นักมิกซ์มอนสเตอร์สุดโกง - 25 – ของขวัญจากนักบวชเลอิชา

ตอนที่ 25 – ของขวัญจากนักบวชเลอิชา!

————

ภารกิจ: [สำรวจหุบเขาแห่งความตาย]

เงื่อนไข: เคลียร์ดันเจี้ยน ‘ความยากระดับไนแมร์’ ของหุบเขาแห่งความตาย

รางวัล: ไม่ทราบ

คำอธิบาย: เลอิชา นักบวชแห่งแสงได้มอบหมายให้คุณสำรวจส่วนที่ลึกที่สุดของหุบเขาแห่งความตาย หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ คุณจะได้รับรางวัลมากมาย

————

ใช่ถูกต้อง มันเป็นดันเจี้ยนความยากระดับไนแมร์…

มันเป็นดันเจี้ยนที่ยากที่สุด!

และก็ยังมีข่าวร้ายอีก

เมื่อเขาทำการตรวจสอบข้อมูลของดันเจี้ยนนี้ ทำให้ลอร์นตกใจมากเพราะทุกคนมีโอกาสเพียงครั้งเดียวเท่านั้นในระดับดันเจี้ยนไนท์แมร์

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขาไม่สามารถล้มเหลวได้เลย มิฉะนั้น เขาจะสูญเสียภารกิจนี้ไป

เขาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย เพราะตั้งแต่เขามีพรสวรรค์การมิกซ์มอนสเตอร์นั้นทำให้เขารู้ว่าไม่ภารกิจใดในโลกนี้ที่เขาทำไม่ได้

ถ้ามันมีจริง มันก็คงเป็นภารกิจที่ผู้เล่นคนอื่นไม่ทางทำสำเร็จเช่นกัน!

นี่คือความมั่นใจของเขา

ิอย่างไรก็ตาม…

ตอนนี้เขายอมรับภารกิจแล้ว แต่ยังรู้สึกกังวัลที่จากไปแบบนี้

มันเป็นโอกาสสำหรับลอร์น

หลังจากที่เขาคิดอะไรสักครู่นึง เขาก็เงยหน้าขึ้นแล้วพูดขึ้นว่า “ในฐานะนักผจญภัยแล้วมันเป็นหน้าที่ ที่จะต้องสู้กับเหล่าความมืดอยู่แล้ว แต่ฉันยังรู้สึกอ่อนแอเกินไปที่จะทำภารกิจนี้ ฉันขอความช่วยเหลือจากนักบวชหญิงได้หรือไม่?”

ห๊ะ?

เขาต้องการรางวัลก่อนทำภารกิจสำเร็จใช่ไหม

มันเหมาะสมงั้นเหรอ

นักบวชหญิงมองเขาอย่างผิดปกติ แต่ดูเหมือนลอร์นจะไม่ได้สังเกตเห็นมัน

“ด้วยความแข็งแกร่งของฉันในตอนนี้ ฉันสามารถสำรวจหุบเขาแห่งความตายได้อย่างแน่นอน ฉันมั่นใจแต่คำขอของคุณคือการสำรวจส่วนที่ลึกที่สุดของหุบเขา ฉันเกรงว่าความแข็งแกร่งของฉันจะไม่เพียงพอต่อการจะทำอย่างนั้น” ลอร์นแสดงความกังวลออกมาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย

นักบวชเลอิชาครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อพิจารณาว่าหุบเขาแห่งความตายนั้นอันตรายเกินไปสำหรับนักผจญภัยในปัจจุบัน ทางที่ดีควรให้ความช่วยเหลือพวกเขาเพื่อที่เขาจะได้ตรวจสอบสถานการณ์ในหุบเขาโดยเร็วที่สุด

“คุณต้องการอะไร?” นักบวชเลอิชาตัดสินใจช่วยเขา

หลังจากได้ยินเรื่องนี้ ลอร์นก็ดีใจมาก “ในฐานะซัมมอนเนอร์ ฉันต้องการพื้นที่สำหรับสัตว์เลี้ยงมากขึ้น”

“อุปกรณ์ที่ใช้ในการเปิดพื้นที่สัตว์เลี้ยงเป็นสิ่งที่ล้ำค่ามาก ฉันไม่ได้มีมันอยู่ในตัวฉันในขณะนี้ แต่ระดับของคุณถึงระดับ 10 แล้ว ฉันสามารถช่วยให้คุณเปิดใช้งานพื้นที่สัตว์เลี้ยงที่คุณจะได้รับหลังจากเปลี่ยนคลาสของคุณได้ล่วงหน้า ต้องการมันหรือป่าว” นักบวชเลอิชาถามอย่างอ่อนโยน

อย่างไรก็ตาม ลอร์นไม่สามารถทำอะไรกับมันได้ เดิมทีเขาคิดว่าเขาจะสามารถหาพื้นที่สัตว์เลี้ยงเพิ่มเติมได้ แต่ใครจะคิดว่าเธอจะช่วยให้เขาเปิดใช้งานพื้นที่สัตว์เลี้ยงเดิมล่วงหน้าเท่านั้น? มันแตกต่างจากไม่มีรางวัลอย่างไร?

“ไม่ๆ ลืมมันไปเถอะ” ลอร์นส่ายหัว “ท่านนักบวช คุณมีอุปกรณ์ที่มีประโยชน์และไม่เป็นที่ต้องการหรือไม่ เช่น แขนขาของมอนสเตอร์ กระบี่ ดาบ หรือไม้เท้าของพวกมัน?”

แขนขาอสูร?

เมื่อได้ยินเช่นนี้ นักบวชเลอิชาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในท้ายที่สุดแล้ว เธอพยักหน้าและกล่าวว่า “เดิมที สิ่งเหล่านี้ถูกวางแผนไว้ว่าจะให้นำกลับไปยังเมืองหลวงเพื่อส่งมอบเป็นวัสดุสำหรับสมาคมช่างตีเหล็กเพื่อทำการวิจัยมัน แต่ในเมื่อเจ้าชอบสิ่งเหล่านี้ ข้าจะยกให้บางอย่างแก่เจ้า”

ด้วยการโบกมือของเธอ แสงสีทองส่องลงมาที่ลอร์น

เสียงแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นทันที

“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีที่ได้รับของขวัญจากนักบวชแห่งแสง: [กระดูกแห่งแสงที่ไม่รู้จัก]!”

“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีที่ได้รับของขวัญจากนักบวชแห่งแสง: [หัวใจอันเดดที่หยุดเต้น]!

“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีที่ได้รับของขวัญจากนักบวชแห่งแสง: [เปลวไฟที่ลุกไหม้อย่างต่อเนื่อง]!

“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีที่ได้รับของขวัญจากนักบวชแห่งแสง: [ดาบเหล็กขึ้นสนิมที่เปื้อนเลือด]!

“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีที่ได้รับของขวัญจากนักบวชแห่งแสง: [เคียวมรณะที่มีรอยแตก]!”

บาทงทีของเหล่านี้ไม่มีได้ค่ามากนักกับนักบวชเลอิซา จึงได้เสนอของพวกนี้มาให้เขาโดยตรง

แต่ดวงตาของลอร์นเป็นประกาย

หลังจากได้ยินชื่อของวัตถุดิบเหล่านี้ เขารู้สึกว่ามันมีประโยชน์อย่างมาก ถ้าเขาใช้กับการมิกซ์มอนสเตอร์ เขาจะสามารถได้รับมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งอย่างแน่นอน

ตัวอย่างเช่น ‘เปลวไฟที่ลุกไหม้อย่างต่อเนื่อง’ มันสามารถเพิ่มพลังธาตุไฟให้แก่มอนสเตอร์ได้ ‘ดาบ’ หรือ ‘เคียว’ มันเป็นอาวุธ แต่ตอนนี้มันมีตัวเลือกที่มากเกินไป

ที่เหลือก็ค่อนข้างดี เขาเชื่อว่าพวกมันจะเป็นประโยชน์ในอนาคต

เขาพอใจเป็นอย่างมาก

ตอนนี้เขาก็สามารถเก็บเลเวลและหามอนสเตอร์ที่เหมาะสมได้ เมื่อมิโนทอร์วันและสัตว์เลี้ยงอีกตัวถึงเลเวล 10 ได้ เขาก็จะสามารถท้าทายดันเจี้ยนได้

เมื่อคิดเช่นนั้น ลอร์นก็รีบออกจากหมู่บ้านพร้อมกับฮัมเพลงไปด้วย

…

ที่ทางเข้าหมู่บ้าน หลังจากที่ลอร์นเดินออกจากหมู่บ้าน..

ทันทีทันใด!

ตรงทุ่งข้าวสาลีหน้าหมู่บ้าน มีผู้เล่นมากมายวิ่งมารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว

พวกเขาทั้งหมดจ้องมองลอร์นอย่างดุเดือด เห็นได้ชัดเลยว่านี้ไม่ได้มาเพื่อคุยกับเขาเป็นแน่

ผู้เล่นหลายคนเริ่มโจมตีใส่ลอร์นในทันทีที่ล้อมลอร์นสำเร็จ

สำหรับผู้เล่นซัมมอนเนอร์ นี่มันเป็นเรื่องที่แย่ที่สุดเลยละ

แม้ว่าสัตว์เลี้ยงของซัมมอนเนอร์จะไร้เทียมทาน แต่มันไม่สามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีจากการถูกศัตรูล้อมได้ เพราะผู้อัญเชิญสามารถถูกโจมตีได้อย่างทันที ตราบใดที่ศัตรูสังหารผู้อัญเชิญได้ สัตว์เลี้ยงทั้งหมดจะหายไปเอง

ตอนนี้มีบุคคลที่คุ้นเคยเดินออกมาจากฝูงชน

“ไทแรนท์ คุณจะมอบอุปกรณ์ทั้งของคุณด้วยตัวเองหรือจะให้พวกเราฆ่าคุณทิ้งและเอามันไป”

เขามองดูลอร์นอย่างเย่อหยิ่ง ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ไม้เท้าปราชญ์ในมืออย่างตะกละตะกลาม อุปกรณ์ระดับเงินอันวิจิตรนี้เปรียบเสมือนอัญมณีอันเจิดจรัสที่ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมาย

แต่นั้นไม่ใช่ทั้งหมด

ดูรองเท้าบู๊ทสงครามที่สวยงาม และสนับข้อมือ ทั้งหมดนั้นเป็นของระดับทองแดง

ดูก็รู้แล้วเพราะผู้เล่นส่วนใหญ่ยังสวมใส่ของระดับเหล็กขาวเท่านั้นเอง และบางคนยังใส่อุปกรณ์เริ่มต้นเท่านั้น

ในเวลานี้ ไทแรนท์ แต่งตัวที่มีแต่อุปกรณ์ทองแดงขึ้นไปทั้งนั้น มันหรูหราเกินไป

“ถ้าเราได้อาวุธระดับทองแดง มันสามารถทำให้เราอยู่สบายได้สักสองสามเดือนเลยนะ”

“แถมพวกเราจะได้ 500 ดอลลาร์พันธมิตรทุกครั้งที่เราฆ่าเขาอีกด้วย!”

“พวกนายไม่มีเป้าหมายเลยจริงๆ ฉันตั้งเป้าไปที่อุปกรณ์ระดับเงินของเขา”

“ราคาอุปกรณ์ระดับเงินคือ 100,000 ดอลลาร์พันธมิตร!”

“ทุกคน ถอยออกไป อย่ามายุ่งกับของๆข้า!”

การต่อสู้ยังไม่เริ่มต้น แต่คนเหล่านี้ก็คิดจะเอาอุปกรณ์ไปจากเขาง่ายๆสะแล้ว

แต่ลอร์นก็สงบอยู่

ในฐานะซัมมอนเนอร์ ความตายจะไม่ส่งผลต่อความสามารถในการต่อสู้ของเขาเลย ท้ายที่สุดแล้วสัตว์เลี้ยงก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขานั้นเอง นอกจากนี้ ภายใต้สถานการณ์นี้ เขาไม่ใช่ผู้เล่นชื่อแดง การตายนั้นจะไม่ทำให้อุปกรณ์ของเขาดรอปมามากเกินไป ถ้าคนเหล่านี้ต้องการเปลื้องผ้าเขา แสดงว่าพวกเขากำลังคิดมากเกินไป

นอกจากนี้เขายังมีริมุรุและมิโนทอร์วันอยู่ข้างๆ ถ้าสู้กันจริง ๆ ก็ยากที่จะบอกว่าใครจะฆ่าใคร!

มุมปากของลอร์นยกขึ้น เขากำลังจะต่อสู้กับคนพวกนั้น หรือแม้แต่จะฆ่าพวกเขาทั้งหมด!

ขณะที่การต่อสู้กำลังจะเริ่มต้นขึ้น…

สายฟ้าก็ระเบิดในฝูงชน สังหารผู้เล่นมากกว่าสิบคนจากกิลด์โดมิเนชั่นในทันที ทุกคนมองดูและตกตะลึงในทันที