นักดาบนุ่มนิ่มกับพลังโจมตีศูนย์ ~ถูกออราเคิลเพื่อนวัยเด็กทิ้ง เข้าโรงเรียนเวทมนต์ และจบที่ดูแลเจ้าอสูร - ตอนที่ 95 ยูจีนสู้กับสัตว์สวรรค์ (ตอนที่ 3)

95 ยูจีนสู้กับสัตว์สวรรค์ (ตอนที่ 3)

—สัตว์สวรรค์ ไฮดรา ถูกผนึกอยู่ในใต้นรก ทาร์ทารอส หลังจากต่อต้านเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์

เขตแดนที่มาคู่สีสันแรงจนดังแพร่กระจายเข้าสู่รอบข้างอย่างช้าๆ…กัดกร่อนมัน

คนหนึ่งน่าจะไม่สามารถเก็บรักษาสติไว้ได้ถ้าคนนั้นสัมผัสนั่นโดยไม่มีเวทมนตร์ม่านพลัง

“พูดถึงแล้วท่านหญิงดันเจี้ยนโดโนะ” (อูเธอร์)

“อ-อะไร?!” (อเนมอย)

อาจารย์ใหญ่พูดกับอเนมอย บาเบล

ผู้สร้างปัญหาที่ก่อให้เกิดสถานการณ์นั้น

“แค่ดูเวทมนตร์ขอบเขตสวรรค์สิ – อีกโลกหนึ่งนั่นเพียงพอที่จะปนเปื้อนกลืนกินจิตใจ คนหนึ่งกลายเป็นพิกลพิการได้ถ้าคนนั้นเข้าไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ ท่านอพยพนักสำรวจที่นี่สู่ตำแหน่งที่ปลอดภัยได้ไหม?” (อูเธอร์)

“ท-ทำไมฉันควรทำบางอย่างแบบนั้นล่ะ…?” (อเนมอย)

“คิดว่านี่เป็นความผิดใครล่ะ?” (อูเธอร์)

“คุ…!” (อเนมอย)

— “อ๊ะ ฉันทำอย่างนั้นได้~☆ เพราะทั้งหมดเรามีคู่มือสำหรับเหตุการณ์ฉุกเฉิน~ ฉันจะย้ายผู้คนไปข้างนอกหอคอยยอดสูงสุดนอกจากสัตว์สวรรค์จังและคนที่จะสู้” (ริต้า)

เธอพูดนี่และผู้คนกำลังถูกส่งไปด้วยเทเลพอร์ตทีละคนตามๆกัน เริ่มจากคนที่สลบจากแรงกดดันและมานาที่ไฮดราแพร่ออกมา

อาจารย์ใหญ่แสดงความโล่งใจพริบตาหลังจากได้เห็นอย่างนั้น

“ต่อไปคือ…” (อูเธอร์)

อาจารย์ใหญ่มองดูท่านหญิงดันเจี้ยนอีกครั้ง

“ถ้าหอคอยยอดสูงสุดอยู่ระหว่างเกือบจะทรุดตัวลงจากเวทมนต์ขอบเขตสวรรค์ของไฮดราท่านจะเลี่ยงมัน ผมหวังว่า” (อูเธอร์)

“แน่นอน! การรักษาดันเจี้ยนนี้คือหน้าที่ของฉัน” (อเนมอย)

“ถ้าอย่างนั้น มันดูเหมือนมันจะไม่เป็นไรที่จะลุยเต็มที่ในการทำลายมัน

“……เอ๋?” (อเนมอย)

ท่านหญิงดันเจี้ยนเปิดปากกว้าง

“น-นายมีแผนจะทำอะไร?!” (อเนมอย)

“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ ลุยกัน แคลร์คุง ยูจีน” (อูเธอร์)

“ด-เดี๋ยวก่อน! นายมีแผนจะทำอะไร? เฮ้ รอเดี๋ยวนั่น!” (อเนมอย)

“ด-ได้ค่ะ ราชาอูเธอร์” (แคลร์)

“นั่นไม่เป็นไรเหรอ? อเนมอยซังกำลังพูดบางอย่างนะ” (ยูจีน)

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” (อูเธอร์)

ดูเหมือนมันไม่เป็นอะไรที่จะเมินเธอ

“ไฮดรากำลังมองมาทางนี้…” (แคลร์)

ดวงตา 9 คู่ของไฮดราแน่นอนว่ากำลังมองมาที่เราเหมือนที่แคลร์ซามะพูดทุกอย่าง

“ดูเหมือนมันกำลังรอเรา” (อูเธอร์)

เราสามเดินตามทางไปที่นั่นอย่างช้าๆ

นักสำรวจคนอื่นกำลังถูกส่งไปข้างนอกทีละคนตามๆกันโดยเทเลพอร์ตของนางฟ้าซัง

ณ วินาทีนั้น…

“ยูจีน!!”

ใครคนหนึ่งกอดผมจากข้างหลัง

“ซ-ซาร่า…” (ยูจีน)

เธอสลบไปแล้ว แต่มันดูเหมือนเธอได้สติกลับมาแล้ว

ผมเห็นว่าซูมิเระกำลังดูแลไอริอยู่ตรงนั้น

สองคนเหล่านั้นกำลังถูกหุ้มด้วยแสงและหายไปด้วยเทเลพอร์ต

“รับของฉันไปด้วย!!” (ซาร่า)

เธอส่งมานาให้ผมด้วยจุมพิตเชื่อมต่อมานา

มานาของ ซาร่า แม่ชีโบสถ์เทพธิดาผู้มากประสบการณ์ เข้ากันได้กับตัวผมที่มีเลือดของนางฟ้าไหลเวียนอยู่ข้างในมัน

หลังผมกำลังไหม้

หนึ่งปีกแห่งแสงงอกออกมาจากตรงนั้นอย่างช้าๆ

“ขอบคุณ ซาร่า” (ยูจีน)

“ยูจีน เธอต้องไม่ตา—!” (ซาร่า)

ซาร่าถูกส่งออกไปข้างนอกด้วยเทเลพอร์ต

ชั้น 1 ของหอคอยยอดสูงสุดตอนนี้มี่แค่ผู้ท้าทาย 3 คนและท่านหญิงดันเจี้ยนเพียงเท่านั้น

มันเงียบ

อาจารย์ใหญ่พูดดั่งว่าพยายามขับไล่บรรยากาศนั้น

“พอมาคิดว่าเธอจะจูบอย่างมีไฟหลงใหลกับคนรักระหว่างอยู่ในการเผชิญหน้ากับการต่อสู้ เธอกลายเป็นนักดาบเวทมนตร์เจ้าชู้แล้วนะ ยูจีน เธอเหมือนอีกคนอย่างสมบูรณ์ไปเลยเมื่อเทียบกับเมื่อเธอเพิ่งสมัครเข้ามาในโรงเรียน มันเป็นเรื่องดี” (อูเธอร์)

อาจารย์ใหญ่พูดอย่างนี้พร้อมรอยยิ้มมุมปาก

“เขาเปลี่ยนไปมากขนาดนั้นหรือ ราชาอูเธอร์?” (แคลร์)

อัศวินที่ 1 ซามะตอบสนองกับที่ในฐานะบางคนผู้แทบไม่รู้จักกับผม

ทำไมเรากำลังคุยกันเกี่ยวกับนี่ตอนนี้เล่า?

“ไม่ เอิ่ม…นั่นเพื่อไว้สำหรับให้ซูมิเระและซาร่าส่งมานาให้กับผมน่ะ…” (ยูจีน)

“โฮฮฮ่ ถ้าอย่างนั้นเธอแค่ไล่จับเอาร่างกาย (มานา) พวกเธอรึ้?” (ยูจีน)

“ไม่ใช่เลยครับ ไม่ใช่อย่างนั้น…” (ยูจีน)

“ยูจีนคุง นั่นไม่ผ่านนา” (แคลร์)

แคลร์ซามะชี้จุดนี้ออกมาอย่างจริงจัง

ความตรึงเครียดลดลงนิดหนึ่ง

ผมกลับไปมีไฟจิตวิญญาณต่อสู้และจ้องเขม็งสู่ ณ ตรงหน้า

ไฮดรากำลังยืนอยู่ตรงนั้น

เวทมนตร์ขอบเขตสวรรค์ไม่ได้แพร่หลังจากระดับหนึ่ง

ดูเหมือนมันจะยั้งมืออย่างถูกต้อง

— “นายพร้อมแล้วมั้ยตอนนี้?” (ไฮดรา)

หัวหนึ่งหัวของไฮดราถาม

ถ้าอย่างนั้นมันกำลังรอเรา

ช่างเป็นสุภาพบุรุษ

“ถ้าอย่างนั้น มาต่อยแย้บเล็กๆกัน” (อูเธอร์)

อาจารย์ใหญ่พูดคำนี้และดีดนิ้ว

เขาใช้งานเวทมนตร์

“…!”

“คุ!”

ลมกรรโชกกระชากอากาศผ่าน

ลมแรงพอที่จะทำลายท่ายืนของผมและแคลร์ซามะ

ผมสังเกตลมมานานี้

“เวทย์มนตร์ระดับนักบุญ – [เขตแดนแห่งวารี]” (อูเธอร์)

หิมะระบำในดันเจี้ยน

หิมะกลายเป็นทรงมนุษย์อย่างช้าๆและนางฟ้าปรากฏตัวขึ้นมา

“ทำไมเวทมนตร์ระดับนักบุญเป็นเวทมนตร์ทักทายเล่า…?” (อเนมอย)

ผมเห็นด้วยกับอะไรที่ท่านหญิงดันเจี้ยนซังพูด

เวทมนตร์ระดับนักบุญควรเป็นยอดสูงสุดที่มนุษย์เอื้อมถึงได้

“[ฝนลูกศรน้ำแข็งศักดิ์สิทธิ์]”

นางฟ้าน้ำร่ายเวทมนตร์

ลูกธนูส่องแสงสีขาวเป็นพันๆตกลงมาบนไฮดราเป็นห่าฝน แต่…

(หืมม เบาไปนี้ด) (เอริ)

มันเหมือนเอริพูด

เวทมนตร์ทั้งหมดถูกกลืนโดยเขตแดนรอบไฮดรา

แต่มันดูเหมือนมันเฉือนรอบข้างของเขตแแดนไปทีละนิดทีละนิด…

“ถ้าอย่างนั้น ดิฉันจะใช้เต็มกำลัง” (แคลร์)

อัศวินซามะที่ 1 พร้อมดาบเธอและพูด

—XXXXXXXXXXXXXX

—XXXXXXXXX

ภาษาซึ่งผมไม่เคยได้ยินมาก่อน

สำเนียงมันแปลกที่จะเป็นภาษาของประเทศชาติอื่น

และจากนั้น แสงเริ่มรวมตัวรอบแคลร์ซามะอย่างช้าๆดั่งว่าบรรเลงพร้อมกันเป็นทำนองกับคำพูดของเธอ

(โฮฮ่… ยังมีมนุษย์ผู้สามารถควบคุมภูติได้) (เอริ)

“ภาษาภูติ?” (ยูจีน)

ผมสร้างคำถามนั้นหลังจากได้ยินเอริ และได้รับการตอบสนองจากแคลร์ซามะ

“นายรู้ภาษาภูติเหรอ?” (แคลร์)

“ม-ไม่ครับ นี่คือครั้งแรกของผมที่ผมได้ยินมัน” (ยูจีน)

“ฉันประทับใจที่นายบอกได้ ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับคำว่าภาษาภูติเป็นครั้งแรกจากราชาอูเธอร์” (แคลร์)

ผมก็ไม่รู้ด้วยเหมือนกัน

ผมไม่คิดว่ามันอยู่ในภาควิชาของโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียนด้วยเหมือนกัน

พายุหมุนมานาเกิดขึ้นรอบอัศวินที่ 1 ซามะ

มันเปลี่ยนสู่แสงเป็นประกายระยิบระยับหมุนวนเป็นพายุและแสงเอ่อล้นในดันเจี้ยน

(ไม่สิ…นี่คือ…) (ยูจีน)

มันไม่ใช่แสงแต่เป็นคนตัวเล็กๆ

คนเป็นแสงขนาดเท่าฝ่ามือกำลังบินไปทั่ว

คนเหล่านี้คือภูติทั้งหลาย…?

— คิ่ย้า! คิ่ย้า!

— คุซุคุซุคุซุ…

— ว้ายยยย!

ผมสามารถได้ยินเสียงหัวเราะของภูติ

ส่วนใหญ่ภูติรวมตัวกันอยู่รอบแคลร์ซามะ

ดาบและเกราะของอัศวินที่ 1 ซามะเริ่มส่องแสงสีขาว

“ขอบคุณ เจ้าตัวน้อย… เธอจะมากับฉันมั้ย?” (แคลร์)

ปรกติแล้วแคลร์ซามะมีสีหน้าที่กล้าหาญกับเธอ แต่ตอนนี้นั้นอ่อนโยน

มีจำนวนมานาที่รวมกันแล้วพาสำลักตรงข้ามกับหน้าตาที่อ่อนโยนนั้น

มานารวมกันในดาบของแคลร์แลนสล็อตและ…

“[เริงระบำลึกลับแห่งเหล่าภูติ]” (แคลร์)

แคลร์ซามะเหวี่ยงดาบของเธออย่างหนักหน่วง

การหมุนแสงวนม้วนเจาะทะลุเขตแดนของไฮดราเหมือนหอกยักษ์

รูเปิดในผิวของไฮดราและเลือดเหมือนโคลนไหลออกจากมัน

“โออ้ ไม่เลว แคลร์คุง” (อูเธอร์)

“ดิฉันรู้สึกเป็นเกียรติสำหรับคำชม แต่ฉันคิดจะเด็ดหัวมันนั่น พลังของดาบเวทมนตร์ตกลงไปอย่างเยอะทันทีเมื่อมันเข้าเขตแดนของไฮดรา มันดูเหมือนมันจะยากที่จะเด็ดหัวด้วยใบดาบภูติของดิฉัน” (แคลร์)

“ช่าาาาาาาาาาาา!!”

หัวหนึ่งหัวของไฮดรายืดมาทางนี้

แต่เราควรอยู่นอกระยะของมัน…

(เดี๋ยว คอคือสายฟ้า?!) (ยูจีน)

— “ใบมีดมานา: [อิฟริต]” (ยูจีน)

ผมหุ้มมานาของซูมิเระลงสู่คาตานะเทพเจ้าอันสร้างด้วยเขี้ยวของเซอร์เบอรัส

หัวของไฮดราเปิดปากกว้างตรงหน้าผม

“กุ่!” (ยูจีน)

ผมไม่มีแม้แต่ช่องว่างปล่อยวิชาใดๆเลย

*ปั้ง!!!*

ผมเบี่ยงการกัดของไฮดราด้วยกำลังด้วยคาตานะไฟของผม

“โออ้ ไม่เลว ยูจีน” (อูเธอร์)

“โฮฮฮ่ เธอรับนั่นได้เหรอ? มันดูเหมือนเธอเข้าร่วม 12 อัศวินได้แล้วนี่” (แคลร์)

“ฮ่าาา… ฮ่าาา… ฮ่าาา…” (ยูจีน)

อาจารย์ใหญ่อูเธอร์และอัศวินที่ 1 ซามะชมผม แต่ผมไม่มีลมหายใจเพื่อตอบพวกเขา

มันเร็วประมาณเท่าดาบของป๊าแม้ขนาดของมันจะใหญ่ รู้ไหม…

ผมลนลานที่นี่ แต่ราชาอูเธอร์พูดดั่งมันคือการสอน

“ได้เลย นี่คือแผน

นั่นเป็นยังไง?” (อูเธอร์)

“ค่ะ ดิฉันไม่ถือ” (แคลร์)

อัศวินที่ 1 ซามะตอบโดยไม่ลังเล

“…ผมจะลองครับ”

นั่นฟังดูลำบาก แต่ไม่มีทางอื่น

ผมกำลังใช้มานายืมมา ดังนั้นมานาผมสำหรับใบมีดมานาจะหมดอย่างเร็วถ้าผมโจมตีอย่างดุดัน

ปัญหาคือไฮดราจะโจมตีผมผู้อ่อนแอที่สุดในกลุ่มหรือไม่…

“ใบมีดมานาของเธอเป็นวิชาผสมสองรูปแบบที่มีมานาของอิฟริตซูมิเระคุงผู้ต้นกำเนิดมาจากเทพเจ้าโบราณ และมานาของสตรีศักดิ์สิทธิ์ซาร่าคุงที่ต้นกำเนิดมาจากเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ผู้ผนึกคนนั้น แน่นอนว่าเธอจะถูกโจมตีก่อน” (แคลร์)

“เข้าใจแล้ว…” (ยูจีน)

ไม่มีความจำเป็นต้องกังวล

“ไปกันเถอะถ้าอย่างนั้น ยูจีนคุง” (แคลร์)

แสงของภูติรวมตัวกันรอบอัศวินที่ 1 ซามะ

(อาจารย์ใหญ่อูเธอร์นั้นอันตราย แต่คนนี้ก็อยู่บนระดับของเธอเองด้วย…) (ยูจีน)

เธอกำลังรวมมานาในขนาดของซูมิเระโดยไม่สะทกสะท้าน

“ถ้าอย่างนั้น ต่อไปคือ…” (อูเธอร์)

นางฟ้าเขียวซามะถูกอัญเชิญข้างราชาอูเธอร์

เขตแดนวารีที่เขาอัญเชิญก่อนหน้ายังคงอยู่

แน่นอน ว่าทั้งสองนั้นเห็นได้ชัดว่าเป็นนางฟ้าปลอมที่สร้างโดยเวทมนตร์ แต่…แรงกดดันที่พวกเธอส่งออกมานั้นไม่ปรกติ

ผมจะสามารถตามคนเหล่านี้ทันได้มั้ย

(เขตแดนวารีและคุณธรรมแห่งลม… อุว้า เค้าประทับใจที่เขาสร้างสองคนเหล่านั้นได้ด้วยเวทมนตร์ ไม่ใช่ว่าเขาคือเจ้าอสูรเหรอไงเนี่ย…?) (เอริ)

เจ้าอสูรเอริตะลึงงง

“ไปกันเถอะ แคลร์คุง ยูจีน” (อูเธอร์)

“ค่ะ ราชาอูเธอร์!” (แคลร์)

นักเวทย์ผู้แข็งแกร่งที่สุดในทวีปทิศใต้นำทางนางฟ้าเวทมนตร์ระดับกลางสองคน: ราชา อูเธอร์ เมอร์คิวเรียส เพ็นดรากอน

ดาบแห่งราชาที่มีภูติแสงนับไม่ถ้วนห่อหุ้มอยู่บนเธอ: อัศวินที่ 1 แคลร์ แลนสล็อต

ผมพร้อมคาตานะเทพเจ้าส่องแสงเพื่อไม่ให้ตามหลังสองคนเหล่านี้ไม่ทัน

◇◇

มันเป็นประมาณหนึ่งชั่วโมงตั้งแต่การต่อสู้เริ่มต้นขึ้น

อาจารย์ใหญ่อูเธอร์กำจัดเขตแดนแบบเซาะด้วยเวทมนตร์ของเขา

แคลร์ซามะเฉือนไฮดราด้วยใบมีดภูติ

ผมกำลังใช้มานาของอิฟริตและมานาของสตรีศักดิ์สิทธิ์เพื่อรับการโจมตีจาก 9 หัวอันโจมตีเราเป็นพายุ และตัวผมจะปล่อยการโจมตีเป็นครั้งคราวแต่…

— เราอยู่ในระหว่างเสมอกัน

“หืมม นี่มีปัญหานะ…” (อูเธอร์)

“ใช่…” (แคลร์)

“ขอโทษครับ มานาที่ผมยืมมาหมดแล้ว…” (ยูจีน)

เรากำลังโจมตีไฮดราอย่างไม่จบไม่สิ้น แต่มันไม่ได้เปลี่ยนเป็นการโจมตีตัดสิน

“ฉันก็มีมานาเหลือประมาณครึ่ง อยากถอยมั้ย ยูจีน?” (อูเธอร์)

“ภูติเริ่มเบื่อแล้ว พลังของใบมีดภูติกำลังลดลง…” (แคลร์)

“ไม่ครับ ผมจะยืมมานาจากที่อื่น” (ยูจีน)

(ผมหวังพึ่งเธอนะ…เอริ) (ยูจีน)

(จ้า~) (เอริ)

ผมหุ้มด้วยมานาของเอริเบาๆ และใช้งานใบมีดมานา: ใบมีดแห่งความมืด

…ผมไม่มีทางเลือกนอกจากใช้ทุกเล่ห์กลในกระเป๋า

หรือ ไฮดรานั้นอยู่นานเกินไปแล้วมากกว่า!!

หอคอยยอดสูงสุดชั้น 1 เละเทะไปหมดแล้วเนี่ย

พื้นเป็นหลุม ต้นไม้กระเด็นกระจายหาย และมีคลื่นดินยักษ์อยู่บนพื้น

มันดั่งว่าสวรรค์และโลกถูกพลิกกลับหัวกลับหาง

สิ่งเดียวเท่านั้นที่ไม่เป็นไรที่นี่คือลิฟต์ดันเจี้ยนที่ตรงกลาง

“…ฮ่าาา…ฮ่าาา…ฮ่าาา…”

ท่านหญิงดันเจี้ยนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อกันเขตแดนและพิษของไฮดรา, เวทมนตร์ของราชาอูเธอร์, และคลื่นใบมีดภูติกระแทกของแคลร์ซามะ

นั่นก็ดูเหมือนลำบากเหมือนกันด้วย

ช่วยเราจะดีกว่ามั้ง

ดวงตาดันเจี้ยนกำลังบินไปทั่วชั้น 1 สักพักแล้ว อะไรที่กำลังเกิดขึ้นในศึกนี้น่าจะถูกถ่ายทอดสดไปข้างนอกดันเจี้ยนและประเทศอื่น

ราชาอูเธอร์, แคลร์ซามะ, และผมกำลังพูดน้อยลง

มันจบได้แล้วไหม?

แต่ผมคิดว่าเราได้แสดงพลังพอแล้วนะ

“ข-ขออภัยนะ ไฮดราซัง…? บอกผลของบททดสอบได้แล้วไหม?” (อเนมอย)

ท่านหญิงดันเจี้ยนต้องเหนื่อยแล้วแน่ เธอเข้ามาแทรก

ใช่

ผมอยากออกไปแล้ว

— “อุมุ มันค่อนข้างเป็นการต่อสู้ที่ดี ทำให้ฉันนึกถึงเมื่อฉันสู้กับผู้กล้าในตำนานเฮอร์คิวลีส เขาสู้อยู่ 99 วัน แต่มันมีเหตุผลที่จะเหมือนกับที่นี่ไม่ได้ ฉันจะตัดสินใจว่าพวกเธอพิชิตบททดสอบได้ถ้าเธอทนได้ 9 วัน!” (ไฮดรา)

น้ำเสียงของไฮดราสบายๆ

มันโยนเงื่อนไขไม่น่าเชื่อออกมาอย่างสบายๆ

“9 วัน?!” (อเนมอย)

แม้แต่อเนมอยซังผู้ไร้เหตุผลยังขึ้นเสียง

อาจารย์ใหญ่อูเธอร์วางมือที่หน้าผากด้วยหน้าตาที่ซับซ้อนและแคลร์ซามะดูซีด

ผม…จากใจไม่คิดว่าจะอยู่ได้อีก 1 ชั่วโมง

หัวทั้ง 9 ของไฮดรากำลังมองอย่างสงสัยหลังจากเห็นการตอบสนองของพวกเรา

คนนั้นทำหน้าน่ารักแบบนั้นได้หรือ หือ

— “มีบางอย่างเป็นปัญหารึ? 9 วันนั้นน้อยกว่าเวลางีบอีกนะ” (ไฮดรา)

(นั่นแค่มีผลกับสิ่งมีชีวิตผู้ไร้เหตุผลอย่างคนนั้นที่อยู่มาตั้งแต่ยุคตำนานปรัมปราเท่านั้นแหละ…) (เอริ)

แม้แต่เอริยังพูดในน้ำเสียงตะลึงงง

ดูเหมือนความรู้สึกเรื่องเวลาของไฮดรานั้นเสียไปแล้ว

“ท่านหญิงดันเจี้ยนโดโนะ” (อูเธอร์)

“อ-อะไร?! นายจะพูดว่าฉันเป็นคนผิดอย่างนั้นเรอะ?!” (อเนมออย)

ท่านหญิงดันเจี้ยนกลายเป็นลนลานเมื่ออาจารย์ใหญ่อูเธอร์พูดกับเธอ

ใช่ ผมคิดว่าเธอนั่นแหละเป็นคนผิดในฐานะคนนั้นผู้ปลดผนึกของไฮดรา

แคลร์ซามะกำลังทำหน้าตาแบบเดียวกัน

“ท่านคิดว่าม่านพลังของหอคอยยอดสูงสุดจะอยู่ได้ถ้าไฮดราโดโดนะอยู่ในหอคอยยอดสูงสุด 9 วันเหรอ?” (อูเธอร์)

“““…เอ๋?”””

ไม่เพียงแค่ท่านหญิงดันเจี้ยน อัศวินที่ 1 ซามะและผมก็ตอบสนองกับคำพูดของราชาอูเธอร์

ณ ทันใดนั้น…

*ครืน ครืน ครืน ครืน ครืน ครืน ครืน ครืน ครืน *

ผมได้ยินเสียงบางอย่างพลังทลายจากไกลๆ

“ไฮดราโดโนะดูเหมือนจะยั้งแรงส่งกำลังแต่อะไรรอบๆคือโลกพิษกัดกร่อน พื้นฐานแล้ว เวทมนตร์ขอบเขตสวรรค์นั้นเหนือกว่าในการทำลายม่านพลัง ม่านพลังของหอคอยยอดสูงสุดจะทนนั่น 9 วันไม่ได้ และชั้นหนึ่งจะปนเปื้อนเป็นชั้นพิษแห่งนรก ไม่ต้องสงสัยว่าตัวดันเจี้ยนเองจะใช้งานไม่ได้สักพักใหญ่” (อูเธอร์)

“น-นั่นจะมีปัญหา!!” (อเนมอย)

“ถ้าอย่างนั้น ได้โปรดทำอะไรสักอย่าง อเนมอยซัง” (ยูจีน)

ผมพูดด้วยน้ำเสียงหยาบคายเล็กน้อยอันออกมาจากความเหนื่อยล้า

“อออุ่… ถ้าอย่างนั้น ด้วยคำสั่งพิเศษของท่านหญิงดันเจี้ยน… นั่นไม่ได้ผล โดยกำลัง… นั่นก็ไม่ได้ผลด้วยเหมือนกัน อะไรที่เหลือคือขอเทพธิดาผ่านนางฟ้า… แต่นั่นจะใช้เวลา…” (อเนมอย)

ท่านหญิงดันเจี้ยนพึมพำ

พึ่งพาไม่ได้มากเลย

“…ฮ่าาา”

ผมได้ยินเสียงถอนหายใจดัง

มันจากราชาอูเธอร์

“ยังไงซะ มันช่วยไม่ได้… ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องใช้นี่… [อัญเชิญสมบัติสวรรค์]” (อูเธอร์)

วงกลมเวทมนตร์ทองปรากฏขึ้นข้างราชาอูเธอร์

อุปกรณ์เวทมนตร์แปลกปรากฏขึ้นจากข้างใน…

—ผมรู้สึกได้ถึงการสั่นกลัววิ่งผ่านทั้งตัวของผม

ผมกระโดดถอยไปไกลมากๆเร็วกว่าที่ผมจะรู้สึกอะไรได้

แคลร์ซามะก็สร้างระยะจากราชาอูเธอร์ในวิธีนี้

ร่างกายของผมหยุดสั่นอย่างชัดเจนไม่ได้

ของเวทมนตร์แปลกๆนั้นบิดเบี้ยวตรงนั้นตรงนี้ และมีลวดลายกับอัญมณีแปลกๆกระจายอยู่ทั่ว แต่ตอนนี้เมื่อผมดูดีๆแล้ว มันเป็นตะเกียงน้ำมัน

ไม่ต้องสงสัยว่ามันคืออุปกรณ์เวทมนตร์ ตัดสินจากมานาที่มันส่งออกมา ดังนั้นผมคิดว่ามันคือตะเกียงเวทมนตร์ แต่…ผมหยุดความเย็นยะเยือกที่ได้จากการกำลังมองสู่มันไม่ได้เลย

…พิษกายอันน่ากลัวนั่นอะไรกัน

“น-นาย…นั่นคือ…อะไรบนโลก…?” (อเนมอย)

เสียงของท่านหญิงดันเจี้ยนกำลังสั่น

แคลร์ซามะยังคงไร้คำพูด

แม้แต่ไฮดราก็กำลังจ้องตะเกียงนั้นอย่างตั้งใจ

จริงจังเลย นั่นอะไรกัน?

(…ตะเกียงภูติยักษ์ ตาแก่คนนี้มีบางอย่างแบบนั้นเรอะ?) (เอริ)

(เอริ นั่นอะไร?) (ยูจีน)

(มันจะดีกว่าที่เตงไม่รู้) (เอริ)

ดูเหมือนเจ้าอสูรรู้

แต่เธอไม่บอกผม

“…ฉันล่ะไม่อยากใช้นี่เลย” (อูเธอร์)

ราชาอูเธอพูดอย่างนั้นแม้มีหน้าตาตื่นเต้นและด้วยมือที่ไม่ได้ถือตะเกียง อย่างช้าๆเขา…

(ยูจีน หยุดเขา) (เอริ)

ผมเคลื่อนไหวก่อนไอริบอกผม

ผมต้องไม่ให้ราชาอูเธอร์ใช้นั่น

ผมมั่นใจ

ผมจับมือของราชาอูเธอร์ก่อนเขาจับตะเกียง

“มีอะไรเหรอ ยูจีน?” (อูเธอร์)

“ผมมีแผน” (ยูจีน)

“…ฟุมุ มาฟังมันกัน” (อูเธอร์)

ดูเหมือนเขาสนใจ

นั่นโล่งใจ

ราชาอูเธอร์เก็บตะเกียงเวทมนตร์ไว้ข้างในวงกลมเวทมนตร์อีกครั้ง

“ถ้าอย่างนั้น แผนคืออะไร?” (อูเธอร์)

“เอิ่ม…” (ยูจีน)

(เค้าจะให้เตงยืมมานา) (เอริ)

“แต่มานาสีดำและม่วงของเอริเนียสโดโนะไม่มีผลกับไฮดรา ถูกมั้ย?” (อูเธอร์)

“เอ๋? อาจารย์ใหญ่อูเธอร์ อาจารย์ได้ยินเสียงของเอริเหรอ?” (ยูจีน)

“ใช่ เธอจับแขนฉัน ดังนั้นฉันทำจังหวะเดียวกันกับเธออยู่” (อูเธอร์)

“ทำจังหวะเดียวกัน…?” (ยูจีน)

“ประเภทของการเชื่อมต่อมานา อย่ากังวลเกี่ยวกับมันมาก ที่สำคัญมากกว่านั้น ฉันจะอยากได้ยินว่าเธอมีอะไรจะพูด” (อูเธอร์)

(มานาของฉันคือ: สีดำแห่งพลัง, สีม่วงของความตาย, และสีน้ำเงินปนม่วงแห่งคำสาป นายก็รู้นั่น ถูกมั้ย? แต่จริงๆแล้วฉันมีอีกหนึ่ง… แต่ฉันไม่ได้พูดถึงบ่อย) (เอริ)

“โฮฮ่! ฉันไม่รู้นั่น” (อูเธอร์)

ดวงตาอาจารย์ใหญ่อูเธอร์ส่องสว่าง

“พูดถึงแล้ว เธอพูดบางอย่างแบบนั้นเมื่อเธอทำสัญญากับฉันมั้ย?” (ยูจีน)

“มุ ฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับนั่นเลยนะ ยูจีน” (อูเธอร์)

“…ผมกลัวที่จะบอกคนอื่นเกี่ยวกับรายระเอียดสัญญาน่ะครับ” (ยูจีน)

“เฮ้ย เฮ้ย อย่าตีตัวออกห่างสิยูจีน เธอรู้ว่าฉันปากปิดสนิท ถูกมั้ย?” (อูเธอร์)

“ผมรู้” (ยูจีน)

(นี่ พวกนายนี่ ฟังสิเวลาคนอื่นเขากำลังพูดน่ะ) (เอริ)

““ครับ””

อาจารย์ใหญ่อูเธอร์และผมพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

(จริงๆแล้วฉันไม่อยากให้ยูจีนใช้พลังนี้ แต่…มานาที่ 4 ของนางฟ้าตกสวรรค์คือ…) (เอริ)

เจ้าอสูรหยุดชั่วครู่…และบอกเราเกี่ยวกับรายละเอียดอันน่ากลัว

◇◇

“ราชาอูเธอร์! ยูจีนคุง! ทำไมท่านใช้เวลาหวานที่นั่น?!” (แคลร์)

อัศวินที่ 1 แคลร์ซามะรีบมาระหว่างเรากำลังได้รับการอธิบายโดยเจ้าอสูร

เราเพิ่งเสร็จการได้ยินคำอธิบาย

“แคลร์คุง” (อูเธอร์)

“ค-คะ!” (แคลร์)

“ยูจีนและฉันจะโจมตีไฮดรา ได้โปรดทำตามเรา” (อูเธอร์)

อาจารย์ใหญ่อูเธอร์พูดนี่ด้วยยกยิ้มมุมปาก

“…แผนคืออะไร?” (แคลร์)

“หูของสัตว์สวรรค์ดี มันจะมีปัญหาถ้ามันได้ยินเรา” (อูเธอร์)

“รับทราบ” (แคลร์)

แคลร์ซามะตอบอย่างกระชับ

“อยู่จีน ทำให้มั่นใจว่าเธอใช้ใบมีดมานาที่ว่านั่นเมื่อไหร่ก็ได้” (อูเธอร์)

“…ครับ” (ยูจีน)

ผมพร้อมคาตานะเทพเจ้า

ผมจะเคลื่อนที่ด้วยเทเลพอร์ตของอาจารย์ใหญ่อูเธอร์

“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ แคลร์คุง” (อูเธอร์)

“ค่ะ… XXXXXXXXX” (แคลร์)

แคลร์ซามะพูดบางอย่างในภาษาภูติและลมหมุนของมานาใหญ่ที่สุดของวันเติมเต็มดันเจี้ยน

ภาพที่ผมเห็นเปลี่ยนเป็นขาวโพลน

แต่ความเข้มข้นของมานาไม่ได้สูงขนาดนั้น

เธอน่าจะไม่ได้เก็บให้ภูติอยู่นิ่งๆในที่เดียวและจงใจให้พวกเขาเคลื่อนที่อย่างอิสระ

ภูตินั้นเป็นมวลของมานาใหญ่

การมีภูตินับไม่ถ้วนบินไปทั่วอย่างอิสระนั้นเหมือนมีนักเวทย์นับไม่ถ้วนและ…

(ฉันรู้สึกมึนหัว) (ยูจีน)

พวกเขาร่วมมือพร้อมกันมากขนาดนี้แม้ว่าไม่ได้พูดอะไรเลย

จากนั้นอาจารย์ใหญ่ใช้เทเลพอร์ตและเคลื่อนที่ไปเหนือไฮดรา

มันควรเป็นจุดบอดอย่างสมบูรณ์และ…

(มันสังเกตเรา…!!) (ยูจีน)

หัวทั้ง 9 ของไฮดราหันหน้าหาเราในพริบตา ณ อะไรที่สมควรเป็นจุดบอดของมัน

“ดวงตาของสัตว์สวรรค์มองเห็นอนาคต… เธอต้องเคลื่อนที่กาลอวกาศเพื่อที่จะกันนี่” (อูเธอร์)

ผมสามารถได้ยินอาจารย์ใหญ่อูเธอร์แต่ผมไม่เข้าใจเขา

ผมแค่ต้องพร้อมปล่อยการโจมตีของผม ณ ตอนไหนก็ได้

“ผมจะส่งยูจีนไปไม่กี่วิในอดีต… ให้ผมทำได้ไหม เทพธิดาแห่งโชคชะตาซามะ? …เวทมนตร์โชคชะตาระดับนักบุญ: [กระโดดข้ามเวลา]” (อูเธอร์)

บางอย่างหนืดๆเหนียวๆห่อหุ้มร่างกายผมในพริบตา

…ทน

อาจารย์ใหญ่อูเธอร์และผมอยู่ไกลจากผมในทันทีต่อมา

ผมที่ตรงนั้นไม่ได้สังเกตผม

แต่อาจารย์ใหญ่อูเธอร์มองมาทางนี้และยิ้มมุมปาก

(ตอนนี้… ข้าของยืมมานาที่ 4 ของเจ้าอสูร -มานาสีเหนือม่วง) (ยูจีน)

ผมนึกถึงอะไรซึ่งเอริบอกผม

เอริเนียสผู้ที่เป็นหัวหน้านางฟ้าเอกในดินแดนสวรรค์นั้นต่อต้านสวรรค์และถูกทิ้งลงมา

ปีกสีดำเป็นข้อพิสูจน์การกบฏกับพระเจ้า

สีผิดศีลธรรมที่เธอได้รับในเวลานั้น… นอกเหนือสีมานาทั้ง 7 ที่ผู้คนใช้ได้… สีเหนือม่วง

สีเหนือม่วงคือธาตุสังหารพระเจ้า

พลังของนางฟ้าตกสวรรค์นั้นเพื่อก่อการแก้แค้นกับพระเจ้าผู้เนรเทศคนนั้นจากดินแดนสวรรค์

ผมหุ้มคาตานะเทพเจ้าในมานาสีเหนือม่วงนั้น

(กุ…!!!) (ยูจีน)

ผมรู้สึกเหมือนทั้งตัวของผมเป็นตะกั่วแม้ว่าใช้เวทมนตร์ม่านพลังแรงส่งพลังเต็มอัตรา

หัวของผมเจ็บดั่งมันถูกตีด้วยค้อนไม้

“…เวทมนตร์ขอบเขตสวรรค์: [โลกใบเล็ก]” (ยูจีน)

ผมรักษาสติของผมด้วยเวทมนตร์ที่ผมเพิ่งเรียนมาเมื่อกี้

หนึ่งหัวของไฮดรามาที่ผมระหว่างสับสน

ผมทำได้แค่เหวี่ยงครั้งเดียว

ผมต้องพนันทุกอย่างบนดาบนี้

(…แนววิชาเสียงสะท้อนสองสวรรค์ – รูปแบบสายฟ้า: [กิเลน]) (ยูจีน)

ผมกระโดดขึ้นในอากาศและเหวี่ยงคาตานะเทพเจ้าที่หุ้มอยู่ด้วยมานาสังหารเทพเจ้า

ผมไม่รู้สึกถึงการต่อต้าน

*ตุ้บ*

หัวหนึ่งหัวของไฮดราตกที่มุมของดวงตาของผม…ผมคิดว่า

ก่อนผมยืนยันนั่นได้…

ผมหมดสติ

■ตอบความคิดเห็น:

>กลิ่นของหัวกลวงแพร่ทั่วท่านหญิงดันเจี้ยน ณ ทันใดนั้น

-ผมอยากทำให้เธอเป็นตัวละครน่ากลัวตอนแรก แต่…สุดท้ายเธอเปลี่ยนสู่หัวกลวง

>มันเป็นบุญรักษาจริงๆที่มีเอริอยู่

-ริต้าจังเป็นนางฟ้าผู้พึ่งพาได้นะครับ

■ความคิดเห็นจากผู้แต่ง:

มานาที่ 4 ของเอริในที่สุดก็เปิดเผยแล้วนะครับ

ตอนต่อไปคือบทส่งท้าย

ในที่สุดมันก็จบ

แปลโดย: wayuwayu

tipme : tipme.in.th/wayuwayutl

โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: ​http://linktr.ee/wayuwayu