นางสนมแพทย์อัจฉริยะ - บทที่ 428 เปลี่ยนขา หมอเปลี่ยนโชคชะตา

นางสนมแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 428 เปลี่ยนขา หมอเปลี่ยนโชคชะตา
เฟิ่งชิงเฉินตรวจสอบบ้านไม้หลังนี้แล้วไม่มีปัญหา แต่เมื่อเฟิ่งชิงเฉินออกไปและกลับเข้ามาข้างในก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่เสด็จอาเก้าสร้างขึ้นมา เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้มีส่วนร่วม เสด็จอาเก้าไม่มีทางที่จะวางเรื่องนี้ เพราะเขาต้องการหาโอกาสล้วงความลับของเฟิ่งชิงเฉิน

ทักษะทางการแพทย์ของเฟิ่งชิงเฉินนั้นเป็นความลับอย่างยิ่ง การเปิดเผยเพียงเล็กน้อยอาจทำให้ผู้คนประหลาดใจ คนอื่นอาจไม่รู้เลย ซุนเจิ้งเต้ากล่าวว่า เสด็จอาเก้ารู้ว่าเฟิ่งชิงเฉินเป็นผู้ที่ได้รับการถ่ายทอดทักษะการรักษาแห่งหุบเขา ซึ่งความลับนี้เป็นความลับที่ยิ่งใหญ่ของเฟิ่งชิงเฉินที่เขาอยากรู้วาโดยตลอด แต่เขาไม่ต้องการ…

ความลับนั้นน่าตกใจมากหาก

เฟิ่งชิงเฉินไม่เคยคิดฝันว่าคนที่เปิดเผยความลับเครื่องมือแพทย์อัจฉริยะออกมาจะเป็นกระจกที่นางขอให้ซูเหวินชิงทำ ถ้ารู้ว่าจะต้องมีวันนี้นางจะไม่ส่งมอบกระจกให้เป็นอันขาด

น่าเสียดายที่เวลานี้เฟิ่งชิงเฉินจดจ่ออยู่ที่โต๊ะผ่าตัด และนางไม่เห็นสิ่งใดซ่อนอยู่ที่มุมหลังคาหรือจากภายนอกเลย

เสด็จอาเก้าอยู่ในบ้านไม้ มองเฟิ่งชิงเฉินผ่านกระจก และคอยกดสิ่งเล็กๆ ในมือของเขา จากนั้นบางสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนก็ปรากฏขึ้น

เสด็จอาเก้าเฝ้าดูเฟิ่งชิงเฉินใช้เครื่องมือแปลกๆเหล่านั้นเพื่อทำการผ่าตัดขาและถ่ายเลือดให้กับซีหลิงเทียนอวี่

เลือดสีแดงสดไหลเข้าสู่ร่างกายของซีหลิงเทียนอวี่ทีละนิดตามท่อโปร่งใส ซีหลิงเทียนเหล่ยนอนแน่นิ่งเหมือนคนตายไม่มีปฏิกริยาใดๆ

เลือดไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา แต่เสด็จอาเก้ารู้สึกว่าเฟิ่งชิงเฉินดึงเลือดของเขา ในขณะที่เลือดในถุงเลือดลดน้อยลงเรื่อยๆ ตัวเสด็จอาเก้าก็เย็นลงเย็นลง

“เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าเป็นใคร ในมือเจ้ามีสิ่งใดอยู่ เจ้ายังเป็นมนุษย์อยู่หรือไม่?” เสด็จอาเก้ากำมือแน่น เขากลัวจนอยากทุบกระจกด้านหน้าด้วยความโกรธ

เฟิ่งชิงเฉินหลอกเขา และหลอกลวงโลก ถ้าเขาไม่ได้ใช้สะท้อนของกระจกเพื่อค้นหาความจริงในวันนี้ เขาจะไม่มีวันได้รู้ความลับของเฟิ่งชิงเฉิน สิ่งเล็กๆชิ้นนี้สามารถทำให้เขาเห็นสิ่งต่างๆมากมาย

น่ากลัว น่ากลัวจริงๆ!

“หรือว่านี่คือพลังของตระกูลเฟิ่งหลี? เป็นไปไม่ได้ หากตระกูลเฟิ่งหลีมีพลังเช่นนี้ ทำไมพ่อของเฟิ่งชิงเฉินไม่รู้?” เสด็จอาเก้าพยายามตามหาความจริงเกี่ยวกับกล่องอัจฉริยะของเฟิ่งชิงเฉิน แต่สิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาปฏิเสธโดยสิ้นเชิง

“นี่ไม่ใช่พลังของตระกูลเฟิ่งหลี เฟิ่งชิงเฉินคือใคร?” ยิ่งคิดเสด็จอาเก้าก็ยิ่งรู้สึกหนาวสั่น เขาเชื่อว่าไม่มีใครในโลกนี้รู้จักเฟิ่งชิงเฉินดีไปกว่าเขา เกิดอะไรขึ้น?

ฮ่าๆๆๆ……

ปัง… เสด็จอาเก้าต่อยผนังหลังกระจก ผนังไม้สั่น มีรอยแตกเล็กน้อย เลือดติดอยู่ที่ผนัง หมัดของเสด็จอาเก้าเปื้อนขี้เลื่อยแต่เขาดูเหมือนไม่เจ็บปวด

สัญญาณต่างๆ แสดงให้เห็นว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่ใช่เฟิ่งชิงเฉินตัวจริง และเฟิ่งชิงเฉินตัวจริงก็ตายไปนานแล้ว

แน่นอนว่ายังมีความเป็นไปได้อีกประการหนึ่ง นั่นคือ ในอดีตเฟิ่งชิงเฉินตัวปลอม เฟิ่งชิงเฉินคนนี้เป็นลูกสาวที่แท้จริงของเฟิ่งหลี่ เฟิ่งชิงเฉินรู้จักตัวตนของนางมานานแล้ว นางกำลังล้างแค้นให้ตระกูลเฟิงหลี่

สิบห้าปีที่ผ่านมาเฟิ่งชิงเฉินเป็นเพียงคนที่อ่อนแอและไร้ความสามารถ แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไปในชั่วข้ามคืน ทำให้ทั้งเมืองประหลาดใจ

ถ้ามีชื่อเสียงก็มีชื่อเสียงไปนานแล้ว ทุกคนในโลกคิดว่า เฟิ่งชิงเฉินที่เฟิ่งชิงเฉินเป็นเช่นนี้เพราะการเปลี่ยนแปลงของการแต่งงาน แต่พวกเขาไม่คิดว่านี่ไม่ใช่เฟิ่งชิงเฉิน

น่าทึ่งเป็นอย่างยิ่ง แม้ว่าจะไม่เจอกับการเปลี่ยนแปลงของการแต่งงาน แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเปลี่ยนอุปนิสัยถึงขนาดนี้ น่าเศร้าที่ข้าคอยแก้ต่างให้แก่เจ้า คิดดูแล้วน่าขันนัก

เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าน่าทึ่งจริงๆ เจ้าหลอกพวกเรา ข้าอยากรู้ว่าเจ้าเป็นใคร มีจุดประสงค์อะไร และในมือของเจ้านั้นถืออะไรอยู่?

ยิ่งเฟิงชิงเฉินหยิบของออกจากกล่องอัจฉริยะมากเท่าไหร่ รอยยิ้มบนใบหน้าของเสด็จอาเก้าก็ยิ่งเย็นชามากขึ้นเท่านั้น

เป็นไปไม่ได้ สิ่งที่อยู่ในมือของเฟิ่งชิงเฉินนั้นแปลกเกินไป และแม้แต่คนธรรมดาก็ยังยอมรับไม่ได้ แม้ว่าเฟิ่งชิงเฉินมักจะมีพฤติกรรมที่ไม่เหมือนใคร แต่ไม่มีชุดเครื่องมือทางการแพทย์อันชาญฉลาดจะทำให้ผู้คนตกใจ

เสด็จอาเก้าแน่ใจว่าของที่อยู่ในมือของเฟิ่งชิงเฉินนั้นมีความพิเศษเฉพาะตัวในโลก แม้แต่ตระกูลม่อซึ่งมีชื่อเสียงยังไม่สามารถทำได้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือสิ่งที่เฟิ่งชิงเฉินนำออกมานั้นเขาไม่เคยเห็น

…

เฟิ่งชิงเฉินไม่รู้ว่าเสด็จอาเก้าอยู่ที่ข้างประตูและมองเห็นการเคลื่อนไหวของนางได้แบบสามร้อยหกสอบองศา นางจดจ่ออยู่กับการทำสิ่งของตัวเอง นางรักษาหลอดเลือดและบาดแผล ถอดขาเทียมและปรับก่อนเริ่มติดตั้งขาเทียมให้ซีหลิงเทียนอวี่

ขาเทียมที่นางติดตั้งให้กับซีหลิงเทียนอวี่ไม่ใช่ขาเทียมที่แยกออกจากร่างกาย แต่เป็นการวิจัยล่าสุดโดยกองทัพที่สามารถรวมขาเทียมกับขาจริงได้ ซึ่งจะทำให้เคลื่อนย้ายได้สะดวกยิ่งขึ้น

หลอดบางมีขนาดเล็กเกินไป แม้ว่าแสงในร่มจะสว่าง แต่เฟิ่งชิงเฉินก็ยังมองไม่เห็นอย่างชัดเจน เฟิ่งชิงเฉินนำกล้องจุลทรรศน์ออกจากกระเป๋าอัจฉริยะทางการแพทย์อีกครั้ง และใช้กล้องจุลทรรศน์เพื่อเย็บหลอดเลือดขนาดเล็ก

เมื่อก้มหน้าลงก็สามารถจินตนาการถึงการทำงานหนักได้ ในบางครั้งนางเงยหน้าขึ้นเพื่อเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผาก และมือของนางไม่หยุดนิ่ง นางหยิบมีด แหนบและคีม การทำงานหนักและจริงจังของเฟิ่งชิงเฉิน แม้แต่เสด็จอาเก้าที่อยู่ด้านนอกก็มองเห็นได้ชัดเจน

เมื่อเห็นเช่นนั้นหัวใจของเขาก็อ่อนลงทันที เมื่อมองไปที่เฟิ่งชิงเฉินที่เอาใจใส่และจริงจัง ความโกรธของเสด็จอาเก้า ก็ค่อยๆ ลดลง เมื่อเขาสงบลง เขาพบว่าสิ่งของที่อยู่ในมือของเฟิ่งชิงเฉินเต็มไปด้วยเครื่องมือในการช่วยชีวิตผู้คน นางไม่ได้ทำร้ายใคร และแม้ว่านางจะก่อเหตุฆาตกรรม แต่ก็เพราะนางถูกบังคับให้ทำ

ความลับของเฟิ่งชิงเฉินนางสามารถซ่อนมันไว้ได้ตลอดชีวิต แต่นางเป็นคนใจอ่อนและใช้สิ่งนี้ครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อช่วยผู้คน

“เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าคิดว่าข้าควรทำอย่างไร ข้าคิดว่าข้ารู้จักเจ้าเพียงพอ และเชื่อว่ามีเพียงเจ้าเท่านั้นที่เป็นผู้หญิงที่สามารถยืนเคียงข้างข้าได้ แต่ตอนนี้ข้าสงสัย ข้าไม่สามารถปล่อยให้ใครซักคน ไม่เข้าใจ ผู้หญิงที่ยืนเคียงข้างข้า”

“บูม…”

ลุงจิ่วฮวงต่อยกระจก กระจกแตก เดิมทีเป็นหมัดเปื้อนเลือด แต่เวลานี้น่ากลัวกว่านั้นอีก และกระจกก็ยังถูกสอดเข้าไป

แต่เสด็จอาเก้าไม่แม้แต่จะมอง และล้มลงบนเก้าอี้โดยตรง

เขาคิดวนไปวนมาว่าเขาจะเผชิญหน้ากับเฟิ่งชิงเฉินต่อไปอย่างไร และเขาจะให้เฟิ่งชิงเฉินอยู่ในฐานะอะไร

ตอนนี้เขาสามารถแน่ใจได้ว่าเฟิ่งชิงเฉินคนนี้ไม่ใช่คนเดียวกับเฟิ่งชิงเฉินที่ขี้ขลาดและไร้ความสามารถ เขาชอบเฟิ่งชิงเฉินคนนี้ แต่เฟิ่งชิงเฉินมีความลึกลับมากเกินไป

สำหรับกล่องเครื่องมือแพทย์ที่ชาญฉลาด แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเป็นสิ่งที่เฟิ่งชิงเฉินนำไปช่วยชีวิตผู้คน แต่เขาก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ เขาไม่สามารถไว้วางใจเฟิ่งชิงเฉินได้ แม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่เข้าใจสิ่งนั้น สักวัน… …