นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร - ตอนที่ 92 ยูจีนสู้กับสัตว์สวรรค์ (ตอนที่ 1) - novel-lucky

92 ยูจีนสู้กับสัตว์สวรรค์ (ตอนที่ 1)

15 – 19 นาที

“ช่าาาาาาา…”

“กะโววววว้…”

“ชชชชชี่…ชชชี่…”

เสียงอันไม่น่าสบายใจถูกได้ยินเมื่อมอนสเตอร์เหล่านั้นปรากฏอยู่บนพื้น

ผมขมวดคิ้วด้วยปฏิกิริยาตอบสนอง

อากาศเริ่มเหมือนโคลนดำจากพิษกาย

กลางพวกมันทั้งหมด ที่นั่นมีมอนสเตอร์ขนาดเท่าภูเขาถูกตั้งอยู่ตรงนั้น

หัวทั้ง 9 ของมอนสเตอร์ดูเหมือนมีจิตใจของตัวเองขณะพวกมันดิ้นอย่างเป็นอิสระในท่าทางอันน่าสยดสยอง

หัวหนึ่งเคลื่อนที่เหมือนลมและกลืนสัตว์อสูรใกล้ๆทั้งตัว

*…อึก*

คอกลายเป็นทรงของมอนสเตอนร์ที่ไหลลงไปและถูกกลืน

มอนเตอร์หิวโหยไม่พอใจกับนั่นและทำการกินมอนสเตอร์รอบมันต่อทีละตัวตามๆกัน

“กิยยยยี๊!!”

“กิ่ย้าาาาาาาา!!!”

เหล่ามอนสเตอร์กำลังวิ่งหนี พยายามจะเลี่ยงการถูกกิน

“…น-นั่นคือ…” (ซาร่า)

“สัตว์ในตำนานปรัมปราและมังกร 9 หัว ไฮดรา…” (ซูมิเระ)

“…มันกำลังกินมอนสเตอร์บนความคิดของตัวเอง ไม่ใช่มันไม่เป็นไรที่จะปล่อยให้มันเป็นไปสำหรับตอนนี้เหรอ?” (ไอริ)

ซาร่า ซูมิเระ และไอริกำลังมองลง ณ มอนสเตอร์นั้นจากไกลๆด้วยความกลัว

เราได้มาถึงชั้นที่ 1 ของหอคอยยอดสูงสุดโดยกำลังขี่เพกาซัสของไอริ

ผมคิดว่าการมี 4 คนกำลังขี่ม้าเดียวกันจะลำบาก แต่อย่างที่คาดกับสัตว์ในตำนานปรัมปราที่ได้มีชีวิตอยู่ตั้งแต่ยุคของจักรพรรดิองค์แรก

มันกลายเป็นใหญ่พอให้ 4 คนขี่

มันใหญ่เท่าช้างที่ใหญ่กว่าม้า และพบเจอในทวีปทิศตะวันออก

“ไม่ เราไม่ควรปล่อยมันไว้แบบนี้” (ยูจีน)

“ทำไมล่ะ ยูจี้?” (ไอริ)

ผมพูดระหว่างใช้การตรวจจับมานาที่ผมเพิ่งรู้มาไม่นานนี้บนไฮดรา

“ไฮดราที่ปรกติถูกผนึกในทาร์ทาลอสกำลังฟื้นมานายิ่งมันกินมากเท่าไหร่” (ยูจีน)

ผมบอกได้ว่ามานาภายในกำลังแข็งแกร่งขึ้นอย่างช้าๆยิ่งมันกินมอนสเตอร์มากเท่าไหร่

“เธอรู้เยอะจัง ยูจี้! ไปได้ความรู้นั้นมาจากไหน?” (ไอริ)

“อืม…ฉันเรียนรู้เกี่ยวกันมันในโรงเรียน” (ยูจีน)

“เข้าใจแล้ว อย่างที่คาดกับโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน” (ไอริ)

ผมมอบการตอบที่คลุมเครือและไอริเชื่อมัน

“ยูจีน เธอไม่ควรโกหก เธอไม่ได้เรียนเกี่ยวกับลักษณะพิเศษของไฮดราแม้ว่าอยู่ในแผนกผู้กล้าในตำนาน” (ซาร่า)

“ยูจีนคุง ไม่มีคาบเรียนแบบนั้น ไม่ใช่เหรอ?” (ซูมิเระ)

ผมเสร็จซาร่าและซูมิเระอย่างค่อนข้างรวดเร็ว

“เอ๋ นั่นโกหกเหรอ?!” (ไอริ)

“เธอต้องได้ถูกบอกมาโดยผู้หญิงคนนั้นแน่” (ซาร่า)

“เพราะทั้งหมดเอริซังรู้ค่อนข้างเยอะ~” (ซูมิเระ)

“เอ๋? ผู้หญิงคนนั้นเหรอ? ใครคือเอริกัน?! เฮ้ ยูจี้!” (ไอริ)

หัวเรื่องนี้เริ่มอันตราย

“ไฮดราสังเกตเราแล้ว” (ยูจีน)

หนึ่งใน 9 หัวส่งสายตาจากตาแดงมาสู่เรา

“อ้าา เธอกำลังเปลี่ยนหัวเรื่อง!” (ซูมิเระ)

“มันช่วยไม่ได้ ซูมิเระจัง มาพูดเกี่ยวกับนี่ที่เวลาอื่น” (ซาร่า)

“ถ้าอย่างนั้นเรายังจะทำนี่ทีหลังอีก…” (ยูจีน)

มาแค่หวังว่าพวกเธอจะลืมหลังจากการต่อสู้กับสัตว์สวรรรค์

*…ซุ่ซุ่ซุ่ซุ่ซุ่ซุ่*

หมอกดำเริ่มล้อมไฮดรา

และจากนั้นมอนสเตอร์รอบๆเริ่มล้อมทีละตัวตามๆกัน

“มันดูเหมือนหมอกพิษ…?” (ซาร่า)

“เราเข้าใกล้กว่านี้ไม่ได้” (ยูจีน)

หน้าที่ของเราคือนำไอดราไปไกลวงกลมอัญเชิญมอนสเตอร์

ผมกันพิษได้ด้วยเวทมนตร์ม่านพลังของผม แต่มันแค่ผมกับอีกคนหนึ่งใกล้ๆเท่านั้น

ผมปกป้องทุกคนที่ขี่เพกาซัสไม่ได้

“ฉันจะไปคนเดียว ซูมิเระ ได้โปรดแบ่งมานาของเธอกับฉันที” (ยูจีน)

“ได้เลย~☆ อ่ะนี่ ยูจีนคุง♡” (ซูมิเระ)

ซูมิเระรัดโอบแขนเธอรอบคอผมและหน้าของเธอเข้าหาผม

รอเดี๋ยวก่อน

“ซ-ซูมิเระ เธอทำการเชื่อมตอมานาได้โดยการจับมือนี่ ใช่มั้ย?” (ยูจีน)

“จูบมีประสิทธิภาพกว่า” (ซูมิเระ)

“”…………””

ผมไม่ได้มีความกล้าที่จะจูบซูมิเระเมื่อไอริและซาร่ากำลังมองดูผมด้วยสายตาตั้งใจตัดสิน

“เอามือขวาออกมา” (ยูจีน)

“ช่วยไม่ได้~” (ซูมิเระ)

ผมจับมือของซูมิเระและให้เธอแบ่งมานาให้ผม

“เฮ้ ยูจีน เธอต้องการมานาฉันด้วย…ถูกไหม?” (ซาร่า)

“ยูจี้…เธอใช้มานาฉันเมื่อเธอสู้กับสัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่ใช่ไหม? มาทำนั่นอีกครั้งกัน” (ไอริ)

ซาร่าและไอริเข้ามาใกล้กับผมด้วยกัน

หลังของเพกาซัสไม่ได้กว้างแม้มันตัวใหญ่ขึ้น

ผมรู้สึกว่าผมจะตกจากการผลักไม่ว่าจะรูปแบบใดๆ

“จ-ใจเย็น เธอสองคน เราไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่มันจะใช้เพื่อล่อไฮดราและทำลายวงกลมอัญเชิญเวทมนตร์ ได้โปรดเก็บมานาไว้” (ยูจีน)

“ได้เลย” (ซาร่า)

“เข้าใจแล้ว ยูจี้” (ไอริ)

พวกเธอสองคนเห็นด้วยแม้ว่าจะไม่เต็มใจ

ซูมิเระส่งมานาให้ผมต่อไปในเวลานั้น

ผมรู้สึกได้ว่าร่างกายผมร้อนขึ้นอย่างเรื่อยๆและมั่นคง

“สีของผมยูจี้มัน…” (ไอริ)

“ผมแดงของยูจีนคุงเท่จังเลย” (ซูมิเระ)

เส้นผมของผมเปลี่ยนสู่สีแดงด้วยอิทธิพลของมานาของซูมิเระ

“ซูมิเระ ซาร่า ได้โปรดเก็บกวาดมอนสเตอร์ในที่ซึ่งฉันจะลงพื้นได้มั้ย?” (ยูจีน)

“ได้ ปล่อยมันไว้ให้ฉัน ยูจีน” (ซาร่า)

“ได้เลย ยูจีนคุง” (ซูมิเระ)

ผมดูด้านล่างเพกาซัสตรงๆ

มีมอนสเตอร์เป็นพันๆกำลังเดินทั่วชั้น 1 ของหอคอยยอดสูงสุด

“เฮ้ ยูจีน แล้วฉันล่ะ?” (ไอริ)

“ได้โปรดดูให้สองคนนั้นปลอดภัย แล้วก็ได้โปรดตามมาด้วยการเคลื่อนไหวอะไรก็ตามที่เธอเห็นว่าเหมาะสม” (ยูจีน)

“คำสั่งเธอฟังดูเหมือนแค่เพิ่งคิดมากเลย” (ไอริ)

“จริงๆเหรอ?” (ยูจีน)

ผมสบตากับไอริผู้ไม่พอใจ

ผมเชื่อว่าไอริจะสามารถทำอะไรดีที่สุดได้ในเหตุการณ์ที่ต้องการแม้ว่าผมไม่บอกรายละเอียดเธอ

เป็นอย่างนั้นตั้งแต่เวลานานมาแล้ว

“ช่วยไม่ได้” (ไอริ)

ดูเหมือนนั่นถูกสื่อออกไปแล้ว

“ฉันจะไปแล้วถ้าอย่างนั้น” (ยูจีน)

ผมพูดนี่และกระโดดลงไปสู่ฝูงของมอนสเตอร์

◇◇

ผมหล่นอย่างอิสระหว่างฟังสายลมผ่านโดนหูของผม

เมื่อก่อนผมลงพื้นสู่ฝูงของมอนสเตอร์…

*ฟวู้ม!!!!!!!!!!!!*

ภาพของผมเปลี่ยนเป็นแดงสดในพริบตา

มันเป็นเวทมนตร์ของอิฟริต ซูมิเระ

ซูมิเระยิงเวทมนตร์และกลืนผมไปด้วยกันพร้อมศัตรูเหมือนปรกติ

ผมกันมันด้วยม่านพลังของผมและลงสู่พื้น

ผมเสริมความแข็งแกร่งร่างกายผมด้วยเวทมนตร์ม่านพลัง ดังนั้นผมไม่รู้สึกถึงการกระแทกจากการลงพื้นหลังจากกระโดดลงมาสูงจากในอากาศ

“นั่นเป็นพลังการยิงเหมือนเคย…” (ยูจีน)

ผมกำลังมองดูมอนสเตอร์ผู้เปลี่ยนเป็นเถ้าถ่านจากเวทมนตร์ซูมิเระ

พื้นละลายสู่สีแดงและอุณหภูมิของอากาศน่าจะอยู่ในระดับร้อย

ปอดของผมน่าจะกลายเป็นไหม้เกรียมแค่โดยการหายใจถ้าผมไม่มีม่านพลังกับผม

อากาศเบี้ยวซ้ายขวาขึ้นไปแล้วลงมาเนื่องจากความร้อน

ร่างยักษ์ดำเข้าหาผมจากลึกเข้าไปข้างใน

“ไฮดรา…” (ยูจีน)

มันไม่ใหญ่เท่าสัตว์อสูรผู้ยิ่งใหญ่แต่แรงกดดันจากร่างกายที่มันส่งเหนือไปกว่านั้น

มันไม่ได้แสดงสัญญานของการถอย ณ เวทมนตร์ของซูมิเระ

ในทางกลับกัน มันดูเหมือนจะคำรามเบาๆไม่พอใจกับความจริงที่อาหารของมันถูกเผาไหม้ลงไป

*…ซุ่ซุ่…ซุ่ซุ่…ซุ่ซุ่*

ไฮดรากำลังเข้าหาระหว่างทำเสียงไม่น่าสบายใจ

มันเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ

มันน่าจะเป็นเพราะโซ่ดำรัดรอบตัวมัน

แต่และวงของโซ่เหล่านั้นเท่าขนาดของคน

มันดูะเหมือนได้สังเกตผม แต่มันต้องไม่ได้คิดกับผมในฐานะศัตรู มันเพียงแค่ให้ความสนใจกับผมบนระดับที่ผมแค่คนเดินอยู่บนพื้น

ผมอยากดึงความสนใจมันมากกว่านี้อีกนิดในฐานะเหยื่อ

ผมชักคาตานะขาว -ดาบสวรรค์- จากเอวของผมและตั้งท่ายืน

ผมกำลังคิดเกี่ยวกับปลดปล่อยวิชาระยะไกล แต่…

“[ดาบโค้งแห่งแสง]!!” (ซาร่า)

ดาบศักดิ์สิทธิ์ของซาร่ายิงใบมีดพลังงานจากข้างบน

*ฉวัะ!*

ผิวของไฮดราได้รับบาดเจ็บและเลือดน้ำเงินออกมาจากมัน

“””””””””ช๊าาาาาาาาาาา!!!!”””””””””

การคำรามของไฮดราผสมกับการทำให้อากศและพื้นสั่น

ผมเห็นเพกาซัสของไอริสร้างระยะในมุมของสายตาของผม

ได้เลย ผมสู้โดยไม่มีการถูกเบี่ยงความสนใจได้

ไฮดราไล่ตามเพกาซัสของไอริ

ผมยืนระหว่างพวกเขาและรอไฮดรา

(ใบมีดมานา: [ใบมีดไฟ]) (ยูจีน)

คาตานะขาวเริ่มส่งสว่างสีแดงสด

“ช่าาาา!!”

หัวหนึ่งมันเปิดปากกว้างและมานี่อย่างไม่ควบคุมตัวเอง

(แนววิชาเสียงสะท้อนสองสวรรค์ ท่ายืนลม: [คาไมทาชิ]!) (ยูจีน)

“คุ!!”

ผมเต็มไม้เต็มมือด้วยแค่เลี่ยงการกัดของไฮดราและเหวี่ยงคาตานะของผมเพื่อพยายามตัดหัวมันลง แต่แรงดันลมจากหัวของไฮดราที่ผ่านไปมันเพียงพอที่จะส่งผมบิน

(!!)

ผมผ่อนการตกแต่การโจมตีต่อไปมาที่ผม

*ปั้ง!!!!*

พื้นถูกกลืนไปเป็นหลุมด้วยการกระแทก

ไม่เพียงแค่นั้น…

(พิษ… ไม่ กรดเหรอ…?) (ยูจีน)

จุดที่รับการโจมตีละลายและเปลี่ยนสู่อะไรที่ดูเหมือนบึงโคลน

ส่วนใหญ่ผมกันพิษได้ด้วยม่านพลัง แต่ฐานยืนของผมจะถูกนำออกไปอย่างแน่นอน

ผมเข้าหาจุดนั้นไม่ได้อีกแล้ว

(บึงโคลนพิศของไฮดราจังที่ทำให้ผู้กล้าในตำนานทนลำบาก~)

ผมได้ยินเสียงเฉยเมยของเจ้าอสูร

(ถ้าให้คำแนะนำผมสักหนึ่งหรือสองมันจะดีกว่าแค่กำลังดูไหมเล่า?) (ยูจีน)

ผมบ่น

(เค้าไม่มีคำพูดที่จะพูดกับชายผู้หลงไหลใหญ่โตโดยคนดังจากการมีสามหญิงรายล้อมเขา!) (เอริ)

‘ฮึ่ม!’ -เธอพูดอย่างเหยียดหยามดูถูกและในเสียงอันเย็นชา

ผมบอกเธอด้วยความแข็งแกร่งว่าผมไม่ได้หลงคนดัง แต่ ณ ช่วงเวลานั้น…

— “ก่ะโอ้นนนนน!”

— “ก่ะย้าาาโว้นนนนนน!”

— “กุ่โอ้นนนนนนนน!

— “อิ่โย้นนนนนน!”

— “กุ่โอ้นนนนนนนนนนน!”

มันกลายเป็นเสียงดัง

(มีมอนสเตอร์มากขึ้น) (ยูจีน)

มีมอนสเตอร?มากกว่าสองเท่าที่ผมรู้สึกได้ด้วยตรวจจับมานาของผม

ดูเหมือนถูกอัญเชิญมามากขึ้น

เส้นแสงจำนวนหนึ่งถูกยิงสู่ฝูงของมอนสเตอร์

(นั่น…) (ยูจีน)

(ดูเหมือน 12 อัศวินและนักสำรวจระดับสูงทำเต็มที่ในความพยายามของพยายามทำลายวงกลมเวทมนตร์) (ยูจีน)

มีแม้แต่มังกรภายในหมู่ศัตรูที่ถูกอัญเชิญ

หนึ่งของพวกมันรีบเข้าสู่นักสำรวจ แต่…

*กิ้ง*

เสียงเหมือนระฆังไม่ได้เหมาะกับสนามรบก้องและหัวของมังกรตกหล่น

(นั่นคือ…ใยมีดภูตินางฟ้าของอัศวินที่หนึ่งซามะ) (ยูจีน)

ใบมีดมานาที่พูดกันว่าแข็งแกร่งที่สุดในเมืองดันเจี้ยน

มอนสเตอร์ถูกฟันลงโดยไม่สังเกตุและแค่ตาย

ข่าวลือเป็นจริงขณะที่มอนสเตอร์ถูกหั่นโดยอัศวินที่ 1 ซามะและหล่นตามๆกันโดยไม่ส่งเสียงร้อง

*…ซุ่ซุ่…ซุ่ซุ่…*

ไฮดราพยายามจะหันหนี

มันพยายามกินมอนสเตอร์อัญเชิญ อีกแล้วหรือ?

หรือเขาถูดดึงดูดโดย 12 อัศวินและ นักสำรวจระดับสูง?

“เหมือนฉันจะให้นายทำ!” (ยูจีน)

ผมใช้ก้าวเดินบนอากาศของแนววิชาดาบเสียงสะท้อนสองสวรรค์และมุ่งหน้าไปสู่ไฮดราในตำแหน่งนอกเหนือการรับรู้ของมัน

ผิวของไฮดรากลายเป็นเหนียวๆโคลนๆและปกคลุมในสีพิษยิ่งมากกว่า ทำให้มัน ยากในการจะเคลื่อนไหว

ผู้รู้สึกว่าพิษกัดกร่อนม่านพลังได้ แต่มผมยังมาถึงล่างลงตรงๆจากไฮดรา

“[ตัดหัวสิงโต]!!!” (ยูจีน)

<วายุ: เปลี่ยนจากการระบำของสิงโต>

คมไฟฟันกระหม่อมของหัวมันก่อนอีกหัวของไฮดราสังเกตผม

— “ช่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!” เสียงกรีดร้องดัง

เลือดดำเริ่มพุ่งฉีดออกมาเหมือนน้ำพุและสาดผมเป็นฝน

“ก๊ะ! กุ่!!!!!”

ความเจ็บคมแล่นผ่านทั้งตัวของผม

อะ…ไร…?!!

(ยูจีน ใช้มานาของเค้า!!) (เอริ)

เสียงอันไม่รอแล้วของเอริดัง

(…ข้าใช้งานสัญญากับเจ้าอสูร) (ยูจีน)

มานาของเจ้าอสูรไหลผ่านผมแค่ตอนที่เมื่อผมกำลังจะหมดสติ

ความเจ็บปวดในร่างกายยของผมเริ่มจะหายไป

ผมกระโดดลงจากหัวของไฮดราและสร้างระยะ

ผมร่ายเวทมนตร์รักษากับตัวผมเอง

(อะไรล่ะนั่นเมื่อกี้นี้…?) (ยูจีน)

มันดั่งเวทมนตร์ม่านพลังไม่ได้มีผลเลยสักนิด

(เลือดของไฮดราจังอาจเต็มไปด้วยพิษและคำสาปถึงชีวิตที่เข้มข้น…เค้าว่า? แต่เค้าไม่คาดว่ามันจะทำลายได้แม้กระทั่งม่านพลังของเตง ยูจีน) (เอริ)

เอริบอกผมด้วยเสียงโกรธเล็กน้อย

(ไม่ใช่ว่าเธอรู้อยู่แล้วเหรอ?) (ยูจีน)

(ฉันไม่รู้ ไม่มีไอโง่คนไหนที่จะเผชิญหน้ากับไฮดราจังในระยะใกล้เมื่อทั้งตัวขอมันถูกปกคลุมไปด้วยพิษถึงตายแม้ว่าเมื่อฉันสู้กับมันในยุคตำนานปรัมปรากับนางฟ้าคนอื่น) (เอริ)

(…พูดถึงแล้ว แม่ของรีเบคก้าเซ็นไป โรซาลีซังก็สู้กับไฮดราด้วยการโจมตีเวทมนตร์ระยะไกล) (ยูจีน)

(นั่นอะไรที่ปรกติแล้วเตงจะทำ) (เอริ)

ถ้าอย่างนั้น ผมทาการโจมตีที่โง่ที่สุดกับไฮดราหรือ?

(มาเร็ว อย่ารู้สึกเสียกำลังใจ ดูสิ มันดูเหมือนการโจมตีของเตงมีประสิทธิภาพ) (เอริ)

(เอ๋?) (ยูจีน)

ผมมอง ณ ไฮดรา และหัวที่ผมฟันกำลังนอนอยู่บนพื้น แห้งเหือดอย่างสมบูรณ์

(ฟุฟุฟุ… ดูเหมือใบมีดมานาของอิฟริทนั้นมีประสิทธิภาพสุดยอด จุดอ่อนของไฮดราจังคือไฟ มากกว่านั้น ซูมิเระจังยังเป็นญาติเทพเจ้าแม้ว่าเป็นแค่ปลายๆสุด มันความเป็นเทพเจ้าในมานาของเธอ ไม่ต้องสงสัยว่าการโดนฟันด้วยอะไรแบบนั้นต้องค่อนข้างเจ็บปวดแน่นอน) (เอริ)

(เข้าใจแล้ว…) (ยูจีน)

ผมถอนหายใจโล่งใจ

ผมกำลังเกือบตายตอนนั้น แต่ผมยังไม่จบ

“ช่าาาา…ช่าาา…”

ดวงตาแตงของไฮดรามองผมค้างมัน-

ดูเหมือนมันเล็งเป้าหมายที่ผมอย่างสมบูรณ์แล้วตอนนี้

ผมพร้อมดาบและจ้องเขม็งกลับไปที่ไฮดราอยู่กับที่

หน้าที่ของผมคือซื้อเวลา

อะไรต่อไปก็คือ…

“เราทำมันได้แล้ว!!!”

“ได้ทำลายวงกลมอัญเชิญมอนสเตอร์แล้ว!!”

ผมได้ยินเสียงของ 12 อัศวินและนักสำรวจระดับสูง

อืม เมื่องดันเจี้ยนจะไม่ถูกทำลายโดยมอนสเตอร์เป็นล้านแล้วตอนนี้

แค่เมื่อผมผ่อนคลายนิดเดียวตรงนั้น…

“ยูจีนคุง!!! ระวัง!!!” (ซูมิเระ)

ผมได้ยินเสียงของซูมิเระจากข้างบน

และผมก็เห็นไวเวิร์นดิ่งลงมาสู่ผม ณ เวลาเดียวกัน

มันดูเหมือนมอนสเตอร์บินส่วนใหญ่ทำการโจมตีเพกาซัสของไอริ แต่หนึ่งของพวกมันมาสู่ที่นี่

แต่พวกมันปรกติแล้วจะไม่ได้เป็นภัยขนาดนั้น…

(ต้องเป็นพิษจากก่อนหน้า…)

ร่างกายของผมหนัก

ผมยอมแพ้ในการหลบหลีก เพื่อจะทนมันด้วยม่านพลังของผม แต่…

“แนววิชาดาบเทพเจ้าเหนือ: [ฟันหมอก]”

น้ำเสียงอันสงบและเสียงของใบมีดชักอย่างบางเบา

ไวเวิร์นถูกฟันเป็นสามส่วนเมื่อเวลาซึ่งผมสังเกต

วิชาดาบนี้คือ…

“ประธาชนโรเบิร์ต?” (ยูจีน)

นักดาบผู้แข็งแกร่งที่สุดในโรงเรียนกำลังยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมเส้นผมของเขาถูกมัดไว้หลังหัว

“ขอโทษที ยูจีนคุง ที่เอาเหยื่อนายไป” (โรเบิร์ต)

“ม-ไม่…นายช่วยฉันนั่น ที่สำคัญกว่านั้น ฉันได้ยินว่านายได้รับบาดเจ็บในการแข่งขัน

“‘เมืองดันเจี้ยนอยู่ในอันตราย ถ้าอย่างนั้นนายจะไม่เข้าไปมีส่วนร่วมด้วยหรือ?’ -คืออะไรซึ่งสตรีศักดิ์สิทธิ์ซามะบอกฉันอย่างเข้มงวดพร้อมด้วยอารมณ์ไม่ดีจากที่ฉันไม่ชนะถ้าให้เริ่มพูด ดังนั้นฉันต่อต้านท่านไม่ได้” (โรเบิร์ต)

‘ฮ่าฮ่าฮ่า!’ -ประธานโรเบิร์ตหัวเราะเต็มหัวอกหัวใจ

ถ้าอย่างนั้นนี่คือประเภทของคนของเขา

แต่อะไรที่กวนใจผมมากทื่สุดคือ…

(ฉันเห็นร่องรอยวาดดาบไม่ได้แม้แต่ตอนนี้) (ยูจีน)

การตรวจจับมาน่าที่ผมเรียนรู้มาด้วยกันกับเอริตามมันไม่ได้แม้สักนิด

เกิดอะไรขึ้น?

(หืมม เตงอาจแพ้ถ้ายกสุดท้ายไม่ใช่ผู้ใช้หอกแต่เป็นอัศวินคนนี้ที่นี่) (เอริ)

เอริขยี้ตรงที่มันเจ็บ

(หยุดเลย อย่าพูดอย่างนั้น) (ยูจีน)

ผมสามารถชนะคลอดด์ แต่นั่นอาจเพราะผมฝึกด้วยกันกับเขาบ่อย ผมน่าจะแพ้กับประธานโรเบิร์ต

“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ เราทำลายวงกลมอัญเชิญมอนสเตอร์แล้ว อะไรที่เหลือคือ…” (โรเบิร์ต)

ประธานโรเบิร์ชี้ดาบไป ณ ไฮดร้าโดยไม่รู้ว่าผมรู้สึกอย่างไร และดูเหมือนจะหาอะไรบางอย่างข้างบน

ผมสังเกตว่ามันเป็นอุปกรณ์ถ่ายทอดสดของหอคอยอดสูงสุดที่ส่งภาพไปสู่เมืองดันเจี้ยน

ทุกคนจากเมืองดันเจี้ยนกำลังดูด้วยการหายใจไม่ทั่วท้อง

แล้วก็มีคนนั้นรวมในคนหล่านั้นด้วย”

“ทำได้ดีมาก ทุกคน”

เสียงของอาจารย์ใหญ่อูเธอ์ดังในชั้น 1 ของหอคอยยอดสูงสุด

เสียงของเขาดังมากับความภาคภูมิใจ

“เมืองดันเจี้ยนจะไม่ถูกเหยียบย่ำโดยการแตกตื่นตอนนี้ ผู้สร้างสันติใช้งานได้แล้วในอีก 1 ชั่วโมงมากกว่านี้ ถ้าพวกเธอทำมันได้ มันจะไม่มีผลกับการกำจัดไฮดราและ—” (อูเธอร์)

ในระหว่างคำพูดของอาจารย์ใหญ่…

“ความยากต่ำไปเรอะ?”

เสีงดังจากทั้งIหอคอยยอดสูงสุดบาเบล

การที่ทำให้เสียงตัวเองเดินทางต่างจากเวทมนตร์ขยายเสียง

มันคล้ายกับเสียงของนางฟ้าที่ผมได้ยินเมื่อเวลาที่ผมท้าทายบททดสอบในชั้น 100

แต่ผมคุ้นเคยกับเสียงนี้

“นายหญิงดันเจี้ยน…” (ยูจีน)

“อะไรนะ?” (โรเบิร์ต)

ประธานโรเบิร์ตทำหน้าตาตะลึงงง

ผู้ก่อเหตุจริงที่ก่อสถานการณ์ให้เกิด อเนมอย บาเบล กำลังแทรกแซงอีกครั้ง

■ตอบความคิดเห็น

>การสอบเวทมนตร์ขาวบ้าไปแล้ว ฉันประทับใจกับที่ยู่จีนสามารถผ่านได้