นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา - บทที่ 39 เจ้าลูกสาวมือเติบนี่！
นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา บทที่ 39 เจ้าลูกสาวมือเติบนี่！
โจวกุ้ยหลานให้สวีฉางหลินพูด สวีฉางหลินก็พูดออกมาสองคำ “กินข้าว”
ทุกคนที่ได้รับสัญญาณก็หยิบตะเกียบขึ้นมา คีบลงไปที่เนื้อเหล่านั้น
พอกินเข้าปาก รสชาติดีจนทำให้พวกเขาไม่อยากกลืนลงไป
ไอ้หยา ที่แท้อาหารสามารถอร่อยได้ถึงขนาดนี้!
พวกคนงานคิด แค่ดูอาหารเหล่านี้พวกเขาก็ยินดีช่วยทำงานให้แล้ว! ต่อให้ไม่มีค่าแรง พวกเขาก็แย่งกันทำ!
เห็นพวกเขารุมกันกินกร้วมๆ โจวเหล่าไท่ไท่ปวดใจขั้นสุด
นี่มันคือเงินทั้งนั้น น้ำมันทั้งน่ะ!
เจ้าลูกสาวมือเติบนี่！
พอกินข้าวเสร็จ ทุกคนก็ไม่พักผ่อนกันละ แขนคว้าหยิบจับก็เริ่มงาน ทำกันอย่างขะมักเขม้นตั้งใจ
ที่ตีนเขา ริมทะเลสาบ ผู้หญิงหลายคนคุยไปพลางซักเสื้อผ้าไปพลาง
“ไอ้โหย ได้ยินบ้านกุ้ยหลานจะสร้างบ้านใหม่วันนี้แล้ว ไม่รู้ว่าใครไปช่วยทำให้บ้าง”
“จะยังมีใคร พี่น้องนางเองสิ บ้านข้านะไม่ไปหรอก ใครจะรู้ว่าพรานนั่นจะจ้องฆ่าผู้ชายบ้านข้าหรือเปล่า? ข้าคงไม่มีที่ไหนให้ร้องไห้แน่”
“ก็จริง ฆาตกรฆ่าคนไม่ควรจะมาอาศัยอยู่บนเขาเรา! ข้าได้ยินว่า เขาฆ่าคนไปหลายคนจากที่อื่น ถึงหนีมาที่นี่น่ะ!”
“ก็ว่าอยู่ คนบ้านเดียวกันนี่สิ กุ้ยหลานนั่นก็ไม่ดี นางน่ะนะ ทำลายนกของเฉินโหยวซวนจนใช้การไม่ได้เลยเชียว ข้าได้ยินว่าเฉินโหยวซวนไม่ใช่ผู้ชายแล้ว!”
“เจ้าว่าพวกเขาไปเอาเงินจากไหนมาสร้างบ้านกัน? คงมิใช่เงินสกปรกจากการฆ่าคนชิงทรัพย์หรอกนะ!”
“ข้าว่าน่าจะใช่ ก่อนหน้านี้ได้ยินว่าโจวกุ้ยหลานน่ะไปยั่วยวนเฉินโหยวซวน ต่อมาเห็นพรานนั่นยังหนุ่มและเก่ง ก็ถีบเฉินโหยวซวนกระเด็น และไม่รู้ว่าได้นอนกับเฉินโหยวซวนหรือยัง” ทั้งกลุ่มคุยกันเมามันส์ จนสุดท้ายก็พากันสาปแช่งก่นด่าว่าจะไม่ข้องเกี่ยวกับบ้านนั้นอีก
เรื่องพวกนี้คนบ้านโจวไม่รู้เรื่องเลย
พริบตาเดียวก็หมดวันแล้ว ข้าวเย็นก็ดียิ่ง โจวกุ้ยหลานใส่พลังขั้นสุดทำให้พวกคนที่ผิดนัดเสียใจกัน อาหารดีเต็มโต๊ะอีก และยังให้ทุกคนเอาหมั่นโถวสีขาวกลับบ้านกันคนละสองลูก และคิดค่าแรงตอนเย็นของวัน
คนที่เชิญมาพวกนั้นก็ขอบคุณซาบซึ้งใจนัก บอกว่าพรุ่งนี้ต้องมาแน่
รอจนทุกคนไปกันหมดแล้ว โจวกุ้ยหลานเก็บกวาดเรียบร้อยก็เหนื่อยจนไม่ไหว รู้สึกว่าหลับได้ทั้งที่ลืมตาอยู่นี่เลย เลยรีบเก็บกวาดแล้วเข้านอน
บ้านโจวต้าซาน
โจวต้าซานพาเอ้อร์เฉียงซานเฉียงและหมั่นโถวหกลูกกลับบ้าน หลี่ซิ่วยิงตกใจจนตาแทบปูดถลนออกมา
“ทำไมถึงมีหมั่นโถวอีกล่ะ?”
“ท่านแม่ วันนี้พวกข้าได้กินดีมากเลย! เป็นเนื้อและข้าวสวยหมดเลย! ข้าพึ่งจะรู้ว่าอาหารสามารถหอมได้เพียงนั้น!” ซานเฉียงเป็นคนใจร้อน โพล่งออกมาเป็นชุด
หลี่ซิ่วยิงตกใจ มีเนื้อด้วย?
“สวีเหมยฮวาใจป้ำเพียงนั้น?”
เป็นพี่สะใภ้น้องสะใภ้กันมาหลายสิบปี นางยังไม่รู้จักสวีเหมยฮวาหรือ? เกียรติ์ทำได้ดี แต่นางก็เป็นคนที่ไม่เอาเพิ่มหนึ่งส่วนก็คือไม่เพิ่มเลย
“เกี่ยวอะไรกับอาสะใภ้รอง? ครั้งนี้น้องกุ้ยหลานสร้างบ้าน” เอ้อร์เฉียงตอบออกมา
พึ่งพูดจบ เมียเขาก็พุ่งออกมา และแย่งหมั่นโถวในมือเขาไป แบ่งกับลูกๆกิน
“กินดีกว่าพวกเราตอนปีใหม่เสียอีก” ระหว่างที่พูดเรื่องนี้ ซานเฉียงยิ่งดีใจหนัก
ในปากยังหลงเหลือรสหอมกรุ่นนั่นอยู่เลย
ถ้ามีของกินดีเยี่ยงนี้ ต่อให้ให้เขาทำเรื่องนี้ทั้งชาติ เขาก็ยินดี!
ผู้หญิงและเด็กในบ้านพากันเบิกตากว้าง ได้ยินว่าพวกเขาได้กินอะไร น้ำลายก็แทบไหลออกมาแล้ว
“ทำไมพวกเจ้าไม่เอากลับมาหน่อย?” สะใภ้รองไม่พอใจ ทำไมพวกเขาเอาแต่กินกันเอง?
“ก็เอาหมั่นโถวกลับมานี่แล้วไง?” โจวต้าซานย้อนทั้งคิ้วขมวดมุ่น
เขาไม่ชอบสะใภ้รองคนนี้เลย
สะใภ้รองหวังอวี้ชุนไม่กล้าพูดอะไรแล้ว แต่น้ำลายในปากยังไหลไม่หยุด
“พรุ่งนี้พวกเราไปช่วยงานบ้างดีไหม?” สายตาหลี่ซิ่วยิงกลอกไปมา และเสนอความคิด ก่อนหน้านี้นางก็ไม่รู้ว่ากุ้ยหลานจะทำอาหารอร่อยขนาดนี้ ถ้ารู้ นางก็จะพาไปทั้งบ้านแล้ว!
วันนี้ไม่ได้ไปกิน ขาดทุนยิ่งนัก!
“ไปช่วย! ไปกินเนื้อ!”
ลูกชายสามคนของเอ้อร์เฉียงต่างร่ำร้อง พอได้ยินว่ามีเนื้อกิน ก็ไม่สนใจเรื่องอื่น ต่างร่ำร้องจะไป
โจวต้าซานครุ่นคิด ต้องเตรียมวัตถุดิบมากมายขนาดนี้ทุกวัน กุ้ยหลานกับแม่นางสองคนคงยุ่งมาก ให้เมียตนเองไปช่วยก็ดีเหมือนกัน
ระหว่างที่คิดอย่างนั้น ก็เลยบอกว่า “พวกเจ้าผู้ใหญ่ไป ชิวเซียงอยู่บ้านดูหลานสามคน”
โจวชิวเซียงที่โดนเรียกชื่อคอแข็งบอก “ข้าจะไปด้วย!”
นางไม่ชอบหลานสามคนนี้เลย สกปรกจะตาย! แถมมีเนื้อกินอีก นางจะไปกินเนื้อด้วย
“คำพูดข้าเจ้าไม่ฟังแล้ว?” โจวต้าซานโดนย้อนแบบนี้ ก็โกรธเสียหน้ามาก
หลี่ซิ่วยิงกลัวลูกสาวตนจะโดนลงโทษ “ไปกันหมดนี่แหละ เรื่องดีอย่างนี้ทำไมเราไม่ไปช่วยล่ะ?”
เมียตนเอ่ยปากแล้ว โจวต้าซานเลยเงียบไม่พูดอะไรละ
…..
