นางสนมแพทย์อัจฉริยะ - บทที่ 260 ขอแต่งงาน ลมหายใจแห่งการสมรู้ร่วมคิด

คนในวังนั้นมักหาเรื่องยุ่งยากมาให้เฟิ่งชิงเฉินตลอดเวลา แต่ที่มาหาที่จวนเฟิ่งนั้นเพราะว่าพระราชโองการจากองค์จักพรรดิ์

คนแบกของ จักรพรรดิตรัสว่า……

จักรพรรดิกล่าวว่าเขาจะให้รางวัลแก่เฟิ่งชิงเฉินและมันเป็นรางวัลจริงๆ ไม่ต้องพูดถึงเครื่องประดับทองและเงิน เครื่องประดับผ้าไหมและหยก แต่รางวัลที่ใหญ่ที่สุดคือพ่อแม่ของเฟิ่งชิงเฉิน จงอี้โหวและแม่ของเขาคือเกาหมิงฮูหยิน

เฟิ่งชิงเฉินถือพระราชโองการไว้อย่างไร้ความรู้สึก

“ท่านอาจารย์ ท่านไม่มีความสุขหรือ?” ซุนซือสิงถามด้วยความสงสัย

นี่คือเกียรติอันยิ่งใหญ่ของสวรรค์ มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถได้รับตำแหน่งมรณกรรมหลังจากหลายปีเช่นนายพลเฟิ่งและจักรพรรดิยังอนุญาตให้ลูกในอนาคตของเฟิ่งชิงเฉิน ได้รับการตั้งชื่อว่า “เฟิ่ง” และรับตำแหน่ง

ด้วยวิธีนี้ เฟิ่งชิงเฉินจะไม่ใช่ลูกสาวที่แตกหักอีกต่อไป แต่เป็นลูกสาวของจงอี้โหว ที่คนในเมืองก็มิอาจกล้าทำอะไรนาง

มีความสุขสิ ข้าก็มีความสุข

แหม่ะๆ… หยดน้ำตาร่วงหล่นใส่พระราชโองการขององค์จักรพรรดิ์ ซุนซือสิงได้คว้าออกมาอย่างรวดเร็ว “ท่านอาจารย์ การทำให้เป็นมลทินของพระราชโองการเป็นอาชญากรรมร้ายแรง

โอ้ เฟิ่งชิงเฉินรีบเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าของเธอ”ซือซิง โปรดช่วยข้ากำจัดพระราชกฤษฎีกานี้ ข้าเกรงว่าข้าจะปนเปื้อนพระราชกฤษฎีกาของจักรพรรดิ”

ข้าอยากจะร้องไห้เมื่อเห็นพระราชกฤษฎีกานี้

พ่อของนางเสียชีวิตในสนามรบ แต่ชีวิตของนางก็ไม่ได้รับคำสรรเสริญจากจักรพรรดิแม้แต่คำเดียว แม่ของนางเสียชีวิตเพื่อช่วยราชินี แต่ชีวิตของนางก็ไม่ได้รับความรักจากราชินี แต่ตอนนี้คืออะไรกัน?

ม้าทั้งสองตัวถูกแลกกับตำแหน่งพ่อของนาง และเพื่อแลกกับชีวิตของแม่ของนาง

ชีวิตมนุษย์ช่างไร้ค่าเพียงใด

“อาจารย์ ข้ารู้ว่าท่านไม่มีความสุข แต่มีบางอย่างเกิดขึ้นและเราไม่มีอำนาจที่จะเปลี่ยนแปลงมันได้ ตอนนี้จักรพรรดินึกถึงท่านอาจารย์นี่ถือเป็นสิ่งที่ดี

ในสมัยนั้นในการต่อสู้ของท่านอาจารย์ เมื่อท่านตกจากหน้าผาไปก็ไม่พบศพ ทั้งสองจากไปหลายปีแล้ว และไม่มีแม้แต่สุสาน

เมื่อยังเด็ก จักรพรรดิไม่พอใจกับความพ่ายแพ้ของอาจารย์ เป็นที่เข้าใจได้ว่าเขาจึงไม่ได้สร้างหลุมฝังศพ “เมื่อคนตายก็ไม่ต้องพูดถึงความสวยงามของงานศพหลังความตาย แต่อย่างน้อยต้องมีสุสาน เพื่อให้คนรุ่นหลังมีที่สักการะได้ แต่…

ในเวลานั้นเฟิ่งชิงเฉินยังไงซะตอนนี้มันก็ไร้ประโยชน์ แต่เขาไม่เคยพูดถึงเรื่องการตามหากระดูกของพ่อและแม่ของเฟิ่งชิงเฉินเลยและไม่เคยคิดที่จะสร้างสุสานให้พ่อแม่ของนาง

ทวีปจิ่วโจวนั้นสืบทอดมาจากความเมตตากรุณาและความกตัญญูกตเวทีสืบทอดความคิดที่ว่าแม้ว่าคนที่ไม่กตัญญูแต่มีพรสวรรค์ที่น่าทึ่ง นักวิชาการขงจื๊อผู้ยิ่งใหญ่เหล่านั้นก็ยอมรับไม่ได้เช่นกัน เฟิ่งชิงเฉินถูกโลกเกลียดชังในสมัยนั้นซึ่งเป็นสาเหตุหนึ่งเช่นกัน

ผู้หญิงที่ไม่มีพ่อและแม่ในหัวใจ ยังหวังได้ไหมว่านางจะมีคนอื่นในหัวใจ

แม้ว่าเฟิ่งชิงเฉินจะมาจากยุคปัจจุบัน แต่นางก็ได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมขงจื้อควบคู่ไปกับการเกิดใหม่ของนางซึ่งทำให้นางเชื่อว่าอาจมีการจัดเตรียมจากสวรรค์และอาจมีผีและพระเจ้าในโลกนี้ มิฉะนั้นจะอธิบายเกี่ยวกับการเกิดใหม่ได้อย่างไร?

สิ่งสำคัญคือต้องสร้างป้ายหลุมศพสำหรับพ่อแม่ที่เสียชีวิตเพื่อไม่ให้พวกเขาเป็นผีอีกต่อไปและสามารถกลับชาติมาเกิดได้

“ซือซิง ช่วยข้าหาผู้เชี่ยวชาญฮวงจุ้ยและเลือกสถานที่ที่เหมาะสมที” กล่าวว่าฮวงจุ้ยได้รับการสืบทอดมานับพันปีซึ่งก็สมเหตุสมผลดี ในชีวิตก่อนเฟิ่งชิงเฉินก็เคยติดต่อมากับอาจารย์ฮวงจุ้ยเช่นเดียวกัน อาจารย์บางคนมีความสามารถจริงๆ

นางหวังที่จะหาที่ที่ดีสำหรับพ่อแม่ของนาง เพื่อที่พวกท่านจะได้พักผ่อนอย่างสงบสุข

เฟิ่งชิงเฉินไม่เคยพบพ่อแม่ของนางมาก่อนในชีวิตก่อนหน้านี้ และนางก็ไม่ต้องการพบพวกเขา นางไม่มีความทรงจำใดๆ เกี่ยวกับพวกเขาเลย

แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่ทราบ แม้ว่านางจะไม่เคยเห็นพ่อแม่ของนางในร่างกายนี้ แต่นางก็มีความรักอย่างลึกซึ้งต่อพวกเขา และหัวใจของนางเจ็บปวดเมื่อคิดถึงพวกเขา

“ท่านอาจารย์ ไม่ต้องห่วง ข้าจะจัดการเรื่องนี้เอง”

…

ทันทีที่พระราชกฤษฎีกาออกมา มันแสดงถึงตระกูลเฟิงที่เสื่อมลง หลังจากที่ได้รับความชื่นชมจากจักรพรรดิอีกครั้งแล้วตระกูลเฟิ่งก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

มีผู้มาเยี่ยมเยียนเฟิ่งอย่างไม่สิ้นสุด ไม่ต้องพูดถึงอันกั๋วกงและจวนจิ้นหยางโหว การแสดงความยินดีถูกส่งไปนานแล้ว และแม้แต่ผู้คนก็มาเยี่ยมคนป่วยด้วยตนเอง

เฟิ่งชิงเฉินคาดหวังถึงสถานการณ์เช่นนี้ และเฟิ่งชิงเฉินจะไม่มีวันเห็นใครมาเยี่ยมนาง และของขวัญแสดงความยินดีทั้งหมดก็ได้รับการยอมรับ

ไม่ใช่ว่าเฟิ่งชิงเฉินอยากมีอำนาจต่างๆ แต่นางใช้ชีวิตในเมืองหลวง มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะต้องมีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้มีอำนาจเหล่านี้ เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้ขอให้คนเหล่านี้ช่วยนาง แค่ขอให้พวกเขาไม่วางแผนร้ายๆกับนางอย่างเหยาหวาและซูหว่านก็พอ

เมื่อนางไม่อยากให้มันเกิดขึ้น ก็อย่าทำให้คนอื่นขุ่นเคืองดีกว่า

เฟิ่งชิงเฉินไม่รู้ว่าจะจัดการกับมันอย่างไร ดังนั้นอย่าพูดอะไรอีก เพียงแค่คืนของขวัญ

หากคืนของขวัญให้คนกล่าวกันว่ามันเป็นการดูถูกคนอื่น ซึ่งหมายความว่าคุณไม่ยอมรับความเมตตาของผู้อื่น นอกจากนี้ มันยังเป็นข้อห้ามในการคืนสิ่งของให้ผู้อื่น

สำหรับการวัดมูลค่าของของขวัญ ขอโทษเฟิ่งชิงเฉินที่ไม่เข้าใจ
หากเธอต้องการใช้อันผิงเพื่อเอาชนะรัฐมนตรีในเกาหลีเหนือ นางไม่อนุญาตให้แต่งงานกับเป่ยหลิง

จักรพรรดิเพ่งมองนาง นางตกใจมากจกลืนคำพูดที่ยังไม่เสร็จทั้งหมด

จักรพรรดิสนใจดอกบัวหิมะอายุกว่าพันปี และสนใจการแต่งงานระหว่างสองประเทศมากขึ้น และประโยชน์ที่ตงหลิงจะได้รับจากดอกไม้นี้

แม้ว่าม้าศึกของเป่ยหลิงจะไม่ดีเท่าม้าเหงื่อโลหิตและม้าดำชางชานแต่ก็จะดีมาก หากทั้งสองประเทศจะแต่งงานกัน สามารถปรับปรุงคุณภาพของทหารม้าตงหลิงได้ในเวลาอันสั้น

ในทำนองเดียวกัน เป่ยหลิงยังสามารถได้รับการสนับสนุนจากตงหลิง แต่ตามความแข็งแกร่งของชาติของเป่ยหลิงมันอยู่ไกลจากการเป็นคู่ต่อสู้ของตงหลิง

แต่ในทันที จักรพรรดิได้พิจารณาถึงผลประโยชน์ของการสมรสแล้ว จักรพรรดิไม่ปล่อย แต่กล่าวว่า “เจ้าชายเฟิ่งเฉี่ยนมีหัวใจให้ อันผิง ซึ่งเป็นลูกสาวที่รักของข้า และข้าก็ลังเลที่จะให้แต่งงานกับเจ้า ”

เหตุผลหลักคือดอกบัวหิมะมีน้อยเกินไป จักรพรรดิจึงต้องต่อราคา

สำหรับสิ่งที่เป่ยหลิงเฟิ่งเฉี่นพูดเกี่ยวกับคนรักของเขา ก็ไม่มีใครเชื่อในตอนนี้

ไม่เห็นหน้าชอบอะไร

เป่ยหลิงเฟิ่งเฉี่ยน ยืนยันซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าเขาจะปฏิบัติต่อองค์หญิงอันผิงอย่างดี และกล่าวว่าถ้าเขาแต่งงานกับองค์หญิงอันผิง เขาจะพาเจ้าหญิงกลับมาที่ตงหลิงเพื่อเยี่ยมญาติทุกปี

ในเป่ยหลิงมีผู้หญิงน้อยกว่าผู้ชาย มันเป็นความจริงที่ครอบครัวมีผู้หญิง ผู้หญิงนั้นมีค่ามากในเป่ยหลิง สัญญาว่าถ้าเขาแต่งงานกับเจ้าหญิงอันผิง จับมือนางไว้ไม่ปล่อยไปไหน รักหัวใจของนางและจะไม่ปล่อยให้นางต้องทนทุกข์ทรมานใด ๆ

คำพูดนี้ทำให้ผู้ฟังเคลื่อนไหว คิดว่าเป่ยหลิงเฟิ่งเฉี่ยน คนนี้เป็นคนดีที่น่าหลงใหล มีเพียงตงหลิงจิ่วเท่านั้นที่เย้ยหยัน