นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา - บทที่ 20 สวีเสี่ยวเทียน

นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา บทที่ 20 สวีเสี่ยวเทียน
โจวกุ้ยหลานเอาไส้เดือนไปวางไว้หน้าประตู วางรวมกับไส้เดือนที่ขุดมาเมื่อวาน แล้วเอาถ้วยอันเล็ก ขุดดินใส่เข้าไปในอ่างไส้เดือนไม่น้อย

ดินบนเขานี้ล้วนเป็นดินดำ น่าจะอุดมสมบูรณ์อย่างมาก เลี้ยงไส้เดือนน่าจะไม่เลว

ท่านแม่ไก่สองตัวเมื่อวานนั้น ถูกนางปล่อยออกมาแล้ว เดินเล่นอยู่บริเวณรอบๆ นางคว้ากำข้าวโพดขึ้นมา เป่าเศษทิ้ง แล้วโรยโยนไปที่มุมกำแพง สักพัก ไก่ตัวหนึ่งก็วิ่งมากิน ไก่อีกตัวก็วิ่งตามมา

เลี้ยงไก่เสร็จ จัดการไส้เดือนเสร็จ โจวกุ้ยหลานก็กำลังคิดว่าจะไปขุดดิน พวกเขาทั้งบ้านไม่มีสวนผัก ปลุกผักไว้ข้างหลังนี้ดีที่สุด

แต่ในบ้านไม่มีอุปกรณ์จำพวกจอบ ยังคงต้องไปในตำบลอีกครั้ง ยังมีสิ่งของมากมายที่จำเป็นต้องซื้อมาไว้ในบ้าน

โจวกุ้ยหลานเอาไข่ไก่ที่ตนเองซื้อมาทั้งหมด ในฤดูกาลนี้ไก่จะไม่อยากฟักไข่ ลูกไก่ที่ฟักออกมาจากไข่ต้องการอุณหภูมิที่อบอุ่น แต่สภาพบ้านมีความจำกัด หากมีเตียงเตา ก็สามารถฟักไก่น้อยในเตียงเตาได้

ยังไงก็ต้องรออีกหน่อยเสียแล้ว

เมื่อคิดอยู่ ก็เอาใบไม้ใส่ลงไปในอ่าง แล้วก็เอาไข่วางบนนั้น

ส่วนนกกระทานั่น นางอยากจะเอามาเลี้ยงไว้อย่างตั้งใจ นางใช้ผ้ามัดขากับปีกนกกระทาสองตัวนั้นไว้ เพื่อไม่ให้พวกมันวิ่งหนีไปไกล แล้วก็เอาอาหารให้พวกมันกิน

ในบ้านขาดสิ่งของมากมายจริงๆ สี่ตำลึงที่เหลือ ก็ไม่เพียงพอที่จะซื้อสิ่งของทุกอย่างจนครบ

ไม่ได้ ยังไงก็ต้องคิดหาวิธีหาเงิน

เมื่อจัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว โจวกุ้ยหลานพาเจ้าก้อนน้อยที่ติดตามอยู่ข้างหลังตลอดไปช่วยงานสวีฉางหลิน ช่วยถือของ ช่วยถือท่อนไม้เป็นบางครั้ง ช่วยวัดขนาดต่างๆ

มีพวกเขาสองคนมาช่วย สวีฉางหลินก็ทำเสร็จรวดเร็วขึ้นไม่น้อย เมื่อถึงตอนเย็น คอกแพะก็ทำเสร็จแล้ว ทั้งเล้าไก่ทำตามความต้องการของโจวกุ้ยหลานเสร็จเรียบร้อยด้วย

ยังทำกรงนกกระทาอันใหญ่ด้วย

เมื่อดูเวลาแล้ว โจวกุ้ยหลานก็เอาแป้งออกมานวด ทำเส้นก๋วยเตี๋ยว ใช้หม้อทอดน้ำมันเมื่อตอนกลางวันต้มเส้น แล้วใส่กากไขมันไปด้วยอีกไม่น้อย

เจ้าก้อนน้อยหอบถ้วยกินเส้นกับกากไขมันอย่างอร่อย

โจวกุ้ยหลานเห็นแล้วก็อารมณ์ดี พร้อมพูดขึ้นว่า “กินช้าหน่อย ท่านแม่ทำไว้เยอะมาก”

สำหรับเจ้าก้อนน้อย โจวกุ้ยหลานรักชอบอย่างมาก พาตัวเองสวมบทบาทความเป็นท่านแม่ของเจ้าก้อนน้อยได้อย่างง่ายดาย

เจ้าก้อนน้อยพยักหน้า ลดความเร็วลงไม่น้อย

สวีฉางหลินที่อยู่ด้านข้างยิ่งกินอย่างรวดเร็ว เส้นก๋วยเตี๋ยวหนึ่งถ้วยเขากินหมดภายในไม่กี่คำ

โจวกุ้ยหลานรีบรับเอาถ้วยของเขามา พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าไปตักเพิ่มให้เจ้า”

ช่วงบ่ายสวีฉางหลินไม่ได้ว่างเลย ทำงานไม้มากมายขนาดนี้ บนตัวเต็มไปด้วยเหงื่อ เมื่อเทียบกันแล้ว รู้สึกว่าตนเองสบายอย่างมาก

สวีฉางหลินมองดูเงาหลังโจวกุ้ยหลาน ในใจแอบครุ่นคิด ภรรยาของตนเองเป็นห่วงเขาหรือ ดูเหมือนจะยอมรับเขาแล้ว คืนนี้เขาก็จะได้เข้าห้องหอแล้ว

เดี๋ยวอาบน้ำจะต้องอาบให้สะอาดหน่อย เดี๋ยวจะทำให้ภรรยาของตนเองเหม็น

โจวกุ้ยหลานไม่รู้ว่าสวีฉางหลินกำลังคิดอะไรในใจ นางตักเส้นเต็มถ้วย กากไขมันก็ใส่ในถ้วยให้เขาไม่น้อย แล้วยกกลับมายื่นให้สวีฉางหลิน

เห็นทั้งสองคนทานอย่างเอร็ดอร่อย นางก็รู้สึกภาคภูมิใจ

แล้วจู่ๆก็รู้สึกว่า มาอยู่ที่นี่ได้เพียงสองวัน นางกลับรู้สึกมีความสุขกว่าเมื่อภพที่แล้วอย่างมากจริงๆ

“ใช่ ลูกมีชื่ออะไรหรือ?”โจวกุ้ยหลานทานก๋วยเตี๋ยวไปด้วย แล้วก็หาเรื่องคุยถามสวีฉางหลินขึ้นมา

เจ้าก้อนน้อยเงยหน้ามองดูโจวกุ้ยหลาน ด้วยท่าทีค่อนข้างเสียใจ

ที่แท้ท่านแม่ไม่รู้จักชื่อของเขาหรือ? ท่านแม่ไม่สนใจเขาหรือ?

“สวีเสี่ยวเทียน”

สวีฉางหลินพูดชื่อออกมาอย่างปกติ แล้วก็ก้มหน้าก้มตากินเส้นต่อ

รีบกินให้เสร็จแล้วเก็บให้เรียบร้อย ถึงตอนกลางคืนก็จะได้เข้าห้องหอแล้ว

โจวกุ้ยหลานเห็นท่าทีเจ้าก้อนน้อยแล้วก็เอ็นดูอย่างมาก จึงลูบหัวของเขาแล้วก็พูดปลอบว่า

“ท่านแม่ผิดเอง ที่เพิ่งรู้จักชื่อของเสี่ยวเทียนเทียน ไปตำบลครั้งหน้า ท่านแม่ซื้อลูกอมให้เสี่ยวเทียนเทียนดีไหม?”

ได้ยินว่าจะได้กินลูกอม เสี่ยวเทียนเทียนก็กลืนน้ำลาย พยักหน้าเป็นการตอบตกลง

โจวกุ้ยหลานค่อยโล่งอก เจ้าก้อนน้อยค่อนข้างอ่อนไหว นางกลัวทำให้เจ้าก้อนน้อยเสียใจอย่างมาก