นางสนมแพทย์อัจฉริยะ - บทที่ 482 สาวใช้แสนสวย ในที่สุดเสด็จอาเก้าก็ลงมือ

ไม่รู้?

ถ้าเฟิ่งชิงเฉินเชื่อ นางก็คงจะโง่แล้ว

ผู้ดูแลจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเสด็จอาเก้าทำไปเพื่ออะไร?

เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้บังคับผู้ดูแลจวนอ๋องเก้า นางกวาดสายตาไปทางคนที่อยู่ตรงมุมห้องเพื่อค้นหาบางอย่าง เมื่อคนที่อยู่ตรงนั้นเห็นสีหน้าเฟิ่งชิงเฉินพวกเขาต่างหวาดกลัว สายตาของพวกเขาตื่นตระหนก และดูเหลือเชื่อ เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้แยกแยะฐานะของตนกับสาวใช้ ในตอนนี้ข่าวที่นางใช้ผู้พิทักษ์เกียรติยศของเสด็จอาเก้าก็แพร่กระจายไปทั่ว

เฟิ่งชิงเฉินไม่รู้ว่าเสด็จอาเก้าทำนั้นมีความหมายว่าอย่างไร แต่นางไม่อาจทนต่อการปฏิเสธได้ นางขยับมือขวาเล็กน้อย และคนใช้ก็ก้าวไปข้างหน้า “คุณหนู ได้โปรดเมตตาข้าน้อยด้วย”

“ไปกันเถอะ” เฟิ่งชิงเฉินสวมชุดโบราณเดินอย่างมีศักดิ์ศรีและสง่างาม เฟิ่งชิงเฉินกวาดสายตามองไปรอบๆ ภายใต้ความยิ่งใหญ่ของเฟิ่งชิงเฉิน พวกเขาก้มศีรษะลงทีละคนและจ้องมองไปที่ปลายเท้า

ไม่ผิดที่จะบอกว่าไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง ด้วยเสื้อผ้าเพียงชิ้นเดียวเฟิ่งชิงเฉินเปลี่ยนจากเด็กกำพร้าเป็นสตรีผู้สูงศักดิ์ที่ทำให้คนธรรมดาหวาดกลัวได้

เฟิ่งชิงเฉินได้เห็นองครักษ์อันเกียรติยศของลุงจักรพรรดิเก้า และนี่เป็นครั้งแรกที่ได้นั่งบนเก้าอี้กี๋ พูดตามตรง แม้ว่าจะดูหรูหราและยิ่งใหญ่ แต่ก็ไม่สะดวกสบายเท่าการที่ได้นั่งบนรถม้าของเสด็จอาเก้า

แน่นอน เฟิ่งชิงเฉินนั่งรถม้าเป็นครั้งคราว นางไม่จู้จี้จุกจิกเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ แต่ในใจนางยังคงคิดถึงสิ่งที่เสด็จอาเก้าทำ

เฟิ่งชิงเฉินเพิ่งนั่งลงเพียงครู่เดียวก็ได้ยินเสียง “ติ๊ง…” ดังมาก รูปแบบพิธีเดินขบวนจัดตามพิธีการ นางออกจากจวนอ๋องเก้าอย่างสง่างาม องครักษ์คอยจัดการกับเส้นทางเดินขบวน ราษฏรคุกเข่า ตะโกนสรรเสริญ

แน่นอนว่าคนเหล่านี้ไม่ได้คุกเข่าให้เฟิ่งชิงเฉินแต่เป็นการแสดงออกถึงความเคารพต่อราชวงศ์

เฟิ่งชิงเฉินนั่งอยู่บนเก้าอี้เก๋ง ระหว่างที่นางนั่ง นางคิดถึงความตั้งใจของเสด็จอาเก้าที่ปิดกั้นข่าวสารภายนอก แต่นางไม่รู้ว่าข่าวขบวนเสด็จที่เสด็จอาเก้าเตรียมนั้นถูกแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว

เฟิ่งชิงเฉินแต่งกายในตามแบบฉบับของจักรพรรดิ ธรรมเนียมเช่นนี้เสด็จอาเก้าหมายความเช่นไร

การแต่งกายนี้หมายความว่าเฟิ่งชิงเฉินเป็นนางสนมที่เสด็จอาเก้ายอมรับ เมื่อนึกถึงข้อเท็จจริงที่ใต้เท้าฝ่ายตรวจการของจักรพรรดิฟ้องเสด็จอาเก้าในข้อหาข่มขืน

เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้รู้เรื่องทุกอย่างทั้งหมด ภายใต้การดูแลขององครักษ์ผู้ทรงเกียรติ เฟิ่งชิงเฉินเดินทางไปอย่างไม่มีอุปสรรค และมาถึงลานเล็กๆ อย่างปลอดภัย

ผู้คนในลานเล็กๆ ในเขตตะวันตกได้รับข่าวแล้วว่าสาวใช้และทหารรักษาการณ์นำโดยทงเหยาและทงจือปูพรมแดงเป็นระยะทางสิบกิโลและคุกเข่าลงที่ประตูก่อนเพื่อต้อนรับเฟิ่งชิงเฉิน

แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้ให้การต้อนรับจากเฟิ่งชิงเฉิน แต่เขาทำสิ่งเหล่านี้เพื่อเกียรติยศ เฟิ่งชิงเฉินรู้เป็นอย่างดี หลังจากลงจากเก้าอี้เก๋งแล้วเฟิ่งชิงเฉินยกมือขึ้นเพื่อให้ทุกคนลุกขึ้น และสาวใช้แสนสวยของจวนอ๋องเก้าก็เข้ามาประคองนาง

ตอนนี้เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกว่านางเป็นสตรีผู้สูงศักดิ์ของราชสำนัก ไม่ใช่เด็กกำพร้าที่ดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดอีกต่อไป

“คุณหนู ข้าเปลี่ยนเสื้อผ้าให้” สาวใช้แสนสวยของจวนอ๋องเก้านั้นฉลาดมาก สาวใช้สี่คนรออยู่ข้างหลัง ส่วนอีกสองคนมาคอยปรนิบัติ สาวใช้ตัวน้อยก็ยืนเงียบๆอยู่นอกประตู

หลังจากปลดชุดอันหนักอึ้งแล้วเฟิ่งชิงเฉินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และเปลี่ยนเป็นชุดเรียบง่าย เฟิ่งชิงเฉินโบกมือให้สาวใช้ออกไป “พวกเจ้ากลับไปจวนกันได้แล้ว”

สาวใช้แสนสวยทั้งสี่คุกเข่าลงแล้วหยิบกล่องออกมาจากที่ไหนสักซักที่ จากนั้นยื่นให้เฟิ่งชิงเฉิน “คุณหนู เสด็จอาเก้ามอบพวกข้าทั้งสิบแปดคนให้เป็นบ่าวรับใช้คุณหนู มีสัญญาอยู่ในกล่องไม้นี้”

เฟิ่งชิงเฉินตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นก็สะดุ้งขึ้นอย่างรวดเร็ว นางเอื้อมมือไปหยิบกล่องไม้ออกมาและเปิดดู “เสด็จอาเก้ามอบพวกเจ้าให้ข้า?”

เฟิ่งชิงเฉินตัวแข็งทื่อ เสด็จอาเก้าหมายความว่าอย่างไร เขาต้องการอยู่เคียงข้างข้า?

สาวใช้ทั้งสี่ดูเหมือนจะรู้ว่าเฟิ่งชิงเฉินกำลังคิดอะไรอยู่ สาวใช้ในชุดสีเขียวสังเกตเฟิ่งชิงเฉินอย่างระมัดระวัง และหลังจากเห็นว่าเฟิ่งชิงเฉินไม่ได้โกรธ นางกล่าวว่า “คุณหนู ถ้าคุณหนูจะตีจะเฆี่ยนพวกข้าก็อยู่ที่คุณหนู ข้าไม่มีความเกี่ยวข้องกับจวนอ๋องเก้า”

หนึ่งในสองสาวใช้แสนสวยพูดขึ้นมา และสาวใช้อีกสามคนก็สาบานทีละคน เฟิ่งชิงเฉินไม่ปิดกั้นความคิดเห็นใดๆ และเมื่อสาวใช้ทั้งสี่ได้สาบานตนแล้ว เฟิ่งชิงเฉินก็พูดอย่างใจเย็น “จงรักภักดีต่อข้า? ต่อให้ข้าจะใช้ให้ไปฆ่าใคร หรือจุดชนวนความบาดหมางกับใครพวกเจ้าก็ยอมอย่างนั้นหรือ?”

“ใช่ค่ะ” สาวใช้ทั้งสี่ตอบอย่างไม่ลังเล ความภักดีต่อเจ้านายคือการศึกษาที่พวกเขาได้รับมาตั้งแต่เด็ก

“จริงเหรอ แม้ว่านั่นจะเป็นเสด็จอาเก้าก็ไม่มีข้อยกเว้นใช่ไหม?” เฟิ่งชิงเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม นางไม่เข้าใจว่าทำไมเสด็จอาเก้าถึงมอบคนรับใช้ให้นางจำนวนมาก แต่นางรู้ดีว่านางไม่สามารถปฏิเสธได้

นอกจากนางไม่อาจจะปฏิเสธได้ นางยังต้องการใครซักคนมาช่วยดูแลจวนเฟิ่ง ซึ่งเสด็จอาเก้าก็ได้ส่งสาวใช้มาพอดี

สาวใช้ทั้งสี่คนตะลึง พวกเขาหน้าซีด และหลังจากลังเลครู่หนึ่ง พวกเขาก็พยักหน้า “หากเป็นคำสั่ง ฆ่าจะเชื่อฟังคุณหนู”

“ดีมาก จำสิ่งที่พวกเจ้าพูดในวันนี้ ถ้าวันหนึ่งข้ารู้ว่าพวกเจ้ากำลังทรยศ ข้าจะทำให้ชีวิตพวกเจ้าพังพินาศ แต่หากรับใช้ด้วยใจ ข้าก็จะดูแลพวกเจ้าเป็นอย่างดี ”เฟิ่งชิงเฉินพอใจ แน่นอนว่า การพยักหน้าไม่ได้แปลว่าเชื่อ หากนางเชื่อ นางก็ไม่ใช่เฟิ่งชิงเฉิน

มีสาวใช้ไม่มากนักที่คอยรับใช้นาง ถ้าสาวใช้เหล่านี้เป็นนกสองหัว นางก็จะไล่ออก ถ้าสาวใช้ปรนนิบัติดี การนำสาวใช้เหล่านี้มารับใช้ในตระกูลเฟิ่ง ก็จะช่วยนางแบ่งเบาได้เยอะ

สมัยนี้สาวใช้หาซื้อยาก แต่สาวใช้ที่ซื่อสัตย์และมีประโยชน์ก็หาซื้อยากกว่า ถ้าซื้อแบบไม่ได้ตั้งใจสาวใช้เหล่านั้นอาจเป็นสายลับ

“ข้า เข้าใจแล้ว” สาวใช้สี่คนโคลงเคลงยืนไม่อยู่กับที่ สีหน้าของพวกนางไม่ปรากฏความไม่เต็มใจหรือความไม่สบายใจใดๆในสายตาของพวกนาง

เฟิ่งชิงเฉินเข้าใจดีว่าสาวใช้ทั้งสี่นี้ได้รับการอบรมจากเสด็จอาเก้าแล้ว จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกนางภักดีต่อใคร

เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้สนใจเรื่องนี้ นางยึดการกระทำของสาวใช้เหล่านี้เป็นสำคัญ นางสามารถเรียกใช้สาวใช้เหล่านี้ได้เมื่อต้องการ และถ้านางไม่ต้องการขายสาวใช้เหล่านี้ นางก็ต้องรับสาวใช้เข้ามาทำงานในจวนเฟิ่ง นางถามอย่างแผ่วเบา “เจ้าชื่ออะไร”

“ทุกคนบอกชื่อกับคุณหนูไป” สาวใช้สุดสวยทั้งสี่คนมีชื่อ แต่ชื่อไม่สำคัญสำหรับพวกเขาเลย เพื่อให้ได้ความไว้วางใจจากเจ้านาย ต้องเริ่มด้วยชื่อ และสิ่งแรกคือทำให้เจ้านายจดจำ

มันเป็นแค่ชื่อเท่านั้น เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้สนใจอะไร และพวกนางก็ตอบอย่างเป็นกันเอง “เริ่มจากซ้ายไปขวา ข้าชื่อชุนฮุ่ย ข้าชื่อเซี่ยหว่าน ข้าชื่อชิวฮว่า และข้าชื่อตงชิง”

เฟิ่งชิงเฉินไม่รู้ว่าชื่อที่พวกนางพูดนั้นเป็นสี่สาวงามในโลกอนาคต

ก่อนที่จะรอให้สาวใช้สุดสวยทั้งสี่พูด เฟิ่งชิงเฉินกล่าวขึ้นมาอีกครั้ง “สาวใช้ด้านนอก ข้าให้พวกเจ้าดูแลก็แล้วกัน ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจให้ถามทงจือและทงเหยา พวกนางเป็นสาวใช้ที่อยู่เคียงข้างข้า ส่วนพวกเจ้าจะอยู่ที่จวนเฟิ่งได้หรือไม่นั้นอยู่ที่ความสามารถพวกเจ้า”

เฟิ่งชิงเฉินกำลังเตือนสาวใช้ทั้งสี่คน แม้ว่าพวกนางจะเป็นสาวใช้ที่เสด็จอาเก้าส่งมา แต่พวกนางก็ต้องปฏิบัติตามกฏของจวนเฟิ่งเช่นเดียวกัน นางจะไม่สนับสนุนใคร ทุกอย่างเป็นไปตามความสามารถของแต่ละคน…

ข้อความถึงผู้อ่าน: ขอบคุณลูกค้ารายเดือน รวมถึงลูกค้าที่ให้เหรียญสนับสนุนและให้กำลังใจพวกเรา แม้ว่าเราจะพิมพ์จนมือเจ็บ แต่วันนี้พวกเราจะอัพเดท 3 บทเพื่อให้ผู้อ่านได้ติดตามกันอย่างฟินๆ PS: เห็นสาวใช้แสนสวยปรากฏตัว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเสด็จอาเก้าหึงในความสนิทสนมของหวังจิ่นหลิงต่อเฟิ่งชิงเฉินหรือไม่ ในที่สุดเขาก็เปิดกว้างให้เฟิ่งชิงเฉินได้มีคนที่ซื่อสัตย์เคียงข้างนาง

โรงละครขนาดเล็ก (ฟรี):

หวังจิ่นหลิงมองเสด็จอาเก้าด้วยสายตาเหยียดหยาม เสด็จอาเก้าขี้เหนียวเกินไป เขาทำทุกอย่างเพื่อให้เฟิ่งชิงเฉินมีสาวใช้ข้างกายเพิ่มขึ้น หน้าตารูปลักษณ์อัปลักษณ์ อีกทั้งยังขี้อิจฉา ขี้หึงมาก…

เสด็จอาเก้าเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ รูปลักษณ์ ภูมิหลังข้ามีอะไรผิดปกติ? พอดีว่าข้าแข็งแกร่งกว่าเจ้าเพียงเล็กน้อย ข้าเพียงไม่ชอบที่เวลาที่ผู้หญิงของข้าต้องการสิ่งใด ข้าต้องจัดหาให้ คนของข้ามีเยอะ ไม่ต้องให้เจ้ามาช่วยเลือก…

หวังจิ่นหลิง: ไร้รสนิยม

เสด็จอาเก้า : ไร้รสนิยมก็ดีกว่าไม่มีโอกาส…

หวังจิ่นหลิง: …

เฟิ่งชิงเฉิน: …