียงปรบมือดังขณะการพูดจบลง

นี่คือที่เทศกาลโรงเรียนของโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียนเริ่มได้อย่างไร

◇มุมมอง ซูมิเระ◇

“ยินดีต้อนรับ~”

“เวลารอเครื่องเล่นนี้คือ 10 นาที~”

“ได้ลย สูงเท่าไหร่ล่ะ~? มันเร็วมากๆเลยนะ จะไหวเหรอ?”

“คนต่อไป ได้โปรดรอตรงนี้~”

มันมีชีวิตชีวาสุดยอด

ชมรมศิลปะกรต่อสู้กำลังทำ: สวนสนุกจากแรงมนุษย์

พวกเขานำเสนอม้าหมุน ชิงช้าสวรรค์ และรถไฟเหาะ เหมือนกับชื่อบอก แต่พวกมันใช้แรงของความพยายามมนุษย์

นั่นทำไม หนูคิดตอนแรกว่ามันจะเป็นเครื่องเล่นเล็กๆของแค่ 10 คนสำหรับชิงช้าสวรรค์

แต่…

(ใช่…นี่ต่างจากอะไรซึ่งฉันจินตนาการเลย) (ซูมิเระ)

มันใหญ่ยักษ์ถึงระดับว่าหนูต้องเงยหน้าขึ้นไป

ชิงช้าสวรรค์มันเทียบได้กับสวนสนุกโอไดบะ ซึ่งเคลื่อนที่โดยสมาชิกของชมรมศิลปะการต่อสู้

พวกเขาใช้ออร่าเพื่อเป็นแหล่งพลังงาน

มันเห็นได้ชัดว่าเป็นส่วนหนึ่งของการฝึกของพวกเขา

ฟิ้ว ที่คือโลกแฟนตาซีจริงๆ

“ซูมิเระจัง~ ได้โปรดทำพลุไฟ”

“โอเค~” (ซูมิเระ))

หนูถูกบอกมาโดยลีโอน่าจัแล้วหนูเทมานาในอุปกรณ์เวทมนตร์สำหรับพลุไฟ

*ปั้ง! ปั้ง!*

เสียงระเบิดเหล่านั้นดังในท้องฟ้าแล้วพลุไฟหลากสีสันก็แตกกระจายไป

แต่มันเป็นเวลากลางวัน ดังนั้นหนูเกือบไม่เห็นมัน

ลูกค้าเข้ามา ถูกดึงดูดโดยเสียง

ส่วนใหญ่คือเด็ก

เด็กๆชอบสวนสนุกจริงๆ

“คุณ ฉันต่อแถวที่ไหน~”

“ทางนี้ ไปด้วยกันนะคะ”

ลีโอน่าจังกับหนูคือคนนำทาง เราเลยจัดระเบียบลูกค้าที่มา

ลูกค้ากำลังมาไม่หยุดหย่อนและหนูกำลังทำงานโดยไม่ได้พักผ่อน

หนูคิดว่าหนูเห็นบางคนผู้คล้ายคลึงกับยูจีนคุงสักครู่หนึ่ง แต่เขาผสมกันเข้ากับกลุ่มผู้คนทันทีหลังจากนั้น แล้วหนูมองไม่เห็นเขาแล้ว

“เฮ้ยย ซูมิเระจัง ลีโอน่า เธอพักกันได้แล้วตอนนี้”

“ในที่สุด~ ซูมิเระจังไปหาอะไรกินกัน” (ลีโอน่า)

“โอเค ท้องฉันร้องแล้วเนี่ย” (ซูมิเระ)

ลีโอน่าจังและหนูหยุดพักกลางวันทันทีเมื่อเราถูกบอกนี่โดยเซ็นไปชมรมศิลปะการต่อสู้้

“ซูมิเระจัง ไปส่วนแผงร้านอาหารเถอะ” (ลีโอน่า)

“อ๊ะ ตรงที่มีร้านแผงอาหารเยอะๆกับโต๊ะบูทรวมกันอยู่ ใช่มั้ย?” (ซูมิเระ)

แผงร้านอาหารจำนวนหนึ่งกำลังเปิดอยู่ในระหว่างเตรียมสำหรับเทศกาลโรงเรียน และหนูไปกับลีโอน่าจังก่อนหน้านั้น

วันนี้คือวันของจริง จึงมีกลิ่นหอมลอยมาจากแผงร้านอาหารทั้งหมด

หนูซื้อปลาทอดน้ำมันกับมันฝรั่ง หลังจากนั้นหนูซืื้อน้ำส้ม

ลีโอน่าจังซื้อเนื้อที่มีกระดูกชิ้นใหญ่กับขนมปัง

“”อิตาดาคิมัส””

เรานั่ง ณ ม้านั่งจากม้านั่งมากมายที่วางอยู่ทั่วโรงเรียน โดยเฉพาม้านั่งที่ไว้สำหรับเทศกาลโรงเรียนแล้วกินอาหารเที่ยงเรา

หนูได้ยินการแสดงดนตรีจากที่ไกลๆ

มีกลุ่มผู้คนเต็มไปทั่วส่วนแผงร้านอาหารเพราะมันบ่าย

มันเป็นภาพของเทศกาลของจริง

(ฉันอยากไปรอบๆกับยูจีนคุงจัง) (ซูมิเระ)

หนูมีช่วงเวลาเข้ากะทำงานว่างพรุ่งนี้ ดังนั้นมาชวนยูจีนไปเที่ยวด้วยกันเถอะ

แต่ซาร่าจะโกรธไหมที่แย่งช่วงเวลาเด่นอีกแล้ว?

แต่เมื่อหนูกำลังคิดเกี่ยวกับนี่…

“หืม? เฮ้ ซูมิเระจัง ไม่ใช่นั่นยูจีนซังเหรอ?” (ลีโอน่า)

“เอ๋?” (ซูมิเระ)

เธอบอกหนูคำนี้แล้วหนูดูที่จอใหญ่ของระบบดาวเทียม

ไม่มีนักสำรวจมากมายเพราะเราอยู่ในระหว่างเทศกาลโรงเรียน

นั่นทำไมหนูสังเกตอย่างรวดเร็ว

ยูจีนคุงพูดไว้ว่าเขาจะไปรอบๆเทศกาลโรงเรียนคนเดียว แต่เขาไปคนเดียวสู่หอคอยเซนิทด้วยเหตุผลบางอย่าง

◇มุมมอง ซาร่า◇

“ประธานสภาซาร่า ทำได้มีมากกับการแนะนำตัวเอง”

“ส่วนที่่ยุ่งจะมาหลังจากนั้น เทเรเซียซัง” (ซาร่า)

“ใช่ นั่นถูกเผงเลย อ่ะนี่ฉันต้มชามาน่ะ” เทเรเซีย)

“ขอบคุณนะ” (ซาร่า)

หนูจิบชาที่เทเรเซียซังรินให้หนู

จอของระบบดาวเทียมในโรงเรียนสภานักเรียนแสดงถึงสถานะของเทศกาลโรงเรียนในหลายๆจุด

ปรกติแล้วมันคืออุปกรณ์แพร่ภาพที่แสดงถึงสถานะของดันเจี้ยน

อาจารย์ใหญ่ใช้เวทมนตร์เลียนแบบเพื่อสร้างอุปกรณ์เวทมนตร์นี้…เห็นว่า

ขอบคุณนั่น เราตรวจสอบปัญหาได้เร็วกว่าใช้ผู้คนลาดตระเวน

หนูตรวจดูสถานะของทุกๆคนระหว่างอยู่บนที่นั่งประธานสภานักเรียน

“ร้านตรงนั้นไม่ได้ขออนุญาต” (ซาร่า)

“เราควรจะให้พวกเขาปิดมันมั้ย?” (เทเรเซีย)

“มาให้พวกเขาจ่ายค่าปรับสำหรับการเข้าอย่างที่กฎบอกไว้เถอะ ถ้าพวกเขาปฏิเสธ ถ้าอย่างั้น เราจะปิดมันออก” (ซาร่า)

“””ครับ!”””

หน่วยกำลังสนับสนุนจำนวนหนึ่งจากไปอย่างรวดเร็ว

“มีฝูงชนในจอนั้น บางอย่างเกิดขึ้นเหรอ?” (ซาร่า)

“ชมรมเวทมนตร์ดำกับชมรมเวทมนตร์แดงกำลังทะเลาะกัน สองคนนั้นไม่สนิทกันเลยสักนิด…” (เทเรเซีย)

“ทำไมพวกเขาเอาแผงร้านติดกันถ้าพวกเขาไม่สนิทกันล่ะ?” (ซาร่า)

“เห็นได้ชัดว่าตรงนั้นสมบูรณ์แบบสำหรับทำการทดลองเวทมนตร์เพราะตำแหน่งของมันสัมพันธ์กับหอคอยเซนิท แล้วก็ชมรมเวทมนตร์เปิดแผงร้านตรงนั้นทุกปี” (เทเรเซีย)

“อ๊าา ปี 1 นั่นใช้เวทมนตร์เพื่อเลียนแบบพวกเขา” (ซาร่า)

“นั่นอันตราย ฉันจะหยุดคนนั้น”

“ได้โปรดช่วยทีนะ” (ซาร่า)

ผู้คนจากหน่วยกำลังสนับสนุนผู้เชี่ยวชาญในเวทมนตร์แม้แต่ภายในกลุ่มมุ่งหน้าไปที่นั่น

มันวุ่นวายมากแม้เป็นวันแรกสุดของเทศกาลโรงเรียน

“ฉันควรทำบางอย่างด้วยมั้ย?” (ซาร่า)

หนูพึมพำคำนี้้แล้วเทเรเซียซังส่ายหัวเธอไปด้านข้าง”

“เวลาเดินหน้าเธอจะหลังจากนี้ ประธานสภาซาร่า เจ้าหญิงของสหพันธรัฐ์บลูวอเตอร์จะมาพรุ่งนี้” (เทเรเซีย)

“เจ้าหญิงของสะพันธรัฐบลูวอเตอร์เหรอ?” (ซาร่า)

หนูเอียงหัว

สหพันธรัฐบลูวอเตอร์คือการรวบรวมหลายๆประเทศขนาดต่างๆกันเข้าด้วยกัน

ตัวสหพันธรัฐเองไม่ใช่ประเทศ

“เธอคือลูกสาวของท่านประธานคนปัจจุบันของสภาสหพันธรัฐ ชาติอันแข็งแกร่งที่สุดของสหพันธรัฐ มันจะง่ายกว่าที่จะเข้าใจถ้าฉันพูดว่าพวกเธอคือราชวงศ์ของเมืองสีทองไหม?” (เทเรเซีย)

“เข้าใจแล้ว” (ซาร่า)

หนูถอนหายใจ

“ยูจีนซังเป็นที่นิยมสุดยอดเลย มีข่าวลือว่าเธอมาเพื่อดูนักดาบผู้สู้ชนะเจ้าอสูรเอริเนียส” (เทเรเซีย)

“ม-ไม่มีทางน่า… เธอมีเป้าหมายที่ยูจีนเหรอ?” (ซาร่า)

น-นั่นไม่ดี

แม้ว่ามีผู้หญิงอื่นเล็งเขาอยู่แล้ว

ต้องไม่มีเพิ่มอีกแล้ว

“ได้โปรดยืนยันด้วยตัวเองถ้าเธอสงสัย เห็นว่าเธอจะมาถึงพรุ่งนี้บนเรือบิน แล้วก็ 3 วันหลังจากนั้น สตรีศักดิ์สิทธิ์ซามะกับกัปตันอัศวินซามะจะมาจากสหภาพศักดิ์สิทธิ์ บนวันเดียวกันนั้น นายกรัฐมนตรีซามะของอาณาจักรแกรนด์แฟลร์และสมาชิกขอตระกูลราชวงศ์หนึ่งคนจะมา มันจะดีกว่าถ้าเธอไปทักทายพวกเขา ประธานสภาซาร่า” (เทเรเซีย)

“…ฉันรู้สึกหนักๆอ่ะ” (ซาร่า)

“นั่นทำไม ได้โปรดพักผ่อนวันนี้” (เทเรเซีย)

หนูซาบซึ้งความเห็นอกเห็นใจของเทเรเซียซัง

แม้อย่างนั้น…

“ไม่ต้องพูดถึงเรื่องสตรีศักดิ์สิทธิ์มันโอเคสำหรับฉันที่จะต้อนรับนายกรัฐมนตรีซามะกับสมาชิกตระกูลราชวงศ์ของอาณาจักรเหรอ…? ไม่ใช่ราชาอูเธอร์จะดีกว่าเหรอ?” (ซาร่า)

“‘นักเรียนคือผู้นำของเทศกาลโรงเรียน ราชาอูเธอจะไม่แทรกเข้าไป’ -คือข้อความซึ่งเขาทิ้งไว้” (เทเรเซีย)

“และความจริงคือ…” (ซาร่า)

“ราชาอูเธอร์ชอบทิ้งอะไรมีปัญหาเยอะๆทั้งหมดไว้ให้คนอื่น” (เทเรเซีย)

“ว่าแล้ว” (ซาร่า)

เขาคืออาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนซึ่งพึ่งพาได้ผู้จะรีบทันทีถ้านักเรียนอยู่ในปัญหา แต่ปรกติแล้วเขาไม่อยากออกไปสู่สาธารณะ

(อาา แต่จริงๆแล้วฉันอยากไปรอบๆเทศกาลโรงเรียนด้วยกันกับยูจีนนะ…) (ซาร่า)

หนูไม่เห็นนั่นจะเกิดขึ้นเลยถ้าแบบนี้

ฮ่าา… แต่ปีสุดท้ายยุ่งมาก ดังนั้นหนูเลยอยากไปด้วยกันกับเขาปีนี้ให้ได้ปีนี้

พูดถึงแล้ว ซูมิเระจังพูดว่าเธอกำลังช่วยชมรมศิลปะการต่อสู้ แต่นั่นจริงไหม?

บางทีเธอแอบออกไปอย่างลับๆ…?

หนูควรให้สมาชิกข่าวกรองของสภานักเรียนตามซูมิเระจังไหม? -คืออะไรซึ่งฉันกำลังคิดอยู่ เมื่อ…

“โอ้ฉัน นั่นยูจีนคุงนี่ ประธานซาร่า” (เทเรเซีย)

“เอ๋?” (ซาร่า)

มันไม่ใช่จอเพื่อเฝ้าดูเทศกาลโรงเรียนแต่จออันแสดงถึงสถานะะของหอคอยเซนิท

(เขากำลังทำอะไร?) (ซาร่า)

มันกำลังแสดงถึงยูจีนสำรวจชั้นล่างๆของหอคายเซนิทด้วยเหตุผลบางอย่าง

◇มุมุมอง ยูจีน◇

พื้นที่โรงเรียนทั้งหมดเกี่ยวกับเทศกาลโรงเรียนอยู่ตอนนี้

แม้แต่ลานฝึกที่ปรกติจะเปิดอยู่ตอนนี้เต็มไปด้วยที่นั่งเปิดสำหรับแขกภายนอก

ผมฝึกไม่ได้ด้วย ผมเลยตัดสินใจจะไปตรวจดูเทศกาลโรงเรียน

ผมได้ยินดนตรีเล่นไปโดยชมรมดนตรีและการร้องเพลงของนักร้อง

นักเรียนของชมรมกายกรรมกำลังแสดงฝีมือ ณ ด้านข้างถนนซึ่งคนส่วนใหญ่ผ่านไป

แล้วก็มีนักเรียนศิลปะการต่อสู้ผู้กำลังแอบทำการต่อสู้เปิดรับพนัน -แม้พวกเขาไม่ใช่ผู้เข้าร่วมศิลปะการต่อสู้ พวกเขาจะถูกทำให้หยุดถ้าพวกเขาถูกพบโดยอาจารย์และสภานักเรียน

ทุกที่มีชีวิตชีวา

มีแผงร้านขายอาหาร และทุกที่ทำได้ดี

วัตถุดิบของแผงร้านอาหารเกือบทั้งหมดมาจากดันเจี้ยนสุดท้าย

แล้วก็ยังมีนักท่องเที่ยวจากนอกเมืองในเทศกาลโรงเรียนด้วย พวกเขาเลยกำลังซื้ออาหารต้นกำเนิดจากดันเจี้ยน

ผมกำลังคิดถึงการซื้ออาหารจากแผงร้านบางแผง แต่พวกมันทั้งหมดมีแถวยาวมาก มันน่าปวดหัวที่จะต่อแถว

(โรงอาหาร… ถ้าฉันจำไม่ผิดมันปิดระหว่างเทศกาลโรงเรียน) (ยูจีน)

ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมไม่มีทางเลือกนอกจาเข้าเมือง

ร้านอาหารของดันเจี้ยนสุดท้ายส่วนใหญ่ปิดเมื่อเวลาเทศกาลโรงเรียน

มันเพราะลูกค้าทั้งหมดไหลเข้าไปสู่เทศกาลโรงเรียน

(หืมม ฉันควรทำอะไรดีล่ะ…?) (ยูจีน)

มันควรไม่เป็นไรอันจะอดสักมื้อ -คืออะไรซึ่งผมคิด แต่…

“คุณ มานี่!”

ผมถูกเรียกโดยผู้หญิงไม่รู้จัก

โต๊ะเล็กๆกับลูกบอลคริสตัล

เธอมีฮู้ดสีดำและซ่อนปากของเธอ สิ่งเดียวเท่านั้นอันเธอเผยให้เห็นคือดวงตาของเธอ

มันยิ่งกว่าน่าสงสัย

แต่ชุดนั้นคุ้นๆ

“อืม จากชมรมนักทำนายเหรอ?” (ยูจีน)

“นั่นถูกต้อง! มา มา นั่ง นั่ง!”

“ไม่ ฉันไม่สนใจในการทำนะ—” (ยูจีน)

“อ๊าา!!! มันเป็นอย่างนี้ได้ยังไงกัน?! ฉันเห็นบางอย่างไม่น่าเชื่อในอนาคตของนาย! ฉันบอกนายเกี่วกับนี่ได้! แต่ฉันก็บอกนายฟรีๆไม่ได้! ฉันควรทำยังไงดี?!”

“……”

ผู้หญิงคนนี้…

เธอทำมันเอง

ตั้งแต่ทีแรก ทำนายชะตาคือแค่ตาทิพย์

มันพูดกันว่าในอาณาจักรพวกเขาส่วนใหญ่คือพวกหลอกลวง

ถ้าคุณใช้ตาทิพย์อย่างแม่นยำได้ พวกเขาจะทำงานให้ประเทศหลักๆนานไปแล้ว

นั่นคือที่ความสามารถมีค่าแค่ไหน

(…มันควรเป็นอย่างนั้น แต่…) (ยูจีน)

ผมจบในการจ่ายโดยไม่คิด

ผลลัพธ์สำหรับการทำนายชะตา ‘นายจะเข้าไปติดกับเหตุการใหญ่ในระหว่างเทศกาลโรงเรียน’ ซึ่งคลุมเครือสุดขีด

…ผมจะไปบ่นถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ผมตัดสินใจนี่ขณะนั่งบนม้านั่งที่ลานฝึกระหว่างหลบฝูงชน

ผมไปชมรมศิลปะการต่อสู้เพื่อแอบดูซูมิเระ แต่มันคนเยอะ ผมจึงตัดสินใจไม่พูดกับเธอ

ผมเฝ้าสังเหตุฝูงชนของคนในเทศกาลโรงเรียนจากไกลๆ

นักเรียน

นักสำรวจของหอคอยเซนิท

นักท่องเที่ยว

ผมเห็นคนไม่ปรกติจากภายในคนเหล่านั้น

มันดูเหมือนคนนั้นก็สังเกตผมด้วยแล้วเข้าหาผม

“ยูจีน มีความสุขกับเทศกาลมั้ย?”

“ครูใหญ่ มีอะไรครับ?” (ยูจีน)

ปรกติแล้วเขาจะอยู่ในห้องทำงานอาจารย์ใหญ่ ห้องฝึกของเขาเอง หรือจะแสดงตัวในสภาโต๊ะกลมซึ่งเป็นอำนาจตัดสินใจสูงสุดในเมืองดันเจี้ยน… พูดอีกอย่าง ครูใหญ่อูเธอร์ ผู้ปรกติแล้วหมกตัวอยู่แต่ข้างใน กำลังเดินข้างนอก

นั่นเป็นเหตุการณ์แปลก

“จริงๆแล้วมีปัญหานึง” (อูเธอร์)

“ปัญหาเหรอ?” (ยูจีน)

ปรกติแล้วครูใหญ่อูเธอนิ่งสบายๆ แต่เขากำลังขมวดคิ้วแล้วมองขึ้นไปบนหอคอยเซนิท

“มันดูเหมือนการแตกตื่นจะเกิดขึ้นไม่นานในหอคอยเซนิท ฉันสืบสวนเรื่องนั้นอยู่” (อูเธอร์)

เขาพูดนั่นอย่างเป็นธรรมชาติ

ดั่งกำลังคุยเกี่ยวกับสภาพอากาศ

■ตอบความคิดเห็น:

>นั่นก็คือคุกปิดผนึกคืออะไรหรือ?

>บรรยากาศเปลี่ยนหลังจากที่ 5 ดังนั้นแน่นอนว่าแค่คนที่ถูกเลือกจะสามารถเข้าไปได้

>ในที่สุดเทศกาลโรงเรียนก็เริ่มต้น…!

-นี่คือที่เทศกาลโรงเรียนของจริงเริ่มขึ้น