นางสนมแพทย์อัจฉริยะ - บทที่ 1006 ตระกูลหลู แผนการของจักรพรรดิ

นางสนมแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 1006 ตระกูลหลู แผนการของจักรพรรดิ

ตามที่เฟิ่งชิงเฉินคาดไว้ภายในสองวัน เสด็จอาเก้าจึงตกลงที่จะให้ผู้หญิงและเด็กเหล่านั้นอยู่ ไม่เพียงแค่นั้น เสด็จอาเก้ายังปรับปรุงสถานะของพวกเขาบนเกาะอย่างมาก

ทรัพยากรบนเกาะหายากและวัสดุการดำรงชีวิตที่จำเป็นทั้งหมดนั้นจัดหาโดยคนที่ส่งมาจากเสด็จอาเก้า ผู้หญิงและเด็กเหล่านี้ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการก่อตั้งเกาะมาแต่เดิมและพวกเขาต้องพึ่งพามือของตัวเองเพื่อหาอาหารและเครื่องนุ่งห่ม พวกเขาจะไม่แสดงให้แพทย์ทหารดู และพวกเขาไม่สามารถรับยาได้หลังจากเห็นมัน แต่ตอนนี้มันต่างออกไป…

เสด็จอาเก้ารับรู้ถึงการมีอยู่ของพวกนางจึงอนุญาตให้แพทย์ทหารรักษาพวกนางและอนุญาตให้พวกนางใช้ยาและของใช้ในชีวิตประจำวันแต่พวกนางต้องทำงานหนักสตรีในค่ายทหารไม่เพียงอาศัยร่างกายหาอาหารเท่านั้นแต่ยังมี มีหลายสิ่งที่ต้องทำ

นายพลบนเกาะเห็นว่าเสด็จอาเก้าเกรงใจพวกเขามากดังนั้นพวกเขาจะไม่เห็นด้วยได้อย่างไรพวกเขาตอบสนองต่อสิ่งที่เสด็จอาเก้าพูดและบรรยากาศบนเกาะก็ผ่อนคลายไปพักหนึ่งทั้งหมดด้วยรอยยิ้ม

โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงเหล่านั้น ดูเหมือนจะมีความหวัง พวกนางทุกคนเปล่งประกาย และเด็กๆ ก็มีความยับยั้งชั่งใจน้อยลงและมีชีวิตชีวามากขึ้น ซึ่งเพิ่มความนิยมเล็กน้อยให้กับเกาะเล็กๆ แห่งนี้

และบรรยากาศแบบนี้มาถึงจุดสูงสุดเมื่อเรือสินค้าสิบลำแล่นเข้ามา

สำหรับทหารบนเกาะวันนี้มีความสุขยิ่งกว่าวันปีใหม่ เสด็จอาเก้าไม่เพียงแต่อนุญาตให้ผู้หญิงบนเกาะอยู่ แต่ยังขนส่งเสบียงจำนวนมากจากแผ่นดินไปยังเกาะเพื่อเป็นรางวัลแก่ทหารเรือ

“เร็วเข้า ไปดูเถิด มีเหล้าองุ่น ผ้ามากมาย น้ำตาลและข้าว ข้าไม่ได้ดื่มมานานแล้ว นกจวนจะหลุดจากปากข้าแล้ว”

“เจ้านายของข้าใจดีกับพวกเรามาก นายข้าเป็นคนดีมาก”

ยกเว้นทหารรักษาการณ์ ทุกคนต่างสนุกสนาน กระโดดโลดเต้น และภายใต้คำสั่งของนายพล คลื่นลูกแล้วลูกเล่าก็วิ่งไปที่ฝั่งเพื่อนำเสบียงบนเรือกลับมา

“อย่างไร” มันยังคงเป็นสองคำนี้ แต่คราวนี้เสด็จอาเก้ามีรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขา

“ดีมาก” สำหรับคำตอบเดียวกันนี้เฟิ่งชิงเฉินกัดฟัน

ผู้ชายคนนี้ เจ้าร้ายกาจกว่านี้ได้ไหม ตบหน้าข้าที ไม่มีใครทำได้ดีไปกว่าเสด็จอาเก้า

“ข้าไม่มีทางเลือกอื่น” เสด็จอาเก้ามองดูเหล่าทหารที่สนุกสนาน แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

การจัดการกับทหารทั้งหมดบนเกาะวันนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย นี่เป็นครั้งแรกที่เขามาที่เกาะนี้ ยกเว้นนายพลอาวุโสสองสามคน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นคนอื่นๆ แม้ว่าคนเหล่านี้จะชื่นชมเขา แต่ก็ไม่ ภักดีอย่างที่คาดไว้

ชีวิตบนเกาะช่างน่าเบื่อ คนพวกนี้อยู่บนเกาะมาหลายปี หลายสิบปี ถ้าเขาไม่ใช้วิธีบางอย่าง คนพวกนี้จะลืมไม่ช้าก็เร็วว่าเขาเป็นเจ้าของเกาะที่แท้จริง

เมื่อได้ยินคำพูดของลุงเสด็จอาเก้าแล้วหัวใจของเฟิ่งชิงเฉินก็เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ นางหันศีรษะและถามว่า “เจ้าจะเตรียมพร้อมสำหรับสงครามหรือไม่”

“ไม่มีอะไรผิดปกติในการเตรียมการล่วงหน้าเสด็จอาเก้าแห่งซานตงและพรรคพวกของเขาจะไม่ปล่อยกษัตริย์องค์นี้ไปง่ายๆ” แม้ว่าเขาและจักรพรรดิจะยังคงรักษารูปลักษณ์แบบพี่น้องและความเคารพไว้บนพื้นผิว แต่ทั้งคู่ก็รู้ว่าพวกเขามี ฉีกหน้าพวกเขาแล้ว มิฉะนั้น ฮ่องเต้จะไม่ส่งกองกำลังไปสังหารเขาโดยตรง

“เรื่องของครอบครัวหลูในซานตงเป็นเรื่องยากมากหรือ” หลังจากสอบถามมานานกว่าครึ่งปี เฟิ่งชิงเฉินก็รู้ด้วยว่าครอบครัวของหลูร่ำรวยมากในซานตง และแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะต่อสู้โดยไม่มีการนองเลือด

เศรษฐกิจของซานตงได้รับการสนับสนุนจากตระกูลหลู และทางการของซานตงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลหลู มากหรือน้อย หากตระกูลใหญ่เช่นนี้ล่มสลาย เศรษฐกิจและการปกครองของซานตงจะล่มสลาย และจากนั้น…

หากตระกูลหลูล่มสลาย ซานตงก็จะตกอยู่ในความโกลาหลเช่นกัน และเสด็จอาเก้าก็ไม่อาจหลีกหนีข้อหาขัดขวางการดำรงชีวิตของผู้คนได้

“แม้ว่ามันจะไม่ยาก ฮ่องเต้ก็จะทำเรื่องยุ่งยากให้การทำลายซานตงและโค่นล้มฮ่องเต้ มันก็เป็นกำไรของฮ่องเต้” ทันทีที่เขาตัดสินใจไปซานตง เสด็จอาเก้าก็เข้าใจดีว่านอกจากเขาจะตกอยู่ในเงื้อมมือของตระกูลหลู เพราะฉะนั้นไม่ว่าใครจะเป็นผู้ชนะในท้ายที่สุด ซานตงทั้งหมดก็จะตกอยู่ในความโกลาหล

ซานตงอยู่ในความโกลาหล ผู้คนเดือดร้อน ต้องมีใครรับโทษ ไม่ว่าเขาหรือฮ่องเต้

“ฝ่าบาททรงมีพระประสงค์เช่นนั้นจริงๆ” เพียงต่อสู้เพื่อแย่งชิงอำนาจ พระองค์ทอดพระเนตรมณฑลใหญ่ถูกทำลายและผู้คนนับหมื่นต้องพลัดถิ่น

“หากเจ้าสามารถโค่นจักรพรรดิองค์นี้ลงได้ ไม่ต้องพูดถึงซานตงแม้แต่องค์เดียว แม้แต่จักรพรรดิซานตงสิบองค์ก็ยังเต็มใจทำ เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ในซานตง ข้ามีแผนของข้าเอง” เสด็จอาเก้าปลอบโยนเฟิ่งชิงเฉิน เมื่อเห็นว่าเฟิ่งชิงเฉินเป็นกังวล

จักรพรรดิต้องการให้เขารับโทษก็ขึ้นอยู่กับว่าเขาเต็มใจหรือไม่จักรพรรดิต้องการนั่งดูการต่อสู้ของเสือก็ขึ้นอยู่กับว่าเขาเห็นด้วยหรือไม่เรื่องของซานตง จักรพรรดิต้องการกำจัดมัน มันคือความฝัน!

ในเวลานี้จักรพรรดิทรงปรารถนาให้เขาเป็นแค่ความฝัน เขายอมรับว่ากองทัพเรือหนานหยางพ่ายแพ้ ท้ายที่สุด สถานการณ์ในทะเลก็เปลี่ยนไป ใครจะพูดได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในทะเล แม้ว่าเขาจะกลับมา เขาก็จะเป็น ข้อหาสร้างความเสียหายแก่บ้านเมืองและประชาชน แต่ใครเล่า เขาว่าไม่เกิดความวุ่นวายในซานตง แต่สถานการณ์ในศาลกลับวุ่นวายเสียก่อน

เขาอยู่ในอาการสาหัสเพียงสามวัน เหล่าอำมาตย์ต่างกล่าวหากันและกัน และเอกสารที่จะฟ้องฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองก็เกือบจะกองพะเนิน และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือพวกเขาล้วนมีรากฐานที่ดี

ยิ่งจักรพรรดิมองดูเขาก็ยิ่งโกรธ ข้าใจร้อนจึงรีบไปหาเขา เมื่อมองไปที่ฝูหลินที่คุกเข่าอยู่บนพื้น จักรพรรดิก็ไม่โกรธ “ฝูหลิน เกิดอะไรขึ้น”

ฝูหลินคุกเข่าลงบนพื้น เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลไม่หยุด “หากเจ้ากลับไปหาจักรพรรดิ เฉาซ่างซู่ก็ป่วยเกินกว่าจะขึ้นศาลได้”

กล่าวคือเฉาซ่างซูไม่ยอมประนีประนอมกับฮ่องเต้ในปีที่แล้วและไม่ยอมออกมาเอาใจกรมคลังเขาจึงต้องเกี่ยวก้อยอำมาตย์ในราชสำนักทีละคนทำให้ทั้งราชสำนักไม่สบายใจ

สำหรับหลักฐานที่อยู่ในมือของเจ้าหน้าที่ นี่ก็… เขาไม่รู้ แต่เดาได้ไม่ยากว่าใครเป็นคนเขียน เพราะคนๆ นั้นไปก่อกวนแอ่งน้ำที่อยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ และเขาคือ ไม่ยอมหยุดง่ายๆ

“เอาหล่ะ… เอาหล่ะ… ข้าไปศาลไม่ได้เพราะป่วย และข้าจะส่งคำสั่งให้โรงพยาบาลของจักรพรรดิไปที่จวนของเฉา อาจารย์เฉาจะกลับมาเมื่อเขาหายจากอาการป่วย” จักรพรรดิโกรธมาก

ฝ่ายกรมคลังพบว่ามีปัญหาจริงๆ เขาขอให้ฝูหลินไปที่จวนของเฉาซึ่งเป็นการบอกใบ้ถึงเฉาซ่างซูด้วย ตราบใดที่เฉาซ่างซูลาออก เขาจะไม่ติดตามฝ่ายครัวเรือนอีกต่อไป แต่…

ชายชราเนรคุณ อาศัยตัวตนของเขาและสถานการณ์ปัจจุบันของศาล เขายืนกรานที่จะปฏิเสธที่จะออกหน้า เขาต้องวุ่นวายทั้งศาลจึงจะพอใจ

“อำมาตย์ซุนจื้อ ข้าไม่รู้วิธีตรวจสอบบัญชีของกรมคลัง เจ้าต้องการดำเนินการต่อหรือไม่” ฝูหลินรู้ว่าเขาทำธุรกิจไม่เก่ง ดังนั้นเขาจึงถามคำถามที่รอบคอบอีกครั้ง

คำถามนี้หยุดจักรพรรดิ

ถ้าเจ้าไม่สอบสวนต่อไป เจ้าจะบีบเฉาซ่างซู่ให้ลาออกได้อย่างไร แต่ถ้าเจ้ายังสอบสวนต่อไป สถานการณ์ในศาลก็จะวุ่นวายต่อไป เจ้าหน้าที่เหล่านั้นทำผิดพลาดแน่ ถ้าเขาไม่รับผิดชอบเจ้าหน้าที่เหล่านั้น เขาไม่สามารถถือบัญชีความผิดของกรมได้

จักรพรรดิหลับตาทำสมาธิอยู่ครู่หนึ่ง ลืมตาขึ้นและพยักหน้าอย่างหนัก “ลองดูสิ ให้ข้าลองดู”

ในฐานะจักรพรรดิ เขาจะประนีประนอมกับข้าราชบริพารได้อย่างไร ครั้งนี้ เขายืนกรานที่จะปลดเฉาซ่างซู่ และรับกรมคลังมาไว้ในมือ เขาไม่เชื่อว่าเฉาซ่างซูจะแสร้งทำเป็นป่วยได้…

“อำมาตย์ปฏิบัติตามฝูหลินรับคำสั่งเสียงดัง เมื่อรู้ว่าจักรพรรดิกำลังอารมณ์ไม่ดีในขณะนี้ เขาจึงเลือกเรื่องระดับสูงและพูดว่า “จักรพรรดิเกี่ยวกับกลุ่มคนลึกลับที่ซุ่มซ่อนอยู่ในจักรพรรดิ ท่านอำมาตย์ได้พบเงื่อนงำบางอย่าง…… ”