นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร - ตอนที่ 83 มอนสเตอร์แตกตื่น

83 มอนสเตอร์แตกตื่น

9 – 11 นาที

การกระจายตัวของมอนสเตอร์อาละวาดในหอคอยยอดสูงสุด* บาเบล การแตกตื่น

<วายุ: เปลี่ยนจากหอคอยเซนิทเป็นหอคอยยอดสูงสุด ให้เข้ากับวิหารทะเลลึกครับ>

ผมเคยได้ยินเกี่ยวกับมันมาก่อน แต่ผมไม่เคยได้เห็นมันเกิดขึ้นด้วยตัวเอง

(และในระหว่างเทศกาลโรงเรียนของทั้งหมดทุกอย่างด้วย…)

จังหวะเวลามันพอดีจนแย่มากที่สุด

“ทุกคน~ ขอบคุณมากที่มารวมกันในเวลาอันยุ่งยากขนาดนี้~”

เสียงของพนักงานดันเจี้ยนซังก้องสะท้อน

ณ ทางเข้าหอคอยอดสูงสุด หน้าลานกว้าง มีนักสำรวจจำนวนมากพอประมาณมารวมกันอยู่ที่นั่น

แทบไม่มีนักเรียนโรงเรียนเลยตัดสินจากเสื้อผ้าของพวกเขา พวกเขาต้องเป็นนักสำรวจผู้ใหญ่

ณ ทันใดนั้น…

*ตู้ม!!!*

เสีงของเวทมนตร์ระเบิดดัง

เมื่อผมมอง มอนสเตอร์บินถูกเผาโดยเวทมนตร์ไฟแล้วร่วงลง

มอนสเตอร์ของดันเจี้ยนได้หนีออกมาข้างนอกแล้วนักสำรวจต้องได้ยิงมันร่วงลงแล้ว

“นักสำรวจทั้งหลาย อย่างที่คุณเห็นได้ มอนสเตอร์ของดันเจี้ยนกำลังหนี ฝูงมอนสเตอร์จะรีบวิ่งออกมาในลานกว้างหน้าหอคอยยอดสูงสุดในไม่นาน อย่างที่ทุกคนรู้ ตอนนี้มันเป็นเทศกาลโรงเรียนของโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน ได้โปรดหยุดดการแตกตื่นไว้ที่นี่เพื่อที่แขกของประเทศอื่นและนักเรียนของโรงเรียนจะไม่ตกอยู่ในปัญหา

“””จ้า”””

การตอบแบบสบายๆของนักสำรวจดัง

แน่นอนว่าพวกเขาจะจบในการใช้น้ำเสียงนั้นเมื่อถูกเรียกตัวออกไปกระทันหัน

“รางวัลในครั้งนี้จะเป็น 1.1 เท่าดีกว่าปรกติเนื่องจากนี่เป็นคำร้องฉุกเฉิน”

“””เข้าใจแล้ว”””

เสียงของพวกเขามีแรงจูงใจมากกว่าก่อนหน้า

แต่เมื่อเห็นสิ่งต่างๆดำเนินไป ผมไม่คิดว่าขนาดของการแตกตื่นใหญ่

ข้อพิสูจน์ของนี่คือ…

“คาร์โลเซ็นไป คนที่ถูกเรียกมาที่นี่ดูเหมือนจะเป็นนักสำรวจ ไม่ใช่นักเรียน มีความจำเป็นใดๆที่เราต้องมากันมั้ย?” (ยูจีน)

ตัดสินจากคำอธิบายขอองเจ้าหน้าที่ดันเจี้ยนจนมาถึงตอนนี้ คำร้องนั้นแค่สำหรับนักสำรวจทั้งหมดยกเว้นนักเรียน

เห็นว่ามันเพื่อให้นักเรียนมีความสุขกับเทศกาลโรงเรียน

“ใช่ มาปล่อยเรื่องการจัดการกับการแตกตื่นไว้ให้กับนักสำรวจ อะไร {ซึ่งเราต้องทำ} คืออย่างอื่น” (คาร์โล)

“งานอื่นเหรอ?” (ยูจีน)

ผมสงสัยเกี่ยวกับนี่และคาร์โลเซ็นไปมุ่งหน้าสู่ทางเข้าหอคอยยอดสูงสุด

ที่ซึ่งฝูงมอนสเตอร์จะพากันเทออกมาในไม่นาน

“เดี๋ยว นักเรียนสองคนตรงนั้น! มันอันตราย นายไม่ได้ฟังคำอธิบายเหรอ?! มอนสเตอร์จะพากันเทออกมาจากชั้นล่างของหอคอยยอดสูงสุด…”

เจ้าหน้าที่ดันเจี้ยนรีบวิ่งมาทางเรา

“มันไม่เป็นไร เรามาที่นี่ใต้คำร้องของครูใหญ่ของโรงเรียน” (คาร์โล)

คาร์โลเซ็นไปแสดงสัญลักษณ์นักสำรวจด้วยน้ำเสียงสดใสขณะเขาตอบเจ้าหน้าที่ดันเจี้ยน

“ราชาอูเธอร์?! แล้วก็ เครื่องหมายนั่น…นายคือนักสำรวจระดับ A ผู้ผ่านชั้น 100 หือ เข้าใจแล้ว ได้โปรดระวังตัวด้วย”

เจ้าหน้าที่ดันเจี้ยนยอมรับมันอย่างง่ายแล้วจากไป

และจากนั้น ผมได้เรียนรู้เกี่ยวกับอะไรซึ่งเราจะทำจากคำพูดของคาร์โลเซ็นไป

“ถ้าอย่างนั้นเราจะสืบสวนเหตุผลสำหรับการแตกตื่นนี้” (ยูจีน)

“ใช่ มันนจะดีกว่าในการสืบสวนในระหว่างมันเกิดขึ้นดีกว่าหลังจากมันเกิดขึ้น” (คาร์โล)

“พุ่งเข้าใส่ฝูงการแตกตื่นด้วยคนจำนวนน้อยๆขัดกับพื้นฐานของนักสำรวจนะ” (ยูจีน)

มันคือชั้นล่างๆที่มีโอกาสตายสูง แต่เราได้ถูกสั่งให้ระวังฝูงทั้งหลายของมอนสเตอร์

มีโอกาส {ถูกกิน} โดยมอนสเตอร์หลังจากถูกฆ่าก่อนการใช้หยดน้ำชุบชีวิตหลังจากทั้งหมด

นั่นทำไมกลยุทธ์พื้นฐานเมื่อการแตกตื่นเกิดขึ้นคือเผชิญหน้าพวกมันด้วยผู้คนจำนวนเยอะๆ -เหมือนที่พวกเขากำลังทำอยู่ตอนนี้ทุกอย่าง

“นายควรจะไม่เป็นไรแม้ว่าจะคนเดียว ใช่มั้ย ยูจีนจัง?” (คาร์โล)

“แต่คาร์โลเซ็นไป…” (ยูจีน)

ทักษะของเขาในฐานะผู้ใช้แมลงนั้นสูง  แต่พลังการต่อสู้ของเจ้าตัวเองไม่ได้สูงขนาดนั้น

“กังวลเกี่ยวกับฉันเหรอ? มันไม่เป็นไร ฉันมีเต็กๆเหล่านี้” (คาร์โล)

*…แกร่ก…แกร่ก…แกร่ก…แกร่ก….*

มีแมลงตัวใหญ่พร้อมสี่ขาข้างหลังคาร์โลเซ็นไปเมื่อเวลาที่ผมสังเกตุมัน

ครึ่งล่างมีเกราะแข็งเหมือนชุดเกราะสุดทนทานและครึ่งบนคือนั่นของผู้หญิงเปลือย

“อารัคเน่…หือ” (ยูจีน)

“ราชินี ฉันสนิทกับเธอไม่นานมานี้ ฉันเรียกได้อีก 50 ตัวมากกว่านี้” (คาร์โล)

“ฝูงของราชินีอารัคเน่เหรอ?” (ยูจีน)

มอนสเตอร์ซึ่งมีมานาสูงมากกว่านักเวทย์ระดับสูง

ถ้าเขาควบคุมกลุ่มของมอนสเตอรฺ์เหล่านั้นได้ ไม่ควรจะมีอะไรจำเป็นให้ต้องกังวล

“นายท่าน ขออภัย”

ราชินีอารัคเน่ผมบลอนด์ที่คาร์โลเซ็นไปควบคุมพูดภาษามนุษย์ได้อย่างคล่องแคล่ว และอุ้มคาร์โลเซ็นไปแบบเจ้าหญิง

และจากนั้น เขาปีนขึ้นกำแพงนอกของหอคอยยอดสูงสุด

“ฉันจะไปตรวจดูความผิดปรกติจากข้างนอกหอคอยยอดสูงสุด มอนสเตอร์เพิ่งหนีเมื่อกี้นี้ ดังนั้นอาจมีรูอยู่ที่ไหนสักแห่ง” (คาร์โล)

“ถ้าอย่างนั้น ผมจะค้นหาจาากข้างใน แต่…มันจะลำบากที่หาโดยไม่มีเงื่อนงำ” (ยูจีน)

“นั่นไม่เป็นไร ‘ดวงตา’ ของฉันได้ถูกส่งเข้าไปในหอคอยยอดสูงสุด นายไปตรวจดูชั้น 8 ก่อนได้ไหม? มันดูเหมือนมันไม่เหมือนเดิมเหมือนอย่างเคย” (คาร์โล)

“เข้าใจแล้ว ผมจะไปตรวจมันดู” (ยูจีน)

“มาสื่อสารกันเมื่อเราได้เรียนรู้บางอย่างแล้วเถอะ ฉันจะปล่อยหนึ่งในเต็กๆเหล่านี้ไว้กับนาย” (คาร์โล)

อารัคเน่ตัวเล็กๆเกาะผมจากด้านข้าง

“ยินดีที่ได้ทำงานร่วมกับท่าน เพื่อนของนายท่าน”

“อื้ม ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันยูจีน ซานตาฟิลด์” (ยูจีน)

ผมจะพูดว่าเธอประมาณ 10 ขวบในแง่ของรูปลักษณ์

สาวน่ารักคนหนึ่งซึ่งหน้าม้าสีดำตัดตรงๆ

และจากนั้นมีท่อนล่างของแมงมุมน่ากลัวซึ่งตัดกันอย่างชัดเจนจนน่ากลัว

“เจอกัน ยูจีนจัง ระวังตัวน้า~~~~~” (คาร์โล)

คาร์โลเซ็นไปขึ้นกำแพงนอกของหอคอยยอดสูงสุดระะหว่างถูกขนไปโดยราชินีอารัคเน่

“ถ้าอย่างนั้น ไปเหมือนกันด้วยกันเถอะ” (ยูจีน)

“ค่ะ เพื่อนของนายท่าน”

มันดูเหมือนเธอจะไม่เรียกผมโดยใช้ชื่อ

“ว่าแต่ เธอชื่อว่าอะไรเหรอ?” (ยูจีน)

เธอยังไม่ได้บอกชื่อเธอเลย

ผมถามคำถามนี้กับเธอเพราะผมรู้สึกว่ามันจะดีกว่าถ้าเาจะทำอะไรร่วมกัน

“77o535”

“…เอ๊ะ?” (ยูจีน)

“นายท่านเรียกหนู 77o535จัง เป็นชื่อที่ดี!”

อารัคเน่ตัวน้อยจังพองหน้าอกเธอออกมา

ดูเหมือนเจ้าตัวชอบมันเอง

“…”

“มีอะไรเหรอ เพื่อนของนายท่าน?”

“ไม่ มันไม่มีอะไร มารีบไปข้างหน้ากันเถอะ” (ยูจีน)

ได้โปรดคิดชื่อซึ่งดีกว่านี้ -คืออะไรที่ผมคิดขณะผมตกอกตกใจโดยที่เขาเป็นผู้ฝึกมอนสเตอร์ผู้ฝึกมอนสเตอร์์ได้มากกว่า 70,000 ตัว

นี่คือที่ผมและอารัคเน่จังมุ่งหน้าไปสู่ลิฟต์ดันเจี้ยนได้อย่างไร

◇ชั้น 8◇

“นี่คือ…” (ยูจีน)

“ไม่มีมอนสเตอร์ให้ถูกเห็น”

เรามมาถึงชั้น 8 และมองไปรอบๆ

ไม่มีมอนสเตอร์ซึ่งควรอยู่ที่นี่ให้เห็น

“…”

“…”

ผมเดินไปทั่วกับ 77(ทีเหลือเว้นไว้)-จัง แต่ไม่มีมอนสเตอร์รอบๆ

“หืมม เราทำอะไรดีล่ะ?” (ยูจีน)

ผมยืนอยู่กับที่แล้วกอดอก

“มีความกังวลเหรอ เพื่อนของนายท่าน?”

“มันจริงว่านี่แปลก แต่มันจบในการเป็นอย่างนี้ได้ยังไงกัน?” (ยูจีน)

“ใช่ มอนสเตอร์บนชั้นนี้ {หายไปไหน}…?”

อารัคเน่น้อยจังก็กอดออกเหมือนผมแล้วขมวดคิ้วเธอ

ณ ทันใดนั้น

(เฮ้ยย เจออะไรสักอย่างตรงนั้นมั้ย?)

ผมได้ยินสื่อสารทางจิตใจ

เสียงของคาร์โลเซ็นไป

ดูเหมือนเขาเรียกผมด้วยการสื่อสารทางจิตใจผ่านอารัคเน่จัง

(คาร์โลเซ็นไป ผมมาที่ชั้น 8  แต่ไม่มีแม้แต่มอนสเตอร์สักตัวที่นี่เลย) (ยูจีน)

(ใช่ มอนสเตอร์ขอชั้น 8 ตอนนี้กำลังอาละวาดอยู่นอกหอคอยยอดสูงสุด พื้นฐานแล้ว การแตกตื่นเกิดขึ้นแล้ว) (คาร์โล)

(?! ถ้าอย่างนั้น นั่นหมายถึงมีรูสำหรับมอนสเตอร์ให้ออกไปจากชั้น 8 เหรอ?!) (ยูจีน)

(ฉันก็คิดเกี่ยวกับนั่นแล้วค้นหากำแพงภายนอก แต่ฉันไม่เจอมันเลย มันแปลกมากเลยล่ะ~) (คาร์โล)

(นายท่าน…ตัวตนแปลกๆได้ติดกับเส้นใยของหนู)

(จริงๆเหรอ 77o535จัง?) (คาร์โล)

อารัคเน่จังแทรกแซงการสนทนาระหว่างผมกับคาร์โลเซ็นไป

หรือเหมือนกับ เขาเรียกเธอโดยตัวเลขจริงๆ

(มีคนผู้กำลังใช้เวทมนตร์ซ่อน พวกเขาไม่ใช่มอนสเตอร์ และพวกเขาไม่ได้ดูเหมือนนักสำรวจ)

(น่าสงสัย) (คาร์โล)

(ผมจะไปสืบสวน) (ยูจีน)

(ไปกันเถอะ)

อารัคเน่จังกับผมพยักหน้ากันเบาๆ

พูดถึงแล้ว อารัคเน่จังวางใยเวทมนตร์ทั่วทั้งชั้น 8 ด้วยความสามารถของเธอ

เห็นว่าเธอตรวจจับสิ่งต่างๆด้วยนี่ได้

ดั้งเดิมแล้วมันเป็นความสามารถสำหรับการล่าเหยื่อ พวกเธอใช้นั่นเพื่อหาเหยื่อแล้วโจมตีพวกมันเป็นกลุ่ม

เราลบตัวตนเราขณะเราเดินหน้าในชั้น 8 อย่างเงียบๆ

อารัคเนบอกผมว่าให้ไปที่ไหนด้วยเส้นใยเวทมนตร์

เราเดินหน้าสักพักและ…

(นั่น…)

(?!)

มีเงาเล็กๆของบางคน

อารัคเนจังเห็นนี่ข้างผมแล้วเริ่มสั่นชัดๆ

(เธอเป็นอะไรมั้ย?) (ยูจีน)

(ท-ท่านต้องไม่! ท่าน…ต้องไม่เข้าหาบุคคลนั้น!!!)

อารัคเนจังจับกำเสื้อนักสำรวจของผม

เธอกลัว

แต่มันช่วยไม่ได้

เงาเล็กๆไกลๆนั้น…เหมือนพระะเจ้าของอารัคเน่จัง

เจ้าของหอคอยยอดสูงสุด

ผู้สร้างมอนสเตอร์ทั้งหลาย

มาสเตอร์ของดันเจี้ยนแห่งหอคอยยอดสูงสุดใส่ผ้าคลุมแดงเหมือนเลือด…อเนมอย บาเบล 

■ตอบความคิดเห็น:

>ไอริจังทำอะไรไม่ป่ะ—โตช้า! ดี!

-ไอริเป็นเจ้าหญิงถูกเลี้ยงในไข่และคนบ้าดาบ

■ความคิดเห็นจากผู้แต่ง:

ผมจมอยู่ในบึงของสิ่งที่ต้องทำ ดังนั้นผมขอโทษที่ตอนนี้จบในการสั้นกว่าปรกติครับ

แปลโดย: wayuwayu

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl