นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา - บทที่ 83 ข้าจะแต่งงานไปอยู่ในตำบลแล้ว

นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา บทที่ 83 ข้าจะแต่งงานไปอยู่ในตำบลแล้ว
เมื่อไม่ได้รับคำตอบ โจวชิวเซียงตาแดงก่ำ พร้อมพูดขึ้นว่า “แม่ของข้าล็อกประตูขังข้าอยู่ในบ้านไม่ให้ข้าออกไปไหน คอยเฝ้าข้าอยู่ทั้งวัน สั่งให้ข้าปักผ้า แทบไม่มีเวลาได้หายใจเลย ข้าอยากที่จะออกมาหาเจ้า เจ้าไม่เคยไปหาข้าที่บ้านเลย เจ้าไม่คิดถึงข้าหรือ?”

สวีฉางหลินเงียบ รู้สึกเหมือนหัวสมองตนเองมีปัญหา ฟังไม่เข้าใจคำพูดของโจวชิวเซียง

โจวกุ้ยหลานยืนพิงมองดูอยู่ตรงขอบประตู แล้วก็มองไปทางอื่น พยายามอดกลั้นหัวเราะไว้

ไม่ได้ ภาพสถานการณ์แบบนี้ ดูยังไงก็น่าขำ

จริงๆเลย

“เจ้าไม่พูดไม่จา เจ้าไม่ยอมพูดอะไรเลย…..”

โจวชิวเซียงราวกับถูกทำร้ายอย่างรุนแรง ก้าวถอยหลังไปหลายก้าว สีหน้าแสดงให้เห็นถึงความผิดหวังอย่างชัดเจน

“ทำไมถึงกลายเป็นเช่นนี้ ข้าลำบากใจมาตลอด ทำไมเจ้าถึงไม่ยอมช่วยข้า?”โจวชิวเซียงพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง จ้องมองดูสวีฉางหลิน อยากที่จะมองเห็นถึงความอาลัยอาวรณ์ภายในดวงตาของเขา

แต่เสียดาย มองไม่เห็นอะไรเลย

ทั้งๆที่เขาก็ชอบนาง ทำไมถึงไม่กล้าก้าวมาข้างหน้าล่ะ?

หากเขายอมก้าวมาข้างหน้า…..

คิดได้เช่นนี้ ในหัวสมองของนางก็คิดถึงคำพูดของแม่ของนางที่พูดกับนางว่า “ต่อไปเจ้าจะต้องแต่งงานไปมีความสุขอยู่ในตำบล จะแต่งงานกับนายพรานคนหนึ่งได้อย่างไร”

ใช่ นางจะไปมีชีวิตที่ดีขึ้น นางจะต้องแต่งงานไปอยู่ในตำบล ไม่อย่างนั้นต่อไปนางก็จะต้องทำงาน…..

เมื่อคิดไปคิดมา ในใจก็ตัดสินใจ น้ำเสียงที่พูดออกมาก็เปลี่ยนไป

“พี่ฉางหลิน ข้าเข้าใจความรู้สึกที่เจ้ามีต่อข้า แต่เจ้าเป็นแค่นายพรานคนหนึ่ง เราถูกกำหนดไว้ที่จะไม่มีวาสนาต่อกัน พรุ่งนี้ข้าก็จะไปในตำบลแล้ว ต่อไปอาจจะไม่กลับมาอีกแล้ว ข้าอยากที่จะมาบอกลาเจ้า พูดคุยกับเจ้า”

“หากเจ้าเป็นเจ้าของที่ดินคนหนึ่ง หรือในบ้านมีเงินสองสามร้อยตำลึง ข้าก็จะไม่ไป แต่เสียดาย….เฮ้อ เจ้าก็อย่าโทษข้า นี่เป็นความคิดของแม่ข้า นางเฝ้าข้าอยู่ตลอด ข้าต้องรอนางนอนหลับ ฟ้ามืดแล้วถึงจะกล้ามา….”

โจวชิวเซียงพูดพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความท้อแท้และเสียใจ

พี่ฉางหลินรักนางขนาดนี้ เสียดายที่พวกเขาสองคนไม่สามารถอยู่ด้วยกัน คิดแล้วก็รู้สึกเจ็บปวด

โจวกุ้ยหลานที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา แล้วก็พูดแทรกโจวชิวเซียงขึ้นมา

สวีฉางหลินที่กำลังงุนงงหันไปมองภรรยาของตนเอง เมื่อกี้นางโกรธมากไม่ใช่หรือ ตอนนี้กลับหัวเราะอย่างมีความสุข?

“เจ้าขำอะไร?”โจวชิวเซียงหันไปจ้องมองโจวกุ้ยหลานอย่างโกรธเคือง

“ไม่เป็นไรไม่มีอะไร เจ้าพูดต่อเลย”โจวกุ้ยหลานรีบพูดตอบขึ้นมา

ตอนนี้นางแปลกใจอย่างมากว่าโจวชิวเซียงจะพูดอะไรอีก ช่างน่าขำมากจริงๆ

“เจ้าคนอัปลักษณ์ หญิงแก่ที่ไม่มีใครเอา ยึดครองพี่ฉางหลินไปแล้วยังไม่พอหรือ? ยังจะมาขัดขวางความรักระหว่างข้ากับพี่ฉางหลิน”

โจวชิวเซียงโกรธจนกระทืบเท้า พร้อมก่นด่าโจวกุ้ยหลานอย่างโกรธแค้น

เพราะคนอัปลักษณ์คนนี้ กีดขวางระหว่างนางกับพี่ฉางหลิน

“ความรักระหว่างข้ากับเจ้า”สวีฉางหลินคิดว่าตนเองมีความจำเป็นต้องถาม

ตั้งแต่เปิดประตูจนถึงตอนนี้ คำพูดของโจวชิวเซียง เขาฟังไม่เข้าใจสักประโยค

โจวกุ้ยหลานตกตะลึง โย้ เจ้าท่อนไม้คนนี้ในที่สุดก็เห็นถึงความผิดปกติแล้วหรือ? หรือว่า เขาคิดอยากที่จะช่วยรักษาหน้าโจวชิวเซียง?

ความรักอะไร?

พี่ฉางหลินกำลังพูดอะไรอยู่?

เขากำลังปฏิเสธความรักที่มีต่อนางหรือ?

หรือว่า เขากำลังแก้แค้นนาง เพราะนางจะแต่งงานไปอยู่ในตำบลแล้ว?

คิดได้แบบนี้ โจวชิวเซียงหันมามองดูสวีฉางหลิน พร้อมพูดด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความขอร้องว่า “พี่ฉางหลิน เจ้าอย่าทำเช่นนี้ ข้ารู้ว่าเจ้าโกรธ แต่ข้าก็ไม่มีทางเลือก ต่อให้ข้าแต่งงานไปอยู่ในตำบลแล้ว ความรู้สึกระหว่างเราก็จะไม่เปลี่ยนแปลง”

แต่งงานไปอยู่ในตำบลแล้วความรู้สึกก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง

นางคิดว่าตนเองเป็นนางเอกในละครหรือ ที่ร่างกายมอบให้กับชายอื่นแล้ว แต่ยังมีความรักความผูกพันให้กับคนรักของตนเอง ในใจมีเพียงกันและกัน ต่อให้ร่างกายเป็นอื่นไปแล้วก็ไม่ส่งผลกระทบต่อความรักระหว่างทั้งสองคน

เพ้ยๆ คนรักอะไร นั่นเป็นสามีของนางโจวกุ้ยหลาน

โจวกุ้ยหลาน แอบดูหมิ่นอยู่ในใจ

สวีฉางหลินยังคงงุนงง แต่เขาจับใจความได้ประโยคหนึ่ง นั่นก็คือโจวชิวเซียงจะแต่งงานแล้ว

เขาหันไปมองภรรยาของตนเอง พร้อมถามขึ้นว่า “ชิวเซียงจะแต่งงานแล้ว?”

นี่หัวสมองทื่มขนาดไหนเชียว จนถึงตอนนี้แล้วค่อยเข้าใจ?

โจวกุ้ยหลานเม้นริมฝีปาก พร้อมพูดตอบว่า “ป้าใหญ่อยากให้นางแต่งงานไปอยู่ในตำบล จึงขอร้องให้แม่ของข้า พานางไปอยู่ที่บ้านพี่สาวรองสักพักหนึ่งในวันพรุ่งนี้ ดูว่าจะสามารถหาคู่ครองที่ดีให้กับนางได้ไหม”

“นั่นก็หมายความว่าจะแต่งงานแล้วไม่ใช่หรือ? ข้าไปในตำบลแล้ว ยังจะกลัวว่าจะไม่ได้แต่งงานหรือ? เจ้านึกว่าข้าเป็นเจ้าหรือ?”โจวชิวเซียงไม่พอใจคำพูดของโจวกุ้ยหลาน พูดเหมือนอย่างกับนางยังไม่ตกลงอะไรแน่นอนเลย?

นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็วหรือ?

โจวกุ้ยหลานคนนี้ อิจฉาที่นางรูปร่างหน้าตาดีกว่านาง เป็นที่ชื่นชอบของผู้ชาย

โจวกุ้ยหลานพูดขึ้นมาอย่างเป็นมิตรว่า “ใช่ๆ เจ้าไปถึงในตำบลแล้วก็จะสามารถเจอคนที่ร่ำรวยมีฐานะ ผู้ชายคนนั้นยังรูปงามหน้าตาดี รักเจ้าเพียงคนเดียว ไม่ออกไปเจ้าชู้เถลไถล”

“โจวกุ้ยหลาน เจ้ากำลังอิจฉาข้า”โจวชิวเซียงฟังเข้าใจว่า โจวกุ้ยหลานกำลังพูดประชดนาง

อืม ไฟแห่งความโกรธพุ่งมาทางนางแล้ว

เจ้าเด็กคนนี้ยังไม่เข้าใจอย่างหนึ่ง นางมาถึงที่บ้านของนาง แล้วก็มาแย่งสามีของนาง?

“งั้นเจ้าก็ยังไม่ได้แต่งงานไม่ใช่หรือ?”สวีฉางหลินยังคงกำลังครุ่นคิดอยู่

ยังไม่มีใครมาสู่ขอไม่ใช่หรือ แล้วจะแต่งงานได้อย่างไร?

อีกอย่าง นางกำลังพูดอะไรอยู่กันแน่ เขากับนางมีความรักอะไรต่อกัน? คำพูดแบบนี้เขาควรที่จะพูดกับภรรยาของเขาไม่ใช่หรือ?

นางพูดผิดคนหรือเปล่า?

“ใช่ ตอนนี้ยังไม่มีใครมาสู่ขอ ไปอาศัยอยู่ในตำบลก่อน ด้วยรูปร่างหน้าตาของชิวเซียง เมื่อไปถึงในตำบลแล้วยังไงก็จะต้องหาผู้ชายที่ดีได้”โจวกุ้ยหลานพูดขึ้นมา

จะพูดว่าอย่างไรดีล่ะ เจ้าเด็กคนนี้ถึงแม้นิสัยจะไม่ดี แต่รูปร่างหน้าตาถือว่าสวยดี ในหมู่บ้านต้าสือ ถือได้ว่าสวยที่สุด

หากจะว่าไปแล้ว ก็เป็นสาวสวยที่สุดในหมู่บ้านต้าสือ ในหมู่บ้านใกล้เคียงหลายหมู่บ้านนี้มีหนุ่มตั้งเท่าไหร่ที่ชอบพอนาง

อาจเป็นเพราะเหตุนี้ จึงทำให้กลายเป็นคนมีนิสัยแปลกประหลาดแบบนี้?

คำพูดของสวีฉางหลินเข้าหูของโจวชิวเซียง กลายเป็นความหมายอีกอย่างหนึ่ง

พี่ฉางหลิน ยังคิดว่านางยังไม่แต่งงาน

ทำใจไม่ได้ที่จะให้นางไป แต่เพราะมีโจวกุ้ยหลาน ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะแสดงออกมาหรือ?

ล้วนเป็นเพราะโจวกุ้ยหลาน เพราะผู้หญิงคนนี้ที่กีดขวางพี่ฉางหลิน รูปงามหน้าตาดีอย่างพี่ฉางหลิน และยังมีความสามารถ โจวกุ้ยหลานมีอะไรดี เหมาะสมกับพี่ฉางหลินตรงไหน?

โจวชิวเซียงหันไปจ้องมองโจวกุ้ยหลานอย่างโกรธแค้นอีกครั้ง แล้วก็หันกลับมาพูดกับสวีฉางหลินว่า “พี่ฉางหลิน ไม่ง่ายเลยกว่าที่ข้าจะวิ่งหนีออกมาได้ ก็เพราะอยากที่จะคุยกับเจ้าเรื่องนี้ ข้ากลัวว่าเจ้าจะเข้าใจข้าผิด ชั่วชีวิตนี้ระหว่างเรานั้นเป็นไปไม่ได้แล้ว แต่ในใจของข้านั้นมีเจ้า ในใจของเจ้าก็ต้องมีข้าเหมือนกัน จะให้ผู้หญิงคนอื่นที่อัปลักษณ์เข้าไปอยู่ในใจไม่ได้”

พูดเสร็จแล้วก็หันไปถลึงตาใส่โจวกุ้ยหลานอีกครั้ง

โจวกุ้ยหลานลูบปลายจมูกของตนเอง ทำไมนางถึงรู้สึกเหมือนตนเองเป็นศัตรูคนสำคัญของโจวชิวเซียง เพียงครู่เดียวนางก็ถูกนางถลึงตาใส่แล้วหลายครั้ง ไม่ควรที่จะเป็นตนเองที่ควรโกรธอย่างมากหรือ?

ผู้หญิงคนนี้ ถึงตอนนี้แล้วก็ยังจะสร้างความร้าวฉาน ต้องการให้ในใจสามีตนเองมีเพียงนางโจวชิวเซียงหรือ