นางสนมแพทย์อัจฉริยะ - บทที่ 1064 ไร้เดียงสา ข้านี้กระโตกกระตากหรือ

นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1064
เสด็จอาเก้าเตรียมพร้อมสำหรับช่วงเวลานี้มานานแล้ว เขาจะยอมให้องค์ชายสามปฏิเสธได้อย่างไร หลังจากได้รับความยินยอมจากองค์ชายสามเสด็จอาเก้าก็สังหารนักปราชญ์ขงจื๊อชุดเขียวโดยไม่ลังเล…

แผละ… เลือดกระเด็นไปบนกำแพงและนักปราชญ์ขงจื๊อเสื้อเขียวล้มลงไปที่พื้นเสียงดังตุ้บ ในตอนที่เขาตาย เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเสด็จอาเก้าถึงต้องการฆ่าเขา เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้รู้สึกถึงเจตนาการฆ่าของเสด็จอาเก้าเลย

“น้องเก้า เจ้า…” องค์ชายสามยังไม่เข้าใจว่านักปราชญ์ขงจื๊อเสื้อเขียวซึ่งเป็นคนสนิทของเขา แล้วต้องมาตายต่อหน้าเขาเช่นนี้ แน่นอนว่าเขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าต้องเอ่ยประโยคไหนออกมา

เสด็จอาเก้าวางดาบในมือลงบนโต๊ะหินแล้วพูดอย่างใจเย็น “พี่หวาง ข้านี้ไม่ได้บอกว่าข้าต้องการคุยกับท่านพี่องค์ชายสามเป็นการส่วนตัว คนผู้นี้ช่างเป็นส่วนเกินสำหรับที่นี่เสียจริง”

ห้องลับนี้สามารถสื่อสารกับผู้คนภายนอกได้ เขาสามารถหยุดมันได้เพียงครั้งเดียว แต่ไม่สามารถหยุดมันได้สองครั้ง เขาแค่ฆ่าคนคนนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต

“น้องเก้าพูดถูก จักรพรรดิกำลังคิดเรื่องนี้อยู่” องค์ชายสามโกรธมาก แต่เขาก็ยังยิ้มอย่างเป็นมิตร ราวกับว่าเขาไม่ใช่คนที่สั่งให้เผาเสด็จอาเก้าและเสด็จอาเก้าเองก็ไม่ได้หยิบเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีก

“ลาก่อนซานตง ข้ากับเจ้าไม่ได้เจอกันหลายวัน ท่านพี่องค์ชายสามน้ำหนักลด ช่วงนี้ข้าเองก็ต้องอยู่อย่างหวาดกลัว มีปัญหาในการนอนและการกิน น้ำหนักข้าจึงลด” เสด็จอาเก้าพูดอย่างเย้ยหยันที่องค์ชายสามมองไม่เห็นแสงสว่าง

“เจ้าเทียบน้องเก้าไม่ได้ น้องเก้าเจ้าหน้าซีดเช่นนี้ เป็นอะไรไปหรือ โกรธท่านพี่จักรพรรดิอยู่หรือ” องค์ชายสามเยาะเย้ยเสด็จอาเก้าที่ถูกจักรพรรดิดุ

แม้ว่าเขาจะไม่เห็นด้วยตาของเขาเององค์ชายสามก็มั่นใจได้ว่าเสด็จอาเก้าต้องได้รับความยากลำบากจากจักรพรรดิ ท้ายที่สุดเขาก็ถูกเสด็จอาเก้าหลอกจนได้

“ขอบคุณท่านพี่องค์ชายสามสำหรับความห่วงใย ข้าไม่เป็นไร ท่านพี่องค์ชายสามไม่ได้พบจักรพรรดิเป็นเวลานาน และเขาอาจไม่รู้สถานการณ์ปัจจุบันของจักรพรรดิ นางสนมที่รักของจักรพรรดิเสียชีวิตเมื่อวานนี้ เขาจึงมัวยุ่งอยู่กับการไว้ทุกข์นางสนมที่รัก ไม่มีเวลามาจับผิดข้านี้แล้ว” เสด็จอาเก้ากำลังบอกองค์ชายสามว่าจักรพรรดิไม่มีความสามารถที่จะขยับพระองค์ได้

ความมั่นใจในตัวเองและความเย่อหยิ่งในคำพูดทำให้องค์ชายสามประหลาดใจ เขารู้เสมอว่าแม้ว่าตงหลิงจิ่วจะเป็นเพียงเจ้าชาย แต่พวกเขาสามารถแข่งขันกับจักรพรรดิสูงสุดเก้าสิบห้าคนได้เดิมทีคิดว่าทั้งสองแบ่งส่วนแบ่งที่เท่าๆกัน แต่ก็ไม่ได้คาดหวังว่าโดยส่วนตัวว่าตงหลิงจิ่วจะมีอำนาจเหนือกว่า *

ในระหว่างการล่อลวงไปมา เสด็จอาเก้าแสดงให้เห็นถึงความเฉียบแหลมของเขา ไม่เหมือนในซานตง แม้จะอยู่ในถ้ำเก่าขององค์ชายสาม เสด็จอาเก้าก็ยังแข็งแกร่งไม่ถอยและแสดงความแข็งแกร่งของเขาอย่างไร้ร่องรอย

องค์ชายสามเหงื่อเย็นหยด นครหลวงเป็นสนามรบหลักของตงหลิงจิ่วที่พึ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาคือการซ่อนตัวในความมืด แต่เมื่อฐานที่มั่นของเขาถูกเปิดโปง เขาก็ไม่มีความสามารถในการแข่งขันกับเสด็จอาเก้าและจักรพรรดิในพระนคร

เขารู้ว่าด้วยความไร้ยางอายของเสด็จอาเก้า ถ้าเขาไม่ประนีประนอมเสด็จอาเก้าจะขายเขาให้กับจักรพรรดิเมื่อเขาหันกลับมาในซานตงเสด็จอาเก้ากลับเคยทำมาแล้วครั้งหนึ่ง

องค์ชายสามถูกเสด็จอาเก้าต้อนจนจนมุม ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากริเริ่มพูดว่า “น้องเก้า อยากให้ท่านพี่จักรพรรดิทำอะไรในซานตง พี่จักรพรรดิได้มอบคนในมือให้เจ้าแล้ว แต่เจ้ายังคงปฏิเสธที่จะปล่อยจักรพรรดิไป เจ้ายังไม่เต็มใจปล่อยท่านพี่จักรพรรดิไปหรือ”

เมื่อองค์ชายสามพูดเช่นนี้ เขายอมรับความพ่ายแพ้ต่อเสด็จอาเก้าอย่างไม่ต้องสงสัย

น่าเสียดายที่เสด็จอาเก้าไม่ได้ชื่นชมมันเลย และพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย “ท่านพี่องค์ชายสาม ข้ารู้ว่าเจ้าฉลาดมาก แต่อย่าถือว่าข้าเป็นคนโง่เลย ในสายตาของท่านพี่องค์ชายสาม ข้าผู้นี้ช่างโชคดีจริงๆ ผู้คนห้าหมื่นคนต้องการส่งข้านี้ไป ท่านพี่องค์ชายสาม เจ้าช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน”

ดำเนินธุรกิจมานานกว่าสามสิบปีและด้วยการสนับสนุนของตระกูลหลูแม้ว่า แม้ว่าจะไม่เชื่อเรื่องการฆ่าเสด็จอาเก้า องค์ชายสามมีเพียงห้าคนนี้อยู่ในมือ

เนื่องจากองค์ชายสามกำลังจะสิ้นพระชนม์ ในฐานะพระอนุชา พระองค์จึงต้องขุดคุ้ยอำนาจทั้งหมดที่อยู่ในมือขององค์ชายสามเพื่อออกแรงให้ได้ผลมากที่สุด

ตงหลิงจิ่วของเขามีความอยากอาหารที่ดีและคนเพียงห้าหมื่นคนคนไม่เพียงพอที่จะอุดฟันของเขา

“น้องเก้า เจ้าให้เกียรติองค์ชายจักรพรรดิอย่างมาก องค์ชายจักรพรรดิก็เป็นแค่คนธรรมดา หลังจากสามสิบปีแห่งพลังงาน มีเพียงห้าหมื่นคนเท่านั้น” แม้ว่าเจ้าจะฆ่าองค์ชายสามก็ไม่สามารถหงายไพ่ให้แก่ตนเองได้

ถ้าเขามอบมัน เขาจะไม่เป็นอะไรจริงๆ และตงหลิงจิ่วก็จะฆ่าเขาเพื่อปิดปากเขาอย่างแน่นอน

“เนื่องจากเป็นกรณีนี้ เราสองคนพี่น้องจึงไม่มีอะไรต้องคุยกันกับท่านพี่จักรพรรดิ ไปกันเถอะ…” เสด็จอาเก้าลุกขึ้น และเจตนาสังหารอันเยือกเย็นส่องประกายในดวงตาลึกของเขา และเขาเตือนคนที่สามอย่างเงียบๆ จักรพรรดิว่าเขา ตงหลิงจิ่วหากเจ้าไม่สามารถรับได้ก็จะถูกทำลาย

“น้องเก้า…” องค์ชายสามกัดฟันนิ่งไม่ขยับเขยื้อน

หากตกอยู่ในเงื้อมมือของจักรพรรดิ ชะตากรรมของเขาจะยิ่งเลวร้ายลง และอำนาจในมือของเขาก็จะไร้ประโยชน์

“ท่านพี่องค์ชายสาม เจ้าจะรออะไรอีก ฝ่าบาทรอเจ้ามานานแล้ว” เสด็จอาเก้าพูดด้วยรอยยิ้มครึ่งๆ

คำขู่ นี่คือคำขู่ของหงกั่วกัว แต่องค์ชายสามชอบสิ่งนี้ องค์ชายสามทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ และดูเหมือนว่าเขาจะอายุห้าหรือหกปีในทันที และพูดด้วยใบหน้าผิดหวัง “น้องเก้า เจ้าชนะ พูดมาสิ อยากได้อะไร”

“ท่านพี่องค์ชายสามเป็นคนตรงไปตรงมา และข้าก็ชื่นชมเจ้า” เสด็จอาเก้ายกย่องโดยไม่จริงใจเลยแม้แต่น้อย องค์ชายสามยิ้มอย่างมีเลศนัย เพียงรอให้เสด็จอาเก้าพูด

ข้าเป็นปลา คนเป็นมีด เขาจะทำอะไรได้อีก

“ท่านพี่องค์ชายสาม ข้าจะไม่อ้อมค้อม* ข้าไม่ต้องการอะไรมาก ข้าแค่ต้องการทหารและม้าหนึ่งแสนนายในซานตงและราชาสมุดบัญชีแห่งธนาคารซิงหยวน” ลุงต้องการเพียงสองแห่งนี้ ตราบเท่าที่ เมื่อเขาได้สองตำแหน่งนี้ อย่างอื่นก็จะจัดการได้ง่าย

“เจ้า เจ้า… เจ้ารู้จักธนาคารซิงหยวนงั้นรึ” องค์ชายสามดูเหมือนจะเห็นผี ดวงตาที่จมลึกของเขายื่นออกมา และเขาก็หวาดกลัว

ธนาคารซิงหยวนเป็นทรัพย์สินที่ใหญ่ที่สุดในมือขององค์ชายสาม และแม้แต่ตระกูลหลูก็ยังไม่รู้เรื่องนี้

“เป็นโชคดีของเจ้าที่ได้เป็นรัฐมนตรี” เสด็จอาเก้าพูดอย่างไม่เข้าใจ ทำให้ชัดเจนว่าเขาจะไม่แก้ปัญหาความสับสนให้กับองค์ชายสาม

“ข้าแก่แล้ว ข้าแก่แล้ว ข้าแก่แล้วจริงๆ” องค์ชายสามถอนหายใจเฮือกใหญ่ และเริ่มเล่นไพ่ตระกูล “น้องเก้า พี่จักรพรรดิไม่ได้ตัดสินเจ้าผิด เจ้ามีความสามารถจริงๆ เจ้าก็เช่นกัน รู้ว่าเวลาของพี่จักรพรรดิว่ามีไม่มากนัก พี่จัดรพรรดิในซานตงได้วางแผนที่จะมอบอำนาจทั้งหมดในมือให้กับเจ้าแล้ว แต่… เจ้าจงระวังตัว เจ้าหันกลับมาและส่งเจ้ามาพาข้าลง ถ้าเจ้าไม่ทำ เจ้าคงได้รับสิ่งเหล่านี้ไปนานแล้ว เจ้าอยู่ไหน ต้องใช้เวลาทำงานมาก”

“ท่านพี่องค์ชายสาม อย่าพูดแบบนั้นอีก ในอนาคตข้ารู้สึกขยะแขยงที่ได้ยินเช่นนั้น” เสด็จอาเก้าเปิดโปงคำโกหกขององค์ชายสามโดยไม่ตั้งใจ

“ท่านพี่องค์ชายสาม อย่าพูดว่าไม่มีความเป็นพี่น้องกันในตระกูลเทียน แม้ว่าจะมีความเป็นพี่น้องกัน ก็ไม่มีความเป็นพี่น้องระหว่างพี่กับข้า เมื่อเจ้าหายไป น้องชายยังอยู่ในวัยทารก ครั้งแรกที่เราพบในซานตง ข้าไม่อยากจะเชื่อจริงๆว่าท่านพี่องค์ชายสามจะมอบพลังที่เขาเพียรพยายามจัดการมาหลายสิบปีให้กับคนที่เขาพบเป็นครั้งแรก”

และคนผู้นี้ที่ยังคงแข่งขันกับพี่ชายต่างมารดาของเขาเพื่อชิงบัลลังก์ จะไม่เชื่อว่าแม้ว่าเขาจะฆ่าอาของจักรพรรดิองค์ที่เก้า แต่องค์ชายสามก็สูงส่งมาก เจ้าต้องรู้ว่าพี่น้องในตระกูลของพวกเขาไม่เคยสูงส่ง และบางคนก็ไร้ยางอายและร้ายกาจ

“น้องเก้า เจ้าเข้าใจพี่จักรพรรดิผิดจริงๆ พี่จักรพรรดิคิดที่จะมอบอำนาจทั้งหมดในมือให้เจ้าจริงๆ พี่จักรพรรดิเป็นคนต่ำเตี้ย และคนเหล่านั้นไม่มีประโยชน์สำหรับข้า เรามีศัตรูร่วมกัน ข้า ข้า เชื่อว่าเจ้าจะใช้อำนาจในมือของข้าอย่างสุดฤทธิ์เพื่อโค่นล้มฮ่องเต้” องค์ชายสามดูจริงใจ ตั้งใจแสดงความรักต่อเสด็จอาเก้า

จากความสัมพันธ์ระหว่างเสด็จอาเก้าและเฟิ่งชิงเฉิน องค์ชายสามสามารถมั่นใจได้ว่าเสด็จอาเก้าเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความรักและความชอบธรรม เขาไม่ต้องการอะไรมาก ตราบใดที่เสด็จอาเก้าเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย…

หลังจากการหลบหนีครั้งนี้ แม้ว่าเขาจะต้องตาย เขาก็ต้องเผชิญหน้ากับจักรพรรดิตัวต่อตัว เพื่อไม่ให้ตกไปอยู่ในมือของตงหลิงจิ่วอีก

ต้องรู้ว่า เขาไม่มีอำนาจมากพอที่จะขาย และถ้าเขาตกอยู่ในเงื้อมมือของตงหลิงจิ่วอีกครั้ง เขาอาจต้องแลกความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในหัวใจของเขากับความปลอดภัยของตัวเอง…