นางสนมแพทย์อัจฉริยะ - บทที่ 739-1 ขัดแย้ง การโกหกคือความสามารถ

นางสนมแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 739 ขัดแย้ง การโกหกคือความสามารถ

ที่ไม่ถามเฟิ่งชิงเฉินแบบซึ่งหน้าก็เพราะกลัวนางคิดว่าตนเองไม่เชื่อใจนาง ถามแบบซึ่งหน้ามันก็เป็นการทำร้ายอย่างหนึ่งไม่ใช่หรือไง

เขาเชื่อนาง แต่แค่อยากรู้มากกว่าว่านางมาจากไหน นี่มันไม่เหมือนกับสิ่งที่เขาคิดไว้ ทั้งหมดล้มเหลวไม่เป็นท่า

มือสังหารโจ่วอัน!

เมื่อนึกถึงคนที่ทำแผนของเขาฟัง เสด็จอาเก้ามีความคิดอยากจะฆ่าคนขึ้นมา หากไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวของโจ่วอัน เฟิ่งชิงเฉินไม่มีทางสังเกตเห็นแน่นอน

และในตอนนี้เฟิ่งชิงเฉินหยุดลงอย่างกะทันหัน เปลวเทียนสลัว เฟิ่งชิงเฉินก้มหน้าลง เสด็จอาเก้าไม่เห็นการแสดงออกของเฟิ่งชิงเฉิน รู้เพียงแค่……

นางไม่ได้ตอบเขากลับมาเหมือนปกติ แต่นำจดหมายไปเผา ตอนที่เปลวไฟลุกติดบนจดหมาย เสด็จอาเก้าพบว่ามือของเขามีเหงื่อไหลออกมา

เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าช่างโหดร้ายเหลือเกิน!

และสิ่งที่โหดร้ายกว่านั้นก็คือ หลังจากนางเผาจดหมายเป็นอันเรียบร้อยแล้ว แม้แต่เศษขี้เถ้ายังถูกเป่าออกมาด้านนอกหน้าต่าง จากนั้น……นางปิดหน้าต่างและนอนหลับอย่างสงบ ค่ำคืนที่แสนดี เสด็จอาเก้าทำหน้าที่แทนสายลับ ยืนอยู่ในค่ำคืนอันมืดมน และโกรธอยู่ทั้งคืน

ในตอนที่ฟ้าสว่าง เสด็จอาเก้าทำได้เพียงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ทำได้เพียงกลับไปห้องของตนเองแต่โดยดี ตอนนี้เฟิ่งชิงเฉินกำลังอยู่ในอารมณ์โกรธ เขาซึ่งเป็นฝ่ายผิดจึงทำได้เพียงปล่อยไปตามอารมณ์ของเฟิ่งชิงเฉินเท่านั้น

เสด็จอาเก้าและหวังจิ่นหลิงไม่ได้รีบเดินทางแต่อย่างใด แต่อาศัยอยู่ในลานเล็ก ๆ แห่งนี้ แม้เฟิ่งชิงเฉินไม่รู้ว่าทำไม แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร

เสด็จอาเก้าและหวังจิ่นหลิงนิ่งเงียบ ไม่ไถ่ถามถึงเรื่องแม่ของนางแต่อย่างใด ไม่ใช่ว่าต้องการให้นางพูดออกมาด้วยตัวเอง นางไม่สามารถฝืนธรรมชาติได้ มาดูกันว่าใครจะหัวแข็งกว่ากัน

เสด็จอาเก้ารอมาหลายวัน และไม่ได้รอให้เฟิ่งชิงเฉินเป็นคนมาถามเขาเอง เขาเขียนจดหมายส่งไปอย่างละเอียดอ่อน และรู้ว่าเฟิ่งชิงเฉินไม่ได้ไปถามหวังจิ่นหลิง เสด็จอาเก้าก็รู้สึกสบายใจเล็กน้อย

ดูจากท่าทางของเฟิ่งชิงเฉินแล้ว ครั้งนี้นางคงโกรธจริง จดหมายที่เขาเขียนส่งให้นางตลอดสามวันที่ผ่านมาถูกเผาจนสิ้น แต่ยังดีที่นางอ่านก่อนแล้วค่อยเผามัน

เสด็จอาเก้าทำอะไรไม่ได้นอกจากพยายามต่อไปอย่างไม่ลดละ เขาเชื่อว่าเฟิ่งชิงเฉินจะไม่โกรธและจากไป นั่นแสดงว่าเรื่องราวมันยังไม่ร้ายแรงถึงขั้นไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเก่าได้ เนื่องจาก…..

การทดสอบของพวกเขานั้นเป็นเรื่องธรรมดาของความรู้สึกมนุษย์ บนโลกนี้คนประเภทเฟิ่งชิงเฉินที่ไม่มีใจสงสัยในเรื่องใดนั้นมีอยู่น้อยมาก

แน่นอน หวังจิ่นหลิงและเสด็จอาเก้าเลือกจะอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งนี้ต่อไปนั้นไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้ พวกเขาอยู่ที่นี่เพราะพวกเขาได้ลงมือตามแผนการไปแล้ว ตอนนี้พวกเขาต้องรอ รอให้ความขัดแย้งในเผ่าเสวียนเซียวกงปรากฏออกมา พวกเขาชื่อว่า……มันอีกไม่นาน!

ช่วงนี้ผู้นำเผ่าเสวียนเซียวกงนั้นประสบกับความยากลำบากเป็นอย่างมาก ก่อนอื่นลูกสาวสุดที่รักของเขาถูกทำให้เสียโฉม ไม่ง่ายกว่าจะทำให้รูปลักษณ์เดิมกลับคืนมา แม้ตอนนี้จะกลับมางดงามกว่าแต่ก่อน ทำให้เขามีความสุขเป็นอย่างมาก เตรียมตัวจะมอบบทเรียนให้กับเสด็จอาเก้าและหวังจิ่นหลิง ให้พวกเขาได้รู้ว่ามากระตุกหนวดเสือแล้วต้องเจอกับอะไร แต่ผลก็คือ……

เขายังไม่ทันลงมือ อีกฝ่ายกับป่าวประกาศว่าจะบุกไปหาเขาถึงที่ เผาทำลายเผ่าเสวียนเซียวกงให้สิ้นซาก นี่ทำให้เขาอารมณ์เสียเป็นอย่างมาก เด็กน้อยที่ไม่รู้ประสาอะไรกลับกล้าท้าทายสำนักแห่งยุทธจักรรุ่นเก่าอย่างพวกเขา พวกเจ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง

แม้ผู้นำจะโกรธแต่ก็ไม่ได้ให้ความสำคัญแต่อย่างใด เขาไม่เห็นเสด็จอาเก้าและหวังจิ่นหลิงอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย ยุทธจักรไม่ใช่สถานที่แห่งอำนาจ แต่ยุทธจักรคือสถานที่แห่งความแข็งแกร่งอันแท้จริง หากเขาอยู่ในยุทธจักรก็ไม่มีใครสามารถต่อกรกับเขาได้ รอให้เสด็จอาเก้าและหวังจิ่นหลิงเข้าโจมตีเผ่าเสวียนเซียวกง เขาแค่เคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย มีสำนักเล็ก ๆ มากมายค่อยให้ความร่วมมือ แต่ในตอนนี้……

ลูกชายผู้ไร้ความรู้สึกคนนั้นของเขาปรากฏตัวออกมาอย่างกะทันหัน บอกว่าเผ่าเสวียนเซียวกงกำลังตกอยู่ในอันตราย ให้เขาเตรียมตัวรับมือ แต่เขาไม่เชื่อ จนกระทั่งเขาติดต่อไปยังเหล่าสำนักซึ่งเคยทำงานร่วมกันที่ผ่านมา ขอความช่วยเหลือจากพวกเขา อีกฝ่ายเสแสร้งและปฏิเสธออกมาในเชิงบวก ในตอนนั้นเขาถึงได้รู้ว่าเรื่องนี้มันร้ายแรงแค่ไหน จึงรีบเรียกเหล่าลูกศิษย์ของเผ่าเสวียนเซียวกงกลับมา รวบรวมกองกำลังของเผ่าเสวียนเซียวกงเพื่อรับมือการโจมตีของเสด็จอาเก้าและหวังจิ่นหลิง แต่ในตอนนี้……

มีข่าวแพร่กระจายออกมาในยุทธจักร บอกว่าฮูหยินของเขายอมจ่ายสองแสนแผ่นทองเพื่อแลกกับชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง……

ผู้หญิงคนนั้นมีชื่อว่าเฟิ่งชิงเฉิน เขารู้จักนาง เซวียนเฟยพูดถึงนางอยู่บ่อยครั้ง และเขาก็เข้าใจถึงอารมณ์ของฮูหยินตนเองว่าทำไมถึงต้องทำเช่นนั้น แต่เงินตั้งสองแสนแผ่นทอง นางไปเอามาจากไหน? เผ่าเสวียนเซียวกงมีเงินมากขนาดนั้นเลยหรือ?

ผู้นำเผ่าเสวียนเซียวกงไม่ได้รีบร้อนแต่อย่างใด รอฮูหยินของเขามาให้คำตอบ……